Co jest ze mną nie tak??

pannaixinska · 2016-12-11, 19:26

Cześć Wizażanki,

jestem jedną z Was, ale z uwagi na delikatny charakter tego wątku założyłam nowe konto. Nie chciałabym się ujawniać przed tymi z nas, które już mnie kojarzą oraz przed moimi znajomymi i rodziną - część z nich korzysta z forum i zna moje normalne konto.

Nie wiem od czego zacząć, ale chciałabym Was prosić o poradę - może się też wygadać...

Zacznę od tego, że w zbliżającym się roku stuknie mi 28. wiosna. Niby nic takiego, jeśli nie liczyć tego, że... nigdy nie byłam w związku. Nie, nie, że w żadnym poważnym - po prostu w żadnym. No chyba że liczyć fejkowy układ w którym byłam z moim kolegą-gejem (to dłuższa historia...).

Zastanawiam się, co jest ze mną nie tak. Krótko o mnie: jestem po studiach, mam bardzo dobrą pracę (w biurze), grono bliższych przyjaciół oraz dalszych znajomych z którymi spotykam się sporadycznie (obydwa grona składają się i z kobiet i mężczyzn, singli i ludzi w związkach). Nie jestem nieśmiała - w nowym towarzystwie czuję się z początku nieco skrępowana, ale szybko mi przechodzi. W "starym" towarzystwie jestem uważana za duszę towarzystwa. Czasem zdarza mi się imprezować, ale powiedzmy kilka/kilkanaście razy do roku.

Jeśli chodzi o wygląd - wydaje mi się, że nie tu leży problem (choć kto wie...), ponieważ zdarzyło mi się kilkukrotnie (ok.6-7 razy), że zupełnie obcy mężczyzna zaczepił mnie na ulicy pytając o numer, niby to się mną zachwycając. Dla ciekawych - tak, podałam numer, tak, poszłam na spotkania, ale niestety wszystkie z nich okazały się kompletnym niewypałem (jeden gość mnie śledził, inny zostawił mnie na zupełnym pustkowiu samą, jeszcze inny urządzał na drugim spotkaniu mega sceny zazdrości...). Ogólnie jestem średniego wzrostu, wagę mam w normie choć niestety daleko mi do figury modelki, mam długie, ciemne włosy, dbam o siebie (interesuję się wizażem- więc zawsze mam makijaż, wymalowane paznokcie), mam dość jasną karnację, lubię nosić sukienki i obcasy.

Jeśli chodzi o to, czy mam kontakt z płcią przeciwną - zwykle tak, ale na stopie koleżeńskiej, choć u mnie w pracy dominują kobiety. W liceum i na studiach byłam osoba bardzo aktywną - chodziłam na kursy językowe, wolontariat, zajęcia dodatkowe. Odkąd pracuję angażuję się też w imprezy firmowe itd. Choć większość moich znajomych płci męskiej ma już partnerki.

Śmiało możecie zadawać pytania, bo może napisałam bardzo chaotycznie i za mało istotnych informacji. Może ma ktoś jakiś pomysł, jaka może być przyczyna takiego stanu rzeczy? Może ja na to nie wpadłam? Wiem, że ciężko ocenić obcą osobę, po kilku info z neta, ale może ktoś z Waszych znajomych miał taki problem i wiecie jakie są przyczyny takich sytuacji? żebym chociaż wiedziała gdzie szukać... Chciałabym jak normalna kobieta kiedyś wyjść za mąż, ale coraz częściej boję się, że to niemożliwe...

Może istotne jeszcze to, że jeśli chodzi o rodzinę, to mieszkam z rodzicami (mama wymaga stałej opieki). Gdy byłam dzieckiem moi rodzice mieli rożne kryzysy (jestem jedynaczką), ale nie wiem, czy powinnam udać się z tym do psychologa, czy to jest ta przyczyna... każdy trop byłby cenny.

Pozdrawiam Was serdecznie i z góry dziękuję za każdą wskazówkę!

Djuno · 2016-12-11, 20:10

W jakim celu weszłaś w fejkowy układ z kolegą gejem?

Adrianna_8 · 2016-12-11, 20:44

Moze portal randkowy?

Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

ama4 · 2016-12-11, 21:00

Cytat:

Napisane przez pannaixinska

Cześć Wizażanki,

jestem jedną z Was, ale z uwagi na delikatny charakter tego wątku założyłam nowe konto. Nie chciałabym się ujawniać przed tymi z nas, które już mnie kojarzą oraz przed moimi znajomymi i rodziną - część z nich korzysta z forum i zna moje normalne konto.

Nie wiem od czego zacząć, ale chciałabym Was prosić o poradę - może się też wygadać...

Zacznę od tego, że w zbliżającym się roku stuknie mi 28. wiosna. Niby nic takiego, jeśli nie liczyć tego, że... nigdy nie byłam w związku. Nie, nie, że w żadnym poważnym - po prostu w żadnym. No chyba że liczyć fejkowy układ w którym byłam z moim kolegą-gejem (to dłuższa historia...).

Zastanawiam się, co jest ze mną nie tak. Krótko o mnie: jestem po studiach, mam bardzo dobrą pracę (w biurze), grono bliższych przyjaciół oraz dalszych znajomych z którymi spotykam się sporadycznie (obydwa grona składają się i z kobiet i mężczyzn, singli i ludzi w związkach). Nie jestem nieśmiała - w nowym towarzystwie czuję się z początku nieco skrępowana, ale szybko mi przechodzi. W "starym" towarzystwie jestem uważana za duszę towarzystwa. Czasem zdarza mi się imprezować, ale powiedzmy kilka/kilkanaście razy do roku.

Jeśli chodzi o wygląd - wydaje mi się, że nie tu leży problem (choć kto wie...), ponieważ zdarzyło mi się kilkukrotnie (ok.6-7 razy), że zupełnie obcy mężczyzna zaczepił mnie na ulicy pytając o numer, niby to się mną zachwycając. Dla ciekawych - tak, podałam numer, tak, poszłam na spotkania, ale niestety wszystkie z nich okazały się kompletnym niewypałem (jeden gość mnie śledził, inny zostawił mnie na zupełnym pustkowiu samą, jeszcze inny urządzał na drugim spotkaniu mega sceny zazdrości...). Ogólnie jestem średniego wzrostu, wagę mam w normie choć niestety daleko mi do figury modelki, mam długie, ciemne włosy, dbam o siebie (interesuję się wizażem- więc zawsze mam makijaż, wymalowane paznokcie), mam dość jasną karnację, lubię nosić sukienki i obcasy.

Jeśli chodzi o to, czy mam kontakt z płcią przeciwną - zwykle tak, ale na stopie koleżeńskiej, choć u mnie w pracy dominują kobiety. W liceum i na studiach byłam osoba bardzo aktywną - chodziłam na kursy językowe, wolontariat, zajęcia dodatkowe. Odkąd pracuję angażuję się też w imprezy firmowe itd. Choć większość moich znajomych płci męskiej ma już partnerki.

Śmiało możecie zadawać pytania, bo może napisałam bardzo chaotycznie i za mało istotnych informacji. Może ma ktoś jakiś pomysł, jaka może być przyczyna takiego stanu rzeczy? Może ja na to nie wpadłam? Wiem, że ciężko ocenić obcą osobę, po kilku info z neta, ale może ktoś z Waszych znajomych miał taki problem i wiecie jakie są przyczyny takich sytuacji? żebym chociaż wiedziała gdzie szukać... Chciałabym jak normalna kobieta kiedyś wyjść za mąż, ale coraz częściej boję się, że to niemożliwe...

Może istotne jeszcze to, że jeśli chodzi o rodzinę, to mieszkam z rodzicami (mama wymaga stałej opieki). Gdy byłam dzieckiem moi rodzice mieli rożne kryzysy (jestem jedynaczką), ale nie wiem, czy powinnam udać się z tym do psychologa, czy to jest ta przyczyna... każdy trop byłby cenny.

Pozdrawiam Was serdecznie i z góry dziękuję za każdą wskazówkę!

