awans a rodzina

[dlaczegoztoba]

Cześć, piszę do Was żeby się poradzić..
Jesteśmy z chłopakiem od 3 lat razem, nie mamy dzieci. Oboje zarabiamy bardzo dobrze, średnio razem mamy 15tys miesięcznie i tu pojawia się ale... Nasza praca to 10-12 godzin dziennie, jest to często powód sprzeczek- nie mamy czasu dla siebie, ciągle praca, praca praca. Pracujemy w jednej firmie, jest to praca w delegacji i to się nie zmieni - kontrakty trwają w różnych miastach po około 2 lata, ale dzięki temu, że pracujemy w jednej firmie możemy przenosić się z kontratu na kontrakt razem, mieszkać ze sobą itd. I tu pojawia się problem-mój chłopak otrzymał propozycje awansu na bardzo wysokie stanowisko, ale nie jest tak kolorowo jakby się mogło wydawać- miałby "we władaniu" kontrakty z obszaru 1/4 Polski i jasne, rozumiem, ze będzie miał pod sobą ludzi,którymi będzie zarządzał,ale wiąże się to z ciągłą delegacją, każdego dnia poza weekendami. Np. dziś będzie w Warszawie jutro w Gdańsku, nie da się zajmować tym co robimy, bez odwiedzania tych kontraktów.

Pod względem zawodowym jestem dumna, może spełniać swoje ambicje, jest w tym dobry, ale co z naszym życiem? On bardzo chciał dzieci, kiedy mamy mieć na nie czas w takim przypadku ? Zarabiamy bardzo dobrze, nie jest to nam niezbędne do życia, moglibyśmy bardziej skupiać się na sobie, planować rodzinę, a wszystko prowadzi do tego, że prywatnie oddalimy się od siebie.
Ja nie wyobrażam sobie widzieć się tylko w weekendy ( jego poprzedni związek przez to się rozpadł- miał dziewczynę spoza firmy i te delegacje ich wyniszczyły).

Przyjecie awansu to tylko pobudki ambicjonalne, ale wiem, ze nie mogę zabronić mu tego. Przy odrzuceniu takiej propozycji nie pojawi się ona więcej w tej firmie. I ja nie wiem co mu doradzić- zabronię mu to zostanie żal do końca życia, że zabraniam mu się rozwijać, natomiast jak doradzę mu to przyjąć to koniec naszego wspólnego życia.
A co w przypadku dzieci? Będę samotną mamusią przez cały tydzień, a tatuś przyjedzie na weekend się pobawić? już dochodziło do sprzeczek na tym tle, że w tygodniu praca, w weekendy praca- a na takim stanowisku będzie tylko gorzej.

Czy ktoś był z Was w takiej sytuacji? Jak argumentować przyjęcie/nieprzyjęcie takiej propozycji, żeby nie miał żalu?Mam mętlik w głowie, niepotrzebne nam takie dążenie do mamony za wszelka cenę, a jednak to dla niego duża szansa. Niestety taka szansa to pogorszenie naszych relacji, byłam kiedyś w związku na odległość i nie potrafię tego zaakceptować, czuję się wtedy nieszczęśliwa..

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

To nie z wizażem powinnaś konsultować, tylko ze swoim facetem. Póki nie znamy jego opinii, nie da się wiele doradzić.
Powiem tylko tyle, że tak samo ty jak i on możecie siedzieć w domu z tym potencjalnym dzieckiem. I póki co wasz tryb życia jakoś nie sprzyja rozmnażaniu. Już teraz ledwie się widujecie i nigdzie nie mieszkacie na stałe. Nie wiem co tutaj zmienia jego awans.

[dlaczegoztoba]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;83183641]To nie z wizażem powinnaś konsultować, tylko ze swoim facetem. Póki nie znamy jego opinii, nie da się wiele doradzić.
Powiem tylko tyle, że tak samo ty jak i on możecie siedzieć w domu z tym potencjalnym dzieckiem. I póki co wasz tryb życia jakoś nie sprzyja rozmnażaniu. Już teraz ledwie się widujecie i nigdzie nie mieszkacie na stałe. Nie wiem co tutaj zmienia jego awans.[/QUOTE]
odnośnie jego zdania- chciałby bo to dla niego szansa, ale jeszcze sam nie wie, nie dał od razu odpowiedzi.
odnośnie zmiany w naszym życiu - widujemy się teraz codziennie i mieszkamy razem, mimo, że przenosimy się co dwa lata do innego miasta. W przypadku przyjęcia propozycji będziemy się widzieć praktycznie dwa dni co dwa tygodnie.
Pytam Was bo mamy porozmawiać o tym poważnie a nie chciałabym go urazić, natomiast mieć rzeczowe argumenty, że to może zniszczyć nas i co zrobić..

[robcia]

Wiele par tak zyje, czasem widuja sie raz na trzy miesiace, przez tydzien, max poltora. To kwestia tego, czy wam a szczegolnie tobie ,to odpowiada. A widze, że nie. To kwestia poswiecenia , czasowo, wspolnego zycia dla korzysci, przewaznie aby polepszyc byt. Wy tego nie musicie robic, bo pieniadze sa wystarczajace na wygodne zycie.
Nie zdecydowalabym sie na dziecko w takiej sytuacji, czulabym sie jak samotna matka , gdzie więz, wsparcie?Cala ciąża praktycznie bez partnera. Nie wiem ile macie lat i czy mozliwa jest opcja, ze zdecydujesz sie pozostac w tym zwiazku, zaakceptowac awans pod warunkiem, ze bedzie sprawowal ta funkcje przez okreslony czas np dwa lata a potem zrezygnuje i poswiecicie sie bardziej rodzinie niz robieniu kariery? Czy jest szansa, ze on po tym czasie odpusci, ze dotrzyma tej umowy miedzy wami? Czy to gosc, ktory nigdy nie odpuszcza i musi sie piąć wciaz wyżej?

[ruda_beksa]

Lisbeth ma rację, wasze obecne warunki nawet teraz nie są optymalne dla dziecka (2 lata tu, 2 lata tam...), więc w kwestii potomstwa ten awans chyba niewiele zmienia.

Napisane przez dlaczegoztoba

Przyjecie awansu to tylko pobudki ambicjonalne, ale wiem, ze nie mogę zabronić mu tego. Przy odrzuceniu takiej propozycji nie pojawi się ona więcej w tej firmie. I ja nie wiem co mu doradzić- zabronię mu to zostanie żal do końca życia, że zabraniam mu się rozwijać, natomiast jak doradzę mu to przyjąć to koniec naszego wspólnego życia.

Szczerze? Moim zdaniem trochę dramatyzujesz. Mój mąż jest w podobnej sytuacji, tylko w większej skali, no i nasze miejsce zamieszkania jest stałe. Czy nasze wspólne życie jest zakończone? Yyyyy, nie. Czy jest idealnie? Wiadomo, że nie, bo brakuje mi go na co dzień. Nawet w prozaicznych kwestiach codzienne życie jest trudniejsze. Nie spodziewałam się, że jego praca podąży w tym kierunku, ale... jest jak jest. Radzimy sobie. Dużo rozmawiamy mimo odległości. Czasami ja do niego po prostu przylatuję, w ubiegły, tygodniu spakowałam manatki na szybko i poleciałam Jak jest w domu, staramy się ten czas wykorzystać na maksa. Jestem dumna z tego, co osiągnął, wiem, że zwariowałby z nudów klepiąc w klawiaturę w biurze. Wbrew pozorom ludzi motywują nie tylko pieniądze.

No i... myśl długoterminowo. Nie wiem w jakiej branży pracujecie, ale weź pod uwagę że po odbębnieniu kilku lat w zarządzaniu można tą pracę zostawić i pracować jako (świetnie wynagradzany) konsultant lub otworzyć własną firmę.

[Mijanou]

Zgadzam się z Robcią i Rudą. Wiele par tak żyje. Kwestia dogadania się, no ale takie zycie obu partnerom musi opowiadać.

Dla mnie taka sytuacja jest normą. Odkąd sięgam pamięcią, mojego świętej pamięci Taty nie bylo w domu po 6-9 miesięcy w roku, właśnie przez specyfikę jego pracy. Niemniej jednak małżeństwo moich Rodziców przetrwało, więc nie ma co dramatyzować, że to będzie koniec Waszego związku.

Niemniej jednak, każdy jest inny i jeśli nie potrafisz pogodzić się z takim modelem życia rodzinnego (jeśli planujecie dziecko to, niestety, kobieta ma wtedy więcej obowiązków związanych z jego wychowaniem) to powinnaś jasno postawić sprawę.

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[Karena 73]

Nie możesz mu niczego zabronić, to raz. A dwa to szczera rozmowa z ustaleniem jakiegoś planu. Weź pod uwagę ile macie lat i jakie priorytety. Teraz pracując po 12 godzin spędzacie ze sobą i tak mało czasu, a jednak związek trwa.
Jeśli chłopak chce przyjąć stanowisko to możecie określić ramy czasowe, np. za 3-4 lata luzuje i zmienia pracę na stacjonarną, zakłada firmę itp. Związki rozpadają się także, gdy para spędza dużo czasu razem - nie ma reguły.
Nigdy nie ograniczałabym partnera, bo to odbija się czkawką. Mogą Was zabić delegacje, ale także wyrzuty i pretensje. Spróbuj poszukać pozytywów, bo nakręcanie się na nie powoduje frustrację.
Dziewczyny mają rację zakładanie rodziny, gdy oboje pracujecie od rana do nocy to zły pomysł. W tej kwestii jego awans niewiele zmienia.

[cava]

Ty musisz wiedzieć jak chcesz żyć.
Tu gdzie mieszkam taki tryb życia to wręcz norma.
Żona marynarza to osobne zjawisko społeczne.
Ale żyją tak nie tylko żony marynarzy ale i wyżej postawionych specjalistów zatrudnianych przez stocznie do np. Rozpoznawania nowych rynków czy selekcjonowania nowych lokalizacji przeładunkowo-portowych . Przy czym delegacje często wieloletnie obejmują przenosiny zagraniczne.

Ludzie sobie radzą różnie, ale tak. Dzieci są wychowywane przez matki. Jedne odkładają pracę i skupiają się na domu inne dają radę pracować, ale raczej w miejscu zamieszkania i bez delegacji i nie znam żadnej która połączyła by ten styl życia z pracą wymagającą pełnej dyspozycyjności, skupienia na niej czy pracowania ponad etatowe godziny.

[Timon i Pumba]

Treść usunięta

[MeganEagle]

Napisane przez Karena 73

Nie możesz mu niczego zabronić, to raz. A dwa to szczera rozmowa z ustaleniem jakiegoś planu. Weź pod uwagę ile macie lat i jakie priorytety. Teraz pracując po 12 godzin spędzacie ze sobą i tak mało czasu, a jednak związek trwa.
Jeśli chłopak chce przyjąć stanowisko to możecie określić ramy czasowe, np. za 3-4 lata luzuje i zmienia pracę na stacjonarną, zakłada firmę itp. Związki rozpadają się także, gdy para spędza dużo czasu razem - nie ma reguły.
Nigdy nie ograniczałabym partnera, bo to odbija się czkawką. Mogą Was zabić delegacje, ale także wyrzuty i pretensje. Spróbuj poszukać pozytywów, bo nakręcanie się na nie powoduje frustrację.
Dziewczyny mają rację zakładanie rodziny, gdy oboje pracujecie od rana do nocy to zły pomysł. W tej kwestii jego awans niewiele zmienia.

Tak racja, juz teraz nie mają warunków na zdrowa normalną rodzinę. Nie ma opcji by wychowac dziecko pracujac oboje po 12 godzin ;P
Juz teraz sa pretensje i kłótnie to co bedzie jak on zostanie weekendowym tatusiem? Autorko - nie pakuj się w to, w takiej sytuacji.

Musicie wybrac co jest dla was wazniejsze- kolejne tysiące na koncie, czy szczęśliwa rodzina. Takie decyzje sie podejmuje razem - wizaż tu chyba niewiele zdziała

---------- Dopisano o 08:58 ---------- Poprzedni post napisano o 08:56 ----------

Napisane przez cava

Ty musisz wiedzieć jak chcesz żyć.
Tu gdzie mieszkam taki tryb życia to wręcz norma.
Żona marynarza to osobne zjawisko społeczne.
Ale żyją tak nie tylko żony marynarzy ale i wyżej postawionych specjalistów zatrudnianych przez stocznie do np. Rozpoznawania nowych rynków czy selekcjonowania nowych lokalizacji przeładunkowo-portowych . Przy czym delegacje często wieloletnie obejmują przenosiny zagraniczne.

Ludzie sobie radzą różnie, ale tak. Dzieci są wychowywane przez matki. Jedne odkładają pracę i skupiają się na domu inne dają radę pracować, ale raczej w miejscu zamieszkania i bez delegacji i nie znam żadnej która połączyła by ten styl życia z pracą wymagającą pełnej dyspozycyjności, skupienia na niej czy pracowania ponad etatowe godziny.

Z ciekawości - gdzie mieszkasz?
Ja bym nie dała rady calkowicie zrezygnowac ze wspolnego zycia dla kasy, by być żoną przy meżu, samotnie wychowujaca mu dzieci .

[ruda_beksa]

Napisane przez MeganEagle

Ja bym nie dała rady calkowicie zrezygnowac ze wspolnego zycia dla kasy, by być żoną przy meżu, samotnie wychowujaca mu dzieci .

Oj, wyraźnie nie rozumiesz, że dla wielu ludzi kasa nie jest jedyną motywacją.

[MeganEagle]

Napisane przez ruda_beksa

Oj, wyraźnie nie rozumiesz, że dla wielu ludzi kasa nie jest jedyną motywacją.

Nie wazne co by motywowało mojego partnera do faktycznego opuszczenia mnie (ja z dziećmi sama, on wiecznie w rozjazdach) - kasa, ambicja czy cokolwiek, to podstrzymuje to co napisałam. Ale nie o mnie jest ten wątek :P
Nie tylko ambicje faceta mają znaczenie - zwiazek to wspolpraca, a nie - jedna strona spelnia ambicje, a druga poświeca cale swoje zycie, by druga strona mogla sie realizować... bo jak ona zostaje z dziecmi sama, to raczej marne szanse na chociazby rozwojową prace i marne szanse na szczęśliwą rodzinne...

[Rena]

Piszesz o dzieciach, a jestes chociaz w ciazy? Jak zajdziesz w ciaze nawet jutro, to jeszcze przez 9 miesiecy bedzie trzeba czekac az pojawi sie dziecko. Moim zdaniem on moze sprobowac tego awansu - najwyzej za pol roku, rok zrezygnuje z uwagi na sytuacje rodzinna. Ale tak zrezygnowac od razu, dla nienarodzonych dzieci?

[limonka1983]

My tak żyjemy. Mamy syna u statamy się opiekować nim samodzielnie. Wymieniamy się zmianami, więc widzimy się podczas przekazywania sobje kluczyków do auta. Weekendy razem. Jeszcze jak pokrywają się nam zmiany (bie zawsze możemy się zamienić), jesteśmy razem przed lub po pracy (z młodym siedzi babcia). Zarabiany jak większość rodzin w Polsce. Dla mnie 15 tysięcy, to bardzo dużo. Musicie usiąść razem i przedać, czy to Wam wystarcza i idziecie w stronę rodizny, czy jednak kasa jest na 1 miejscu. Powiem Ci, że mam możliwość dorobienia w wekendy, czy dorabiać sobie korepetycjami. Mąż czasem idzie w sobotę do pracy. Jednak odkąd mam dziecko, wolę więcej czasu poświęcać właśnie jemu. Zwłaszcza jak widzę, gdy cieszy się, gdy jesteśmy wszyscy razem. Ludzie mają różne potrzeby. Ja jestem z tyxh, którym przeszła pogoń za kasą, a postawiłam na życie. Skromniejsze, alr bez wiecznym gonieniem się. Nie biorę nadgodzin, nie chodzę na dodatkowe dniówki.

[ruda_beksa]

Napisane przez MeganEagle

Nie tylko ambicje faceta mają znaczenie - zwiazek to wspolpraca, a nie - jedna strona spelnia ambicje, a druga poświeca cale swoje zycie, by druga strona mogla sie realizować... bo jak ona zostaje z dziecmi sama, to raczej marne szanse na chociazby rozwojową prace i marne szanse na szczęśliwą rodzinne...

Autorka o swoich ambicjach nie pisze, tylko o ambicjach faceta, więc do tego się odnoszę. Związek to kompromis i wypracowanie pewnych kwestii - np. kiedy dzieci? Oni dzieci obecnie nie mają, ona nie jest w ciąży, sama pracuje 10-12h dziennie, więc nie róbmy z niej przedwcześnie ~*samotnej mamusi*~ która dla ambicji misiaczka porzuciła rozwojową pracę

---------- Dopisano o 15:57 ---------- Poprzedni post napisano o 15:57 ----------

Napisane przez Rena

Piszesz o dzieciach, a jestes chociaz w ciazy? Jak zajdziesz w ciaze nawet jutro, to jeszcze przez 9 miesiecy bedzie trzeba czekac az pojawi sie dziecko. Moim zdaniem on moze sprobowac tego awansu - najwyzej za pol roku, rok zrezygnuje z uwagi na sytuacje rodzinna. Ale tak zrezygnowac od razu, dla nienarodzonych dzieci?

[cava]

Napisane przez MeganEagle

Z ciekawości - gdzie mieszkasz?
Ja bym nie dała rady calkowicie zrezygnowac ze wspolnego zycia dla kasy, by być żoną przy meżu, samotnie wychowujaca mu dzieci .

W Gdyni.
I serio ludzie nie idą do szkoły morskiej tylko dla przyszłej kasy. W wielu wypadkach to autentyczna pasja, wybór stylu życia, kultywowanie rodzinnych tradycji i chyba też jakiś rodzaj miłości do morza i żeglugi.

[7d825fa9fec57cf5623273fe7eca2ef8f2442710_5d59d871e15d0]

Na twoim miejscu postawiłbym sprawę jasno. Jeśli przyjmie pracę, to żadnych dzieci do momentu aż będzie miał pracę bez częstych delegacji. Czyli być może nigdy.

O ile wyobrażam sobie weekendowy związek tak w życiu nie zgodziłabym się na samotne macierzyństwo.
Nie wszydcy mają dzieci. Może to nie jest wcale wasza droga.
Może jednak kariera jest ważniejsza dla was?


Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[9bfc43f248fa3dd370e3b645ec22fc32ebbe1d0f]

mówisz o dzieciach. a teraz które z was zrezygnuje z pracy i zajmie się wychowywaniem tych dzieci? bo chyba nie myślisz, ze jak oboje po 12 godzin pracujecie to sprowadzenie na świat dziecka jest dobrym pomysłem?
kłócicie się, bo mało się widujecie. a nie będziecie się kłócić, jak jedno będzie cały dzień poza domem, a drugie będzie cały dzień z dzieckiem? nie będzie wzajemnych żali, pretensji?
przemyśl sobie to wszystko. ja bym faceta nie blokowała, jak chce to niech awansuje. jak wasz związek się rozpadnie to widocznie nie było wam po drodze i prędzej czy później i tak to by się zakończyło. tylko wtedy byłby dodatkowy żal o to wyższe stanowisko. a może się okazać, że wcale nie będzie tak źle i wszystko się jakoś ułoży.

[megamag]

Mojego męża nie ma w domu czasem po kilka tygodni, kiedyś nawet mieszkaliśmy w innych krajach. Ale my dzieci nie mamy i nie planujmy. Dzieci to inna sprawa. Już teraz tak naprawdę nie macie warunków, żeby je wychowywać. Jeden kolega z pracy mojego męża tak miał, że go jego dzieci nie poznawały w pewnym momencie. Były malutkie i dla nich te jego nieobecności to było bardzo dużo czasu. Na tyle, żeby zapomnieć, jak wygląda gęba tatusia. Ale w obecnej sytuacji też nie wyglądałoby to lepiej. Dziecko by było cały czas w żłobku/przedszkolu, a potem z opiekunką. Niby można, jak komuś zależy tylko na prokreacji i przekazaniu genów. Ale jak chce się mieć z tym dzieckiem jakikolwiek kontakt i jakkolwiek je wychować, to trochę słabo. Co innego jakby dzieci już były i były starsze. A poza tym te wasze przeprowadzki. Jak to sobie wyobrażasz? Dziecko będzie co kilka miechów zmieniać szkołę, bo Wam się kontrakt skończył? Wyślecie je do szkoły z internatem? Zatrudnicie jeżdżącego z Wami guwernera? (Aż tyle kasy na to ostatnie to chyba jednak nie macie). Ludzie w prawdziwym świecie rzadko stają przed wyborem rodzina czy kariera (wbrew temu, co mówią kampanie społeczne). Ale Wy akurat w takiej sytuacji jesteście i musicie zdecydować, co wybieracie. Po prostu.

[GdyKochamy]

Napisane przez dlaczegoztoba

Nasza praca to 10-12 godzin dziennie, jest to często powód sprzeczek- nie mamy czasu dla siebie, ciągle praca, praca praca.

Tak się zastanawiam jak to jest... dwie ambitne osoby, dla których w tym momencie priorytetem jest praca, kłócą się o to. Niby macie takie same cele, ale jednak sprzeczacie się o brak czasu dla siebie.

Napisane przez Karena 73

Nie możesz mu niczego zabronić, to raz. A dwa to szczera rozmowa z ustaleniem jakiegoś planu. Weź pod uwagę ile macie lat i jakie priorytety. Teraz pracując po 12 godzin spędzacie ze sobą i tak mało czasu, a jednak związek trwa.
Jeśli chłopak chce przyjąć stanowisko to możecie określić ramy czasowe, np. za 3-4 lata luzuje i zmienia pracę na stacjonarną, zakłada firmę itp. Związki rozpadają się także, gdy para spędza dużo czasu razem - nie ma reguły.
Nigdy nie ograniczałabym partnera, bo to odbija się czkawką. Mogą Was zabić delegacje, ale także wyrzuty i pretensje. Spróbuj poszukać pozytywów, bo nakręcanie się na nie powoduje frustrację.
Dziewczyny mają rację zakładanie rodziny, gdy oboje pracujecie od rana do nocy to zły pomysł. W tej kwestii jego awans niewiele zmienia.

Zgadzam się.

[Mijanou]

Napisane przez cava

W Gdyni.
I serio ludzie nie idą do szkoły morskiej tylko dla przyszłej kasy. W wielu wypadkach to autentyczna pasja, wybór stylu życia, kultywowanie rodzinnych tradycji i chyba też jakiś rodzaj miłości do morza i żeglugi.

Nie wyobrażam sobie, żeby mój Tato (gdy żył) mógł trzymać się z dala od morza, które było jego pasją. Miłość do morza ma się we krwi i chyba niektórzy ludzie po prostu rodzą się przyszłymi marynarzami. Takie osoby są nieszczęśliwe siedząc długo w jednym miejscu i pracując "nine to five".

Cavo, to Ty śledź jesteś

[MeganEagle]

Napisane przez cava

W Gdyni.
I serio ludzie nie idą do szkoły morskiej tylko dla przyszłej kasy. W wielu wypadkach to autentyczna pasja, wybór stylu życia, kultywowanie rodzinnych tradycji i chyba też jakiś rodzaj miłości do morza i żeglugi.

Ciekawe czy ich żony i dzieci sa tak samo zadowolone z ich niesamowitej pasji jak oni? A co gdyby żona też miała pasję do żeglugi czy innego wujazdowego zajęcia i nie chciała sie całkowicie poświęcić pasji męża? Co wtedy? Bo hcyba kazdy z góry zakalda ze zona musi się poświecic i zrezygnowac z siebie.
Czy dla kasy warto rezygnowac ze wszystkiego? Ze szczesliwej rodziny, z chwil razem, z wychowywania wspolnie dzieci?
No chyba ze to sa jedne z tych małżeństw, co najlepiej prosperuja jak się mało widza, bo nie mogą siebie znieśc nawzajem - wiele jest takich i im rozłąką pasuje :P

[megamag]

Poza tym jednak weźcie pod uwagę, że dzieci marynarzy mają na miejscu matkę, dom, szkołę. Tylko ojciec jest z doskoku. W wersji autorki rzadko widywałyby też matkę, a do tego musiałyby się często przeprowadzać, zmieniać szkołę, otoczenie. To dużo większy hardcore.

[7d825fa9fec57cf5623273fe7eca2ef8f2442710_5d59d871e15d0]

Napisane przez MeganEagle

Ciekawe czy ich żony i dzieci sa tak samo zadowolone z ich niesamowitej pasji jak oni? A co gdyby żona też miała pasję do żeglugi czy innego wujazdowego zajęcia i nie chciała sie całkowicie poświęcić pasji męża? Co wtedy? Bo hcyba kazdy z góry zakalda ze zona musi się poświecic i zrezygnowac z siebie.
Czy dla kasy warto rezygnowac ze wszystkiego? Ze szczesliwej rodziny, z chwil razem, z wychowywania wspolnie dzieci?
No chyba ze to sa jedne z tych małżeństw, co najlepiej prosperuja jak się mało widza, bo nie mogą siebie znieśc nawzajem - wiele jest takich i im rozłąką pasuje :P

A kto kaze tym kobietom mieć takich facetow?
Nikt, więc widocznie im to pasuje.
Nikt nie ma obowiązku się poświęcać, partnera się wybiera, a nie dostaje w losowaniu..


Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[kasiunia788742]

[1=7d825fa9fec57cf5623273f e7eca2ef8f2442710_5d59d87 1e15d0;83224196]A kto kaze tym kobietom mieć takich facetow?
Nikt, więc widocznie im to pasuje.
Nikt nie ma obowiązku się poświęcać, partnera się wybiera, a nie dostaje w losowaniu..


Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]To samo mozna powiedzieć facetowi...

Wysłane z mojego SM-G935F przy użyciu Tapatalka

[57d469676eb95e4afe06d5c46bd77df5270daf8d_6584d1a317847]

Napisane przez MeganEagle

Ciekawe czy ich żony i dzieci sa tak samo zadowolone z ich niesamowitej pasji jak oni? A co gdyby żona też miała pasję do żeglugi czy innego wujazdowego zajęcia i nie chciała sie całkowicie poświęcić pasji męża? Co wtedy? Bo hcyba kazdy z góry zakalda ze zona musi się poświecic i zrezygnowac z siebie.
Czy dla kasy warto rezygnowac ze wszystkiego? Ze szczesliwej rodziny, z chwil razem, z wychowywania wspolnie dzieci?
No chyba ze to sa jedne z tych małżeństw, co najlepiej prosperuja jak się mało widza, bo nie mogą siebie znieśc nawzajem - wiele jest takich i im rozłąką pasuje :P

Znam parę, gdzie mąż jest marynarzem, a żona bodajże pracuje w kuchni na statku. Obydwoje wypływają na kilkumiesięczne rejsy. Jak się uda, to mają potem dla siebie kilka tygodni na miejscu, ale bywa i tak, że jedno wraca, drugie wypływa i nawet się nie miną w drzwiach. Dzieci nie mają i nie wiem, czy zamierzają.

Dla mnie taka forma związku jest nie do pomyślenia. Wiem, że się da, ale ja chcę związku stacjonarnego i ustaliłam to ze swoim partnerem już na początku (byłam w związku na odległość i choć długi czas w miarę funkcjonował, to wiem, że nie chcę powtórki z rozrywki).

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[karolowanka]

Napisane przez MeganEagle

Ciekawe czy ich żony i dzieci sa tak samo zadowolone z ich niesamowitej pasji jak oni? A co gdyby żona też miała pasję do żeglugi czy innego wujazdowego zajęcia i nie chciała sie całkowicie poświęcić pasji męża? Co wtedy? Bo hcyba kazdy z góry zakalda ze zona musi się poświecic i zrezygnowac z siebie.
Czy dla kasy warto rezygnowac ze wszystkiego? Ze szczesliwej rodziny, z chwil razem, z wychowywania wspolnie dzieci?
No chyba ze to sa jedne z tych małżeństw, co najlepiej prosperuja jak się mało widza, bo nie mogą siebie znieśc nawzajem - wiele jest takich i im rozłąką pasuje :P

no ale przecież facet nie budzi się w wieku 40 lat i mówi, że on będzie pływał po morzu, tylko ta pasja jest już wcześniej.
Kobieta ma wybór, jeśli pasuje jej taki styl życia, to kontynuuje związek, jeśli nie - to się rozstają i tyle. Zawód i pasje to jedne z kryteriów, na jakie patrzymy dobierając się w pary

[januszpolak]

Napisane przez MeganEagle

Ciekawe czy ich żony i dzieci sa tak samo zadowolone z ich niesamowitej pasji jak oni? A co gdyby żona też miała pasję do żeglugi czy innego wujazdowego zajęcia i nie chciała sie całkowicie poświęcić pasji męża? Co wtedy? Bo hcyba kazdy z góry zakalda ze zona musi się poświecic i zrezygnowac z siebie.
Czy dla kasy warto rezygnowac ze wszystkiego? Ze szczesliwej rodziny, z chwil razem, z wychowywania wspolnie dzieci?
No chyba ze to sa jedne z tych małżeństw, co najlepiej prosperuja jak się mało widza, bo nie mogą siebie znieśc nawzajem - wiele jest takich i im rozłąką pasuje :P

Nie jest powiedziane, że to musi być żona. Jest wiele marynarek które wypływają na rejsy, a ich mężowie zajmują się w domu dziećmi.

---------- Dopisano o 17:15 ---------- Poprzedni post napisano o 17:14 ----------

Napisane przez karolowanka

no ale przecież facet nie budzi się w wieku 40 lat i mówi, że on będzie pływał po morzu, tylko ta pasja jest już wcześniej.
Kobieta ma wybór, jeśli pasuje jej taki styl życia, to kontynuuje związek, jeśli nie - to się rozstają i tyle. Zawód i pasje to jedne z kryteriów, na jakie patrzymy dobierając się w pary

Kobieta lub mężczyzna, nie udawajmy że na statkach nie pływają kobiety.

[Mojwa]

Generalnie nie ma sensu pytać o opinię wizazu. Czy jest 10 wizazanek Ci napisze, że im się tak dobrze zyje, to będzie Ci lzej podczas rozłąki? Te posty uspokoją twój płacz?
Zastanów się czy w ogóle się nadajesz do takiego związku. I wtedy porozmawiaj z facetem.

Ja sobie nie wyobrażam poświęcić codziennego budzenia się razem dla ambicji czy kasy. I oczekuję, że partner też wybierze mnie zamiast kariery mając taki wybór. Ewentualną opcją jest opcja tymczasowa - Żeby się dorobić, spłacić kredyt czy cokolwiek. Pytanie czy to wchodzi w grę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz