Ogromna nieśmiałość

[78dbc4686a6596a64a15bbea1245bdcccc981e85_60bc01f2b4b81]

Witam wszystkie Panie
Mimo, że nie lubię pomocy od innych, zawsze sam staram się rozwiązywać problemy to niestety teraz potrzebuję pomocy, sam już nie wiem co mam robić.
Ten czas kwarantanny uświadomił mi w jakim bagnie jestem. Jestem młody, mam raptem 19 lat a odstaję od rówieśników. Jestem taki nieśmiały, chodzę do trzeciej klasy technikum a dopiero teraz odważyłem się wypowiedzieć na klasowej grupie, napisałem aż jedno zdanie, wstyd i masakra. Nie umiem jakoś rozmawiać z ludźmi, sprawia mi to ogromny problem, na początku szkoły zmieniałem kilka razy klasę, żeby mieć chociaż w szkole do kogo się odezwać. Zawsze kiedy mam do kogoś podejść to zastanawiam się, co o mnie pomyślą, jak zareagują, w efekcie nie boję się podjeść i stoję na uboczu. We wcześniejszych latach mi to nie przeszkadzało, większość osób, które znałem taka była. Teraz tylko jak zostałem sam, koledzy z poprzednich lat znaleźli nowych znajomych. Na dodatek zauważyłem, że daję się wykorzystywać w klasie, zawsze rozwiązuje zadania to każdemu daję spisywać. Jak można się domyślać nigdy nie byłem na jakiejś imprezie, ba nawet nie miałem osiemnastki. Najgorsze, że nie mam nawet wsparcia w rodzinie, ojciec pracoholik, matka twierdzi, że wszystko ze mną dobrze, przecież to normalne, że nastoletni syn nie ma znajomych
Próbowałem kogoś poznać na jakiś kursach, ale to była dla mnie masakra, nie znoszę kiedy ktoś zmusza mnie do robienia czegoś, jestem samoukiem, wolę uczyć się swoim tempem i mieć ewentualne wskazówki jak coś zrobić.
Parę osób w klasie śmieje się ze mnie, że nie mam nawet koleżanki nie mówiąc o dziewczynie. To mnie strasznie dobija, wiem, nie jestem kimś wartościowym i ciekawym, wiem, że raczej nie będę miał żadnej dziewczyny, ale przecież nie można być takim chamem i powiedzieć komuś tak prosto w twarz. Ironią jest, że to takie osoby są popularniejsze.
Na nauczycieli w szkole nie ma co liczyć, reszta rodziny ma na mnie wywalone, nawet nie wiem kto z rodziny żyje a kto nie. Dlatego proszę o pomoc, co mam zrobić? Nie chcę już żyć w ciągłej nieśmiałości.

[Asia941227]

Jak możesz mówić o sobie, ze nie jesteś wartościowy i ciekawy? Czym sie roznisz od innych ludzi? Czy wartosc czlowieka zalezy od tego, ze ktos jest wygadany lub otwarty? Odpowiedz sobie na te pytania. Tak szczerze, przemysl. Mowisz, ze jestes samoukiem. Super, duzo ludzi nimi nie jest, a sadze ze to pozytywna cecha =wartosciowa, a wiec jestes wartoscowy . Poza tym, kazdy czlowiek jest wartosciowy, bo kazdy jest inny i ciekawy na swoj sposob. Powiem Ci ze Twoi "koledzy" smieja sie z Cb bo chca miec kontrole nad Toba. Ulegasz, smucisz sie, oni ciesza sie ze znalezli kozla ofiarnego i udaja bohaterow, jacy to oni przywodczy i silni przed tymi, ktorym chca sie przypodobac.
W dzisiejszych czasach wlasnie osoby, ktore nie boja sie powiedziec co mysla sa popularniesze i maja duzo znajomosci ( serio maja tez wrogow). Boisz sie kompromitacji? Reszta sie nie boi. Zaobseruj: czy ktos z tych lepszych nigdy nic glupiego nie powiedzial czy zrobil?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 20:28 ---------- Poprzedni post napisano o 20:27 ----------

Jak możesz mówić o sobie, ze nie jesteś wartościowy i ciekawy? Czym sie roznisz od innych ludzi? Czy wartosc czlowieka zalezy od tego, ze ktos jest wygadany lub otwarty? Odpowiedz sobie na te pytania. Tak szczerze, przemysl. Mowisz, ze jestes samoukiem. Super, duzo ludzi nimi nie jest, a sadze ze to pozytywna cecha =wartosciowa, a wiec jestes wartoscowy . Poza tym, kazdy czlowiek jest wartosciowy, bo kazdy jest inny i ciekawy na swoj sposob. Powiem Ci ze Twoi "koledzy" smieja sie z Cb bo chca miec kontrole nad Toba. Ulegasz, smucisz sie, oni ciesza sie ze znalezli kozla ofiarnego i udaja bohaterow, jacy to oni przywodczy i silni przed tymi, ktorym chca sie przypodobac.
W dzisiejszych czasach wlasnie osoby, ktore nie boja sie powiedziec co mysla sa popularniesze i maja duzo znajomosci ( serio maja tez wrogow). Boisz sie kompromitacji? Reszta sie nie boi. Zaobseruj: czy ktos z tych lepszych nigdy nic glupiego nie powiedzial czy zrobil?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[dekko27]

