Rezygnacja z obywatelstwa, tożsamość narodowa, duma etc. etc...

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Może uda mi się nie wywołać burzy w szklance wody

Czy rozważacie lub rozważaliście kiedykolwiek taki krok? Co ewentualnie mogło by Was do tego skłonić?

Może ktoś już ten proces przeszedł i zechce podzielić się 'wrażeniami' jak długo to trwało, czy były jakieś problemy (wszak prezydent RP wcale nie musi takiego podania rozpatrzeć pozytywnie).


Jakoś mi się ten pomysł w międzyczasie rozszerzył o kwestię tożsamości narodowej jako takiej i "ojczyzny z wyboru". Czy ważne jest dla Was to, że jesteście akurat Polakami? Nie sądzicie, że ważniejszy od ślepego trafu jest świadomy wybór - choćby i był on potwierdzeniem tego trafu ("tak, jestem Polką, chcę być Polką"), ale równie dobrze można dokonać innego wyboru.

Zawsze frapowała mnie kwestia dumy narodowej i przyznam, że kompletnie tego nie rozumiem wlaśnie na takiej zasadzie 'zaakceptowania wyników losowania'. Urodziłam się Polką i jestem z tego dumna, bo... tak wypadło? Choć nie ma w tym przecież mojej najmniejszej zasługi, dokonania wybitnych Polaków nie są też przecież moimi dokonaniami.

Mam nadzieję, że wątek nie przerodzi się w nacjonalistyczny shitstorm, tylko będzie można ciekawie i sensownie wymienić opinie bez obrażania tych, którzy myślą inaczej.

[blackhaired_witch]

[1=3ebdb6c370169ce1a39c163 fc8d64643247d9f80;8555133 1]Może uda mi się nie wywołać burzy w szklance wody

Czy rozważacie lub rozważaliście kiedykolwiek taki krok? Co ewentualnie mogło by Was do tego skłonić?

Może ktoś już ten proces przeszedł i zechce podzielić się 'wrażeniami' jak długo to trwało, czy były jakieś problemy (wszak prezydent RP wcale nie musi takiego podania rozpatrzeć pozytywnie).


Jakoś mi się ten pomysł w międzyczasie rozszerzył o kwestię tożsamości narodowej jako takiej i "ojczyzny z wyboru". Czy ważne jest dla Was to, że jesteście akurat Polakami? Nie sądzicie, że ważniejszy od ślepego trafu jest świadomy wybór - choćby i był on potwierdzeniem tego trafu ("tak, jestem Polką, chcę być Polką"), ale równie dobrze można dokonać innego wyboru.

Zawsze frapowała mnie kwestia dumy narodowej i przyznam, że kompletnie tego nie rozumiem wlaśnie na takiej zasadzie 'zaakceptowania wyników losowania'. Urodziłam się Polką i jestem z tego dumna, bo... tak wypadło? Choć nie ma w tym przecież mojej najmniejszej zasługi, dokonania wybitnych Polaków nie są też przecież moimi dokonaniami.

Mam nadzieję, że wątek nie przerodzi się w nacjonalistyczny shitstorm, tylko będzie można ciekawie i sensownie wymienić opinie bez obrażania tych, którzy myślą inaczej.[/QUOTE]

Rzeczywiście ciekawy wątek, ale nie wróżę mu długiej kariery w takiej wersji, jaką chciałabyś zobaczyć

Osobiście nie rozważałam rezygnacji z obywatelstwa, za to chętnie miałabym podwójne, które daje zwyczajnie w świecie więcej korzyści.

Nie czuję żadnej specjalnej dumy narodowej, bo uważam, że dumna mogę być jedynie z własnych osiągnięć, a nie z samego faktu urodzenia się w danym kraju. Nie jest dla mnie ważna moja narodowość, bo nie miałam na to żadnego wpływu, nie zapracowałam na ten fakt, ot, po prostu przydarzyło się tak, a nie inaczej.

Mogłabym żyć spokojnie w innym kraju i jeżeli byłabym w stanie zaspokoić swoje wszystkie potrzeby, to byłabym tam szczęśliwa.

[VI4]

Napisane przez blackhaired_witch

Rzeczywiście ciekawy wątek, ale nie wróżę mu długiej kariery w takiej wersji, jaką chciałabyś zobaczyć

Osobiście nie rozważałam rezygnacji z obywatelstwa, za to chętnie miałabym podwójne, które daje zwyczajnie w świecie więcej korzyści.

Nie czuję żadnej specjalnej dumy narodowej, bo uważam, że dumna mogę być jedynie z własnych osiągnięć, a nie z samego faktu urodzenia się w danym kraju. Nie jest dla mnie ważna moja narodowość, bo nie miałam na to żadnego wpływu, nie zapracowałam na ten fakt, ot, po prostu przydarzyło się tak, a nie inaczej.

Mogłabym żyć spokojnie w innym kraju i jeżeli byłabym w stanie zaspokoić swoje wszystkie potrzeby, to byłabym tam szczęśliwa.

dokładnie tak

można być zadowolonym z tego, jakiej narodowości jesteśmy, ale dumnym? to tak jakby ktoś był dumny, że ma niebieskie oczy...

[LadyBlood]

Nigdy nie myślałam o rezygnacji z obywatelstwa, bo uważam, że akurat polski paszport jest przydatny, jesteśmy członkami unii i warto go mieć.

Co do tej dumy, to nie jest tak, że czuję dumę z samego pochodzenia, ale cieszą mnie np. sukcesy naszych rodaków, jestem dumna z naszych niektórych dokonań, czy to historycznych czy dotyczących np. sztuki.
Spędziłam kilka lat na emigracji, pomimo znajomości języka obcego i względnej integracji nigdy nie czułam się tam "u siebie". Czuję, że w Polsce jest moje miejsce na ziemi, mój dom, po powrocie do kraju poczułam wewnętrzny spokój. Zostałam wychowana w Polsce, w polskiej kulturze, którą bardzo cenię i czuję się po prostu związana z ojczyzną. Jestem chyba zbyt przesiąknięta polskością, żeby czuć się dobrze gdzieś indziej

[Czarna2000]

Nie czuję się związana z Polską. Tak trafiło, że tu się urodziłam, wychowałam, żyję obecnie. Nie czuję się patriotką. Muszę przyznać, że jestem w jakimś stopniu związana z tzw. "małą ojczyzną", czyli konkretnie tym miejscem, gdzie żyję. Z Polską? Absolutnie nie.
Obecnie mieszkam tutaj, mam tutaj przyjaciół, rodzinę, jakieś zobowiązania. Ale czy zostanę tutaj na zawsze? Nie wiem, raczej wątpię.
Jeszcze nie myślałam o tym, żeby zrzec się obywatelstwa, ale kiedy patrzę na to, co się tutaj obecnie wyprawia to nie wydaje mi się to złym pomysłem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Dumy narodowej nie odczuwam, ani nie czuję żadnej specjalnej więzi z innymi Polakami tylko ze względu na narodowość. Chciałam wyjechać z Polski odkąd zaczęłam się nad tym zastanawiać i porównywać różne państwa w wieku wczesno nastoletnim. Na obywatelstwo i pozbywanie się go patrzę wyłącznie pod kątem wymiernych zysków i strat, bo żadnego sentymentu z nim nie wiążę.

[GangstaBaby]

Nie mam innego obywatelstwa niż polskie, więc nawet nie rozważam pozbycia się go. Zresztą z tego co się orientuję, nie jest to łatwe.
Czy się czuje dumna, że jestem Polką? Sama nie wiem. Grunt, że wstydu z tego powodu nie odczuwam.
No i cieszę się, że się urodziłam w Polsce, a nie np w Indiach, Pakistanie czy innej Afryce. Owszem, są lepsze kraje do życia, ale są też i dużo gorsze. Jak sobie pomyśle, że mogłabym się urodzić na jakimś zadupiu w Somalii, żyć w skrajnej biedzie, być obrzezana za dziecka to Polska jawi się jako wygrany los na loterii.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[6610e975c85461a73511d7b83bf3e01cd5d91d24_6487a38504e0b]

Nigdy nie zastanawiałam się nad rezygnacją z obywatelstwa.

Kiedyś miałam jakieś tam poczucie wspólnoty. Po ostatnich złotych latach już mi przeszło

Obawiam się jednak, że tylko w Polsce będę czuła się jak w domu (patologicznym, bo patologicznym, ale domu).

[Mijanou]

Akurat ja mam podwójne obywatelstwo, jednak nadal uważam, że akurat to, gdzie się rodzimy to totalna loteria, na której wynk nie mamy żadnego wpływu. Możesz zrzec się obywatelstwa, ale wtedy tracisz wszelkie prawa, przywileje i ochronę, która obywatelowi danego państwa przysługuje, więc jesteś zdana sama na siebie będąc "obywatelem świata". Wiesz, jak masz kasy jak lodu- nie ma problemu, każde państwo przyjmie Cię z otwartymi ramionami i samo zaproponuje obywatelstwo licząc na wysokie podatki, które z Ciebie ściągnie. Gorzej, jak tej kasiory nie masz bo żadne państwo nie przyjmuje chętnie na siebie dodatkowego ciężaru zapewnienia Ci socjalu, opieki zdrowotnej itd.

Czy jestem związana z Polską? Uważam, ze to piękny kraj, naród o wielu kartach ciekawej, bohaterskiej historii (z kilkoma haniebnymi kartami, oszywiście). Czuję się jakoś związana. Jednak nie potrafię tu żyć i nie wyobrażam sobie żyć tutaj aż do starości. Uważam, że Polacy potrafią dzielnie walczyć i pięknie umierać za ojczyznę. Tylko, niestety, nie potrafią nią równie mądrze i pieknie rządzić (mam na myśli i obecną i poprzednią ekpię rządzącą). A już rzygać mi się chce, jak obecna stale sobie wyciera gębę słowem: patriotyzm i przypisuje sobie cudze zasługi (Jarosław podobno ma kompleks, bo go w stanie wojennym nie internowali a samo wprowadzenie stanu-przespał).

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Napisane przez Mijanou

Możesz zrzec się obywatelstwa, ale wtedy tracisz wszelkie prawa, przywileje i ochronę, która obywatelowi danego państwa przysługuje, więc jesteś zdana sama na siebie będąc "obywatelem świata". Wiesz, jak masz kasy jak lodu- nie ma problemu, każde państwo przyjmie Cię z otwartymi ramionami i samo zaproponuje obywatelstwo licząc na wysokie podatki, które z Ciebie ściągnie. Gorzej, jak tej kasiory nie masz bo żadne państwo nie przyjmuje chętnie na siebie dodatkowego ciężaru zapewnienia Ci socjalu, opieki zdrowotnej itd.

Nie wiem, czy to personalnie do mnie, mam nadzieję, że nie

Nie można być 'bezpaństwowcem' i nie ma możliwości zrzeczenia się jedynego obywatelstwa, jakie się posiada. Do wniosku obowiązkowo trzeba dołączyć dokument potwierdzający obywatelstwo innego państwa, bez tego nawet nie ma o czym mówić.

Czy z tym obywatelstwem za kasę jest tak łatwo gdziekolwiek? W żadnym z interesujących mnie nawet bardzo potencjalnie państw nie ma czegoś takiego. Jasne, łatwo/łatwiej o rezydenturę, natomiast w kolejce po paszport trzeba jednak te kilka lat odczekać.

Napisane przez Mijanou

Uważam, że Polacy potrafią dzielnie walczyć i pięknie umierać za ojczyznę. Tylko, niestety, nie potrafią nią równie mądrze i pieknie rządzić

Coś w tym jest. Romantyzm tak, pozytywizm nie.

O właśnie, to jeszcze jedno pytanie mi się nasunęło.

Co zrobilibyście w przypadku zagrożenia, wojny? Ryzykowałybyście życiem w imię większej idei - Ojczyzny - czy ratowały własne życie i bliskich?

Bez bicia przyznaję, że jestem w drugiej kategorii.

[blackhaired_witch]

Życie mam jedno i nie mam zamiaru poświęcać go w imię enigmatycznej idei, także odpowiedź jest chyba oczywista.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Frankfurterka]

Nie mogłaś założyć tego wątku w bardziej odpowiednim dla mnie momencie.
Od kilku miesięcy zastanawiam się co zrobić. Przyjąć obywatelstwo kraju mojego męża i zrezygnować z polskiego, czy przyjąć obywatelstwo i mieć podwójne. Czuję się bardzo zadomowiona w kraju w którym mieszkam ale jednocześnie polskość to część mnie. Mojego serca.


Gesendet von iPhone mit Tapatalk

[DarkChocolate666]

W przyszlym roku zaczynam proces starania sie o podwojne obywatelstwo. Sklonila mnie do tego przede wszystkim opieszalosc polskich urzednikow. Mam serdecznie dosc polskich konsulatow i tym podobnych urzedow.
Nie czuje sie dumna, ze jestem Polka, bo to tzw. Przypadek Waginy. Nie ma sie wplywu na miejsce w ktorym sie urodzilo ani rodzicow - ani sie na to nie zasluzylo, ani niczym przyczynilo. Ciesze sie natomiast z sukcesow rodakow, kibicuje polskim druzynom czy artystom, lubie tez wybierac polskie produkty.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

[1=3ebdb6c370169ce1a39c163 fc8d64643247d9f80;8555760 1]Co zrobilibyście w przypadku zagrożenia, wojny? Ryzykowałybyście życiem w imię większej idei - Ojczyzny - czy ratowały własne życie i bliskich?

Bez bicia przyznaję, że jestem w drugiej kategorii.[/QUOTE]
Zdecydowanie to drugie. Mowy nie ma, żebym wybrała ojczyznę kosztem życia swojego i "moich" ludzi. Nie czuję się w żaden sposób zobowiązana do obrony czegoś tylko dlatego, że zostało do mnie z góry przypisane bez mojej zgody.

Napisane przez Frankfurterka

Nie mogłaś założyć tego wątku w bardziej odpowiednim dla mnie momencie.
Od kilku miesięcy zastanawiam się co zrobić. Przyjąć obywatelstwo kraju mojego męża i zrezygnować z polskiego, czy przyjąć obywatelstwo i mieć podwójne. Czuję się bardzo zadomowiona w kraju w którym mieszkam ale jednocześnie polskość to część mnie. Mojego serca.

A coś ci szkodzi mieć podwójne?

[Mijanou]

Napisane przez Frankfurterka

Nie mogłaś założyć tego wątku w bardziej odpowiednim dla mnie momencie.
Od kilku miesięcy zastanawiam się co zrobić. Przyjąć obywatelstwo kraju mojego męża i zrezygnować z polskiego, czy przyjąć obywatelstwo i mieć podwójne. Czuję się bardzo zadomowiona w kraju w którym mieszkam ale jednocześnie polskość to część mnie. Mojego serca.


Gesendet von iPhone mit Tapatalk

Nie rezygnuj. Nie szkodzi mieć podwójne, nigdy nic nie wiadomo.

[Frankfurterka]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;85558476]Zdecydowanie to drugie. Mowy nie ma, żebym wybrała ojczyznę kosztem życia swojego i "moich" ludzi. Nie czuję się w żaden sposób zobowiązana do obrony czegoś tylko dlatego, że zostało do mnie z góry przypisane bez mojej zgody.

A coś ci szkodzi mieć podwójne?[/QUOTE]



No w zasadzie to nic Kurde szach mat. Masz mnie


Gesendet von iPhone mit Tapatalk

---------- Dopisano o 21:22 ---------- Poprzedni post napisano o 21:20 ----------

No jestem tu naprawdę szczęśliwa, ułożyłam sobie fajnie życie. Mój Mąż chce bardzo w Polsce mieszkać podoba mu się tu.


Gesendet von iPhone mit Tapatalk

[Mijanou]

[1=3ebdb6c370169ce1a39c163 fc8d64643247d9f80;8555760 1
Co zrobilibyście w przypadku zagrożenia, wojny? Ryzykowałybyście życiem w imię większej idei - Ojczyzny - czy ratowały własne życie i bliskich?

Bez bicia przyznaję, że jestem w drugiej kategorii.[/QUOTE]

Teoretycznie- mam rozwinięty instynkt samozachowawczy.
Praktycznie- zapewne gdyby Powstanie Warszawskie miało jutro wybuchnąć to włączyłabym się czynnie. Nie potrafiłabym nikogo zabić (nie wykluczam bezpośredniej obrony własnej) ale byłabym sanitariuszką, łączniczką itp. Niektórzy mowią, że Powstanie było szaleństwem, ja jednak uważam, że też bym nie umiała żyć na kolanach na dłuższą metę. Czasem nawet szaleństwo bywa miarą człowieczeństwa.

[Frankfurterka]

Wydaje mi się, że ja też bym walczyła. W mojej rodzinie było to zawsze gloryfikowane. Walka powstańcza. Listopadowe, Styczniowe, martylologia rodzinna i opowieśći o bohaterstwie przodków zamiast bajek na dobranoc.



Gesendet von iPhone mit Tapatalk

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Mijanou

Praktycznie- zapewne gdyby Powstanie Warszawskie miało jutro wybuchnąć to włączyłabym się czynnie.

ja podobnie.
Przeraża mnie wizja ukrywania się, ciągłego lęku, wyprzedawania się po kawałku za kolejny dzień życia.

[jaksy]

Ja nie jestem dumna z powodu bycia Polką, ale po prostu lubię Polskę i czuję, że jest ona częścią mojej tożsamości. Długa, bogata historia, kawał bardzo dobrej sztuki, piękne krajobrazy, grupa świetnych ludzi, których mam tutaj na miejscu to jest to, co bardzo doceniam i z czym czuję się związana. Jest to kwestia losowa, to prawda, ale moje korzenie - miejsce urodzenia, kultura w której się wychowałam i pochodzenie mojej rodziny, to też część mnie i tego, kim jestem. Nie uważam przy tym, że muszę tu mieszkać całe życie, by czuć się Polką, ale obywatelstwa bym się nie zrzekła. Polityki nie utożsamiam bezpośrednio z krajem i zwyczajnie żal mi (a często się... denerwuję) Polski, gdy widzę jak jest zarządzana (i teraz i za poprzedniej władzy). Przez to, co Polska przechodziła w swojej historii, mam też dla niej dużo współczucia i wyrozumiałości, demokracja jest tu jeszcze młoda i ten kraj potrzebuje czasu, by nadgonić brakujące lata. Historia to wieczna sinusoida, za jakiś czas nastroje społeczne znowu się zmienią i zmieni się władza.
W obliczu wojny nie wiem co bym zrobiła. Jakbym miała dzieci, to pewnie bym uciekała. Jakbym nie miała, to prawdopodobnie nie wzięłabym karabinu w dłoń, ale pomagała jako sanitariuszka czy w inny sposób.

[j_fly]

Nie chciałabym zmienić obywatelstwa. Czuję się Polką i uwielbiam nasz kraj za przepiękne, zróżnicowane krajobrazy, przyrodę. Jestem dumna z wielu osiągnięć naukowych naszych rodaków, z wielu momentów historycznych. Podczas zawodów sportowych kibicuję Polakom i wzruszam się, gdy któryś wygrywa i podczas dekoracji grają nasz hymn. Najlepiej czuję się właśnie tutaj. Mieszkałam jakiś czas w innym państwie i wiem, że to nie dla mnie. Nie ma znaczenia, jak długo bym tam była - i tak czułabym się obco. Jest jednak coś, z czym w naszym kraju w ogóle się nie identyfikuję - ludzie, którzy nim rządzą.

Co do wojny - nie, nie poszłabym walczyć. Uważam, że od tego jest armia i wszelkie tego typu służby.

[Asa28]

Napisane przez DarkChocolate666

W przyszlym roku zaczynam proces starania sie o podwojne obywatelstwo. Sklonila mnie do tego przede wszystkim opieszalosc polskich urzednikow. Mam serdecznie dosc polskich konsulatow i tym podobnych urzedow.
Nie czuje sie dumna, ze jestem Polka, bo to tzw. Przypadek Waginy. Nie ma sie wplywu na miejsce w ktorym sie urodzilo ani rodzicow - ani sie na to nie zasluzylo, ani niczym przyczynilo. Ciesze sie natomiast z sukcesow rodakow, kibicuje polskim druzynom czy artystom, lubie tez wybierac polskie produkty.

Hej mozna wiedziec w jakis panstwie? Ja mieszkam w Niemczech i z tego co wyczytalam nie mozna miec tu dwoch obywatelst. Ale moze sie myle. Ma moze ktoras z was podwojne obywatelstwo w Niemczech albo Uni Europejskiej?

[Ava_]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;85553611]Dumy narodowej nie odczuwam, ani nie czuję żadnej specjalnej więzi z innymi Polakami tylko ze względu na narodowość. Chciałam wyjechać z Polski odkąd zaczęłam się nad tym zastanawiać i porównywać różne państwa w wieku wczesno nastoletnim. Na obywatelstwo i pozbywanie się go patrzę wyłącznie pod kątem wymiernych zysków i strat, bo żadnego sentymentu z nim nie wiążę.[/QUOTE]


Mam tak samo. Posluguje sie innym paszportem, bo przynosi mi wiecej korzysci np. brak wiz do niektorych krajow. Nie utrzymuje znajomosci z wieloma Polakami, rzadko wracam do Polski, chyba ze slub czy pogrzeb w rodzinie. Nie czuje potrzeby i mentalnosc narodu jest na dluzsza mete dla mnie meczaca. W razie wojny niezaleznie od kraju, w ktorym mieszkam po prostu staralabym sie wyjechac i znalezc jakies spokojniejsze miejsce do zycia.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[brandie]

Ja jestem gorszy sort i dobrze mi z tym
Gdzieś urodzić się musiałam, a że padło na Polskę, to padło. Nie rozumiem i nie czuję się zobowiązana do przelewania krwi za ten kraj, gdyby wybuchła wojna, to bym spieprzała i tyle, w dupie mam gierki i konflikty między głowami państw, nie mam zamiaru być mięsem armatnim. Chętnie spróbowalabym życia gdzieś indziej, ale osobiste sprawy na razie nie pozwalają. Nie jaram się sukcesami sportowców, nie odczuwam żadnej dumy, nawet nie kumam czemu miałabym. Wkurza mnie mentalność tego narodu, wiecznie z głową w chmurach i przeszłości, wieczne rozpamiętywanie historii i chowanie urazy, marzenia o staniu się mocarstwem xD Panoszenie się Kościoła, ku aprobacie ludzi, którzy żyją w dziwnym strachu przed olaniem tych wszystkich ślubów, chrzcin i komunii, mimo że nie chodzą na msze i w codziennym życiu w ogóle ta wiara im nie przyświeca.
Zarobki, koszty życia, opieka zdrowotna, biurokracja... Nie jest łatwo w pojedynkę. Pogoda. Ciężko mi znaleźć coś, co mi się podoba.

[837577522c61f12fd19d26721bfa89a63d19e6ec_63eec3821f71b]

Ja marzę o tym, żeby stąd wyjechać i mam już parę miejsc na oku. Nigdy nie myślałam o tym, żeby zrezygnować z obywatelstwa, ale z każdym nowym dniem i nową informacją na temat tego, co znowu szykuje nam kochany rząd, zaczynam stwierdzać, że to wcale nie jest taki głupi pomysł.

Postępująca biurokracja, coraz większa władza urzędnicza i ucisk podatkowy (teraz szykują nam exit tax) sprawiają, że coraz mniej chce się w tym kraju cokolwiek robić. Nie opłaca się tu być pracowitym, uczciwym człowiekiem, bo od takiego najłatwiej ciągnąć kasę i go zgnoić. Najlepiej być lumpem, patusem i alkoholikiem, taki może prawie wszystko. No i oczywiście szwagrem wojewody, albo innego urzędasa na wyższym stanowisku. Każda kolejna władza, jak się dorwie do koryta, to ciągnie ile się da.

Do tego dochodzi jeszcze mentalność, światopogląd, chęć by mówić innym jak mają żyć. Wieczne ocenianie i co ludzie powiedzo. No i oczywiście wojna polsko-polska. Coraz mniej ten kraj lubię, coraz mniejszą czuję wspólnotę z rodakami. Choć nie zawsze tak było. Kibicuje Polakom na arenie międzynarodowej. życzę ogólnie wszystkim jak najlepiej, ale chyba już straciłam nadzieję, że jesteśmy w stanie z tego naszego polskiego piekiełka się wydostać.

Bez żalu mogłabym stąd wyjechać i nigdy nie wracać. Nie czuje się dumna, że jestem Polką, nie jest to też dla mnie powód do wstydu.

[kasztanka3]

Czy jestem dumna, ze jestem Polka? Nie. Uwazam, ze Polska ma piekna historie z czasow wojennych, ale obecnie nie dzieje sie tam za dobrze.
Wyjechac chcialam od bardzo dawna i przyznam sie, ze wracac nie planuje nigdy
Z obywatelstwa rezygnowac nie zamierzam.

[VI4]

Napisane przez brandie

Ja jestem gorszy sort i dobrze mi z tym
Gdzieś urodzić się musiałam, a że padło na Polskę, to padło. Nie rozumiem i nie czuję się zobowiązana do przelewania krwi za ten kraj, gdyby wybuchła wojna, to bym spieprzała i tyle, w dupie mam gierki i konflikty między głowami państw, nie mam zamiaru być mięsem armatnim. Chętnie spróbowalabym życia gdzieś indziej, ale osobiste sprawy na razie nie pozwalają. Nie jaram się sukcesami sportowców, nie odczuwam żadnej dumy, nawet nie kumam czemu miałabym. Wkurza mnie mentalność tego narodu, wiecznie z głową w chmurach i przeszłości, wieczne rozpamiętywanie historii i chowanie urazy, marzenia o staniu się mocarstwem xD Panoszenie się Kościoła, ku aprobacie ludzi, którzy żyją w dziwnym strachu przed olaniem tych wszystkich ślubów, chrzcin i komunii, mimo że nie chodzą na msze i w codziennym życiu w ogóle ta wiara im nie przyświeca.
Zarobki, koszty życia, opieka zdrowotna, biurokracja... Nie jest łatwo w pojedynkę. Pogoda. Ciężko mi znaleźć coś, co mi się podoba.

[1=837577522c61f12fd19d267 21bfa89a63d19e6ec_63eec38 21f71b;85568156]Ja marzę o tym, żeby stąd wyjechać i mam już parę miejsc na oku. Nigdy nie myślałam o tym, żeby zrezygnować z obywatelstwa, ale z każdym nowym dniem i nową informacją na temat tego, co znowu szykuje nam kochany rząd, zaczynam stwierdzać, że to wcale nie jest taki głupi pomysł.

Postępująca biurokracja, coraz większa władza urzędnicza i ucisk podatkowy (teraz szykują nam exit tax) sprawiają, że coraz mniej chce się w tym kraju cokolwiek robić. Nie opłaca się tu być pracowitym, uczciwym człowiekiem, bo od takiego najłatwiej ciągnąć kasę i go zgnoić. Najlepiej być lumpem, patusem i alkoholikiem, taki może prawie wszystko. No i oczywiście szwagrem wojewody, albo innego urzędasa na wyższym stanowisku. Każda kolejna władza, jak się dorwie do koryta, to ciągnie ile się da.

Do tego dochodzi jeszcze mentalność, światopogląd, chęć by mówić innym jak mają żyć. Wieczne ocenianie i co ludzie powiedzo. No i oczywiście wojna polsko-polska. Coraz mniej ten kraj lubię, coraz mniejszą czuję wspólnotę z rodakami. Choć nie zawsze tak było. Kibicuje Polakom na arenie międzynarodowej. życzę ogólnie wszystkim jak najlepiej, ale chyba już straciłam nadzieję, że jesteśmy w stanie z tego naszego polskiego piekiełka się wydostać.

Bez żalu mogłabym stąd wyjechać i nigdy nie wracać. Nie czuje się dumna, że jestem Polką, nie jest to też dla mnie powód do wstydu.[/QUOTE]


podpisuję się obiema rękami, zwłaszcza pod pogrubionym

[samotny_t]

Napisane przez Asa28

Hej mozna wiedziec w jakis panstwie? Ja mieszkam w Niemczech i z tego co wyczytalam nie mozna miec tu dwoch obywatelst. Ale moze sie myle. Ma moze ktoras z was podwojne obywatelstwo w Niemczech albo Uni Europejskiej?

Jak jesteś obywatelką UE (np. Polski), to niemcy pozwalają mieć obywatelstwo niemiec wspólnie z dotychczasowym. https://en.wikipedia.org/wiki/German_nationality_law

[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Napisane przez samotny_t

Jak jesteś obywatelką UE (np. Polski), to niemcy pozwalają mieć obywatelstwo niemiec wspólnie z dotychczasowym. https://en.wikipedia.org/wiki/German_nationality_law

Niemcy i Niemiec, podobnie jak Polskę, piszemy z dużej litery.

---------- Dopisano o 12:10 ---------- Poprzedni post napisano o 11:57 ----------

Żałosne. A punkcik za nieukrywaną pogardę i ksenofobię też będzie?

Oczywiście to samo jest tolerowane na pracowym - pozdrawiamy panią moderator tamtego forum, której kompetencje ograniczają się do wlepiania kartek za niezaistniałe jeszcze przewinienia

[0235a76bf37a0c9e786a33d682e03cfb1aa33c8b_653ef22455ebf]

[1=3ebdb6c370169ce1a39c163 fc8d64643247d9f80;8557023 6]Żałosne. A punkcik za nieukrywaną pogardę i ksenofobię też będzie?

[/QUOTE]


No co Ty, tamto to pogląd, za poglądy przecież nie można punktować xD



Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk