Przełomowe wydarzenia z waszego życia

[nevina]

Miałyście takie momenty, które wszystko zmieniły albo znacząco wpłynęły na wasze życie? Mam na myśli sytuacje, że na przykład nie miałyście nikogo, cierpiałyście na depresję, nie miałyście pracy, a mimo to coś się jednak stało, że później wszystko się ułożyło? Szukam jakiegoś pocieszenia, bo moja aktualna sytuacja teraz kuleje

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Mam takie, tylko w drugą stronę.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[slodka_jak_malinka]

Tak, gdy zamieszkałam z narzeczonym i rzuciłam studia (nie w tym samym momencie, jedno bez wpływu na drugie ) oraz gdy wyprowadziłam się z domu, bo moje stosunki z rodziną są lepsze, odkąd widujemy się rzadziej a nie dzień w dzień.

[mariamalaria]

Gdy poznałam mojego męża. Oboje byliśmy w związkach. Zostawiliśmy przeszłość. Jesteśmy szczęśliwi.

[tinkerver2]

Gdy rzucił mnie typ, który mnie zdradzał i wyrzucił z domu o 22, z psem i torebka w ręce. Potem nie chciał mi oddać rzeczy.
Koniec końców wyjechałam, poznałam obecnego narzeczonego.

Wysłane z mojego Redmi Note 5A Prime przy użyciu Tapatalka

[Mia_bb]

Trzy razy pisałam maturę z biologii i chemii, żeby dostać się na medycynę, a gdy w końcu mi się to udało, coś, na co tyle tyralam, to spontanicznie podjęłam decyzję, że pójdę za głosem serca i jestem na farmie;p jakkolwiek w życiu zrobiłam trochę głupot, tak to była świetna decyzja, bo tak w 100% moja, świadoma

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Cudny wątek, jestem teraz w dołku i kiedy czytam Wasze historie, od razu robi się lepiej na duszy

[trutka90]

1. Poważna kłótnia z mamą, po której rzuciłam wszystko i wyjechałam za granicę - nadmienię, że wcześniej byłam uzależniona od niej emocjonalnie i finansowo. Po kilku latach mogę powiedzieć, że choć bywało bardzo ciężko, odcięłam chorą pępowinę, stanęłam na nogi i stałam się od niej niezależna w każdym aspekcie.

2. Zerwanie z moim ex partnerem, z którym rozmijaliśmy się w kluczowych kwestiach. Było bardzo ciężko - zostawiłam nie tylko go, ale i całe dotychczasowe życie: przeprowadzka z powrotem do Polski z jakimiś groszami w portfelu, brak perspektyw (jak się okazało, pozorny brak , zaczynie kompletnie od zera. Dzięki tej decyzji pojechałam na wakacje z przyjaciółką (za ostatnią kasę na "wywalenie", na zasadzie "mam wszystko w ...") i tam poznałam swojego faceta, a po paru miesiącach znaleźliśmy oboje bardzo dobre prace w tym samym mieście. Jestem szczęśliwa

[Kelecka]

Kiedy rozstalam sie z moim ex i nagle poczulam jakby ktos zdjal 100kg worek z moich plecow.
Zaczelam poswiecac czas moim zainteresowaniom, znajomym, wychodzic, bawic sie, az w koncu poznalam mojego obcnego partnera. Jestem szczesliwa

[0f78e7ab4a87196fb8e6ee2746a5f35dfd845f1c_5ee6abf249ce5]

Wiele lat miałam (właściwie nadal mam, ale już mniej nasilone) problemy zdrowotne. Poszłam na studia, niestety zdrowie mi się strasznie posypało i nie mogłam zaliczać przedmiotów na czas, dlatego miałam często warunkowe zaliczenia przedmiotów i dwa razy urlop dziekański. Byłam jednak konsekwentna w swoich działaniach i pomimo, że wiele razy zwątpiłam już w to, że skończę te studia, to udało się, za tydzień mam obronę i jeśli wszystko pójdzie po mojej myśli, to zdobędę w końcu kwalifikacje do wykonywania mojego wymarzonego zawodu To będzie właśnie taki ogromny przełom po wielu latach łez, problemów i trudności.

