Czy mamy jeszcze szansę?

[Sarczix12]

Hej

Przychodzę do was z problemem. Jestem z chłopakiem 2 lata, bardzo się kochamy. Jednak nasz związek jest dość wybuchowy. Często się klocimy. Do sierpnia tego roku było to głównie z mojej winy, jestem strasznie wybuchowa. Robiłam problemy z byle gówna że tak powiem. Zaczęłam nad sobą pracować i z mojej strony jest lepiej, jednak mój chłopak zaczął mnie olewac, nie słucha mnie i oklamuje.

We wrześniu wyjechał na kursy zawodowe więc rozumiałam, że może być spowodowane obecnością kolegów. Jednak teraz nie wiem co się dzieje. Byłam na weekend w domu (mieszkam w internacie 400km od niego, przyjeżdżam raz na Msc na weekendy, pochodzę z jego okolic) i było naprawdę cudownie, czułam się jak na początku związku, byłam non stop uśmiechnięta, wszelakie sprzeczki znikały od razu, uśmiechem na twarzy. Wróciłam do internatu, pierwsze dni były dobrze a potem znowu zaczęliśmy się kłócić. Poklolilismy się w piątek przez jego kłamstwo, stwierdziłam że mam dość, zerwałam. Wróciliśmy do siebie w niedziele, jednak i tak byliśmy w kontakcie, bardzo zależało i jemu i mi żeby do siebie wrócić. W niedzielę do siebie wróciliśmy, byłam bardzo szczęśliwa, po czym wieczorem znowu mnie oklamal. Dodam że oklamujesz mnie w takich sprawach jak "słuchasz mnie? Tak. To powtórz. Yyyy...". Robi to w blachych sprawach. Wiem że trochę powoduje to fakt że kiedyś okropnie rwagowalam jak mnie nie słuchal. Powiexzial mi że to robi bo boi się mojej rakcji. Pogodizlismy się, chcemy spróbować jeszcze razy, na nowo cały związek.

Na dodatek mam nerwice natrectw. Więc teraz pytanie, czy nasz związek ma szansę? Męczą mnie myśli nerwivowe. Wiem, że nie jestem w stanie od niego odejść, a on ode mnie. Wiem, że bardzo go kocham, a on mnie. Co możemy zrobić jeśli jest szansa? Chcę walczyc o niego a on o mnie. Im bardziej czytam artykuły tym bardziej się zastanawiam czy jest sens. Moja nerwica nie pomaga. Pomocy

[f284c48a05423b409a451c4db0eed2c1276616e1_6008c4288f43f]

Nie kochacie się tylko tkwicie z przyzwyczajenia, zrywacie, wracacie, ciągłe kłótnie... Co kto lubi.

Rada? Rozstać się i zapomnieć. Innej nie będzie.

[Laverta]

Napisane przez Sarczix12

Hej

Przychodzę do was z problemem. Jestem z chłopakiem 2 lata, bardzo się kochamy. Jednak nasz związek jest dość wybuchowy. Często się klocimy. Do sierpnia tego roku było to głównie z mojej winy, jestem strasznie wybuchowa. Robiłam problemy z byle gówna że tak powiem. Zaczęłam nad sobą pracować i z mojej strony jest lepiej, jednak mój chłopak zaczął mnie olewac, nie słucha mnie i oklamuje.

We wrześniu wyjechał na kursy zawodowe więc rozumiałam, że może być spowodowane obecnością kolegów. Jednak teraz nie wiem co się dzieje. Byłam na weekend w domu (mieszkam w internacie 400km od niego, przyjeżdżam raz na Msc na weekendy, pochodzę z jego okolic) i było naprawdę cudownie, czułam się jak na początku związku, byłam non stop uśmiechnięta, wszelakie sprzeczki znikały od razu, uśmiechem na twarzy. Wróciłam do internatu, pierwsze dni były dobrze a potem znowu zaczęliśmy się kłócić. Poklolilismy się w piątek przez jego kłamstwo, stwierdziłam że mam dość, zerwałam. Wróciliśmy do siebie w niedziele, jednak i tak byliśmy w kontakcie, bardzo zależało i jemu i mi żeby do siebie wrócić. W niedzielę do siebie wróciliśmy, byłam bardzo szczęśliwa, po czym wieczorem znowu mnie oklamal. Dodam że oklamujesz mnie w takich sprawach jak "słuchasz mnie? Tak. To powtórz. Yyyy...". Robi to w blachych sprawach. Wiem że trochę powoduje to fakt że kiedyś okropnie rwagowalam jak mnie nie słuchal. Powiexzial mi że to robi bo boi się mojej rakcji. Pogodizlismy się, chcemy spróbować jeszcze razy, na nowo cały związek.

