Wyprowadzka do chłopaka a rodzina

[Mariiika_]

Hej!
Jestem od ponad roku w związku na odległość (300 km). Coraz bardziej myślę o przeprowadzce do ukochanego. Tylko jest mały problem. Jest mi ciężko opuścić dom rodzinny. Niby to normalne, ale zagłębiając się bardziej, chodzi mi o mamę. Mama mnie całe życie wychowywała samotnie. Późna ciąża, później komplikacje, amputacja narządów kobiecych, posypało się zdrowie, musiała odejść z pracy, wpadła w depresję. Nie miała nigdy stałego partnera. Teraz też żyje samotnie, bez partnera, przyjaciół i znajomych. Choruje, rzadko wychodzi z domu. Depresja już w sumie po tylu latach minęła, pozostały tylko niektóre zachowania i leczenie. Wychodzi z domu do sklepu, przychodni, czy czasem jeździ rowerem. Ale jedynie kogo ma to mnie i swojego tatę, który mieszka z nami. Dziadek też nie jest najmłodszy i już swoje lata i choroby ma. Ciężko mi jakoś ich opuścić. Szczególnie, że jakiejś pomocy potrzebują. Niekoniecznie w codziennych czynnościach, ale czasem pomóc dotrzeć do lekarza itp. Sytuacja finansowa w domu też jest trudna, ale przez moje wyjazdy do chłopaka nie mogę znaleźć pracy, tak aby to pogodzić. Pracując u niego oczywiście bym pomagała rodzinie finansowo, ale wiem, że to nie zastępuje mojej obecności. Jestem gotowa na "dorosłe" życie. Tylko jedyne, co mnie blokuje to ogromne przywiązanie do rodziny, jak i rodziny do mnie. A gadanie np. dziadka "pojedziesz na tydzień, a ja tu tydzień będę płakać" mi nie pomaga. I to nie jest taki szantaż, tylko widzę, że im jest pusto, źle i może trochę ciężko beze mnie.
Dziewczyny, co o tym myślicie? Jak sobie z tym poradzić?
Jakby ktoś chciał wiedzieć to mam 22 lata.
Dlaczego ja chcę się przeprowadzić, a nie on? Bo on ma własne mieszkanie, które pozostało po mamie, która przeprowadziła się do partnera. A u mnie nie ma żadnych warunków na zamieszkanie, dodatkowo z partnerem.

[Memories90]

Napisane przez Mariiika_

Hej!
Jestem od ponad roku w związku na odległość (300 km). Coraz bardziej myślę o przeprowadzce do ukochanego. Tylko jest mały problem. Jest mi ciężko opuścić dom rodzinny. Niby to normalne, ale zagłębiając się bardziej, chodzi mi o mamę. Mama mnie całe życie wychowywała samotnie. Późna ciąża, później komplikacje, amputacja narządów kobiecych, posypało się zdrowie, musiała odejść z pracy, wpadła w depresję. Nie miała nigdy stałego partnera. Teraz też żyje samotnie, bez partnera, przyjaciół i znajomych. Choruje, rzadko wychodzi z domu. Depresja już w sumie po tylu latach minęła, pozostały tylko niektóre zachowania i leczenie. Wychodzi z domu do sklepu, przychodni, czy czasem jeździ rowerem. Ale jedynie kogo ma to mnie i swojego tatę, który mieszka z nami. Dziadek też nie jest najmłodszy i już swoje lata i choroby ma. Ciężko mi jakoś ich opuścić. Szczególnie, że jakiejś pomocy potrzebują. Niekoniecznie w codziennych czynnościach, ale czasem pomóc dotrzeć do lekarza itp. Sytuacja finansowa w domu też jest trudna, ale przez moje wyjazdy do chłopaka nie mogę znaleźć pracy, tak aby to pogodzić. Pracując u niego oczywiście bym pomagała rodzinie finansowo, ale wiem, że to nie zastępuje mojej obecności. Jestem gotowa na "dorosłe" życie. Tylko jedyne, co mnie blokuje to ogromne przywiązanie do rodziny, jak i rodziny do mnie. A gadanie np. dziadka "pojedziesz na tydzień, a ja tu tydzień będę płakać" mi nie pomaga. I to nie jest taki szantaż, tylko widzę, że im jest pusto, źle i może trochę ciężko beze mnie.
Dziewczyny, co o tym myślicie? Jak sobie z tym poradzić?
Jakby ktoś chciał wiedzieć to mam 22 lata.
Dlaczego ja chcę się przeprowadzić, a nie on? Bo on ma własne mieszkanie, które pozostało po mamie, która przeprowadziła się do partnera. A u mnie nie ma żadnych warunków na zamieszkanie, dodatkowo z partnerem.

Jeśli ci tak trudno zacząć swoje życie to siedź latami z rodziną i ich utrzymuj lub pomagaj.

300 km to nie koniec swiata możesz co drugi tydzień odwiedzać rodzinę, a utrzymywać czy dokładać pieniędzy nikt ci nie karze i nie rozumiem po co miała byś to robić. Czujesz się zoobowiązana przez depresje mamy czy jak?

[Mija62]

Napisane przez Memories90

Jeśli ci tak trudno zacząć swoje życie to siedź latami z rodziną i ich utrzymuj lub pomagaj.

300 km to nie koniec swiata możesz co drugi tydzień odwiedzać rodzinę, a utrzymywać czy dokładać pieniędzy nikt ci nie karze i nie rozumiem po co miała byś to robić. Czujesz się zoobowiązana przez depresje mamy czy jak?

Przecież to normalne pomagać potrzebującej mamie.
Autorko to zrozumiałe, że w twojej sytuacji masz rozterki, ale nie możesz poświęcić się dla rodziny. Wyjedź, Twoja mama da sobie radę, napewno zdaje też sobie sprawę, że kiedyś to nastąpi.

[AnetaMalczewska]

Napisane przez Mariiika_

Hej!
Jestem od ponad roku w związku na odległość (300 km). Coraz bardziej myślę o przeprowadzce do ukochanego. Tylko jest mały problem. Jest mi ciężko opuścić dom rodzinny. Niby to normalne, ale zagłębiając się bardziej, chodzi mi o mamę. Mama mnie całe życie wychowywała samotnie. Późna ciąża, później komplikacje, amputacja narządów kobiecych, posypało się zdrowie, musiała odejść z pracy, wpadła w depresję. Nie miała nigdy stałego partnera. Teraz też żyje samotnie, bez partnera, przyjaciół i znajomych. Choruje, rzadko wychodzi z domu. Depresja już w sumie po tylu latach minęła, pozostały tylko niektóre zachowania i leczenie. Wychodzi z domu do sklepu, przychodni, czy czasem jeździ rowerem. Ale jedynie kogo ma to mnie i swojego tatę, który mieszka z nami. Dziadek też nie jest najmłodszy i już swoje lata i choroby ma. Ciężko mi jakoś ich opuścić. Szczególnie, że jakiejś pomocy potrzebują. Niekoniecznie w codziennych czynnościach, ale czasem pomóc dotrzeć do lekarza itp. Sytuacja finansowa w domu też jest trudna, ale przez moje wyjazdy do chłopaka nie mogę znaleźć pracy, tak aby to pogodzić. Pracując u niego oczywiście bym pomagała rodzinie finansowo, ale wiem, że to nie zastępuje mojej obecności. Jestem gotowa na "dorosłe" życie. Tylko jedyne, co mnie blokuje to ogromne przywiązanie do rodziny, jak i rodziny do mnie. A gadanie np. dziadka "pojedziesz na tydzień, a ja tu tydzień będę płakać" mi nie pomaga. I to nie jest taki szantaż, tylko widzę, że im jest pusto, źle i może trochę ciężko beze mnie.
Dziewczyny, co o tym myślicie? Jak sobie z tym poradzić?
Jakby ktoś chciał wiedzieć to mam 22 lata.
Dlaczego ja chcę się przeprowadzić, a nie on? Bo on ma własne mieszkanie, które pozostało po mamie, która przeprowadziła się do partnera. A u mnie nie ma żadnych warunków na zamieszkanie, dodatkowo z partnerem.

