nie mogę się przemóc... proszę o pomoc i wsparcie!

[ladyanco]

Cześć dziewczyny
Mam problem. Ogromny problem, przez którego płaczę codziennie po nocach i myślę, co jest nie tak? Od razu zaznaczam, że chodzi o moje zachowanie.
Gdy znajdę się w większym gronie ludzi, peszę się. Ale to nie tak, że tylko się czerwienię - całkowicie zamykam się w sobie, potrafie nawet przez 3-4 godziny siedzieć i nic do nikogo nie mówić. Nie odzywam się do nikogo!! Wszyscy rozmawiają, bawią się, żartują, a ja czuję jakąś wewnętrzną blokadę, która mówi: "nie rób tego, nie mów nic, nie odzywaj się, wyjdziesz na idiotkę". Wierzę temu głosowi, a potem mam wyrzuty sumienia, myślę: "i co? znowu przez swoje beznadziejne zachowanie przesiedziałaś całą imprezę w kącie"...
Natomiast gdy spotkam się z kimś sam na sam, to żartuję, rozmawiam i czuję się swobodnie. Ale gdy dojdą jakieś 2-3 osoby, znowu się zamykam.
Ja już nie mogę, ostatnio zaczęłam unikać imprez, wszystkich - sylwestrowych, urodzinowych, każdych. Bo znowu myślę: "jak mam siedzieć cały czas i przepraszająco się uśmiechać za to, że nic nie mówię, to wolę przekiblować cały wieczór w domu i płakać w poduszkę".
Nie mówię już nawet o zawieraniu znajomości, na wyjeździe na kolonie nie poznałam nikogo, cały czasm tylko stałam i nic nie mówiłam. A tak bardzo chciałam, było tyle fajnych osób! Potem powrót do domu i znowu płacz i znowu myśl: "jaka ja jestem beznadziejna"...
Dziewczyny, jak to w sobie zwalczyć?

[estee7]

Wiesz co, ja Cię poniekad rozumiem, sama tak miałam na poczatku liceum i do teraz też jestem niesmiała ale nie zaluje, przynajmniej w ten sposob mozesz poznac innych ludzi z obserwacji a pozniej mozesz z nimi pogadac. Tylko trzeba to przezwyciezyc, uwierzyc w siebie, ze jest sie jednak mimo wszystko wartym i ciekawym czlowiekiem. A moglabym wiedziec ile masz lat?

[ladyanco]

ale właśnie mi strasznie to przeszdadza, mam dość, chce rozmawiać, bawić się, ale mnie to blokuję!!
mam 15 lat, to trwa mniej więcej od roku...

[estee7]

Wiesz co, ja tez tak kiedys miałam, potrafiłam przesiedziec cala impreze patrzac na nia z boku i nie biorac w niej udzialu...a czujesz sie osamotniona bo nikt sie do ciebie nie odezwie, wiem. Musisz tez spojrzec na to tak, ze inni patrzac na ciebie, mysla ze jestes bardzo tajemnicza osoba i moze boja sie z toba rozmawiac, a moze niejedna osoba chcialaby z toba zamienic kilka slow, tylko sie tez....boi!
To po prostu jest taki wiek, wydaje mi sie ze najlepiej by bylo jakbys zastanowila sie nad soba, jakie mam zalety...w czym jestem dobra, po prostu znalezc swoje mocne strony...
A no wlasnie, skoro nie potrafisz "zaistniec" w towarzystwie a jak mowilas rozmowa z kims w 4 oczy nie sprawia ci problemu, w takim razie sprobuj poznawac ludzi z osobna...tak zeby nawiazywac kontakty pojedyncze, pozniej latwiej bedzie ci odezwac sie w towarzystwie.
Glowa do gory!
To nie powod zeby sie zalamywac!

[ladyanco]

Dziękuję Ci estee7
Od wielu osób trzecich usłyszałam, że sporo osób chce mnie poznać, ale też, że się mnie boją, bo jestem taka "zimna". Niestety, czasami obije mi się też o uszy, że zadudzam imprezę i jestem sztywna
A ja naprawdę chciałabym w grupie rozmawiać tak, jak z kimś w cztery oczy!! Bo wiele osób można poznać tylko na imprezie...
estee7 - mogę wiedzieć, jak Ty sobie z Tym poradziłaś, bo z tego co widzę to piszesz, jakbyś miała ten problem rozwiązany...?