[black_elderflower]

W jednym momencie posypał mi się cały świat. Moja najlepsza przyjaciółka zostawiła mnie bez słowa wyjaśnienia, chłopak miesiąc po tym wyjechał za granicę do pracy, właściwie bez ustaleń ze mną, moja mama rozeszła się z ojcem i również wyjechała za granicę a ojca od tamtego momentu nie zobaczyłam już wcale. To wszystko się wydarzyło w 2 miesiące.
Później przeprowadziłam się do innego miasta do koleżanki i poszłam do pracy na produkcji, w której byłam czarną owcą. Szefowa mnie nienawidziła, obrazała mnie przy ludziach, ekipa w pracy mnie wtedy wspierała na duchu, ale kolorowo nie bylo... Koleżanka była bardzo imprezowa, przez najazdy policji w trybie natychmiastowym musiałam się z tego mieszkania wyprowadzić ale trafiłam najgorzej jak mogłam, gdyż do ekipy w której od początku pewien chłopak rozpowszechniał plotki na mój temat, nie chciał by reszta domowników mnie lubiła.
Finał był taki, że doszło do konfrontacji. Z mieszkania tego chłopaka wyrzucono, mnie wszyscy przeprosili. Z tamtej pracy się zwolniłam.
Od tamtej pory minęło 5 lat.
Dziś mam normalną pracę, fajnego szefa, mieszkam sama z chłopakiem i mam święty spokój.
Najbardziej jednak nie daje mi spokoju sprawa rodzinna i dlaczego najlepsza przyjaciółka się tak zachowała ale jedno jest pewne - w końcu mam SPOKÓJ

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[a9e9b14f0920806ea67464fa4f1a029ea354de7e_6212d6030631b]

Mogłabym powiedzieć, że teraz jestem w takim momencie. Po wielu latach rozstałam się z jedynym facetem w moim życiu, który jak sie okazało, nie był tym, kim myślałam. Rzuciłam wszystko, wróciłam do Polski po dwóch ciężkich latach przepracowanych na końcu świata. Nie mam pracy.
To nie jest tak, że jest super łatwo, znalazłam idyllę, a każdy krok usłany jest różami. Ale jestem wdzięczna za tę próbę charakteru którą przeżyłam i z której wyszłam zwycięsko. Przekonałam się, że stać mnie na wiele, a mogę jeszcze więcej. Przekonałam się ilu świetnych ludzi mam dookoła, na których mogę polegać w ciężkich momentach. Jakimś sposobem od kilku miesięcy nie mam ataków paniki, nie muszę brać żadnych uspokajaczy.
Mam jedna książkę, do której wracam w chwilach zwątpienia - „potęga teraźniejszości.” Może to bajki, może to bujdy, ale daje mi spokój i siłe


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Cytokina]

To nie był jeden moment, który wszystko zmienił, ale pewnie proces, który trwał kilka miesięcy.
Za umowny początek można uznać moment, w którym zamieszkałam z narzeczonym. Jednocześnie zaczęliśmy pierwsze prace po studiach, więc częściowo uniezależniliśmy się od rodziców finansowo. Ale przede wszystkim zaczęłam się od nich uniezależniać psychicznie. Taką kulminację minionego roku mam teraz - przeprowadziłam się 700 km od domu rodzinnego. Co z tego wyjdzie - jeszcze nie wiem, ale myślę pozytywnie.

