Samotność w wieku 22 lat?

[Agnes099]

Witam, temat tego postu brzmi depresyjnie i zdaję sobie z tego sprawę, no ale jak szczerze, to szczerze.

Mam 22 lata i czuję się bardzo samotna. Nie mam zamiaru zwalać winy na cały świat, bo wiem, że najczęściej większość problemów tkwi w nas samych.

Studiuję, mogę dodać, że bardzo dobrze się uczę, zresztą to zawsze było dla mnie bardzo ważne. Niestety mieszkam na wsi, gdzie w zasadzie wszyscy młodzi się porozjeżdżali, a moje miasto studenckie również jest bardzo małe.

Odkąd pamiętam towarzyszy mi przekonanie, że jestem jakby ... gorsza. Nie potrafię za bardzo nawiązywać kontaktu z ludźmi, choć bardzo bym chciała. Mam dwójkę najserdeczniejszych przyjaciół, z którymi stworzyłam bardzo głęboką relację, znamy się na wylot, ale to wszystko. Jestem introwertykiem, bardzo dużo kosztuje mnie to, bym chociaż rozpoczęła z kimś rozmowę, bo nigdy nie wiem, od czego zacząć, za to jak już odnajdę z kimś wspólny język, to nie mogę się nagadać.

Kiedyś, jak dziecko, miałam ogromne kompleksy ze względu na swój wygląd, byłam bardzo pulchna i zaniedbana. Teraz wszystko zmieniło się o 180 stopni, bardzo dbam o to, jak wyglądam i przyznam nieskromnie, że uważam się za atrakcyjną. Faceci często mnie zaczepiają na ulicach, zagadują. Nie jest to dla mnie żaden wyznacznik zważywszy na to, że jeszcze żadnej znaczącej znajomości w ten sposób nie zawarłam, ale myślę, że każda kobieta wie, o co chodzi, jest to po prostu coś, co ... dowartościowuje?
Kluby i wszelkiego rodzaju imprezy nie są dla mnie. Oczywiście kiedyś tam chodziłam, ale zawsze jako pierwsza stamtąd wracałam, w dodatku najczęściej to wyglądało tak, że znajdywałam sobie jednego towarzysza do rozmowy ; ) i z tą też osobą się trzymałam do końca imprezy.

Pewnie mi powiecie, bym znalazła sobie zajęcie inne, niż imprezowanie, ale takie, które również wymaga interakcji z ludźmi - i ja się z tym zgadzam. Co więcej, z chęcią bym gdzieś wyszła, ale ani trochę nie przesadzam mówiąc, że naprawdę nie mam gdzie.
Moim marzeniem jest wyprowadzenie się do większego miasta, gdzie horyzonty są znacznie szersze, ale prawda jest taka, że siebie wszędzie zabieramy ze sobą. Więc jeżeli to ze mną coś jest nie tak, to ucieczka gdzieś dalej niczego nie zmieni.

Chciałam jeszcze wspomnieć coś o facetach, bo mam wrażenie, że czasami wręcz dobry wygląd przyciąga i prowokuje nieodpowiednie osoby. Wielokrotnie byłam zaczepiana albo zagadywana, jak już wspomniałam, i o ile niektórzy słysząc, że nie jestem zainteresowana po prostu dziękowali i odchodzili (co jest jak najbardziej ok, kulturalne i ludzkie), tak inni słysząc "nie" nagle z pozornie normalnych ludzi przeistaczali się w furiatów i chamów, którzy nie mogą pogodzić się z tym, że ktoś najwidoczniej nie ma ochoty na rozmowę z nimi (myślę, że większość kobiet doskonale zna ten typ faceta, niestety).

Jest dla mnie jeszcze jakaś szansa? Jak się zmienić, co zrobić w swoim życiu? Jak przyciągnąć do siebie odpowiednich ludzi?

