Instynkt macierzyński Pomocy

[Agaaa-a]

Witam !
Mam 25 lat. Od jakiegoś czasu ujawnił mi się instykt macierzyński i jest bardzo silny .
Chodzę po sklepach z ciuszkami , oglądam wszystko dla niemowląt , mleka , ubranka , buteli , wózki, itp. W domu cały czas gadam tylko o dziecku. Mąż nie może mnie już słuchać. Od tygodnia mam traką ochotę na seks , że mogłabym króliczyć się co chwila . Mąż już po prostu nie nadąża . Od 3 dni ryczę kilka razy dziennie, popadam w depresje, dlaczego ? , bo marzę o dziecku , ale jeszcze nie mogę go mieć . Muszę skończyć studia a ma je 500km od domu . Jeszcze został ponad rok czasu , chcemy kupić mieszkanie ale nie wiemy jescze gdzie . Być może się wyprowadzę na drugi koniec Polski albo zagranicę . Mam dużo planów i chce je spełnić . A dziecko w planach było dopiero w wieku 28-29 lat .
Dziewczyny może macie jakieś sposoby , żeby mi przeszło . Nawet jak teraz piszę tego posta to ryczę na samą myśl o dziecku. Pomóżcie

[paula78]

obejrzyj film z porodu ,ew. idz do kolezanki ktora ma male dziecko

a na serio no coz plany da sie realizowac zawsze i z dzieckiem tez ,a dziecka nie mozna zaplanowac bo albo jest jeszcze za wczesnie ,nie teraz bo cos tam albo pozniej juz nie mozna z przyczyn zdrowotnych,wiekowych lub instynkt przechodzi lub poprostu przegapia sie swoja okazje.

moze jakis wolontariat w szpiatlu, w domu dziecka?moze piesek ? moze kolezanka da ci sie zaoopiekowac jej malenstwem na kilka godzin ?

[Monika :)]

Wiem co czujesz bo ja mam podobnie i wciąż myśle o dziecku. Czytam powoli poradniki, gazety o ciąży i jak widzę małe kochane bobaski to nie mogę oczu od nich oderwać tak bardzo chciałabym juz byc mamą. I nie ma na to chyba lepszego sposobu jak...zajść w ciążę i pozostawić wszsytko losowi. Ja próbowałam wcześniej wszsytkiego ale się nie da Teraz z moim TZ jesteśmy pewni że chcemy byc rodziacmi i wkrótce zaczynamy wielki próby. Moj instynkt macierzyński nie pozwoli mi już dłużej z tym zwlekać. Co ma byc to będzie. Też się boje o pracę, wciąż pytam siebie czy dam sobie radę itd. i to mnie wpędza w niezłego doła i dlatego chce juz z tym skończyć. Nie wiem na którym jesteś roku studiów ale powiem Ci ze na studiach fajnie jest urodzic dzidzię bo jak sie zacznie pracę to dziecko jest już w miarę odchowane i mozna spokojnie robic kariere (szkoda, że nie byłam taka madra pare lat temu ) Zawsze możesz rozpocząć ITS (Indywidualny Tok Studiów) i łączyć macierzyństwo ze studiami...Tylko że to łatwo powiedzieć, ale trudniej zrobic ten krok - wiem po sobie.

[Selene]

Napisane przez Monika :)

Wiem co czujesz bo ja mam podobnie i wciąż myśle o dziecku. Czytam powoli poradniki, gazety o ciąży i jak widzę małe kochane bobaski to nie mogę oczu od nich oderwać tak bardzo chciałabym juz byc mamą. I nie ma na to chyba lepszego sposobu jak...zajść w ciążę i pozostawić wszsytko losowi. Ja próbowałam wcześniej wszsytkiego ale się nie da Teraz z moim TZ jesteśmy pewni że chcemy byc rodziacmi i wkrótce zaczynamy wielki próby. Moj instynkt macierzyński nie pozwoli mi już dłużej z tym zwlekać. Co ma byc to będzie. Też się boje o pracę, wciąż pytam siebie czy dam sobie radę itd. i to mnie wpędza w niezłego doła i dlatego chce juz z tym skończyć. Nie wiem na którym jesteś roku studiów ale powiem Ci ze na studiach fajnie jest urodzic dzidzię bo jak sie zacznie pracę to dziecko jest już w miarę odchowane i mozna spokojnie robic kariere (szkoda, że nie byłam taka madra pare lat temu ) Zawsze możesz rozpocząć ITS (Indywidualny Tok Studiów) i łączyć macierzyństwo ze studiami...Tylko że to łatwo powiedzieć, ale trudniej zrobic ten krok - wiem po sobie.