[90agnieszka90]

A u mnie bardziej przyziemne, dzięki jednemu wyjazdowi zyskała nową pasję, ktora już trwa prawie 5 lat i mam nadzieję ze będzie na całe życie. Dzięki niej poznałam swojego narzeczonego, masę fajnych ludzi, przeżyłam mnóstwo fantastycznych chwil które dawały mi pozytywnego kopa w życiu i jest dla mnie urozmaiceniem codziennego życia

[jjoan90]

Tak miałam takie przełomowe wydarzenie. Zostałam zwolniona z pracy. Myślałam, że dobrze to zniosłam - jednak nie. Wpadłam w depresje. Nie miałam sił na nic, gdyby nie mama pewnie by mnie już tu nie było. Brałam tabletki ponad rok, mocne psychotropy przez 3 miesiące. Nie mogłam znaleźć pracy przez ponad pół roku. Tkwiłam w toksycznej relacji z facetem, od którego nie potrafiłam się uwolnić. Jednak przełom nastąpił pod koniec tamtego roku. Najpierw znalazłam pracę - inną niż dotychczas wykonywałam, ale jestem z niej zadowolona. Potem poznałam fajnego mężczyznę (przez portal randkowy). Jest świetnie, mieszkamy razem. Uwolniłam się od byłego. W końcu ciesze się życiem .

[Mija62]

[1=0f78e7ab4a87196fb8e6ee2 746a5f35dfd845f1c_5ee6abf 249ce5;87273074]Wiele lat miałam (właściwie nadal mam, ale już mniej nasilone) problemy zdrowotne. Poszłam na studia, niestety zdrowie mi się strasznie posypało i nie mogłam zaliczać przedmiotów na czas, dlatego miałam często warunkowe zaliczenia przedmiotów i dwa razy urlop dziekański. Byłam jednak konsekwentna w swoich działaniach i pomimo, że wiele razy zwątpiłam już w to, że skończę te studia, to udało się, za tydzień mam obronę i jeśli wszystko pójdzie po mojej myśli, to zdobędę w końcu kwalifikacje do wykonywania mojego wymarzonego zawodu To będzie właśnie taki ogromny przełom po wielu latach łez, problemów i trudności.[/QUOTE]
Super trzymam kciuki.

[wiekanka]

Przelomem byl moment, gdy zebralam sie w sobie i zaczelam po cichu przed ex po latach (tj. po 10 latach od dzialalnosci , ktora byla na moje nazwisko ale prowadzona przez niego) splacac dlugi w ktore przez niego sie wpedzilam. Splata tych dlugow( z odsetkami zajela mi 3 lata ) otworzyla umysl i wskazala drzwi do osiagania moich celow. Potem oszczedzalam dalej i przy niewielkiej pozyczce moich rodzicow stac mnie bylo na rozpoczecie wlasnej dzialalnosci. Pieniadze za 4 msc oddalam ale przez kolejne 2 lata przez niego, juz zadnych innych nie zaoszczedzilam.

Wtedy wyraznie dotarlo do mnie, ze bedac z moim ex-mezem nigdy ale to naprawde nigdy nie bede ich miala. Ze przestal nawet udawac, ze szuka pracy, ze mnie oszukuje i okrada, ze bedac z nim nigdy nie bedzie mnie na nic stac, ze zawsze bede biedna i zawsze bedzie "cos", jakich powod dla ktorego moje potrzeby beda schodzily na dalszy plan, blizej nie okreslony czas.

Gdy wnioslamo rozwod ( z orzekaniem o winie) i potem sie rozwiodlam byl to najszczesliwszy dzien w moim zyciu.
W sumie mozna powiedziec, ze po 4 latach od rozwodu bylam szefowa salonu fryzjerskiego, wlasnego mieszkania i auta.

[Igaruniek]

Zdecydowanie gdy poznałam swoją drugą połówkę. Nie należę do łatwych osób i związek z nia zadzialal na mnie bardzo terapeutycznie do tego stopnia, ze nawet gdybysmy mieli sie kiedys rozstac to zawdzieczam mu naprawde wiele.

[0f78e7ab4a87196fb8e6ee2746a5f35dfd845f1c_5ee6abf249ce5]

Napisane przez Mija62

Super trzymam kciuki.

Nie dziękuję, aby nie zapeszyc

P.S. Wspaniale są Wasze historie, dające nadzieję, że można wiele rzeczy zmienić w swoim życiu i być naprawdę szczęśliwym. Życzę Wam wszystkim samych pięknych chwil

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[nevina]

Dziękuję za wasze odpowiedzi Cieszę się, że większości z was wszystko się układa.
Rozumiem, że kroki, które musiałyście kiedyś podjąć wiązały się z dużym stresem/wyjściem ze swojej strefy komfortu? Gdyby nie jakiś większy impuls to nie zdecydowałybyście się na to czy to było takie naturalne?

[0f78e7ab4a87196fb8e6ee2746a5f35dfd845f1c_5ee6abf249ce5]

Napisane przez nevina

Dziękuję za wasze odpowiedzi Cieszę się, że większości z was wszystko się układa.
Rozumiem, że kroki, które musiałyście kiedyś podjąć wiązały się z dużym stresem/wyjściem ze swojej strefy komfortu? Gdyby nie jakiś większy impuls to nie zdecydowałybyście się na to czy to było takie naturalne?

Oj u mnie stres trwał (i nadal jeszcze niestety trwa) latami i cały czas musiałam wychodzić że swojej strefy komfortu. Od wielu lat lecze się na nerwicę. U mnie impulsem było to, że na mojej drodze zaczęli pojawiać się ludzie dzięki którym uwierzyłam, że wszystko jest możliwe. Którzy okazali mi wsparcie i doceniali moje starania. Na pewno też impulsem było wyrwanie się z kolejnego toksycznego związku, który ciągnął mnie na dno.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[mariamalaria]

To niesamowite, jak czasami bawi się nami los. Ja nie mialam żadnej swiadomosci ani przeczucia, gdy poznałam mojego męża. Oboje mieliśmy poukladane życia, a tu trzeba było wszystko rzucić i, mówiąc Osiecką " iść pod prąd i pod wiatr, gniazdo wić niczym ptak".

[FALLinLOVE]

Ja miałam dwa takie przełomowe wydarzenia (dla mnie przełomowe)
Pierwsze to wyjazd za granicę. Byłam świeżo po szkole średniej, nie dostałam się na wymarzone studia i zerwałam że swoim pierwszym chłopakiem. Zero perspektyw na kolejny rok czy dwa. Wyjechała, w ciemno bez pracy i planu. Udało mi się ogarnąć życiowo i finansowo i poukładać sobie wszystko w głowie. Przede wszystkim wydoroslalam.

Drugim momentem, kilka lat później, już w Polsce było poznanie mojego męża. Świeżo po zerwaniu z chłopakiem, kryzys w pracy, problemy zdrowotne, problemy rodzinne, życie z dnia na dzień.
I cóż. Poznałam go i nagle zaczęło się wszystko ukladac, znalazłam świetna pracę, zdrowie się poprawiło i wrodzinie wszystko wróciło do normy.

Zbieg pozytywnych wydarzeń

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Wolha wRedna]

Poznanie w wieku 22 lat swojego ojca.



Musiałam pierwszy raz w życiu wyjechać sama za granicę, pierwszy lot w życiu, spotkałam i poznałam (bo też jej nigdy nie widziałam na oczy) na lotnisku przyrodnią siostrę. Spędziałam u nich całe wakacje.


Cieszę się, ze się odważyłam, bo ojciec kilka miesięcy później przyjechał do mojej mamy pozałatwiać pewne sprawy. Skończyło się tak, że po tych 22 latach wrócili do siebie


Także myślę, że tym odważeniem się na wyjazd naprawiłam im i sobie życie.

[Milennka03]

Napisane przez Wolha wRedna

Poznanie w wieku 22 lat swojego ojca.

Musiałam pierwszy raz w życiu wyjechać sama za granicę, pierwszy lot w życiu, spotkałam i poznałam (bo też jej nigdy nie widziałam na oczy) na lotnisku przyrodnią siostrę. Spędziałam u nich całe wakacje.

Cieszę się, ze się odważyłam, bo ojciec kilka miesięcy później przyjechał do mojej mamy pozałatwiać pewne sprawy. Skończyło się tak, że po tych 22 latach wrócili do siebie

Także myślę, że tym odważeniem się na wyjazd naprawiłam im i sobie życie.

Wolha- niesamowita historia

[FALLinLOVE]

Napisane przez Wolha wRedna

Poznanie w wieku 22 lat swojego ojca.



Musiałam pierwszy raz w życiu wyjechać sama za granicę, pierwszy lot w życiu, spotkałam i poznałam (bo też jej nigdy nie widziałam na oczy) na lotnisku przyrodnią siostrę. Spędziałam u nich całe wakacje.


Cieszę się, ze się odważyłam, bo ojciec kilka miesięcy później przyjechał do mojej mamy pozałatwiać pewne sprawy. Skończyło się tak, że po tych 22 latach wrócili do siebie


Także myślę, że tym odważeniem się na wyjazd naprawiłam im i sobie życie.

I to jest naptrawde przelomowe wydarzenie - jeden lot, jedna decyzja, a zmienila zycie tylu ludzi.

[Wolha wRedna]

Napisane przez Milennka03

Wolha- niesamowita historia

Napisane przez FALLinLOVE

I to jest naptrawde przelomowe wydarzenie - jeden lot, jedna decyzja, a zmienila zycie tylu ludzi.

Mam taką trochę rodzinną telenowelę


No i po latach wiem, że nie jestem efektem przelotnej znajomości, a to jest bardzo ważne dla dziecka. Nawet dorosłego.

[0f78e7ab4a87196fb8e6ee2746a5f35dfd845f1c_5ee6abf249ce5]

Napisane przez Wolha wRedna

Mam taką trochę rodzinną telenowelę


No i po latach wiem, że nie jestem efektem przelotnej znajomości, a to jest bardzo ważne dla dziecka. Nawet dorosłego.

Super

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[skazana_na_bluesa]

[1=0f78e7ab4a87196fb8e6ee2 746a5f35dfd845f1c_5ee6abf 249ce5;87273074]Wiele lat miałam (właściwie nadal mam, ale już mniej nasilone) problemy zdrowotne. Poszłam na studia, niestety zdrowie mi się strasznie posypało i nie mogłam zaliczać przedmiotów na czas, dlatego miałam często warunkowe zaliczenia przedmiotów i dwa razy urlop dziekański. Byłam jednak konsekwentna w swoich działaniach i pomimo, że wiele razy zwątpiłam już w to, że skończę te studia, to udało się, za tydzień mam obronę i jeśli wszystko pójdzie po mojej myśli, to zdobędę w końcu kwalifikacje do wykonywania mojego wymarzonego zawodu To będzie właśnie taki ogromny przełom po wielu latach łez, problemów i trudności.[/QUOTE]Gratulacje!

Napisane przez Wolha wRedna

Poznanie w wieku 22 lat swojego ojca.



Musiałam pierwszy raz w życiu wyjechać sama za granicę, pierwszy lot w życiu, spotkałam i poznałam (bo też jej nigdy nie widziałam na oczy) na lotnisku przyrodnią siostrę. Spędziałam u nich całe wakacje.


Cieszę się, ze się odważyłam, bo ojciec kilka miesięcy później przyjechał do mojej mamy pozałatwiać pewne sprawy. Skończyło się tak, że po tych 22 latach wrócili do siebie


Także myślę, że tym odważeniem się na wyjazd naprawiłam im i sobie życie.

Opowieść jak z komedii romantycznej

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Kala713]

Napisane przez Wolha wRedna

Poznanie w wieku 22 lat swojego ojca.



Musiałam pierwszy raz w życiu wyjechać sama za granicę, pierwszy lot w życiu, spotkałam i poznałam (bo też jej nigdy nie widziałam na oczy) na lotnisku przyrodnią siostrę. Spędziałam u nich całe wakacje.


Cieszę się, ze się odważyłam, bo ojciec kilka miesięcy później przyjechał do mojej mamy pozałatwiać pewne sprawy. Skończyło się tak, że po tych 22 latach wrócili do siebie


Także myślę, że tym odważeniem się na wyjazd naprawiłam im i sobie życie.

Łoooo,co za historia
Supeeer!
Rodzicie wrócili do siebie po tylu latach-serio jeszcze czegoś takiego nie słyszałam w swoim otoczeniu.
Jak scenariusz z filmu