[estee7]

Wiesz co pewnie to, że jestes sztywna gadaja "kolezaneczki" ktore nic o tobie nie wiedza i nie moga cie obgadac. Po prostu nie widza o tobie tyle ile chcialyby wiedziec.Wiec sie nie przejmuj tym, ja tez bylam sztywna
Moge cię pocieszyc, ze ciekawych ludzi nie poznaje się tylko na imprezach, znajdz sobie zajecie gdzie moglabys miec doczynienia z ludzmi ktorzy maja te same zainteresowania, juz jest pretekst do pogadania...
To chyba tez poniekad przechodzi z wiekiem
Ale prosze cie, nie rob z siebie beznadziejnej kobiety, kazdy ma jakas wartosc i trzeba to cenic! Nie ujmuj sobie wartosci! Musisz sie wewnetrznie wzmocnic, wtedy bedzie ci latwiej wyjsc do ludzi.

[lulum]

kiedys w TV slyszalam ciekawe stwierdzenie psycholożki z zakresu komunikacji, nie powiem go doslownie slowo slowo. ale brzmialo to mniej wiecej tak: wiele ludzi bardzo boi sie opini innych, stale mysla ze beda oceniani zle przez reszte, i wowoczas staraja sie to zmienic ( aby bylo po mysli tamtych ) badz wogole nic nie robia.( unik ) Psycholozka zauwazyla, iż z kolei Ci ktorzy, wg tych lekliwych, stale nas obserwuja, krytykuja nie maja czasu na tego typu przemyslunki bo sami zas uwazaja ze sa przez innych oceniani. Jak to usłyszalam to az sie usmiechnelam, bo wg mnie jest to bardzo ciekawe spostrzezenie. Czy prawdziwe... pewnie tak skoro wiele ludzi cierpi na syndrom" co powiedza o mnie inni"
Mnie tez czesto zadarza sie tak pomyslec, wmawiam sobie wowczas "a niech gadaja" tak czy siak beda gadac. Przyznam z trudem mi to wychodzi, ale poki co nie mam az wiekszych trudnosci z komuniakcja interpersonalna.
Pozdrawiam wszystkich niesmialych. Glowa do gory

[ladyanco]

Dziewczyny, nie wiecie jak się przemóc? Co może mi pomóc? Ja naprawdę CHCĘ się zachowywać inaczej, trudno mi zaakceptować to moje zachowanie... Proszę...

[trynosz]

Tez jestem w twoim wieku i moge ci powiedziec, ze i tak jestes w dobrej sytuacji, bo jak widze to chodzisz na imprezy, jestes na nie zapraszana, czyli za cos Cie ci ludzie lubia, nie? Niesmialosc to jedna z cech Twojego charakteru z tego co widze i pewnie twoi znajomi ja akceptuja. Chyba jest tak prawda? ;] Moze sprobuj sie po prsotu usmiechac i nie uknikac innych ludzi oraz starac sie odezwac do kogs jesli ktos do Ciebie zagada. Nie wymagaj od siebie od razu bycia dusza towarzystwa, zebys miala do koos ot tak zaadac. Piszesz, ze jak jestes z kims sama to czujesz sie swobodnie. W grupie wiekszej sporbujs ie na poczatek smiac wtedy kiedy wszyscy, pokiwac od czasu do czasu glowa i przedewszystkim badz soba! Powodzenia w walce ze swoimi slabostkami

[Maratka]