Jeśli coś odczuwasz jako problem i chcesz o tym porozmawiać z psychologiem, to idź. Nie ma kryterium wg którego z jakimś problemem możesz iść do psychologa, a z innym to już nie możesz.

pannaixinska · 2016-12-11, 21:44

Djuno - to generalnie była skomplikowana sprawa. W dużym skrócie: gość był moim dobrym kolegą, dogadywaliśmy się. Długo nie wiedziałam, że jest gejem. On tymczasem zapraszał mnie na różne randki, spotkania, przedstawiał znajomym i vice versa - mimo, że sprawa nie zachodziła jakoś daleko. Czułam, że coś jest nie tak, ale było to dawno temu, nie byłam doświadczona w tych sprawach. Nie było żadnej bliskości, czułości, nic z tych rzeczy. Nikt też oficjalnie nie powiedział, że jesteśmy parą, choć tak odbierali to znajomi i nasi rodzice... Chyba trochę się zaangażowałam, ale nie wiem, czułam też wcześniej dużą sympatię do tego kolegi. Po jakimś czasie zaczęłam się domyślać co jest nie tak i jaki może być powód tej dziwnej sytuacji - to trwało dość długo (tzn. ponad pół roku). Gdy się domyśliłam, że może być homoseksualny, sam mi powiedział. Przyznał się i powiedział, że chciałby spróbować związku z kobietą, że chciałby mieć rodzinę, że nie akceptuje tego, kim jest. Zrozumiałam go. Chyba przez to, że się zaangażowałam zgodziłam się dalej trwać w tym układzie. Udawać przyszłą synową dla jego rodziców... Po jakimś czasie zerwałam ten układ. Był dla mnie zbyt chory, wiedziałam ze żadne z nas nie będzie w tym szczęśliwe. Tyle w skrócie.

Ama, Adrianna - dziękuję. Chyba spróbuję. Nigdy nie odczuwałam tego jako problem, robiłam co chciałam. Ale widzę, że pomału zostaję jednym z ostatnich niedobitków wsród moich rówiesników...

syklamen · 2016-12-11, 22:12

Poznałam narzeczonego na czacie internetowym. W ogóle każdego faceta, z którym byłam poznałam właśnie przez internet. Gdyby nie to, pewnie do tej pory nie byłabym w żadnym związku. Nie należę ani do super piękności, ani do mega rozrywkowych, pewnych siebie osób tzw. 'dusz towarzystwa'. Jak się podrasuje to mogę powiedzieć, że jestem w miarę ładna - to moje prywatne zdanie. Jednak ważne, żeby podobać się tej jednej, wyjątkowej osobie.

Polecam Internet.

**topdong** · 2016-12-12, 20:13

Jeśli wygląd jest ok, to zostają dwie rzeczy: charakter i Twój styl życia. Jesteś duszą towarzystwa, więc charakter chyba też nie stanowi problemu. Zatem przede wszystkim styl życia - obracasz się wokół kobiet. Wyjścia ze znajomymi? Ci sami ludzie, w ponad połowie sparowani - to kompletnie nie sprzyja.

Moje pomysły: wychodź więcej z singielkami, bądź otwarta, nie bój się sama zagadać. No i wreszcie ten internet, tutaj jest duże pole do popisu

kennedy · 2016-12-13, 07:37

Internet? Wiecej wyjsc spotkan dzieki temu sie otworzysz. Chociazby tinder. Nie mastawiaj sie na zwoazek ale na poznawanie mezczyzn- rozmowy wspolne spedzanie czasu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

2016-12-11, 19:26	#1
pannaixinska Przyczajenie Zarejestrowany: 2016-12 Wiadomości: 2	Co jest ze mną nie tak?? Cześć Wizażanki, jestem jedną z Was, ale z uwagi na delikatny charakter tego wątku założyłam nowe konto. Nie chciałabym się ujawniać przed tymi z nas, które już mnie kojarzą oraz przed moimi znajomymi i rodziną - część z nich korzysta z forum i zna moje normalne konto. Nie wiem od czego zacząć, ale chciałabym Was prosić o poradę - może się też wygadać... Zacznę od tego, że w zbliżającym się roku stuknie mi 28. wiosna. Niby nic takiego, jeśli nie liczyć tego, że... nigdy nie byłam w związku. Nie, nie, że w żadnym poważnym - po prostu w żadnym. No chyba że liczyć fejkowy układ w którym byłam z moim kolegą-gejem (to dłuższa historia...). Zastanawiam się, co jest ze mną nie tak. Krótko o mnie: jestem po studiach, mam bardzo dobrą pracę (w biurze), grono bliższych przyjaciół oraz dalszych znajomych z którymi spotykam się sporadycznie (obydwa grona składają się i z kobiet i mężczyzn, singli i ludzi w związkach). Nie jestem nieśmiała - w nowym towarzystwie czuję się z początku nieco skrępowana, ale szybko mi przechodzi. W "starym" towarzystwie jestem uważana za duszę towarzystwa. Czasem zdarza mi się imprezować, ale powiedzmy kilka/kilkanaście razy do roku. Jeśli chodzi o wygląd - wydaje mi się, że nie tu leży problem (choć kto wie...), ponieważ zdarzyło mi się kilkukrotnie (ok.6-7 razy), że zupełnie obcy mężczyzna zaczepił mnie na ulicy pytając o numer, niby to się mną zachwycając. Dla ciekawych - tak, podałam numer, tak, poszłam na spotkania, ale niestety wszystkie z nich okazały się kompletnym niewypałem (jeden gość mnie śledził, inny zostawił mnie na zupełnym pustkowiu samą, jeszcze inny urządzał na drugim spotkaniu mega sceny zazdrości...). Ogólnie jestem średniego wzrostu, wagę mam w normie choć niestety daleko mi do figury modelki, mam długie, ciemne włosy, dbam o siebie (interesuję się wizażem- więc zawsze mam makijaż, wymalowane paznokcie), mam dość jasną karnację, lubię nosić sukienki i obcasy. Jeśli chodzi o to, czy mam kontakt z płcią przeciwną - zwykle tak, ale na stopie koleżeńskiej, choć u mnie w pracy dominują kobiety. W liceum i na studiach byłam osoba bardzo aktywną - chodziłam na kursy językowe, wolontariat, zajęcia dodatkowe. Odkąd pracuję angażuję się też w imprezy firmowe itd. Choć większość moich znajomych płci męskiej ma już partnerki. Śmiało możecie zadawać pytania, bo może napisałam bardzo chaotycznie i za mało istotnych informacji. Może ma ktoś jakiś pomysł, jaka może być przyczyna takiego stanu rzeczy? Może ja na to nie wpadłam? Wiem, że ciężko ocenić obcą osobę, po kilku info z neta, ale może ktoś z Waszych znajomych miał taki problem i wiecie jakie są przyczyny takich sytuacji? żebym chociaż wiedziała gdzie szukać... Chciałabym jak normalna kobieta kiedyś wyjść za mąż, ale coraz częściej boję się, że to niemożliwe... Może istotne jeszcze to, że jeśli chodzi o rodzinę, to mieszkam z rodzicami (mama wymaga stałej opieki). Gdy byłam dzieckiem moi rodzice mieli rożne kryzysy (jestem jedynaczką), ale nie wiem, czy powinnam udać się z tym do psychologa, czy to jest ta przyczyna... każdy trop byłby cenny. Pozdrawiam Was serdecznie i z góry dziękuję za każdą wskazówkę!

2016-12-11, 20:10	#2
Djuno Regulator reniferów Zarejestrowany: 2011-03 Wiadomości: 3 155	Dot.: Co jest ze mną nie tak?? W jakim celu weszłaś w fejkowy układ z kolegą gejem? __________________ Bo wy wszyscy naiwnie myślicie, że istnieje jakaś norma. Że wy ją tworzycie. Że do niej należycie. A gdzieś tam, za murem są oni - nienormalni.