[1=78dbc4686a6596a64a15bbe a1245bdcccc981e85_60bc01f 2b4b81;87725383]Witam wszystkie Panie
Mimo, że nie lubię pomocy od innych, zawsze sam staram się rozwiązywać problemy to niestety teraz potrzebuję pomocy, sam już nie wiem co mam robić.
Ten czas kwarantanny uświadomił mi w jakim bagnie jestem. Jestem młody, mam raptem 19 lat a odstaję od rówieśników. Jestem taki nieśmiały, chodzę do trzeciej klasy technikum a dopiero teraz odważyłem się wypowiedzieć na klasowej grupie, napisałem aż jedno zdanie, wstyd i masakra. Nie umiem jakoś rozmawiać z ludźmi, sprawia mi to ogromny problem, na początku szkoły zmieniałem kilka razy klasę, żeby mieć chociaż w szkole do kogo się odezwać. Zawsze kiedy mam do kogoś podejść to zastanawiam się, co o mnie pomyślą, jak zareagują, w efekcie nie boję się podjeść i stoję na uboczu. We wcześniejszych latach mi to nie przeszkadzało, większość osób, które znałem taka była. Teraz tylko jak zostałem sam, koledzy z poprzednich lat znaleźli nowych znajomych. Na dodatek zauważyłem, że daję się wykorzystywać w klasie, zawsze rozwiązuje zadania to każdemu daję spisywać. Jak można się domyślać nigdy nie byłem na jakiejś imprezie, ba nawet nie miałem osiemnastki. Najgorsze, że nie mam nawet wsparcia w rodzinie, ojciec pracoholik, matka twierdzi, że wszystko ze mną dobrze, przecież to normalne, że nastoletni syn nie ma znajomych
Próbowałem kogoś poznać na jakiś kursach, ale to była dla mnie masakra, nie znoszę kiedy ktoś zmusza mnie do robienia czegoś, jestem samoukiem, wolę uczyć się swoim tempem i mieć ewentualne wskazówki jak coś zrobić.
Parę osób w klasie śmieje się ze mnie, że nie mam nawet koleżanki nie mówiąc o dziewczynie. To mnie strasznie dobija, wiem, nie jestem kimś wartościowym i ciekawym, wiem, że raczej nie będę miał żadnej dziewczyny, ale przecież nie można być takim chamem i powiedzieć komuś tak prosto w twarz. Ironią jest, że to takie osoby są popularniejsze.
Na nauczycieli w szkole nie ma co liczyć, reszta rodziny ma na mnie wywalone, nawet nie wiem kto z rodziny żyje a kto nie. Dlatego proszę o pomoc, co mam zrobić? Nie chcę już żyć w ciągłej nieśmiałości.[/QUOTE]

Po pierwsze , nie taki jesteś , tylko takie masz emocje, które wplywaja na Twoje zachowanie .
Po drugie, możesz pozbyć się nadmiaru lęku i wstydu i czuc się spokojny i dawac ekspresje w otoczeniu
Po trzecie terapia a możliwe ze nawet leki ( jeśli to zaawansowana niesmialosc tzn lęk społeczny)by Ci w tym pomogly
Po czwarte samo nie przejdzie. ...wiec tak jak uczysz się 'matematyki czy jezyka obcego' musisz przepracować to . Nie jest latwo ale warto.
Nie jesteś gorszy , tylko masz gorsza samoocenę a niesmialosc jest chorobą.Poczytaj o socjofobii.

[Asia941227]

Wychodzenie z niesmialosci jest stopniowe i wymaga malych krokow i cierpliwosci. W skrajnych przypadkach warto sie zwrocic o pomoc do psychologa. Wybacz za spam, po prostu nie ogarniam i nie wiem kiedy wysylam wiadomosc

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[78dbc4686a6596a64a15bbea1245bdcccc981e85_60bc01f2b4b81]

Napisane przez Asia941227

Jak możesz mówić o sobie, ze nie jesteś wartościowy i ciekawy? Czym sie roznisz od innych ludzi? Czy wartosc czlowieka zalezy od tego, ze ktos jest wygadany lub otwarty? Odpowiedz sobie na te pytania. Tak szczerze, przemysl. Mowisz, ze jestes samoukiem. Super, duzo ludzi nimi nie jest, a sadze ze to pozytywna cecha =wartosciowa, a wiec jestes wartoscowy . Poza tym, kazdy czlowiek jest wartosciowy, bo kazdy jest inny i ciekawy na swoj sposob. Powiem Ci ze Twoi "koledzy" smieja sie z Cb bo chca miec kontrole nad Toba. Ulegasz, smucisz sie, oni ciesza sie ze znalezli kozla ofiarnego i udaja bohaterow, jacy to oni przywodczy i silni przed tymi, ktorym chca sie przypodobac.
W dzisiejszych czasach wlasnie osoby, ktore nie boja sie powiedziec co mysla sa popularniesze i maja duzo znajomosci ( serio maja tez wrogow). Boisz sie kompromitacji? Reszta sie nie boi. Zaobseruj: czy ktos z tych lepszych nigdy nic glupiego nie powiedzial czy zrobil?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Wmawiam sobie, że nie jestem wartościowy bo nie mam tak naprawdę nic, żeby się pochwalić przed innymi: nie jestem bogaty, ani przystojny, nie jestem też jakiś wybitnie inteligentny. Dodatkowo nawet jak ktoś zechce ze mną porozmawiać to po 2 minutach ma dosyć i robi wszystko, żeby uciec. Teraz jak o tym pomyśle to powód jest jeden: nie umiem się uśmiechać i żartować, a kto chciałby zadawać się z takim ponurakiem. Da się jakoś nauczyć być zabawnym?

---------- Dopisano o 08:25 ---------- Poprzedni post napisano o 08:18 ----------

Napisane przez dekko27

Po pierwsze , nie taki jesteś , tylko takie masz emocje, które wplywaja na Twoje zachowanie .
Po drugie, możesz pozbyć się nadmiaru lęku i wstydu i czuc się spokojny i dawac ekspresje w otoczeniu
Po trzecie terapia a możliwe ze nawet leki ( jeśli to zaawansowana niesmialosc tzn lęk społeczny)by Ci w tym pomogly
Po czwarte samo nie przejdzie. ...wiec tak jak uczysz się 'matematyki czy jezyka obcego' musisz przepracować to . Nie jest latwo ale warto.
Nie jesteś gorszy , tylko masz gorsza samoocenę a niesmialosc jest chorobą.Poczytaj o socjofobii.

No właśnie wiem, że nie jest łatwo i samo nie przyjdzie, dlatego wolę coś z tym robić wcześniej a nie mając 40 lat i szykując się do trumny. Szkoda tylko, że nie mam żadnej osoby, która by mnie wspierała, to mogliby być nawet rodzice, ale jak widać muszę sobie sam jakoś z tym radzić.

[Asia941227]

Chętnie Cie powspieram jak masz takie życzenie Rodzina i znajomi potęgują zawsze Twoje lęki i obawy. Może pora szukać ludzi z podobnymi problemami lub zainteresowaniami i charakterem do Ciebie?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Asia941227]

Wiekszosc spoleczenstwa nie jest bogate, wybitnie inteligentne, nie wszyskie laski leca na przystojnych, liczy sie to ze dbasz o siebie bardziej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[kolorowe_jaskolki]

Nie ma opcji, żebyś poprosił mamę, żeby umówiła Ciebie do psychologa? Na początek zawsze możesz pójść do psychologa szkolnego, wydaje mi się, że Twoja sytuacja wymaga pomocy terapeuty

[78dbc4686a6596a64a15bbea1245bdcccc981e85_60bc01f2b4b81]

Napisane przez Asia941227

Chętnie Cie powspieram jak masz takie życzenie Rodzina i znajomi potęgują zawsze Twoje lęki i obawy. Może pora szukać ludzi z podobnymi problemami lub zainteresowaniami i charakterem do Ciebie?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Gdyby to było takie łatwe, ale ok spróbuję. Może jakoś uda się znaleźć kogoś z podobnymi zainteresowaniami.

---------- Dopisano o 13:11 ---------- Poprzedni post napisano o 13:09 ----------

Napisane przez Asia941227

Wiekszosc spoleczenstwa nie jest bogate, wybitnie inteligentne, nie wszyskie laski leca na przystojnych, liczy sie to ze dbasz o siebie bardziej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Może to tylko w mojej głowie, ale mam wrażenie, że jestem głupszy niż inni, inni mają bardzo dobre oceny, znają kilka języków, ciekawe zainteresowania, hobby. A ja jestem taki nijaki.

---------- Dopisano o 13:15 ---------- Poprzedni post napisano o 13:11 ----------

Napisane przez kolorowe_jaskolki

Nie ma opcji, żebyś poprosił mamę, żeby umówiła Ciebie do psychologa? Na początek zawsze możesz pójść do psychologa szkolnego, wydaje mi się, że Twoja sytuacja wymaga pomocy terapeuty

Moja matka to prędzej wyszukuje mi problemów i kompleksów, więc wątpię by chciała mi pomóc. Co do psychologa szkolnego, to już kiedyś byłem u jednego, nigdy więcej. Dowiedziałem się, że "kiedyś mi to przejdzie" oraz "podejść do kogoś i zacząć rozmawiać". Ale dobra, spróbuję przekonać matkę, może tym razem się uda.

[Asia941227]

Może to tylko w mojej głowie, ale mam wrażenie, że jestem głupszy niż inni, inni mają bardzo dobre oceny, znają kilka języków, ciekawe zainteresowania, hobby. A ja jestem taki nijaki.


Skoro określasz siebie nijakim, moze popracuj nad tymi ocenami lub podszkól sie z jezyka obcego. Takie rzeczy rowniez podnosza pewnosc siebie i samoocene.
Znajdz hobby, probuj roznych rzeczy a mozliwe znajdziesz cos interesujacego dla siebie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Też możesz się uczyć języków i szukać sobie jakiegoś hobby, to na nikogo nie spada z nieba . Też byłam kiedyś skrajnie nieśmiała, przechodzić mi zaczęło na studiach, czyli właściwie w twoim wieku. Myślę, że przyczyniło się do tego kilka rzeczy:
- zaczęłam właśnie szukać sobie zainteresowań: uczyłam się nowego języka, postanowiłam czytać dużo książek, oglądać znane filmy i orientować się w sytuacji na świecie, wyrobić sobie poglądy na różne sprawy, oglądałam też programy popularnonaukowe np. o astronomii. Nagle się okazało, że mam jakąś tam wiedzę o czymś, a więc mogę się o czyms wypowiedzieć zamiast tylko stać i słuchać. To dodało mi pewności siebie.
- pójście na studia, gdzie byli sami nowi ludzie. Od początku postanowiłam sobie, że po prostu będę się odzywać do ludzi, nawet jeśli miałabym mówić jakieś głupoty. Szybko znalazłam grupkę, z którą dobrze się dogadywałam. Na pewno pomogło to, że poszłam na studia związane z moimi zainteresowaniami, więc wreszcie miałam z kimś wspólne tematy i ludzie byli do mnie bardziej podobni niż np. w liceum
- zadbanie o swój wygląd, sposób ubierania się. Wcześniej chodziłam w byle czym i praktycznie wcale się nie malowałam, czym odstawałam od rówieśników i miałam kompleksy, a wystarczylo się trochę zainteresowac tematem i zmienić parę rzeczy.
- ogólnie jak najczęstsze wychodzenie ze swojej strefy komfortu, wręcz zmuszanie się do rozmowy itp. Ja szczególnie bałam się facetów i zawsze miałam babskie klasy, na studiach też prawie same dziewczyny. Dlatego specjalnie zmuszałam się do rozmawiania z jedynymi facetami w grupie (było ich "aż" dwóch) a później zaczęłam się umawiać na randki przez internet, byle tylko ćwiczyć rozmowę z facetem. Pierwsze randki były zupełna porażką, umiałam na nich wydusić ledwie kilka słów, przez co raz zostałam nawet wyśmiana i oczywiście żaden facet nie chciał kontynuować znajomości. Nie poddawałam się jednak i z czasem było dużo lepiej i zaczęłam czuć się już zupełnie swobodnie przy mężczyznach.

Myślę też, że w twoim przypadku psycholog nie zaszkodzi, a raczej psychoterapeuta (to nie to samo). Jesteś już pełnoletni, więc chyba możesz sam sobie kogoś poszukać i się umówić,nie musi to być psycholog szkolny.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[chacaos]

[1=78dbc4686a6596a64a15bbe a1245bdcccc981e85_60bc01f 2b4b81;87727740]
Może to tylko w mojej głowie, ale mam wrażenie, że jestem głupszy niż inni, inni mają bardzo dobre oceny, znają kilka języków, ciekawe zainteresowania, hobby. A ja jestem taki nijaki.[/QUOTE]
Masz 19 lat, nie jesteś jeszcze ukształtowanym człowiekiem, prawdopodobnie zmienisz środowisko jeszcze wiele razy, wszystkie najważniejsze wydarzenia, znajomości, decyzje są jeszcze przed Tobą. Możesz w tym momencie zacząć od zera wszystko co chcesz i za kilka lat śmigać w kilku językach, mieć sukcesy w nauce i ciekawe zainteresowania. Tylko to nikomu nie spada z nieba, trzeba zacząć i się tego trzymać, nawet jak na początku nie będziesz pewien, czy to to i nie będzie Ci to dobrze wychodzić.
Planujesz iść na studia?

[78dbc4686a6596a64a15bbea1245bdcccc981e85_60bc01f2b4b81]

Napisane przez Asia941227

Może to tylko w mojej głowie, ale mam wrażenie, że jestem głupszy niż inni, inni mają bardzo dobre oceny, znają kilka języków, ciekawe zainteresowania, hobby. A ja jestem taki nijaki.


Skoro określasz siebie nijakim, moze popracuj nad tymi ocenami lub podszkól sie z jezyka obcego. Takie rzeczy rowniez podnosza pewnosc siebie i samoocene.
Znajdz hobby, probuj roznych rzeczy a mozliwe znajdziesz cos interesujacego dla siebie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Waśnie to jest najgorsze, ja wcale nie jestem taki głupi, no dobra z języków może tak To całe porównywanie chyba siedzi w mojej głowie. Może to przez, że cały czas byłem porównywany do tych najlepszych, np.: matka mnie porównywała do kuzynów, którzy mieli same piątki i znali wszystkie języki świata a ja nic nie umiem. Ojciec porównywał mnie do jakiegoś syna kolegi, który wygląda jak młody Schwarzenegger i łamie ludzi jak zapałki. Ja nigdy taki nie byłem. Oceny mam w miarę okej, są lepsze i gorsze, to chyba normalne.
Zainteresowań trochę mam, boję się tylko mówić niektórym o nich, żeby mnie nie wyśmiali. To chyba błąd?

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

[1=78dbc4686a6596a64a15bbe a1245bdcccc981e85_60bc01f 2b4b81;87728214]
Zainteresowań trochę mam, boję się tylko mówić niektórym o nich, żeby mnie nie wyśmiali. To chyba błąd?[/QUOTE]
A wydaje ci się, że jako jedyny na świecie masz takie zainteresowania?

[78dbc4686a6596a64a15bbea1245bdcccc981e85_60bc01f2b4b81]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87727846]Też możesz się uczyć języków i szukać sobie jakiegoś hobby, to na nikogo nie spada z nieba . Też byłam kiedyś skrajnie nieśmiała, przechodzić mi zaczęło na studiach, czyli właściwie w twoim wieku. Myślę, że przyczyniło się do tego kilka rzeczy:
- zaczęłam właśnie szukać sobie zainteresowań: uczyłam się nowego języka, postanowiłam czytać dużo książek, oglądać znane filmy i orientować się w sytuacji na świecie, wyrobić sobie poglądy na różne sprawy, oglądałam też programy popularnonaukowe np. o astronomii. Nagle się okazało, że mam jakąś tam wiedzę o czymś, a więc mogę się o czyms wypowiedzieć zamiast tylko stać i słuchać. To dodało mi pewności siebie.
- pójście na studia, gdzie byli sami nowi ludzie. Od początku postanowiłam sobie, że po prostu będę się odzywać do ludzi, nawet jeśli miałabym mówić jakieś głupoty. Szybko znalazłam grupkę, z którą dobrze się dogadywałam. Na pewno pomogło to, że poszłam na studia związane z moimi zainteresowaniami, więc wreszcie miałam z kimś wspólne tematy i ludzie byli do mnie bardziej podobni niż np. w liceum
- zadbanie o swój wygląd, sposób ubierania się. Wcześniej chodziłam w byle czym i praktycznie wcale się nie malowałam, czym odstawałam od rówieśników i miałam kompleksy, a wystarczylo się trochę zainteresowac tematem i zmienić parę rzeczy.
- ogólnie jak najczęstsze wychodzenie ze swojej strefy komfortu, wręcz zmuszanie się do rozmowy itp. Ja szczególnie bałam się facetów i zawsze miałam babskie klasy, na studiach też prawie same dziewczyny. Dlatego specjalnie zmuszałam się do rozmawiania z jedynymi facetami w grupie (było ich "aż" dwóch) a później zaczęłam się umawiać na randki przez internet, byle tylko ćwiczyć rozmowę z facetem. Pierwsze randki były zupełna porażką, umiałam na nich wydusić ledwie kilka słów, przez co raz zostałam nawet wyśmiana i oczywiście żaden facet nie chciał kontynuować znajomości. Nie poddawałam się jednak i z czasem było dużo lepiej i zaczęłam czuć się już zupełnie swobodnie przy mężczyznach.

