Idealna mama

[biedronka1984]

Witam
Jestem mamą 17 - miesięcznego chłopca. Przeglądam to forum od jakiegoś czasu, ale dopiero teraz postanowiłam założyć wątek. Być może taki już był, ale jeszcze nizbyt sprawnie posługuję się wyszukiwarką. Otóż chciałam zapytać czy czujecie się jak mamy idealne? Czy macie czas, aby wszystko idealnie zrobić? Dwudaniowy obiad? Mieszkanie wybłyskane? Pranie czyściutkie poprasowane? czy jesteście zadbane?
Ja staram się aby wszystko było zrobine, ale i tak nie daję rady. Mam póxniej wyrzuty sumienia, chopdzę przygnebiona. Jednak najwięcej czasu poświęcam dziecku. A jak jest u Was?

[moee]

chyba jestem idealna mama uslyszalam to calkiem niedawno od mojej corki , ot powiedziala mi ze jestem najlepsza mama na swiecie i nie zamienila by mnie na zadna inna( ma prawie 13 lat) co do sprzatania, gotowania etc to nie uwazam sie za idealna gospodynie domowa jak nie mam ochoty to nie sprzatam, jak nie mam ochoty gotowac- to zamawiam pizze czy inne zarlo, jak nie mam ochoty sie ubierac- to chodze caly dzien w pizamie i zadnym wypadku nie czuje sie z tym zle

[pkawecka]

nie ma czegoś takiego jak idealna mama. matka też człowiek - ideałów nie ma. i całe szczęście, bo komu ideał jest potrzebny? żeby nam uświadamiał jak bardzo sami jestesmy niedoskonali?
a dobra mama (bo o takiej juz można mówić) powinna przede wszystkim być szczęśliwa. bo wtedy daje dziecom to co najważniejsze - lekcję dobrego życia. rolą matki jest pokazanie dzieciom drogi do szczęścia. odpowiedzialnego bycia kochającym i kochanym człowiekiem. a z tym brudne okna czy obiad z jednego dania nie mają ścisłego związku.
najgorsze co mozna sobie zrobić to wyznaczyć sobie cel pt. pani perfect. podczas gdy my, padając na pysk, stawiamy sobie coraz wyższe wymagania życie nam ucieka. a dzieci dorastają bez nas.
myślę, że my sami musimy nauczyć się wybaczać sobie to, ze nie jesteśmy doskonali. bo dzieci namy wybaczą niemal wszystko.
podpisano: zupełnie nieidelana mama.

[azalia5]

Jestem mamą 7 letniej Natalki. Do 6 roku jej życia siedziałam w domu zajmowałam się wszystkim czym kobieta powinna się zajmować. Pranie, sprzątanie etc.
Niedawno zrobiłam kurs prawa jazdy, zaczęłam się rozwijać w kierunku zawodowym, założyłam własną firmę, coraz mniej czasu poświęcam córeczce, która zapewne zaczyna bardzo to odczuwać. Je stołówkowe jedzenie, za dnia ciężko cokolwiek zrobić w domu, i owszem mam czasami wyrzuty sumienia że może powinnam siedzieć w domu i gotować. Ale to naprawdę tylko czasami. Dzieci są wdzięczne za wszystko i zawsze potrafią nas zrozumieć, wystarczy tylko usiąść i pogadać sobie z nimi przy ciepłej herbatce i cieście (kupionym w sklepie )
Ale nie odrzuciłam całkowicie dbania o moją rodzinę, zamierzam dalej prowadzic firmę, dbać o dom, i jeszcze zaplanowaliśmy kolejne dziecko.Pomyślicie jak sobie poradzę ? Sama nie wiem, wiem że dzieci i mąż to wszystko co w życiu najważniejsze. Dlatego wszystkim wam życzę dużo upartości w dąrzeniu do tego co uważacie za warte poświęceń.

[pkawecka]

Napisane przez azalia5

...siedziałam w domu zajmowałam się wszystkim czym kobieta powinna się zajmować. Pranie, sprzątanie etc...

a gdzie jest powiedziane, że to kobieta powinna się tym zajmować?

[paula78]

Idealna mama jest kobieta ktora gotuje i sprzata?

a niby co mialoby to dac dziecku ?

idealana mama nie istnieje , to raz a jesli juz ktos zbliza sie do idelu to ktos taki kto ma czas i ochote na bycie z dzieckiem i madrze je kocha i wychowuje ,potrafi dac nagrode ale tez potrafi skarcic.

[paula78]

Napisane przez azalia5

Jestem mamą 7 letniej Natalki.

ja tez mam Natalie i prawie 7 letnia

Napisane przez azalia5

Do 6 roku jej życia siedziałam w domu zajmowałam się wszystkim czym kobieta powinna się zajmować. Pranie, sprzątanie etc.

uwazasz to za siedzenie w domu ?
bo dla mnie to ciezka harówa i to 24 godz. na dobe swiatek ,piatek i niedziela.
mam nadzieje ze nie przekazalas corce iz to kobieta powinna sie tym zajmowac bo w ten sposb wychowas kolejan styrana kobiete ktora bedzie miala depresje bo nie wytarla podlogi 5 raz w tym tygodniu.
domem zajmowac powinny sie wszytskie osoby w nim mieszkajace.

poza tym chyba dziecko chodzilo do przedszkola,zerowki ?

Napisane przez azalia5

Je stołówkowe jedzenie, za dnia ciężko cokolwiek zrobić w domu, i owszem mam czasami wyrzuty sumienia że może powinnam siedzieć w domu i gotować.

wyrzuty sumienia niestety trudno sie wyzbyc tego kobiecego myslenia

[marcelina73]

A ja jestem idealną mamą.

Moje dziecko jest szczęśliwe - uśmiechnięte, radosne, mądre (no - na czterolatka ), potrafi wyrażać uczucia, ma kochajacych się i jego rodziców, którzy poświęcają (cóż za okropne słowo - nie przystaje do tematu) mu dużo czasu i wychowują, przyjazny dom.

Czego więcej trzeba?
Poprasowanego prania? Trzydaniowych obiadów? (no - 2 dania u mnią są prawie zawsze ). Startych co tydzień kurzów? Pozmywanych garów?

Według mnie - nie. Takie nieistotne bzdury czasami odpuszczam.
Jakoś brudem nie zarośliśmy, z godu nie umarliśmy, chodzimy w czystych ubraniach, poza pracą mamy swoje - inne zajęcia. Dom funkcjonuje.

W związku z powyższym czekam na pensję za jego prowadzenie.

[pkawecka]

Napisane przez marcelina73

A ja jestem idealną mamą.

nie chciałbym nikomu podcinać skrzydeł, ale jak mawia mój szef, każdy myśli o sobie, że jest w porządalu

[azalia5]

Dla mnie sprzątanie i gotowanie nie było harówką ponieważ ja lubię to robić. Nie potrafię usiedzieć w miejscu, ciągle coś robię. Nie uważam że tylko ja to powinnam robić, ale kto miał robić jak mąż pracował całymi dniami. Nie myłam podłogi 5 razy dziennie wolałam iść z Natalką na spacer



Paula , nie dość że dzieci w tym samym wieku to jeszcze nasz wiek się zgadza

No i nie wychowałam dziecka by miało depresje, bo odziedziczyło po mnie pozytywne nastawienie do świata i wszystkiego co nas otacza. Oczywiście do przedszkola nie chodziło, bo we dwie miałyśmy dużo frajdy, choć przedszkole to miałam na podwórku. Fajnie jest poleniuchować na ławeczce z innymi mamami, które miały dzieci w tym samym wieku.Zawsze można było coś podpatrzeć, nauczyć się, poradzić.


Gotowanie, sprzątanie - dziecko najedzone i czyste, tyle to każda idealna mama powinna dawać dziecku i uczyć je tego, bo skąd dziecko wyniesie wskazówki jak nie z domu ? Co potem jak nie będzie umiała nawet ziemniaków ugotować ? Zostaną fast- foody ? A gotowanie czy sprzątanie z dzieckiem to dobra szkoła , ale i zabawa. Robiliście kotlety mielone klejone przez 4 latka ? Śmiechu co nie miara, kuchnia cała w bułce tartej, a my dwie szczęśliwe, bo tata dostał rozpapraną maź na talerzu



A to, kto w jaki sposób traktuje dom, sprzątanie , pranie to myślę że jest to indywidualna sprawa każdej z nas. Byleby żadna nie miała wyrzutów sumienia i nie zadręczała się że musi jeszcze zrobić to , owo, czy jeszcze czegoś nie zdąrzyła zrobić.


