Brak chęci na cokolwiek, nie potrafię się ogarnąć

[Madiha]

Uprzedzam będzie długo.
Ostatnio (od około pół roku, może trochę więcej) zauważyłam u siebie spadek motywacji i energii życiowej do minimum. Odbija się to niestety na wielu aspektach mojego życia i postanowiłam coś z tym zrobić. Wiem, że zawsze można się zgłosić do specjalisty (nie mam z tym problemu), lecz najpierw chciałam poradzić się Was, może któraś z Was miała podobny problem.

1. Ciągłe zmęczenie. Cierpię na totalny brak energii. Sypiam około 8 godzin dziennie, jednak po wstaniu (8-9) posnuję się 2-3 godziny i muszę się znów położyć na kilkanaście minut. W czasie kiedy uczyłam się do matury takie przerwy musiałam robić kilka razy. Nie wiem czy to wina tragicznego materaca (zmieniam go w tym tyg) czy jakiś braków w organizmie (podstawowa morfologia wychodzi ok).
Po prostu bardzo często towarzyszy mi uczucie "ciężkich powiek"+ widzę pogorszenie pamięci i koncentracji ( mama o coś mnie prosi, po czym zapominam o tym za 5 min.).

2. Brak umiejętności organizacji. Obecnie mieszkam w domu rodzinnym i zimuję na jednym kierunku studiów z zamiarem poprawy matury. Więc zasadniczo nie mam dużo obowiązków (na uczelnie chodzę tylko na wykłady i ćwiczenia z 1 przedmiotu). Dodatkowo mam własny samochód, więc nie tracę czasu w korkach. Za krztę nie potrafię zorganizować sobie dnia, zawsze mi braknie na coś czasu, tego nie skończę, o tamtym zapomnę. Posprzątam w pokoju, za tydzień burdel jak przed sprzątaniem. Zazdroszczę osobom które pracują, mają czas na hobby i ogólnie czas wolny. Ja mimo, że robię prawie nic (no nauka 3-4h) nie mam czasu. Pisałam sobie kartki z rzeczami do zrobienia, ale ciągle coś odkładałam.

3. Nie chce mi się. Mogłam w tym roku iść na docelowe studia, jednak płatne i to dość sporo. Rodzice nie naciskali, ale chcieli. Plan był taki, że starałabym się poprawić maturę w trakcie. Zrezygnowałam, bo nie chciałam aż tyle się uczyć (wymagający kierunek) + matura. I wolałam zostać w domu poprawiać maturę. Potrafię coś zacząć np. sprzątać szufladę w łazience i nagle stracić tym zainteresowanie.

4. Olewanie. W szkole potrafiłam siedzieć na matematyce i nie robić nic, ani zadań ani prac domowych. Miałam wrażenie, że to co robią inni mnie nie dotyczy (idiotyzm), ale tak się czułam. Mam do siebie dużo pretensji, bo nauka mi wychodziła nieźle. Przy zerowym staraniu skończyłam LO z 4,1 (najlepsze w mieście). Więc przy minimalnym zaangażowaniu pasek byłby mój... . To samo się tyczy innych aspektów, bardzo często towarzyszy mi myśl "a co tam, będzie co będzie nie interesuje mnie to. Niech się dzieje co chce."

Uff to chyba tyle. Nie oczekuję od Was głaskania po głowie tylko kopniaka i motywacji. Bo wiem, że w pewien sposób marnuję swój potencjał. Może macie jakieś ćwiczenia czy porady jak sobie radziłyście z wiecznym leniem czy brakiem organizacji.

[Niedopowiedzenia]

Mam taki sam problem.

[slawek_33]

Zbadaj sobie poziom hormonów np. tarczycy...

[Madiha]

Napisane przez slawek_33

Zbadaj sobie poziom hormonów np. tarczycy...

Zbadane i krew i usg. Wszystko ok.