Myślę też, że w twoim przypadku psycholog nie zaszkodzi, a raczej psychoterapeuta (to nie to samo). Jesteś już pełnoletni, więc chyba możesz sam sobie kogoś poszukać i się umówić,nie musi to być psycholog szkolny.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

Oto chodziło. Dzięki. Interesuję się wieloma rzeczami, tylko mam wrażenie, że nikogo nie zainteresuję swoją rozmową.

---------- Dopisano o 15:33 ---------- Poprzedni post napisano o 15:30 ----------

Napisane przez chacaos

Masz 19 lat, nie jesteś jeszcze ukształtowanym człowiekiem, prawdopodobnie zmienisz środowisko jeszcze wiele razy, wszystkie najważniejsze wydarzenia, znajomości, decyzje są jeszcze przed Tobą. Możesz w tym momencie zacząć od zera wszystko co chcesz i za kilka lat śmigać w kilku językach, mieć sukcesy w nauce i ciekawe zainteresowania. Tylko to nikomu nie spada z nieba, trzeba zacząć i się tego trzymać, nawet jak na początku nie będziesz pewien, czy to to i nie będzie Ci to dobrze wychodzić.
Planujesz iść na studia?

Tak, chciałbym pójść na studia jeśli się na nie dostanę. Dzięki za słowa motywacji. Może mi się jeszcze uda coś zmienić na lepsze.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

[1=78dbc4686a6596a64a15bbe a1245bdcccc981e85_60bc01f 2b4b81;87728219]Oto chodziło. Dzięki. Interesuję się wieloma rzeczami, tylko mam wrażenie, że nikogo nie zainteresuję swoją rozmową.[/QUOTE]Nie ma za co.
Dlatego warto też zainteresować się sytuacja na świecie albo np. popularnymi filmami, takimi rzeczami o których ludzie często rozmawiają, wtedy kiedy ktoś zacznie jakiś temat z tym związany to łatwiej coś od siebie dorzucic.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[78dbc4686a6596a64a15bbea1245bdcccc981e85_60bc01f2b4b81]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;87728217]A wydaje ci się, że jako jedyny na świecie masz takie zainteresowania?[/QUOTE]
Może nie jedyny na świecie, ale jest raczej mało ludzi, którzy się tym interesują.

---------- Dopisano o 15:38 ---------- Poprzedni post napisano o 15:35 ----------

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87728234]Nie ma za co.
Dlatego warto też zainteresować się sytuacja na świecie albo np. popularnymi filmami, takimi rzeczami o których ludzie często rozmawiają, wtedy kiedy ktoś zacznie jakiś temat z tym związany to łatwiej coś od siebie dorzucic.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]
Racja. Z tym, że wydaje mi się, że jak zaczynam opowiadać np.: o filmie to opowiadam "bez energii", " bez polotu", nic więc chyba dziwnego, że inni wolą mnie nie słuchać.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

[1=78dbc4686a6596a64a15bbe a1245bdcccc981e85_60bc01f 2b4b81;87728238]
Racja. Z tym, że wydaje mi się, że jak zaczynam opowiadać np.: o filmie to opowiadam "bez energii", " bez polotu", nic więc chyba dziwnego, że inni wolą mnie nie słuchać.[/QUOTE]

Myślę, że to kwestia praktyki. Im więcej rozmawiasz i z różnymi osobami, tym lepiej będzie ci to wychodziło.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[78dbc4686a6596a64a15bbea1245bdcccc981e85_60bc01f2b4b81]

[1=980cf4958a6e724c916e7ad b24f4c6159aa2df82_65d7e02 c47328;87728245]Myślę, że to kwestia praktyki. Im więcej rozmawiasz i z różnymi osobami, tym lepiej będzie ci to wychodziło.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]
Pewnie masz rację. Szkoda, że teraz jest ta kwarantanna, nie sądziłem, że kiedyś to powiem, ale zaczyna mi trochę brakować ludzi.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

[1=78dbc4686a6596a64a15bbe a1245bdcccc981e85_60bc01f 2b4b81;87728238]Może nie jedyny na świecie, ale jest raczej mało ludzi, którzy się tym interesują.[/QUOTE]
Tylko co to znaczy mało? Jeśli masz internet, to jednocześnie masz nieograniczony dostęp do rozmów z ludźmi, którzy interesują się tym samym. Nie ma żadnych grup/forów tematycznych?

[78dbc4686a6596a64a15bbea1245bdcccc981e85_60bc01f2b4b81]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;87728288]Tylko co to znaczy mało? Jeśli masz internet, to jednocześnie masz nieograniczony dostęp do rozmów z ludźmi, którzy interesują się tym samym. Nie ma żadnych grup/forów tematycznych?[/QUOTE]

Jakieś grupy pewnie są, tylko boję się ludzie będą wypisywać komentarze typu "gówniarz się nie zna" itd. Już parę razy zostałem tak potraktowany i mam uraz co do udzielania się na forach/grupach. Teraz siedzę na kilku grupach na FB i tylko czytam, w ogóle się nie udzielam. Nie chcę by znowu mnie zwyzywano, obrażano.

[kolorowe_jaskolki]

[1=78dbc4686a6596a64a15bbe a1245bdcccc981e85_60bc01f 2b4b81;87728214]Ojciec porównywał mnie do jakiegoś syna kolegi, który wygląda jak młody Schwarzenegger[/QUOTE]

Hehe, ja poproszę o namiary na młodego Arniego

[1=78dbc4686a6596a64a15bbe a1245bdcccc981e85_60bc01f 2b4b81;87728214]Zainteresowań trochę mam, boję się tylko mówić niektórym o nich, żeby mnie nie wyśmiali. To chyba błąd?[/QUOTE]

Napisz co to za zainteresowania

[dekko27]

[1=78dbc4686a6596a64a15bbe a1245bdcccc981e85_60bc01f 2b4b81;87726904]Wmawiam sobie, że nie jestem wartościowy bo nie mam tak naprawdę nic, żeby się pochwalić przed innymi: nie jestem bogaty, ani przystojny, nie jestem też jakiś wybitnie inteligentny. Dodatkowo nawet jak ktoś zechce ze mną porozmawiać to po 2 minutach ma dosyć i robi wszystko, żeby uciec. Teraz jak o tym pomyśle to powód jest jeden: nie umiem się uśmiechać i żartować, a kto chciałby zadawać się z takim ponurakiem. Da się jakoś nauczyć być zabawnym?

---------- Dopisano o 08:25 ---------- Poprzedni post napisano o 08:18 ----------



No właśnie wiem, że nie jest łatwo i samo nie przyjdzie, dlatego wolę coś z tym robić wcześniej a nie mając 40 lat i szykując się do trumny. Szkoda tylko, że nie mam żadnej osoby, która by mnie wspierała, to mogliby być nawet rodzice, ale jak widać muszę sobie sam jakoś z tym radzić.[/QUOTE]
To rob, wybrales już psychologa? uczysz się fakt ale jesteś już pełnoletni, możesz isc sam i sam się zapisać.
Jak wyjdziesz z niesmialosci to odkryjesz w sobie poczucie humoru i dużo energii na poprawianie siebie i osiąganie celów, na razie energie tracisz na martwienie , unikanie i dolowanie wiec nic dziwnego , ze nie jesteś najlepszyw tym czy tamtym,
POza tym jest masa ludzi bez wyksztalcenia, wyglądu , pieniędzy a sa szczęśliwi , nieniesmiali i maja się dobrze, serio mniej się różnisz od innych ludz niż Ci się wydaje. I Twój stan nijak się ma do tego co masz i jaki jesteś tylko do tego jak sam się nakrecasz, nie w te strone co trzeba.

---------- Dopisano o 16:23 ---------- Poprzedni post napisano o 16:20 ----------

[1=78dbc4686a6596a64a15bbe a1245bdcccc981e85_60bc01f 2b4b81;87728331]Jakieś grupy pewnie są, tylko boję się ludzie będą wypisywać komentarze typu "gówniarz się nie zna" itd. Już parę razy zostałem tak potraktowany i mam uraz co do udzielania się na forach/grupach. Teraz siedzę na kilku grupach na FB i tylko czytam, w ogóle się nie udzielam. Nie chcę by znowu mnie zwyzywano, obrażano.[/QUOTE]

to odpiszesz, ze może nie znasz się na tym i na tym ale znasz się na kulturze wypowiedzi.
Serio bycie hejterem więcej mowi o tym co hejtuje niż o tym hejtowanym.

---------- Dopisano o 16:27 ---------- Poprzedni post napisano o 16:23 ----------

[1=78dbc4686a6596a64a15bbe a1245bdcccc981e85_60bc01f 2b4b81;87728238]Może nie jedyny na świecie, ale jest raczej mało ludzi, którzy się tym interesują.

---------- Dopisano o 15:38 ---------- Poprzedni post napisano o 15:35 ----------


Racja. Z tym, że wydaje mi się, że jak zaczynam opowiadać np.: o filmie to opowiadam "bez energii", " bez polotu", nic więc chyba dziwnego, że inni wolą mnie nie słuchać.[/QUOTE]
jak sam nie wierzysz w siebie to kto ma uwierzyć???
Nie wymagaj więcej od innych niż od siebie
Tak emocje sa rownie ważne ja tresc, ale TY skup się na sobie anie na innych. Nie możesz kontrolowac innych , zyczliwa empatyczna i inteligentna osoba rozumie ,ze istnieje cos takiego jak 'niesmialosc' , 'nerwica' , 'lęk spoleczny' , 'wycofanie" i wie, ze każdy zasluguje na szacunek , serio a ludzmi nieżyczliwymi, bez wyobraźni nie ma co sobie glowe zawracać.
Ale to musisz u psychologa przerobić, od gadania nie minie.

[linaya]

Również byłam strasznie nieśmiała jako młoda osoba, i bardzo mi to przeszkadzało, czułam się samotna (miałam jedną przyjaciółka, która wyprowadziła się do innego miasta), czułam się gorsza od innych (choć nie głupsza - miałam zainteresowania, pasje, chodziłam na kursy, m.in. językowe), w dodatku wyglądałam na dużo młodszą, niż faktycznie byłam, co potęgowało moje kompleksy.


