problem w pracy przez osobowość

[9omega9]

Temat będzie o moim problemie z samą sobą.
Chodzi o osobowość, która na nowo zaczęła mi przeszkadzać w życiu zawodowym.
Z natury jestem spokojną, opanowaną osobą, jestem raczej introwertyczką, wystarcza mi obecność narzeczonego, bliskich, nie mam wielkiego grona znajomych. W pracy jestem bardzo sumienna, skupiam się max. na zadaniu, które wykonuje, oczywiście jestem miła dla ludzi, rozmawiam, ale największy problem mam z tym, żeby "wbić" się w grupę. Nie umiem być taka towarzyska jak inni, więc w grupie nowych osób w pracy czuje się taka przytłoczona bardziej dynamicznymi osobami i mam z tego powodu wielkie kompleksy. Przykład - nowa praca, obcy ludzie - tak się stresuje, żeby dobrze wypaść, że w czasie rozmowy plącze mi się język, jakoś nieskładnie się wysławiam bo nie potrafię być naturalna, taka jak na codzień przy bliskich. Mam wtedy w głowie taką presję, uczucie że każdy się na mnie patrzy i tak się staram dobrze wypowiedzieć, że wychodzę na kogoś kto ledwo skleca zdania.
Po prostu, gdy widzę twarze ludzi w czasie gdy się wypowiadam zauważam, że jakaś osoba zrobiła dziwny grymas, to od razu mam w głowie, że każdy ma mnie za deb.ila. Brak mi pewności siebie.
Co dziwne, przy moich znajomych albo w grupie na studiach byłam uważana za osobę otwartą, sama śmiało zagadywałam ludzi, dużo mówiłam, więc osoby z pracy nie poznałyby, że to ja. Czym się objawia taka skrajność? Ta "bojaźliwość" objawia się w zależności, w jakim akurat jestem środowisku. Kolejna sprawa, kiedyś gdy doradca zawodowy robił mi test osobowości mowił, że takie osoby uważane są za dobrych pracowników, bo przykładają się sumiennie do pracy, a te "głośne" osoby często są bardzo roztrzepane, więcej czasu tracą na rozmowy, ale znowu ludzie lgną do nich itd. Ale mi się wydaje, że w życiu jednak to te dusze towarzystwa wygrywają Boje się, że podziękują mi w nowej pracy, bo stwierdzą że nie bardzo pasuje do ich paczki, bo kładą na to duży nacisk. Z drugiej strony nie umie na siłę wciskać się w czyjeś rozmowy, na siłę być taka dynamiczna kiedy czuje się gdzieś nieswojo Jakiś czas temu na stażu ze mną była dziewczyna, która od początku była taka "żywa", nawet w rozmowie, jej sposób mówienia, gestykulacja, sposób bycia powodował, że każdy od razu ją polubił i traktował równo. Nawet jeśli czegoś nie umiała to nadrabiała osobowością. Ja przy niej byłam taka zamulona, cicha i mimo, że wykonywałam wszystkie zadania super i wiele razy jej tłumaczyłam, to ludzie bardziej ją chwalili. Równie mocno dobiła mnie rekrutacja typu Assessment center. Czułam się całkowicie zgaszona, przytoczona osobowościami innych ludzi.

Jak się więc pozbyć takiego lęku w nowym środowisku? Wiem, że nie stanę się od razu duszą towarzystwa, bo z tym raczej ludzie już się rodzą, ale żeby chociaż poprawić. Łatwiej nawiązywać kontakty, być bardziej dynamiczną...

[Mad_Max]

A co Tobą kierowało, by z osobowością tak introwertyczną i z takimi trudnościami w pożyciu pchać się do tego rodzaju pracy grupowo-zespołowej? Przecież po to robi się testy przydatności zawodowej by wykluczyć takie nieporozumienia.

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Napisane przez Mad_Max

A co Tobą kierowało, by z osobowością tak introwertyczną i z takimi trudnościami w pożyciu pchać się do tego rodzaju pracy grupowo-zespołowej? Przecież po to robi się testy przydatności zawodowej by wykluczyć takie nieporozumienia.

Introwertyzm nie jest czynnikiem wykluczającym z pracy, w tym grupowej czy tam z ludźmi. Poza tym introwertycy z czasem też się mogą rozkręcić co widać w przypadku autorki - na jej zachowanie ma wpływ rodzaj srodowiska, bo w domu czy szkole jest inna.

Autorko myślę że to dlatego, że bardzo zależy Ci na pracy i to potęguje stres i pewne wyalienowanie. Spróbuj nawiązywać kontakty najpierw pojedynczo z każdym lub z mniejszą grupka, potem stopniowo że wszystkimi aż się rozkrecisz. Trudne do zrobienia ale nie przejmuj się też co sobie pomyślą - każdy chce wypaść najlepiej ale jak raz pójdzie lepeij raz gorzej nie ma tragedii. Masz grono znajomych, z którymi jesteś inna i to powinno Ci dać lepsze samopoczucie w tej kwestii. Probuj, próbuj i jeszcze raz próbuj nawiązywać kontakty z nimi mimo jakiś gaf czy plataniem się języka - jeśli są to ludzie rozgarnięci to zrozumieją stres nowego pracownika ☺

Wysłane z

[Mad_Max]

[1=bb410bd1fbb42d2edea92b1 ada01ce79bf3cfb02_603add0 278cd5;80232716]Introwertyzm nie jest czynnikiem wykluczającym z pracy, w tym grupowej czy tam z ludźmi. Poza tym introwertycy z czasem też się mogą rozkręcić co widać w przypadku autorki - na jej zachowanie ma wpływ rodzaj srodowiska, bo w domu czy szkole jest inna.[/QUOTE]

Oczywiście że nie jest. Ale też introwertyk nie powinien sam od siebie oczekiwać bycia duszą towarzystwa i dziwić się, gdy to mu się nie udaje. No heloł.

[Adrianna_8]

Napisane przez 9omega9

Temat będzie o moim problemie z samą sobą.
Chodzi o osobowość, która na nowo zaczęła mi przeszkadzać w życiu zawodowym.
Z natury jestem spokojną, opanowaną osobą, jestem raczej introwertyczką, wystarcza mi obecność narzeczonego, bliskich, nie mam wielkiego grona znajomych. W pracy jestem bardzo sumienna, skupiam się max. na zadaniu, które wykonuje, oczywiście jestem miła dla ludzi, rozmawiam, ale największy problem mam z tym, żeby "wbić" się w grupę. Nie umiem być taka towarzyska jak inni, więc w grupie nowych osób w pracy czuje się taka przytłoczona bardziej dynamicznymi osobami i mam z tego powodu wielkie kompleksy. Przykład - nowa praca, obcy ludzie - tak się stresuje, żeby dobrze wypaść, że w czasie rozmowy plącze mi się język, jakoś nieskładnie się wysławiam bo nie potrafię być naturalna, taka jak na codzień przy bliskich. Mam wtedy w głowie taką presję, uczucie że każdy się na mnie patrzy i tak się staram dobrze wypowiedzieć, że wychodzę na kogoś kto ledwo skleca zdania.
Po prostu, gdy widzę twarze ludzi w czasie gdy się wypowiadam zauważam, że jakaś osoba zrobiła dziwny grymas, to od razu mam w głowie, że każdy ma mnie za deb.ila. Brak mi pewności siebie.
Co dziwne, przy moich znajomych albo w grupie na studiach byłam uważana za osobę otwartą, sama śmiało zagadywałam ludzi, dużo mówiłam, więc osoby z pracy nie poznałyby, że to ja. Czym się objawia taka skrajność? Ta "bojaźliwość" objawia się w zależności, w jakim akurat jestem środowisku. Kolejna sprawa, kiedyś gdy doradca zawodowy robił mi test osobowości mowił, że takie osoby uważane są za dobrych pracowników, bo przykładają się sumiennie do pracy, a te "głośne" osoby często są bardzo roztrzepane, więcej czasu tracą na rozmowy, ale znowu ludzie lgną do nich itd. Ale mi się wydaje, że w życiu jednak to te dusze towarzystwa wygrywają Boje się, że podziękują mi w nowej pracy, bo stwierdzą że nie bardzo pasuje do ich paczki, bo kładą na to duży nacisk. Z drugiej strony nie umie na siłę wciskać się w czyjeś rozmowy, na siłę być taka dynamiczna kiedy czuje się gdzieś nieswojo Jakiś czas temu na stażu ze mną była dziewczyna, która od początku była taka "żywa", nawet w rozmowie, jej sposób mówienia, gestykulacja, sposób bycia powodował, że każdy od razu ją polubił i traktował równo. Nawet jeśli czegoś nie umiała to nadrabiała osobowością. Ja przy niej byłam taka zamulona, cicha i mimo, że wykonywałam wszystkie zadania super i wiele razy jej tłumaczyłam, to ludzie bardziej ją chwalili. Równie mocno dobiła mnie rekrutacja typu Assessment center. Czułam się całkowicie zgaszona, przytoczona osobowościami innych ludzi.

Jak się więc pozbyć takiego lęku w nowym środowisku? Wiem, że nie stanę się od razu duszą towarzystwa, bo z tym raczej ludzie już się rodzą, ale żeby chociaż poprawić. Łatwiej nawiązywać kontakty, być bardziej dynamiczną...

Powinnaś po pierwsze zaakceptować siebie i to, że jesteś introwertykiem i się nie zmienisz.

Po drugie powinnaś ćwiczyć umiejętności socjalne, czyli np. jak reagować, jak prowadzić rozmowę, jak się zachowywać itp.

Jeśli nie czujesz się silna w mówieniu, to po prostu zadawaj rozmówcom dużo pytań, zamiast starać się dorzucić coś od siebie. Jeśli oswoisz się z nimi, to przyjdzie Ci łatwiej swobodne mówienie.

A tak między nami, nie ma nic lepszego dla ekstrawertyka niż osoba, która zadaje mu mnóstwo pytań, a on może gadać bez przerwy .

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Napisane przez Mad_Max

Oczywiście że nie jest. Ale też introwertyk nie powinien sam od siebie oczekiwać bycia duszą towarzystwa i dziwić się, gdy to mu się nie udaje. No heloł.

Autorka napisała, że chce poprawić swoją sytuację, a nie stać się duszą towarzystwa. Helloł Introwertycy często muszą pracować nad umiejętnościami społecznymi. Poza tym są różne typy introwertyków i nie każdy źle czuje się w towarzystwie innych.

[Mad_Max]

[1=bb410bd1fbb42d2edea92b1 ada01ce79bf3cfb02_603add0 278cd5;80234536]Autorka napisała, że chce poprawić swoją sytuację, a nie stać się duszą towarzystwa. Helloł Introwertycy często muszą pracować nad umiejętnościami społecznymi. Poza tym są różne typy introwertyków i nie każdy źle czuje się w towarzystwie innych.[/QUOTE]

I właśnie zostało jej wytłumaczone, że sytuacji nie poprawi. Albo ją zostawią w pracy i po roku-dwóch wtopi się w grupę, albo nie przedłużą umowy i w kolejnej pracy będzie to samo.
Introwertycy niczego nie muszą

[Fubizka]

Powinnas przede wszystkim zaakceptowac to jaka masz osobowosc i temperament. Wybierajac stanowiska pracy czy zadania, staraj sie aplikowac do tych, w ktorys twoje umiejetnosci ale tez wlasnie osobowosc bedzie atutem a nie wada.

Ja np jestem twoim przeciwienstwem ale scisle wspolpracuje z osoba taka jak ty. Jest dla mnie zbawieniem, bo swietnie wykonuje prace, do ktorych ja jestem zbyt, jak to ujelas, roztrzepana. Ja za to chetnie wykonuje zadania, ktore ta osobe bardziej stresuja i kosztuja duzo energii. Poza tym lubie ta osobe, poniewaz jest dla mnie zwyczajnie mila, tj. mowi czesc z usmiechem, czasem zamienimy pare zdan, wykonuje dobrze swoja prace. Nic wiecej

Nie trzeba byc super przebojowym, ciagle reklamujacym sie i znajacym wszystkie plotki kuchenne w korporacji W mojej praktyce kazda osoba, ktora jest nowa w pracy stresuje sie w kontaktach z innymi. Oczywiscie jedni mniej a inni bardziej ale to wg mnie nie wplywa na ich ocene, oczywiscie pod warunkiem, ze nie odstawia jakiegos naprawde spektakularnego cyrku

Pomijajac powyzsze, warto pracowac nad swoimi zdolnosciami interpersonalnymi, napisano na ten temat mnostwo literatury, jest mnostwo wiedzy w internecie o tym co zrobix w stresujacych sytuacjach biznesowych, jak sie zachowac w przypadku jakiejs wtopy (w mojej ocenie najlepiej po prostu szczerze zareagowac). Nie jestes jedyna niesmiala osoba, twoi wspolpracownicy napewno spotkali juz takich mnostwo.

Moze sie zdarzyc, ze ktos pomysli o tobie zle lub wywroci oczami, ale to by sie zdarzylo bez wzgledu na twoj temperament czy kompetencje.

[Cytrynowy_Sorbet24]

Zdaje się, że mamy podobną osobowość. W domu i wśród znajomych też czuję się swobodnie, jak poszłam do pracy to czułam się jak debil. Jak ktoś mnie o coś pytał to bałam się czy będę wiedziała co mam odpowiedzieć. Albo bałam się, że jak ktoś będzie mnie chciał nauczyć czegoś nowego to nie załapię za pierwszym razem. Z czasem właściwie jak przyzwyczaiłam się cały czas do tych samych ludzi to zaczęłam pracować samodzielnie i w ciszy starając się pokazać, że wykonuję obowiązki najlepiej jak umiem, jak ktoś się odzywał to pociągnęłam krótką gadkę, jak nie to byłam zadowolona, że mogę się skupić w pełni. Poniekąd z tym nie wygrasz, bo taka jesteś i tyle. Chyba zostaje czekać na rozwój sytuacji i w miarę możliwości oswajać się z nowym otoczeniem. Możesz jedynie ćwiczyć nad swobodą, nie spinaniem się o byle pierdoły i nauczyć się nie traktować ciszy jak coś krępującego.

W ekstremalnych przypadkach możesz sobie strzelać kielicha przed pracą

[pani_zaradna]

Czy lubisz osoby, z którymi aktualnie pracujesz? Macie jakieś wspólne tematy? Czy może jednak Wasze poglądy są tak diametralnie różne, że jedna lub druga strona (ewentualnie obie) nie mają potrzeby rozmowy?

[9omega9]

Pracę wybrałam taką, a nie inną, bo mam wyksztalcenie w tym kierunku, bardzo interesuje mnie branza, swoje obowiązki wykonuje w należyty sposób, szybko się uczę, ale po prostu skupiam się na pracy w ciszy. Chodzi bardziej o to jak odbierać mnie będą wspólpracownicy. Trudno mi ocenić kontakt,bo jestem nowa. Lubię ich,jestem zyczliwa, miła, to nie jest tak, ze denerwuje mnie obecnosc ludzi bo tak nie jest. Z checią nawiązalabym fajne relacje, ale mam wrażenie, ze wszyscy wokół dobrze się znają, i nawet nie mam pojęcia jak naturalnie się przelamać,nie podlizując się itd. Głupio mi nawet przy całej grupie zaczynać jakies opowieści, bo tak naprawdę jestem dla nich obca. Nawet wchodząc do kuchni zawsze ten dyskomfort co powiedziec, zeby nie wyjsć na gbura. Innym wychodzi to tak naturalnie, zawsze wiedzą jak "blysnąć".

---------- Dopisano o 19:35 ---------- Poprzedni post napisano o 19:30 ----------

Ps o ilę sytaucję w obecnej pracy przezyje, to i tak załamuje mnie lekko fakt, że aby coś osiągnąć w zyciu zawodowym trzeba być ekstrawertykiem... jak juz pisałam widać to w szczegolnosci na rekrutacji typu AC, otwarci ludzie,mający w sobie charyzme, mówcy, takie osoby są zawsze widoczne i mają szansę osiagnąć więcej. zapewne od pewnego momentu nie będę miała juz mozliwosći rozwoju i to jest przykre. A przeciez nie zmienie zawodu i nie pójdę do pracy, która mnie nie interesuje.

[pani_zaradna]

Z doświadczenia wiem, że "głębsze" rozmowy wywiązują się same, w jak najbardziej naturalny sposób i bez sensu jest je wymuszać, bo to wychodzi sztucznie.
Skoro jesteś miła, życzliwa i celowo nie stronisz od kontaktów z ludźmi, nie "boisz się" współpracowników to nie widzę powodu, dla którego mieliby Cię zwolnić.

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Napisane przez Mad_Max

I właśnie zostało jej wytłumaczone, że sytuacji nie poprawi. Albo ją zostawią w pracy i po roku-dwóch wtopi się w grupę, albo nie przedłużą umowy i w kolejnej pracy będzie to samo.
Introwertycy niczego nie muszą

Nikt nic nie musi, ale skoro Autorka chce poprawić swój kontakt ze współpracownikami to czemu nie? Nie trzeba do tego zmieniać osobowości czy charakteru, a po prostu nauczyć się pewnych rzeczy.

Wysłane z

---------- Dopisano o 20:20 ---------- Poprzedni post napisano o 20:13 ----------

Napisane przez 9omega9

Pracę wybrałam taką, a nie inną, bo mam wyksztalcenie w tym kierunku, bardzo interesuje mnie branza, swoje obowiązki wykonuje w należyty sposób, szybko się uczę, ale po prostu skupiam się na pracy w ciszy. Chodzi bardziej o to jak odbierać mnie będą wspólpracownicy. Trudno mi ocenić kontakt,bo jestem nowa. Lubię ich,jestem zyczliwa, miła, to nie jest tak, ze denerwuje mnie obecnosc ludzi bo tak nie jest. Z checią nawiązalabym fajne relacje, ale mam wrażenie, ze wszyscy wokół dobrze się znają, i nawet nie mam pojęcia jak naturalnie się przelamać,nie podlizując się itd. Głupio mi nawet przy całej grupie zaczynać jakies opowieści, bo tak naprawdę jestem dla nich obca. Nawet wchodząc do kuchni zawsze ten dyskomfort co powiedziec, zeby nie wyjsć na gbura. Innym wychodzi to tak naturalnie, zawsze wiedzą jak "blysnąć".

---------- Dopisano o 19:35 ---------- Poprzedni post napisano o 19:30 ----------

Ps o ilę sytaucję w obecnej pracy przezyje, to i tak załamuje mnie lekko fakt, że aby coś osiągnąć w zyciu zawodowym trzeba być ekstrawertykiem... jak juz pisałam widać to w szczegolnosci na rekrutacji typu AC, otwarci ludzie,mający w sobie charyzme, mówcy, takie osoby są zawsze widoczne i mają szansę osiagnąć więcej. zapewne od pewnego momentu nie będę miała juz mozliwosći rozwoju i to jest przykre. A przeciez nie zmienie zawodu i nie pójdę do pracy, która mnie nie interesuje.

Jesteś miła i sumienną więc nie powinno być raczej problemów. Nie przejmuj sie, że wyjdziesz na gbura itd. Każdemu zdarza się strzelić gafę, zestresować czy to ekstrawertyk czy introwertyk. Nie ma się czym przejmować jesteś nowa osoba w firmie i raczej masz kredyt w postaci tego, że inni rozumieją że na początku bywa ciężko.
Nie musisz zaczynać też opowieści, wystarczy jak czasem się wlaczysz, zadasz pytanie albo posmiejesz z zespołem. Im więcej czasu minie tym swobodniej będziesz się czuła w ich towarzystwie.
Powiem Ci, że z tym AC to też nie do końca tak. Bywa, że inne cechy brane są pod uwagę albo to jak się komunikujesz. Jeśli będziesz dobrym i ciekawym kandydatem to AC może być przeprowadzone nawet tylko z powodów biurokratycznych - oczywiście spro zależy od rodzaju pracy.

Wysłane z

[Fubizka]

A czy pracujesz na stanowisku wymagajacym bycia ekstrawertykiem?

W internecie jest pelno porad jak sobie poradzic na sesji ac bedac introwertykiem.

[Fubizka]

A czy pracujesz na stanowisku wymagajacym bycia ekstrawertykiem?

W internecie jest pelno porad jak sobie poradzic na sesji ac bedac introwertykiem.

[dori7]

Wiesz, te najgłośniejsze paszczaki w korpo nie zawsze są tak super lubiane, po prostu nikt się nie przyzna do braku sympatii i tak się to kręci dalej, a introwertycy myślą, że tamci są królami świata uwielbianymi przez wszystkich.
Spróbuj nawiązywać relację nie z całą grupą, tylko pojedynczo, najpierw z osobami robiącymi miłe wrażenie, nawet zagadać o głupiej pogodzie w windzie.