Mam podobne zdanie na ten temat.Ja swego czasu "przekladalam" stale swoje macierzynstwo - choc instynkt silnie sie odzywal.Zawsze bylo "nie w pore,za wczesnie,za pozno,jeszcze momencik"...Potem natomiast przy zaplanowanej ciazy akurat poronilam i dlugo mialam problemy zdrowotne,nie mowiac o psychicznych...Teraz jestem szczesliwa tzw."pozna mama" 4-letniej corki i w dodatku poszlam sobie na studia zaoczne (robie drugi fakultet) caly czas pracujac zawodowo i prowadzac dom.Wszystko zalezy od odpowiedniego nastawienia i organizacji zycia.Na pewno dacie rade!Czego z calego serca Wam Kochane zycze -spelnienia marzen,szczesliwego macierzynstwa,zdrowego,cu downego malucha!

-Selene

[Agaaa-a]

Napisane przez paula78

obejrzyj film z porodu ,ew. idz do kolezanki ktora ma male dziecko

a na serio no coz plany da sie realizowac zawsze i z dzieckiem tez ,a dziecka nie mozna zaplanowac bo albo jest jeszcze za wczesnie ,nie teraz bo cos tam albo pozniej juz nie mozna z przyczyn zdrowotnych,wiekowych lub instynkt przechodzi lub poprostu przegapia sie swoja okazje.

moze jakis wolontariat w szpiatlu, w domu dziecka?moze piesek ? moze kolezanka da ci sie zaoopiekowac jej malenstwem na kilka godzin ?

Ostatnio miałam okazje opiekować się 2 miesięcznym niemowlakiem mojej koleżanki . Zajmowałam się nim cały dzień! Przewijałam , karmiłam , bawiłam , usypiałam i kąpałam . I powiem wam , że bardzo mi sie to podoba . Nie przeszkadza mi płacz ani smrodek .
Co do zwierzątek - mam dwa koty w dom . Na początku to pomagało a teraz nic
Teraz jade do koleżanki na tydzień , będę u niej też spała . Może mi przejdzie po tym tygodniu zajmowania się . Gorzej jak się nasili .

[Agaaa-a]

Napisane przez Monika :)

Wiem co czujesz bo ja mam podobnie i wciąż myśle o dziecku. Czytam powoli poradniki, gazety o ciąży i jak widzę małe kochane bobaski to nie mogę oczu od nich oderwać tak bardzo chciałabym juz byc mamą. I nie ma na to chyba lepszego sposobu jak...zajść w ciążę i pozostawić wszsytko losowi. Ja próbowałam wcześniej wszsytkiego ale się nie da Teraz z moim TZ jesteśmy pewni że chcemy byc rodziacmi i wkrótce zaczynamy wielki próby. Moj instynkt macierzyński nie pozwoli mi już dłużej z tym zwlekać. Co ma byc to będzie. Też się boje o pracę, wciąż pytam siebie czy dam sobie radę itd. i to mnie wpędza w niezłego doła i dlatego chce juz z tym skończyć. Nie wiem na którym jesteś roku studiów ale powiem Ci ze na studiach fajnie jest urodzic dzidzię bo jak sie zacznie pracę to dziecko jest już w miarę odchowane i mozna spokojnie robic kariere (szkoda, że nie byłam taka madra pare lat temu ) Zawsze możesz rozpocząć ITS (Indywidualny Tok Studiów) i łączyć macierzyństwo ze studiami...Tylko że to łatwo powiedzieć, ale trudniej zrobic ten krok - wiem po sobie.

U mnie jest troszke trudniejsza sytuacja , co prawda jestem na 4 roku studiów , ale mam je 500 km od domu . Poza tym w mieście , którym mieszkam mam tylko Męża . Rodziców mam na drugim końcu polski , a Teściów zagranica 1500km. Teraz Mąż chce robić studia podyplomowe . To nawet z nim wrazie czego dziecka nie zostawię . A jakbym musiała np. w czasie ciąży leżeć to nawet studiów nie dokończę , bo jak pojade 500km .
Szkoda gadać . A ja chcę bobasa - strasznie !! Jeszcze ten rok muszę się wstrzymac , ale szczerze powiedziawszy nie wiem czy dam radę , bo w tej chwili jest to silniejsze ode mnie . Staram się przytulac moje dwa koty , ale to prawie wogóle nie pomaga . Poza tym one też zaczęły przede mną uciekać , jak Mąż .
Moniko życzę Wam powodzenia i trzymam kciuki za dzidzię .

[Wisienki]

Już jakis czas temu odezwał się, mój instynkt macierzyński, na szczeście daleko mu do intensywności tego którego doświadcza Agaaa-a. Pomyśleć, ze jeszcze kilka lat temu mówiłam o dzieciach per - te wredne bachory, nie wyobrażałam się w roli matki, ale cóż czas wszystko zmienia. W przyszłym roku akademickim będe na 4 roku i zgadzam się z opinią Moniki

Napisane przez Monika :)

na studiach fajnie jest urodzic dzidzię bo jak sie zacznie pracę to dziecko jest już w miarę odchowane i mozna spokojnie robic kariere (...) Zawsze możesz rozpocząć ITS (Indywidualny Tok Studiów) i łączyć macierzyństwo ze studiami...

pod wzgledem biologicznym jestem w najlepszym wieku, moi rodzice z chęcią pomogliby mi przy dzieciaczku, z tym tylko, ze mój TŻ jest przeciw, więc prawdopowdobnie jeszcze przez parę latek nie zostanę mamą. Pewnie jak tak dalej pójdzie skończy się to tak, ze za parę lat zacznę oglądać się za dziećmi na ulicy i zaglądać kobietą do wózków.

