Uciekam?

[villain]

Jak intymnie to intymnie. Chociaż nawet trudno będzie mi o tym pisać, wytłumaczyć. Ale do rzeczy. Na początek chciałabym powiedzieć, że to co będę opisywać przytrafia mi się zawsze, za każdym razem. Za każdym razem, kiedy spotykam faceta, który mnie interesuje. Jestem nim zauroczona, chodzę rozmarzona do momentu, kiedy zauważę z jego strony chociaż odrobinę zainteresowania moją osobą. To chore, wiem, i najgorsze jest to, że nie umiem nad tym zapanować. Kiedy okazuje się, że być może mam u niego jakieś szanse, czar pryska. Nagle zauważam w nim tysiące wad, i- co jest wstrętne i potwornie mi wstyd za to co czuję- i nagle on wydaje mi się jakieś taki... mały? Gorszy? To chyba najlepsze określenie tego, jak nagle zaczynam myśleć o tej osobie. A mnie interesują tylko silni mężczyźni, i zaczyna się błędne koło. Dziewczyny, jestem tym już wykończona, mam 20 lat, a każda moja historia z sercem w tle kończy się, zanim zdaży się zacząć, przez to cholerstwo, które czuję. Wiem, że to trudne, ale może jednak, może akurat którejś z Was przyjdzie coś do głowy.

[kasiakkk]

20 lat - to jeszcze młodziutka jesteś i wcale nie musisz sie wiazać na stałę. A jak spotkasz takiego, w którym sie zakochasz, to Jego wady nie beda Ci az tak przeszkadzać. Na razie możesz sobie przebierać, obyś tylko Ich do jakichś desperackich czynów nie prowokowała

[villain]

Czyli myślisz, że problem może tkwić w tym, że tak naprawdę widocznie nie spotkałam jeszcze kogoś w kim byłam zakochana naprawdę? Wiesz, chciałabym w to wierzyć, to znacznie ułatwiłoby mi sytuację

A miłości na śmierć i życie jeszcze nie szukam, nie jestem jeszcze ani na tyle dojrzała. Poprostu chciałabym umieć tak zwyczajnie zakochac się, czuć namiętność i umieć cieszyć się z wzajemności! A to cholerstwo w mojej głowie znów się uruchamia, i nie daje mi spokoju, można zgłupieć....

[kasia20a]

czy to pisałam ja?? mam to samo, jak mi się ktoś spodoba to widze w nim tylko same zalety, że jest taki wspaniały przystojny i wogóle naj naj a jak już się mną zainteresuje to odrazu zadaje sobie pytania czy napewno z nim wszystko ok że się mną zainteresował, zaczynam w nim widzieć wady
myśle sobie że chyba nie jest taki wspaniały skoro zwrócił uwage na mnie, a może mieć każdą więc chyba z nim coś nie tak, troche zakręciłam

[me myself & I]

Sprubuj przejć nad ich wadami do porządku dziennego. Daj im żyć!
Przecież gdyby po ziemi chodziły same ideały to byłoby nieciekawie....a jakby był chociaż jeden ideał na świecie to multum lasek by się o niego pozabijało!
Tak jak ty byś chciała być postrzegana tak i ty dostrzegaj innych...
i zgadzam się z kasią. Jak trafisz na Tego Jedynego to zapomnisz o wadach

[Asia31]

Mysle,ze jak znajdziesz ta prawdziwa milosc to nie bedzie Ci nic przeszkadzac.Pozdrawiam

[Judyta~]

Villain, mogłabym długo rozpisywać się nad wyjaśnieniem Twojego problemu, ale lepiej będzie, jeśli przeczytasz po prostu odpowiedź znanej psycholog Katarzyny Miller na list dziewczyny, która ma podobną, jeśli nie identyczną, przypadłość do Twojej.

Odpowiedź znajduje się na serwisie Onetu "Zdrowie" - "psychologia", psycholog radzi, a list napisała Toja, tytuł to "Co jest ze mną nie tak?"
Jest to list późniejszy nieco, wyszukaj sobie, jest chyba na 3 stronie listów.

Ja też miałam kiedyś podobny problem, odpowiedź Pani Miller uzmysłowiła mi coś niecoś.

[villain]

http://zdrowie.onet.pl/1363073,3149,...k,ekspert.html
To link do tego artykułu. Przeczytałam, przemyślałam. Może to to, nie wiem. Właściwie nie wykluczam żadnej przyczyny mojego zachowania. Tylko, że ja etappoznawania siebie, pracy nad sobą, nad akceptacją, mam już za sobą. Tzn. źle się wyraziłam- dawno już ten etap rozpcozęłam, bo praca nad sobą chyba nigdy się nie kończy. Także nie wykluczam tego, co zostało opisane w artykule, ale równoczesnie muszę szukac dalej.
A Ty, Judytko, wyleczyłaś się z tej przypadłości?

[Margaret90]

Napisane przez villain

Jak intymnie to intymnie. Chociaż nawet trudno będzie mi o tym pisać, wytłumaczyć. Ale do rzeczy. Na początek chciałabym powiedzieć, że to co będę opisywać przytrafia mi się zawsze, za każdym razem. Za każdym razem, kiedy spotykam faceta, który mnie interesuje. Jestem nim zauroczona, chodzę rozmarzona do momentu, kiedy zauważę z jego strony chociaż odrobinę zainteresowania moją osobą. To chore, wiem, i najgorsze jest to, że nie umiem nad tym zapanować. Kiedy okazuje się, że być może mam u niego jakieś szanse, czar pryska. Nagle zauważam w nim tysiące wad, i- co jest wstrętne i potwornie mi wstyd za to co czuję- i nagle on wydaje mi się jakieś taki... mały? Gorszy? To chyba najlepsze określenie tego, jak nagle zaczynam myśleć o tej osobie. A mnie interesują tylko silni mężczyźni, i zaczyna się błędne koło. Dziewczyny, jestem tym już wykończona, mam 20 lat, a każda moja historia z sercem w tle kończy się, zanim zdaży się zacząć, przez to cholerstwo, które czuję. Wiem, że to trudne, ale może jednak, może akurat którejś z Was przyjdzie coś do głowy.

wiem co czujesz bo sama tak mam. Zauroczę się kimś, będę przechodzić, patrzeć się w oczy aż on w końcu zwróci na mnie uwagę, podejdzie, zagada...na początku chodzę rozmarzona, z głową w chmurach, wyobrażam sobie NAS jako najpiękniejszą parę, dopiero kiedy jemu zaczyna chodzić o coś więcej, wyszukuję wad, zaczynam go unikać az wszystko pryska. Prawdopodobnie czujesz lęk, lęk przed miłością i uczuciem..być może kiedyś jakiś chłopak Cie skrzywdził, wystarczy nawet jedno słowo, aby nasza percepcja się zmieniła, nie wykluczam również dzieciństwa, które jest fundamentem naszego późniejszego życia. Pozdrawiam

[Ally83]

Niestety, ale ten problem dotyczy także i mnie Czasami jestem wściekła na siebie, że tak schizuję

[rambo]

Może potrzebny Ci mężczyzna, którego to Ty będziesz musiała zdobyć?
Jakiś niedostępny macho i podrywacz (), którego będziesz musiała uwodzić tak długo, aż się w końcu zakochasz, a on zamieni się wtedy w Twojego potulengo "misia-pantoflarza" ?

Tak sobie głośno myślę

[Malinezja]

Sama założyłam kiedyś dośćpodobny wątek

http://www.wizaz.pl/forum/showthread...om+zdobywczyni