[Niedopowiedzenia]

Napisane przez slawek_33

Zbadaj sobie poziom hormonów np. tarczycy...

Ja na przełomie czerwca i lipca zrobiłam morfologię,hormony i jeszcze kilka badań neurologicznych. Nic co mogłoby wpływać na koncentrację/częste bóle głowy nie wyszło.

[c640cdfa886255292692728c9c3f51a456c1754b_657ce90228a24]

Znajdź sobie więcej zajęć.

[czukcza]

to samo. od kiedy pamiętam jestem wiecznie zmęczona i śpiąca, nawet ćwicząc myślę o tym, że jak tylko skończę to pójdę spać. dodatkowo od zawsze mam potężne migreny., ciśnienie krwi też mam bardzo niskie. po lekarzach chodziłam i nic, więc trzeba się jakoś przyzwyczaić i walczyć z tym.

[tosiajola]

Mam to samo, w dodatku idę na drugi kierunek studiów w tym roku i czarno to widzę. Nie ogarnę tego, wszystko mnie przerasta.
Ja idę na badania, jeśli wyjdą dobrze, to będę się cieszyć, ale pozostaje chyba tylko jakiś psycholog.
Chociaz ja to mam od zawsze, ale teraz jest gorzej niż kiedykolwiek.

A wiesz, może warto zmusić się do aktywności fizycznej. Może to by dało jakiś zastrzyk energii....

Ja mam takie wyrzuty sumienia, mogłabym tyle robić, a mi się nawet hobby nie chce już rozwijać. Tragedia. Wiem, że chciałaś kopniaka, motywacji, ale może podniesie Cię na duchu, to że nie jesteś sama.

[eae59dc78e1e9e84c064a10ad74dde2dd7f297a0_6313dc73a6c64]

Powodów moze byc duzo, aczkolwiek jakbym ja na caly rok zostala w domu i nie miala wiekszych/waznych powodów, zeby rano wstac z lózka, to tez bym sie czula tak jak i Ty. Skoro nic Ci sie wykonac nie udaje, to cos jednak w ciagu tego dnia robic musisz. Pytanie: co? Ty sama wiesz. Moze w internecie godzinami siedzisz? Przesypiasz?

Co do samopoczucia (ciezkich powiek), to cwiczysz cokolwiek czy nic? Bo Twoje samopoczucie przypomina mi sama siebie z okresu kiedy nie cwiczylam. Zaczelam cwiczyc regularnie i jestem energiczna, zywotna i mam wiecej sily na robienie róznych rzeczy. A co z dieta?

---------- Dopisano o 17:27 ---------- Poprzedni post napisano o 17:21 ----------

Tutaj masz watek dla siebie: https://wizaz.pl/forum/showthread.php?t=707867&page=157

Dziewczyny dobily juz do IV czesci.

[Nowhere]

Napisane przez Madiha

Uprzedzam będzie długo.
Ostatnio (od około pół roku, może trochę więcej) zauważyłam u siebie spadek motywacji i energii życiowej do minimum. Odbija się to niestety na wielu aspektach mojego życia i postanowiłam coś z tym zrobić. Wiem, że zawsze można się zgłosić do specjalisty (nie mam z tym problemu), lecz najpierw chciałam poradzić się Was, może któraś z Was miała podobny problem.

1. Ciągłe zmęczenie. Cierpię na totalny brak energii. Sypiam około 8 godzin dziennie, jednak po wstaniu (8-9) posnuję się 2-3 godziny i muszę się znów położyć na kilkanaście minut. W czasie kiedy uczyłam się do matury takie przerwy musiałam robić kilka razy. Nie wiem czy to wina tragicznego materaca (zmieniam go w tym tyg) czy jakiś braków w organizmie (podstawowa morfologia wychodzi ok).
Po prostu bardzo często towarzyszy mi uczucie "ciężkich powiek"+ widzę pogorszenie pamięci i koncentracji ( mama o coś mnie prosi, po czym zapominam o tym za 5 min.).