Ja mam od miesiąca czasu, czas na komputer prawie nocą, po całodniowej pracy w pracy i pracy w domu.

W weekendy za to leniuchujemy maksymalnie, nawet łózka nie składamy
Pkawecka, zgadzam sie z Tobą że czas ucieka w natłoku spraw, dlatego postanowiliśmy z mężem że to ja siedze w domu z córeczką. Ale ja znajdę czas nawet jak sprzątam na miłość i poświęcenie dla dziecka, dlatego jedna rzecz nie wyklucza drugiej. Ale ucząc dziecka porządku, uczysz je szacunku dla pracy innego człowieka.
A co do równo uprawnienia, to myślę że moje u mnie jest już w porządku. Mąż pracuje już mniej, więcej czasu ma dla nas, i oczywiście odkurza, biega na zakupy, a nawet w weekendy gotuje (smacznie gotuje)

[paula78]

Napisane przez azalia5

Oczywiście do przedszkola nie chodziło, bo we dwie miałyśmy dużo frajdy, choć przedszkole to miałam na podwórku.

wogole nie chodzilo do przedszkola?

ale rozumiem zerowke zaliczylo?

[azalia5]

Paula oczywiście że tak. Zerówka obowiązkowa, więc wszystko zaliczone, tyle że poprostu w szkole już.
Teraz czeka nas mała przeprowadzka i Natalka musi zmienić całe otoczenie, zastanawiam się jak ona to zniesie i czy szybko zaklimatyzuje się w nowej szkole. Dużo o tym rozmawiamy, tutaj gdzie mieszkamy teraz chodzi również na tańce, i ma tu cztery super koleżanki, zapewne będzie jej cięzko na początku, ale przecież prawie idealna mama musi dziecko wspierać
Będzie miała na to czas, całe wakacje by poznać sobie nowe koleżanki, być może już z nowej szkoły.

[marcelina73]

Napisane przez pkawecka

nie chciałbym nikomu podcinać skrzydeł, ale jak mawia mój szef, każdy myśli o sobie, że jest w porządalu

Bez obaw - skrzydeł mi nie podetniesz.
Idealna mama to również taka, która jest pewna swoich racji i nie przejmuje się zbytnio opiniami innych.

A całkeim serio mówiąc również taka, która dostrzega swoje pomyłki, błędy, przyznaje się do nich, próbuje je naprawiać, w razie koneiczności szuka pomocy.

[pkawecka]

Napisane przez marcelina73

A całkeim serio mówiąc również taka, która dostrzega swoje pomyłki, błędy, przyznaje się do nich, próbuje je naprawiać, w razie koneiczności szuka pomocy.

wobec tego i ja należę do tego grona

[Roksana S.]

Ja jestem prawie idealną mamusią
"Prawie" bo jedyne co moge sobie zarzucić, to drobne błędy "wychowawcze" które przecież każda z nas popełnia.
Czasem brak mi cierpliwości gdy mały uprze się np na grzebanie w szafce kuchennej i ciężko mi tego uparciuszka wyprowadzić z kuchni.
Generalnie nie mam sobie nic do zarzucenia, dom jest zadbany ( oczywiście nie perfekcyjnie, bo uważam, że tylko nudne kobiety mają perfekcyjny porządek w domu, jak się ma dzieci to jest to nierealne, osobiście wolę więcej czasu bawić się z synem niż wycierac kurze w miejscach gdzie parę dni mogą pobytować )
Jestem dobrze zorganizowana, energiczna i sprytna .
Ja jestem zadbana, no może nie jestem na codzień tak wymalowana i wystrojona jak Doda ale prezentuję się świetnie nawet w dresie i w kucyku.
Mąż jest zadbany, dziecko też .
Wszyscy jesteśmy szczęśliwi, mąż nie może się nadziwić, jak ja sobie tak wspaniale dają radę bo on prawie cały dzień pracuje a ja jestem na urlopie wychowawczym a synka mamy wyjątkowo "ruchliwego" .
Bieganie za nim i zabawy z nim to lepsze niż siłownia
Ale nie robię wszystkiego sama. O nie.....mąż kiedy jest w domu to stara się cos pożytecznego zrobić i śmieje się że wciąż wymyślam mu zajęcia że nie ma czasu obejrzeć wiadomości w tv
Ja np nie odkurzam. Mąż uważa że on to zrobi lepiej, bo dokładniej, a mi to pasuje, bo wolę inne "przyjemności".
Nie wyrzucam również śmieci, nie sprzątam w garażu, podwórka, czyste samochody to też nie moja bajka
Lubię gotować, prasować, nie przepadam za zmywaniem ale mąż lubi więc się uzupelniamy. Oczywiście nie czekam aż on wróci z pracy i pozmywa stertę naczyń ale jak jest w domu to sam się rwie.
Mój mąż lubi również myć podłogi i okna . Lubi myć buty i je pastować Fajnie, nie?
Ale za największy mój sukces w dbaniu o syna uważam to, że Amadeusz ma ponad półtora roku a jeszcze nigdy nie chorował, nie miał nawet katarku
Jestem z tego taka dumna !
No może nie jest to moją zasługą w 100 procentach, bo mały ma dużą odporność "w genach" ponieważ mój mąż nie pamięta kiedy był chory, a ja ostatni raz chorowałam 22 lata temu, w 1985 roku, kiedy miałam 12 lat !!!
Tak moje kochane, jestem przeszczęśliwa że tak się nasza rodzinka zdrowo trzyma.
Ale na pewno gdybym odpowiednio nie ubierała syna, nie przebywała z nim tyle na powietrzu żeby się zahartował, zdrowo go nie odżywiała i robiła w domu przeciągi - toby synek już pewnie przynajmniej jedno choróbsko przeszedł.
Zadziwiające jest dla nas to, że Amadeuszek ma kontakt z przedszkolakami, a mimo tego nie łapie od nich infekcji
Ostatnio jak byliśmy na szczepieniu to lekarz mnie pochwalił, że mały nie chorował i powiedział, że takich zdrowych dzieci to "ze świecą szukać".
Najważniejsze że syn jest zdrowy, zadbany, otoczony olbrzymią miłością, że dobrze się rozwija i fizycznie i umysłowo, jest wesolutki, energiczny, silny, zwinny, rozdarty, bardzo dużo mówi słówek a nawet już tworzy dwuwyrazowe zwroty ( czego np jeszcze nie potrafi 2-letnia córka mojej koleżanki )
Uwielbiam się z Amadeuszkiem bawić, ganiamy się, bawimy w chowanego, czytamy książeczki, tańczymy sobie, śpiewamy, czasem obejrzymy bajeczkę, rysujemy i prawie wszystko razem robimy, tzn mały mi dzielnie asystuje. Nie wydzieram się na dziecko jak mi coś stłucze czy wysypie czy podrze ;-).
Uważam, że jestem dobra mamą.
Stawiam sobie 6 z minusem ;-)
Jestem "mądrą matką" bo zalezy mi by mały jak najszybciej i jak najlepiej się z nami komunikował, chciałabym, żeby miał tzw. lekką mowę, dlatego bardzo dużo mówię do dziecka, baaaaardzo dużo ;-)
Z natury jestem wygadana więc przychodzi mi to łatwo, ciągle do niego mówię: co robię, co robimy, co widzimy, gdzie idziemy, po co, co za chwilę będzie itd i myślę, że dzięki temu mały ma bogate słownictwo jak na swój wiek i "wszystko rozumie" więcej niż my z mężem myślimy, bo co dzień nas zaskakuje i zadziwia swoją bystrością i mądrością jak na 19-miesięczne dziecko .
Jest mądry i bystry (zanosi się na to, że to mały cwaniaczek), a smiem tak twierdzić bo mam porównanie z innymi dziećmi. Poza tym ludzie mi mówią, że jest "niesamowity" i "śliczny" - oczywiście ja dokładnie tak uważam (jak większość matek jestem zachwycona swoim ślicznym mądralą ) - ale nie wypada mi tego głośno potwierdzać, więc sprytnie z uśmieszkiem odpowiadam "dziecko jak dziecko, wszystkie są ładne i mądre". A swoje wiem .
Mój Amadeusz jest wspaniałym dzieckiem, a my jesteśmy wspaniałymi rodzicami którzy popełniają malutkie błędziki
Skoro nawet moja mama tak mówi, to musi to być prawda, bo mama stara się mnie nie chwalić za byle co, gdyż jak twierdzi - mam wysoką samooceną (pod każdym względem) i jestem przemądrzała - więc nie ma sensu mnie często chwalić, bo popadnę w samozachwyt ;-)
Ale się wychwaliłam

[Akszeinga]

Ideałów nie ma!Dobra mama powinna starać się aby jej dziecko było szcześliwe a dokładnie wysprzątane mieszkanie, obiadki, wyprasowane rzeczy dziecku nie dadzą szczęscią. Niestety ja miałam w dzieciństwie matkę która chciała być idealna, do dzisiaj słyszę że nie rozumie mnie dlaczego twierdzę że nie czułam się szczęśliwa skoro miałał śliczne, zawsze czyste ubranka, pokój bez grama kurzu i domowe jedzenie ale barkowało mi tego naważniejeszego - jej miłości. Wiem że mnie bardzo kocha jedak nie potrafi tego okazywać. Obiecałam sobie że zrobię wszytsko aby nie popełnić błędu swojej matki. Niech naczynia poczekają, niech pranie poleży w pralce ja wole te chwile przeznaczyć na bycie z dzieckiem, bo tych chwil się już nie cofnie.

[Roksana S.]

Napisane przez Akszeinga

Ideałów nie ma!Dobra mama powinna starać się aby jej dziecko było szcześliwe a dokładnie wysprzątane mieszkanie, obiadki, wyprasowane rzeczy dziecku nie dadzą szczęscią. Niech naczynia poczekają, niech pranie poleży w pralce ja wole te chwile przeznaczyć na bycie z dzieckiem, bo tych chwil się już nie cofnie.

Zgadzam się z Tobą całkowicie
Zmarnowanych chwil już się nie odzyska dlatego zdecydowałam się na urlop wychowawczy aby być z dzieckiem cały czas
Nie ma co się czarować, wiadomo, że jakbym chodziła do pracy i wracała koło 17-tej, to nawet gdybym stanęła na uszach to i tak przez te 3-4 godziny do zaśnięcia syna niewiele bym mu mogła dać matczynej miłości. Tylko w weekendy synek miałby mamusię cały dzień przy sobie.
Wiem co piszę, bo po macierzyńskim pracowałam kilka miesięcy ale szybko się przekonałam co powinnam zrobić. Planuję być z dzieckiem dopóki ukończy 3 latka bo uważam, że tak dla niego będzie najlepiej.
I nie żałuję, że (jak to pogardliwie mówią niektóre moje koleżanki z pracy) "siedzę w domu z dzieckiem". Przynajmniej za kilka lat nie będę żałowała że syn więcej czasu spędzał z babcią niż z mamą w tym pierwszym okresie dzieciństwa kiedy jest jeszcze dzidziuniem ,a kasa którą bym aktualnie zarabiała chodząc do pracy i tak prędzej czy później by się rozeszła. Natomiast bezcenny jest dla syna i dla mnie czas który spędzamy razem. Tu i teraz .
Wiem, że w dzisiejszych czasach bycie na wychowawczym jest "nie modne" ale ja wolę być w takim razie niemodna ale za to spełniona jako mamusia 24h/dobę
Praca nie zając, nie ucieknie, a poza tym w dzisiejszych czasach to mało realne, żeby młoda osoba pracowała całe życie do emerytury w jednej firmie. Prędzej czy później będę szukała innej pracy.
Kiedyś moja mama mi powiedziała, że jej "zaimponowałam" decydując się na urlop wychowawczy, bo myślała, że taka karierowiczka i towarzyska osoba jak ja nie będzie chciała zrobić sobie "przerwy w pracy" by być cały dzień z synkiem. Mam nadzieję, że jeszcze nie raz ją zaskoczę w pozytywnym tego słowa znaczeniu

[azalia5]

I wszystkie dziewczyny macie rację. Przekazujemy naszym dzieciom wszystko co jest najwartościowsze. Miłość, czułość, opiekuńczość, ciepło rodzinnego domu. Obiecujemy sobie, że nie popełnimy błędów naszych rodziców (jeśli takowe popełnili, i co mamy im za złe), w ten sposób uczymy się na obcych błędach. Ale nie jesteśmy doskonałe, każda z nas prędzej czy później zda sobie sprawę, że takie błędy były i szkoda że czasami nie można było cofnąć czasu, ale w miarę możliwości prostować to co było nie tak. Więc zmieniamy czasem podejście do niektórych spraw.


Moja córeczka jest bardzo wrażliwa, a dom rodzinny to dla niej wszystko co najlepsze. Sama twierdzi, że nie pozwoli mi nigdy zrobić sobie sypialni (mamy dwa pokoje) ponieważ ona nigdy od nas się nie wyprowadzi.
Jest już samodzielną dziewczynką co mnie bardzo cieszy, ale bardzo przychodzi do mnie rano do łóżka i chętnie rozmawiamy na wszystkie tematy, pyta o co chce, a ja zawsze znajduje odpowiedź by ona zrozumiała.

Zrozumiałam jedno, pomyślimy sobie o nas samych że jesteśmy idealne, jak nasze dziecko skończy 18 lat , a my nadal będziemy wiedziały że nie popełniłyśmy żadnego błędu.

Uwierzcie, że nie da rady. Od 12 roku życia zaczyna się walka z nastolatkiem, nastolatką, i wtedy to jest prawdziwe wyzwanie dla matki.

[ninamamma]

A ja bledy popelniam i trudno-czlowiek sie na nich uczy.
To czy jestem dobra mama-dowiem sie jak moja corka dorosnie i jaka wybierze przyszlosc.
Bo to czy jestesmy dobrymi rodzicami jest odzwierciedleniem w dzieciach...
Teraz najwazniejsze jest usmiech na twarzy mojej corki,gdy go widze czuje sie spelniona.
Posprzatany dom?sterylnych warunkow nikt nie lubi
Ja mam czysto(tak maz mowi)ale zasluga jest moja systematycznosc.

[Luba]

Napisane przez azalia5

Uwierzcie, że nie da rady. Od 12 roku życia zaczyna się walka z nastolatkiem, nastolatką, i wtedy to jest prawdziwe wyzwanie dla matki.

Ale dlaczego od razu walka?



A w temacie.
Każdy ma inne wyobrazenie o "ideale". To co jest ideałem dla moich dzieci nie musi byc ideałem dla innych.
Dla moich dzieci jestem idealną matką. Co mnie bardzo cieszy.
Sama o sobie raczej nie mysle jako o ideale, bo samokrytyczna dosyc jestem.

[azalia5]

[quote=Luba;3763807]Ale dlaczego od razu walka?



Dlaczego walka ? Bo w tym wieku zaczyna się że dzieciaczki chcą wszystko same, usamodzielnić się i najlepiej odseparować od rodziców. Większość z nich zapewne będzie twierdzić, że matki są nadopiekuńcze, co w zasadzie w niektóych przypadkach będzie prawdą.
Będą chcieli wracać później do domu, zacznie się więcej zakazów, mniej zaufania (oczywiście myślę że to będzie około 40% takich przypadków)
Zacznie brać górę towarzystwo w którym dziecko zacznie się obracać (my przecież będziemy pracować) i tu nie dość że walka by dziecku przetłumaczyć, to trzeba okazać bardzo dużą cierpliwość.
Wiem, że kazda z nas będzie chciała jak najdłużej by dziecko w dalszym ciągu przychodziło do nas ze swoimi kłopotami, ale jednak będą rzeczy których dziecko nie powie, i może okazać się że dowiemy sie od innych osób.
Napisałam że walka, poniewaz wiem jakie to trudne, dziecko już nie potrzebuje większośc naszych rad (które przecież nie zawsze, ale w większość uzna za starodawne, i dziecko w końcu powie "Mamo przesadzasz, przecież jestem już nastolatkiem"

Ile % społeczeństwa ma super kontakt z rodzicami jak jest już dorosły ?

Podam przykład, mojej koleżanki córka wyprowadziła sie z domu mając 17 lat, a matka zadaje sobie pytanie gdzie popełniła błąd.
Błąd popełniła tym, że nie chciała zaakceptować związku jej córki z chłopakiem. Dla niej to banalna sprawa, dla córki całe życie.
Wystarczy jednen mały błąd, a relacje zmienią się na całe życie.

I w dalszym ciągu twierdze, że nie ma idelanych mam.

[marcelina73]

Napisane przez azalia5

I w dalszym ciągu twierdze, że nie ma idelanych mam.

Zależy, jakie kto wyznaje ideały

[ninamamma]

Nie ma idealnych ludzi!
Kazdy bledy popelnia...
Marcelina napisala:"zalezy jakie idealy wyznaje?"-Pokaz mi ta mame idealna?to chyba jakas swieta jest?bo ja nie znam takiej...
Moze byc ktos bliski idealowi,starac sie..

[Luba]

Napisane przez azalia5

Dlaczego walka ? Bo w tym wieku zaczyna się że dzieciaczki chcą wszystko same, usamodzielnić się i najlepiej odseparować od rodziców. Większość z nich zapewne będzie twierdzić, że matki są nadopiekuńcze, co w zasadzie w niektóych przypadkach będzie prawdą.
Będą chcieli wracać później do domu, zacznie się więcej zakazów, mniej zaufania (oczywiście myślę że to będzie około 40% takich przypadków)
Zacznie brać górę towarzystwo w którym dziecko zacznie się obracać (my przecież będziemy pracować) i tu nie dość że walka by dziecku przetłumaczyć, to trzeba okazać bardzo dużą cierpliwość.
Wiem, że kazda z nas będzie chciała jak najdłużej by dziecko w dalszym ciągu przychodziło do nas ze swoimi kłopotami, ale jednak będą rzeczy których dziecko nie powie, i może okazać się że dowiemy sie od innych osób.
Napisałam że walka, poniewaz wiem jakie to trudne, dziecko już nie potrzebuje większośc naszych rad (które przecież nie zawsze, ale w większość uzna za starodawne, i dziecko w końcu powie "Mamo przesadzasz, przecież jestem już nastolatkiem"

Ile % społeczeństwa ma super kontakt z rodzicami jak jest już dorosły ?

Podam przykład, mojej koleżanki córka wyprowadziła sie z domu mając 17 lat, a matka zadaje sobie pytanie gdzie popełniła błąd.
Błąd popełniła tym, że nie chciała zaakceptować związku jej córki z chłopakiem. Dla niej to banalna sprawa, dla córki całe życie.
Wystarczy jednen mały błąd, a relacje zmienią się na całe życie.

I w dalszym ciągu twierdze, że nie ma idelanych mam.

No coż, moim zdaniem nie należy walczyć z dzieckiem, czy to małym czy dużym czy całkiem dorosłym. Wychowywanie dziecka nie powinno polegac na walce z nim. Tu nie chodzi o to kto kogo "przewalczy" tylko kto kogo przekona. Racjonalnymi argumentami.
A na to jaki kontakt będziemy mieli z nastolatkiem czy potem dorosłym dzieckiem pracujemy od początku. Od chwili kiedy to dziecko pojawia się w naszym życiu.


Ależ każda z nas jest mamą idealną. Dla własnych dzieci. Każda z nas jest ukochana mamusią, której dziecko nie zamieni na żadną inną. Chocby (obiektywnie patrząc) inna kobieta byłaby od nas milsza, mądrzejsza i bardziej gospodarna to i tak nasze dziecko w to nie uwierzy. To jego mama jest naj, naj, naj... I to jest piękne.

[ninamamma]

Luba pytanie bylo:Czy czujecie sie mama idealna?
Bezdyskusyjnie uwazam ze dla naszych dzieci jestesmy ta najwazniejsza,najpiekniej sza,najlepsza mama!
Ale wlasnie to jaki kontakt bedziemy mieli z dzieckiem doroslym ,na jakiego czlowieka dorosnie bedzie owocem naszego wychowania potomka.
Podam na swoim przykladzie:moja mama idealna nie jest ale dla kocham ja najbardziej!Chcialabym uslyszec takie slowa w przyszlosci od mojej corki(gdy juz sama bedzie matka i dojrzala kobieta)...

[marcelina73]

Napisane przez ninamamma

Nie ma idealnych ludzi!
Kazdy bledy popelnia...
Marcelina napisala:"zalezy jakie idealy wyznaje?"-Pokaz mi ta mame idealna?to chyba jakas swieta jest?bo ja nie znam takiej...
Moze byc ktos bliski idealowi,starac sie..

Ależ dlaczego wbijamy sobie do głowy bzdurne ideały typu: idealna mama = doskonała matka, żona, kochanka, kucharka, sprzątaczka, zawsze na najwyższych obrotach, zawsze na 100 %. A potem ubolewamy, że takie idealne nie jesteśmy.
Ja znam takie mamy - nie tylko siebie.
Przeczytaj co pisałam wyżej. Razem z TŻ i synkiem tworzymy kochajacą się rodzinę. Co uważamy albo możemy robimy na 100 %. Co uważamy albo możemy odpuszczamy. Pracujemy nad sobą, uczymy się - także - ciągle - być rodzicami. Dajemy sobie prawo do popełniania błędów. Przynajemy się do nich, próbujemy je naprawiać. Na co nie mamy wpływu - nie zatruwa nam życia. Dziecko jest zawsze na pierwszym miejscu. Ale nie jest jedyne.
Taki ideał wyznaję. I taką mamą jestem. Dla mnie, TŻ, dziecka - idealną. Opinia innych - typu gości - że mam niepozmywane gary - mnie nie obchodzi.

[quote=Luba;3773443]
Ależ każda z nas jest mamą idealną. Dla własnych dzieci. Każda z nas jest ukochana mamusią, której dziecko nie zamieni na żadną inną. /quote]

A to jest najważniejsze.

[Luba]

Napisane przez ninamamma

Luba pytanie bylo:Czy czujecie sie mama idealna?
Bezdyskusyjnie uwazam ze dla naszych dzieci jestesmy ta najwazniejsza,najpiekniej sza,najlepsza mama!
Ale wlasnie to jaki kontakt bedziemy mieli z dzieckiem doroslym ,na jakiego czlowieka dorosnie bedzie owocem naszego wychowania potomka.
Podam na swoim przykladzie:moja mama idealna nie jest ale dla kocham ja najbardziej!Chcialabym uslyszec takie slowa w przyszlosci od mojej corki(gdy juz sama bedzie matka i dojrzala kobieta)...

Tak, dla moich dzieci jestem mama idealną. One tak uważaja a ja się dzięki temu czuję jak mama idealna.

Oczywistą jest sprawą, że ludzie idealni nie istnieją. Ale jesli ja w oczach moich dzieci jestem idealna to dlaczego (mimo, że wiem, że mam wady i nie zawsze tym ideałem jestem) nie moge się poczuc ideałem?
Z przymrużeniem oka oczywiście


Aha, za marcelina73 chciałabym tylko jeszcze powiedzieć, ze bycie idealna mama nie oznacza (dla mnie) sprzątanie, gotowanie obiadu z trzech dań z kompotem itd.
Bo jesli mowa o mamie idealnej to nie mieszajmy do tego "idealnej sprzątaczki", "idealnej żony", "idealnej kochanki", "idealnej synowej" itd.

[ninamamma]

Ja uznaje taka zasade:
"Nigdy nie sugeruj ze Jestes doskonaly i nieomylny.Przezywam bowiem zbyt wielki wstrzas gdy widze ze taki nie jestes"...
Uslyszalam je kiedys w radiu jak dziecko mowilo do swojego rodzica(apel dziecka do mamy i taty)...
Ja wiem ze idealna nie jestem i nigdy swojemu dziecku nie wpoje takich bzdur...

[paula78]

Napisane przez ninamamma

Ja uznaje taka zasade:
"Nigdy nie sugeruj ze Jestes doskonaly i nieomylny.Przezywam bowiem zbyt wielki wstrzas gdy widze ze taki nie jestes"...
Uslyszalam je kiedys w radiu jak dziecko mowilo do swojego rodzica(apel dziecka do mamy i taty)...
Ja wiem ze idealna nie jestem i nigdy swojemu dziecku nie wpoje takich bzdur...

to uznajesz czy to bzdura ?

[marcelina73]

Napisane przez ninamamma

Ja uznaje taka zasade:
"Nigdy nie sugeruj ze Jestes doskonaly i nieomylny.Przezywam bowiem zbyt wielki wstrzas gdy widze ze taki nie jestes"...
Uslyszalam je kiedys w radiu jak dziecko mowilo do swojego rodzica(apel dziecka do mamy i taty)...
Ja wiem ze idealna nie jestem i nigdy swojemu dziecku nie wpoje takich bzdur...

Nie czytasz moich postów?
Może zastanów się co dla CIEBIE znaczy być idealną mamą.