Jak postąpić

[mu_minka1988]

Już obecnie wiem że mogę mieć problemy z zajściem w ciążę. Do tego na jaką skalę dowiem się w przeciągu kilku miesięcy kiedy robie wszystkie badania, przyczyny leżą w szerze endokrynologicznej. Dodatkowo się boję że ze strony ginekologicznej też może być coś nie tak. Druga sprawa boję się że dziecko będzie chore. Sama sporo choruje. U rodzeństwa każde dziecko coś na muszą przyjmować leki, ale nie są to choroby typu dawn, dziecięce porażenie mózgowe. Mogą normalnie funkcjonować.

Zastanawiam się czy jeśli się dowiem że będę miała duże problemy z zajściem w ciążę to zostawić mojego chłopaka, właściwie już narzeczonego ;-( Dać mu szansę znalezienia kogoś, założenia normalnej rodziny.

Wiem że mój TŻ chce mieć w przyszłości dzieci. Wie również o ryzyku problemów z zajściem w ciążę u mnie. Jednak on gdy widzi że mam dołek z tego powodu to mnie pociesza. Wspiera jak może. Mówi że będę mogła mieć, że wszystko będzie dobrze,a jeśli coś to zawsze możemy adoptować. Mówi że mam o tym nie myśleć będzie co będzie. JEDNAK CZY JA MAM PRAWO MU ZABIERAĆ MOŻLIWOŚĆ POSIADANIA RODZONYCH DZIECI?

Tylko nie linczujcie mnie za ten post. Sory za błędy

[syklamen]

Napisane przez mu_minka1988

Już obecnie wiem że mogę mieć problemy z zajściem w ciążę. Do tego na jaką skalę dowiem się w przeciągu kilku miesięcy kiedy robie wszystkie badania, przyczyny leżą w szerze endokrynologicznej. Dodatkowo się boję że ze strony ginekologicznej też może być coś nie tak. Druga sprawa boję się że dziecko będzie chore. Sama sporo choruje. U rodzeństwa każde dziecko coś na muszą przyjmować leki, ale nie są to choroby typu dawn, dziecięce porażenie mózgowe. Mogą normalnie funkcjonować.

Zastanawiam się czy jeśli się dowiem że będę miała duże problemy z zajściem w ciążę to zostawić mojego chłopaka, właściwie już narzeczonego ;-( Dać mu szansę znalezienia kogoś, założenia normalnej rodziny.

Wiem że mój TŻ chce mieć w przyszłości dzieci. Wie również o ryzyku problemów z zajściem w ciążę u mnie. Jednak on gdy widzi że mam dołek z tego powodu to mnie pociesza. Wspiera jak może. Mówi że będę mogła mieć, że wszystko będzie dobrze,a jeśli coś to zawsze możemy adoptować. Mówi że mam o tym nie myśleć będzie co będzie. JEDNAK CZY JA MAM PRAWO MU ZABIERAĆ MOŻLIWOŚĆ POSIADANIA RODZONYCH DZIECI?

Tylko nie linczujcie mnie za ten post. Sory za błędy

Daj mu samemu zdecydować, czy chce z Tobą być czy nie, gdyby się okazało, że nie możesz mieć dzieci...a z tego, co piszesz, to widać, że Cię kocha
Nie uważam, żeby decydowanie w tej kwestii za niego to dobre wyjście...bo tylko oboje będziecie cierpieć. Nie ma czegoś takiego jak:'dam mu szansę na posiadanie rodzonych dzieci' A może on chce mieć dzieci tylko z Tobą? I wcale nie muszą być Wasze własne
Poza tym poczekaj na wyniki. Będzie dobrze

[ona_wro]

Po pierwsze - bez paniki. Problem z zajsciem w ciaze nie rowna sie niemozliwosci zajscia w ciaze. Porozmawiaj z lekarzem, moze jest jakas terapia, leczenie zwiekszajace szanse posiadania dzieci.
Po drugie - nie podejmuj decyzji za swojego narzeczonego. Chyba chlopak ma prawo do tego, zeby w takich sprawach miec glos.
Po trzecie - glowa do gory!! Kazdy problem ma swoje rozwiazanie

[pipimele]

Najwyraźniej to akceptuje, nie decyduj za niego.

Ważne, że potrafiłaś mu otwarcie o tym powiedzieć.

[marysienka]

Pozwól mu samemu zdecydować, nie podejmuj żadnej decyzji o rozstaniu bez jego wiedzy. Najwidocznie on cię kocha i chce z tobą być, szanuj to.

[lubiecukierki]

On Cie kocha i chce z Tobą być bez względu na to.I trzeba bardzo pochalić,ze mu o tym powiedzialaś.Moja znajoma wzięla niedawno rozwód bo on przed nią zatail ze nie moze mieć dzieci i dostala nawet rozwod kościelne.A więc najwazniejsze ze on wie i akceptuje to!

[muszynianka]

Daj mu samemu zadecydować. Ale niemożność posiadania dzieci ze jednej strony jest całkiem poważnym i zrozumiałym powodem zakończenia związku z drugiej strony. Najwidoczniej ciebie kocha bardziej niż twą macicę i pokocha również dziecko adoptowane, więc nie panikuj. Postaw mu sprawę jasno żeby potem nie było niespodziewanek i frustracji z jego strony

[maszToCoChcesz]

ale zobacz..
to nie jest tylko 'psucie jego życia' jak już napisałaś. Bardzo szczodrze z Twojej strony, że jesteś tak wyrozumiała, ale patrz na swoje potrzeby. Ty jesteś pokrzywdzona.
Powinnaś z nim porozmawiać, powiedzieć jak jest i przedstawić mu swoją propozycję, na co zakładam się nie zgodzi. Nie możesz za niego podejmować tak ważnych decyzji, to byłoby bardzo nieuczciwe.

[lubiecukierki]

A ja myślę,że jednak cudownego faceta masz skoro z nim juz o tym rozmawialas i on nie ma nic przeciwko.Trzymaj go z calych sił i nie puszczaj.Zyczę wam dużo szczęścia

[201604190949]

Napisane przez mu_minka1988

Już obecnie wiem że mogę mieć problemy z zajściem w ciążę. Do tego na jaką skalę dowiem się w przeciągu kilku miesięcy kiedy robie wszystkie badania, przyczyny leżą w szerze endokrynologicznej. Dodatkowo się boję że ze strony ginekologicznej też może być coś nie tak. Druga sprawa boję się że dziecko będzie chore. Sama sporo choruje. U rodzeństwa każde dziecko coś na muszą przyjmować leki, ale nie są to choroby typu dawn, dziecięce porażenie mózgowe. Mogą normalnie funkcjonować.

Zastanawiam się czy jeśli się dowiem że będę miała duże problemy z zajściem w ciążę to zostawić mojego chłopaka, właściwie już narzeczonego ;-( Dać mu szansę znalezienia kogoś, założenia normalnej rodziny.

Wiem że mój TŻ chce mieć w przyszłości dzieci. Wie również o ryzyku problemów z zajściem w ciążę u mnie. Jednak on gdy widzi że mam dołek z tego powodu to mnie pociesza. Wspiera jak może. Mówi że będę mogła mieć, że wszystko będzie dobrze,a jeśli coś to zawsze możemy adoptować. Mówi że mam o tym nie myśleć będzie co będzie. JEDNAK CZY JA MAM PRAWO MU ZABIERAĆ MOŻLIWOŚĆ POSIADANIA RODZONYCH DZIECI?

Tylko nie linczujcie mnie za ten post. Sory za błędy

Przepraszam, że tak średnio w temacie ale nie mogę tego nie napisać.

Nie dawn tylko zespół Downa.

[mu_minka1988]

Napisałam, że sory za błędy...

Dużo mnie to kosztowało, żeby mu o tym powiedzieć. Nie miałam zamiaru jednak tego ukrywać, bo co to by dało. Miał prawo wiedzieć i powinien, bo to nie tylko w tym momencie mówj problem.

Mój TŻ jest bardzo wyrozumiały. Wspiera mnie, a z każdą drobnostką wysłałby mnie do lekarza jak jestem chora. Jednak mimo tego, że mnie wspiera boję się co będzie potem. Wiecie, że to różnie bywa kiedy nie można mieć dzieci, a starania nic nie dają. Mam przyjaciółke, której ginekolog powiedział, że jest bezpłodna (tylko dlatego, że nie miała normalnie miesiączek bez tabletek które ją wywołały, bez badań tak ją poinformował - teraz mają śliczną córcie). Jej chłopak jak mu powiedziała to jest jej wina i wogóle. Wiem, że mój Tż tozupełnie inny człowiek, inny charakter, ale boję się tego co wyjdzie jak kiedyś zaczniemy starania i nie będzie wychodziło

[majasn]

Napisane przez mu_minka1988

Napisałam, że sory za błędy...

Dużo mnie to kosztowało, żeby mu o tym powiedzieć. Nie miałam zamiaru jednak tego ukrywać, bo co to by dało. Miał prawo wiedzieć i powinien, bo to nie tylko w tym momencie mówj problem.

Mój TŻ jest bardzo wyrozumiały. Wspiera mnie, a z każdą drobnostką wysłałby mnie do lekarza jak jestem chora. Jednak mimo tego, że mnie wspiera boję się co będzie potem. Wiecie, że to różnie bywa kiedy nie można mieć dzieci, a starania nic nie dają. Mam przyjaciółke, której ginekolog powiedział, że jest bezpłodna (tylko dlatego, że nie miała normalnie miesiączek bez tabletek które ją wywołały, bez badań tak ją poinformował - teraz mają śliczną córcie). Jej chłopak jak mu powiedziała to jest jej wina i wogóle. Wiem, że mój Tż tozupełnie inny człowiek, inny charakter, ale boję się tego co wyjdzie jak kiedyś zaczniemy starania i nie będzie wychodziło

głowa do góry! moim znajomym urodzła się kilka miesięcy temu córeczka po trzyletnich staraniach mimo wszystko-lekarz powiedział dziewczynie w wieku 16 lat, że jest bezpłodna i przez poważną chorobę nigdy nie będzie mieć dzieci..oni chcieli wierzyć w to, że będzie inaczej i się nie poddali..córeczkę mają śliczną i zdrową..najważniejsze jest mysleć pozytywnie więc nie martw się będzie dobrze gratuluję chłopaka, bo zachowal się wspaniale

[Madam Coco]

Napisane przez syklamen

Daj mu samemu zdecydować, czy chce z Tobą być czy nie, gdyby się okazało, że nie możesz mieć dzieci...a z tego, co piszesz, to widać, że Cię kocha
Nie uważam, żeby decydowanie w tej kwestii za niego to dobre wyjście...bo tylko oboje będziecie cierpieć. Nie ma czegoś takiego jak:'dam mu szansę na posiadanie rodzonych dzieci' A może on chce mieć dzieci tylko z Tobą? I wcale nie muszą być Wasze własne
Poza tym poczekaj na wyniki. Będzie dobrze

Zgadzam się

On ma prawo sam wybrać, a po tym co piszesz już chyba to zrobił. Miłość to także wyrzeczenia, On Cię bardzo kocha i nie zostawi Cię tylko dlatego, że być może nie będziesz mogła mieć dzieci. Razem przez to przejdziecie, a mam nadzieje, że wyniki badań będą dobre!

Trzymam kciuki

[greenka19]

Nie wiesz jak będzie kiedyś, niczego nie można przewidzieć. Żyj dalej tak jak żyłaś, a jak będzie w przyszłości to się okaże. Kiedyś być może będziesz żałowała, że rozstaliście się z TŻ dlatego że nie możesz zajść w ciążę. Jesli naprawdę się kochacie to będziecie razem mimo wszystko. I tak jak już dziewczyny pisały wcześniej- nie decyduj za niego.

A los bywa przewrotny i pewnego dnia może się okazać, że będziecie mieli ślicznego maluszka

[mu_minka1988]

Dzięki za dobre słowa. Trochę się bałam, ze mnie zlinczujecie bo ostatnio dość ostro wszystkich traktujecie

On jest kochany. Wspiera mnie we wszystkim. Nigdy mi złlku jak takiego słowa nie powiedział, Bije mnie tylko po tylko po tyłku jak takie głupoty jak teraz gadam, ale tak lekko oczywiście. Sama zresztą nie wyobrażam sobie życia bez niego. Tylko wiecie głupie myśli nachodzą czasami nas. Chyba każda z nas tak ma

[d0lcevita]

Napisane przez mu_minka1988

Tylko wiecie głupie myśli nachodzą czasami nas. Chyba każda z nas tak ma

to prawda
ale głowa do góry

[Sondrina]

W ogóle nie załamuj się... Naprawdę w dzisiejszych czasach medycyna idzie do przodu... I być może za 2 lata na Twoją przypadłość będzie istniała jakaś terapia i uda się mieć dziecko... Jeszcze nie dawno ludzie cierpieli nie mogąc mieć dzieci, aż urodziło się pierwsze dziecko dzięki in vitro, Louis Brown bodajże w 1973. To osiągnięcie medycyny dało nadzieję wielu bezdzietnym parom... Dzisiaj medycyna rozwija się jeszcze szybciej niż w latach 70. czy 90. Za 10 lat Twój problem zdrowotny przestanie stanowić barierę uniemożliwiającą zajście w ciążę...
Dlatego jeśli chłopak znając prawdę, chce jednak z Tobą być, to go nie odtrącaj...

[0nasty0]

Napisane przez Sondrina

W ogóle nie załamuj się... Naprawdę w dzisiejszych czasach medycyna idzie do przodu... I być może za 2 lata na Twoją przypadłość będzie istniała jakaś terapia i uda się mieć dziecko... Jeszcze nie dawno ludzie cierpieli nie mogąc mieć dzieci, aż urodziło się pierwsze dziecko dzięki in vitro, Louis Brown bodajże w 1973. To osiągnięcie medycyny dało nadzieję wielu bezdzietnym parom... Dzisiaj medycyna rozwija się jeszcze szybciej niż w latach 70. czy 90. Za 10 lat Twój problem zdrowotny przestanie stanowić barierę uniemożliwiającą zajście w ciążę...
Dlatego jeśli chłopak znając prawdę, chce jednak z Tobą być, to go nie odtrącaj...

[plywok]

kochana masz cudownego faceta który Cie kocha. a miłość właśnie m.in. na tym polega, że się jest ze sobą na dobre i złe. mówisz, że chce mieć dziecko, ale jeśli Ty nie możesz go mieć. to je zaadoptujecie. zawsze jest jakieś rozwiązanie. a on i tak będzie Cie kochał.

i nie radzę abyś się z nim rozstawała. a jedynie porozmawiaj z nim szczerze. powiedz o swoicj obawach.

[mu_minka1988]

O swoich wątpliwościach też mu mówiłam. Zawsze powtarza, że mam się nie przejmować i nie myśleć o tym. Co będzie to będzie. Fakt jest kochany niejeden na jego miejscu uciekłby gdzie pieprz rośnie. Ja jednak mam czasem wyrzuty sumienia. Jednak nie moge za niego decydować. Oboje byśmy byli nieszczęśliwi.

Dzięki za dobre słowa

[greenka19]

Napisane przez mu_minka1988

O swoich wątpliwościach też mu mówiłam. Zawsze powtarza, że mam się nie przejmować i nie myśleć o tym. Co będzie to będzie. Fakt jest kochany niejeden na jego miejscu uciekłby gdzie pieprz rośnie. Ja jednak mam czasem wyrzuty sumienia. Jednak nie moge za niego decydować. Oboje byśmy byli nieszczęśliwi.

Dzięki za dobre słowa

I takie właśnie nastawienie jest prawidłowe Najważniejsze żebyście byli szczęśliwi Powodzenia

[tennyo4]

Napisane przez mu_minka1988

Druga sprawa boję się że dziecko będzie chore. Sama sporo choruje. U rodzeństwa każde dziecko coś na muszą przyjmować leki, ale nie są to choroby typu dawn, dziecięce porażenie mózgowe. Mogą normalnie funkcjonować.

Nie przejmuj się tak.
W ogóle dziś mało kto jest zdrowy jak koń - a to alergia, a to coś innego. I tak warto żyć
I mówi Ci to mama 2,5-latki, która obawia się, że jej dziecię odziedziczyło alergię na pyłki (po mnie, mężu, teściowej) tylko nie wiadomo kiedy się ujawni

Napisane przez mu_minka1988

O swoich wątpliwościach też mu mówiłam. Zawsze powtarza, że mam się nie przejmować i nie myśleć o tym. Co będzie to będzie. Fakt jest kochany niejeden na jego miejscu uciekłby gdzie pieprz rośnie. Ja jednak mam czasem wyrzuty sumienia. Jednak nie moge za niego decydować. Oboje byśmy byli nieszczęśliwi.

Dzięki za dobre słowa

Twój facet dobrze gada
Co z tego, że będzie miał dzieci, skoro nie będzie ich miał z ukochaną osobą, czyli z Tobą? Czy wtedy to będzie ta szczęśliwsza opcja?
Wątpię.

Poza tym na Twoim miejscu nie wpadałabym w panikę, przynajmniej na razie. Sama jeszcze nie wiesz, czy faktycznie jest jakiś problem, a jeśli tak to na ile poważny.
Może się okazać, że robisz z igły widły (oby )

[mu_minka1988]

Mam nadzieję, że moje dziecko nie odziedziczy chorób po mnie.
już teraz wiem, że jest problem, ale jeszcze nie tak dokładnie na jaką skalę. Dowiem się we wrześniu pewnie. Ale najlepiej będzie jesli przrestane o tym myśleć

[0nasty0]

Musisz przestać o tym myśleć.
Podam Ci przykład. Moja (teraz już 50letnia) ciocia, od 20 paru lat starała się o dziecko z wujkiem. Ciągłe badania, seks w zegarku, stres itp. sprawy.
I tak właśnie przez te 20 lat. Poddali się, po jakimś czasie przestali o tym myśleć, zamartwiać się. I co? Od 3 lat mają zdrową córeczkę.
Dlatego nie zamartwiaj się, nie stresuj!