Matka chce wymusić na mnie zorganizowanie wesela

[hazey]

Planujemy z TŻ-tem ślub i to nie w najbliższej przyszłości, może za 3-4 lata. Ślub, ale nie wesele. Nigdy o weselu nie marzyłam. Nie cierpię takich imprez, jestem cieżkim przypadkiem introwertyka (podobnie jak mój TŻ), rola panny młodej zabawiającej całe towarzystwo i tańczącej aż do rana z każdym wujem mnie przerasta, weselne zabawy są dla mnie żenujące, tak samo jak disco polo i inne typowo weselne melodie, przy których nawalone grono gości najlepiej się bawi. Z rodziną nie utrzymuję na codzień żadnych kontaktów - widzimy się właśnie tylko na weselach, pogrzebach - czyli tak naprawdę są to dla mnie obcy ludzie. TŻ również wesela pod żadnym pozorem nie chce (jest chyba bardziej nieugięty ode mnie).

Żeby całkowicie nie olać rodziny rozmyślamy nad urządzeniem przyjęcia, w restuaracji, obiad + kolacja, przystawki itp, ot taka rodzinna posiadówka. Bez tańców, zabaw. Powiedzmy impreza do godziny 22. Dla najbliższej rodziny, czyli nasi rodzice, siostra TŻ, dziadkowie, rodzeństwo rodziców + ich dzieci oraz ewentualne wnuki. Nie takie mało grono, ale bez dodatkowych kuzynów typu piąta woda po kisielu. Wszystko na spokojnie, najlepiej bez wódki, tylko wino i szampan. Może zostanę za to zjechana, ale dla mnie wesele czy przyjęcie weselne to impreza przede wszystkim dla PM, a w drugiej kolejności dla gości i to my mamy się w najważniejszym dla nas dniu czuć komfortowo, a nie przejmować niezadowoleniem gości. Oczywiście jeśli komuś taka forma przyjecia nie odpowiada, nie jest zmuszony na nie przychodzić.

Kolejna sprawa - kupujemy z TŻ mieszkanie, za rok się do niego wprowadzimy. Co dla mojej mamy, zagorzałej katoliczki jest nie do pomyślenia. Jak to mieszkanie bez ślubu? Ona na to nie pozwoli. Oczywiscie nie wie, że od samego początku zwiazku z TŻ wynajmujemy razem mieszkanie. Dla mojego świetego spokoju jej o tym nie mówię. O zakupie mieszkania powiedziałam, bo to jednak poważniejsze przedwsięwzięcie. No i się zaczęło. Bo ciocia dzwoniła i na wieść o kupnie mieszkania pytała kiedy mają się szykować na moje wesele. Zgodnie z prawdą odpowiedziałam, że nigdy. Mama wpadła w histerię, płakała, krzyczała, usłyszałam wiele przykrych słów oraz wręcz śmiesznych wypowiedzi a oto niektóre z nich:
- ona nie będzie dziadem, który chodził po czyichś weselach, a teraz nie odprosi gości na wesele własnej córki,
- moje zdanie jej nie interesuje, wesele jest dla gości, a nie dla mnie i TŻ oraz odbędzie się chociażby mieli sprzedać pół majątku - starcza im ledwo od 1-go do 1-go na jedzenie (wesele oczywiście na minimum 150 osób),
- przyjęcie weselne nie wchodzi w grę, takie imprezy wyprawiają dziwaki, ciocia była na takim przyjęciu bez tańców, bardzo się jej nie podobało i krytykowała PM, a ona nie ma zamiaru się później wstydzić,
- każda normalna dziewczyna marzy o pięknym weselu, więc może też zacznę zachowywać się jak normalny człowiek,
- podobno nie chcę robić wesela, bo wstydzę się za siebie, bo nie mam się czym pochwalić - nie skończyłam jeszcze studiów - oraz skończę je kilka lat później niż powinnam (o moja czym rodzina nie wie), nie mam znajomych (mam małe grono, więcej nie potrzebuję), cytując "jestem nikim", no cóż, trochę zabolało,
- zresztą jej się mój TŻ nie podoba, bo jest z rozbitej rodziny i jak teraz wytłumaczyć brak jednego z jego rodziców na weselu naszej rodzinie, będzie musiała świecić oczami.

Zdaję sobie sprawę z tego, że zachowanie mojej matki nie jest normalne, całe życie przechodziłam z nią prawdziwą gehennę, w sumie nawet jest mi jej szkoda, bo w życiu bardzo jej nie wyszło i dlatego wylewa swoje żale na mnie i podkopuje moją samoocenę. Całe życie stosowała wobec mnie przemoc psychiczną, mówiła, że jestem złą córką, porównywała do wszystkich. Teraz jako osoba dorosła, pracująca i studiująca jeżdżę do domu całe szczeście raz na miesiąc/dwa miesiące. Przy czym po takiej wizycie psychicznie dochodzę do siebie conajmniej tydzień. Jeżdżę ze względu na ojca, zaszczutego pantoflarza, o zbyt dobrym sercu.

