Zwiazem z "dzieckiem" rozwiedzionych emocjonalnie rodzicow

[zagubiona_88]

Witam. Mam problem. Od czerwca br. Spotykam sie z naprawde fajnym,wartosciowym facetem(mamy po 29 lat). Zalezy mi na nim ale juz sama nie wiem,jak mam postepowac. A. nigdy nie byl w zwiazku, mimo ze sporo kobiet zabiegalo o jego wzgledy to z zadna na dluzsza mete nic nie wychodzilo.wydawac by sie moglo ze jestem pierwsza z ktora spotyka sie jakby juz nie patrzec 3 miesiace. Do wczoraj. Ale od poczatku. Na samym poczatku znajomosci A.mi powiedzial ze ma problemy w relacjach damsko meskich,jest zamkniety,za duzo nie lubi mowic o sobie i ciezko mu sie zaangażować. Na poczatku za bardzo nie bralam tego na powaznie. Stwierdzilam ze pewnie chlopak nigdy nie mial dziewczyny i jest niesmialy. Zauwazalam ze ma problemy z okazywaniem uczuc. Troche sie demerwowalam bo zazwyczaj mialam wylewnych facetow i troche bylo mi z tym dziwnie. Ale z racji tego ze A.jest pierwszym facetem,ktory az tak mnie zainteresował postanowilam byc cierpliwa,ze tym razem to ja sama pierwsza musze przytulic, ze sama musze pocalowac. Itd. Drugim problemem jest odleglosc jaka nas dzieli,ale bez przesady( ok 200km). Jakies 3 tyg temu stracilam cierpliwosc bo byl u mnie 3 dni i ani razu nie przytulil,byl taki nieobecny. Powiedzialam ze to chyba nie ma sensu. On wtedy,jakby zaczal sie starac. Przyjechal do mnie na pol dnia i byl czuly. Jak nigdy i jak na jego mozliwosci (przytulil mnie,wow haha) l. Tydzien po tym, czyli wczoraj, zadzwonil do mnie i powiedzial,ze on chyba nie pptrafi z nikim byc, ze mimo ze cos do mnie czuje(??) To nie potrafi sie zaangazowac tak na 100% i chyba lepiej jak przestaniemy sie spotykac, bo on nie chce mnie krzywdzic. Przyznam ze zamurowalo mnie. Nie robilam awantur ani wyrzutow. Powiedzialam mu jak ja to widze i powiedzial ze musi sobie to w glowie poukladac,ze jak mysli ze wszystko idzie w dobrym kierunku to nagle nachodza go zle mysli.

Powiedzial mi ze ten strach przed zaangazowaniem i jego dziwne zachowanie wynika z sytuacji jaka miala miejsce w jego domu jak byl maly. Ale generalnie malo mowi o sobie i bez szczegolow. z tego co sie dowiedzialam to ze jego rodzice (prawdopodobnie) wzieli rozowd emocjonalny. Tata ,jak A. Byl w podstaowce, odszedl do innej kobiety. I chyba po jakims czasie wrocil do mamy,ktora go przyjela. Teraz stosunki sa poprawne aczkolwiek kazdy zyje swoim zyciem,mimo ze mieszkaja razem. Nawet na wycieczki jezdza razem. A. NIGDY mi nie opowoadal dokladnie co sie wydarzylo gdy byl maly. Tylko wspominal ze jego rodzice sie bardzo klocili,chyba tez wyzywali (gdy zartobliwie powiedzialam na niego gluptas to zwrpcil mi uwage a potem przeprosil i powiedzial ze jest wyczulony na to bo rodzice sie klocili). Wiem tez ze w podstaowoce czesto bil sie z kolegami. I tyle.

Zatem,jak z nim rozmawiac? Dopytywac co sie wydarzylo,czy raczej nie rozdrapywac ran? Chcialabym mu pomoc,ale czy ja jestem w stanie to zrobic? Mysle ze pomoc u psychologa jest niezbedna bo on ma problem z ktorym sam sobie nie ppradzi. Ale co ja moge zrobic?

Dziekuje za wszelkie rady.

[squirrelqa]

Na Twoim miejscu jasno bym mu zakomunikowała, że jego ograniczenia emocjonalne Cię wyczerpują i nie są tym, czego oczekujesz od życia. Jeśli chce coś z tym zrobić (terapia) to super, będę go wspierać. Jeśli on nie potrafi, boi się, nie chce i dla niego sfera związkowa to przegrana sprawa - wtedy bym nie traciła na niego ani jednego dnia więcej.