Na dodatek mam nerwice natrectw. Więc teraz pytanie, czy nasz związek ma szansę? Męczą mnie myśli nerwivowe. Wiem, że nie jestem w stanie od niego odejść, a on ode mnie. Wiem, że bardzo go kocham, a on mnie. Co możemy zrobić jeśli jest szansa? Chcę walczyc o niego a on o mnie. Im bardziej czytam artykuły tym bardziej się zastanawiam czy jest sens. Moja nerwica nie pomaga. Pomocy

Uważam, że jeżeli para dochodzi do tego momentu, że zaczyna ze sobą zrywać, wracać do siebie itd., to tylko kwestia czasu, aż zerwą ze sobą na dobre.
Jak dla mnie związek spisany na straty. Ciągle się kłócicie, on boi się twoich reakcji na niektóre rzeczy przez te kłótnie, ponadto zmienia swoje zachowanie gdy na horyzoncie pojawią się koledzy(o ile to rzeczywiście przez to).
Co rozumiesz przez "walkę o niego", o której wspomniałaś?

[FALLinLOVE]

Napisane przez Sarczix12

Hej

Przychodzę do was z problemem. Jestem z chłopakiem 2 lata, bardzo się kochamy. Jednak nasz związek jest dość wybuchowy. Często się klocimy. Do sierpnia tego roku było to głównie z mojej winy, jestem strasznie wybuchowa. Robiłam problemy z byle gówna że tak powiem. Zaczęłam nad sobą pracować i z mojej strony jest lepiej, jednak mój chłopak zaczął mnie olewac, nie słucha mnie i oklamuje.

We wrześniu wyjechał na kursy zawodowe więc rozumiałam, że może być spowodowane obecnością kolegów. Jednak teraz nie wiem co się dzieje. Byłam na weekend w domu (mieszkam w internacie 400km od niego, przyjeżdżam raz na Msc na weekendy, pochodzę z jego okolic) i było naprawdę cudownie, czułam się jak na początku związku, byłam non stop uśmiechnięta, wszelakie sprzeczki znikały od razu, uśmiechem na twarzy. Wróciłam do internatu, pierwsze dni były dobrze a potem znowu zaczęliśmy się kłócić. Poklolilismy się w piątek przez jego kłamstwo, stwierdziłam że mam dość, zerwałam. Wróciliśmy do siebie w niedziele, jednak i tak byliśmy w kontakcie, bardzo zależało i jemu i mi żeby do siebie wrócić. W niedzielę do siebie wróciliśmy, byłam bardzo szczęśliwa, po czym wieczorem znowu mnie oklamal. Dodam że oklamujesz mnie w takich sprawach jak "słuchasz mnie? Tak. To powtórz. Yyyy...". Robi to w blachych sprawach. Wiem że trochę powoduje to fakt że kiedyś okropnie rwagowalam jak mnie nie słuchal. Powiexzial mi że to robi bo boi się mojej rakcji. Pogodizlismy się, chcemy spróbować jeszcze razy, na nowo cały związek.

Na dodatek mam nerwice natrectw. Więc teraz pytanie, czy nasz związek ma szansę? Męczą mnie myśli nerwivowe. Wiem, że nie jestem w stanie od niego odejść, a on ode mnie. Wiem, że bardzo go kocham, a on mnie. Co możemy zrobić jeśli jest szansa? Chcę walczyc o niego a on o mnie. Im bardziej czytam artykuły tym bardziej się zastanawiam czy jest sens. Moja nerwica nie pomaga. Pomocy

Serio ?

[1=f284c48a05423b409a451c4 db0eed2c1276616e1_6008c42 88f43f;87230073]Nie kochacie się tylko tkwicie z przyzwyczajenia, zrywacie, wracacie, ciągłe kłótnie... Co kto lubi.

Rada? Rozstać się i zapomnieć. Innej nie będzie.[/QUOTE]

Zgadzam sie. Wasz zwiazek prowadzi do nikad.

[Minna]

Odpuściłabym sobie związek na Twoim miejscu na razie nie tylko z nim, ale z kimkolwiek. Idź na terapię i naucz się radzić sobie z emocjami, zacznij leczyć nerwicę, a dopiero potem myśl o związkach z drugim człowiekiem.

Co do aktualnego związku, jeżeli pojawiają się kłamstwa, brak wzajemnej uwagi, ciągłe zerwania, to nie wróży szczęściu na przyszłość.

