Czy to jest normalne?? Co z tym zrobić???

[malutka2222]

To może wydawać się trochę dziwne jednak mam nadzieje, że ktoś mi coś poradzi...
Mieszkam niby w mieście, ale tak naprawde na obrzeżach miasta. Jeszcze z jakieś pół roku temu i wcześniej na moim osiedlu miałam kupe znajomych i wgl nie narzekałam na nude. Pózniej kontakty nagle sie pourywały właściwie to nie wiem z jakich przyczyn. Jedyne co spotkam znajomych w autobusie trochę pogadamy i sie kończy na: " jakoś sie zgadamy". Jestem w klasie maturalnej więc ogólnie dużo czasu zajmuje mi nauka, a weekendy i niekiedy popołudnia spędzam ze znajomymi ze szkoły. I nie narzekam. Tylko, że jak wracam do domu nie mam co robić to staje się strasznie nerwowa.. np dziś wróciłam z miasta o 14 mama mówiła, że mam jej pomóc w przygotowaniach na święta, ale skończyło sie na tym, że tylko ubrałam choinkę. na nic innego nie miałam siły, poza tym nie lubie świąt. kiedy siedze w domu czuje się strasznie znudzona dosłownie wszystkim. cały czas chce mi sie płakać bez konkretnego powodu. a jak mam np w jakiś dzień nie jechać do centrum miasta gdzie mieszkają moi znajomi to poprostu jestem chora. wtedy nie robię już NIC. moge zrobić wszystko, ale jak mam cel, że np wiem, że wieczorem jade na impreze to np do tej 18 potrafie zrobić masę rzeczy. a jak mam siedzieć w domu cały dzień to wiem, że nic nie ruszę. gdy np wracam wieczorem od znajomych to nie moge sie doczekać następnego dnia, kiedy znów gdzieś pojadę. nawet wolę chodzić do szkoły niż siedzieć tutaj. a jak np już ide gdzieś u mnie na osiedlu np do sklepu to ide w dresach, nawet się nie maluje i wgl. a w myślach mam tylko: jakie to osiedle jest nudne. nieraz przyjaciele z cenrum przyjadą tu do mnie, ale i tak ja wolę jezdzić do miasta, bo twierdzę, że tu jest nudno i nic nie ma. no, ale ja naprawde nie wiem co tutaj robić... tym bardziej w święta w, które się nudze, bo jestem tylko ja, rodzice, młodsza siostra i moja babcia. Jeszcze rok temu wszystko było inaczej nawet w święta. chodziłam z kumpelami na zakupy, razem szłyśmy do kościoła w święta, miałam chłopaka( ale z innego miasta) no, ale chociaż wychodziłam na dwór i gadaliśmy przez tel. no i nieraz mnie odwiedzał to też tu wszystko wydawało mi się inne, ciekawsze, bo miałam z kim spędzać czas. a teraz nie nawidzę poprostu tego osiedla, czuje taką niechęć, nuudę.

Wiecie może czym takie coś może być spowodowane?? że tak nagle mam takie poczucie?? Co z tym dalej mogę zrobić?

[agulaaaa]

To co się stało, że z ludźmi z osiedla przestałaś gadać? Mieliście mało tematów do rozmów? Brak wspólnych zainteresowań? Są z Twojego wieku?? Może starsi?
Może brakuje Ci chłopaka?

[Gwiazdaa]

Zdecydowanie za dużo wolnego czasu i za mało zainteresowań.
Nie wiesz co zrobić? Poświęć go innym.

WOLONTARIAT

[moooniaaaa]

