Kolega zrobił mnie w wała

[Patrykzielony]

Zastanawiam się nad zachowaniem jednego z moich kolegów.
Jestem studentem, mam 23 lata, a Tomek, o którym mowa jest ode mnie kilka lat starszy.

Znamy się ponad 10 lat, lecz po jego przeprowadzce, od kilku lat najczęściej utrzymujemy kontakt telefoniczny. Rzadko widzimy się w realu.

Nie tak dawno, niespełna miesiąc temu, Tomek wydzwaniał do mnie kilka razy dziennie w sprawie znajomego. Kolega żalił się mi, że jeden z jego ulubionych towarzyszy mocno nawalił. Godzinami opowiadał mi o kłótni oraz o krokach jakie wykona.

Później ze względu na wyjazd integracyjny w pracy, męczył mnie pytaniami w co się ubrać, o czym opowiadać itd. Godzinami przedstawiał swoje obawy. Każdego dnia wisiałem na lisi po kilka godzin, wyjaśniając starszemu koledze, w jaki sposób powinien się zachować.

W trakcie wyjazdu również męczył mnie telefonami. Rozmawialiśmy kilka godzin o nieistotnych sprawach, typu jak kto jego z kolegów z pracy był ubrany, co powiedział itd.

Po jego powrocie pochwalił się, że kupił siostrze, dziewczynie i jej siostrze pamiątki związane z wyjazdem i słodycze. Zrobiło się mi przykro bowiem można powiedzieć, że wspierałem go w tej podróży najmocniej ze wszystkich, słuchałem jego żalów, a nie pomyślał o mnie. Tu nie chodzi o oczekiwania, tylko zwyczajnie zrobiło się mi smutno, że innym dał jakieś smakołyki, a o mnie zapomniał. Co prawda, mieszkamy w innych miastach, lecz czy gdyby wysłał upominek pocztą i straciłby na tym 10 złotych, to by się coś stało?


Poświęciłem mnóstwo czasu, a on nawet nie wpadł na to, że warto byłoby mnie poczęstować. Poczułem że ma mnie gdzieś.


Później przez kilka dni z rzędu wysłuchiwałem jego pseudo-problemów. Zwierzał się mi z zachowania kurierów. Godzinami mówił o bezczelnym zachowaniu przewoźnika. O ile byłem w stanie zrozumieć jego irytację, tak sensu rozprawiania o tym, żadnego. Zwłaszcza, że kolejnego dnia słyszałem, jak to inny kurier okazał się dla niego niemiły. Powiedziałem wówczas wprost, że nie chcę słuchać niczego o kurierach. A on nie zważając na moje słowa, opowiadał w najlepsze.

Ponad tydzień temu kolega zmienił temat i prawił o swojej dziewczynie. Rozstali się i godzinami słuchałem jaka to ona zła i niedobra. A kolejnego dnia opowiadał, że wysłał do niej smsa, a ta nie odpisała. Na pytanie, po co do niej pisał, skoro jest na nią obrażony, nie potrafił znaleźć żadnej odpowiedzi. Następnego dnia długimi godzinami powtarzał to co z jego ust wyszło wcześniej.

W Wigilię spędziłem 8 godzin na rozmowie telefonicznej. Wysłuchiwałem żalów o jego byłej dziewczynie. Czego mocno żałuję, bo 24 grudzień powinien być dniem zapadającym w pamięć, nie zaś smętkiem bzdur.

Godzinami słuchałem o jego dziewczynie, do której i tak po świętach wrócił. Jaki był sens wysłuchiwania tych niedorzeczności, obscenicznych uwag, skoro i tak do niej wrócił?
Straciłem tylko czas, zdrowie - telefon promieniuje i nerwy.

Teraz ja miałem ochotę się komuś wygadać i kolega stwierdził, że jest zajęty.

W jaki sposób Wy postrzegacie niniejszą sytuację?

[Adrianna_8]

Napisane przez Patrykzielony

Zastanawiam się nad zachowaniem jednego z moich kolegów.
Jestem studentem, mam 23 lata, a Tomek, o którym mowa jest ode mnie kilka lat starszy.

Znamy się ponad 10 lat, lecz po jego przeprowadzce, od kilku lat najczęściej utrzymujemy kontakt telefoniczny. Rzadko widzimy się w realu.

