Kilka prawd o życiu... Waszym okiem

[Chloe Frazer]

Witam serdecznie,

Pomyślałam o założeniu tego wątku, aby pomóc sobie, innym osobom w moim wieku, a być może i Wam, przewrotnie i przy okazji

Każdy z nas uczy się na swoich błędach. Jest to sposób bolesny, ale często najlepszy dla naszego rozwoju. To oczywiste. Teraz dodam, że lubię się uczyć także na błędach cudzych. Lubię rozmawiać z osobami starszymi ode mnie, z członkami rodziny lub z osobami zupełnie mi nieznanymi, które z jakiegoś powodu same się otwierają i opowiadają o życiu z własnej perspektywy. Myślę, że takie rozmowy są bardzo inspirujące i często dają do myślenia. Być może dzięki temu wielu błędów nie popełniłam i choć teraz niektóre rzeczy w moim życiu wydają mi się męczące, nudne, dzięki niektórym ludziom wiem, że w przyszłości zaprocentują, pod wieloma względami.

Mam (jeszcze) 21 lat, głowę pełną marzeń, otwarty umysł i wiarę w życie i ludzi. Mam kochającą rodzinę i wspaniałych przyjaciół, których zostawiłam w swoim mieście rodzinnym i samotnie wyruszyłam do innego miejsca, aby realizować marzenia. Kończę studia licencjackie, mam pracę, o której nawet nie marzyłam i pełno wątpliwości. Co do wszystkiego. Od dziecka byłam pewna, czego chcę od życia i konsekwentnie to realizowałam, nawet za cenę ogromnej tęsknoty za domem i bliskimi mi ludźmi. Moja praca jest wspaniała i pokrywa się z moją pasją/umiejętnościami (sfera dziennikarsko-podróżnicza), ale niepewna i niesformalizowana - na zasadzie "dorobienia sobie" i nie wiem, jak będzie wyglądała moja sytuacja po studiach, kiedy to będę musiała zacząć utrzymywać się całkowicie sama. No dobrze, to tyle na ten temat, bo właściwie nie o to chodzi w tym temacie Od dłuższego czasu towarzyszą mi ogromne wątpliwości. Nie wiem, czy zostać tu, czy wyjechać. Czy kiedykolwiek się ustabilizuję ekonomicznie, czy zawsze będzie niepewnie. Czy lepiej jest podążać za marzeniami, czy być blisko rodziny. Czy lepiej skupić się na sobie, czy na innych. Czy warto zastanawiać się, co się może (złego) wydarzyć, czy żyć z dnia na dzień. To tylko próbka moich rozmyślań Nie są to problemy natury psychologicznej, być może (mimo absorbujących studiów, pracy) mam wciąż za dużo czasu na rozmyślania i snucie mniej lub bardziej przyjemnych scenariuszy.

Jestem teraz w momencie życia, w którym nie wiem, kim jestem i co jest w życiu naprawdę ważne, a co - mimo że świeci - nie jest złotem. Mam u stóp cały świat, jestem inteligentna, odważna, wrażliwa i otwarta, uwielbiam próbować nowych rzeczy i poznawać ludzi, lubię przesuwać swoje granice i za każdym razem gdy upadam, otrzepuję się, ocieram łzy i idę do przodu. Mimo pozytywnego nastawienia do życia, coraz częściej gubię się w swojej drodze.

Byłabym bardzo wdzięczna, gdybyście podzieliły się własnym doświadczeniem, przemyśleniami i odkryciami. Małymi i dużymi. Co według Was naprawdę jest w życiu ważne? Co poradziłybyście samym sobie, gdy byłyście w moim wieku? Co sprawia Wam radość, a na co nie warto marnować czasu i życia? W tym wątku to Wy jesteście najważniejsze. Nie ja, moja rodzina i moje problemy. Ja (i inne osoby zainteresowane tematem) mogą przy okazji znaleźć coś dla siebie...

Każda osoba jest materiałem na wspaniałą powieść, historia każdej osoby jest ważna i bezcenna. Każdy ma coś istotnego do przekazania. Jeśli zechcecie się podzielić choć małą cząstką, będzie mi bardzo miło

[f36f09c64670dbbf8506d7b7195631196fb4f2ce_65c2c8198d77a]

Napisane przez Chloe Frazer

Witam serdecznie,

Pomyślałam o założeniu tego wątku, aby pomóc sobie, innym osobom w moim wieku, a być może i Wam, przewrotnie i przy okazji

Każdy z nas uczy się na swoich błędach. Jest to sposób bolesny, ale często najlepszy dla naszego rozwoju. To oczywiste. Teraz dodam, że lubię się uczyć także na błędach cudzych. Lubię rozmawiać z osobami starszymi ode mnie, z członkami rodziny lub z osobami zupełnie mi nieznanymi, które z jakiegoś powodu same się otwierają i opowiadają o życiu z własnej perspektywy. Myślę, że takie rozmowy są bardzo inspirujące i często dają do myślenia. Być może dzięki temu wielu błędów nie popełniłam i choć teraz niektóre rzeczy w moim życiu wydają mi się męczące, nudne, dzięki niektórym ludziom wiem, że w przyszłości zaprocentują, pod wieloma względami.

Mam (jeszcze) 21 lat, głowę pełną marzeń, otwarty umysł i wiarę w życie i ludzi. Mam kochającą rodzinę i wspaniałych przyjaciół, których zostawiłam w swoim mieście rodzinnym i samotnie wyruszyłam do innego miejsca, aby realizować marzenia. Kończę studia licencjackie, mam pracę, o której nawet nie marzyłam i pełno wątpliwości. Co do wszystkiego. Od dziecka byłam pewna, czego chcę od życia i konsekwentnie to realizowałam, nawet za cenę ogromnej tęsknoty za domem i bliskimi mi ludźmi. Moja praca jest wspaniała i pokrywa się z moją pasją/umiejętnościami (sfera dziennikarsko-podróżnicza), ale niepewna i niesformalizowana - na zasadzie "dorobienia sobie" i nie wiem, jak będzie wyglądała moja sytuacja po studiach, kiedy to będę musiała zacząć utrzymywać się całkowicie sama. No dobrze, to tyle na ten temat, bo właściwie nie o to chodzi w tym temacie Od dłuższego czasu towarzyszą mi ogromne wątpliwości. Nie wiem, czy zostać tu, czy wyjechać. Czy kiedykolwiek się ustabilizuję ekonomicznie, czy zawsze będzie niepewnie. Czy lepiej jest podążać za marzeniami, czy być blisko rodziny. Czy lepiej skupić się na sobie, czy na innych. Czy warto zastanawiać się, co się może (złego) wydarzyć, czy żyć z dnia na dzień. To tylko próbka moich rozmyślań Nie są to problemy natury psychologicznej, być może (mimo absorbujących studiów, pracy) mam wciąż za dużo czasu na rozmyślania i snucie mniej lub bardziej przyjemnych scenariuszy.

Jestem teraz w momencie życia, w którym nie wiem, kim jestem i co jest w życiu naprawdę ważne, a co - mimo że świeci - nie jest złotem. Mam u stóp cały świat, jestem inteligentna, odważna, wrażliwa i otwarta, uwielbiam próbować nowych rzeczy i poznawać ludzi, lubię przesuwać swoje granice i za każdym razem gdy upadam, otrzepuję się, ocieram łzy i idę do przodu. Mimo pozytywnego nastawienia do życia, coraz częściej gubię się w swojej drodze.

Byłabym bardzo wdzięczna, gdybyście podzieliły się własnym doświadczeniem, przemyśleniami i odkryciami. Małymi i dużymi. Co według Was naprawdę jest w życiu ważne? Co poradziłybyście samym sobie, gdy byłyście w moim wieku? Co sprawia Wam radość, a na co nie warto marnować czasu i życia? W tym wątku to Wy jesteście najważniejsze. Nie ja, moja rodzina i moje problemy. Ja (i inne osoby zainteresowane tematem) mogą przy okazji znaleźć coś dla siebie...

Każda osoba jest materiałem na wspaniałą powieść, historia każdej osoby jest ważna i bezcenna. Każdy ma coś istotnego do przekazania. Jeśli zechcecie się podzielić choć małą cząstką, będzie mi bardzo miło

ważne aby mieć marzenia, dążyć do nich, nie załamywać się i przede wszystkim robić wszystko aby być naprawdę szcześliwym.

[anka_res]

Pod żadnym pozorem nie poddawać się, jeśli człowiekowi na czymś zależy, robić swoje x 3 i nie dać przygnębić marudzącym wokół
A no i wierzyć że się uda.

[aszkim]

Witam. Fajnie ze poruszylas ten temat.Mnie on rowniez kiedys dotyczyl.A mianowicie kilka lat temu wyjechalam z mezem za granice. Tam mieszkalismy, pracowalismy,zylo nam sie naprawde super.Kazdego dnia bylam wdzieczna za to ze moge tam byc,poznawac nowych ludzi,spelniac swoje marzenia. Ale sielanka nie trwala dlugo i po kilku latach zjechalismy do Polski mimo moich prosc,placzu itp.( byla to decyzja meza) W kazdym badz razie po kilku miesiacach znow wyjechalismy tym razem daleko-jak ja to mowie na ´´koniec swiata´´ I tak tkwie tu juz prawie 4 lata, z kazdym dniem jest mi tu coraz gorzej, zle. Strasznie tesknie za rodzina i tylko zyje od urlopu kiedy ich zobacze-do urlopu. Pomimo tego ze mam cudowne dzieci i kochajacego meza nie jestem szczesliwa.Chcialabym wrocic do mojego ´´starego´´ zycia i wcale to nie musi byc Polska, byle tylko bylo blizej do kraju. Bo tutaj gdzie mieszkam jest to bardzo mala miejscowosc ok.2000 osob. Trzy sklepy na krzyz i nuda.I to jest dolujace. Takze ja uwazam zeby podazac za swoimi marzeniami,bo w zyciu o to chodzi zeby byc szczesliwym, a nie chodzic ciagle zdolowanym i nieszczesliwym albo czegos zalowac. Gdybym tylko mogla cofnac czas, a wiadomo ze sie nie da-walczylabym do upadlego o moje marzenia.pozdrawiam

[Chloe Frazer]

Bardzo Wam dziękuję za odpowiedź. Mam nadzieję, że ktoś jeszcze się podzieli swoimi przemyśleniami, bo już się bałam, że temat nie chwycił i nikt nie wie, co powiedzieć.

[magnolia79]

hmmm... ile to ja już prawd życiowych przeszłam w życiu?

po swoich własnych doświadczeniach nasuwa mi się tylko jedno motto:
"Kochać i być kochanym" - bo jak się inne sprawy w życiu zawalą, chociaż dążyliśmy uparcie do celu, to mając wokół siebie ludzi, którzy wyciągną do nas rękę - jest bezcenne...


czytać książki - nie musimy żyć wtedy tylko w jednym świecie

[anka_res]

Napisane przez magnolia79

czytać książki - nie musimy żyć wtedy tylko w jednym świecie

Oj tak Bardzo mi się to sprawdzało w wieku nastoletnim...

Ale ale, ze wstydem muszę przyznać, że się zapuściłam pod tym względem - ja która kiedyś połykałam książki wręcz ... muszę coś z tym zrobić

[magnolia79]

Napisane przez anka_res

Oj tak Bardzo mi się to sprawdzało w wieku nastoletnim...

Ale ale, ze wstydem muszę przyznać, że się zapuściłam pod tym względem - ja która kiedyś połykałam książki wręcz ... muszę coś z tym zrobić

bez książki nie usnę...
w tym roku machnęłam już 9 sztuk, nie wiem jak ja to robię ale wiem, że to kocham!!!!!!!

[anka_res]

Napisane przez magnolia79

bez książki nie usnę...
w tym roku machnęłam już 9 sztuk, nie wiem jak ja to robię ale wiem, że to kocham!!!!!!!

Oj i zazdroszczę, i podziwiam.

Poleciłabyś mi coś?

No skłamałam że całkiem nie czytam, jak tak myślę to czytuję Jasienicę w sumie dosyć regularnie w ramach nadrabiania wiedzy. Ale nic więcej. Ustawy

[magnolia79]

Napisane przez anka_res

Oj i zazdroszczę, i podziwiam.

Poleciłabyś mi coś?

No skłamałam że całkiem nie czytam, jak tak myślę to czytuję Jasienicę w sumie dosyć regularnie w ramach nadrabiania wiedzy. Ale nic więcej. Ustawy

Książki, których nie zapomnę to min:
Gargulec - Andrew Dawidson
Zapomniany ogród - Kate Morton (ktoś gdzieś napisał: baśń dla dużych dziewczynek i się nie pomylił)
Dom sióstr - Charlotte Link
Dziewczyna na Times Square - Paullina Simons
cytat, który uwielbiam:
(…) Teraz żyję na kredyt. Podobnie jak ty. Posłuchaj, jak brzmią twoje dwa pytania. Starożytni Egipcjanie zadawali je sobie, by określić, jakie życie czeka ich po śmierci.
- Po śmierci?
- Pierwsze z nich brzmiało: „Czy dawałeś radość?”. A drugie: „Czy znalazłeś radość w życiu?”.
Lily nie spuszczała z niego wzroku.
- Chyba pan żartuje.
- Zainteresowałem się filozofią dość późno – odparł – Do niedawna moim jedynym hobby było wędkarstwo. Nawiasem mówiąc samo w sobie jest transcedentalne, ale to już zupełnie inna sprawa. – Wstając z krzesła, zapiął dres. W ręce oprócz karty Lily trzymał czapeczkę Yankees. – Wstawaj z łóżka, Lily. Wracasz do domu. Nie obchodzi mnie, jak bardzo jesteś chora. Wstawaj i żyj swoim życiem na kredyt. Idź szukać radości. Idź ją rozdawać. (…)

Życie na trzy psy - Abigail Thomas - potrzebne chusteczki, płakałam niesamowicie...
Tysiąc dni w Wenecji
...Toskanii
...Orvieto - Marleny de Blasi - włoskie klimaty, jedzenie, życie i to co w życiu najważniejsze, jak dla mnie najlepsza cześć Toskańska
Jedz, módl się, kochaj - Elisabeth Gilbert
Cukiernia pod Amorem - Gutowska
Deszczowa noc - Jodi Picoult

[LUCRETIA82]

mam 30 lal jak mailam 21 lat myslalam ze juz duzo wiem, tak naprawde mysle że i teraz wiem jeszcze niewiele, choć dużo więcej niż wtedy
moge odpowiedziec, co bym powiedziala samej sobie, gdybym taka miala mozliwosc wtedy-z dzisiejszą wiedza i doświadczeniami-wierz w siebie, nie zadreczja sie głupotami, bądz silna, bo inni wyczuwają twoja slabosc, nie daj sie wykorzystywac, myśl tez o sobie , nei tylko o innych.i tak nie ufaj ludziom.


dużo w życiu, cięzkich chwilach pomogła mi muzyka-to jest moja milosc, choć już nie największa w tej chwili

[gorica]

Ja bym Ci poradzila zebys sluchala wlasej intuicji. Zebys czasem zrobila cos na co na prawde masz ochote, a nie to co Ci sie barziej oplaca.
Poza tym patrz jednak na porady na forum z wielka ostroznoscia, bo tak na prawde to nie wiesz kto znajduje sie o drugiej stronie.

[f36f09c64670dbbf8506d7b7195631196fb4f2ce_65c2c8198d77a]

Napisane przez magnolia79

Książki, których nie zapomnę to min:
Gargulec - Andrew Dawidson
Zapomniany ogród - Kate Morton (ktoś gdzieś napisał: baśń dla dużych dziewczynek i się nie pomylił)
Dom sióstr - Charlotte Link
Dziewczyna na Times Square - Paullina Simons
cytat, który uwielbiam:
(…) Teraz żyję na kredyt. Podobnie jak ty. Posłuchaj, jak brzmią twoje dwa pytania. Starożytni Egipcjanie zadawali je sobie, by określić, jakie życie czeka ich po śmierci.
- Po śmierci?
- Pierwsze z nich brzmiało: „Czy dawałeś radość?”. A drugie: „Czy znalazłeś radość w życiu?”.
Lily nie spuszczała z niego wzroku.
- Chyba pan żartuje.
- Zainteresowałem się filozofią dość późno – odparł – Do niedawna moim jedynym hobby było wędkarstwo. Nawiasem mówiąc samo w sobie jest transcedentalne, ale to już zupełnie inna sprawa. – Wstając z krzesła, zapiął dres. W ręce oprócz karty Lily trzymał czapeczkę Yankees. – Wstawaj z łóżka, Lily. Wracasz do domu. Nie obchodzi mnie, jak bardzo jesteś chora. Wstawaj i żyj swoim życiem na kredyt. Idź szukać radości. Idź ją rozdawać. (…)

Życie na trzy psy - Abigail Thomas - potrzebne chusteczki, płakałam niesamowicie...
Tysiąc dni w Wenecji
...Toskanii
...Orvieto - Marleny de Blasi - włoskie klimaty, jedzenie, życie i to co w życiu najważniejsze, jak dla mnie najlepsza cześć Toskańska
Jedz, módl się, kochaj - Elisabeth Gilbert
Cukiernia pod Amorem - Gutowska
Deszczowa noc - Jodi Picoult

też skorzystamdzięki.

ja bym jeszcze dodała;

''Ukarana"Vanessy Steel.

[magnolia79]

[1=f36f09c64670dbbf8506d7b 7195631196fb4f2ce_65c2c81 98d77a;32620958]też skorzystamdzięki.

ja bym jeszcze dodała;

''Ukarana"Vanessy Steel.[/QUOTE]
zapisałam tytuł, ku pamięci

[Chloe Frazer]

wierz w siebie, nie zadreczja sie głupotami, bądz silna, bo inni wyczuwają twoja slabosc, nie daj sie wykorzystywac, myśl tez o sobie , nei tylko o innych.i tak nie ufaj ludziom.

Dziękuję. Jeśli chodzi o zadręczanie się głupotami to jestem w tym mistrzynią. Co do słabości, na szczęście (póki co) udaje mi się łączyć pozytywne nastawienie do ludzi z dbałością o własny interes, chociaż często dostaję za to (drugie) po głowie. Ale gdybym całkowicie zrezygnowała i poddała presji drugiej osoby, gdzie byłabym w tym ja? Poza tym, nic w życiu by się nie zmieniło.

Ja bym Ci poradzila zebys sluchala wlasej intuicji. Zebys czasem zrobila cos na co na prawde masz ochote, a nie to co Ci sie barziej oplaca.
Poza tym patrz jednak na porady na forum z wielka ostroznoscia, bo tak na prawde to nie wiesz kto znajduje sie o drugiej stronie.

O tak, intuicja... Nigdy mnie nie zawiodła i wielokrotnie uratowała mi tyłek albo pozwoliła spełnić większe lub mniejsze marzenie. Chyba nigdy nie wyjdę z podziwu dla niej Podchodzę z rezerwą do wszystkiego, co jest pisane w internecie, ale z zasady zakładam, że ludzie są o wiele bardziej chętni do pomocy, aniżeli do ranienia innych anonimów.

Dziękuję Wam za spis książek. Też skorzystam. Odkąd nauczyłam się czytać (4 lata) bezustannie chodzę z książkami. Zazwyczaj czytam kilka książek w tygodniu. Wspaniała rzecz Od siebie polecę ostatnio przeczytaną pozycję "Miasto Ślepców" José Saramago. Niesamowita!

PS. Bardzo Wam dziękuję za odpowiedzi!

[koralina3]

Najważniejsza prawda w życiu to taka by kochać siebie, naprawdę kochać siebie. Taki zdrowy egoizm... bo kochać siebie, akceptować siebie to znaczy, że jesteś też w stanie kochać innych i czerpać z tego satysfakcję (np. z niesienia pomocy, itp). Osoby kochające siebie nie miewają depresji, nie rozpamiętywują tego co było, idą do przodu z uśmiechem.
Druga prawda to nie wpędzać się w poczucie winy. Zrobiłam coś źle ? Trudno. Czasu nie cofnę. Życie idzie dalej, a ja muszę dalej żyć, a wszystkie życiowe doświadczenia, nawet te nienajlepsze, kształtują mnie, moje spojrzenie na świat...
Inna prawda to być miłym dla innych ludzi... Ile nas kosztuje uśmiech, pochwalenie kogoś (typu "masz ładną torebkę, fryzurę ", itp.) ? Nic. A daje uśmiech, radość, sympatię.

[aromatyzowana]

Napisane przez koralina3

Najważniejsza prawda w życiu to taka by kochać siebie, naprawdę kochać siebie. Taki zdrowy egoizm... bo kochać siebie, akceptować siebie to znaczy, że jesteś też w stanie kochać innych i czerpać z tego satysfakcję (np. z niesienia pomocy, itp). Osoby kochające siebie nie miewają depresji, nie rozpamiętywują tego co było, idą do przodu z uśmiechem.
Druga prawda to nie wpędzać się w poczucie winy. Zrobiłam coś źle ? Trudno. Czasu nie cofnę. Życie idzie dalej, a ja muszę dalej żyć, a wszystkie życiowe doświadczenia, nawet te nienajlepsze, kształtują mnie, moje spojrzenie na świat...
Inna prawda to być miłym dla innych ludzi... Ile nas kosztuje uśmiech, pochwalenie kogoś (typu "masz ładną torebkę, fryzurę ", itp.) ? Nic. A daje uśmiech, radość, sympatię.

bardzo dobrze napisane,tylko często mam tak,że im bardziej jestem dla kogoś miła,uczynna... to tym częściej dostaję kopniaka w pupę

[Chloe Frazer]

To widocznie natrafiasz na nieodpowiednich ludzi, którzy na to nie zasługują lub wstydzą się odwzajemnić sympatię. Zauważyłam, jak wiele dorosłych osób wstydzi się (!!!) powiedzieć komuś "Dzień dobry" z uśmiechem na twarzy.

Od kilku lat każdej osobie (rodzina, przyjaciele) regularnie mówię, jak bardzo jest dla mnie ważna i nie wyobrażam sobie bez niej życia, bo taka jest prawda. Nauczyłam się, że trzeba ludziom mówić, że się ich kocha lub bardzo lubi, bo później często może być za późno, a ten ktoś może się nigdy o tym nie dowiedzieć...

[gorica]

Napisane przez koralina3

Najważniejsza prawda w życiu to taka by kochać siebie, naprawdę kochać siebie. Taki zdrowy egoizm... bo kochać siebie, akceptować siebie to znaczy, że jesteś też w stanie kochać innych i czerpać z tego satysfakcję (np. z niesienia pomocy, itp). Osoby kochające siebie nie miewają depresji, nie rozpamiętywują tego co było, idą do przodu z uśmiechem.
Druga prawda to nie wpędzać się w poczucie winy. Zrobiłam coś źle ? Trudno. Czasu nie cofnę. Życie idzie dalej, a ja muszę dalej żyć, a wszystkie życiowe doświadczenia, nawet te nienajlepsze, kształtują mnie, moje spojrzenie na świat...
Inna prawda to być miłym dla innych ludzi... Ile nas kosztuje uśmiech, pochwalenie kogoś (typu "masz ładną torebkę, fryzurę ", itp.) ? Nic. A daje uśmiech, radość, sympatię.

Tutaj się z Tobą zgodzę w 100%. Ja właśnie usiłuję siebie pokochać. Jednak czasem jest trudno, gdy np. mówię o sobie dobrze, to inni patrzą na mnie jak na zarozumiałą jakąś.

Napisane przez Chloe Frazer

To widocznie natrafiasz na nieodpowiednich ludzi, którzy na to nie zasługują lub wstydzą się odwzajemnić sympatię. Zauważyłam, jak wiele dorosłych osób wstydzi się (!!!) powiedzieć komuś "Dzień dobry" z uśmiechem na twarzy.

Od kilku lat każdej osobie (rodzina, przyjaciele) regularnie mówię, jak bardzo jest dla mnie ważna i nie wyobrażam sobie bez niej życia, bo taka jest prawda. Nauczyłam się, że trzeba ludziom mówić, że się ich kocha lub bardzo lubi, bo później często może być za późno, a ten ktoś może się nigdy o tym nie dowiedzieć...

Napisałaś że masz 21 lat(?) a mam wrażenie że w rozwoju duchowym to jesteś na prawdę zaawansowana Chciałabym mieć takie podejście do życia 10 lat temu.

[Hasuni]

Nie znam uniweraslnych prawd, ktore sprawdzaja sie u kazdego. Ludzie sa rozni, maja roznych znajomych, rozna rodzine i rozne doswiadczenia zyciowe. Ze mna bylo tak: brak dziecinstwa z powodu biedy i pijanstwa ojca, fizyczny bol, ktory towarzyszyl mi od 6 roku zycia, samotnosc z wyboru, mnostwo marzen bez realnej szansy na spelnienie, kilka milostek nie przyprawiajacych o zawrot glowy, w koncu wieloletni partner tyran i zaborca. Bylam na rozstaju. Nie wiedzialam co robic. Kiedys bylam Matka Teresa z Kalkuty. Nie sprawdzilo sie. Postanowilam postawic na bycie wredna k***a. Wyrzygalam cale swoje dotychczasowe zycie. Zaczelam od nowa, jest dobrze. Teraz nadal jestem M.T.zK., ale bywam tez wredna k***a. W moim przypadku sie sprawdza. Dobroc dla dobrych k******o zostawiam dla wszystkich innnych. Zycze dobrych wyborow.

[magnolia79]

Napisane przez gorica

Napisałaś że masz 21 lat(?) a mam wrażenie że w rozwoju duchowym to jesteś na prawdę zaawansowana

też mam takie wrażenie...
po prostu rób w życiu to co sprawia ci przyjemność, przebywaj z ludźmi których kochasz, żyj tak abyś czuła się szczęśliwą i koniecznie przeczytaj "Potęgę podświadomości" Josepha Murphego

[Chloe Frazer]

Napisane przez gorica

Tutaj się z Tobą zgodzę w 100%. Ja właśnie usiłuję siebie pokochać. Jednak czasem jest trudno, gdy np. mówię o sobie dobrze, to inni patrzą na mnie jak na zarozumiałą jakąś.

Napisałaś że masz 21 lat(?) a mam wrażenie że w rozwoju duchowym to jesteś na prawdę zaawansowana Chciałabym mieć takie podejście do życia 10 lat temu.

Tak, mam 21 lat Nikogo nie oszukuję i nie udaję młodszej, niż jestem, ha ha Dziękuję za komplement. Może to kwestia tego, że (jak większość z nas) trochę w życiu przeszłam. Poza tym, od dziecka jestem wrażliwa, potrafię obserwować ludzi, życie wokół mnie i wyciągać ze swoich obserwacji wnioski.

Napisane przez magnolia79

też mam takie wrażenie...
po prostu rób w życiu to co sprawia ci przyjemność, przebywaj z ludźmi których kochasz, żyj tak abyś czuła się szczęśliwą i koniecznie przeczytaj "Potęgę podświadomości" Josepha Murphego

Przeczytane! Ale chyba sięgnę po raz kolejny.

[cava]

Nie wolno pozwolić, żeby życiem kierował strach.
Strach ma wielkie oczy i jest najgorszym z możliwych doradców.
Zawalić studia ze strachu przed egzaminem, tkwić w beznadziejnym związku ze strachu przed samotnością, nie mieć dziecka ze strachu przed porodem itd, itp. - recepty na zmarnowane życie pełne straconych możliwości.

[maszka66]

Wiele rzeczy już zostało powiedzianych. Coś dodam od siebie, coś powtórzę bo akurat to wydaje mi się ważne.
Nie przejmuj się niepowodzeniami i nie denerwuj z byle powodu bo z perspektywy czasu te stare problemy wydadzą ci się śmiesznie małe.
Zawsze pamiętaj, że jak masz miękkie serce to musisz mieć twardy tyłek.
Znajdź sobie pracę, która da ci satysfakcję i pieniądze. kasa, niby taka przyziemna rzecz, ale po co później płakać, że znów musisz wybierać czy dentysta czy buty dla dziecka.
Nigdy niczego nie żałuj i nie rozpamiętuj własnych krzywd i niepowodzeń. Czasu nie wrócisz a nic tak nie dołuje jak wracanie myślami do złych chwil. Lepiej marzyć wyznaczając sobie cele, miło kiedy marzenia stają się rzeczywistością.
Kiedyś w spokoju i wolnej chwili pomyśl o swoich bliskich, pomyśl co byś czuła gdyby ich zabrakło. Czasami jest już za późno żeby coś naprawić a wtedy żal, ból i wyrzuty sumienia zostają do końca życia.
Znajdź kogoś kogo będziesz mogła kochać, kto będzie dla ciebie wsparciem w każdej chwili twojego życia.
Jeśli jesteś stworzona do tego żeby zostać matką pamiętaj, że największa miłość eksploduje w tobie kiedy już będziesz miała dziecko. Ta miłość jest wielka, niepojęta, nieporównywalna do niczego innego w życiu.

Wiem, że dość poważnie i ponuro to zabrzmiało, ale mam prawie 2 razy tyle lat co ty i mniej więcej pamiętam swoje problemy, myśli zachowania z tamtego czasu. Dużo się zmieniło w moim życiu...

[magnolia79]

Napisane przez maszka66

Nigdy niczego nie żałuj i nie rozpamiętuj własnych krzywd i niepowodzeń. Czasu nie wrócisz a nic tak nie dołuje jak wracanie myślami do złych chwil. Lepiej marzyć wyznaczając sobie cele, miło kiedy marzenia stają się rzeczywistością.
bardzo prawdziwe, a jakże trudne do wykonania... ale fakt rozpamiętywanie przeszłości niczego dobrego nie wnosi do naszego życia...

Kiedyś w spokoju i wolnej chwili pomyśl o swoich bliskich, pomyśl co byś czuła gdyby ich zabrakło. Czasami jest już za późno żeby coś naprawić a wtedy żal, ból i wyrzuty sumienia zostają do końca życia.
ja bym dodała, że nawet codziennie myślmy o naszych bliskich, bo życie płynie za szybko...

Znajdź kogoś kogo będziesz mogła kochać, kto będzie dla ciebie wsparciem w każdej chwili twojego życia.
nieważne w jak trudnej chwili się znajdziemy to właśnie nasi bliscy potrafią wyciągnąć nas z ciemności, kiedy wydaje nam się, że już wszystkie światła zgasły...

---------- Dopisano o 21:59 ---------- Poprzedni post napisano o 21:57 ----------

Napisane przez cava

Nie wolno pozwolić, żeby życiem kierował strach.
Strach ma wielkie oczy i jest najgorszym z możliwych doradców.
.

też wielka prawda

fajnie się czyta takie ludzkie prawdziwe refleksje... często możemy sobie powiedzieć: "nie jestem sama"!

[Chloe Frazer]

Dziewczyny, ogromnie Wam dziękuję! Zapiszę sobie Wasze refleksje w głowie... i na twardym dysku komputera.

Zawsze pamiętaj, że jak masz miękkie serce to musisz mieć twardy tyłek.

Znam to powiedzenie, ale nigdy nie zastanawiałam się nad jego znaczeniem. Widzę, że dotyczy mnie, bo faktycznie jestem b. wrażliwa, zwłaszcza na niesprawiedliwość, zło i głupotę. Co ono właściwie oznacza? Chodzi o silny charakter? Umiejętność radzenia sobie w każdej sytuacji, nawet w takiej, gdy ktoś próbuje te dobre intencje wykorzystać?

[maszka66]

Napisane przez Chloe Frazer

Znam to powiedzenie, ale nigdy nie zastanawiałam się nad jego znaczeniem. Widzę, że dotyczy mnie, bo faktycznie jestem b. wrażliwa, zwłaszcza na niesprawiedliwość, zło i głupotę. Co ono właściwie oznacza? Chodzi o silny charakter? Umiejętność radzenia sobie w każdej sytuacji, nawet w takiej, gdy ktoś próbuje te dobre intencje wykorzystać?

Ja też najpierw poznałam to powiedzenie a dopiero potem na sobie poznałam jego znaczenie. Ja też zawsze wszystkim życzyłam dobrze, cieszyłam się z sukcesów ludzi. Naprawdę. W dzisiejszych czasach ludzie to wykorzystują, nie ma miejsca dla słabych charakterów. Jeśli będziesz za dobra dla ludzi - przegrasz. Pewnie wiele osób nie zgodzi się ze mną, ale ja niestety nie teoretyzuję. Właśnie dzieki Wizażowi poznałam też bezinteresowną pomoc i życzliwość, ale na co dzień wśród zwykłych ludzi i zwyczajnych spraw wygląda to już dużo gorzej.

[kalincia]

Dewiza mojego życia: jeśli o czymś marzysz, marzenia zmieniaj w plany, a plany realizuj. Sprawdza mi się. Małymi kroczkami, ale - realizuję.

[maszka66]

Napisane przez kalincia

Dewiza mojego życia: jeśli o czymś marzysz, marzenia zmieniaj w plany, a plany realizuj. Sprawdza mi się. Małymi kroczkami, ale - realizuję.

Doskonała myśl, ale do tego często trzeba mieć dużo odwagi. Mi jej zawsze brakowało i to jest to czego u siebie nie lubię.

[kalincia]

Napisane przez maszka66

Doskonała myśl, ale do tego często trzeba mieć dużo odwagi. Mi jej zawsze brakowało i to jest to czego u siebie nie lubię.

Właśnie jak zaczniesz planować kolejne małe kroczki, to stopniowo się udaje. To jak z wypracowaniem. Jak masz tylko temat i musisz napisać na 4 strony to wydaje się niemożliwe. Jak sobie zrobisz kolejne punkty planu, a potem wg. tego piszesz, możesz. Jestem ogólnie zadowolona z mojego życia, aż się dziwię, że tyle kolejnych marzeń się spełniło. Teraz jest kolejne. Już w fazie realizacji, powolutku, do przodu.
To się tylko nie udaje w przypadku marzenia o wygranej w totolotka...