Jak pomoc przyjaciółce?

[martynka89]

Cala ta historia zaczęła się jakieś 4 miesiące temu. Moja przyjaciółka poznała przez internet pewnego mężczyznę. Facet twierdził ze ma 27 lat, co w rzeczywistości okazało się nieprawda. Koleżanka ma lat 17.
Zaczęło się od niewinnego pisania na gg, później spotkanie jedno, drugie, wypady do kina itd. Facet cały czas wkręcał pannie K, ze ja kocha, ze czuje, ze są sobie przeznaczeni itd. Mial dobre gadki i wygłaszał czarujące przemówienia bo jak się później okazało owy pan jest nauczycielem. Wyszło na jaw tez to, ze lat nie ma 27 ale 30. Mimo tego, iż owy pan oszukał pannę K nie raz i nie dwa ona dalej była w nim ślepo zakochana.
Jakieś 2 tygodnie temu romeo wyznał koleżance, iż ma żonę i przestał się do niej odzywać. bez żadnego słowa "przepraszam" i bez żadnych wyjaśnień po prostu zapadł się pod ziemie. Przyjaciółka popadła w depresje, do psychologa iść nie chce, opuściła się w nauce. Pan romeo wie o tym wszystkim i mimo to nie ma odwagi porozmawiać z panna K. Myślę ze po tym wszystkim chociaż rozmowa jej się należy.
Tak wiec chciałam prosić o rade, jak mogę pomoc przyjaciółce, żeby zapomniała w końcu o tym człowieku?

[ilustrowana inaczej]

Napisane przez martynka89

Cala ta historia zaczęła się jakieś 4 miesiące temu. Moja przyjaciółka poznała przez internet pewnego mężczyznę. Facet twierdził ze ma 27 lat, co w rzeczywistości okazało się nieprawda. Koleżanka ma lat 17.
Zaczęło się od niewinnego pisania na gg, później spotkanie jedno, drugie, wypady do kina itd. Facet cały czas wkręcał pannie K, ze ja kocha, ze czuje, ze są sobie przeznaczeni itd. Mial dobre gadki i wygłaszał czarujące przemówienia bo jak się później okazało owy pan jest nauczycielem. Wyszło na jaw tez to, ze lat nie ma 27 ale 30. Mimo tego, iż owy pan oszukał pannę K nie raz i nie dwa ona dalej była w nim ślepo zakochana.
Jakieś 2 tygodnie temu romeo wyznał koleżance, iż ma żonę i przestał się do niej odzywać. bez żadnego słowa "przepraszam" i bez żadnych wyjaśnień po prostu zapadł się pod ziemie. Przyjaciółka popadła w depresje, do psychologa iść nie chce, opuściła się w nauce. Pan romeo wie o tym wszystkim i mimo to nie ma odwagi porozmawiać z panna K. Myślę ze po tym wszystkim chociaż rozmowa jej się należy.
Tak wiec chciałam prosić o rade, jak mogę pomoc przyjaciółce, żeby zapomniała w końcu o tym człowieku?

przede wszystkim bądź przy niej i rozmawiaj z nią.
Chociaż ja i tak bym polecała wizytę u psychologa, to naprawdę pomaga

[martynka89]

Napisane przez ilustrowana inaczej

przede wszystkim bądź przy niej i rozmawiaj z nią.
Chociaż ja i tak bym polecała wizytę u psychologa, to naprawdę pomaga

Niestety psycholog odpada. Juz próbowałam ja przekonać żeby poszła.

[aamaro]

A ja bym chyba była złośliwa i zastanawiała się czy tego gdzieś nie zgłosić. Facet jest NAUCZYCIELEM!!!! i przez internet szuka przygód z nieletnimi dziewczynami !!!

[szugarbejb]

Napisane przez martynka89

Niestety psycholog odpada. Juz próbowałam ja przekonać żeby poszła.

Cały czas z nią być. Jak chce leżeć to leżeć z nią, ale najlepiej byłoby zapewnić jej każdą godzinę zajętą - aerobik, potem basen, potem kino, odwieźć pod same drzwi. I tak codziennie. W weekendy imprezy. Ciągnąć na siłę, jak się nie chce sama ubrać to samej nakładać jej buty itd. Jak ją zmęczysz to raz, że będzie miała dużo endorfin, to jeszcze nie będzie miała siły, żeby o nim myśleć, no i się wyżyje. Gwarantuję, że już po tygodniu będzie lepiej.

Acha, i jeszcze sprawdza się kolega - prosisz dobrego kolegę, żeby na jakiejś wspólnej imprezie się nią "zaopiekował", czyli rozmawiał, przynosił piwo, odprowadzał do toalety, zaprosił do kina itp.

Napisane przez aamaro

A ja bym chyba była złośliwa i zastanawiała się czy tego gdzieś nie zgłosić. Facet jest NAUCZYCIELEM!!!! i przez internet szuka przygód z nieletnimi dziewczynami !!!

No i ? A w którym kodeksie jest zakaz umawiania się do kina i na spacery czy kawę z osobami powyżej 15 roku życia ? I co z tego, ze jest nauczycielem ?? Nauczyciele mają zakaz korzystania z netu i wychodzenia z domu ??

[Lexie]

Daj jej więcej czasu. 2 tygodnie to jeszcze niewiele, nic dziwnego że czuje się źle.

Dobrze w takiej chwili jest wyciągać ją trochę z domu, wychodzić, spotykać się z ludźmi albo łazić po sklepach, kinach albo choćby po parku, żeby pogadać. To pomaga się oderwać od różnych dołujących myśli. Oczywiście to nie sprawi, że jej przejdzie jak ręką odjął, w jednej chwili, ale z czasem będzie lepiej.

[martynka89]

Dziewczyny dziękuję Wam za dobre rady. Mam nadzieje, ze poskutkują i koleżanka da sobie spokój z tym facetem.

[nutka22]

A ja porozmawiałabym z jej rodzicami. Co oni o tym sądzą, przecież poznali tego człowieka. Czy się mylę?

[Natek89]

Napisane przez lexie

Daj jej więcej czasu. 2 tygodnie to jeszcze niewiele, nic dziwnego że czuje się źle.

Dobrze w takiej chwili jest wyciągać ją trochę z domu, wychodzić, spotykać się z ludźmi albo łazić po sklepach, kinach albo choćby po parku, żeby pogadać. To pomaga się oderwać od różnych dołujących myśli. Oczywiście to nie sprawi, że jej przejdzie jak ręką odjął, w jednej chwili, ale z czasem będzie lepiej.

Mi też sie wydaje ze jej przejdzie ...Narazie to tak pierwszy szok..ale będzie lepiej z czasem...na pewno.

[martynka89]

Napisane przez nutka22

A ja porozmawiałabym z jej rodzicami. Co oni o tym sądzą, przecież poznali tego człowieka. Czy się mylę?

Nie poznali go. Nie moge z nimi o tym porozmawiac, bo nie chce zeby miala problemy, napewno im o nim nie powiedziala.

[Lexie]

Eeee, bez sensu rozmawiać z jej rodzicami. To nic nie pomoże, gdyby ona chciała im mówić to sama by powiedziała. Myślę, że to co teraz ona przechodzi jest dość normalne w tej sytuacji, gdyby jej nie przechodziło przez parę miesięcy to by było niepokojące... Ale ja pamiętam jak mnie rzucił facet w którym byłam absolutnie straszliwie zakochana, też musiałam to "odchorować". Nie chciało mi się jeść, rozmawiać, nawet wstawać z łóżka. Ale minęło po paru tygodniach. Pomogła właśnie koleżanka, która mnie wywlekała w domu, żebym się nad sobą za dużo nie użalała

[martynka89]

Napisane przez lexie

Eeee, bez sensu rozmawiać z jej rodzicami. To nic nie pomoże, gdyby ona chciała im mówić to sama by powiedziała. Myślę, że to co teraz ona przechodzi jest dość normalne w tej sytuacji, gdyby jej nie przechodziło przez parę miesięcy to by było niepokojące... Ale ja pamiętam jak mnie rzucił facet w którym byłam absolutnie straszliwie zakochana, też musiałam to "odchorować". Nie chciało mi się jeść, rozmawiać, nawet wstawać z łóżka. Ale minęło po paru tygodniach. Pomogła właśnie koleżanka, która mnie wywlekała w domu, żebym się nad sobą za dużo nie użalała

Wlasnie, gdyby chciala to by im powiedziala. Dziewczyna nie chce zeby rodzice wiedzieli dlatego nie bede z nimi rozmawiac wbrew jej woli.
Masz racje, mysle ze jezeli ja gdzies wyciagne, zeby nie siedziala w domu i ciagle o tym nie myslala to za jakis czas o nim zapomni.