Nie tak dawno, niespełna miesiąc temu, Tomek wydzwaniał do mnie kilka razy dziennie w sprawie znajomego. Kolega żalił się mi, że jeden z jego ulubionych towarzyszy mocno nawalił. Godzinami opowiadał mi o kłótni oraz o krokach jakie wykona.

Później ze względu na wyjazd integracyjny w pracy, męczył mnie pytaniami w co się ubrać, o czym opowiadać itd. Godzinami przedstawiał swoje obawy. Każdego dnia wisiałem na lisi po kilka godzin, wyjaśniając starszemu koledze, w jaki sposób powinien się zachować.

W trakcie wyjazdu również męczył mnie telefonami. Rozmawialiśmy kilka godzin o nieistotnych sprawach, typu jak kto jego z kolegów z pracy był ubrany, co powiedział itd.

Po jego powrocie pochwalił się, że kupił siostrze, dziewczynie i jej siostrze pamiątki związane z wyjazdem i słodycze. Zrobiło się mi przykro bowiem można powiedzieć, że wspierałem go w tej podróży najmocniej ze wszystkich, słuchałem jego żalów, a nie pomyślał o mnie. Tu nie chodzi o oczekiwania, tylko zwyczajnie zrobiło się mi smutno, że innym dał jakieś smakołyki, a o mnie zapomniał. Co prawda, mieszkamy w innych miastach, lecz czy gdyby wysłał upominek pocztą i straciłby na tym 10 złotych, to by się coś stało?


Poświęciłem mnóstwo czasu, a on nawet nie wpadł na to, że warto byłoby mnie poczęstować. Poczułem że ma mnie gdzieś.


Później przez kilka dni z rzędu wysłuchiwałem jego pseudo-problemów. Zwierzał się mi z zachowania kurierów. Godzinami mówił o bezczelnym zachowaniu przewoźnika. O ile byłem w stanie zrozumieć jego irytację, tak sensu rozprawiania o tym, żadnego. Zwłaszcza, że kolejnego dnia słyszałem, jak to inny kurier okazał się dla niego niemiły. Powiedziałem wówczas wprost, że nie chcę słuchać niczego o kurierach. A on nie zważając na moje słowa, opowiadał w najlepsze.

Ponad tydzień temu kolega zmienił temat i prawił o swojej dziewczynie. Rozstali się i godzinami słuchałem jaka to ona zła i niedobra. A kolejnego dnia opowiadał, że wysłał do niej smsa, a ta nie odpisała. Na pytanie, po co do niej pisał, skoro jest na nią obrażony, nie potrafił znaleźć żadnej odpowiedzi. Następnego dnia długimi godzinami powtarzał to co z jego ust wyszło wcześniej.

W Wigilię spędziłem 8 godzin na rozmowie telefonicznej. Wysłuchiwałem żalów o jego byłej dziewczynie. Czego mocno żałuję, bo 24 grudzień powinien być dniem zapadającym w pamięć, nie zaś smętkiem bzdur.

Godzinami słuchałem o jego dziewczynie, do której i tak po świętach wrócił. Jaki był sens wysłuchiwania tych niedorzeczności, obscenicznych uwag, skoro i tak do niej wrócił?
Straciłem tylko czas, zdrowie - telefon promieniuje i nerwy.

Teraz ja miałem ochotę się komuś wygadać i kolega stwierdził, że jest zajęty.

W jaki sposób Wy postrzegacie niniejszą sytuację?

Dziwię się, że tracisz tyle czasu z życia na rozmawianie z nim.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Patrykzielony]

Poruszyłem ten temat z moją najlepszą przyjaciółką. Usłyszałem, że kolega jest wampirem energetycznym. Dzwoni do mnie, wylewa swoje żale, rozładowuje zły humor, potem gdy lepiej się czuje rozłącza mnie, a moje samopoczucie się pogarsza.

Wspomniała też, że to żaden kolega, bo kiedy on ma problem, to oczekuje ode mnie doradztwa, zaś kiedy to ja przychodzę do niego z bólem głowy, to ten szybko mnie zbywa i nie poświęca zbyt dużo czasu.

