brak perspektyw/ depresja?

[jennifer777]

Witam wszystkich
Juz sama nie wiem co sie ze mna ostatnio dzieje, zaczynam w siebie wątpić, w to że zdam mature, dostane sie na studia.. teraz juz w ogole nie wiem gdzie zdawać, jaki wybrać kierunek? myślałam o europeistyce na UW, chciałabym robic coś w mediach, ale nie wiem jaką uczelnie wybrać na co dzien jestem osobą która ma wyznaczone swoje cele, jestem pewna siebie, jednak teraz co jest nietak.. cos sie psuje. Nic mi sie nie chce robic, jestem totalnie zmęczona i nie wiem jak wszystko sie dalej potoczy. Ostatnio duzo czasu spedzam z chłopakiem, przez to zaniedbuje niektóe obowiazki, myślałam nawet o zajęciach z organizacji czasu dodatkowym menkamentem jest to ze czesto najpierw robie mniej wazne rzeczy a pozniej sie nie wyrabiam. Czy ktoras z Was ma podobnie? jak sobie radzicie z organizacją czasu??

[dureksis]

Co do organizacji czasu to niestety nic Ci nie poradzę, sama mam z tym problem okropny...
Jeśli chodzi o brak wiary siebie, chandrę itp to zrzuć to na zimę, dorosłość <tak, tak dopiero poczujesz jak boli>, nadmiar obowiązków..
Tak to już jest w życiu, ze przechodzimy różńe cykle, raz jest lepiej raz gorzej, grunt to umieć się podnieść, nie poddawać, uśmiechać do siebie i uwierzyć, że DAMY RADĘ ZE WSZYSTKIM..

[dureksis]

Aha i wybór uczelni to najczęściej nasza najważniejsza życiowa decyzja, dlatego tak jesteś niezdecydowana, przemyśl to mądrze..

[jennifer777]

dureksis dziekuje za wsparcie, fakt trzeba powtarzac: dam rade, bo w sumie moze nam sie tak nie wydawac ale duzo zalezy od naszego nastawienia..;]

[dureksis]

dokładnie
I pamiętaj, że wszystko mija, przyponij sobie jakąś syt. kiedy myślałaś, że gorzej byc nie może a potem nie wiedzieć kiedy wyplątałaś się z niej bez szwanku
To pomaga, serio.
Powodzenia
P.S. a matura to Pikuś!!

[czapeczkaelfa]

Jesli Cie to pocieszy to rok temu czulam sie dokladnie tak jak ty. Nie umialam wlasciwie nic, bylam pewna ze nie ma mozliwosci zebym zdala mature. Nie mialam pojecia na jakies studia chce isc. (wlasciwie wahalam sie az do ostatniej chwili) Pamietam ze siedzialam, patrzylam w sufit i nie bylam w stanie sie za nic zabrac.
Okazalo sie ze nie warto bylo az tak sie przejmowac- zdalam mature, dostalam sie na studia, wszystko jakos sie ulozylo.

Postaraj sie wyznaczac sobie czas na nauke i czas na przyjemnosci. Jesli sie juz uczysz to intensywnie i uczciwie, tak zebys pozniej mogla w nagrode zrobic sobie przerwe i nie miala wyrzutow sumienia. Ja przyjelam taki system przed matura (zaznaczam, ze nie zawsze mi sie udawalo Czesto okazywalo sie, ze moj dzien to byly same przyjemnosci z krotkimi przerwami na nauke)

Mysle ze matura miedzy innymi jest dlatego taka trudna, ze to jest pierwszy moment w zyciu kiedy trzeba byc naprawde doroslym, taki przelom. Nagle musimy podejmowac wazne decyzje, wziac odpowiedzialnosc za cale swoje dalsze zycie. Ale wszyscy jakos przez to przechodza, wiec i ty dasz rade To wszystko nie jest juz takie straszne, gdy na to spojrzysz z perspektywy czasu.

[DoLores.]

Hmm... teraz to mnie dopadł ten problem... Od kilku lat borykam się z depresją i coraz mocniej czuję, że wszystko się wali... niezaliczone sprawdziany, nieobecności, bo budzę się rano i myślę "mam to wszystko gdzieś"... a co będzie dalej to nie wiem... Matura, studia... moze wyjazd na rok gdzieś do pracy za granicę, żeby odłożyć kasę na te studia...
Nie wiem, jestem naprawdę załamana. Jeszcze jakiś czas temu miałam marzenia, cele, zależało mi na tej szkole, a teraz tylko chce mi się płakać jak o tym wszystkim myślę...

[Broniecka]

Jeśli chodzi o studia to polecam zrobić sobie testy sprawdzające predyspozycje zawodowe W LO prawie cała moja klasa była u szkolnego psychologa, żeby zweryfikować swoje wybory. Ja w sumie od 12 roku życia wiedziałam, że chcę studiować informatykę, ale moja mama ciągle nie była co do tego przekonana, więc to we mnie też zasiało ziarenko niepokoju, ale sprawdziłam, że jak najbardziej się nadaję i nie żałuję podjętej decyzji

[Margaret90]

To nie jest depresja...

[DoLores.]

a co to jest...?
na jakiej podstawie tak to oceniasz?

[Kaname]

Też nie podpięłam tego pod depresję. To po prostu złe zorganizowanie sobie czasu jak ktoś wcześniej słusznie zauważył. Gdyby mniej spędzać czasu z chłopakiem, a więcej na myśleniu o przyszłości, a co najważniejsze, nie uciekanie od tego myślenia to uwazam, że wszystko stanie się jasne. Póki ma się cel, nie ma zmęczenia, bo się go goni jak zająca. Pozdrawiam autorkę wątku i życzę jej pozbierania się do kupy

[jennifer777]

a dziękuje :P odkopał się moj wątek :P od tego czasu duzo sie zmieniło, nie jestem juz z chłopakiem, ale za to jestem szczesliwą studentką prawa o! oczywiscie jedno nie wyklucza drugiego, ale tak sie potoczyło moje życie .. mam nadzieje, że kazdy dzień będzie coraz lepszy.

[Kaname]

O, Jen, miło to czytać a gdzie studiujesz prawo, bo ja wybrałam ten sam kierunek