Napisane przez malutka2222

To może wydawać się trochę dziwne jednak mam nadzieje, że ktoś mi coś poradzi...
Mieszkam niby w mieście, ale tak naprawde na obrzeżach miasta. Jeszcze z jakieś pół roku temu i wcześniej na moim osiedlu miałam kupe znajomych i wgl nie narzekałam na nude. Pózniej kontakty nagle sie pourywały właściwie to nie wiem z jakich przyczyn. Jedyne co spotkam znajomych w autobusie trochę pogadamy i sie kończy na: " jakoś sie zgadamy". Jestem w klasie maturalnej więc ogólnie dużo czasu zajmuje mi nauka, a weekendy i niekiedy popołudnia spędzam ze znajomymi ze szkoły. I nie narzekam. Tylko, że jak wracam do domu nie mam co robić to staje się strasznie nerwowa.. np dziś wróciłam z miasta o 14 mama mówiła, że mam jej pomóc w przygotowaniach na święta, ale skończyło sie na tym, że tylko ubrałam choinkę. na nic innego nie miałam siły, poza tym nie lubie świąt. kiedy siedze w domu czuje się strasznie znudzona dosłownie wszystkim. cały czas chce mi sie płakać bez konkretnego powodu. a jak mam np w jakiś dzień nie jechać do centrum miasta gdzie mieszkają moi znajomi to poprostu jestem chora. wtedy nie robię już NIC. moge zrobić wszystko, ale jak mam cel, że np wiem, że wieczorem jade na impreze to np do tej 18 potrafie zrobić masę rzeczy. a jak mam siedzieć w domu cały dzień to wiem, że nic nie ruszę. gdy np wracam wieczorem od znajomych to nie moge sie doczekać następnego dnia, kiedy znów gdzieś pojadę. nawet wolę chodzić do szkoły niż siedzieć tutaj. a jak np już ide gdzieś u mnie na osiedlu np do sklepu to ide w dresach, nawet się nie maluje i wgl. a w myślach mam tylko: jakie to osiedle jest nudne. nieraz przyjaciele z cenrum przyjadą tu do mnie, ale i tak ja wolę jezdzić do miasta, bo twierdzę, że tu jest nudno i nic nie ma. no, ale ja naprawde nie wiem co tutaj robić... tym bardziej w święta w, które się nudze, bo jestem tylko ja, rodzice, młodsza siostra i moja babcia. Jeszcze rok temu wszystko było inaczej nawet w święta. chodziłam z kumpelami na zakupy, razem szłyśmy do kościoła w święta, miałam chłopaka( ale z innego miasta) no, ale chociaż wychodziłam na dwór i gadaliśmy przez tel. no i nieraz mnie odwiedzał to też tu wszystko wydawało mi się inne, ciekawsze, bo miałam z kim spędzać czas. a teraz nie nawidzę poprostu tego osiedla, czuje taką niechęć, nuudę.

Wiecie może czym takie coś może być spowodowane?? że tak nagle mam takie poczucie?? Co z tym dalej mogę zrobić?

- zastanów się dlaczego kontakty ze znajomymi się zerwały
- ubrałaś choinkę i juz się zmęczyłaś? Sorry,to co ma powiedzieć chociażby Twoja mama, która prosiła Cię o pomoc?
- masz w ogóle jakieś zainteresowania poza imprezami i zakupami? Jakąś książkę czasami poczytasz? Hobby jakieś?
- faktycznie, święta z rodzicami, babcią i siostrą-masakra. Tylko,żebyś za kilka lat nie ryczała w poduszkę z tęsknoty za tymi dniami.

Zajmij się sobą, rozwijaj się.
Bo póki co brzmisz jak rozkapryszona dziewucha.

[agulaaaa]

właśnie może masz jakies zainteresowania. zapisz się do jakiegoś kółka, poznasz ludzi, którzy też to lubią

[annonim]

Napisane przez agulaaaa

Może brakuje Ci chłopaka?

chłopak nie jest lekiem na całe zło :P

[agulaaaa]

nie jest ale w jej przypadku brakuje jej osób, z którymi mogłaby się spotykać, pogadać; różni są ludzie :d

[madana]

Jak to mówią ? "Nudzą się ludzie nudni".
Nie rozumiem, jak można się nudzić samej ze sobą? Słucham wtedy muzyki, bardzo dużo czytam...
I jak ktoś wyżej- może wolontariat, aby pewne REALNE problemy zobaczyć we właściwej skali do własnych.

[Malla]

Wygląda mi to na huśtawki dojrzewania... Zajmij się czymś oprócz imprezowania

[malutka2222]

No ja słucham niby muzyki, sprzątam itp. ale to moge robić godzine czy dwie. potem lubie gdzieś wyjść, jechać.
a co do chłopaka to owszem brakuje mi troche, nadal cierpie po rozstaniu choć troche czasu mineło. a z kim pogadac to mam, ale nie na moim osiedlu...
a czemu te kontakty sie urwały nie wiem... jeszcze niedawno zadzwoniłam do paru osób, ale każdy miał inne plany albo brak czasu więc przestałam się im narzucać... głownie w moim wieku byli, paru starszych.

[Harmonija]

" Zabiłabym się, gdybym nudziła się sama ze sobą " - K. Nosowska.

tyle.
zacznij pisać pamiętnik. to jedno z moich ulubionych zajęć

[agulaaaa]

a co Cie interesuje?

[malutka2222]

kiedyś interesował mnie język hiszpański i chciałam się go uczyć sama nawet, ale jakoś mi przeszło. ale w wolnych chwilach oglądam te telenoewle, bo podoba mi sie nadal ten język no i marze o wycieczce do Meksyku ale to raczej mało realne...
a pamiętnik to pisałam, ale krótko.

[agulaaaa]

a może jakiś sport ? siłownia? fitness? hmm konie? fotografia? tyle rzeczy można robić w wolnym czasie

[andzia1989r]

Napisane przez moooniaaaa

- ubrałaś choinkę i juz się zmęczyłaś? Sorry,to co ma powiedzieć chociażby Twoja mama, która prosiła Cię o pomoc?
- masz w ogóle jakieś zainteresowania poza imprezami i zakupami? Jakąś książkę czasami poczytasz? Hobby jakieś?
- faktycznie, święta z rodzicami, babcią i siostrą-masakra. Tylko,żebyś za kilka lat nie ryczała w poduszkę z tęsknoty za tymi dniami.

Zajmij się sobą, rozwijaj się.
Bo póki co brzmisz jak rozkapryszona dziewucha.

Zgadzam się.

Święta z zasady są rodzinne. Pomóż mamie, porozmawiaj z nią, z siostrą. Doceń czas jaki możesz spędzić z babcią bo pewnie niedługo jej zabraknie. Czytaj książkę nawet jakieś popularne typu sagę zmierzchu.

Ja nie wiem jak się człowiek sam z sobą może nudzić...

[LadyMK]

Napisane przez Malla

Wygląda mi to na huśtawki dojrzewania... Zajmij się czymś oprócz imprezowania

dokładnie :P
to normalne, że jest się "uzależnionym" od znajomych, od spotkań, to normalne, że nie ma się ochoty pomagać w domu....
taki okres nastał w Twoim życiu :P
rozwiąż go tak jak dziewczyny pisały- poprzez jakieś zainteresowania.

[Narrhien]

Napisane przez andzia1989r

Zgadzam się.

Święta z zasady są rodzinne. Pomóż mamie, porozmawiaj z nią, z siostrą. Doceń czas jaki możesz spędzić z babcią bo pewnie niedługo jej zabraknie. Czytaj książkę nawet jakieś popularne typu sagę zmierzchu.

Ja nie wiem jak się człowiek sam z sobą może nudzić...

Wyjątkowo niefortunne zdanie, przeczytaj coś dwa razy, zanim wyślesz.

[andzia1989r]

Napisane przez Narrhien

Wyjątkowo niefortunne zdanie, przeczytaj coś dwa razy, zanim wyślesz.

Dziadkowie z zasady wieku są starszego. Moi są "młodzi" bo mają tylko po 69 lat. Babcia Tż zmarła w listopadzie miała 89. Więc widzisz każdy czas jaki mogę spędzic z moimi dziadkami bardzo doceniam, bo mam tą świadomośc, że niedużo mogło mi go z nimi pozostac. To zdanie nie jest niegrzeczne. Jest po prostu realistyczne. Im człowiek jest starszy tym większą mamy świadomośc tego, że może niedługo odejśc. Jednak dobrze taką świadomośc miec. Bo wtedy można docenic właśnie np. fakt, że są święta, nie ma znajomych, szkoły i imprez i mogę z tą osobą spędzic nieco tego czasu.

[Narrhien]

A skąd ty wiesz, ile babcia autorki ma lat? Może nalezy do tych młodych? Kim ty jesteś, żeby wróżyć jej rychłą śmierć?

Wiesz, z reguły piszesz sensowne posty, ale ten był wyjątkowo niesmaczny, darowałabyś sobie takie teksty i metne tłumaczenia, to było po prostu wybitnie niestosowne.


Poza tym czym innym jest "MOŻE ich niedługo zabraknąć", a czym innym jest "PEWNIE ich niedługo zabraknie".

[malutka2222]

akurat jeśli chodzi o moje babcie to doceniam je i jestem z nimi bardziej zżyta nawet niż z rodzicami więc nie musze mieć świąt żeby porozmawiać z babcią ponieważ gadam z nią przez tel. co tydzień albo co dwa jak z przyjaciółką no i staram się często jezdzić do niej. ona ma 68 lat, druga 81, która mieszka niestety trochę dalej, ale też staram się często tam być no i mam świadmość, że jest w starszym wieku niestety.

a co do moich zainteresowań to niestety mam często " słomiany zapał".

[andzia1989r]

Napisane przez Narrhien

A skąd ty wiesz, ile babcia autorki ma lat? Może nalezy do tych młodych? Kim ty jesteś, żeby wróżyć jej rychłą śmierć?

Wiesz, z reguły piszesz sensowne posty, ale ten był wyjątkowo niesmaczny, darowałabyś sobie takie teksty i metne tłumaczenia, to było po prostu wybitnie niestosowne.


Poza tym czym innym jest "MOŻE ich niedługo zabraknąć", a czym innym jest "PEWNIE ich niedługo zabraknie".

No dobrze, może źle to sformułowałam. Napisałam PEWNIE, bo czy za 3 czy za 5 czy za 10 lat, ale zabraknie. Śmierć w życiu jest rzeczą pewną. A jaka była intencja tego sformułowania wyjaśniłam dość dokładnie jak mi się wydaje.

A nawet jak się należy do młodych dziadków i ma ok 70 lat to jest to już spory wiek więc warto doceniać każdy dzień.