Wirtualny album wędrujący

[JaneB]

Dziewczyny postanowiłam założyć ten wątek z nostalgii za dawnym sposobem życia. Bo każdy kto należał do ZHP wie, że był to sposób na życie. Myślę, że będzie to pierwszy temat naszych wędrujących wirtualnych albumów: Moja przygoda z harcerstwem. Drugi może wymysli ktoś inny?
Od teraz przyjmuję zapisy powiedzmy do następnej niedzieli (24.01):
1. JaneB
2. Poppy
3. a.majak
4. Feme21
5. Paulisia
6. Hejasz
Przepis na wpis będzie taki:
- rozmiar bazy dowolny, baza papierowa jak w normalnym wędrasiu;
- zdjęcie, koniecznie z Wami, bo przecież to o waszej przygodzie z ZHP;
- wspomnienia pozytywne, bo o tych zawsze należy pamiętać!;
- kolorystyka i elementy dowolne;
- uśmiech i dobre nastawienie mile widziane;
- czas na wykonanie wpisu dwa tygodnie od niedzieli (24.01);
- zdjęcia wpisów zamieszczamy w tym wątku od niedzieli (7. 02).

Jeśli macie jeszcze jakieś propozycje lub zmiany w przepisie to czekam na propozycje.

Miłej zabawy!!!!

[a.majak]

to ja tez poprosze o dopisanie do listy

[Feme21]

i mnie dopisz, ale nie wiem czy do 7.02 dam rade bo jeszcze 6.02 mam egzamin, ale sie postaram... moze lekkie opóźnienie bedzie...

[poppy]

Jasne, że jestem chętna! Wchodzę w to
a.majak - odpowiadając na Twojego posta na wędrujących albumach - o tak, jeśli chodzi o ten rodzaj nowoczesności, to jak najbardziej się zgadzam. Z jednej strony te wszędobylskie telefony komórkowe, z drugiej rozlazłość, wygodnictwo, szukanie frajerów wszędzie dookoła i totalny brak inicjatywy. Też tego nie znoszę i nie rozumiem...

[paulisia250285]

a ja nie nalezalam do ZHP, tylko do ZHR ale nasza druzyna sie rozpadla ;(. moge sie tez dopisac?? tylko musze sis poprosic zeby mi jakies zdjecia zeskanowala i przeslala, bo tu zadnego z obozu nie mam. ale zrobie stronke

[hejasz]

Chętnie bym się zapisała, ale nie potrafię robić wirtualnych skrapów. Ja jestem całkiem z tych starych harcerek. W tym roku stuknie mi 50 lat, a z harcerstwa wystąpiłam około 30 lat temu. Jej! Temat jednak podoba mi się bardzo. Będę więc może tylko śledzić Wasze poczynania.

[JaneB]

Paulisiu jasne to też harcerstwo.
Hejaszku robimy papierowy wpis tylko album będzie na wizażu a nie szedł pocztą - także nie ma sprawy. Oj to ty taka prawdziwa harcerka starej daty oj nie masz wyjścia musisz zrobić stronkę wędrasiową i jej zdjęcie tu nam pokazać!

[hejasz]

Już napisałam PW, ale tu potwierdzam. że zrobię swoją stronkę.

Moja drużyna była specyficzna, bo prowadziło nas małżeństwo, które z dziada pradziada jest w harcerstwie. Kiedyś, przed wojną to się nazywało Szare Wilki. W Warszawie były Szare Szeregi, a w innych regionach Szare... i inny dodatek, stosownie do miejsca.

Oj, mam cudne wspomnienia. Wychowana jestem na wspaniałych tradycjach harcerskich, ale to co potem się zaczęło tworzyć, to już nie dla mnie.

[JaneB]

Dziewczyny czy ktoś jeszcze chętny? Zostały 3 dni!!

[JaneB]

Lista zamknięta!!! Dziewczyny do dzieła i czekamy na zdjęcia!

[JaneB]

Dziewczyny przypominam, że już od niedzieli można zamieszczać zdjęcia wpisów. Muszę przyznać, że już się nie moge ich doczekać!

[JaneB]

Dziewczyny Ja mam poślizg ale do piątku zamieszczę stronkę wędrasiową. A co U Was przedłużam do niedzieli (14.02) zrobienie strony wędrasia Ale w poniedziałek to już pochwalcie się, bo umieram z ciekawości!

[a.majak]

Ja własnie skonczyłam ale jutro rano zrobie zdjecia bo teraz światło sztuczne to kiepsko wyjdzie .Jakas cisza zapanowała na tym watku czy co??

[JaneB]

Bo wszystkie tworzą wpisik. Wstawiaj Anetko może nas zmobilizujesz!!

[paulisia250285]

To ja myslalam,ze bede ostatnia, a jestem pierwsza stronke wykonalam juz jakis tydzien temu, ale bylam w Polsce na 4 dni i teraz mam dostep do zdjecia, a oto moja stronka

[poppy]

Łooo, czadowy. Fantastyczne czasy, od razu widać z tej karteczki... Ale to chyba nie jest Twój własny Krzyż, zamocowany w tym albumie na stałe?

[JaneB]

Paulisiu świetny! Te uśmiechy na twarzach i wszystko jasne - fajne czasy!

[paulisia250285]

Napisane przez poppy

Łooo, czadowy. Fantastyczne czasy, od razu widać z tej karteczki... Ale to chyba nie jest Twój własny Krzyż, zamocowany w tym albumie na stałe?

nie, nie mój krzyż z mundurkiem mam w domu, w Łodzi, pewnie juz o wiele za mały by był na mnie
uwielbiam wspominac obozy i różne smieszne sytuacje obozowe, np. jedzenie barszczu bialego w proszku rozrobionego z zimna wodą z potoku górskiego, nie gotowanego!!!

[poppy]

Jezu... jest taki kawał-zagadka:
Pytanie: jakie są dwie rzeczy na świecie nie do zniszczenia?
Odp: radziecki żołnierz i polski turysta
Myślę, że pod turystę można by też podciągnąć harcerza po tej historii z barszczem.

[JaneB]

Obozy fajna rzecz. W Bieszczadach myłam włosy, długie do pasa, w potoku - woda lodowata, jogurty jedzone bułką, bo nie było łyżeczki, herbata słodzona cukrem zdrapanym z pączków (ale to nie ja tylko kumple), nocowanie w namiotach, warty nocne itd, itp. Wymieniać można bez końca. Dzięki temu tematowi przypomniałam sobie różne obozy, kursy i imprezy harcerskie, a oglądając zdjęcia miałam okazję opowiedzieć moim córką parę śmiesznych historyjek.

Oto mój wpisik:

[jambolaja]

A to Ci historie!I wpisy!

[poppy]

Dziewczęta kochane, ja bardzo przepraszam, ale nie dam rady, no po prostu nie dam rady zrobić teraz tego wpisu. Muszę najpierw pogrzebać za jakimś zdjęciem, a wszystko mam u Rodziców... no poza tymi skanowanymi w komputerze... w każdym razie na pewno zrobię wpis, tyle że nie chcę się ograniczać czasem, o ile pozwolicie...

A z historii ekstremalnych: swego czasu należałam do drużyny starszoharcerskiej imienia Cichociemnych. Mieliśmy w związku z tym dwa rajdy w roku: jesienny-"historyczny" (w początkach grudnia) i wiosenny-"wd...dawczy" (na początku marca, naprawdę trudny kondycyjnie). Na owych rajdach zdobywało się - lub przedłużało - prawo noszenia odznaki Cichociemnych. Jak widać z terminów, z wiosną i jesienią niewiele miały wspólnego, a że ja pochodzę z Dolnego Śląska, to i w Karkonosze, i w Rudawy Janowickie, i w Góry Sowie itp. rzut beretem (no chyba, że ktoś nosi rogatywkę ). Rajdy więc zawsze odbywały się w trudnych warunkach, po pas w śniegu i raczej bez wielkich specjałów kulinarnych. Dopuszczano tylko ograniczoną ilość chleba oraz tzw. towotu -smalcu ze skwarkami. Żeby jakoś się rozgrzać, wpadliśmy raz na pomysł zjedzenia tego smalcu na ciepło, roztopiliśmy go w menażce nad cudem rozpalonym ogniskiem i maczaliśmy w tym chleb. Było przepyszne, zwłaszcza, że wszyscy byliśmy bardzo głodni. Ale z czasem ten smalec zaczął z powrotem zastygać w żołądkach... ból jest potworny... ale przetrwaliśmy

