Nie radze sobie z emocjami....presja innych i podejmowaniem decyzji

[ratunku261]

Cześc, zaczynam wpadać w coraz większa depresję....nie potrafie sobie poradzić z emocjami i okropnie się martwię przyszloscią.....Generaln ie dotyczy to, czy narzeczony jest odpowiednia osoba dla mnie , slub za 1,5 roku, czy powinnam miec dzieci( on chce ja nie wiem ale nie chce teraz) ,jak zdobyc odpowiednie zarobki na rodzinę, jak z dziecmi miec czas dla siebie....Co bedzie ,gdy narzeczony sie zmieni..co zrobic by nie zostać stara panna? Ale tez sie zabezpieczyć na inne ewentualności?? Po prostu jedna wielka depresja i marazm... Rodzina sie cieszy ze bedzie slub, naklada presje na dzieci jak narzeczony, a ja nie czuje sie na silach..Ciagle boje sie, ze nie dam sobie rady w doroslym zyciu, troche w zyciu przeszlam....i pozornie jestem mega normalna, ale tak naprawdę czuje paralizujacy lęk...Narzeczony jest dla mnie dobry , dba...ale nie wiem czy mozna mu ufac na 100%, bywalo roznie miedzy nami...Kiedys chcialabym dziecko, ale nie cala gromadkę, bo wtedy gdyby bylo zle to bym nie mogla z tego wyjsc....Juz nie mam sily...czas leci, a ja nie potrafie sie cieszyc zyciem, ani zapobiegac tragediom zyciowym tylko sie martwie i stoje w martwym punkcie....Mam wrazenie, ze ten swiat jest chory...i jak sie nie jest ze stali to ciezko nie dostac po d***...Czy moze ktoś mi coś doradzić???Jak nabrac sily, dystansu ?? Jak zyc tak, by nie zwariować???

[Gbur]

Napisane przez ratunku261

Czy narzeczony jest odpowiednia osoba dla mnie , slub za 1,5 roku

Masz jeszcze 1,5 roku na upewnienie się. A nawet ze ślubnego kobierca, zawsze można uciec

Napisane przez ratunku261

czy powinnam miec dzieci( on chce ja nie wiem ale nie chce teraz) ... Kiedys chcialabym dziecko, ale nie cala gromadkę, bo wtedy gdyby bylo zle to bym nie mogla z tego wyjsc...

Żyjemy w socjalistycznym państwie, więc nawet jak będzie się waliło i paliło, to z głodu ani Ty, ani twoje dzieci nie umrzecie

Napisane przez ratunku261

jak zdobyc odpowiednie zarobki na rodzinę,

Pójść do pracy... Od tego należałoby zacząć.

Napisane przez ratunku261

Co bedzie ,gdy narzeczony sie zmieni.

Wszyscy ludzie się z czasem zmieniają. A jak drastycznie się pogorszy, to zawsze można wziąć rozwód. Ale najgorszy scenariusz nigdy nie jest najbardziej prawdopodobny.

Napisane przez ratunku261

co zrobic by nie zostać stara panna?

Ponoć za 1,5 roku ślub?

Napisane przez ratunku261

.Mam wrazenie, ze ten swiat jest chory... Jak zyc tak, by nie zwariować???

Przestać się przejmować rzeczami na które się nie ma najmniejszego wpływu. Co będzie, to będzie.

Napisane przez ratunku261

? Po prostu jedna wielka depresja i marazm... .Ciagle boje sie, ze nie dam sobie rady w doroslym zyciu...Juz nie mam sily...czas leci, a ja nie potrafie sie cieszyc zyciem, tylko sie martwie i stoje w martwym punkcie...Czy moze ktoś mi coś doradzić?

Uszy do góry. Wszystko będzie dobrze

[megamag]

Napisane przez ratunku261

Cześc, zaczynam wpadać w coraz większa depresję....nie potrafie sobie poradzić z emocjami i okropnie się martwię przyszloscią.....Generaln ie dotyczy to, czy narzeczony jest odpowiednia osoba dla mnie , slub za 1,5 roku, czy powinnam miec dzieci( on chce ja nie wiem ale nie chce teraz) ,jak zdobyc odpowiednie zarobki na rodzinę, jak z dziecmi miec czas dla siebie....Co bedzie ,gdy narzeczony sie zmieni..co zrobic by nie zostać stara panna? Ale tez sie zabezpieczyć na inne ewentualności?? Po prostu jedna wielka depresja i marazm... Rodzina sie cieszy ze bedzie slub, naklada presje na dzieci jak narzeczony, a ja nie czuje sie na silach..Ciagle boje sie, ze nie dam sobie rady w doroslym zyciu, troche w zyciu przeszlam....i pozornie jestem mega normalna, ale tak naprawdę czuje paralizujacy lęk...Narzeczony jest dla mnie dobry , dba...ale nie wiem czy mozna mu ufac na 100%, bywalo roznie miedzy nami...Kiedys chcialabym dziecko, ale nie cala gromadkę, bo wtedy gdyby bylo zle to bym nie mogla z tego wyjsc....Juz nie mam sily...czas leci, a ja nie potrafie sie cieszyc zyciem, ani zapobiegac tragediom zyciowym tylko sie martwie i stoje w martwym punkcie....Mam wrazenie, ze ten swiat jest chory...i jak sie nie jest ze stali to ciezko nie dostac po d***...Czy moze ktoś mi coś doradzić???Jak nabrac sily, dystansu ?? Jak zyc tak, by nie zwariować???

Idź do specjalisty. Już z samego Twojego stylu pisania i niemożności zebrania myśli w logiczną całość widać, że masz problemy ze sobą albo jakieś zaburzenia. Najpierw trzeba zrobić sobie porządek w głowie, zanim się człowiek zabierze za zakładanie rodziny. A dzieci matek, które ich tak naprawdę nie chciały i sobie nie radziły, mają emocjonalnie przesrane i często też nie radzą sobie w dorosłym życiu.