Ktoś kiedyś powiedział: "Jesli boisz się wody, wejdź do niej, jeśli boisz się ciemności, zgaś światło". Łatwo powiedzieć - trudniej wykonać. Pamietam takie sytuacje we własnym zyciu, kiedy nieśmiałość mnie paraliżowała. Nie lubiłam przebywać w większym towarzystwie, bo na samą myśl o tym, że miałabym coś powiedzieć, kogoś sie o coś spytać, albo wyrazic swoje zdanie, to aż mi się słabo robiło. Bałam się ludzi, bałam się ich opinii o mnie.
Spinałam się strasznie i wyglądałam jak przerażona kotka.
Pewnego dnia przeczytałam bardzo ciekawą książkę (niestety tytułu nie pamiętam) o tym jak zjednać sobie ludzi. Zapisałam sobie parę cytatów, pierwszy był taki: "Jeśli chcesz, by ludziom sprawiało przyjemność obcowanie z Tobą, okaż im wpierw , że Tobie sprawia przyjemność ich obecność. Nie ma na to lepszej metody niż szczery usmiech". Uśmiech nie zmieni Twojej sytuacji na lepsze, ale sprawi, że zmieni się Twoje samopoczucie oraz samopoczucie tych wokól Ciebie. Rozdawaj więc usmiechy, a jesli ktoś nie odpowie Ci usmiechem na uśmiech, usmiechnij się jeszcze raz. To spowoduje, że w oczach innych rozmówców staniesz się osobą tajemniczą, ale miłą i sympatyczną.
Nieśmiałość pokonuje się drobnymi kroczkami. Wyobraź sobie, że idziesz do sklepu po zakupy, pani przy kasie jak zwykle niezadowolona, twoje zadanie to uśmiechnąć się do niej i życzyć miłego dnia. Prawdopodobnie od razu polepszy sie jej nastrój, bo ktos się nią zainteresował, a Ty możesz być z siebie zadowolona bo zrobiłaś pierwszy krok - odezwałaś się do nieznajomej osoby. Kiedy jesteś na imprezie w większym towarzystwie zagadaj do osoby, która siedzi bądź stoi najbliżej Ciebie skąd jest, jak się bawi, czy widziała taki film, czy zna ta piosenkę itd. Rozmowa się jakoś potoczy, a może włączą się w nią inni.
Pamiętaj nie od razu Rzym zbudowano, a każdą podróż zaczyna się od pierwszego kroku

[Maratka]

Napisane przez trynosz

Nie wymagaj od siebie od razu bycia dusza towarzystwa, zebys miala do koos ot tak zaadac. Piszesz, ze jak jestes z kims sama to czujesz sie swobodnie. W grupie wiekszej sporbujs ie na poczatek smiac wtedy kiedy wszyscy, pokiwac od czasu do czasu glowa i przedewszystkim badz soba! Powodzenia w walce ze swoimi slabostkami

Widzisz, chodzi nam o to samo, to coś w tym musi być. Pozdrawiam

[nula88]

Myślę, że powinnaś zastosować metodę małych kroczków. Może spróbuj najpierw odwiedzić dawno niewidzianą rodzinę(będzie łatwiej) i pogadaj z dwiema bądź trzema kuzynkami. Poźniej przenieś to na korytarz szkolny. Znam kilka osób, które zachowują się podobnie do Ciebie. To nie jest nic złego, przede wszystkim o tym musisz pamiętać. Wszystko da sie przezwycięzyć. Możesz też zastosować metodę nagród i kar. Codziennie postaw sobie cel na dzisiejszy dzien, np dziś podejdę do Kasi i Ani i porozmawiam z nimi, może nawet zaproszę je do siebie? Jeśli Ci się uda zró sobie przyjemność, nie wiem, może kup sobie coś. Jeśli nie to odmów sobie przyjemności do końca dnia. Może to Cię zmotywuję. Trzymam za Ciebie kcuiki. Wiem, że dasz radę!!

[ladyanco]

dziękuję serdecznie!!!!
spróbuję małymi kroczkami do celu, jak ktoś już tu mówił. szkoda, że nie ma jakiś sposobów, by po prostu czuć się luźno (w żadnym wypadku nie sięgne po alkohol czy inne świństwa). nie odmówię następnej imprezy, pójdę i postaram się przynajmniej mówić COŚ i mam nadzieję, że coś się zmieni

[nula88]

Napisane przez ladyanco

dziękuję serdecznie!!!!
spróbuję małymi kroczkami do celu, jak ktoś już tu mówił. szkoda, że nie ma jakiś sposobów, by po prostu czuć się luźno (w żadnym wypadku nie sięgne po alkohol czy inne świństwa). nie odmówię następnej imprezy, pójdę i postaram się przynajmniej mówić COŚ i mam nadzieję, że coś się zmieni

To ja mówiłam o małych kroczkach. Uda Ci się!! Informum nas na biężąco o postępach. Ja trzymam kcuiki z całych sił. Pamiętaj, że zawsze słuzymy pomocą

[kasia_kajtek]

ja tez mam tak czasem,szczególnie w gronie osób mi mało znajomych.przy koleżankach to sie odzywam normalnie gadam,a przy tych nieznajomych to tylko caly czas słucham i sie wogle nie odzywam,siedze na poboczu.

[canile]

ja też tak mam, ale ja nie uwazam tego za jakiś problem. bo ja wiem, że mam swoje grono znajomych które mnie lubi za to jaka jestem, a jestem wybuchowa i spontaniczna, ale w towarzystwie jestem cicha i spokojna. i powiem szczerze że jestem nieśmiała, ale nie przeszkadza mi to bo uważam że lepiej mieć małe grono znajomych ale takich którzy cie lubia za to jaka jesteś a nie za to że jesteś gadatliwa i potrafisz zabłysnąć w towarzystwie. może troche to nielogicznie napisałam =] ale chyba jest to zrozumiałe

[seemore]

A ja nie wiem czy tak mam, w sumie mogłabym się odezwać ale mi się nie chce i dlatego siedzę cicho. Nawet nie pomyślałam żeby to zwalczać.

[seemore]

A ja nie wiem czy tak mam, w sumie mogłabym się odezwać ale mi się nie chce i dlatego siedzę cicho. Nawet nie pomyślałam żeby to zwalczać. Może przydałoby się...

[Nattttii]

Napisane przez canile

ja też tak mam, ale ja nie uwazam tego za jakiś problem. bo ja wiem, że mam swoje grono znajomych które mnie lubi za to jaka jestem, a jestem wybuchowa i spontaniczna, ale w towarzystwie jestem cicha i spokojna. i powiem szczerze że jestem nieśmiała, ale nie przeszkadza mi to bo uważam że lepiej mieć małe grono znajomych ale takich którzy cie lubia za to jaka jesteś a nie za to że jesteś gadatliwa i potrafisz zabłysnąć w towarzystwie. może troche to nielogicznie napisałam =] ale chyba jest to zrozumiałe

Może nie logicznie ale bardzo trafnie. Tez należe do grona nieśmialych, mam jednego dobrego przyjaciela (nie jest moim chłopakiem) kilku "znajomych" i podejrzewam ze jestem szczęśliwsza od tych wszystkich dziewczyn z duża popularnoscią i mnóstwem "przyjaciol". A tak propo, strasznie mnie drażni jak ktoś kogoś pozna i juz na drugi dzien nazywa go przyjacielem...

[nula88]

Napisane przez Nattttii

Może nie logicznie ale bardzo trafnie. Tez należe do grona nieśmialych, mam jednego dobrego przyjaciela (nie jest moim chłopakiem) kilku "znajomych" i podejrzewam ze jestem szczęśliwsza od tych wszystkich dziewczyn z duża popularnoscią i mnóstwem "przyjaciol". A tak propo, strasznie mnie drażni jak ktoś kogoś pozna i juz na drugi dzien nazywa go przyjacielem...

Z tym ostatnim, to masz całkowita rację, ludzie przesadzają i znaczenie słowa:przyjaciel traci na swojej sile. Ale nie zgodzę się z tym, że to, że ktoś nie jest małomówny, to musi mieć mnóstwo "przyjaciół". Ja jestem osobą, która lubi i dużo gada. Nie spraiwa mi trudnośc poznawanie nowych ludzi, zresztą bardzo to lubię. Mam wiele znajomych do posmiania się, pogadania o przysłowiowych ******łach, ale mam też zaufanych przyajciół, bez których nie wyobrażam sobie życia. Jedno drugiego nie zparzecza. A może będąć nieśmiałą i małomówna nie poznałabym ich? Może straciłabym więcej miłych rzeczy, które mnie spotkały? Nie oznacza to, że uważam bycie nieśmiałą za złe. Ale to kwestia pracy nad sobą

[aniad61]

Napisane przez ladyanco

Cześć dziewczyny
Mam problem. Ogromny problem, przez którego płaczę codziennie po nocach i myślę, co jest nie tak? Od razu zaznaczam, że chodzi o moje zachowanie.
Gdy znajdę się w większym gronie ludzi, peszę się. Ale to nie tak, że tylko się czerwienię - całkowicie zamykam się w sobie, potrafie nawet przez 3-4 godziny siedzieć i nic do nikogo nie mówić. Nie odzywam się do nikogo!! Wszyscy rozmawiają, bawią się, żartują, a ja czuję jakąś wewnętrzną blokadę, która mówi: "nie rób tego, nie mów nic, nie odzywaj się, wyjdziesz na idiotkę". Wierzę temu głosowi, a potem mam wyrzuty sumienia, myślę: "i co? znowu przez swoje beznadziejne zachowanie przesiedziałaś całą imprezę w kącie"...
Natomiast gdy spotkam się z kimś sam na sam, to żartuję, rozmawiam i czuję się swobodnie. Ale gdy dojdą jakieś 2-3 osoby, znowu się zamykam.
Ja już nie mogę, ostatnio zaczęłam unikać imprez, wszystkich - sylwestrowych, urodzinowych, każdych. Bo znowu myślę: "jak mam siedzieć cały czas i przepraszająco się uśmiechać za to, że nic nie mówię, to wolę przekiblować cały wieczór w domu i płakać w poduszkę".
Nie mówię już nawet o zawieraniu znajomości, na wyjeździe na kolonie nie poznałam nikogo, cały czasm tylko stałam i nic nie mówiłam. A tak bardzo chciałam, było tyle fajnych osób! Potem powrót do domu i znowu płacz i znowu myśl: "jaka ja jestem beznadziejna"...
Dziewczyny, jak to w sobie zwalczyć?

NAWET NIE WIESZ JAK JA CIĘ DOBRZE ROZUMIEM Na prawdę ! Wiem, że to co przeżywasz jest straszne tak jak i dla mnie...Ja nie rozumiem dlaczego to się tak dzieje..chciałabym byc pewna siebie i podchodzic do wszystkiego na luzie..a ja mocno trzymam się ziemi i po prostu jestem bardzo skryta i niesmiala..i nie umiem znalezc na to sposobu...Przynajmniej wiem, że nie jestem sama Już mi lepiej

[allen15]

PodnoszeJa tez mam podobny problem i czasem się tak blokuje a juz szczegolnie w nieznanym towarzystwie...a jak to Wy zwalczylyscie? jakie byly wasze pierwsze kroczki az w koncu stalyscie się pewniejsze siebie i w ogole?( to do osobek niesmialych w przeszlosci )

[palema]

Ladyanco, nie masz sie czym przejmowac. nie Ty jedna masz problemy z komuniacja to nic strasznego, na prawde duzo jest niesmialych ludzi i w niczym nie sa gosi od tych smialych. nie staraj sie na sile robic czegos wbrew sobie, nie mozna sie z dnia na dzien stac dusza towarzystwa. tak jak pisza dziewczyny, najlepiej malymi kroczkami, przyzwyczajaj sie powoli do kontaktow, a na pewno bedzie lepiej
ja jako maly szkrab bylam smiala i rodzicie czasem sie mnie wstydzili potem okres dojrzewania i zupelnie inna dziewczyna, niesmiala i chlodna, wolalam znane towarzystwo, swobodnie czulam sie przy najblizszych. a kolezanki napatoczyly sie same po prostu bylysmy podobne, takie ciche wody i sie rozkrecilysmy. moze nalezysz do osob, ktore potrzebuja troche czasu, zeby sie oswoic. dlatego na sam poczatek sprobuj wylowic osoby podobne do Ciebie, a od razu bedziesz czula sie razniej, latwiej bedzie jak bedziecie razem. i nie przejmuj sie za bardzo niepowodzeniem, raz sie nie uda, nastepnym sprobuj cos zmienic, a na pewno pojdzie lepiej. i usmiech jest wazny, bo swiadczy o Twoim pozytywnym nastawieniu wiec glowka w gore i pisz czesciej jak idzie