[JaneB]

Poppy nie ma sprawy poczekamy ale wiesz cierpliwość nie jest moją mocną stroną hi, hi, hi.
Dobrze, że się niepochorowaliście! Raz w Bieszczadach kucharz podał nam coś co wyglądało jak gotowana kapusta czerwona. Wszyscy wchodząc do namiotu dziwili się, że tylko to jest na obiad (szczególnie panowie - wiecznie głodni!) potem okazało się, że to makaron z jagodami - smakowało ok ale wyglądało obleśnie. Oczywiście z głodu zniknęło szybciutko ale teraz nie wzięłabym tego do ust. Chyba zrobiłam się zawygodna!!!

[JaneB]

Dziewczyny brakuje jeszcze wpisików! Proszę uzupełnić szybciutko i pochwalić się zdjęciami!!!

[hejasz]

Odzywa się Wielka spóźniona... zrobiłam kartkę a jakże, ale jakoś mi umknęła z pamięci. Potem byłam pewna, że ją wstawiłam tutaj, ale niedawno jak ją mój synek znalazł, to zaczęłam mieć wątpliwości i sprawdziłam, i okazuje się, że jej nie wstawiłam. Zrobię to, ale jutro do południa.
Ogromnie Was kochane przepraszam. Tak mi jakoś wyfrunęło z głowy.

[JaneB]

Czekam z niecierpliwością

[hejasz]

I znowu był poślizg. Mogę tylko prosić o wybaczenie i już nadrabiam.

To zdjęcie jako jedno z niewielu mam u siebie w domu i w tzw. zasięgu reki. Skojarzeń mam z nim kilka, a le przytoczę tylko jedno. Mieszkaliśmy w budynku szkolnym jednopiętrowym. Trochę widać go w tle, a właściwie jego część, ale o tę część mi właśnie chodzi. Obóz był koedukacyjny, a to znaczy, że były dziewczynki i chłopcy. Z tej racji, że obawiano się o chłopców umieszczono dziewczynki na parterze, a męską część obozu na I piętrze. Obawiano się bowiem, że chłopcy mogliby wymykać się wieczorami z budynku przez okna oczywiście. Okazało się jednak po pewnym czasie, że dziewczynki wykorzystały fakt, iż parter był niezbyt wysoki i opuszczały budynek, a chłopcy byli na tyle sprawni, że dołączali do nich korzystając z okien na piętrze. Jak było można temu zaradzić? Ano nasi instruktorzy wyznaczyli nocne warty na zewnątrz budynku, ale nie dla harcerzy lecz dla samych siebie. Skończyły się więc wieczorne spacery. Po jakimś czasie chłopcy kapnęli się, że nocnych wart już instruktorzy nie pełnią, powiedzieli o tym swoim koleżankom i znowu zaczęły się wieczorne spacery. Nigdzie daleko nie chodzili, bo teren był ogrodzony, a przecież nie chodziło o dalekie wędrówki,ale o spotkania niewinne pod gwiazdami. Udało sie tak 2-3 wieczory i znów instruktorzy zauwazyli znikanie niektórych podopiecznych. Skończyło się to długą rozmową z komendantką i ona własnie wpadła na pomysł, że skoro młodzieży nie chce się spać, to trzeba im ten czas zorganizować. I tak codziennie, do końca obozu spotykaliśmy się na specjalnie wyznaczonym miejscy na terenie szkolnym i odbywały się ogniska, na które nasza druhna (cudna zresztą) Komendantka zapraszała różne ciekawe osoby zamieszkałe na terenie Ostrowca Świętokrzyskiego. Po ognisku już nikomu nie chciało9 się wędrować, bo trzeba było posprzatać, zagasić ognisko i potem to już chciało si.e tylko do wyrka. A jak jeszcze zdażył sie alarm nocny i podchody, to już calkiem nie chciało się wieczorem spacerować. Mile wspominam tamten obóz, tak jak zresztą każdy inny.

Acha, a ta w kółku to ja właśnie.