Po co piszę ten wątek? Nie wiem jak sobie z nią poradzić. Wiem że najlepiej byłoby to gadanie olać i robić swoje, ale moja mama niedawno bardzo ciężko zachorowała. Jest to choroba nieuleczalna i stres oraz denerwowanie się bardzo jej szkodzi. Trochę boję się postawić, żeby później nie mieć wyrzutów sumienia, że przeze mnie jej stan się pogorszył. Z drugiej strony, nie chcę robić wesela wbrew sobie i męczyć się przygotowaniami i tym wszystkim. Musiałam się komuś wyżalić. Może dacie jakieś rady jak wybrnąć z tej sytuacji, o ile się jakoś da.

[fralla]

Napisane przez hazey

Planujemy z TŻ-tem ślub i to nie w najbliższej przyszłości, może za 3-4 lata. Ślub, ale nie wesele. Nigdy o weselu nie marzyłam. Nie cierpię takich imprez, jestem cieżkim przypadkiem introwertyka (podobnie jak mój TŻ), rola pany młodej zabawiającej całe towarzystwo i tańczącej aż do rana z każdym wujem mnie przerasta, weselne zabawy są dla mnie żenujące, tak samo jak disco polo i inne typowo weselne melodie, przy których nawalone grono gości najlepiej się bawi. Z rodziną nie utrzymuję na codzień żadnych kontaktów - widzimy się właśnie tylko na weselach, pogrzebach - czyli tak naprawdę są to dla mnie obcy ludzie. TŻ również wesela pod żadnym pozorem nie chce (jest chyba bardziej nieugięty ode mnie).

Żeby całkowicie nie olać rodziny rozmyślamy nad urządzeniem przyjęcia, w restuaracji, obiad + kolacja, przystawki itp, ot taka rodzinna posiadówka. Bez tańców, zabaw. Powiedzmy impreza do godziny 22. Dla najbliższej rodziny, czyli nasi rodzice, siostra TŻ, dziadkowie, rodzeństwo rodziców + ich dzieci oraz ewentualne wnuki. Nie takie mało grono, ale bez dodatkowych kuzynów typu piąta woda po kisielu. Wszystko na spokojnie, najlepiej bez wódki, tylko wino i szampan. Może zostanę za to zjechana, ale dla mnie wesele czy przyjęcie weselne to impreza przede wszystkim dla PM, a w drugiej kolejności dla gości i to my mamy się w najważniejszym dla nas dniu czuć komfortowo, a nie przejmować niezadowoleniem gości. Oczywiście jeśli komuś taka forma przyjecia nie odpowiada, nie jest zmuszony na nie przychodzić.

Kolejna sprawa - kupujemy z TŻ mieszkanie, za rok się do niego wprowadzimy. Co dla mojej mamy, zagorzałej katoliczki jest nie do pomyślenia. Jak to mieszkanie bez ślubu? Ona na to nie pozwoli. Oczywiscie nie wie, że od samego początku zwiazku z TŻ wynajmujemy razem mieszkanie. Dla mojego świetego spokoju jej o tym nie mówię. O zakupie mieszkania powiedziałam, bo to jednak poważniejsze przedwsięwzięcie. No i się zaczęło. Bo ciocia dzwoniła i na wieść o kupnie mieszkania pytała kiedy mają się szykować na moje wesele. Zgodnie z prawdą odpowiedziałam, że nigdy. Mama wpadła w histerię, płakała, krzyczała, usłyszałam wiele przykrych słów oraz wręcz śmiesznych wypowiedzi a oto niektóre z nich:
- ona nie będzie dziadem, który chodził po czyichś weselach, a teraz nie odprosi gości na wesele własnej córki,
- moje zdanie jej nie interesuje, wesele jest dla gości, a nie dla mnie i TŻ oraz odbędzie się chociażby mieli sprzedać pół majątku - starcza im ledwo od 1-go do 1-go na jedzenie (wesele oczywiście na minimum 150 osób),
- przyjęcie weselne nie wchodzi w grę, takie imprezy wyprawiają dziwaki, ciocia była na takim przyjęciu bez tańców, bardzo się jej nie podobało i krytykowała PM, a ona nie ma zamiaru się później wstydzić,
- każda normalna dziewczyna marzy o pięknym weselu, więc może też zacznę zachowywać się jak normalny człowiek,
- podobno nie chcę robić wesela, bo wstydzę się za siebie, bo nie mam się czym pochwalić - nie skończyłam jeszcze studiów - oraz skończę je kilka lat później niż powinnam (o moja czym rodzina nie wie), nie mam znajomych (mam małe grono, więcej nie potrzebuję), cytując "jestem nikim", no cóż, trochę zabolało,
- zresztą jej się mój TŻ nie podoba, bo jest z rozbitej rodziny i jak teraz wytłumaczyć brak jednego z jego rodziców na weselu naszej rodzinie, będzie musiała świecić oczami.

Zdaję sobie sprawę z tego, że zachowanie mojej matki nie jest normalne, całe życie przechodziłam z nią prawdziwą gehennę, w sumie nawet jest mi jej szkoda, bo w życiu bardzo jej nie wyszło i dlatego wylewa swoje żale na mnie i podkopuje moją samoocenę. Całe życie stosowała wobec mnie przemoc psychiczną, mówiła, że jestem złą córką, porównywała do wszystkich. Teraz jako osoba dorosła, pracująca i studiująca jeżdżę do domu całe szczeście raz na miesiąc/dwa miesiące. Przy czym po takiej wizycie psychicznie dochodzę do siebie conajmniej tydzień. Jeżdżę ze względu na ojca, zaszczutego pantoflarza, o zbyt dobrym sercu.

Po co piszę ten wątek? Nie wiem jak sobie z nią poradzić. Wiem że najlepiej byłoby to gadanie olać i robić swoje, ale moja mama niedawno bardzo ciężko zachorowała. Jest to choroba nieuleczalna i stres oraz denerwowanie się bardzo jej szkodzi. Trochę boję się postawić, żeby później nie mieć wyrzutów sumienia, że przeze mnie jej stan się pogorszył. Z drugiej strony, nie chcę robić wesela wbrew sobie i męczyć się przygotowaniami i tym wszystkim. Musiałam się komuś wyżalić. Może dacie jakieś rady jak wybrnąć z tej sytuacji, o ile się jakoś da.

Dokładnie cię rozumiem, organizacja wielkiego wesela dla mnie też jest opcją nie do przełknięcia. Trzymaj się swojej zaplanowanej wersji. To jakaś tragikomedia, że matka próbuje tak manipulować życiem swojej dorosłej córki. Oczywiście wszystko tylko w imię a co ludzie powiedzą i że ciocia Hela się w grobie z zażenowania przewraca. Po tych tekstach, które ci matka zaserwowowała bym się porządnie zastanowiła, czy w ogóle ją zaprosić na to wasze przyjęcie. Serio, ochłodziłabym kontakty, jakby mi matka zaczęła zaglądać do łóżka i wytykać, że się jej mój TŻ nie podoba, bo olaboga, z rozbitej rodziny. Czasami taka terapia szokowa działa na takie nadgorliwe mamusie i zaczynają sobie przewartościowywać, co jest ważniejsze: dobre kontakty z własnym dzieckiem czy co sobie ciotka Grażynka tysiąc km dalej pomyśli. Powiedz mamie po prostu, że organizujesz swoje przyjęcie weselne, tak jak chcesz. Jak nie ma ochoty na nie przychodzić, bo w końcu jesteś dziwakiem, nie jesteś do końca normalna i ojezuniu nawet studiów nie skończyłaś, to w sumie nie chcesz, żeby się czuła niekomfortowo i nie będziesz nikogo zmuszać

U mnie w rodzinie też były takie cyrki, zastaw się a postaw się, mimo cieżkich sytuacji finansowych. Kredyty na parę lat, żeby wszystko przepić i przejjeść w jedną noc. Moja siostra na ten przykład, organizowała malutkie przyjęcie weselne i rodzice mimo, że na początku troszkę kręcili nosami to potem sobie bardzo chwalili

[ajah]

Napisane przez hazey

Planujemy z TŻ-tem ślub i to nie w najbliższej przyszłości, może za 3-4 lata. Ślub, ale nie wesele. Nigdy o weselu nie marzyłam. Nie cierpię takich imprez, jestem cieżkim przypadkiem introwertyka (podobnie jak mój TŻ), rola panny młodej zabawiającej całe towarzystwo i tańczącej aż do rana z każdym wujem mnie przerasta, weselne zabawy są dla mnie żenujące, tak samo jak disco polo i inne typowo weselne melodie, przy których nawalone grono gości najlepiej się bawi. Z rodziną nie utrzymuję na codzień żadnych kontaktów - widzimy się właśnie tylko na weselach, pogrzebach - czyli tak naprawdę są to dla mnie obcy ludzie. TŻ również wesela pod żadnym pozorem nie chce (jest chyba bardziej nieugięty ode mnie).

Żeby całkowicie nie olać rodziny rozmyślamy nad urządzeniem przyjęcia, w restuaracji, obiad + kolacja, przystawki itp, ot taka rodzinna posiadówka. Bez tańców, zabaw. Powiedzmy impreza do godziny 22. Dla najbliższej rodziny, czyli nasi rodzice, siostra TŻ, dziadkowie, rodzeństwo rodziców + ich dzieci oraz ewentualne wnuki. Nie takie mało grono, ale bez dodatkowych kuzynów typu piąta woda po kisielu. Wszystko na spokojnie, najlepiej bez wódki, tylko wino i szampan. Może zostanę za to zjechana, ale dla mnie wesele czy przyjęcie weselne to impreza przede wszystkim dla PM, a w drugiej kolejności dla gości i to my mamy się w najważniejszym dla nas dniu czuć komfortowo, a nie przejmować niezadowoleniem gości. Oczywiście jeśli komuś taka forma przyjecia nie odpowiada, nie jest zmuszony na nie przychodzić.

Kolejna sprawa - kupujemy z TŻ mieszkanie, za rok się do niego wprowadzimy. Co dla mojej mamy, zagorzałej katoliczki jest nie do pomyślenia. Jak to mieszkanie bez ślubu? Ona na to nie pozwoli. Oczywiscie nie wie, że od samego początku zwiazku z TŻ wynajmujemy razem mieszkanie. Dla mojego świetego spokoju jej o tym nie mówię. O zakupie mieszkania powiedziałam, bo to jednak poważniejsze przedwsięwzięcie. No i się zaczęło. Bo ciocia dzwoniła i na wieść o kupnie mieszkania pytała kiedy mają się szykować na moje wesele. Zgodnie z prawdą odpowiedziałam, że nigdy. Mama wpadła w histerię, płakała, krzyczała, usłyszałam wiele przykrych słów oraz wręcz śmiesznych wypowiedzi a oto niektóre z nich:
- ona nie będzie dziadem, który chodził po czyichś weselach, a teraz nie odprosi gości na wesele własnej córki,
- moje zdanie jej nie interesuje, wesele jest dla gości, a nie dla mnie i TŻ oraz odbędzie się chociażby mieli sprzedać pół majątku - starcza im ledwo od 1-go do 1-go na jedzenie (wesele oczywiście na minimum 150 osób),
- przyjęcie weselne nie wchodzi w grę, takie imprezy wyprawiają dziwaki, ciocia była na takim przyjęciu bez tańców, bardzo się jej nie podobało i krytykowała PM, a ona nie ma zamiaru się później wstydzić,
- każda normalna dziewczyna marzy o pięknym weselu, więc może też zacznę zachowywać się jak normalny człowiek,
- podobno nie chcę robić wesela, bo wstydzę się za siebie, bo nie mam się czym pochwalić - nie skończyłam jeszcze studiów - oraz skończę je kilka lat później niż powinnam (o moja czym rodzina nie wie), nie mam znajomych (mam małe grono, więcej nie potrzebuję), cytując "jestem nikim", no cóż, trochę zabolało,
- zresztą jej się mój TŻ nie podoba, bo jest z rozbitej rodziny i jak teraz wytłumaczyć brak jednego z jego rodziców na weselu naszej rodzinie, będzie musiała świecić oczami.

Zdaję sobie sprawę z tego, że zachowanie mojej matki nie jest normalne, całe życie przechodziłam z nią prawdziwą gehennę, w sumie nawet jest mi jej szkoda, bo w życiu bardzo jej nie wyszło i dlatego wylewa swoje żale na mnie i podkopuje moją samoocenę. Całe życie stosowała wobec mnie przemoc psychiczną, mówiła, że jestem złą córką, porównywała do wszystkich. Teraz jako osoba dorosła, pracująca i studiująca jeżdżę do domu całe szczeście raz na miesiąc/dwa miesiące. Przy czym po takiej wizycie psychicznie dochodzę do siebie conajmniej tydzień. Jeżdżę ze względu na ojca, zaszczutego pantoflarza, o zbyt dobrym sercu.

Po co piszę ten wątek? Nie wiem jak sobie z nią poradzić. Wiem że najlepiej byłoby to gadanie olać i robić swoje, ale moja mama niedawno bardzo ciężko zachorowała. Jest to choroba nieuleczalna i stres oraz denerwowanie się bardzo jej szkodzi. Trochę boję się postawić, żeby później nie mieć wyrzutów sumienia, że przeze mnie jej stan się pogorszył. Z drugiej strony, nie chcę robić wesela wbrew sobie i męczyć się przygotowaniami i tym wszystkim. Musiałam się komuś wyżalić. Może dacie jakieś rady jak wybrnąć z tej sytuacji, o ile się jakoś da.

W ogóle z niá nie dyskutuj. Jak cię o coś zapyta, informuj krótko, jasno i zdawkowo. Nie rozmawiaj o kupnie domu, przeprowadzce, weselu i ślubie.
Jak za cztery lata (czy kiedy tam) będziecie chcieli brać slub to najpierw obmyślicie co i jak a póxniej jej powiecie, najlepiej jak wszystko będzie ustalone.
Możesz jej powiedzieć, że rozumiesz to jak się czuje itd., ale to wasze zycie, wasz ślub i zdania nie zmienicie.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Nie chciałoby mi się z rodzicami handryczyć.
Zrób ślub - Wy ze świadkami, a za jakiś czas przyjęcie poślubne.

[la'Mbria]

Informuj o swoich wyborach jak już będzie PO FAKCIE.
Np KUPILIŚMY mieszkanie.
Zaklepaliśmy termin ślubu na tego i tego.
Tu i tu.
Bez opowiadania o planach. Bez konsultowania.
Matka zapyta o coś np o mieszkanie- odpowiadaj- jeszcze nie kupione.
Nie wybrane. Nie podpisana umowa. Proste krótkie komunikaty z którymi nie bardzo bedzie miała jak dyskutować.
Zapyta czemu nie kupione- bo nie wybrane.
I tak dalej.
Żadnych dyskusji i wprowadzania mamy w plany.
Wtedy wytrącisz jej "broń" w postaci jakichś pseudoargumentów.

A co do ślubu/ wesela, brzydko ale prawdziwie napiszę- martwić się bedziesz za te 3-4 lata. A jeśli mama jest chora to moze problemu z weselem za te kilka lat nie będziesz miała(nie życzę źle, po prostu może sie tak zdarzyć).

Na razie rób po swojemu i matki nie angażuj w żadne plany. Niech się na zdrowiu swoim skupi.

Wysłane z mojego SM-J710F przy użyciu Tapatalka

[Mojwa]

Nie wmawiaj sobie, że stan mamy się przez ciebie pogorszy. To ona sama sobie wymyśla stresy, nie Ty. I rób po swojemu.

ps jestem takim dziwakiem i o dziwo rodzina była całkiem zadowolona

[Asior77]

Po tych okrutnych, okropnych słowach, które nigdy nie powinny paść z ust matki kochającej swoje dziecko. Uważam, że powinnaś powiedzieć matce, co myślisz na temat jej karygodnych wypowiedzi, a potem dać jej czas na przemyślenie i zweryfikowanie podejścia, do Ciebie i Twoich wyborów życiowych, na to, aby zdała sobie sprawe, że jesteś dorosłym, samostanowiącym człowiekiem, który żyje wg swoich zasad, a nie tak jak chce matka.
Trzeba nie mieć serca, żeby tak traktować dziecko.
Nie daj się złamać, trzymaj się, brzmisz bardzo rozsądnie.
Pozdrawiam cieplutko.

[ruda_beksa]

Napisane przez Asior77

Po tych okrutnych, okropnych słowach, które nigdy nie powinny paść z ust matki kochającej swoje dziecko. Uważam, że powinnaś powiedzieć matce, co myślisz na temat jej karygodnych wypowiedzi, a potem dać jej czas na przemyślenie i zweryfikowanie podejścia, do Ciebie i Twoich wyborów życiowych, na to, aby zdała sobie sprawe, że jesteś dorosłym, samostanowiącym człowiekiem, który żyje wg swoich zasad, a nie tak jak chce matka.
Trzeba nie mieć serca, żeby tak traktować dziecko.
Nie daj się złamać, trzymaj się, brzmisz bardzo rozsądnie.
Pozdrawiam cieplutko.

W punkt. Autorko, twoja matka nie ma chyba za grosz wstydu. Ma w twoje życzenia i dobro, zależy jej tylko na pokazaniu się przed gośćmi. A już mówienie córce, że jest nikim i jest nienormalna to kompletna patologia. Po takim tekście ograniczyłabym kontakty z mamusią, niech sobie gada z ciotkami, skoro ich zdanie tak wiele dla niej znaczy.

Jeśli jej stan się pogorszy przez "stres" spowodowany przez problemy wyciągane z tyłka, to nie twoja wina, a jej. Jest dorosłą kobietą i to ona jest przede wszystkim odpowiedzialna za własne zdrowie i higienę psychiczną.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

nienormalna baba
na twoim miejscu wzielabym slub tylko ze swiadkami i nawet przyjecia nie robila skoro ma cie ciotka obgadywac matka ma sie wstydzic itp to niech nie przychodza szkoda pradu na nierefrmowalnych katolikow

[62f33e9ec77d3cf0943e95da9955941e4a625c6c]

Nie robilabym absolutnie zadnych ustepstw dla mamy. Nawet tej kolacji dla rodziny.
Dochodzenie do siebie przez tydzien psychicznie po wizycie nie jest normalne. Moim zdaniem nie zaszkodzilaby ci terapia, ktora pozwolilaby ci uwolnic sie od toksyka, ktorym jest twoja mama. Dlaczego mysle, ze potrzebujesz terapii? Bo mimo ewidentnie zlego wplywu matki na twoj stan zdrowia, szukasz dla niej usprawiedliwien i sama siebie terroryzujesz (bo jest chora i cos jej sie stanie, bo w zyciu jej nie wyszlo, bo tata taki biedny sterroryzowany). Toksyk. Od toksyka trzeba sie odciac.

Dobra rada padla tutaj w ktoryms z postow, zeby informowac mame po fakcie. Albo wcale nie informowac. A ja bym jej jeszcze powiedziala, ze mieszkacie ze soba od dlugiego czasu. Katoliczka? Raczej hipokrytka, tak traktowac innych ludzi...

[figa84]

Chyba pora się odciąć od mamusi. Po co jeździsz do domu jak każda wizytę odchorowujesz? To jest trudne, ale będziesz zdrowsza jak się od niej odetniesz.

[201803290936]

[1=7623cb0b746b4d40e529fc1 23bf669aade741778_65822f0 7d8014;81301291]nienormalna baba
na twoim miejscu wzielabym slub tylko ze swiadkami i nawet przyjecia nie robila skoro ma cie ciotka obgadywac matka ma sie wstydzic itp to niech nie przychodza szkoda pradu na nierefrmowalnych katolikow[/QUOTE]

To samo. Czasami nie da się pogodzić jednego z drugim, więc opcja minimalna i tyle.

[_Selina_]

Po pierwsze nie bierz od mniej żadnych pieniędzy na ślub czy wesele. Wszystko opłacanie sami i zróbcie tak jak Wy uważacie, łącznie z listą gości, chcecie skromny ślub to taki zróbcie. Równie dobrze możecie zrobić z samymi świadkami. Jeśli będą pretensje powiesz, że przecież nie akceptowała Waszych decyzji, to po co się miała męczyć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[la'Mbria]

Napisane przez _Selina_

Po pierwsze nie bierz od mniej żadnych pieniędzy na ślub czy wesele. Wszystko opłacanie sami i zróbcie tak jak Wy uważacie, łącznie z listą gości, chcecie skromny ślub to taki zróbcie. Równie dobrze możecie zrobić z samymi świadkami. Jeśli będą pretensje powiesz, że przecież nie akceptowała Waszych decyzji, to po co się miała męczyć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

W punkt.

Ja to się w ogóle zastanawiam czemu DOROSŁE dzieci chodzą wokół dorosłych rodziców na paluszkach, jak trusie, żeby tylko mamci nie urazić bo ona taka czy owaka- biedna, pokrzywdzona, schorowana i w życiu jej nie wyszło.

A co to? Dziecka wina? Czemu dorosła kobieta umie na co dzień jakoś w miarę sprawnie funkcjonować w społeczeństwie,ale wizyta u mamusi wywołuje tygodniową potrzebę odchorowywania?!


Wysłane z mojego SM-J710F przy użyciu Tapatalka

[Caudofemoralis]

Napisane przez hazey

Trochę boję się postawić, żeby później nie mieć wyrzutów sumienia, że przeze mnie jej stan się pogorszył.

Nie przez ciebie, tylko przez jej absurdalne oczekiwania wobec ciebie. Serio, nie ponosisz odpowiedzialności za jej wyobrażenia, lęki, i życiowe priorytety. Gadki typu "dostanę zawału, jak zamieszkasz z narzeczonym przed ślubem" są toksyczne, to tylko manipulacja, która ma w tobie wywołać poczucie winy.

[62f33e9ec77d3cf0943e95da9955941e4a625c6c]

Napisane przez la'Mbria

W punkt.

Ja to się w ogóle zastanawiam czemu DOROSŁE dzieci chodzą wokół dorosłych rodziców na paluszkach, jak trusie, żeby tylko mamci nie urazić bo ona taka czy owaka- biedna, pokrzywdzona, schorowana i w życiu jej nie wyszło.

A co to? Dziecka wina? Czemu dorosła kobieta umie na co dzień jakoś w miarę sprawnie funkcjonować w społeczeństwie,ale wizyta u mamusi wywołuje tygodniową potrzebę odchorowywania?!


Wysłane z mojego SM-J710F przy użyciu Tapatalka

No wlasnie jak tak czytam niektore watki, to dochodze do wniosku, ze naprawde wielkim szczesciem jest moc po prostu byc SOBA i nie musiec sie tego wstydzic.

[groszek75]

Kuzynka ostatnio była swiadkiem na slubie u kolezanki, w Lizbonie, a czemu?

Okazało się, ze kolezanka z pracy ze swoim facetem miala dosyć konfliktow rodzinki, narzekań, co gdzie maja robić, to znaleźli gdzie najszybciej dostana slub od razu łacząc z milym wyjazdem, daleko od rodziny i padło na Lizbonę, potrzebowali na szybko świadka, poprosili kuzynke, nawet jej opłacili wszystko

I bylo super, 4 ludzi, tamci szczęsliwi, moja kuzynka też, bo jej sie fajnie "trafiło" i można bez rodziny, bez pompy weselnej

Autorko rob po swojemu, wiadomo, że fochowatość ludzka nie ma granic, trudno, przeboleją, to Twoje życie, to rób jak Wam pasuje

[malinowegruszki]

Napisane przez hazey

weselne zabawy są dla mnie żenujące, tak samo jak disco polo i inne typowo weselne melodie, przy których nawalone grono gości najlepiej się bawi.