[b86fbd8625d9b7713dc397c4b023b1c18a236704_5f3b0c85ccdaa]

Autorko, uważam, że powinnaś pobyć sama, nauczyć się być szczęśliwa sama ze sobą, pójść na terapię.
Piszesz, że mieszkasz w internacie, więc mniemam, że jesteś jeszcze bardzo młoda, uporządkuj sobie wszystko w głowie, pobądź sama a następnie daj sobie szansę na poznanie kogoś innego, bo takie ciągłe rozstania i powroty nic dobrego Ci raczej nie dają, to jakaś emocjonalna sinusoida, zresztą taka odległość też Wam nie służy.

[I am Rock]

Ty robiłaś awantury o rzeczy z d., on w rewanżu cię teraz okłamuje.
"Bardzo się kochamy".
Faktycznie.

[Mija62]

Kłamstwa typu słuchasz mnie? To powtórz. A to pewnie było kazanie xD buhaha

[alabastrowa7]

Napisane przez Mija62

Kłamstwa typu słuchasz mnie? To powtórz. A to pewnie było kazanie xD buhaha

No też mnie to rozwaliło xD Słuchanie to też nie to samo co pamiętanie no ale cóż xD

[kurka_ziemna]

Ale jakie klamstwa? Bo czym innym jest nie powiedziec, ze bylo sie na piwie z kolegami a czym innym pojscie do kina z kolezanką. Plus z tego wszystkiego bardzo przebija sie zwiazek w ktorym oskarzalas go o wszystko, wiec troche nic dziwnego ze dla swietego spokoju przestal ci mowic prawde o jakis duperelach. No chyba, ze cie zdradzal, to co innego.

[FALLinLOVE]

Napisane przez kurka_ziemna

Ale jakie klamstwa? Bo czym innym jest nie powiedziec, ze bylo sie na piwie z kolegami a czym innym pojscie do kina z kolezanką. Plus z tego wszystkiego bardzo przebija sie zwiazek w ktorym oskarzalas go o wszystko, wiec troche nic dziwnego ze dla swietego spokoju przestal ci mowic prawde o jakis duperelach. No chyba, ze cie zdradzal, to co innego.

Z tego co autorka pisala to te klamstwa to np.:
autorka: mowi cos i pyta: sluchasz mnie?
on: tak
ona: to co mowilam?
on: yyy?

No i oklamal ja bo jej nie sluchal, a powiedzial, ze tak.

[kurka_ziemna]

Napisane przez FALLinLOVE

Z tego co autorka pisala to te klamstwa to np.:
autorka: mowi cos i pyta: sluchasz mnie?
on: tak
ona: to co mowilam?
on: yyy?

No i oklamal ja bo jej nie sluchal, a powiedzial, ze tak.

No to faktycznie dramat. A tak naprawdę to nie, facet zostal sterroryzowany i jak sam przyznal, dla swietego spokoju mowil jej to co chciala uslyszeć. Pierdołowate z jego strony, ale autorka wydaje mi sie nie lepsza.

[I am Rock]

Oboje zachowują się, jakby dopiero co opuścili podstawówkę.

[fbf4f81e41525779832788cd71e9a6a506251643_6580de17ecce4]

Problemem nie są kłamstwa, że on cię słucha, a nie potrafi powtórzyć...

Problem polega na tym, że z jakiegoś powodu on cię nie chce słuchać. Zastanówcie sie dlaczego - przegadajcie to szczerze. Próbujcie to zmienić. Jeśli się nie uda, no to po ptakach no...

Pytanie, czy on nie słucha cię, bo go nie interesuje to co mówisz. Czy np. Za dużo w przeszłości mu trułaś i nauczył się nie słuchać. Różnie może być.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Napisane przez Sarczix12

Zaczęłam nad sobą pracować i z mojej strony jest lepiej, jednak mój chłopak zaczął mnie olewac, nie słucha mnie i oklamuje.

W jaki sposób zaczęłaś nad sobą pracować i dlaczego dopiero po dwóch latach?

[Sarczix12]

Wiem, że to nie przyzwyczajenie. Nie chcę się z nim rozstawać, bardzo zależy mi żeby to wszystko naprawić. Zaczęłam nad sobą pracować po takim czasie bo dopiero teraz zrozumiałam, że to ja byłam problemem. Bardzo go kocham, zależy mi żeby wiedzieć co u niego, moc mu pomagać, być blisko niego. Wiem jak nasz związek potrafi wyglądać poza kłótniami. Zrywanie nie było takim pożądanym zrywaniem, raczej na 5 minut. Naprawdę nie wyobrażam sobie życia bez niego i wiem że on beze mnie też. Pierwszy raz w życiu spotkałam kogoś przy kim czuje się tak wyjątkowo, tak genialnie. Chciałabym to wypracować. Z nerwica w miarę sobie radzę coraz lepiej, nie wpływa już na związek jak dawniej.

[Ellen_Ripley]

Wasz związek nie ma przyszłości, bo ogólny bilans wychodzi na minus, nie na plus. Ciągłej szarpaniny emocjonalnej na dłuższą metę nikt normalny nie udźwignie. Nieważne, że bywa milutko, a Ty sobie "nie wyobrażasz" życia bez niego. On za to sobie już pewnie od dawna wyobraża. Dobrymi chęciami wiadomo co jest wybrukowane. Niestety, ale zmiana nie zawsze jest możliwa i nie zawsze wynagradza wcześniejsze zgrzyty i pęknięcia na powierzchni związku. Zrozum to wreszcie.

[f284c48a05423b409a451c4db0eed2c1276616e1_6008c4288f43f]

Napisane przez Sarczix12

Pierwszy raz w życiu spotkałam kogoś przy kim czuje się tak wyjątkowo, tak genialnie.

Pewnie w to nie uwierzysz, ale bardzo często to bzdura i nie ma problemu żeby poznać kogoś, przy kim będzie tak samo, albo i lepiej (nawet bez związku)

[FALLinLOVE]

Napisane przez Ellen_Ripley

Wasz związek nie ma przyszłości, bo ogólny bilans wychodzi na minus, nie na plus. Ciągłej szarpaniny emocjonalnej na dłuższą metę nikt normalny nie udźwignie. Nieważne, że bywa milutko, a Ty sobie "nie wyobrażasz" życia bez niego. On za to sobie już pewnie od dawna wyobraża. Dobrymi chęciami wiadomo co jest wybrukowane. Niestety, ale zmiana nie zawsze jest możliwa i nie zawsze wynagradza wcześniejsze zgrzyty i pęknięcia na powierzchni związki. Zrozum to wreszcie.

[kurka_ziemna]

Napisane przez Sarczix12

Wiem, że to nie przyzwyczajenie. Nie chcę się z nim rozstawać, bardzo zależy mi żeby to wszystko naprawić. Zaczęłam nad sobą pracować po takim czasie bo dopiero teraz zrozumiałam, że to ja byłam problemem. Bardzo go kocham, zależy mi żeby wiedzieć co u niego, moc mu pomagać, być blisko niego. Wiem jak nasz związek potrafi wyglądać poza kłótniami. Zrywanie nie było takim pożądanym zrywaniem, raczej na 5 minut. Naprawdę nie wyobrażam sobie życia bez niego i wiem że on beze mnie też. Pierwszy raz w życiu spotkałam kogoś przy kim czuje się tak wyjątkowo, tak genialnie. Chciałabym to wypracować. Z nerwica w miarę sobie radzę coraz lepiej, nie wpływa już na związek jak dawniej.

Ok, to ja ponowie pytanie o tym jak wyglada twoja praca skoro awantury o bzdurki nadal są miedzy wami, z tego co rozumiem. Podobnie jak nazywanie nie sluchania cie i przytakiwania "okłamywaniem cię" jest tak śmieszną egzaltacją, że serio warto sie zastanowic czy glowny problem nie lezy w tobie.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Jesteś pod opieką specjalisty? Nerwicę się leczy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Minna]

Napisane przez Sarczix12

Wiem, że to nie przyzwyczajenie. Nie chcę się z nim rozstawać, bardzo zależy mi żeby to wszystko naprawić. Zaczęłam nad sobą pracować po takim czasie bo dopiero teraz zrozumiałam, że to ja byłam problemem. Bardzo go kocham, zależy mi żeby wiedzieć co u niego, moc mu pomagać, być blisko niego. Wiem jak nasz związek potrafi wyglądać poza kłótniami. Zrywanie nie było takim pożądanym zrywaniem, raczej na 5 minut. Naprawdę nie wyobrażam sobie życia bez niego i wiem że on beze mnie też. Pierwszy raz w życiu spotkałam kogoś przy kim czuje się tak wyjątkowo, tak genialnie. Chciałabym to wypracować. Z nerwica w miarę sobie radzę coraz lepiej, nie wpływa już na związek jak dawniej.

Mam wrażenie, Tobie się wydaje, że jest lepiej z Twoim zachowaniem, bo się starasz hamować ze strachu, że w końcu zerwie naprawdę.
Serio idź na terapię.
Sama sobie nie dasz rady. Szukasz winy w nim na siłę, oskarżasz o kłamstwa, bo nie zawsze Cię słucha, ale to Ty jesteś zapalnikiem kłótni i konfliktów.