Nie jesteś od nauki i wychowywania. To dorosły facet.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[I am Rock]

Napisane przez zagubiona_88

Witam. Mam problem. Od czerwca br. Spotykam sie z naprawde fajnym,wartosciowym facetem(mamy po 29 lat). Zalezy mi na nim ale juz sama nie wiem,jak mam postepowac. A. nigdy nie byl w zwiazku, mimo ze sporo kobiet zabiegalo o jego wzgledy to z zadna na dluzsza mete nic nie wychodzilo.wydawac by sie moglo ze jestem pierwsza z ktora spotyka sie jakby juz nie patrzec 3 miesiace. Do wczoraj. Ale od poczatku. Na samym poczatku znajomosci A.mi powiedzial ze ma problemy w relacjach damsko meskich,jest zamkniety,za duzo nie lubi mowic o sobie i ciezko mu sie zaangażować. Na poczatku za bardzo nie bralam tego na powaznie. Stwierdzilam ze pewnie chlopak nigdy nie mial dziewczyny i jest niesmialy. Zauwazalam ze ma problemy z okazywaniem uczuc. Troche sie demerwowalam bo zazwyczaj mialam wylewnych facetow i troche bylo mi z tym dziwnie. Ale z racji tego ze A.jest pierwszym facetem,ktory az tak mnie zainteresował postanowilam byc cierpliwa,ze tym razem to ja sama pierwsza musze przytulic, ze sama musze pocalowac. Itd. Drugim problemem jest odleglosc jaka nas dzieli,ale bez przesady( ok 200km). Jakies 3 tyg temu stracilam cierpliwosc bo byl u mnie 3 dni i ani razu nie przytulil,byl taki nieobecny. Powiedzialam ze to chyba nie ma sensu. On wtedy,jakby zaczal sie starac. Przyjechal do mnie na pol dnia i byl czuly. Jak nigdy i jak na jego mozliwosci (przytulil mnie,wow haha) l. Tydzien po tym, czyli wczoraj, zadzwonil do mnie i powiedzial,ze on chyba nie pptrafi z nikim byc, ze mimo ze cos do mnie czuje(??) To nie potrafi sie zaangazowac tak na 100% i chyba lepiej jak przestaniemy sie spotykac, bo on nie chce mnie krzywdzic. Przyznam ze zamurowalo mnie. Nie robilam awantur ani wyrzutow. Powiedzialam mu jak ja to widze i powiedzial ze musi sobie to w glowie poukladac,ze jak mysli ze wszystko idzie w dobrym kierunku to nagle nachodza go watpliwosci.

Nie bez znaczenia jest fakt,ze z tego co sie dowiedzialam to ze jego rodzice (prawdopodobnie) wzieli rozowd emocjonalny. Tata ,jak A. Byl w podstaowce, odszedl do innej kobiety. I chyba po jakims czasie wrocil do mamy,ktora go przyjela. Teraz stosunki sa poprawne aczkolwiek kazdy zyje swoim zyciem,mimo ze mieszkaja razem. Nawet na wycieczki jezdza razem. A. NIGDY mi nie opowoadal dokladnie co sie wydarzylo gdy byl maly. Tylko wspominal ze jego rodzice sie bardzo klocili,chyba tez wyzywali (gdy zartobliwie powiedzialam na niego gluptas to zwrpcil mi uwage a potem przeprosil i powiedzial ze jest wyczulony na to bo rodzice sie klocili). Wiem tez ze w podstaowoce czesto bil sie z kolegami. I tyle.

Zatem,jak z nim rozmawiac? Dopytywac co sie wydarzylo,czy raczej nie rozdrapywac ran? Chcialabym mu pomoc,ale czy ja jestem w stanie to zrobic? Mysle ze pomoc u psychologa jest niezbedna bo on ma problem z ktorym sam sobie nie ppradzi. Ale co ja moge zrobic?

Dziekuje za wszelkie rady.

Czyli na dzień dobry facet ci powiedział, że raczej nie masz na co liczyć, co potwierdził późniejszym postępowaniem.

Powinnaś była dać sobie spokój już wtedy.
"Coś czuje" = nic nie czuje, ale dla złagodzenia efektu wciska się taki kit.
Nie mieszaj do tego jego rodziców, nie mają wpływu na brak uczucia do ciebie.
Po prostu nie zaiskrzyło z jego strony i nie ma co dorabiać filozofii.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Nie obwiniaj rodziców faceta o jego decyzje. Zresztą jemu nic nie jest, to ty masz problem z nim, a nie on ze sobą. Po prostu nie jest wylewny. To zwykła ludzka cecha, a nie choroba.
I co to w ogóle jest rozwód emocjonalny? Nie łatwiej po prostu napisać, że jego rodzice się czasowo rozstali, ale nie rozwiedli?

[zagubiona_88]

On sam mowi ze to jego zdystansowanie,strach przed zaangazowaniem itd wynika z sytuacji jaka miala.miejsce w jego dziecinstwie. Moze zle to napisalam w watku tytulowym. (Edytowalam)

A druga sprawa,moze faktycznie,nie zaiskrzylo. Chociaz wydawalo mi sie inaczej. Ciezko sie z nim porozumiec jesli chodzi o uczucia. Jest bardzo skryty

[Tequila222]

Napisane przez I am Rock

Czyli na dzień dobry facet ci powiedział, że raczej nie masz na co liczyć, co potwierdził późniejszym postępowaniem.

Powinnaś była dać sobie spokój już wtedy.
"Coś czuje" = nic nie czuje, ale dla złagodzenia efektu wciska się taki kit.
Nie mieszaj do tego jego rodziców, nie mają wpływu na brak uczucia do ciebie.
Po prostu nie zaiskrzyło z jego strony i nie ma co dorabiać filozofii.

Nieprawda. Nasza psychika i to jak postępujemy w życiu w bardzo dużej mierze zależy od tego jak zostaliśmy wychowani i jaki model rodziny wynieśliśmy z domu.

Moi rodzice rozwiedli się z winy ojca, u cioci to samo i widząc co się działo w domu przez długi czas nie miałam ochoty na zaden dłuższy związek. Może facet autorki też zniechęcił się do relacji widząc nieudane małżeństwo rodziców i w momencie gdy poczuł coś więcej zaczal się wycofywać.

Moim zdaniem koleś powinien iść na spotkanie z terapeuta i przepracować wszystko co się działo w domu i co rzutuje na jego dorosłe życie. A Autorka musi się zastanowić czy chce jej się w to brnąć czy nie poczekać lepiej na kogoś gotowego na stały związek.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[zagubiona_88]

Tequilla. To samo mowia mi przyjaciolki. Ale widze jak jemu jest z tym ciezko i jesli i ja widze w nim kogos waartosciowego to mam tak to zostawic. Oczywiscie,nic.na sile i jesli sytucja bedzie juz na tyle skomplikowana to bede musiala tak zrobic.

Tequilla. Czy ja mam jakos z nim na ten temat porozmawiac? Sam przyznal ze powinien isc do psychologa. Ale jak na razie ciagle "uklada soebie w glowie". Mamy sporadycznty kontakt od kilku dni. Pisze mi codziennie sms na dobranoc. A ja nie zamierzan na sile za nim ganiac. Tylko zastanawiam sie jakie rozwiazanie byloby najlepsze.

[skazana_na_bluesa]

Gdyby mu zależało na rozwiązaniu swoich problemów to już dawno temu by się zgłosił po fachową pomoc. A teraz koleś może wszystko zwalić na swoje dzieciństwo i szafa gra.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[zagubiona_88]

Skazana no wlasnie chyba nie do konca tak jest.
Zreszta sama juz nie wiem. Ech

[kennedy]

Napisane przez zagubiona_88

Tequilla. To samo mowia mi przyjaciolki. Ale widze jak jemu jest z tym ciezko i jesli i ja widze w nim kogos waartosciowego to mam tak to zostawic. Oczywiscie,nic.na sile i jesli sytucja bedzie juz na tyle skomplikowana to bede musiala tak zrobic.

Tequilla. Czy ja mam jakos z nim na ten temat porozmawiac? Sam przyznal ze powinien isc do psychologa. Ale jak na razie ciagle "uklada soebie w glowie". Mamy sporadycznty kontakt od kilku dni. Pisze mi codziennie sms na dobranoc. A ja nie zamierzan na sile za nim ganiac. Tylko zastanawiam sie jakie rozwiazanie byloby najlepsze.

Ma 29 lat i nigdy nie byl w dluzszym zwiazku a problemy wyniklybz sytuacji w domu.

Skoro jemu nie zalezy zeby to rozwiazac to nie twoja broszka zeby go prostowac.
Nie badz ta ktorej zalezy bardziej no tylko sie na tym poslizniesz.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[zagubiona_88]

Nie no oczywiscie. Jesli nie pojdzie na leczenie to w ogole nie ma o czym rozmawiac ... pytanie tylko czy ja mam cos jeszcze zribic. Sprobowac jakos sprawic aby sie otworzyl przede mna ?czy zostawic w spokoju i niech terapueta sie tym zajmie?

Zreszta jak na razie to on milczy
Moz3 byc tak ze juz nie bede miala okazji z nim porozmawiac nawet heh.

[I am Rock]

Napisane przez zagubiona_88

Nie no oczywiscie. Jesli nie pojdzie na leczenie to w ogole nie ma o czym rozmawiac ... pytanie tylko czy ja mam cos jeszcze zribic. Sprobowac jakos sprawic aby sie otworzyl przede mna ?czy zostawic w spokoju i niech terapueta sie tym zajmie?

Zreszta jak na razie to on milczy
Moz3 byc tak ze juz nie bede miala okazji z nim porozmawiac nawet heh.

