Związek z chłopakiem z Zespołem Aspergera - przesadzam ?

[Nemmeziis]

Cześć wszystkim.
Piszę do Was tego posta,ponieważ poznałam naprawdę mądrego faceta na swojej drodze,z którym mogę podyskutować praktycznie o wszystkim. Na dodatek podoba mi się bardzo fizycznie. Spędzamy z sobą czas naprawdę świetnie mimo,że na tą chwilę dzieli nas dziesiątki kilometrów,ponieważ obecnie mieszkam na południu Polski,ale planuję przeprowadzkę do Trójmiasta,gdzie mieszka mój TŻ także odległość nie jest dla mnie problemem,ponieważ lada moment zostanie ona przez nas pokonana po mojej przeprowadzce. Oczywiście przenoszę się w te rejony z powodów zdrowotnych oraz zawodowych.


Wszystko byłoby piękne,gdyby nie Zespół Aspergera,który mój TŻ ma zdiagnozowany i z tego powodu ma przyznaną grupę. Ogólnie nie mam nic do osób nieneurotypowych,ogólnie jestem bardzo tolerancyjną i akceptującą różne mniejszości dziewczyną.


Niestety podejrzewam,że ZA może odpowiadać za rzeczy,które wręcz doprowadzają mnie do poważnego smutku i zastanawiam się,czy ten związek ma szanse przetrwać. Nigdy nie miałam do czynienia z osobami z ZA i mogę przesadzać w swoich obserwacjach zatem proszę o ocenę sytuacji przez Was. Oto rzeczy,które niestety denerwują mnie strasznie u mojego TŻ. Nie jesteśmy długo parą. Raptem miesiąc.


1) Nie było u nas tego tzw. "zakochania" lub "zauroczenia". Postanowiliśmy spróbować być parą bo podobamy się fizycznie oraz intelektualnie. To powoduje,że zastanawiam się czy On jest zdolny do kochania,ponieważ ani razu nie padły z Jego ust czułe słowa. Gdy witamy się to witamy się poprzez podanie ręki. Gdy chce się do Niego przytulić to On potrzebuje chwili na to. Ogólnie nie ma nic spontanicznego,wszystko musi być z góry zaplanowane lub On potrzebuje chwili namysłu. Z jego strony nie ma kompletnie namiętności.Wszystko ja muszę inicjować.


2) Kontakt - z niewiadomych powodów TŻ nie chce rozmawiać ze mną przez telefon,woli kontakt przez Messenger na którym jest raz na jakis czas. Rozmowy z nim muszą zawsze być zaplanowane. Gdy potrzebuję rozmowy z Nim np gdy jest mi smutno i mocniej za Nim zatęsknie to Jej nie dostaje .Nie odbiera telefonów ode mnie a na Messengerze go nie ma. Gdy poruszyłam ten temat to On powiedział,że nie lubi rozmów telefonicznych bo czuje się niekomfortowo. Ogólnie bardzo boli mnie to,że mało rozmawiamy gdy się nie spotykamy. Potrafi prze 3 dni nie odzywać się i nie dawać żadnego znaku życia. Może przesadzam. Może to normalne,że będąc w związku są dni że nie gada się ze soba......


3) Seks - On jest prawiczkiem i jestem jego pierwszą dziewczyną w życiu.Nigdy żadnej nie miał (on ma 24 lata a ja 27). Gdy miało przyjść co do czego to ciągle tylko wychodziło to z mojej inicjatywy.Ok - rozumiem to,ale On ciągle mówi,że chciałby,ale....musi się przełamać.


Ogólnie TŻ ma wykształcenie,robi magistra obecnie.Potrafi zadbać o siebie,jest czysty, funkcjonuje samodzielnie choć z tego co zauważyłam to jest maminsynkiem a Jego matka jest silnie nadopiekuńcza i ciągle sie Jej słucha i boi się przeciwstawić. Przykład ? Jesteśmy na randce i nie możemy nawet wspólnie spędzić nocy bo Jego matka uważa,że ..... uwaga mogę zrobić mu krzywdę i że Ona musi mnie poznać aby On mógł ze mną spędzić noc

[Ellen_Ripley]

ZA nie jest tu problemem (na razie). Jak dla mnie sens tego przekreśla punkt 1. Pakujesz się w relację z rozsądku w imię w sumie czego? Tylko błagam, nie kolejna "bo za moment 30-tka a ja dalej sama". Strasznie to wszystko letnie i... szkoda gadać.

[karawanna]

No matka ma syna z pewnym zaburzeniem, więc pewnie stąd się biorą te lęki. Poza tym Ty jesteś jego pierwszą dziewczyną, myślę że mogłoby to jej przejść z czasem.

Nie mam zdiagnozowanego zespołu Aspergera, ale jestem osobą dość mocno introwertyczną. Nienawidzę rozmów przez telefon, nawet z osobami, które dobrze znam, przychodzą mi z trudem. Ale dla mnie "dobrze znam" oznacza zdecydowanie dłużej niż miesiąc Rozumiem, co czujesz - stałoby się (odpukać) coś złego, potrzebowałabyś pomocy, dzwonisz do faceta, a on nie odbierze od Ciebie telefonu. Ze swoim partnerem, z którym czułam się swobodnie, nie miałam już żadnego problemu z rozmowami telefonicznymi. Ale właśnie, czułam się swobodnie, byłam już z nim przez jakiś dłuższy czas. Myślę, że tutaj też z czasem mógłby inaczej reagować na rozmowy telefoniczne z Tobą.

Nie znam się na zespole Aspergera. Może warto by było, gdybyś poradziła się specjalisty? Może on by pomógł rozwiać Twoje wątpliwości, wyjaśnił pewne zachowania, jak reagować itp?

[Nemmeziis]

Napisane przez Ellen_Ripley

ZA nie jest tu problemem (na razie). Jak dla mnie sens tego przekreśla punkt 1. Pakujesz się w relację z rozsądku w imię w sumie czego? Tylko błagam, nie kolejna "bo za moment 30-tka a ja dalej sama". Strasznie to wszystko letnie i... szkoda gadać.

Rozmawialiśmy na ten temat i ogólnie rozwinęła się z tego głębsza dyskusja,która mi też dała w pewnym stopniu pewne przemyślenia. Z jednej strony On sam zaznaczył,że jest to Jego pierwszy w życiu związek i kompletnie nie wie jak ma się zachować w takiej sytuacji i że jest to coś nowego dla Niego,ale jednocześnie On woli być ze mną a nie z inną dziewczyną.Powiedział,że Jego problemy mogą wynikać z ZA. To mi dało też do myślenia.



Tak samo ja z Nim. A jeśli chodzi o uczucia to aby nie jest przypadkiem tak,ze miłość przychodzi z czasem ? Miałam sytuacje,że faceci po poznaniu mnie wyznawali mi miłość i odbierałam to jako przejaw desperacji.


Sama nie wiem co mam o tym wszystkim myśleć bo poza tymi problemami jest nam naprawdę dobrze z sobą.

[karawanna]

Napisane przez Nemmeziis

Rozmawialiśmy na ten temat i ogólnie rozwinęła się z tego głębsza dyskusja,która mi też dała w pewnym stopniu pewne przemyślenia. Z jednej strony On sam zaznaczył,że jest to Jego pierwszy w życiu związek i kompletnie nie wie jak ma się zachować w takiej sytuacji i że jest to coś nowego dla Niego,ale jednocześnie On woli być ze mną a nie z inną dziewczyną.Powiedział,że Jego problemy mogą wynikać z ZA. To mi dało też do myślenia.



Tak samo ja z Nim. A jeśli chodzi o uczucia to aby nie jest przypadkiem tak,ze miłość przychodzi z czasem ? Miałam sytuacje,że faceci po poznaniu mnie wyznawali mi miłość i odbierałam to jako przejaw desperacji.


Sama nie wiem co mam o tym wszystkim myśleć bo poza tymi problemami jest nam naprawdę dobrze z sobą.

No wiadomo, że mówienie "kocham Cię" po miesiącu jest zazwyczaj podejrzanie i zazwyczaj nie jest szczere. Ale na tym etapie powinnaś czuć zakochanie, zauroczenie, motylki, niecierpliwie czekać na każde spotkanie - czyli rozumiem, że nie czujesz nic z tych rzeczy?

[Nemmeziis]

Napisane przez karawanna

Ale na tym etapie powinnaś czuć zakochanie, zauroczenie, motylki, niecierpliwie czekać na każde spotkanie - czyli rozumiem, że nie czujesz nic z tych rzeczy?

Czułam i nawet to wyrażałam w stosunku do Niego w różnoraki sposób,ale niestety On powiedział,że czuje się z tym niekomfortowo,dlatego przestałam.


A wyrażałam to m.in. poprzez mówienie do Niego "Kochanie".On stwierdził,że czuje się niekomfortowo z tym i od tamtego momentu na siłę zaczęłam tłumić te motyle w brzuchu,zauroczenie i niecierpliwość bo uznałam,że to coś ze mną nie tak i że powinnam przestać tak się zachowywać w stosunku do Niego.


Aczkolwiek to jest dziwne bo mamy już za sobą swój pierwszy pocałunek,trzymamy się za rękę,przytulamy się,lubimy się pieścić (ale nie seks) a nie mogę do Niego mówić "Kochanie".... trochę dziwna dla mnie sytuacja.

[karawanna]

Napisane przez Nemmeziis

Czułam i nawet to wyrażałam w stosunku do Niego w różnoraki sposób,ale niestety On powiedział,że czuje się z tym niekomfortowo,dlatego przestałam.


A wyrażałam to m.in. poprzez mówienie do Niego "Kochanie".On stwierdził,że czuje się niekomfortowo z tym i od tamtego momentu na siłę zaczęłam tłumić te motyle w brzuchu,zauroczenie i niecierpliwość bo uznałam,że to coś ze mną nie tak i że powinnam przestać tak się zachowywać w stosunku do Niego.


Aczkolwiek to jest dziwne bo mamy już za sobą swój pierwszy pocałunek,trzymamy się za rękę,przytulamy się,lubimy się pieścić (ale nie seks) a nie mogę do Niego mówić "Kochanie".... trochę dziwna dla mnie sytuacja.

Ja "kochanie" do swojego faceta zaczęłam mówić jakoś najwcześniej po pół☠roku związku Też nie lubię jak ktoś za szybko wyskakuje z takimi słodkimi słówkami, deklaracjami itp.

[Nemmeziis]

Czyli po prostu powinnam poczekać najzwyczajniej w świecie ?

[Ellen_Ripley]

Napisane przez karawanna

No wiadomo, że mówienie "kocham Cię" po miesiącu jest zazwyczaj podejrzanie i zazwyczaj nie jest szczere. Ale na tym etapie powinnaś czuć zakochanie, zauroczenie, motylki, niecierpliwie czekać na każde spotkanie - czyli rozumiem, że nie czujesz nic z tych rzeczy?

Amen. Jak facet jest dla nas, to nie trzeba z tego tematu robić dyskusji. To nie film W. Allena.

"On, jego, jemu" w środku zdania małą literą. Skąd ostatnio ten trend? (Chyba, że kolejny raz ta sama trollująca tu ostatnio osoba, bo styl bardzo podobny)

[Overcooked]

Napisane przez Nemmeziis

Czyli po prostu powinnam poczekać najzwyczajniej w świecie ?

Powinnaś zrobić co uważasz że będzie dla ciebie teraz najkorzystniejsze. Nie to co powinnaś bo jest słuszne i moralne. Nie co powinnaś w swojej wizji bycia lepszą osobą, nie co inni uważają że by teoretycznie zrobili na twoim miejscu. Nie to co może przynieść jakiś rezultat za rok a w tym czasie będziesz rozchwiana, nieszczęśliwa, przygnębiona czekaniem, zlękniona wynikiem tego czekania, niewiedząca już teraz kiedy powiesz stop temu czekaniu i przedłużająca to w nieskończoność.



Ja np.uważam że czekanie będzie dla ciebie bardzo niekorzystne. Mamy to combos beznadziejnych przesłanek 1. czekanie na coś co ma duże prawdopodobieństwo w ogóle się nie pojawić z jego strony ze względu na zaburzenie ze spektrum autyzmu 2. twój brak uczucia zauroczenia/zakochania i satysfakcji z obecnego stanu uczuciowego 3. twoje pytanie się obcych ludzi co powinnaś i oczekiwania że zostaniesz wynagrodzona za poświęcenie w czekaniu i będzie ten happy end. Za rok też przyjdziesz i będziesz się pytać obcych co powinnaś robić bo wystąpi powszechny mechanizm gdzie im więcej się "zainwestuje" (czasu, emocji, "czekania") tym trudniej uciąć kiedy cała akcja nie rokuje tylko nierozsądnie odwleka i odwleka aż idzie się na dno z długami których można było uniknąć.

[b7c523c48d685fff13c5db5a9d3e58ccf0b35a9f_65555d08413b4]

nie mam zdiagnozowanego Aspergera, ale rowniez jestem wysoko introwertyczna. Z partnerem zaczelam rozmawiac przez telefon po ok. 4 miesiacach zwiazku, poniewaz rozmowy telefoniczne sa dla mnie niekomfortowe.

Spotykacie sie dopiero miesiac. To, co proponujesz wprowadziloby w zalopotanie niektore osoby neurotypowe, a co dopiero ze spektrum.

Zwolnij nieco z wyznawaniem uczuc, spedzaniem nocy. Daj mu czas na poczucie sie bezpiecznie.

Jednak najlepsza rade napisala Overcooked, zwiazek jest tez dla Ciebie,a nie tylko dla niego

[niemanicka]

Wydaje się, że tu większym problemem jest relacja z mamą niż ZA. Intuicyjnie czuję, że to za jej sprawą są te 3 dniowe przerwy i inne dziwactwa, czy strach przed bliskością (bo mama mowi ze ktos moze mnie zranić, wiec musze sie bać).


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Jedyny problem widzę tutaj w relacji faceta z matką.

[lulka19]

Napisane przez niemanicka

Wydaje się, że tu większym problemem jest relacja z mamą niż ZA. Intuicyjnie czuję, że to za jej sprawą są te 3 dniowe przerwy i inne dziwactwa, czy strach przed bliskością (bo mama mowi ze ktos moze mnie zranić, wiec musze sie bać).


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Niekoniecznie. Osoby z zespołem Aspergera nie mają aż tak dużych potrzeb bliskości jak inni.. Mogą się izolować. Nie lubią zmian, stąd te awersje chłopaka do nieplanowanych rozmów. Aby żyło wam się lepiej musiałabys zdobyć się na spore ograniczenia. Osoby z ZA trzeba ostrzegać gdy zmienia się plany lub pojawia się coś nagłego, inaczej mogą źle reagować.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[linaya]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;88633422]Jedyny problem widzę tutaj w relacji faceta z matką.[/QUOTE]


Zgadzam się.



A ta chemia i motyle z Twojej strony to w końcu są czy nie ma? Bo raz piszesz, że nie było zakochania czy zauroczenia, a potem znów, że musiałaś tłumić swe odczucia... to w końcu pociąga Cię jako mężczyzna, czy nie?

[skara]

To dopiero miesiąc, a chłopak nie ma żadnych doświadczeń damsko-męskich. Nie dziwota, że wszystko idzie powoli, jak to przy pierwszych razach. A że przeżywa je kilka lat później niż rówieśnicy i 10 lat później niż Ty, to inna kwestia.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[squirrelqa]

Napisane przez lulka19

Niekoniecznie. Osoby z zespołem Aspergera nie mają aż tak dużych potrzeb bliskości jak inni.. Mogą się izolować. Nie lubią zmian, stąd te awersje chłopaka do nieplanowanych rozmów. Aby żyło wam się lepiej musiałabys zdobyć się na spore ograniczenia. Osoby z ZA trzeba ostrzegać gdy zmienia się plany lub pojawia się coś nagłego, inaczej mogą źle reagować.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No właśnie...
Autorko, czytałaś coś na temat choroby Twojego chłopaka? Ja nie jestem żadną specjalistką w tej dziedzinie, przeczytałam raptem jedna książkę, ale już ona dała mi pojęcie, że te "dziwactwa" Twojego partnera są standardowymi zachowaniami osób z ZA. Obawa przed bliskością, przepadnie w swój świat bez kontaktu, uwielbienie zaplanowanych czynności i powtarzalności. Będąc z nim musisz się na to godzić.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[karawanna]

Napisane przez squirrelqa

No właśnie...
Autorko, czytałaś coś na temat choroby Twojego chłopaka? Ja nie jestem żadną specjalistką w tej dziedzinie, przeczytałam raptem jedna książkę, ale już ona dała mi pojęcie, że te "dziwactwa" Twojego partnera są standardowymi zachowaniami osób z ZA. Obawa przed bliskością, przepadnie w swój świat bez kontaktu, uwielbienie zaplanowanych czynności i powtarzalności. Będąc z nim musisz się na to godzić.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Też odnoszę wrażenie, jakby Autorka w ogóle nie zapoznała się z tym zaburzeniem i nie zdawała sobie sprawy jak ono wygląda. Co jest moim zdaniem dziwne, bo jednak zdecydowała się wejść w bliższą relację z facetem... Czyli najpierw coś robi, a póżniej dopiero myśli?

[lulka19]

No tak jest, i albo autorka go bierze z całym dobrodziejstwem inwentarza, albo się rozstają. Nacisk do zmian będzie tu dawał odwrotny skutek.
Jeśli chodzi o mamę, to być może ma to do siebie, że matki ludzi niepełnosprawnych lubią być blisko na wypadek gdyby coś się działo.
Osoba z takimi zaburzeniami jak Asperger może nie być do końca świadoma pewnych rzeczy. Planowanie życia domowego typu zakupy, sprzątanie, może ją przerastać. Dobrze mieć jakaś osobę, która będzie w razie czego z boku by pomóc.

Mam teraz podobny problem z wujkiem. Ma on niewątpliwie jąka ś forumę autyzmu, ale nie ma diagnozy. Można go naciągnąć na wszystko. On nie ma kompletnie wiedzy jak zaplanować remont, który teraz robi, przez co każdy go oszukuje. Aż żal patrzeć...

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[parallel_roads]

Po co jesteś z facetem, do którego nie czujesz zauroczenia, ani zakochania?

[3bab1895ed7a4a0113eb29e79654b8b86ef03e4e_657f8b8281285]

Napisane przez parallel_roads

Po co jesteś z facetem, do którego nie czujesz zauroczenia, ani zakochania?

Napisane przez Nemmeziis

Czułam i nawet to wyrażałam w stosunku do Niego w różnoraki sposób,ale niestety On powiedział,że czuje się z tym niekomfortowo,dlatego przestałam.

Ja niestety niestety nie dałabym rady żyć w takich związku. Możesz czekać, ale nagrody w postaci 100% zmiany nie będzie, bo większość zachowań jest standardowa dla ZA.

[lola23]

Zastanów się, po co ci taki związek w którym od samego początku czujesz się niekomfortowo? Dlaczego się chcesz w to pakować?

[Monia284]

Napisane przez Nemmeziis

Rozmawialiśmy na ten temat i ogólnie rozwinęła się z tego głębsza dyskusja,która mi też dała w pewnym stopniu pewne przemyślenia. Z jednej strony On sam zaznaczył,że jest to Jego pierwszy w życiu związek i kompletnie nie wie jak ma się zachować w takiej sytuacji i że jest to coś nowego dla Niego,ale jednocześnie On woli być ze mną a nie z inną dziewczyną.Powiedział,że Jego problemy mogą wynikać z ZA. To mi dało też do myślenia.



Tak samo ja z Nim. A jeśli chodzi o uczucia to aby nie jest przypadkiem tak,ze miłość przychodzi z czasem ? Miałam sytuacje,że faceci po poznaniu mnie wyznawali mi miłość i odbierałam to jako przejaw desperacji.


Sama nie wiem co mam o tym wszystkim myśleć bo poza tymi problemami jest nam naprawdę dobrze z sobą.

Mysle, ze na pewno chlopak potrzebuje czasu. Nawet osoba bez ZA po miesiacu relacji jest jeszcze zagubiona zwlaszcza jak to swiezy zwiazek. Wszystkiego ludzie sie ucza etapami. Nie mozna oczekiwac ze chlopak majac pierwsza dziewczyne od razu po paru dniach sie na nia rzuci i bedzie namietny seks. Wiadomo ze brakuje tej smialosci, chlopak tez bo sie jak wypadnie. Na pewno tutaj trzeba cierpliwosci. Musicie sie poznawac i oswajac ze soba. Tak samo z czulymi gestami - nie kazdy jest bardzo wylewny. Co do rozmow przez telefon to nie kazdy je lubi.

Na pewno ZA moze miec wplyw na Wasze zycie, ale to juz zalezy od wielu czynnikow czy on pracuje nad tym, czy chodzi na terapie?

Z tego co slyszalam osoby z ZA traktuja relacje bardziej pragmatycznie. Jak najbardziej moze kochac, ale moze nie wiedziec jak okazac te uczucia. Moze sie chyba tego po prostu nauczyc. Tak jak innych zachowan spolecznych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[11bd71622419137abe56ddfdaa0fc1a26b0d8108_60b176031ff15]

Ja tez bym wymiksowala sie z takiego zwiazku

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[lavieenrose789]

Nie czytałam wszystkich odpowiedzi.

Spotykałam się z mężczyzną, u którego podejrzewłam tego typu zaburzenia. Przede wszystkim brakowało mu empatii, nie rozumiał np. co oznaczają łzy (jak to piszę to brzmi wręcz absurdalnie, ale tak było). Miał skłonności do bardzo długich monologów, np. pół godziny na spacerze potrafił mówić o czymś i ciężko było coś wtrącić. Nie umiał utrzymać kontaktu wzrokowego, chyba było to dla niego niekomfortowe. Była sytuacja, kiedy wyjechał za granicę na 2 tygodnie i się nie kontaktował, bo był zajęty i serio nie rozumiał dlaczego mam z tym problem (znowu pewnie brzmi jak jakiś niezły *ujek, ale on poważnie tego nie rozumiał).
Ogólnie mimo trwającej 1,5 roku znajomości (gdzie tylko początkowe miesiące to było spotykanie się z perspektywą poważnego związku, a potem bardziej na luzie), uważam, że ten człowiek nie pozwolił mi się do siebie zbliżyć, czułam mur wokół niego, nie czułam, że go znam i że w ogóle ktokolwiek może go poznać w taki sposób jak chce się poznać mężczyznę do związku.

Może kogoś to oburzy, że tak sama zdiagnozowałam faceta, ale miał naprawdę bardzo dziwne aspołeczne zachowania, a zarazem przebłyski geniuszu w pewnych dziedzinach. Może to nie asperger...

W każdym razie Autorko moim zdaniem będąc z nim w związku skazujesz się na emocjonalną samotność. Możesz nie czuć oparcia w takim partnerze, bo on wielu rzeczy nie rozumie, nawet dosyć podstawowych. Problem seksu też nie jest błahy moim zdaniem i nie sądzę, że się to jakoś bardzo zmieni.

[Antoiineette]

Autorko, jeśli już na początku Ci sporo rzeczy nie pasuje, to z czasem nie będzie lepiej. ZA może sporo utrudniać, do tego te relacje z matką (które pewnie pośrednio wynikają z faktu, że chłopak ma ZA i matka się o niego martwi).
Ja np nie weszłabym w związek z osobą z takim zaburzeniem i nie dziwi mnie jeśli ktoś inny ma też z tym problem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[zimnaaa]

Zależy wszystko od tego czy oboje będziecie pracować nad tym by wszystko ze sobą dogadać. Jeżeli nie chcesz się w to bawić i widzisz teraz że nie podołasz to czy w tym wszystkim jest jeszcze sens?

[Lapis_Lazuli]

Napisane przez Antoiineette

Autorko, jeśli już na początku Ci sporo rzeczy nie pasuje, to z czasem nie będzie lepiej. ZA może sporo utrudniać, do tego te relacje z matką (które pewnie pośrednio wynikają z faktu, że chłopak ma ZA i matka się o niego martwi).
Ja np nie weszłabym w związek z osobą z takim zaburzeniem i nie dziwi mnie jeśli ktoś inny ma też z tym problem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Tez tak sadzę. Nieważne czy to ZA czy po prostu inna cecha osobowosci, wchodzenie z kims w relacje na zasadzie "zmieni się" jest zawsze złym pomysłem.

[Nemmeziis]

Jeszcze jakiś czas temu,gdy nie miałam takich większych potrzeb uczuciowych to w sumie bym to przebolała,ale niestety sama po swoich reakcjach organizmu i ogólnie psychologicznych widzę,że ten związek nie ma przyszłości.
O ZA dowiedziałam się wiele z internetu dlatego,że mam w swoim towarzystwie dużo osób należących do tzw."mniejszości" i po prostu poznając TŻ wyszłam początkowo z założenia,że uprzedzenia do osób nieneurotypowych są przesadzone i że nie powinno się wszystkiego co ludzie mówią na ich temat brać do serca.
Ale niestety widzę,że TŻ po prostu uznaje,że nie odzywanie się do swojej laski przez parę dni to coś normalnego dla Niego.Na moją propozycję wyjazdu w góry odpowiedział,że nie lubi czegoś takiego bo to nie jest produktywne .


Także dziękuje wszystkim dziewczynom,że pomogłyście mi uświadomić że ten związek nie ma przyszłości najzwyczajniej w świecie.