Co mi pomogło? Nie będę oryginalna - praca nad sobą. Po wyprowadzce mojej jedynej przyjaciółki czułam się przeraźliwie samotna i siłą rzeczy zaczęłam szukać kontaktów, innych ludzi, znajomych, przyjaźni, w mojej klasie, a także poza nią. Zmuszałam się do przełamywania się i zagadywania do ludzi, przyjmowania (zamiast jak do tego pory- odrzucania) zaproszeń, propozycji spotkań, wspólnej nauki. Na początku do dziewczyn, bo faceci paraliżowali mnie i onieśmielali (plan: kumplować się też z facetami realizowałam już będąc na studiach, a że kumplowanie nie zawsze wychodziło, to inna sprawa ).

Co do wyglądu, podpatrywałam inne dziewczyny i eksperymentowałam z ubiorem, uczesaniem, makijażem, wyglądem zewnętrznym, zaczęłam wychodzić z wizerunku szarej myszki Robiłam wszystko, żeby wyjść ze skorupy nieśmiałości. Obiecałam sobie wtedy, że nigdy nie będę już sama (z tym, że miałam na myśli bardziej przyjaźnie, niż chłopaka).
Potem skończyła się szkoła średnia i poszłam na studia. Nie znałam nikogo, ale wtedy już nie bałam się tego. Nikt mnie nie znał, miałam "carte blanche", wszyscy byli nowi. Nie ciągnęła się za mną opinia nieśmiałej, zahukanej myszki. W nowym środowisku jest łatwiej, inaczej. Nie twierdzę, ze stałam się miss popularności (nigdy nie miałam takich inklinacji), ale miałam znajomych, przyjaciół (kilka przyjaźni przetrwało do dziś), bratnie dusze, były też związki. Warto wychodzić z nieśmiałości. Nie stój w kącie, wychodź do ludzi.

[78dbc4686a6596a64a15bbea1245bdcccc981e85_60bc01f2b4b81]

Napisane przez dekko27

To rob, wybrales już psychologa? uczysz się fakt ale jesteś już pełnoletni, możesz isc sam i sam się zapisać.
Jak wyjdziesz z niesmialosci to odkryjesz w sobie poczucie humoru i dużo energii na poprawianie siebie i osiąganie celów, na razie energie tracisz na martwienie , unikanie i dolowanie wiec nic dziwnego , ze nie jesteś najlepszyw tym czy tamtym,
POza tym jest masa ludzi bez wyksztalcenia, wyglądu , pieniędzy a sa szczęśliwi , nieniesmiali i maja się dobrze, serio mniej się różnisz od innych ludz niż Ci się wydaje. I Twój stan nijak się ma do tego co masz i jaki jesteś tylko do tego jak sam się nakrecasz, nie w te strone co trzeba.

---------- Dopisano o 16:23 ---------- Poprzedni post napisano o 16:20 ----------



to odpiszesz, ze może nie znasz się na tym i na tym ale znasz się na kulturze wypowiedzi.
Serio bycie hejterem więcej mowi o tym co hejtuje niż o tym hejtowanym.

---------- Dopisano o 16:27 ---------- Poprzedni post napisano o 16:23 ----------


jak sam nie wierzysz w siebie to kto ma uwierzyć???
Nie wymagaj więcej od innych niż od siebie
Tak emocje sa rownie ważne ja tresc, ale TY skup się na sobie anie na innych. Nie możesz kontrolowac innych , zyczliwa empatyczna i inteligentna osoba rozumie ,ze istnieje cos takiego jak 'niesmialosc' , 'nerwica' , 'lęk spoleczny' , 'wycofanie" i wie, ze każdy zasluguje na szacunek , serio a ludzmi nieżyczliwymi, bez wyobraźni nie ma co sobie glowe zawracać.
Ale to musisz u psychologa przerobić, od gadania nie minie.

Moment, to da się nauczyć poczucia humoru i posiadanie energii? Zawsze myślałem, że to cechy, które się ma lub nie. Ciekawe, tyle lat żyję i żyłem w błędzie.
Tak wiem, że coś trzeba robić. Dzięki za rady, na pewno będą pomocne.

---------- Dopisano o 18:26 ---------- Poprzedni post napisano o 18:18 ----------

Napisane przez linaya

Również byłam strasznie nieśmiała jako młoda osoba, i bardzo mi to przeszkadzało, czułam się samotna (miałam jedną przyjaciółka, która wyprowadziła się do innego miasta), czułam się gorsza od innych (choć nie głupsza - miałam zainteresowania, pasje, chodziłam na kursy, m.in. językowe), w dodatku wyglądałam na dużo młodszą, niż faktycznie byłam, co potęgowało moje kompleksy.


Co mi pomogło? Nie będę oryginalna - praca nad sobą. Po wyprowadzce mojej jedynej przyjaciółki czułam się przeraźliwie samotna i siłą rzeczy zaczęłam szukać kontaktów, innych ludzi, znajomych, przyjaźni, w mojej klasie, a także poza nią. Zmuszałam się do przełamywania się i zagadywania do ludzi, przyjmowania (zamiast jak do tego pory- odrzucania) zaproszeń, propozycji spotkań, wspólnej nauki. Na początku do dziewczyn, bo faceci paraliżowali mnie i onieśmielali (plan: kumplować się też z facetami realizowałam już będąc na studiach, a że kumplowanie nie zawsze wychodziło, to inna sprawa ).