W dodatku powiedziała mi, że ja tracę czas, bo z tego nic nie mam. Godzinami każdego dnia słucham głupot, które w niczym się mi nie przydadzą. Ten czas jest zmarnowany bo mogłem go przeznaczyć na naukę, przeczytanie książki, albo nawet na rozrywkę, co korzystnie wpłynęłoby na samopoczucie. A tak, ja nic z tego nie mam, tylko psuję sobie nerwy, a w tym czasie mogłem zrobić rzeczy, które dają mi przyjemność, lub które okażą się przydatne - typu nauka.


Koleżanka dodała, że kolega znalazł sobie darmowego psychologa. Że skoro potrzebuje się wygadać, niech pójdzie do terapeuty, a nie mi zawraca głowę i to za darmo.

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Napisane przez Adrianna_8

Dziwię się, że tracisz tyle czasu z życia na rozmawianie z nim.

No nie? Chłopaku szanuj się i bądź asertywny. Odetnij się od pasożyta psychicznego - nic nie stracisz, a wyjdzie Ci to na dobre.

[farmaceutka88]

Powiedz następnym razem, że nie masz czasu i po problemie.

[Adrianna_8]

Napisane przez Patrykzielony

Poruszyłem ten temat z moją najlepszą przyjaciółką. Usłyszałem, że kolega jest wampirem energetycznym. Dzwoni do mnie, wylewa swoje żale, rozładowuje zły humor, potem gdy lepiej się czuje rozłącza mnie, a moje samopoczucie się pogarsza.

Wspomniała też, że to żaden kolega, bo kiedy on ma problem, to oczekuje ode mnie doradztwa, zaś kiedy to ja przychodzę do niego z bólem głowy, to ten szybko mnie zbywa i nie poświęca zbyt dużo czasu.

W dodatku powiedziała mi, że ja tracę czas, bo z tego nic nie mam. Godzinami każdego dnia słucham głupot, które w niczym się mi nie przydadzą. Ten czas jest zmarnowany bo mogłem go przeznaczyć na naukę, przeczytanie książki, albo nawet na rozrywkę, co korzystnie wpłynęłoby na samopoczucie. A tak, ja nic z tego nie mam, tylko psuję sobie nerwy, a w tym czasie mogłem zrobić rzeczy, które dają mi przyjemność, lub które okażą się przydatne - typu nauka.


Koleżanka dodała, że kolega znalazł sobie darmowego psychologa. Że skoro potrzebuje się wygadać, niech pójdzie do terapeuty, a nie mi zawraca głowę i to za darmo.

Masz mądrą koleżankę. Posłuchaj jej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[dianor]

Zablokuj jego nr w komórce, wyjdzie Ci na zdrowie.

[srebrnykot]

Koleżanka ma rację. Po pierwsze, szkoda czasu na układanie godzinami życia dorosłemu facetowi, a po drugie, jeżeli na dodatek to, nazwijmy to, nadmierne wsparcie jest nieodwzajemniane, to w ogóle nie bardzo jest nad czym się zastanawiać.

[Patrykzielony]

Niekiedy kolega dzwonił i pytał w jaki sposób poprosić szefa o podwyżkę lub upomnieć się o premię.

Ja mu doradzałem, on pisał to co mówiłem, a potem tego użył.

Wynagrodzenie uzyskał, a mi nawet nie postawił piwa.

Czy tak powinno być?

[Amanda870]

Zablokuj jego numer. Nie odbieraj telefonu i zacznij żyć własnym życiem. Chyba, że Cię to kręci bo na codzień się nudzisz, skoro tysięczny raz wysłuchujesz tego kolegi i nie potrafisz powiedzieć "sorry, nie chcę z Tobą gadać, męczysz mnie.". Chyba jesteście siebie warci, bo teraz Ty sam nam narzekasz tak jak Twój kolega narzeka Tobie

[srebrnykot]

Napisane przez Patrykzielony

Niekiedy kolega dzwonił i pytał w jaki sposób poprosić szefa o podwyżkę lub upomnieć się o premię.

Ja mu doradzałem, on pisał to co mówiłem, a potem tego użył.

Wynagrodzenie uzyskał, a mi nawet nie postawił piwa.

Czy tak powinno być?

Hmm, niezupełnie. Ty nie powinieneś oczekiwać za poradę wynagrodzenia. A on nie powinien dzwonić non stop z problemami i żalami.

Dziwna jest Wasza relacja.