Zastanawiam się co robię nie tak w relacji

[panave1904]

Cześć, chciałabym opisać moją aktualną sytuacja i poradzić się czy ja czasem nie przesadzam i nie zamęczę partnera.
Kiedyś byłam w długim związku, ale zostałam zdradzona, było też dużo kłamstw, ogólnie bardzo mnie to psychicznie pokiereszowało.
Później nawet nauczyłam się być sama, było mi z tym całkiem ok, nie mogę powiedzieć żebym była szczęśliwa, ale mniej więcej zadowolona z życia.
Ponad rok temu poznałam chłopaka i zaczęliśmy się spotykać. Na początku podchodziłam do tego z luzem, na nic się nie nastawiałam, fajnie spędzaliśmy czas i to wystarczało. Mówiłam mu jak do tego podchodzę, on też nie wykazywał jakiejś inicjatywy, że to od razu musi być coś poważnego.
Kilka razy wspominał, że musimy się do jakiejś daty określić co dalej, ale ta data przychodziła i nie było żadnych deklaracji. Później stwierdził, że najlepiej się nie spotykać dopóki nie będziemy gotowi się zadeklarować, ale po 2 tygodniach zmienił zdanie. Ja czułam się samotna, tęskniłam za nim, więc zgodziłam się na spotkanie i znów się zaczęły regularne randki, nocowanie u siebie itd.
Ze względu na sytuację mieszkaniową zaproponował żebym się do niego wprowadziła, ale zabrzmiało to bardziej jakby chciał kogoś do dzielenia rachunków, było to niedługo po tym jak się nie spotykaliśmy, więc nie czułam się gotowa na taki krok. Tym bardziej, że w międzyczasie mu powiedziałam, że dla mnie to już nie jest luźna relacja i się zaangażowałam.
Tak to trwało i trwa do teraz, on nic nie obiecuje, wydaje mi się, że mnie lubi chociaż też często go chyba irytuję. Ale nadal chciał się spotykać. Ogólnie oczekiwał też dużych deklaracji z mojej strony, wydaje mi się, że na część z tych rzeczy mogę się już zgodzić, bo się zakochałam i szczerze mówiąc, nie chcę tracić życia na zamartwianie się co będzie tylko działać. Ale jak już mu powiedziałam, że jestem gotowa nawet na całkiem duże zmiany w moim życiu to czuję, że jego zainteresowanie spadło.
Kiedyś dzwonił kilka razy dziennie, chciał się widywać w każdej wolnej chwili. Teraz już tak dużo nie rozmawiamy, on jeśli tylko ma wybór to wybiera prace zamiast spotkań ze mną. Ostatnio często też rzuca, ze zobaczymy się kiedy indziej, bo umówił się z kolegą a jednak się z tym kolegą nie spotyka. I nie wiem co się dzieje, bo jednocześnie ma te wielkie oczekiwania na przyszłość i jak już się spotykamy to jest bardzo fajnie. Interesuje się też co u mnie, wspiera mnie. Dużo rozmawiamy. Ale czuję, że coś się zmieniło. Często szybko blokuje telefon jak do niego podchodzę, nieraz jak do niego dzwoniłam to odbierał, ale była cisza w słuchawce i nie oddzwaniał od razu. Wydaje mi się, że czasem nie jest do końca szczery. Ja bym chciała mieć z nim kontakt codziennie, chciałabym tego co było na początku i mu o tym mówiłam. Mówiłam też, że jeśli nie chce się już spotykać to niech mi to powie po prostu.
Naprawdę mi na nim zależy, ale ostatnio już coraz rzadziej jestem "zadowolona" z życia. Coraz częściej jestem nieszczęśliwa. Jak próbuję porozmawiać o nas, dowiedzieć się co się wydarzyło, że jest inaczej to nie dostaję jasnej odpowiedzi. Czy to normalne i po prostu na początku zawsze jest takie wow, a później emocje opadają? Ja się bardzo do niego przywiązałam i zaangażowałam w to, ale nie chcę tracić czasu jeśli jemu nie zależy. Tylko nie wiem czy to ja nie przesadzam i nie oczekuję zbyt wiele. Czy ktoś mógłby mi doradzić co zrobić?

[Aelora]

Rok spotykania się to już sporo czasu, żeby określić w którą stronę zmierza znajomość. Mam wrażenie, że przegapiliście ten moment, gdy wzajemne zainteresowanie było wysokie i istniała szansa na zbudowanie czegoś poważniejszego. Teraz Ty się przyzwyczaiłaś i przywiązałaś, a jemu przeszło, nie traktuje tego poważnie tak jak Ty na początku. Moim zdaniem już nic z tego nie będzie, a jak już to takie wymęczone i znowu wpadniesz w relację, która przeora Cię psychicznie jak ta poprzednia. Lepiej byłoby to uciąć.

[ColourTheSmallOne]

Ale u was nigdy nie było żadnego wow z jego strony. Jesteś z braku laku, bo fajnie mieć kobietę w zapasie. Jak pozna 'ta jedyna', to raz-dwa się zaangażuje, a ty pójdziesz w odstawkę. Szanuj się i zakończ ta dziwna relacje, tylko tracisz czas.

[Nadiaa33]

Ale właściwie nie wiem co byś chciała osiągnąć, do tej pory to ty się dystansowałaś, nie chciałaś wspólnie zamieszkać. Możliwe, że jemu faktycznie przeszło skoro widział, że ciągle go trzymasz na dystans i się nie chciałaś bardziej angażować. Jeśli teraz szczere rozmowy nie pomagają i dla odmiany to on się dystansuje (może się odkochał, a może chce cie "karać" jak obrażone dziecko) to nic tu nie pomoże. Ja bym spróbowała ostatecznej szczerej rozmowy, zapytać go, jak to jest między nami i do czego ten związek zmierza.

[Camillie32]

Napisane przez Nadiaa33

Ale właściwie nie wiem co byś chciała osiągnąć, do tej pory to ty się dystansowałaś, nie chciałaś wspólnie zamieszkać. Możliwe, że jemu faktycznie przeszło skoro widział, że ciągle go trzymasz na dystans i się nie chciałaś bardziej angażować. Jeśli teraz szczere rozmowy nie pomagają i dla odmiany to on się dystansuje (może się odkochał, a może chce cie "karać" jak obrażone dziecko) to nic tu nie pomoże. Ja bym spróbowała ostatecznej szczerej rozmowy, zapytać go, jak to jest między nami i do czego ten związek zmierza.

Zgadzam się, wy w ogóle jesteście na wyłączność? Czy to po prostu takie friends with benefits? Bo tak to wygląda, jako relacja na zajęcie czasu dopóki się nie znajdzie kogoś docelowego, by zaspokoić swoje potrzeby seksualne czy emocjonalne. Może na początku mogło być z tego coś innego, ale w sumie sama to nieco poprowadziłaś w tym kierunku.

[panave1904]

Dziękuję za Wasze odpowiedzi.
To nie było tak, że nie chciałam się zaangażować. Widziałam, że on się bardzo waha. Od początku ja weszłam bardzo w tę relację, ale słyszałam, że on nie jest pewny, bo nie mam znajomych, bo oboje jesteśmy introwertykami i nie będziemy nigdzie wychodzić itd.
Zaproponowałam mu, że może spędzimy razem sylwestra, ale ostatecznie wtedy stwierdził, że lepiej żebyśmy się nie spotykali do czasu aż nie będziemy gotowi na coś poważnego i spędził ten wieczór z kolegami. Ja byłam gotowa na coś poważnego, ale chciałam tego samego od niego, a ciągle szukał powodów dlaczego to nie wyjdzie.
Poza tym chciał bardzo wyjechać z kraju, to wszystko było na początku, nie byłam wtedy na to gotowa. A teraz na razie zostaje, gdyby jednak zdecydował się inaczej myślę, że mogłabym z nim wyjechać.
Nie chciałam z nim zamieszkać właśnie na etapie kiedy ciągle mówił, że za chwilę się przeprowadzi. I jego pytanie wyglądało tak, czy chcę się z nim zrzucać na rachunki...
Chce mi się płakać jak to piszę, bo chyba to wszystko jest jednostronne. Chciałam być ostrożna, nie dawać wszystkiego od siebie jeśli on nie był pewny, ale okazuje się, że przez to wszystko zepsułam? Nie chcę go stracić. Proponowałam mu wspólne mieszkanie w czerwcu, ale do końca roku jest to teraz nie do zrobienia. Miałam nadzieję, że później się coś zmieni.

[Camillie32]

No to nie pozostaje Ci nic innego jak szczera rozmowa: na czym stoicie, czego oczekujecie od relacji, jakie są Wasze wspólne plany i czy w ogóle są. Po roku takie rozmowy powinny być już naturalne i bezproblemowe, ale no nie w tym przypadku

---------- Dopisano o 14:28 ---------- Poprzedni post napisano o 14:27 ----------

I samą nadzieją i oczekiwaniem domyślania się nic nie uzyskasz - komunikacja to podstawa jakiekolwiek relacji, nawet fwb jeśli tak można Was określić. Więc pora zacząć komunikować czego potrzebujesz, co chciałabyś wiedzieć

[panave1904]

Próbowałam ostatnio rozmawiać. Usłyszałam, że będziemy negocjować właśnie pod koniec roku z tym zamieszkaniem.
Jak zaproponowałam żebyśmy się zobaczyli na dłużej to nie chciał i był zły nawet, że kombinuję. Czy mam dalej naciskać czy to go tylko zrazi?

---------- Dopisano o 16:37 ---------- Poprzedni post napisano o 16:35 ----------

On chce mieć dzieci, ja mam do tego podejście, że jeśli będę się czuła z kimś bezpiecznie to też chcę mieć rodzinę. Ale nie zdecyduje się na to tak szybko, a on by chciał już. Nawet nie wiem na czym stoimy, nie znam jego rodziny, nie znam jego znajomych. Razem wychodzimy, ale nigdy z kimś.

[Aelora]

Napisane przez panave1904

Próbowałam ostatnio rozmawiać. Usłyszałam, że będziemy negocjować właśnie pod koniec roku z tym zamieszkaniem.
Jak zaproponowałam żebyśmy się zobaczyli na dłużej to nie chciał i był zły nawet, że kombinuję. Czy mam dalej naciskać czy to go tylko zrazi?

---------- Dopisano o 16:37 ---------- Poprzedni post napisano o 16:35 ----------

On chce mieć dzieci, ja mam do tego podejście, że jeśli będę się czuła z kimś bezpiecznie to też chcę mieć rodzinę. Ale nie zdecyduje się na to tak szybko, a on by chciał już. Nawet nie wiem na czym stoimy, nie znam jego rodziny, nie znam jego znajomych. Razem wychodzimy, ale nigdy z kimś.

Eee, jakieś dziwne wymówki, niby introwertyk, a boi się, że nie będziecie mieć wielu znajomych? Myślałam, że introwertycy raczej stawiają na małe, sprawdzone grono, więc to co on mówi brzmi nielogicznie.

Poczekaj, jakie dzieci i rodzina, jak Wy nawet nie wiecie czy jesteście razem? W sumie wybacz, że to napiszę, ale przykro się czyta to co piszesz. Facet wszelkimi sposobami daje Ci do zrozumienia, że nie chce, nie jest pewien, miota się, traktuje Cię jak czasoumilaczkę, a Ty dajesz się i będziesz negocjować do końca roku (to jeszcze dobrych kilka miesięcy), aż pan łaskawie się namyśli z mieszkaniem. Nie szkoda Ci czasu i życia?
Dopiero co przeszłaś jedną traumatyczną relację, a tutaj rok robisz za miłą odskocznię dla typa, który nawet niespecjalnie udaje, że nie chce związku. Laska, szanuj się trochę, a sama będziesz szanowana, po prostu.

[Camillie32]

Napisane przez panave1904

Próbowałam ostatnio rozmawiać. Usłyszałam, że będziemy negocjować właśnie pod koniec roku z tym zamieszkaniem.
Jak zaproponowałam żebyśmy się zobaczyli na dłużej to nie chciał i był zły nawet, że kombinuję. Czy mam dalej naciskać czy to go tylko zrazi?

---------- Dopisano o 16:37 ---------- Poprzedni post napisano o 16:35 ----------

On chce mieć dzieci, ja mam do tego podejście, że jeśli będę się czuła z kimś bezpiecznie to też chcę mieć rodzinę. Ale nie zdecyduje się na to tak szybko, a on by chciał już. Nawet nie wiem na czym stoimy, nie znam jego rodziny, nie znam jego znajomych. Razem wychodzimy, ale nigdy z kimś.

Jak po roku relacji się martwisz czy taki temat kogoś nie zrazi, to taka relacja jest po prostu bez sensu. Nie możecie ustalić czy porozmawiać nawet o podstawowych sprawach. No i reszta opisu to typowe friends with benefits - seks, spotkania, ale nic poza tym. To chyba masz jasność na czym stoisz i dokąd to zmierza (odpowiadam: do nikąd, bo taki urok relacji FWB).

[panave1904]

Też nie mogę pojąć tego, że on już teraz mówi tak poważnie o dzieciach.
Co do zamieszkania to tez moja wina, bo przed wakacjami naprawdę się zbierałam w sobie żeby go o to zapytać, ale znalazł już współlokatora i teraz go nie wyrzuci. Dlatego nie naciskam i mogę poczekać, ale brakuje mi jakiejś pewności.
Pytałam go o to czy spotyka się i chce się spotykać tylko ze mną i powiedział, że tak. Mówi o planach na przyszłość, więc wydawało mi się, że jesteśmy razem.
Wydaje mi się, że jestem za bardzo zraniona po tej poprzedniej relacji i sama siebie sabotuję. Bardzo się boje kłamstwa i zdrady i próbuję się jakoś chronić. On też kiedyś przyznał, że jak był ze swoją byłą to rozmawiał z inną dziewczyną. Nie mogę o tym zapomnieć.

[Camillie32]

No i jak wyżej, jakie dzieci i rodzina, jak nie jesteście razem, nie mieszkacie razem, nie znasz jego rodziny i znajomych i jesteś po prostu w relacji kumpelskiej z benefitami. To nie ten kierunek na stabilizację i rodzinę. On pewnie widzi, że się zaangażowałaś na więcej niż FWB, ale mu obecny układ pasuje (czytaj seks i randki bez zobowiązań) i po prostu nie ma potrzeby pogłębiania relacji z Tobą. Gdy kogoś spotka, zakocha się, to Wasza relacja pójdzie w odstawkę, bo jesteś tylko czasoumilaczką.

[Aelora]

Napisane przez Camillie32

Jak po roku relacji się martwisz czy taki temat kogoś nie zrazi, to taka relacja jest po prostu bez sensu. Nie możecie ustalić czy porozmawiać nawet o podstawowych sprawach. No i reszta opisu to typowe friends with benefits - seks, spotkania, ale nic poza tym. To chyba masz jasność na czym stoisz i dokąd to zmierza (odpowiadam: do nikąd, bo taki urok relacji FWB).

Właściwie nawet trudno nazwać to prawdziwym fwb, bo dziewczyna ma nadzieję na coś więcej, sama pisze że przywiązała się do faceta. Dla niego to faktycznie same benefity, ale bez zobowiązań, miłe spędzanie czasu i tyle. Gdyby oboje mieli takie luźne podejście i wiedzieli na co się piszą autorka pewnie byłaby spokojniejsza i mogłaby poznać kogoś innego, do stałego związku jeśli jej na tym zależy, zamiast czekać aż pan się zdeklaruje.

Napisane przez panave1904

Też nie mogę pojąć tego, że on już teraz mówi tak poważnie o dzieciach.
Co do zamieszkania to tez moja wina, bo przed wakacjami naprawdę się zbierałam w sobie żeby go o to zapytać, ale znalazł już współlokatora i teraz go nie wyrzuci. Dlatego nie naciskam i mogę poczekać, ale brakuje mi jakiejś pewności.
Pytałam go o to czy spotyka się i chce się spotykać tylko ze mną i powiedział, że tak. Mówi o planach na przyszłość, więc wydawało mi się, że jesteśmy razem.
Wydaje mi się, że jestem za bardzo zraniona po tej poprzedniej relacji i sama siebie sabotuję. Bardzo się boje kłamstwa i zdrady i próbuję się jakoś chronić. On też kiedyś przyznał, że jak był ze swoją byłą to rozmawiał z inną dziewczyną. Nie mogę o tym zapomnieć.

Myślę, że gada tak, żebyś nie zaczęła za bardzo drążyć i nie uciekła od niego, jak dotrze do Ciebie, że ta relacja nie ma przyszłości. Naprawdę mam wrażenie, że faceci lubią gadać mgliście o rodzinie/ślubie/stabilizacji nawet gdy nie traktują nas poważnie, bo wiedzą że to działa na wiele kobiet i buduje nadzieję.
Jeśli boisz się kłamstwa i zdrady, a facet wprost przyznał, że nie był fair wobec swojej byłej, to masz poważną wskazówkę, jaki może być w relacjach.

[Camillie32]

Napisane przez panave1904

Też nie mogę pojąć tego, że on już teraz mówi tak poważnie o dzieciach.
Co do zamieszkania to tez moja wina, bo przed wakacjami naprawdę się zbierałam w sobie żeby go o to zapytać, ale znalazł już współlokatora i teraz go nie wyrzuci. Dlatego nie naciskam i mogę poczekać, ale brakuje mi jakiejś pewności.
Pytałam go o to czy spotyka się i chce się spotykać tylko ze mną i powiedział, że tak. Mówi o planach na przyszłość, więc wydawało mi się, że jesteśmy razem.
Wydaje mi się, że jestem za bardzo zraniona po tej poprzedniej relacji i sama siebie sabotuję. Bardzo się boje kłamstwa i zdrady i próbuję się jakoś chronić. On też kiedyś przyznał, że jak był ze swoją byłą to rozmawiał z inną dziewczyną. Nie mogę o tym zapomnieć.

Dla Ciebie terapia po tamtej relacji to raczej must have, skoro tak to wszystko wygląda.

---------- Dopisano o 14:56 ---------- Poprzedni post napisano o 14:54 ----------

Napisane przez Aelora

Właściwie nawet trudno nazwać to prawdziwym fwb, bo dziewczyna ma nadzieję na coś więcej, sama pisze że przywiązała się do faceta. Dla niego to faktycznie same benefity, ale bez zobowiązań, miłe spędzanie czasu i tyle. Gdyby oboje mieli takie luźne podejście i wiedzieli na co się piszą autorka pewnie byłaby spokojniejsza i mogłaby poznać kogoś innego, do stałego związku jeśli jej na tym zależy, zamiast czekać aż pan się zdeklaruje.

Ja to odebrałam tak, że jej na początku taki układ leżał gdy się na niego decydowała, a po czasie się zaangażowała i ma większe potrzeby - co się w sumie w fwb zdarza, że jedna ze stron się rozkręci emocjonalnie, druga nie i ta pierwsza dąży do rozwoju relacji a druga do tego, by zostało jak jest, bo szkoda jej rezygnować z benefitów

[panave1904]

Napisane przez Camillie32

Dla Ciebie terapia po tamtej relacji to raczej must have, skoro tak to wszystko wygląda.

Byłam w terapii przez rok po tym wszystkim i czułam się w końcu dobrze. Teraz przez to co się dzieje znów się załamuję. Nie sądziłam, ze to fwb, naprawdę nie wygląda żeby tylko o to chodziło, ale może jestem naiwna.

[Camillie32]

Napisane przez panave1904

Byłam w terapii przez rok po tym wszystkim i czułam się w końcu dobrze. Teraz przez to co się dzieje znów się załamuję. Nie sądziłam, ze to fwb, naprawdę nie wygląda żeby tylko o to chodziło, ale może jestem naiwna.

No to pora wrócić, efekty terapii nie są dane raz na zawsze jeśli to byłby normalny związek, relacja, a nie fwb to już dawno znalibyście swoje rodziny, znajomych, zamieszkali razem. No niestety, na klasyczny związek to nie wygląda, ale to z nim musisz to omówić - nie z nami. A w fwb nie chodzi tylko o seks, Ale też po prostu o potrzebę bliskości i atencji, spędzania czasu itp - ale bez przenoszenia tego na głębszy level odpowiedzialności i zaangażowania.

[panave1904]

Na początku faktycznie nie oczekiwałam od niego związku, ale sądziłam, że w tę stronę to wszystko zmierza. Chodziliśmy na fajne randki, aktywnie spędzaliśmy też czas, oboje uprawiamy jakiś sport. Było naprawdę fajnie, nie mam doświadczenia, bo całe dorosłe życie byłam z byłym partnerem, więc wydawało mi się, że tak się rozwija relacja. Nie wiem gdzie popełniłam błąd. Kiedy zaczęłam czuć do niego więcej to mu o tym powiedziałam.

[Aelora]

Napisane przez Camillie32

Ja to odebrałam tak, że jej na początku taki układ leżał gdy się na niego decydowała, a po czasie się zaangażowała i ma większe potrzeby - co się w sumie w fwb zdarza, że jedna ze stron się rozkręci emocjonalnie, druga nie i ta pierwsza dąży do rozwoju relacji a druga do tego, by zostało jak jest, bo szkoda jej rezygnować z benefitów

W sumie masz rację, też tak odbieram dynamikę tej relacji. Dlatego raczej nie nazwałabym już tego "czystym" fwb, gdy jedna ze stron zaangażowała się, a druga mami ją szansą trwalszej relacji. Gdy dochodzi do takich sytuacji i pojawiają się uczucie/przywiązanie, zwykle pozostaje zakończenie fwb, albo właśnie przejście w związek, jeśli chcą tego obie strony.

[panave1904]

On twierdzi, ze chciałby się zwiazać z kimś rozsądnym, ale to nie takie proste. Ostatnio mi to napisał. Jestem głupia, że wypieram te wszystkie sygnały.
Porozmawiam z nim, ale chciałam się dowiedzieć jak ktoś inny by na to wszystko spojrzał. Nie sądziłam, ze to wygląda jak fwb.

[Aelora]

To co, nie jesteś dla niego dostatecznie rozsądna, żeby wejść w relację? Ech, facet staje na rzęsach, żeby wymyślić przeszkody (introwertyzm, wyjazd za granicę itd.) i dać do zrozumienia, że nie chce zobowiązań.
Pogadaj z nim, ale też zastanów się czy warto w to dalej brnąć i jest w ogóle o co walczyć. Czy byłabyś z nim szczęśliwa i spokojna po takich przejściach, czy potrafisz zapomnieć o tym że kontaktował się z inną będąc w związku.

[Camillie32]

Napisane przez Aelora

W sumie masz rację, też tak odbieram dynamikę tej relacji. Dlatego raczej nie nazwałabym już tego "czystym" fwb, gdy jedna ze stron zaangażowała się, a druga mami ją szansą trwalszej relacji. Gdy dochodzi do takich sytuacji i pojawiają się uczucie/przywiązanie, zwykle pozostaje zakończenie fwb, albo właśnie przejście w związek, jeśli chcą tego obie strony.

Co do nomenklatury to dla mnie w sumie dalej fwb, tylko jedna ze stron „przestała przestrzegać zasad” i z mojej perspektywy po jej stronie leży zakomunikowanie zmiany potrzeb, zasad itp lub zakończenie układu.
Co do rozwiązań się zgadzam - albo obie strony idą w związek, albo fwb się kończy, a tu mamy takie pół na pół które absolutnie do niczego nie prowadzi

[Camillie32]

Napisane przez Aelora

To co, nie jesteś dla niego dostatecznie rozsądna, żeby wejść w relację? Ech, facet staje na rzęsach, żeby wymyślić przeszkody (introwertyzm, wyjazd za granicę itd.) i dać do zrozumienia, że nie chce zobowiązań.
Pogadaj z nim, ale też zastanów się czy warto w to dalej brnąć i jest w ogóle o co walczyć. Czy byłabyś z nim szczęśliwa i spokojna po takich przejściach, czy potrafisz zapomnieć o tym że kontaktował się z inną będąc w związku.

No właśnie on już naprawdę chyba nie wie jak zakomunikować nie wprost że na związek nie ma co liczyć i że go po prostu z autorką nie chce. Po tylu komunikatach, oraz tym braku poznania rodziny i znajomych sprawa jest w miarę jasna - pozostaje tylko to obgadać i zakończyć tę relację, bo gdyby się zakochał, to już dawno by sam dążył do związku. A tak nawet, gdy się na niego zgodzi, to raczej dla świętego spokoju i by jego benefity nie ucierpiały. A gdy się zakocha, to nie będzie miał problemu zostawić autorkę. Więc z tego po prostu już raczej nic nie będzie…

[Sersei]

Po 1 facet nie jest introwertykiem. Po 2 jesteś stałe zmanipulowana przez niego. Po 3 zbierasz materiał na kolejną terapię, pytanie ile wytrzymasz. Po 4 jeśli nie pasuje Ci rola czasoumilacz to to zakończ, a najwyraźniej źle się z tym czujesz.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[wooodi]

czuję się jakbym trochę sama o sobie czytała, ja też mam tendencję do bywania w takich relacjach, z różnych powodów, które przepracowuję na terapii. Jak na początku nie ma jasno określone w jaką stronę to zmierza poza kilkoma tygodniami motylków, to zwykle w żadną, służy to zapełnieniu pustki, zabiciu czasu itd., ale z pewności nie rozwojowi relacji. Brutalna prawda jest taka, że jak komuś zależy i chce być, to jest i to czujemy, a jak od początku zadajemy sobie pytania w jaką stronę to zmierza, co druga strona czuje, zaczyna się szukanie wymówek, bo praca, bo trudny czas, bo... (wstaw dowolne) to niestety nie ma to żadnej przyszłości i też muszę, tak jak i Ty Autorko przyjąć to do wiadomości zamiast szukać w swojej głowie usprawiedliwień i racjonalizacji.

[havarti]

Rok i nie znasz jego znajomych? Nikogo z rodziny? Czy ktoś w ogóle wie o waszym związku? Wrzucacie jakieś fotki wspólne, albo jeździcie na wycieczki, wakacje, itp? Wygląda jakbyście się ukrywali.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Sofiane]

Pora wrócić na terapię bo widać że nie wszystko przerobione. Zastanów się czego chcesz w życiu, jakiego związku, jakie masz potrzeby, oczekiwania związku. Kartka i do dzieła.

[Cienista28]

Myśle, że po roku to juz sama w głębi wiesz na ile to działa i na ile ma przyszłość. A z tego co piszesz, czujesz zwyczajny brak stabilności w tej relacji.