Współlokatorka.

[imy]

Rany ... tak bardzo nie chciałam mieć problemów ze współlokatorka... a jednak
Mieszkam z dwoma dziewczynami w akademiku. Z jedną "trzymam" z drugą nie... bo zawsze ma jakiś problem... No cóż miała problemy że świece światło że gra muzyka że wszystko no trudno...
Sprawa skomplikowała się gdy zaczęła RUSZAĆ i PSUĆ MOJE RZECZY.
Kluczyków do szafki w akademiku niestety nie ma... Skąd wiem ze dotyka i psuje moje rzeczy.
Przykład płyn do naczyń. Płyn do naczyń trzymam w swojej szafce i wyciągam go tylko wtedy gdy myje naczynia potem zaraz go chowam. W butelce została jakaś 1/3 płynu wracając po weekendzie płyn do mycia naczyń był prawie pełny niezwykle rzadki i smierdzący... Więc zapytałam każdej na osobności dlaczego dolały coś do mojego płynu każda wyparła się w żywe oczy
Nienawidze gdy ktoś dotyka moich rzeczy na dodatek psując je
Co zrobic?:mu r:

[mm444]

Treść usunięta

[imy]

Nie chciały robić "zrzut " na takie rzeczy... nie chodzi o to że ona jest spokojna... Ona po prostu uwielbia robić na złość. Problem tkwi w tym ze rusza moje rzeczy psuje je. Jedzenie zjada, a na dodatek nie ma winnego ;] To są rzeczy za które musze płacić. ;] Wiec jakim prawem je ktoś niszy

[stokrotka_to_ja]

Napisane przez imy

Rany ... tak bardzo nie chciałam mieć problemów ze współlokatorka... a jednak
Mieszkam z dwoma dziewczynami w akademiku. Z jedną "trzymam" z drugą nie... bo zawsze ma jakiś problem... No cóż miała problemy że świece światło że gra muzyka że wszystko no trudno...
Sprawa skomplikowała się gdy zaczęła RUSZAĆ i PSUĆ MOJE RZECZY.
Kluczyków do szafki w akademiku niestety nie ma... Skąd wiem ze dotyka i psuje moje rzeczy.
Przykład płyn do naczyń. Płyn do naczyń trzymam w swojej szafce i wyciągam go tylko wtedy gdy myje naczynia potem zaraz go chowam. W butelce została jakaś 1/3 płynu wracając po weekendzie płyn do mycia naczyń był prawie pełny niezwykle rzadki i smierdzący... Więc zapytałam każdej na osobności dlaczego dolały coś do mojego płynu każda wyparła się w żywe oczy
Nienawidze gdy ktoś dotyka moich rzeczy na dodatek psując je
Co zrobic?:mu r:

to ta sama co wczesniej syfiła,czy inna?

[imy]

Nie ta sama W tym roku trafiłam do innego pokoju

[dzustam]

W akademikach co pokój to istnieje szansa, że są jakieś niezbyt przyjemne interakcje pomiędzy współlokatorami pomijając chlubne wyjątki

Taka zbieranina przypadkowych osób tak ma, że nie każdy może się nam podobać.

Mam kilka rad:

spróbuj w przyszłym roku dobierać współlokatorki, zapytaj znajomych (ktorych lubisz ), czy chcą z Tobą mieszkać

kup zamykany na kłódkę kontenerek i tam trzymaj najbardziej cenne rzeczy

zorientuj się, może ktoś z innego - fajnego pokoju - będzie sie przeprowadzał, wtedy Ty możesz wskoczyć na miejsce tej osoby

nie ma tam u Was czegoś takiego, jak pokoje dwuosobowe? Może spróbuj przeprowadzić się z koleżanką, z którą się dogadujesz...

i ostatnia rada, z której korzystają tysiące studentów - przywyknij i nie narzekaj , bo jakbyś trafiła na kompletnie aspołeczną jednostkę, to może poczułabyś róznicę

[Agniesia666]

Napisane przez dzustam

i ostatnia rada, z której korzystają tysiące studentów - przywyknij i nie narzekaj , bo jakbyś trafiła na kompletnie aspołeczną jednostkę, to może poczułabyś róznicę

madrze gada, polac jej

[mpt]

Ja, ja trafiłam na aspołeczną Powiedziała mi na dzień dobry, że jak dłużej przebywa z kimś w pokoju, to ma ochotę za****ć nieszczęśnika. Po czym w ogóle nie opuszczała pieczary - wypełzała tylko na zajęcia, które miała raz dziennie przez 1,5 h. Zamykała okna, trzymała miliony kanapek (przywiezionych z domu) na półkach i była święcie przekonana, że ma prawo zachowywać się tak, jakby mieszkała sama. Acha, "wszystko, co na wierzchu, to wspólne". Uwierz mi, ludzie są przedziwaczni, przywykniesz.

[mm444]

Treść usunięta

[regularkate]

Ja jestem specjalistką od nietrafionych współlokatorek! Na pierwszym roku miałam taką, z którą jedyne, co do siebie mówiłyśmy, to 'cześć' i 'dobranoc', a na drugim mieszkałam z pewną dziewuszką z psychologii. Cały rok było w porządku i dopiero teraz, kiedy jestem na 3 roku, się zepsuło. Dziewczyna obraziła się, kiedy poprosiłam, żeby wychodziła z telefonem na korytarz, kiedy ja się uczę (jeśli rozmowy telefoniczne trwają 1,5 - 2 godziny, to chyba naturalne...). Nie tylko nie przestała rozmawiać w pokoju, ale także zaczęła mnie perfidnie obgadywać ze wszystkimi przez ten telefon, przy mnie! Bezczelna, powiedziałam jej parę słów. Na szczęście następnego dnia się wyprowadziła.

Rada jest taka - do takich rzeczy, które jakąś tragedią nie są, postaraj się przyzwyczaić. To jest zbyt mała przestrzeń, żeby cały czas wszystkim wszystko pasowało. W końcu wyjdą jakieś zgrzyty. Tym bardziej, że nie tylko Tobie przeszkadzają niektóre rzeczy, drugiej osobie na pewno też. Ale jeśli to już sięga poważnych rozmiarów, albo rzeczywiście nie wyrabiasz - po prostu powiedz współlokatorce. Skutek może być dwojaki, jak widać na moim przykładzie, ale chyba nie ma tego złego...

Dobry pomysł z kuferkiem na cenne rzeczy. Najważniejsze to też ustalić zasady, o których tu ktoś wspomniał. Jak się ktoś na takie wspólne ugodowe postępowanie nie godzi, to chyba po prostu nie nadaje się do życia.

[ola_gie]

Napisane przez mpt

Ja, ja trafiłam na aspołeczną Powiedziała mi na dzień dobry, że jak dłużej przebywa z kimś w pokoju, to ma ochotę za****ć nieszczęśnika. Po czym w ogóle nie opuszczała pieczary - wypełzała tylko na zajęcia, które miała raz dziennie przez 1,5 h. Zamykała okna, trzymała miliony kanapek (przywiezionych z domu) na półkach i była święcie przekonana, że ma prawo zachowywać się tak, jakby mieszkała sama. Acha, "wszystko, co na wierzchu, to wspólne". Uwierz mi, ludzie są przedziwaczni, przywykniesz.

Czyli rozumiem, że częstowałaś się kanapkami? Skoro wspólne

[mpt]

Zasada działała tylko w jedną stronę Kiedyś z ciekawości koleżanka z pokoju obok, która straciła w takiej nierównej walce z moim akademikowym skrytożercą czekoladę (zostawiła u mnie na biurku i wyszłyśmy gdzieś na dłuższą chwilę) wpadła z tekstem, że ma ogromną ochotę na coś słodkiego, a nic jej się nie ostało. Mi niestety też, ale moja współspaczka miała ze dwa kilo cukierków pięknie wyeksponowanych na półeczce. Nie odezwała się nawet słowem. Żadne rozmowy z nią nie pomagały, bo kończyły się płaczem, histerią i telefonem do rodziców, że tak jej tu strasznie. Może i miała rację, ale moim zdaniem nie każdy nadaje się do mieszkania w akademiku. Trzeba iść na ogromne kompromisy, nieraz odpuścić i liczyć się z tym, że nie wszystkich się kocha i nie wszyscy kochają nas.

[Sahira]

Napisane przez ola_gie

Czyli rozumiem, że częstowałaś się kanapkami? Skoro wspólne

Bleeeeah... w życiu bym nie ruszyła, w ogole nie lubię jeść kanapek przygotowanych przez kogoś innego niż ja sama, a co dopiero od takiej dziwnej laski.

A co do kłopotliwych współlokatorów - nie doświadczyłam na własnej skórze, ale moja przyjaciółka miała pecha i wielokrotnie dzieliła mieszkanie z osobami ekstremalnie trudnymi we współżyciu - niereformowalnymi brudasami, złodziejami , naprawdę ostrymi imprezowiczami, wszczynającymi awantury kończące się interwencją policji....

Niektóre historie wydawały mi się aż niewiarygodne, np. jedna para z pokoju obok miała wielkiego psa, który przesiadywał w małej kuchence i terroryzował innych lokatorów. Właścieciele sami agresywni, nie reagowali na upomnienia i prośby. Na dodatek byli strasznie niechlujni, w pokoju mieli wielki syf, nie sprzątali po sobie także w pomieszczeniach wspólnych. A jak przyjaciółka raz zostawiła umyte naczynia na kuchence, dostała zj.. od panienki od psa, że ona sobie nie życzy bałaganu.


Oczywiście zdarzało się podbieranie jedzenia, kawy, środków czystości. współlokatorka się wyparła oczywiście.

Nie mieści mi się w głowie, że można robić takie rzeczy. nie no...masakra... ok. całonocne imprezy, głośna muzyka, bałaganienie - jeszcze jakoś ogarniam, ale podbieranie czyichś rzeczy??? umarłabym ze wstydu przed samą sobą

[peggy_blue]

ja od tego roku mieszkam w akademiku, wcześniej wynajmowałam mieszkanie i na początku baaardzo ciężko mi było się przyzwyczaić nie mam współlokatorek idealnych(mieszkam w segmencie 2 2-osobowych pokoi z łazienką), ale idzie się dogadać. Najważniejsze, że nie imprezują w pokoju i nie kradną(chociaż podbierać się jednej zdarza). Mam taki sposób- staram się rozmawiać od razu jak mi coś nie pasuje, znaleźć kompromis. Jak nie zwrócę komuś uwagi, że nie życzę sobie, żeby np. gotował w moich garnkach, albo wyjadał jogurty, to później coraz trudniej wyplenić nawyki pasożyta

[FotoAgrafka]

Dosyp do tego jedzenia środek przeczyszczający

[Aisha_08]

Też kiedyś miałam taki problem. Mieszkałam w akademiku z 2 dziewczynami i bardzo dobrze się dogadywałyśmy. Na początku wszystko było ok, ale po pewnym czasie jednej koleżance coś odbiło. Nowi znajomi- nowe zachowanie. Tolerowałam podkradanie w nocy mojego soku, ale pewnego razu miarka się przebrała. Kupiłam sobie nowy szampon do włosów, taki z leprzych. Pojechałam do domu (szampon schowałam do szafki, dosyć głęboko), wracam a tam pół butelki szamponu nie ma. Wkurzyłąm sie bo nie było mnie może tydzień, a ta dobrała mi się do rzeczy i położyła butelkę jakby wogóle jej nie ruszała. Powiedziałam koleżance dosadnie co o tym myśle i kazałam jej odkupić szampoin. Tobie też radze nie odpószczać. Skoro już sie nie lubicie to powiedz jej szczerze co o niej myślisz. Nie daj sobie wejść na głowe bo będziesz miał do końca przechlapane, jak nie z ta dziewczyną to z inną.