2. Brak umiejętności organizacji. Obecnie mieszkam w domu rodzinnym i zimuję na jednym kierunku studiów z zamiarem poprawy matury. Więc zasadniczo nie mam dużo obowiązków (na uczelnie chodzę tylko na wykłady i ćwiczenia z 1 przedmiotu). Dodatkowo mam własny samochód, więc nie tracę czasu w korkach. Za krztę nie potrafię zorganizować sobie dnia, zawsze mi braknie na coś czasu, tego nie skończę, o tamtym zapomnę. Posprzątam w pokoju, za tydzień burdel jak przed sprzątaniem. Zazdroszczę osobom które pracują, mają czas na hobby i ogólnie czas wolny. Ja mimo, że robię prawie nic (no nauka 3-4h) nie mam czasu. Pisałam sobie kartki z rzeczami do zrobienia, ale ciągle coś odkładałam.

3. Nie chce mi się. Mogłam w tym roku iść na docelowe studia, jednak płatne i to dość sporo. Rodzice nie naciskali, ale chcieli. Plan był taki, że starałabym się poprawić maturę w trakcie. Zrezygnowałam, bo nie chciałam aż tyle się uczyć (wymagający kierunek) + matura. I wolałam zostać w domu poprawiać maturę. Potrafię coś zacząć np. sprzątać szufladę w łazience i nagle stracić tym zainteresowanie.

4. Olewanie. W szkole potrafiłam siedzieć na matematyce i nie robić nic, ani zadań ani prac domowych. Miałam wrażenie, że to co robią inni mnie nie dotyczy (idiotyzm), ale tak się czułam. Mam do siebie dużo pretensji, bo nauka mi wychodziła nieźle. Przy zerowym staraniu skończyłam LO z 4,1 (najlepsze w mieście). Więc przy minimalnym zaangażowaniu pasek byłby mój... . To samo się tyczy innych aspektów, bardzo często towarzyszy mi myśl "a co tam, będzie co będzie nie interesuje mnie to. Niech się dzieje co chce."

Uff to chyba tyle. Nie oczekuję od Was głaskania po głowie tylko kopniaka i motywacji. Bo wiem, że w pewien sposób marnuję swój potencjał. Może macie jakieś ćwiczenia czy porady jak sobie radziłyście z wiecznym leniem czy brakiem organizacji.

mam to samo, generalnie nasze sytuacje życiowe są bardzo podobne. i podejście też. ja poszłam do psychiatry, biorę leki i oczekuję póki co na poprawę - bo choruję na depresję i nerwicę. nie chcę cię straszyć, ale rozważ czy na tej płaszczyźnie wszystko jest okej.

[pseudofeministka]

Napisane przez Madiha

Uprzedzam będzie długo.
Ostatnio (od około pół roku, może trochę więcej) zauważyłam u siebie spadek motywacji i energii życiowej do minimum. Odbija się to niestety na wielu aspektach mojego życia i postanowiłam coś z tym zrobić. Wiem, że zawsze można się zgłosić do specjalisty (nie mam z tym problemu), lecz najpierw chciałam poradzić się Was, może któraś z Was miała podobny problem.

1. Ciągłe zmęczenie. Cierpię na totalny brak energii. Sypiam około 8 godzin dziennie, jednak po wstaniu (8-9) posnuję się 2-3 godziny i muszę się znów położyć na kilkanaście minut. W czasie kiedy uczyłam się do matury takie przerwy musiałam robić kilka razy. Nie wiem czy to wina tragicznego materaca (zmieniam go w tym tyg) czy jakiś braków w organizmie (podstawowa morfologia wychodzi ok).
Po prostu bardzo często towarzyszy mi uczucie "ciężkich powiek"+ widzę pogorszenie pamięci i koncentracji ( mama o coś mnie prosi, po czym zapominam o tym za 5 min.).

2. Brak umiejętności organizacji. Obecnie mieszkam w domu rodzinnym i zimuję na jednym kierunku studiów z zamiarem poprawy matury. Więc zasadniczo nie mam dużo obowiązków (na uczelnie chodzę tylko na wykłady i ćwiczenia z 1 przedmiotu). Dodatkowo mam własny samochód, więc nie tracę czasu w korkach. Za krztę nie potrafię zorganizować sobie dnia, zawsze mi braknie na coś czasu, tego nie skończę, o tamtym zapomnę. Posprzątam w pokoju, za tydzień burdel jak przed sprzątaniem. Zazdroszczę osobom które pracują, mają czas na hobby i ogólnie czas wolny. Ja mimo, że robię prawie nic (no nauka 3-4h) nie mam czasu. Pisałam sobie kartki z rzeczami do zrobienia, ale ciągle coś odkładałam.

3. Nie chce mi się. Mogłam w tym roku iść na docelowe studia, jednak płatne i to dość sporo. Rodzice nie naciskali, ale chcieli. Plan był taki, że starałabym się poprawić maturę w trakcie. Zrezygnowałam, bo nie chciałam aż tyle się uczyć (wymagający kierunek) + matura. I wolałam zostać w domu poprawiać maturę. Potrafię coś zacząć np. sprzątać szufladę w łazience i nagle stracić tym zainteresowanie.

4. Olewanie. W szkole potrafiłam siedzieć na matematyce i nie robić nic, ani zadań ani prac domowych. Miałam wrażenie, że to co robią inni mnie nie dotyczy (idiotyzm), ale tak się czułam. Mam do siebie dużo pretensji, bo nauka mi wychodziła nieźle. Przy zerowym staraniu skończyłam LO z 4,1 (najlepsze w mieście). Więc przy minimalnym zaangażowaniu pasek byłby mój... . To samo się tyczy innych aspektów, bardzo często towarzyszy mi myśl "a co tam, będzie co będzie nie interesuje mnie to. Niech się dzieje co chce."

Uff to chyba tyle. Nie oczekuję od Was głaskania po głowie tylko kopniaka i motywacji. Bo wiem, że w pewien sposób marnuję swój potencjał. Może macie jakieś ćwiczenia czy porady jak sobie radziłyście z wiecznym leniem czy brakiem organizacji.

Moim zdaniem to wynika z tego, ze paraadoksalnie masz za malo zajec, stad ta apatia, niezorganizowanie, niechec. Czlowiek im mniej ma na glowie tym bardziej sie rozleniwia, ale w koncu trzeba sie spiac i zaczac dzialac.

Ja pamietam , ze tak mialam na 5 roku studiow. Malutko zajec, nie musialam pracowac. Nie moglam sobie znalezc miejsca. Ogarnianie magisterki to byl dla mnie jakis koszmar Ponadto przez to, ze nie mialam tyle na glowie to nie mialam gdzie spozytkowac energii wiec siedzialam do poznych godzin (3-4 w nocy) az mi sie zechce spac. Rano mimo 8 godzin snu wstalam zmeczona

W koncu spielam sie, poszlam do pracy. I uwazam, ze to bylo najbardziej uzdrawiajaca decyzja w moim zyciu

[basia888990]

Ja wszystkie badania mam w porządku a ciągle byłam zmęczona i bez energii do działania.Aż skorzystałąm z krioterapii w xxx I jestem pozytywnie zaskoczona jak zimno potrafi zmobilizować organizm do działania

[Motylineczka]

Napisane przez basia888990

Ja wszystkie badania mam w porządku a ciągle byłam zmęczona i bez energii do działania.Aż skorzystałąm z krioterapii w xxx I jestem pozytywnie zaskoczona jak zimno potrafi zmobilizować organizm do działania

Za reklamę podziękujemy.