2016-12-11, 20:44	#3
Adrianna_8 Zakorzenienie Zarejestrowany: 2014-02 Wiadomości: 9 612	Dot.: Co jest ze mną nie tak?? Moze portal randkowy? Wysłane z mojego HTC Desire 820 przy użyciu Tapatalka

2016-12-11, 21:44	#5
pannaixinska Przyczajenie Zarejestrowany: 2016-12 Wiadomości: 2	Dot.: Co jest ze mną nie tak?? Djuno - to generalnie była skomplikowana sprawa. W dużym skrócie: gość był moim dobrym kolegą, dogadywaliśmy się. Długo nie wiedziałam, że jest gejem. On tymczasem zapraszał mnie na różne randki, spotkania, przedstawiał znajomym i vice versa - mimo, że sprawa nie zachodziła jakoś daleko. Czułam, że coś jest nie tak, ale było to dawno temu, nie byłam doświadczona w tych sprawach. Nie było żadnej bliskości, czułości, nic z tych rzeczy. Nikt też oficjalnie nie powiedział, że jesteśmy parą, choć tak odbierali to znajomi i nasi rodzice... Chyba trochę się zaangażowałam, ale nie wiem, czułam też wcześniej dużą sympatię do tego kolegi. Po jakimś czasie zaczęłam się domyślać co jest nie tak i jaki może być powód tej dziwnej sytuacji - to trwało dość długo (tzn. ponad pół roku). Gdy się domyśliłam, że może być homoseksualny, sam mi powiedział. Przyznał się i powiedział, że chciałby spróbować związku z kobietą, że chciałby mieć rodzinę, że nie akceptuje tego, kim jest. Zrozumiałam go. Chyba przez to, że się zaangażowałam zgodziłam się dalej trwać w tym układzie. Udawać przyszłą synową dla jego rodziców... Po jakimś czasie zerwałam ten układ. Był dla mnie zbyt chory, wiedziałam ze żadne z nas nie będzie w tym szczęśliwe. Tyle w skrócie. Ama, Adrianna - dziękuję. Chyba spróbuję. Nigdy nie odczuwałam tego jako problem, robiłam co chciałam. Ale widzę, że pomału zostaję jednym z ostatnich niedobitków wsród moich rówiesników...

2016-12-11, 22:12	#6
syklamen Zakorzenienie Zarejestrowany: 2010-01 Lokalizacja: Magiczna kraina Narnia, gdzieś na Latarnianym Pustkowiu...:) Wiadomości: 6 518	Dot.: Co jest ze mną nie tak?? Poznałam narzeczonego na czacie internetowym. W ogóle każdego faceta, z którym byłam poznałam właśnie przez internet. Gdyby nie to, pewnie do tej pory nie byłabym w żadnym związku. Nie należę ani do super piękności, ani do mega rozrywkowych, pewnych siebie osób tzw. 'dusz towarzystwa'. Jak się podrasuje to mogę powiedzieć, że jestem w miarę ładna - to moje prywatne zdanie. Jednak ważne, żeby podobać się tej jednej, wyjątkowej osobie. Polecam Internet. __________________ 47/2017 48/2016 80/2015 95/2014

2016-12-12, 20:13	#7
topdong BAN stały Zarejestrowany: 2014-01 Wiadomości: 647	Dot.: Co jest ze mną nie tak?? Jeśli wygląd jest ok, to zostają dwie rzeczy: charakter i Twój styl życia. Jesteś duszą towarzystwa, więc charakter chyba też nie stanowi problemu. Zatem przede wszystkim styl życia - obracasz się wokół kobiet. Wyjścia ze znajomymi? Ci sami ludzie, w ponad połowie sparowani - to kompletnie nie sprzyja. Moje pomysły: wychodź więcej z singielkami, bądź otwarta, nie bój się sama zagadać. No i wreszcie ten internet, tutaj jest duże pole do popisu

2016-12-13, 07:37	#8
kennedy Zakorzenienie Zarejestrowany: 2007-02 Wiadomości: 18 401	Dot.: Co jest ze mną nie tak?? Internet? Wiecej wyjsc spotkan dzieki temu sie otworzysz. Chociazby tinder. Nie mastawiaj sie na zwoazek ale na poznawanie mezczyzn- rozmowy wspolne spedzanie czasu. Wysłane z aplikacji Forum Wizaz __________________ Kiedy kobiety kogoś poznają to myślą, że to fajny facet. Jest już wstępnie zaakceptowany jako partner, a później może to tylko zepsuć lub nie. Kiedy mężczyźni kogoś poznają to myślą: „Ma niezłe nogi”.

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)