[ama4]

Napisane przez Agnes099

Witam, temat tego postu brzmi depresyjnie i zdaję sobie z tego sprawę, no ale jak szczerze, to szczerze.

Mam 22 lata i czuję się bardzo samotna. Nie mam zamiaru zwalać winy na cały świat, bo wiem, że najczęściej większość problemów tkwi w nas samych.

Studiuję, mogę dodać, że bardzo dobrze się uczę, zresztą to zawsze było dla mnie bardzo ważne. Niestety mieszkam na wsi, gdzie w zasadzie wszyscy młodzi się porozjeżdżali, a moje miasto studenckie również jest bardzo małe.

Odkąd pamiętam towarzyszy mi przekonanie, że jestem jakby ... gorsza. Nie potrafię za bardzo nawiązywać kontaktu z ludźmi, choć bardzo bym chciała. Mam dwójkę najserdeczniejszych przyjaciół, z którymi stworzyłam bardzo głęboką relację, znamy się na wylot, ale to wszystko. Jestem introwertykiem, bardzo dużo kosztuje mnie to, bym chociaż rozpoczęła z kimś rozmowę, bo nigdy nie wiem, od czego zacząć, za to jak już odnajdę z kimś wspólny język, to nie mogę się nagadać.

Kiedyś, jak dziecko, miałam ogromne kompleksy ze względu na swój wygląd, byłam bardzo pulchna i zaniedbana. Teraz wszystko zmieniło się o 180 stopni, bardzo dbam o to, jak wyglądam i przyznam nieskromnie, że uważam się za atrakcyjną. Faceci często mnie zaczepiają na ulicach, zagadują. Nie jest to dla mnie żaden wyznacznik zważywszy na to, że jeszcze żadnej znaczącej znajomości w ten sposób nie zawarłam, ale myślę, że każda kobieta wie, o co chodzi, jest to po prostu coś, co ... dowartościowuje?
Kluby i wszelkiego rodzaju imprezy nie są dla mnie. Oczywiście kiedyś tam chodziłam, ale zawsze jako pierwsza stamtąd wracałam, w dodatku najczęściej to wyglądało tak, że znajdywałam sobie jednego towarzysza do rozmowy ; ) i z tą też osobą się trzymałam do końca imprezy.

Pewnie mi powiecie, bym znalazła sobie zajęcie inne, niż imprezowanie, ale takie, które również wymaga interakcji z ludźmi - i ja się z tym zgadzam. Co więcej, z chęcią bym gdzieś wyszła, ale ani trochę nie przesadzam mówiąc, że naprawdę nie mam gdzie.
Moim marzeniem jest wyprowadzenie się do większego miasta, gdzie horyzonty są znacznie szersze, ale prawda jest taka, że siebie wszędzie zabieramy ze sobą. Więc jeżeli to ze mną coś jest nie tak, to ucieczka gdzieś dalej niczego nie zmieni.

Chciałam jeszcze wspomnieć coś o facetach, bo mam wrażenie, że czasami wręcz dobry wygląd przyciąga i prowokuje nieodpowiednie osoby. Wielokrotnie byłam zaczepiana albo zagadywana, jak już wspomniałam, i o ile niektórzy słysząc, że nie jestem zainteresowana po prostu dziękowali i odchodzili (co jest jak najbardziej ok, kulturalne i ludzkie), tak inni słysząc "nie" nagle z pozornie normalnych ludzi przeistaczali się w furiatów i chamów, którzy nie mogą pogodzić się z tym, że ktoś najwidoczniej nie ma ochoty na rozmowę z nimi (myślę, że większość kobiet doskonale zna ten typ faceta, niestety).

Jest dla mnie jeszcze jakaś szansa? Jak się zmienić, co zrobić w swoim życiu? Jak przyciągnąć do siebie odpowiednich ludzi?

A na uczelni? Nie macie jakiegoś samorządu studenckiego, kół zainteresowań, opcji wyjazdu za granicę na semestr?

Zawsze można faceta poznać w internecie, jeśli o to Ci chodzi Też trzeba odsiać na początku sporo "wątpliwej jakości przypadków" , ale są też normalni, fajni faceci którzy też szukają kogoś bliskiego.

[Adrianna_8]

Ale o co chodzi wlasciwie? Co chcesz zmienic? Znalezc faceta? Znajomych? Miec ciekawsze zycie?

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

[Agnes099]

Tak, jak wspomniałam, studiuję w bardzo małym mieście, gdzie nie mamy zbyt wielu możliwości spędzania wolnego czasu. Owszem, uczestniczyłam w wymianie studenckiej, spędziłam cały rok zagranicą w ramach stypendium, no ale wróciłam do Polski i historia znowu się powtarza.

Co do internetu to przyznam, że troszkę się zraziłam, miałam kiedyś konto na portalu randkowym i o ile niektórzy faceci byli zupełnie normalni, tak większość wiadomości była o treści takiej, że aż włos się jeży na głowie i ogólnie trochę zwątpiłam.

Tak, chciałabym uczynić swoje życie ciekawsze i chciałabym się bardziej otworzyć na ludzi, nigdy nie będę ekstrawertykiem i duszą towarzystwa, bo taka już moja natura, ale nie chcę też siedzieć całe życie w domu. A co do faceta ... jasne, świetnie byłoby go mieć, ale po tych wszystkich przejściach i podbojach ze strony płci przeciwnej jestem trochę zrażona.

[Adrianna_8]

Coz, dopoki chowasz sie w swojej skorupie i jestes zrazona, to niczego w swoim zyciu nie zmienisz.

Probowalas sie w ogole z kims umowic? Z facetem z neta lub z jakims, ktory Cie zagadal na zywo?

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

[topdong]

Napisane przez Agnes099

Co do internetu to przyznam, że troszkę się zraziłam, miałam kiedyś konto na portalu randkowym i o ile niektórzy faceci byli zupełnie normalni, tak większość wiadomości była o treści takiej, że aż włos się jeży na głowie i ogólnie trochę zwątpiłam.

Większość jest nienormalna. Powiedz mi co czujesz, jeśli Ci powiem, że cała masa/większość kobiet na portalach randkowych są: nienormalne, nierzadko nieatrakcyjne, szukające atencji? Czujesz się urażona "aaaale jak to, przecież ja taka nie jestem!"? No właśnie, bo nie każdy jest taki. Są normalne kobiety i są normalni faceci (np. ja ), stwórz rozsądny profil zachęcający podobne Tobie osoby, a gamoni po prostu odsiewaj i już

[Agnes099]

Wiem, że to trochę krzywdzące, ale mam poniekąd przeświadczenie, że normalni faceci tak, jak i normalne kobiety, same długo nie chodzą, toteż nie potrzebują portali randkowych. A z drugiej strony ja miałam tam profil , a nie uważam, bym była zwyrolem, ani osobą jakkolwiek odbiegającą od normy.

Tak, spotkałam się z paroma facetami z internetu. Wszyscy byli zupełnie normalni, mili i kulturalni. Po prostu nie było tej chemii, większość facetów chciała kontynuować znajomość, ale ja nie chciałam im robić nadziei. Wszyscy byli nastawieni na związek, nie chciałam tracić ich czasu, bo choć wszystko było z nimi ok, to do miłości trzeba czegoś więcej.

[topdong]

Sam ostatnio spotkałem się z taką postawą, ona do mnie: "co robisz na portalu x?". Ja jej udzieliłem odpowiedzi, ona że jestem naprawdę świetnym facetem, ale coś ze mną musi być nie tak, skoro tak jestem :P A ja jej na to:
- No ok, ale przecież...Ty też jesteś.
A ona:
- Ale ja to nie mam gdzie indziej poznawać, nie mam czasu po pracy.

Aha. Podwójne standardy i hipokryzja pełną gębą. Życie różnie się ludziom układa, jedni później dojrzewają (zarówno fizycznie jak i tak do związku), inni nie mogli znaleźć tej właściwej osoby, a takich poznajemy ledwie kilka na całe życie, więc to nie powinno być nic dziwnego. To że ludzie są w związkach to nie znaczy, że to są super ekstra udane relacje, często są na zasadzie "z braku laku" lub z przyzwyczajenia się. Nie patrz na innych, patrz na siebie i rób swoje

[Agnes099]

To prawda, też to zaobserwowałam w najbliższym otoczeniu, odnoszę wrażenie, że niektóre związki są zupełnym przypadkiem. Poza tym sama kiedyś byłam w relacji, gdzie mimo rzekomego partnera czułam się strasznie samotna, odżyłam dopiero po zerwaniu.

Cóż, wiem, że w XXI wieku ludzi można spotkać wszędzie, czy to internet, czy prawdziwe życie, ale prawdę powiedziawszy preferuję rzeczywistość, internet czasami ludziom daje fałszywe poczucie anonimowości (bzdura totalna) i często dostawałam wiadomości, gdzie jestem więcej niż pewna, że nie usłyszałabym podobnych słów twarzą w twarz.

Mam nadzieję, że w końcu miłość spotka i mnie. ; )

[ama4]

Jest taki obrazek, że szkielet siedzi na ławce i czeka "na tego idealnego"... możesz czekać, ale jak sama nie będziesz nic w tym kierunku robić i nie będziesz przejawiać żadnej inicjatywy, to możesz skończyć na tej samej ławce

Ja poznawałam facetów przez internet i byli różni, ale znalazłam jednego takiego dobrego

[ninus112]

Mojego męża poznałam właśnie przez internet i uważam że jest to dobry sposób aby kogoś poznać.

Wysłane z mojego SM-G920F przy użyciu Tapatalka

[ANKA54321]

Napisane przez Agnes099

Tak, jak wspomniałam, studiuję w bardzo małym mieście, gdzie nie mamy zbyt wielu możliwości spędzania wolnego czasu. Owszem, uczestniczyłam w wymianie studenckiej, spędziłam cały rok zagranicą w ramach stypendium, no ale wróciłam do Polski i historia znowu się powtarza.

Co do internetu to przyznam, że troszkę się zraziłam, miałam kiedyś konto na portalu randkowym i o ile niektórzy faceci byli zupełnie normalni, tak większość wiadomości była o treści takiej, że aż włos się jeży na głowie i ogólnie trochę zwątpiłam.

Tak, chciałabym uczynić swoje życie ciekawsze i chciałabym się bardziej otworzyć na ludzi, nigdy nie będę ekstrawertykiem i duszą towarzystwa, bo taka już moja natura, ale nie chcę też siedzieć całe życie w domu. A co do faceta ... jasne, świetnie byłoby go mieć, ale po tych wszystkich przejściach i podbojach ze strony płci przeciwnej jestem trochę zrażona.

No ale przeciez pisalas ze masz 2 bardzo dobrych przyjaciół, wiec chyba jest ok.?
A co do faceta, wkońcu sie pewnie jakiś znajdzie.

[Agnes099]

No to nie jest tak, że jestem zupełnie wyalienowana. Wręcz przeciwnie, od najbliższych słyszałam, że gdyby mnie "zobaczyli z boku" jak czasami rozmawiam, to w życiu by nie powiedzieli, że jestem introwertykiem.

Po prostu ... bardzo hamuje mnie to, że jestem z miejscowości, gdzie nie mogę NIC, dosłownie NIC zrobić. Marzę o lepszym życiu. Od niedawna zbieram pieniądze i poważnie zastanawiam się nad kontynuacją studiów w większym mieście, niestety ten rok jestem zmuszona dokończyć tak czy siak, ale na ostatni rok chciałabym przenieść się gdzie indziej, zastanawiam się, czy to w ogóle możliwe.

[Adrianna_8]

Napisane przez Agnes099

No to nie jest tak, że jestem zupełnie wyalienowana. Wręcz przeciwnie, od najbliższych słyszałam, że gdyby mnie "zobaczyli z boku" jak czasami rozmawiam, to w życiu by nie powiedzieli, że jestem introwertykiem.

Po prostu ... bardzo hamuje mnie to, że jestem z miejscowości, gdzie nie mogę NIC, dosłownie NIC zrobić. Marzę o lepszym życiu. Od niedawna zbieram pieniądze i poważnie zastanawiam się nad kontynuacją studiów w większym mieście, niestety ten rok jestem zmuszona dokończyć tak czy siak, ale na ostatni rok chciałabym przenieść się gdzie indziej, zastanawiam się, czy to w ogóle możliwe.

Musisz zadzwonic i dopytac . Sq

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

[cotusie]

Napisane przez Agnes099

Jest dla mnie jeszcze jakaś szansa? Jak się zmienić, co zrobić w swoim życiu? Jak przyciągnąć do siebie odpowiednich ludzi?

Poczytaj Schopenhauera.

Napisane przez Agnes099

Odkąd pamiętam towarzyszy mi przekonanie, że jestem jakby ... gorsza.

"Świat jest moim wyobrażeniem".

Napisane przez Agnes099

Wiem, że to trochę krzywdzące, ale mam poniekąd przeświadczenie, że normalni faceci tak, jak i normalne kobiety, same długo nie chodzą, toteż nie potrzebują portali randkowych.

"Albowiem im więcej ktoś ma sam z siebie, tym mniej potrzebuje od świata i tym mniej znaczą dla niego inni ludzie."
"Kto zatem zawczasu zaprzyjaźnił się z samotnością, ba, pokochał ją, ten odkrył złotą żyłę. Ale nie każdy bynajmniej to potrafi."

Napisane przez Agnes099

Po prostu ... bardzo hamuje mnie to, że jestem z miejscowości, gdzie nie mogę NIC, dosłownie NIC zrobić.

"Nie masz żadnej szansy, ale ją wykorzystaj."

[MissChievousTess]

Przecież to początek życia związkowego. Naprawdę. Pocieszę Cię- dziewicą nie umrzesz. Rok młodsza byłam jak zaczynałam na polu związków, a była dziewucha miastowa z wielkiego miasta w kolejnym wielkim mieście. Także kompleksy na tle wieku i wsi na bok. Naprawdę. Wszystko w normie. Masz jeszcze szanse i czas na wszystko. Serio.

---------- Dopisano o 00:12 ---------- Poprzedni post napisano o 00:09 ----------

Sposób na przyjemne z pożytecznym? Idź na siłownię. Serio. Typowo męską. I poproś o to by Ci chłopcy pomogli opanować np. przysiady ze sztangą, jakieś ćwiczenia na biceps albo trening z wolnymi ciężarami. Serio, serio.
I sylwetkę sobie zrobisz i jakiś wolny też się znajdzie. A jak nie to poznasz nowych kumpli, którzy mają kumpli, którzy mają braci, przyjaciół, a niektórzy z nich chętnie by poznali taką fajną dziewczynę jak TY. ;-)

[Adrianna_8]

Napisane przez cotusie

Poczytaj Schopenhauera.



"Świat jest moim wyobrażeniem".



"Albowiem im więcej ktoś ma sam z siebie, tym mniej potrzebuje od świata i tym mniej znaczą dla niego inni ludzie."
"Kto zatem zawczasu zaprzyjaźnił się z samotnością, ba, pokochał ją, ten odkrył złotą żyłę. Ale nie każdy bynajmniej to potrafi."



"Nie masz żadnej szansy, ale ją wykorzystaj."

Swiezo po seansie pittbula i odcinka Kuby W.?

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

[Agnes099]

Tu nie chodzi o stricte o związki, a raczej o kontakty z ludźmi. ; ) Przerobiłam w swoim wieku wielu chłopaków, mężczyzn, to nie jest tak, że nigdy się z nikim nie spotykałam. Dziewicą też nie jestem , bardziej po prostu hamuje mnie właśnie to, że nie mam żadnych możliwości rozwoju, pocieszam się tym, że to chwilowa sytuacja, ale zwariować można, naprawdę. Nie lubię odkładania niczego na potem, chciałabym zacząć tu i teraz.

Ktoś tu wspomniał siłownia - no właśnie, to taki głupi przykład, ja bym z chęcią na siłownię poszła, bo dbam o zdrowie, ale nie skłamię mówiąc, że tutaj nie ma gdzie. Jak studiowałam zagranicą to chodziłam i faktycznie, był to fajny sposób na poznawanie facetów, zresztą tak właśnie zawarłam parę znajomości.

[Adrianna_8]

Daleko masz do duzego miasta? Moze po prostu rob sobie wycieczki, jesli to bardzo blisko.

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

[Agnes099]

No mniej więcej godzina drogi. Ale masz rację, teraz przez najbliższe parę dni mam zajęcia, ale jak tylko będę miała wolne to się przejadę, nawet dla siebie samej, po prostu "tak o".

[cotusie]

Napisane przez Adrianna_8

Swiezo po seansie pittbula i odcinka Kuby W.?

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

Zgadza się, ale też po przemyśleniu kilku sytuacji z ostatnich kilkunastu miesięcy. Przy czym nie chodzi o przyjęcie wszystkiego, co on pisał lub mówił, ale o to, aby ewentualnie, jeśli komuś jego słowa odpowiadają, postawić na własnej drodze, ale nie tam, gdzie on kierował człowieka, lecz tam, gdzie my chcemy dojść - na ogół do szczęścia, osiągnięcia celu, czy też zrozumienia różnych sytuacji i poznania samego siebie

[Agnes099]

Bardzo dużo czytam, z Schopenhauerem też styczność miałam , także jak najbardziej zaznajomię się z tymi treściami jeszcze bardziej.

Przyznam szczerze, że bardzo się boję, że nigdy nie trafię na miłość swojego życia. Tutaj u siebie jej na pewno nie poznam, to pewne. Brzmi to wszystko śmiesznie zważywszy na to, że mam te 22 lata, ale wiem, jacy faceci do mnie "podbijali" i wiem, że to nie to, czego szukam.

Zdaję sobie sprawę, że może się wydawać poprzez moje słowa, że jestem "zarozumiała" albo "wywyższam się", kto wie, może jest w tym trochę racji, ale ja po prostu wiem, czego potrzebuję i czego poszukuję.

[cotusie]

Napisane przez Agnes099

Bardzo dużo czytam, z Schopenhauerem też styczność miałam , także jak najbardziej zaznajomię się z tymi treściami jeszcze bardziej.

Według własnego uznania, to akurat mi się ostatnio spodobało i pozwoliło mi odpowiedzieć na kilka pytań, Tobie może przypasować ktoś inny, z kompletnie innym podejściem.

Napisane przez Agnes099

Przyznam szczerze, że bardzo się boję, że nigdy nie trafię na miłość swojego życia.

I tu akurat Schopenhauer może pomóc w zrozumieniu, że to nie takie straszne i jest jakaś alternatywa, można inaczej.

Napisane przez Agnes099

Zdaję sobie sprawę, że może się wydawać poprzez moje słowa, że jestem "zarozumiała" albo "wywyższam się", kto wie, może jest w tym trochę racji, ale ja po prostu wiem, czego potrzebuję i czego poszukuję.

To akurat Twój plus. Przynajmniej w moich oczach.