[niv_]

Może ktoś miał podobny problem i rozwiązał go z sukcesem, ja próbuję od lat i bez większego rezultatu.

Tak jak w tytule wątku, mam problem z nauką języków obcych wynikający głównie z bariery psychicznej, ni cholera nie potrafię się przełamać.

Szczerze mówiąc jestem już tak zmęczona tą sytuacją, że najchętniej machnęłabym ręką i dałabym sobie spokój, ale z pewnych względów nie mogę - raz ambicja mi nie pozwala, dwa chcę zmienić pracę, a bez znajomości języka będzie bardzo ciężko.

Wpadłam w błędne koło, mówienie po ang. jest dla mnie katorgą i drogą prze mękę. Mogę pisać, czytać, ale mówienie mnie przeraża.

Ze swoim nauczycielem rozmawiam raczej swobodnie, ale już w większej grupie osób, nie jestem w stanie powiedzieć słowa, zaczynam się jąkać, gubić, czuję lęk, a nie daj Boże, ktoś mnie poprawi jak próbuję coś sklecić to już całkowita kaplica i rozmyślenia na kilka tygodni.

Nauczyciel twierdzi, że osoby, które znają gorzej język są w stanie się porozumieć, u mnie problemem jest psychika. Czuję się już mega zniechęcona. Nie wiem już po co się w ogóle uczę, jak i tak nic z tego nie mam, oprócz straconego czasu, pieniędzy i poczucia bycia kimś gorszym.

Naprawdę nie wiem już co robić . :-( Jestem załamana tą sytuacją. Może nie mam zdolności języków, sama już nie wiem.