Najgorsza sytuacja jaka mogła sie wydarzyć, Od rodziny sie nie odwraca oraz pomocy jej nie odmawia. Musicie iść na jakiś kompromiś. Twój facet musi to zrozumieć i może czas z jego strony też poświęcić sie i pomóc tobie. Jeżeli mają tyle lat co mówisz to wiecznie nie będą w końcu ich zabraknie.

[Melanchton]

Jeśli masz dobre kontakty z mamą i dziadkiem to rozważyłabym zaproponowanie facetowi, żebyście mieszkanie w jego mieście wynajęli i z tego opłacali czynsz za wynajem mieszkania w Twoim mieście.
E voila!

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Napisane przez Melanchton

Jeśli masz dobre kontakty z mamą i dziadkiem to rozważyłabym zaproponowanie facetowi, żebyście mieszkanie w jego mieście wynajęli i z tego opłacali czynsz za wynajem mieszkania w Twoim mieście.
E voila!

[Beniak]

Napisane przez Melanchton

Jeśli masz dobre kontakty z mamą i dziadkiem to rozważyłabym zaproponowanie facetowi, żebyście mieszkanie w jego mieście wynajęli i z tego opłacali czynsz za wynajem mieszkania w Twoim mieście.
E voila!

I będzie to wyglądać tak, że będzie wynajmować z facetem mieszkanie a w domu u mamy i dziadka będzie siedzieć całe dnie i w najlepszym przypadku będzie wracała do siebie na noce. Jaki ma to sens? Takie pośrednie rozwiązania są najgorsze, tylko frustrują. Trzeba wybrać albo jedno albo drugie bo inaczej obie strony będą niezadowolone.

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Napisane przez Beniak

I będzie to wyglądać tak, że będzie wynajmować z facetem mieszkanie a w domu u mamy i dziadka będzie siedzieć całe dnie i w najlepszym przypadku będzie wracała do siebie na noce. Jaki ma to sens?

Skąd przekonanie, że tak będzie?

[agatulina]

Hej!
Czytam Twój post i domyślam się w jakiej rozterce jesteś.
W dodatku masz dopiero 22 lata, jesteś bardzo młoda chociaż już dorosła...
I własnie! Jesteś dorosła. Doskonale rozumiem Twoje ogromne przywiązanie do rodziny jednak kiedyś będziesz musiała założyć swoją i się całkowicie usamodzielnić - może to ten moment i ten facet?
Ja bym spróbowała się jednak wyprowadzić.
Możesz odwiedzać rodzinę tak często jak tylko sytuacja będzie na to pozwalać, nawet z chłopakiem.
Ja tez wyprowadziłam się ponad 300 km od domu i oczywiście tęsknię za nimi, ale wiedziałam, że robię to dla swojej przyszłości i szczęścia. Kiedy tylko mogę przyjeżdżam do rodziców i wcale nie jest tak źle jak myślałam, że będzie

To naturalne, że w pewnym wieku ludzie się wyprowadzają i opuszczają gniazdo.

[Rena]

Matka moze jezdzic rowerem, ale nie moze pracowac? Ty pracujesz, uczysz sie?

Co do przeprowadzki, to tam gdzie sa lepsze perspektywy. Choc mieszkanie jak faktycznie wlasnosc TZta bez wspolwlacicieli brzmi kuszaco. Zeby tylko nie wyszlo, ze sie tam wprowadzisz, matka TZta wroci od partnera (np. sie rozstana). I okaze sie, ze mieszkanie jest jej a Ty siedzisz na jej lasce.

[skazana_na_bluesa]

nie ogarniam, jak wyjazdy mogą przeszkadzać w podjęciu pracy. byłam w związku na odległość 500 km i jakoś to nie była przeszkoda.
studiujesz? uczysz się? jaką masz perspektywę dostania pracy w mieście faceta, a jaką w swoim mieście?

też uważam, że facet może wynająć mieszkanie i się przeprowadzić do twojego miasta. nie oznacza to, że musicie mieszkać na kupie z twoją rodziną.

[letik]

Szczerze? Uwazam, ze powinnas wyjechać.
Nie porzucasz rodziny tylko zaczynasz samodzielne zycie, no ludzie..
Gadka dziadka to juz w ogole kosmos..bedzie płakał..jednak to prawda, ze ludzie na starosc dziecinnieją.
A mama tez spokojnie sobie poradzi. Chcesz do konca zycia ich nianczyc czy co? Bo jesli tak to przygotuj sie, ze zaden facet nie zaakceptuje bycia ciagle na drugim planie. Odwrotnie byloby tak samo, pewnie tez nie byloby Ci to na reke. Skoro u niego macie lepsze warunki to nie rozumiem po co rozwazac opcje z wynajmem jego mieszkania itp.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[kasiunia788742]

Napisane przez Memories90

Jeśli ci tak trudno zacząć swoje życie to siedź latami z rodziną i ich utrzymuj lub pomagaj.

300 km to nie koniec swiata możesz co drugi tydzień odwiedzać rodzinę, a utrzymywać czy dokładać pieniędzy nikt ci nie karze i nie rozumiem po co miała byś to robić. Czujesz się zoobowiązana przez depresje mamy czy jak?

Co złego jest w pomocy finansowej matce?

Wysłane z mojego SM-G935F przy użyciu Tapatalka

[mariamalaria]

Napisane przez Memories90

Jeśli ci tak trudno zacząć swoje życie to siedź latami z rodziną i ich utrzymuj lub pomagaj.

300 km to nie koniec swiata możesz co drugi tydzień odwiedzać rodzinę, a utrzymywać czy dokładać pieniędzy nikt ci nie karze i nie rozumiem po co miała byś to robić. Czujesz się zoobowiązana przez depresje mamy czy jak?

Wobec bliskich normalny człowiek czuje pewne zobowiązanie. I normalni ludzie to rozumieją. Chociaż nikt im nie każe.

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Napisane przez mariamalaria

Wobec bliskich normalny człowiek czuje pewne zobowiązanie. I normalni ludzie to rozumieją. Chociaż nikt im nie każe.

Nie na wizażu. Tu pomoc rodzicom oznacza nieodcięcie pępowiny, brak dojrzałości i ogólne nieprzystosowanie do życia.

Napisane przez letik

Chcesz do konca zycia ich nianczyc czy co?

Co jest dziwnego w zajęciu się na starość rodzicami?

[Rena]

[1=3ebdb6c370169ce1a39c163 fc8d64643247d9f80;8090152 1]
Co jest dziwnego w zajęciu się na starość rodzicami?[/QUOTE]

To ze taka decyzja wymusza zostanie na miejscu np. A autorka chce wyjechac.

[kasiunia788742]

Napisane przez Rena

To ze taka decyzja wymusza zostanie na miejscu np. A autorka chce wyjechac.

Ale ona nie jest tu wymuszona. Autorka sama o tym pisze. Jedynie co to dziadek ale jego po części można zrozumieć.

Wysłane z mojego SM-G935F przy użyciu Tapatalka

[Istielig]

Napisane przez Melanchton

Jeśli masz dobre kontakty z mamą i dziadkiem to rozważyłabym zaproponowanie facetowi, żebyście mieszkanie w jego mieście wynajęli i z tego opłacali czynsz za wynajem mieszkania w Twoim mieście.
E voila!

Super plan, widzę życie już ustawiłas przynajmniej 4 osobom.
Przypominam ze mieszkanie w ktorym mieszka jej chłopak nie jest formalnie jego, a jego matki. Wcale bym sie nie zdziwiła jakby nie zgodzila się na zaden najem i jeszcze na oddawanie wszystkich pieniędzy z niego synkowi i dziewczynie

Po drugie skoro facet mieszka sam i sam utrzymuje mieszkanie to na pewno ma tam w miarę porządna prace. Ma porzucić mieszkanie po kosztach i dobra prace na rzecz wynajmowania klity ze swoją dziewczyną, ktore de facto pracy nawet nie ma?

W tej sytuacji to oczywiste, ze to ona powinna się przeprowadzic bo nie ma zadnych zobowiązan w swoim miescie.


W ogole nie rozumiem rozterek autorki. To chyba normalne jest, że jak dzieci dorastają to wyprowadzaja się z domu i zaczynają wlasne zycie, czyz nie?
Niech z matki niedoleznej babki nie robi bo kobieta ma pewnie max z 55-60 lat a to jest przypominam wciaz wiek średni

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[letik]

Nie dramatyzujcie. Tu nie chodzi o to, ze autorka ma nie pomagac. W miare mozliwosci oczywiscie. Ale wg Was ma poswiecic wlasne zycie bo bliscy nie chcą aby wyjechala? Przeciez bedzie ich odwiedzac, pomagac finansowo jesli zdoła..no czego jeszcze oczekujecie? Z tego co napisala to ani dziadek ani matka nie wymagają opieki we wszystkim..do lekarza nie chodza codziennie wiec jak trzeba bedzie gdzies podjechac to autorka bedzie wiedziala o tym wczesniej - znajac terminy NFZ to nawet duzo wczesniej..

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Paprotka_]

Napisane przez Melanchton

Jeśli masz dobre kontakty z mamą i dziadkiem to rozważyłabym zaproponowanie facetowi, żebyście mieszkanie w jego mieście wynajęli i z tego opłacali czynsz za wynajem mieszkania w Twoim mieście.
E voila!

Autorko, mnie się też to wydaje najlepszym dla Ciebie rozwiązaniem w tej chwili, pytanie co na to Twój facet. Świetnie rozumiem Twoje rozterki bo sama stanęłam przed taka decyzją. Chciałabym mieszkać w mieście oddalonym od obecnego 350 km ale nie chcę zostawiać rodziców samych. Wyprowadziłam się więc do miasta oddalonego zaledwie 60 km a i to będzie problemem, jeżeli któreś z nich zacznie poważnie chorować. Nie zazdroszczę Ci decyzji.

[Melanchton]

Napisane przez Istielig

Super plan, widzę życie już ustawiłas przynajmniej 4 osobom.
Przypominam ze mieszkanie w ktorym mieszka jej chłopak nie jest formalnie jego, a jego matki. Wcale bym sie nie zdziwiła jakby nie zgodzila się na zaden najem i jeszcze na oddawanie wszystkich pieniędzy z niego synkowi i dziewczynie

Po drugie skoro facet mieszka sam i sam utrzymuje mieszkanie to na pewno ma tam w miarę porządna prace. Ma porzucić mieszkanie po kosztach i dobra prace na rzecz wynajmowania klity ze swoją dziewczyną, ktore de facto pracy nawet nie ma?

W tej sytuacji to oczywiste, ze to ona powinna się przeprowadzic bo nie ma zadnych zobowiązan w swoim miescie.


W ogole nie rozumiem rozterek autorki. To chyba normalne jest, że jak dzieci dorastają to wyprowadzaja się z domu i zaczynają wlasne zycie, czyz nie?
Niech z matki niedoleznej babki nie robi bo kobieta ma pewnie max z 55-60 lat a to jest przypominam wciaz wiek średni

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Nie napadaj tak na mnie, bo Ci żyłka pęknie.

Sęk w tym, że ona właśnie ma zobowiązania. Jeśli rodzina nie jest patologiczna, a relacja z matką i dziadkiem jest zdrowa to chyba naturalne, że dziewczyna nie chce się na nich po prostu wypinać. Ale co ja tam wiem.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Melanchton

Nie napadaj tak na mnie, bo Ci żyłka pęknie.

Sęk w tym, że ona właśnie ma zobowiązania. Jeśli rodzina nie jest patologiczna, a relacja z matką i dziadkiem jest zdrowa to chyba naturalne, że dziewczyna nie chce się na nich po prostu wypinać. Ale co ja tam wiem.

To normalne że dzieci wyprowadzają się, zakładają rodziny, i za jakiś czas kiedy rodzice zestarzeją się - przejmuja nad nimi opiekę. Mama Autorki nie jest bezradną staruszka a kobietą w średnim wieku - która za dużo swoich problemów przerzuca na na swoje dziecko. I przez to uniemożliwia mu usamodzielnienie się.

[Istielig]

Napisane przez Melanchton

Nie napadaj tak na mnie, bo Ci żyłka pęknie.

Sęk w tym, że ona właśnie ma zobowiązania. Jeśli rodzina nie jest patologiczna, a relacja z matką i dziadkiem jest zdrowa to chyba naturalne, że dziewczyna nie chce się na nich po prostu wypinać. Ale co ja tam wiem.

Usamodzielnienie się i wyprowadzka z domu rodzinnego to wypinanie się na rodzinę? No, tego na wizazu to jeszcze nie grali

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Melanchton]

Czy ja mówię, że ma się nie wyprowadzać?
Ktoś chyba nie czyta ze zrozumieniem.

[Istielig]

Napisane przez Melanchton

Czy ja mówię, że ma się nie wyprowadzać?
Ktoś chyba nie czyta ze zrozumieniem.

Jak dla mnie to mozesz mówić o pogodzie na nanga parbat i tyle samo wniosloby to do tematu co twoje uszczypliwosci niskich lotów



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[201803111829]

Autorko, czułam się podobnie. Ja co prawda wyprowadziłam się tylko 45 km dalej, więc w razie czego - godzina jazdy autobusem i jestem. No ale miałam podobnie, też nie chciałam zostawiać mamy z babką (okropna kobieta, mama się nie odgryzie, tylko posłusznie zrobi to, co babka chce), zawsze byłam córeczką mamusi, ba, ona do tej pory jak przechodzimy przez ulicę łapie mnie za rękę, bałam się tęsknoty, tego, że mama nie ma po pracy żadnych koleżanek tylko przychodzi i siada przed tv. I cóż, wyniosłam się, przez pierwszy miesiąc czułam okropną tęsknotę, zastanawiałam się, czy to dobry pomysł, czy jestem gotowa. Potem był luz, przywyklam. A jak zamieszkałam z facetem to już w ogóle nie tęsknię praktycznie.

Wysłane z mojego ALE-L21 przy użyciu Tapatalka

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Melanchton

Czy ja mówię, że ma się nie wyprowadzać?
Ktoś chyba nie czyta ze zrozumieniem.

wyprowadzka z domu nie oznacza wypięcia się na rodzinę. Ile lat ma mama - 50? toż to kobieta w sile wieku. Raczej to matka ma zobowiązanie wobec uczącego się jeszcze dziecka .....

[kasiunia788742]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;80947431]wyprowadzka z domu nie oznacza wypięcia się na rodzinę. Ile lat ma mama - 50? toż to kobieta w sile wieku. Raczej to matka ma zobowiązanie wobec uczącego się jeszcze dziecka .....[/QUOTE]Raczej nie ma pieniędzy żeby to "zobowiązanie" spełnić.

Wysłane z mojego SM-G935F przy użyciu Tapatalka

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez kasiunia788742

Raczej nie ma pieniędzy żeby to "zobowiązanie" spełnić.
Wysłane z mojego SM-G935F przy użyciu Tapatalka

Melanchton pisała że Autorka ma zobowiązania

Zobowiązania to nie tylko pieniądze