[iwonamysza]

Napisane przez Wisienki

pod wzgledem biologicznym jestem w najlepszym wieku, moi rodzice z chęcią pomogliby mi przy dzieciaczku, z tym tylko, ze mój TŻ jest przeciw, więc prawdopowdobnie jeszcze przez parę latek nie zostanę mamą. Pewnie jak tak dalej pójdzie skończy się to tak, ze za parę lat zacznę oglądać się za dziećmi na ulicy i zaglądać kobietą do wózków.

Cóż Ty opowiadasz? Jestes jeszcze bardzo mloda osoba i napewno zdążysz. Ja tez zaglądałam do wozkow, plakalam jak widzialam dzieci az w koncu przyszedl ten moment i zodstalam mama 4 miesiace temu, a jestem od Ciebie 8 lat starsza. Myslalam, ze to juz troche pozno na dzieci, ale teraz wcale nie czuje sie staro. Teraz dopiero moglabym swiat zwojowac. Wszystko mi sie chce robic i nie ma dla mnie rzeczy niemozliwych. Zycie dopiero nabralo sensu.

[Wisienki]

Napisane przez iwonamysza

Cóż Ty opowiadasz? Jestes jeszcze bardzo mloda osoba i napewno zdążysz. Ja tez zaglądałam do wozkow, plakalam jak widzialam dzieci az w koncu przyszedl ten moment i zodstalam mama 4 miesiace temu, a jestem od Ciebie 8 lat starsza. Myslalam, ze to juz troche pozno na dzieci, ale teraz wcale nie czuje sie staro. Teraz dopiero moglabym swiat zwojowac. .

Wiem że jestem jeszcze bardzo młodziutka i przedemna jeszcze wiele płodnych lat (mam nadzieje), ale rozumując z medycznego punktu widzenia jestem najodpowiedniejszym wieku na staranie się o dziecko - biorąc pod uwagę statystykę, znacznie łatwiej zajść w ciąze i ją donosić itp. Wydaje mi sie bowiem, ze jeśli jest się z odpowiednim człowiekiem i ma wystarczające zaplecze finasowe nie powinno się zbytnio odkładać decyzji o dziecku.
Cóż znając jednak życie i mojego TŻta prawdopodobnie zacznę starać się o potomka w okolicach trzydziestki - jak sie nie ma co się lubi to się lubi co się ma , ale osobiście wydaje mi się, ze to nieco za późno dla kobiety jak na pierwsze dziecko.

PS. Gratuluje córeczki

[pkawecka]

Napisane przez Agaaa-a

Witam !
Mam 25 lat. Od jakiegoś czasu ujawnił mi się instykt macierzyński i jest bardzo silny .
Chodzę po sklepach z ciuszkami , oglądam wszystko dla niemowląt , mleka , ubranka , buteli , wózki, itp. W domu cały czas gadam tylko o dziecku. Mąż nie może mnie już słuchać. Od tygodnia mam traką ochotę na seks , że mogłabym króliczyć się co chwila . Mąż już po prostu nie nadąża . Od 3 dni ryczę kilka razy dziennie, popadam w depresje, dlaczego ? , bo marzę o dziecku , ale jeszcze nie mogę go mieć . Muszę skończyć studia a ma je 500km od domu . Jeszcze został ponad rok czasu , chcemy kupić mieszkanie ale nie wiemy jescze gdzie . Być może się wyprowadzę na drugi koniec Polski albo zagranicę . Mam dużo planów i chce je spełnić . A dziecko w planach było dopiero w wieku 28-29 lat .
Dziewczyny może macie jakieś sposoby , żeby mi przeszło . Nawet jak teraz piszę tego posta to ryczę na samą myśl o dziecku. Pomóżcie

jeżeli mieszkałabyś gdzieś w pobliżu szczecina zaprosiłabym cię, zebyś przyszła zaopiekować się moim dzieckiem. nawet najbardziej napalone na dziecko z moich koleżanek wymiękają gdy usłyszą możliwości jego dwuletnich płucek. poza tym jak mówią postronni od samego patrzenia na niego jest się zmęczonym
ale poważnie. nie wiem co bym zrobiła na twoim miejscu. wydaje mi się, że będąc w analogicznej sytuacji i majac to doswiadczenie które mam zdecydowałabym sie na dziecko już. natura wie najlepiej kiedy, a za te kilka lat kiedy planujesz dziecko znów coś moze wypaść. na dziecko nigdy nie jest pora.
my też jesteśmy zdani tylko na siebie, bo rodzina męża nie może i nie bardzo chce pomagać a moja jest daleko.
tak czy inaczej życzę dużo spokoju i trzymam kciuki, bez względu na decyzję.