Co do wyglądu, podpatrywałam inne dziewczyny i eksperymentowałam z ubiorem, uczesaniem, makijażem, wyglądem zewnętrznym, zaczęłam wychodzić z wizerunku szarej myszki Robiłam wszystko, żeby wyjść ze skorupy nieśmiałości. Obiecałam sobie wtedy, że nigdy nie będę już sama (z tym, że miałam na myśli bardziej przyjaźnie, niż chłopaka).
Potem skończyła się szkoła średnia i poszłam na studia. Nie znałam nikogo, ale wtedy już nie bałam się tego. Nikt mnie nie znał, miałam "carte blanche", wszyscy byli nowi. Nie ciągnęła się za mną opinia nieśmiałej, zahukanej myszki. W nowym środowisku jest łatwiej, inaczej. Nie twierdzę, ze stałam się miss popularności (nigdy nie miałam takich inklinacji), ale miałam znajomych, przyjaciół (kilka przyjaźni przetrwało do dziś), bratnie dusze, były też związki. Warto wychodzić z nieśmiałości. Nie stój w kącie, wychodź do ludzi.

Na znajomości w klasie czy szkole nie mam co liczyć, pozostaje, więc szukanie gdzie indziej. Pytanie gdzie?
Nad wyglądem też muszę w końcu popracować.
Co ciekawe nie mam problemów z wystąpieniami publicznymi, potrafię wypowiadać się na forum klasy na temat, który bardzo dobrze znam i rozumiem, kiedyś nawet zaciekawiłem całą klasę prezentacją o jednym z moich zainteresowaniach
Dzięki za rady, na pewno z nich skorzystam.

[dekko27]

[1=78dbc4686a6596a64a15bbe a1245bdcccc981e85_60bc01f 2b4b81;87728675]Moment, to da się nauczyć poczucia humoru i posiadanie energii? Zawsze myślałem, że to cechy, które się ma lub nie. Ciekawe, tyle lat żyję i żyłem w błędzie.
Tak wiem, że coś trzeba robić. Dzięki za rady, na pewno będą pomocne.

---------- Dopisano o 18:26 ---------- Poprzedni post napisano o 18:18 ----------


Na znajomości w klasie czy szkole nie mam co liczyć, pozostaje, więc szukanie gdzie indziej. Pytanie gdzie?
Nad wyglądem też muszę w końcu popracować.
Co ciekawe nie mam problemów z wystąpieniami publicznymi, potrafię wypowiadać się na forum klasy na temat, który bardzo dobrze znam i rozumiem, kiedyś nawet zaciekawiłem całą klasę prezentacją o jednym z moich zainteresowaniach
Dzięki za rady, na pewno z nich skorzystam.[/QUOTE]
Tak, poczucie humoru jest efektem samopoczucia...i najbardziej można to ksztaltowac., a witalność tak samo jest zalezna od samopoczucia, przecież depresja jest choroba witalności i serio człowiek może z tego wyjsc. Jest masa ludzi co wyszla z niesmialosci i zycia w dole. Jak ktoś jest smialy i dużo robi tez nie ma pewności ,ze cos go nie zmieni.
Ludzie się zmieniają, ale nie wszyscy, ale jak ktoś nic nie robi to się nie zmieni..
Nie masz dni lepszych, tzn. kiedy jesteś mniej niesmialy? albo osob , ktorzy uwydatniają w Tobie lepsze cechy???

[78dbc4686a6596a64a15bbea1245bdcccc981e85_60bc01f2b4b81]

Napisane przez kolorowe_jaskolki

Hehe, ja poproszę o namiary na młodego Arniego



Napisz co to za zainteresowania

Moje zainteresowania: informatyka (z wyjątkiem grafiki, dźwięku i programowania i wideo), elektronika (w tym także trochę automatyka domowa), jazda na rowerze (nie wyczynowa, zwykła jazda), filmy i seriale się liczą ( wszystko z wyjątkiem horrorów, thrillerów, psychologicznych, romantycznych), lubię grać w gry (no na to to chyba najwięcej czasu poświęcam ), fotografia (robię zdjęcia i bawię się ustawieniami aparatu)

[trzyrazypiec]

Dlaczego nie masz co liczyć na znajomości w klasie lub szkole?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[78dbc4686a6596a64a15bbea1245bdcccc981e85_60bc01f2b4b81]

Napisane przez dekko27

Tak, poczucie humoru jest efektem samopoczucia...i najbardziej można to ksztaltowac., a witalność tak samo jest zalezna od samopoczucia, przecież depresja jest choroba witalności i serio człowiek może z tego wyjsc. Jest masa ludzi co wyszla z niesmialosci i zycia w dole. Jak ktoś jest smialy i dużo robi tez nie ma pewności ,ze cos go nie zmieni.
Ludzie się zmieniają, ale nie wszyscy, ale jak ktoś nic nie robi to się nie zmieni..
Nie masz dni lepszych, tzn. kiedy jesteś mniej niesmialy? albo osob , ktorzy uwydatniają w Tobie lepsze cechy???

Mam dwóch kolegów w klasie, z którymi rozmawiam, wtedy jakoś czuję się mniej nieśmiały. Co do lepszych dni, to raczej nie, zawsze taki jestem.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez trzyrazypiec

Dlaczego nie masz co liczyć na znajomości w klasie lub szkole?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Może chodzi o to, że tam już ma łatkę szarej myszy. Ja to rozumiem, też potrzebowałam zmiany środowiska i całkiem nowych ludzi, żeby coś się polepszyło. Ale skoro autor planuje iść na studia, to tu ma szansę na zdobycie nowych znajomości.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz