czuje że jestem zerem

[FatBottomedGirl]

witam, chciałabym coś z siebie wyrzucić... nie wiem czy jest na to jakakolwiek rada, no ale mimo wszystko... chodzi o pracę... od paru dni pracuje w dużym mieście w kawiarni, to moja pierwsza praca... tak cieszyłam się, że ją dostałam, ale jest tam okropnie inni pracownicy traktują mnie jak idiotke, jakbym była nic niewartym śmieciem. wszyscy wiedzieli, że nie mam doświadczenia, wiedzieli że będzie trzeba mnie wszystkiego uczyć, a teraz jakieś obgadywania, wredne komentarze, przewracania oczami jak coś mi nie wyjdzie, oni sobie sami gadają, śmieją się itd. a ja cały czas z boku, przez 9 godzin musze sie tam męczyć... miałam im pomagać a cały czas tylko przeszkadzam, przeze mnie wszystko idzie wolniej, niektóre rzeczy mi się mylą, chociaż część już umiem, ale oni chyba nie pamiętają jakie były ICH pierwsze dni cały czas kogoś tam denerwuje, po prostu widze to po nich, staram się bardzo ale nic nie moge na to poradzić pół nocy przepłakałam wczoraj przez to, nie chcę tam chodzić bo atmosfera jest beznadziejna, ja czuje sie wyrzutkiem, do niczego sie nie nadaje... całe szczęście nie muszę tam chodzić codziennie, ale wolałabym dzień dzień chodzić w pole lub gdziekolwiek indziej, gdzie spokojnie bym sobie pracowała bez poczucia że kogoś wkurzam lub mu zawadzam, niż chodzić tam i być piątym kołem u wozu.
w dodatku wracam do domu, chciałam się komuś wygadać, zwierzyć, więc chciałam porozmawiać z rodzicami, ale oni mnie jeszcze bardziej dobili, usłyszałam o sobie takie rzeczy od nich że mi sie jeszcze gorzej zrobiło... nie dość że jestem zerem w pracy to jeszcze w domu...

piszę to bo chciałam się zwyczajnie wygadać. skoro nie mogę swojej własnej rodzinie ani znajomym (którzy też twierdzą że przesadzam) to pomyślałam że może jakimś obcym ludziom o tym opowiem i będzie mi chociaż troche lżej... bo nie mam już komu o tym powiedzieć, a nerwy mi puszczają... nigdy w życiu nie czułam się tak strasznie nic nie warta... po co ja sie w ogóle urodziłam skoro nie ma ze mnie żadnego pożytku...

[golgie]

Napisane przez FatBottomedGirl

witam, chciałabym coś z siebie wyrzucić... nie wiem czy jest na to jakakolwiek rada, no ale mimo wszystko... chodzi o pracę... od paru dni pracuje w dużym mieście w kawiarni, to moja pierwsza praca... tak cieszyłam się, że ją dostałam, ale jest tam okropnie inni pracownicy traktują mnie jak idiotke, jakbym była nic niewartym śmieciem. wszyscy wiedzieli, że nie mam doświadczenia, wiedzieli że będzie trzeba mnie wszystkiego uczyć, a teraz jakieś obgadywania, wredne komentarze, przewracania oczami jak coś mi nie wyjdzie, oni sobie sami gadają, śmieją się itd. a ja cały czas z boku, przez 9 godzin musze sie tam męczyć... miałam im pomagać a cały czas tylko przeszkadzam, przeze mnie wszystko idzie wolniej, niektóre rzeczy mi się mylą, chociaż część już umiem, ale oni chyba nie pamiętają jakie były ICH pierwsze dni cały czas kogoś tam denerwuje, po prostu widze to po nich, staram się bardzo ale nic nie moge na to poradzić pół nocy przepłakałam wczoraj przez to, nie chcę tam chodzić bo atmosfera jest beznadziejna, ja czuje sie wyrzutkiem, do niczego sie nie nadaje... całe szczęście nie muszę tam chodzić codziennie, ale wolałabym dzień dzień chodzić w pole lub gdziekolwiek indziej, gdzie spokojnie bym sobie pracowała bez poczucia że kogoś wkurzam lub mu zawadzam, niż chodzić tam i być piątym kołem u wozu.
w dodatku wracam do domu, chciałam się komuś wygadać, zwierzyć, więc chciałam porozmawiać z rodzicami, ale oni mnie jeszcze bardziej dobili, usłyszałam o sobie takie rzeczy od nich że mi sie jeszcze gorzej zrobiło... nie dość że jestem zerem w pracy to jeszcze w domu...

piszę to bo chciałam się zwyczajnie wygadać. skoro nie mogę swojej własnej rodzinie ani znajomym (którzy też twierdzą że przesadzam) to pomyślałam że może jakimś obcym ludziom o tym opowiem i będzie mi chociaż troche lżej... bo nie mam już komu o tym powiedzieć, a nerwy mi puszczają... nigdy w życiu nie czułam się tak strasznie nic nie warta... po co ja sie w ogóle urodziłam skoro nie ma ze mnie żadnego pożytku...

To normalne,że w nowej pracy, w nowych warunkach czujesz się niepewnie,a współpracownicy, jak widzę,nie oszczędzają Cię.Pewnie sami, na początku czuli się zagubieni, może to w ich towarzystwie inni przewracali oczami,a teraz kiedy już się wyrobili i znalazła się nowa ,,ofiara" mogą odetchnąć i sami się powyżywać-często tak to działa
Nie jesteś w żaden sposób gorsza, tylko po prostu niedoświadczona,niepewna siebie i młoda.Te czynniki sprawiają,że wydaje Ci się, że inni mają rację oceniając się źle i że do niczego się nie nadajesz.
Przykra sytuacja i szkoda,że rodzice Cię nie wspierają
możesz zmienić pracę, może będzie lepsza atmosfera,ale najlepiej gdybyś uwierzyła w siebie i zmieniła trochę swoje podejście do paru spraw
Ciekawie czy ci Twoi koledzy z pracy byli od początku tacy wow i super-wątpię

[etnografka]

Kochana, ludzie traktują innych tak, jak w głębi duszy widzą i czują samych siebie. Ten, kto dowala innym, tak naprawdę nie cierpi siebie. To nie chodzi o Ciebie, to nie z Tobą jest coś nie tak.

Rodziny się nie wybiera, ale jeśli znajomi nie potrafią Cię wesprzeć, to co szkodzi poszukać sobie lepszych znajomych? A jeśli poczucie, że "nie ma z Ciebie pożytku" i "jesteś nic niewarta" towarzyszy Ci częściej, to może warto zgłosić się do psychologa? Szkoda marnować sobie życie na paskudnych ludzi i zadręczanie się, kiedy można się czuć ze sobą naprawdę całkiem fajnie.

[nancykenator]

Pracujesz od kilki dni to normalne, że nie masz doświadczenia, że wszystkiego musisz się nauczyć. Gdy zaczynałam swoją pierwszą pracę czułam się podobnie, płakałam mojemu wtedy jeszcze chłopakowi w rękaw, mówiłam, że jestem do niczego, że nic nie umiem. Czułam, że wszyscy się na mnie patrzą, obgadują, sprawdzają i tylko czekają aż popełnię jakiś błąd. Minęło kilka tygodni, coraz lepiej czułam się w pracy, poznawałam nowych ludzi, uczyłam się nowych rzeczy, w końcu stwierdziłam, że ta praca i Ci ludzie nie są wcale tacy źli . Potem przyjęli nowego pracownika a ja już byłam tym "starym" z doświadczeniem. Dasz sobie radę, zobaczysz będzie lepiej tylko uwierz w siebie

[jowitazz]

Kochana, nie jesteś zerem. Każdy ma prawo do popełniania błędów.
Pokaż im na co Cię stać, że możesz zrobić więcej i lepiej niż oni! Na pewno masz wiele plusów. Tylko musisz je dostrzec i je wykorzystać.


Pamiętaj, że ludzie są okrutni. Jak zobaczą, że się przejmujesz, to będą nadal Ci dokuczać, obgadywać itp.

[FatBottomedGirl]

Napisane przez etnografka

Kochana, ludzie traktują innych tak, jak w głębi duszy widzą i czują samych siebie. Ten, kto dowala innym, tak naprawdę nie cierpi siebie. To nie chodzi o Ciebie, to nie z Tobą jest coś nie tak.

Rodziny się nie wybiera, ale jeśli znajomi nie potrafią Cię wesprzeć, to co szkodzi poszukać sobie lepszych znajomych? A jeśli poczucie, że "nie ma z Ciebie pożytku" i "jesteś nic niewarta" towarzyszy Ci częściej, to może warto zgłosić się do psychologa? Szkoda marnować sobie życie na paskudnych ludzi i zadręczanie się, kiedy można się czuć ze sobą naprawdę całkiem fajnie.

czasami tylko miewałam takie myśli, ale niezbyt często, i na pewno nie do aż takiego stopnia jak teraz przez tą pracę strasznie chciałabym się zwolnić, ale już chyba nie da rady, tam gdzie mieszkam jest straszne bezrobocie i to cud że w ogóle mnie tu przyjęli... ale świadomość że jeszcze kilka miesięcy muszę tam chodzić mnie dobija...
a ja staram się być dla nich miła, jak najmniej utrudniać (wręcz przeciwnie), a jeśli czegoś nie wiem to pytam, tak jak kazali na początku, no bo lepiej zapytać niż zrobić coś po swojemu a źle prawda? zwłaszcza że to był mój 6 dzień... ciekawe czy kiedykolwiek im się odmieni i będą między nami normalne relacje, czy już do końca sezonu (czyli mojej pracy tam) będą tacy dziwni w stosunku do mnie...


dziękuję Wam WSZYSTKIM za słowa otuchy i zrozumienie

[201705250955]

A w jakim województwie ta kawiarnia? Może czas pójść popalić tam reszcie obsługi jako gość

[charsi]

Napisane przez FatBottomedGirl

czasami tylko miewałam takie myśli, ale niezbyt często, i na pewno nie do aż takiego stopnia jak teraz przez tą pracę strasznie chciałabym się zwolnić, ale już chyba nie da rady, tam gdzie mieszkam jest straszne bezrobocie i to cud że w ogóle mnie tu przyjęli... ale świadomość że jeszcze kilka miesięcy muszę tam chodzić mnie dobija...
a ja staram się być dla nich miła, jak najmniej utrudniać (wręcz przeciwnie), a jeśli czegoś nie wiem to pytam, tak jak kazali na początku, no bo lepiej zapytać niż zrobić coś po swojemu a źle prawda? zwłaszcza że to był mój 6 dzień... ciekawe czy kiedykolwiek im się odmieni i będą między nami normalne relacje, czy już do końca sezonu (czyli mojej pracy tam) będą tacy dziwni w stosunku do mnie...


dziękuję Wam WSZYSTKIM za słowa otuchy i zrozumienie

Myślę, że najgorsze co teraz możesz zrobić to podkulić ogon - dasz im nowe powody do wywracania oczami. Jeśli będziesz wykonywać swoją pracę dobrze, z uśmiechem to sami w końcu się do Ciebie przekonają i dadzą spokój. Tak niestety bywa, kiedy zaczyna się gdzieś pracę - reszta pracowników automatycznie czuje się "wyżej" w hierarchii. Nie sądzę, żeby zostało już tak zawsze, początki są zwykle trudniejsze - ale pamiętaj, że problem nie leży w Tobie.

[white_orchid]

Głowa do góry Niektórzy ludzie już tacy są, że lubią gdy inni czują się źle i zrobią wszystko żeby tak było. Podejrzewam, że nie ty pierwsza tak się tam czułaś. Przecież każdy z nich kiedyś zaczynał ( o czym szybko się zapomina ) Rób swoje i nie przejmuj się złośliwą krytyką innych. Tak już w życiu jest, o czym chyba każdy się przekonuje

[eyo]

nie martw się - na pewno nie jesteś zerem, chociaż tak się może wydawać, że praca w kawiarni to prościzna i nie trzeba do tego bóg wie czego to tak naprawdę - jak wszędzie - i w takiej pracy trzeba się na początku bardzooo dużo nauczyć i nawet jak ktoś ma doświadczenie to w nowym miejscu trochę czasu mija zanim człowiek wbije się w rytm konkretnego miejsca pracy
to nie z tobą jest coś nie tak bo każdy jakoś zaczynał i nikt się z talentem do wszystkiego nie rodzi a z Twoimi współpracownikami jest coś nie halo skoro Cię tak traktują - zaciśnij narazie zęby i stara się pracować najlepiej jak potrafisz i na pewno się wdrożysz - a jak dalej będą cię tak źle traktować to może zacznij się rozglądać za kolejną pracą bo Ty się do pracy na pewno w końcu wdrożysz ale jak ludzie maja paskudny charakter to już nic nie zrobisz

[51e83afea3b91707dbf3887d008ce6a0f5de39ea_626dbf723f6b2]

Napisane przez etnografka

Ludzie traktują innych tak, jak w głębi duszy widzą i czują samych siebie. Ten, kto dowala innym, tak naprawdę nie cierpi siebie.

Święte słowa.

[FatBottomedGirl]

Napisane przez asia_aisa

A w jakim województwie ta kawiarnia? Może czas pójść popalić tam reszcie obsługi jako gość

haha przydałoby im się podkarpackie macie rację, może rzeczywiście nie warto się tym aż tak bardzo przejmować... nie będę tam w końcu na stałe, tylko na parenaście tygodni, więc może jakoś dam radę bylebym znów nie złapała doła kiedy znowu tam pójdę... już za parę dni:/