A może dopuść do świadomości, że on cie nie chce za partnerkę?

[Tequila222]

Fajne jest to, że sam przyznał że powinien pójść do psychologa z tym. To znak, że dostrzega problem i chcę z nim coś zrobić. A że jeszcze nic z tym nie zrobił.... Eh no odkładamy wiecznie mnóstwo rzeczy, sprawy urzędowe, fryzjera, dentystę, nie jest tak?

Nie ma co naciskać ale może to jest już ten czas żeby się ogarnął bo chyba nie zamierza całego zycia przeżyć sam?

Zastanawia mnie tylko ta odległość, planujesz się do niego przeprowadzic w przyszłości gdyby się układało?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[zagubiona_88]

Bardziej mialam nadzieje ze on sie przeprowadzi ... :p bo ja mam tu dom i dibra prace. Ale nie mowie "nie". Chate moge sprzedac i jeszcze na tyn zarobie

Dziewczyny macie racje moze. Dziękuję!

[dori7]

Napisane przez zagubiona_88

On sam mowi ze to jego zdystansowanie,strach przed zaangazowaniem itd wynika z sytuacji jaka miala.miejsce w jego dziecinstwie. Moze zle to napisalam w watku tytulowym. (Edytowalam)

A druga sprawa,moze faktycznie,nie zaiskrzylo. Chociaz wydawalo mi sie inaczej. Ciezko sie z nim porozumiec jesli chodzi o uczucia. Jest bardzo skryty

Moim zdaniem jego gadanie to ściema. Ludzie zranieni, którzy chowają w sobie problemy rodzinne i głęboko je przeżywają, raczej nie wywalają ich jak kawę na ławę świeżo poznanej osobie. Facet, który na początku związku opowiada o swoich problemach, które uniemożliwiają mu wejście w relacje, zostawia sobie wygodna furteczke i podrywa metodą na smutnego chłopczyka.

[Mocny Akcent]

Czy spotykasz sie z moim bylym? Bardzo podobna sytuacja. Zarowno pod wzgleden rodzinnym jak i emocjonalnym, zwiazkowym. U mnie okazalo sie, ze najzwyczajniej w świecie mnie nie chce, nie kocha, nie czuje. Krecil, miotal sie i w koncu wyszlo, ze potrafi ulokowac uczucia. Ale w innej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[zagubiona_88]

Ale ten nigdy nie mial kobiety. Jest bardzo skryty. To co wiem o jego rodzinie to sie dowiedzialam od osob trzrcich.

Sama.nie wiem.. na razie dalam sobie spokoj. Czekam na jego ruch

[kennedy]

Napisane przez zagubiona_88

Ale ten nigdy nie mial kobiety. Jest bardzo skryty. To co wiem o jego rodzinie to sie dowiedzialam od osob trzrcich.

Sama.nie wiem.. na razie dalam sobie spokoj. Czekam na jego ruch

A jak sie odezwie i nadal bedzie tak samo? Przemysl to. Zeby nie bylo tak, z e on cie za soba ciagnie bez zadnych konkretow ..

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Limonka2738]

Napisane przez skazana_na_bluesa

Gdyby mu zależało na rozwiązaniu swoich problemów to już dawno temu by się zgłosił po fachową pomoc. A teraz koleś może wszystko zwalić na swoje dzieciństwo i szafa gra.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Tak bardzo to.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[zagubiona_88]

Otworzylyscie mi oczy. Jest mi przykro bo mu zaufalam. Wydawal sie taki dobry,a jak mnie potraktowal. Az wierzyc sie.nie chce. Ale plaszczyc sie przed nim nie bede.

[I am Rock]

Napisane przez zagubiona_88

Otworzylyscie mi oczy. Jest mi przykro bo mu zaufalam. Wydawal sie taki dobry,a jak mnie potraktowal. Az wierzyc sie.nie chce. Ale plaszczyc sie przed nim nie bede.

Ale jak niby cie potraktował? Przecież od razu ci powiedzial, że ma problem z zaangażowaniem (może przeczytaj swój pierwszy post)
Twoja wina, że nie dałaś temu wiary.

[zagubiona_88]

Oj nie dalam do konca wiary. Dlatego teraz jest tylko smutek bez zadnych dodatkowych emocji

No troszke wysylal mi sprzeczne sygnaly bo zapoznal mnie z rodzina (zadnej nigdy nie zapoznal) itd

No ale nic! Bylo minelo! niech zaluje ze stracil taka laske haha

[Mocny Akcent]

Moj ex tez zapoznal mnie z rodzina. Zabieral na grilla po czym jak ciotka mowila w glos, ze jestesmy cudowna para to on pionizowal, ze spokojnie. Zobaczymy. Do znajomych tez zabieral. Zawsze byl dystans. Gesty czy slowa.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz