Cały związek w 5 dni

[Ammu]

Chciałabym opisać moją sytuację w związku, może podrzucicie mi jakies pomysly, co z tym fantem zrobić
Jesteśmy razem bardzo krótko, zaledwie kilka miesięcy - co ciekawe, praktycznie od momentu w którym się poznaliśmy. Otóż pewnego dnia tak po prostu podeszłam do niego na uczelni, choć go właściwie nie znałam (kto wie co mnie do tego podkusiło, zazwyczaj jestem bardziej nieśmiała), i zaczęliśmy gadać jak starzy znajomi. Od razu wiedzieliśmy, że to jest "to". Bodaj przy trzeciej rozmowie omówiliśmy sytuacje, nasze uczucia (dodam, że ja tkwiłam jeszcze w tym momencie w innym związku, ale po prostu wiedzialam, ze nie moge byc dluzej z tym poprzednim, skoro czuje cos takiego do tego drugiego - zreszta nie czulam sie w tamtym zwiazku zbyt spelniona).
Tak więc zostaliśmy z moim obecnym TŻ parą. Stało się to wszystko tak szybko, że teraz, z perspektywy tych kilku miesięcy, zaczynam myśleć, że powinniśmy byli może trochę zwolnić, na początku. Nie chodzi o to, że ja żałuję, że z nim jestem, czy coś takiego. W żadnym wypadku. Problem polega na tym, że zazwyczaj ludzie długo się poznają, rozmawiają, filrtują, zanim cokolwiek konkretnego zostanie powiedziane, zanim się pocałują itd. My w tej słodkiej niepewności trwaliśmy może 5 dni mój TŻ jest ponadto osobą dość logiczną i praktyczną - on zapewne nie dostrzegłby wcale takich niuansów - no bo po co czekać, ha, faceci
Także przeżyliśmy tak jakby to wszystko w streszczeniu, i teraz mam takie wrażenie, że temperatura opadła, że jakby nie jesteśmy ze sobą tak blisko jak bym chciała, i nie bardzo wiem, jak tę barierę przekroczyć. Dochodzi do tego jeszcze to, że porozumiewamy się w obcym dla obojga języku - i tu chodzi przede wszystkim o mnie, bo czuję, że jeszcze nie jestem przez to do końca sobą - nie stać mnie na nie wiadomo jakie żarty i cięte riposty (ale zaczęłam na nowo dzielnie zakuwać słówka ). Oczywiście dużo rozmawiamy, ale jakby... Są to rozmowy na pewnym określonym poziomie, rozmawiamy głównie o tym, czym się zajmujemy, o ludziach... Ale on jest tak totalnie interesującą, rozgarniętą osobą, a mi się wydaje, że poruszamy się mniej więcej caly czas w tych samych obszarach.... Mam wrażenie, że brakuje u nas też takiej "zabawy", żartów (może to pomoże, jak będziemy spędzać więcej czasu z innymi ludzmi? Ja nie jestem niestety jakoś specjalnie towarzyska, mam zwykle po prostu kilku dobrych przyjaciół, w większym gronie robię się zwykle niesmiala. TŻ przekonuje mnie, że to dlatego, że po prostu nie trafilam na wlasciwych ludzi, i caly czas mnie namawia, żebym poznala blizej tych jego przyjaciół - którzy zresztą są zawsze bardzo sympatyczni ).
Także generalnie chodzi o to, że my się kochamy (przynajmniej na tyle, na ile się znamy), uwielbiamy, ale, no, nie wiem, kurczę Może muszę się bardziej wyluzować i nie martwić

[taka_sobie_jedna]

a konkretnie w czym problem?

[new woman in town]

Chyba tez nie zrozumiałam do końca gdzie jest pies pogrzebany.
I szczerze nie rozumiem co ma decyzja o byciu razem podjęta szybko do jakości związku?
Ja ze swoim ex partnerem decyzję o byciu razem podjęliśmy błyskawicznie, szybciej niż Ty i nie miało to negatywnego wpływu na naszą relację, wręcz do dziś się śmieje że przydarzyła mi się choć raz miłość błyskawiczna.

Albo pasujesz do kogoś albo nie, a można przekonać się o tym najlepiej właśnie wtedy kiedy powoli pożądanie i "tajemnica" ustępują miejsca zwykłemu życiu.
Jeśli wtedy czuje się że temperatura zmalała zwyczajnie należy przyznać się samemu sobie że to nie to.

[201608251020]

Napisane przez new woman in town

Chyba tez nie zrozumiałam do końca gdzie jest pies pogrzebany.
I szczerze nie rozumiem co ma decyzja o byciu razem podjęta szybko do jakości związku?

No właśnie ja też nie rozumiem. Decyzję o byciu razem podjęliśmy z TŻem jakoś po 2 tygodniach od poznania się. I wcale nie żałujemy. Można kluczyć wokół kogoś 2 lata a potem miesiąc związku i człowiek ma dość

[normalnyFacet]

jak dla mnie troche dziwne to wszystko a najdziwniejsze jest dla mnie to ze spotykajac sie odrazu wiedzialas ze to jest "TO" wrozka jestes? przyszlosc widzisz? moze jakies czary? jak widac z perspektywy czasu wyobrazenia teraz mocno z rzeczywistoscia sie zderzaja

[andzia1989r]

Ale o co Ci tak naprawdę chodzi?

Z Tż też byliśmy ze sobą od zaraz. Całowaliśmy się... na 2 randce. "datujemy" nasz związek od dnia, w którym się spotkaliśmy. Bo to po prostu było "to". Byliśmy razem od zaraz i nic nam to nie zabrało. Przecież dalej były flirty, po 40 esów dziennie (wakacje mieliśmy studenckie;P) i to urocze zrobywanie się nawzajem. Swoboda w związku, poczucie bezpieczeństwa, totalny luz i pewnośc rodzą się z czasem. Nie zależą od tego czy się człowiek zdecyduje na związek od razu czy po pół roku. My jesteśmy razem niecałe 3 lata i nie zmieniłabym ani jednego szczegółu.

Więc o co Ci tak naprawdę chodzi? Nie starał i nie stara się o Ciebie? Nie czułaś i nie czujesz się jego nie wiem "dziewczyną marzeń?" Brakuje Ci czegoś w waszym związku? Czy po prostu wymyślasz i szukasz dziury w całym?

Co do rozmów jasne, czasami się człowiek zagada o filozoficznych życiowych dyrdymałach. Jednak głównie nasze rozmowy dotyczą codzienności, pracy, studiów, znajomych, tego co nas otacza i dotyczy. To jest normalne. A mam wrażenie, że Ty byś chciała prowadzic niekończące się dyskusje na milion interesujących tematów. Tak się nie da, bo związek to po prostu codziennośc. Są w związku też momenty, że nie chce się o niczym gadac, po prostu jest się razem. I w dobrym związku ani przez chwilę się człowiek nie czuje skrępowany.

Co do przyjaciół Tż: oczywiście, że powinnaś ich poznac. Mówisz, że to mili i sympatyczni ludzie, a jeśli wiążesz jakąś przyszłośc z tym związkiem to jego znajomi są też częścią twojego świata. Nie alienuj się od nich, bo wyciągną jeszcze złe wnioski i się do Ciebie uprzedzą. Idź na spotkanie i baw się dobrze.

---------- Dopisano o 23:58 ---------- Poprzedni post napisano o 23:54 ----------

Napisane przez normalnyFacet

jak dla mnie troche dziwne to wszystko a najdziwniejsze jest dla mnie to ze spotykajac sie odrazu wiedzialas ze to jest "TO" wrozka jestes? przyszlosc widzisz? moze jakies czary? jak widac z perspektywy czasu wyobrazenia teraz mocno z rzeczywistoscia sie zderzaja

Wiesz ja zawsze byłam mocno stąpającą po ziemi osóbką. Myślącą zdroworozsądkowo i logicznie. A 1 spotkanie, poznanie z moim Tż po prawie 3 latach pamiętam mega dokładnie. I wiedziałam, że to jest właśnie "to". On twierdzi, że uwierzył w miłośc od 1 wejrzenia.

Jasne, że nie myślisz: o widzę mojego przyszłego męża hajtamy się. Tylko kiedy spotykasz tą właściwą osobę, nie przechodzisz obok niej obojętnie. Coś Cię zatrzymuje, coś sprawia, że uśmiechasz się i cieszysz z tego jak ON na Ciebie patrzy. Coś sprawia... że masz wrażenie, że znasz tą osobę od lat, że możesz jej zaufac, że możesz jej oddac siebie i co najdziwniejsze chcesz to zrobic z marszu. Oddac serce, bezpieczeństwo. I czuje się człowiek jakby nie był sobą, bo gdzie, bo jak JA rozważna baba się całuję z facetem na 2 randce? Ja czuję takie niedorzeczne rzeczy do kogoś kogo nie znam? A jednak tak jest.

Ale z doświadczenia (bo kiedyś mówiłam jak Ty) wiem, że trzeba przeżyc, żeby uwierzyc.

[normalnyFacet]

Napisane przez andzia1989r

Wiesz ja zawsze byłam mocno stąpającą po ziemi osóbką. Myślącą zdroworozsądkowo i logicznie. A 1 spotkanie, poznanie z moim Tż po prawie 3 latach pamiętam mega dokładnie. I wiedziałam, że to jest właśnie "to". On twierdzi, że uwierzył w miłośc od 1 wejrzenia.

Jasne, że nie myślisz: o widzę mojego przyszłego męża hajtamy się. Tylko kiedy spotykasz tą właściwą osobę, nie przechodzisz obok niej obojętnie. Coś Cię zatrzymuje, coś sprawia, że uśmiechasz się i cieszysz z tego jak ON na Ciebie patrzy. Coś sprawia... że masz wrażenie, że znasz tą osobę od lat, że możesz jej zaufac, że możesz jej oddac siebie i co najdziwniejsze chcesz to zrobic z marszu. Oddac serce, bezpieczeństwo. I czuje się człowiek jakby nie był sobą, bo gdzie, bo jak JA rozważna baba się całuję z facetem na 2 randce? Ja czuję takie niedorzeczne rzeczy do kogoś kogo nie znam? A jednak tak jest.

Ale z doświadczenia (bo kiedyś mówiłam jak Ty) wiem, że trzeba przeżyc, żeby uwierzyc.

nie nie nie Tobie latwo teraz o tym pisac i mowic bo czas wam zweryfikowal te wasze wyobrazenia troszeczke naciagane bo sama twierdzisz ze jestes bardzo rozsadna... wam wyszlo ale czas tak naprawde odegral tu role no i trzeba dbac teraz o to...bo teraz pieknie super a roznie potem moze byc nigdy 100% sam osobiscie jestem pesymista w tych sprawach owszem poczatki zawsze sa udane ale koncowki tragiczne no ale coz

[andzia1989r]

Napisane przez normalnyFacet

nie nie nie Tobie latwo teraz o tym pisac i mowic bo czas wam zweryfikowal te wasze wyobrazenia troszeczke naciagane bo sama twierdzisz ze jestes bardzo rozsadna... wam wyszlo ale czas tak naprawde odegral tu role no i trzeba dbac teraz o to...bo teraz pieknie super a roznie potem moze byc nigdy 100% sam osobiscie jestem pesymista w tych sprawach owszem poczatki zawsze sa udane ale koncowki tragiczne no ale coz

Póki co okazuje się, że to "ten jedyny". Razem 2 lata i 8 miesięcy, za niecałe 2,5 roku ślub. Nic nie zapowiada by się nam odwidziało.

Jasne, że czas jest ważny, ale byłam w kilku związkach (dosyc krótkich) i przy pierwszym spotkaniu takie pomieszanie motyli, chemii i wzajemnej fascynacji zdarzyło mi się tylko raz. Bardzo silne uczucie.

[taka_sobie_jedna]

to ja wam jeszcze powiem, że znam parę, która pobrała się po dwóch miesiącach znajomości. A co najpiękniejsze są ze sobą już 27 lat i dalej są bardzo szczęśliwi cudownie się na nich patrzy, a jak sie ma jeszcze wiedzę jak ich związek i małżeństwo się zaczęły to już w ogóle czlowiek nabiera wiary z miłość od pierwszego wejrzenia

[traicionera]

Wg mnie czas, po którym 2 ludzi zostaje para nie ma specjalnego znaczenia, ja z moim mężem zostaliśmy nią po pierwszej przegadanej nocy, a wcześniej ze sobą nie rozmawialiśmy Na pierwsza randkę poszliśmy już jako para. Fakt, tematów do rozmowy nam nigdy nie brakowało i do dziś nie brakuje, a dyskutować to my lubimy o wszystkim, ale u was to może być kwestia właśnie tej bariery językowej jednak.