Rozumiem, że można nie lubić wesel ale uwierz mi: da się zrobić imprezę bez żenujących zabaw i disco polo. A jeśli goście są na poziomie to i nikt nawalony nie chodzi

Co do reszty zgadzam się z dziewczynami. Zachowanie matki poniżej wszelkiej krytyki. Niech się zastanowi czy ważniejsze jest dla niej co "ludzie powiedzą" czy szczęście własnej córki.

[groszek75]

Napisane przez malinowegruszki

Rozumiem, że można nie lubić wesel ale uwierz mi: da się zrobić imprezę bez żenujących zabaw i disco polo. A jeśli goście są na poziomie to i nikt nawalony nie chodzi

.

da się , potwierdzam

szwagierka w grudniu robila, fajna miła imprez do 22 z hakiem, tylko najblizsza rodzina, bez ciotek i innych, dziadkow i tak nie maja juz, to raptem nas bylo z 15 osob i fajnie muza z lat 80-tych , i jedzonko i potańczone, bardzo milo to wspominam, szczegolnie, ze ja antyweselna

sami tez zrobilismy jak chcielismy, bez wesela, tylko przyjecie, fakt, ze to juz bylo prawie 22 lata temu

[hazey]

Dziękuję Wam bardzo za wszystkie odpowiedzi Utwierdziłyście mnie w przekonaniu, że ze mną wszystko ok i mogę wesela najnormalniej w swiecie nie chcieć.

Mi na dobrych stosunkach z moją rodziną nie zależy, i tak z tymi ciotkami i kuzynkami nie mam kontaktu i mieć nie będę - mieszkają za daleko. Z rodziną TŻ problemów nie będzie, są bardziej otwarci i normalni. Prawdę mówiąc to przyjęcie miało być takim kompromisem, najchętniej wcale bym go nie robiła. Ślub, obiad z najbliższą rodziną i do domu, spedzać miły wieczór z TŻ - to mój wymarzony wyjątkowy dzień.

Pewnie da się zrobić wesele bez żenujących zabaw oraz disco polo, ale ja tańczyć i tak nie lubię, więc jakoś tego nie widzę. Po prostu nie chcę być w centrum uwagi, zainteresowania i kamery. I staram się takich sytuacji jak ognia unikać. Dodatkowo szkoda mi pieniędzy, jak dla mnie wyrzuconych w błoto - co innego gdybym o weselu i pięknym ślubie marzyła - wtedy pewnie na spełnienie swoich zachcianek nie byłoby mi aż tak żal wydawać tyle tysięcy. Oczywiście pieniędzy od rodziców nie mam zamiaru przyjmować pod żadnym pozorem.

Co do mamy. Jej nie zmienię, taka jest i będzie. Ale macie racje, trzeba robić swoje i się nie tłumaczyć. Mówienie po fakcie, tez jest dobrym rozwiązaniem.

[groszek75]

Ja to aby ominąc te tance i pierdoły, to wpadłam na genialny pomysl, wziąc ślub w swoje 21 urodziny, bo akurat wypadala sobota, a że mam w grudniu, to był adwent i był zakaz zabaw, wiec mialam spokoj i z piciem i z zabawami i z głowy było

[62f33e9ec77d3cf0943e95da9955941e4a625c6c]

hazey - mysle, ze na kompromis trzeba sobie zasluzyc i ze twoja mama na taki obiad albo nie przyjdzie, albo ci ten dzien zepsuje. To moze warto od razu zrobic tak, jak ty chcesz .

[hazey]

No mama już zapowiedziała, że na taki bylejaki ślub i obiad się nie wybiera. Powiedziałam, że skoro ma takie parcie na urządzanie wesela, może z ojcem odnowić swoją przysięgę i jeszcze raz urządzić imprezę, zaprosić całą rodzinę i wszyscy będą zadowoleni.

[groszek75]

I bardzo dobrze

moaj mama tak mojej siostrze cyrk odstawila, bo troche nie akceptowala wybranka i niby szla za chwile w tył zwrot i uciekła, ale wujek ją dogonił, nagadał, zeby cyrku nie robila i wrocilo do normy

[Beniak]

I ty nadal z taką okropną osobą utrzymujesz kontakt? Przemoc psychiczna od dziecka do teraz a ty jeszcze z nią rozmawiasz? Wybacz autorko, ale coś chyba z tobą nie tak Rodzina czy nie, sama się zgadzasz na takie traktowanie nadal utrzymując kontakty z takimi chorymi ludźmi. Pisałaś, że ograniczasz kontakty - po prostu z nich zrezygnuj. Niczego nie stracisz. A może takie 0 odzewu przez kilka miesięcy/rok w końcu przewartościuje matkę Polkę

[Hultaj]

- moje zdanie jej nie interesuje, wesele jest dla gości, a nie dla mnie i TŻ oraz odbędzie się chociażby mieli sprzedać pół majątku - starcza im ledwo od 1-go do 1-go na jedzenie (wesele oczywiście na minimum 150 osób),

mnie to wystarcza, byłabym nieugięta, nie pozwoliłabym rodzinie rujnować się finansowo w dodatku na 2dniową imprezę (nic trwałego) której zupełnie nie chcę
i zagroziłą że jak się nie uspokoją to w ogóle zerwę kontakty co w waszej sytuacji i tak byłoby dość proste (słaba relacja z rodziną jak piszesz)

[hazey]

Napisane przez Beniak

I ty nadal z taką okropną osobą utrzymujesz kontakt? Przemoc psychiczna od dziecka do teraz a ty jeszcze z nią rozmawiasz? Wybacz autorko, ale coś chyba z tobą nie tak Rodzina czy nie, sama się zgadzasz na takie traktowanie nadal utrzymując kontakty z takimi chorymi ludźmi. Pisałaś, że ograniczasz kontakty - po prostu z nich zrezygnuj. Niczego nie stracisz. A może takie 0 odzewu przez kilka miesięcy/rok w końcu przewartościuje matkę Polkę

Jeżdżę do domu, bo tata mi nic nie zawinił i bardzo lubię spędzać z nim czas. Więc nie widzę sensu całkowitego odcięcia się od domu. Mama w domu jest cały czas, więc nie uniknę spotkania z nią.

Uprzedzając pytania - przy tacie mama zachowuję się wobec mnie ok, dopiero gdy on wychodzi np. do pracy czy na miasto zaczyna swoje jazdy. Ojcu mówie od razu po tym jak przyjdzie do domu, niestety ona wszystkiego się wypiera, zaczyna płakać, że ja wymyślam i wkładam jej słowa w usta. Ojciec mówi "uspokójcie się obie" i koniec tematu.

[megamag]

Twoja mama ma wyraźnie jakieś problemy psychiczne, ale pewnie nigdy nie będzie chciała tego przyznać, więc raczej nie ma szans na poprawę. Jedyne, co możesz robić, to ignorować jej zachowania i żyć własnym życiem. Jeśli będziesz się tym przejmować i się z nią spierać, tylko ją niepotrzebnie nakręcisz.

[pfffh]

Ja miałam ślub o 14tej, przyjęcie do 24tej i 50 gości. Żadnych durnych zabaw "oczepinowych", ani zbierania na wózek. Nie wyobrażam sobie inaczej.

A twoja mama sama sobie szkodzi. Nie daj sobie wmówić, ze jej stres i źle samopoczucie pochodzi z Twojego zachowania.

[la'Mbria]

Napisane przez hazey

Jeżdżę do domu, bo tata mi nic nie zawinił i bardzo lubię spędzać z nim czas. Więc nie widzę sensu całkowitego odcięcia się od domu. Mama w domu jest cały czas, więc nie uniknę spotkania z nią.

Uprzedzając pytania - przy tacie mama zachowuję się wobec mnie ok, dopiero gdy on wychodzi np. do pracy czy na miasto zaczyna swoje jazdy. Ojcu mówie od razu po tym jak przyjdzie do domu, niestety ona wszystkiego się wypiera, zaczyna płakać, że ja wymyślam i wkładam jej słowa w usta. Ojciec mówi "uspokójcie się obie" i koniec tematu.

Nagraj sobie ze 2-3 rozmowy z matką. Nie musisz jej informować wszak to nie dowód do sądu, po czasie odsłuchaj.
Jak będziesz mieć chwilę wahania co robić- puść sobie taką rozmówkę.

Ostatecznie i ojcu mozesz kiedyś takie nagranie zaserwować.

Z doświadczenia- moja matka gadała bardzo brzydkie i przykre słowa, oczywiście potem się wypierała.
Nagralam i kiedyś puściłam jej to nagranie. Powiedziała mi, że "to nie tak i ona wie, że majstrowałam przy tym". Oczywiście nigdy do błędów się nie przyznała. Nie mamy od lat kontaktu. Ale rodzina z którą jakiś tam kontakt mam wie, że to ja matkę oczerniam i jestem ta zła. A ona chce tylko swoją wielką miłość na mnie przelać.

Nie zmienisz takiej osoby. Mozesz tylko zmienić swój stosunek do niej.

Wysłane z mojego SM-J710F przy użyciu Tapatalka