Chciałbym tylko porozmawiać...

[Ghost88]

Cześć, Tak po prostu chciałbym pogadać o sobie, właśnie tak, o sobie. Coś o mnie, mieszkam w warszawie mam 37 lat, to na początek wystarczy. Więc 9 lat temu poznałem kobietę z którą jestem po dziś dzień, poznaliśmy się za granią. Zaznaczę że jestem młodszy o 8 lat, tak wiem spora różnica wieku ale nie dla mnie. Od zawsze się dogadywaliśmy ale od dłuższego czasu rozmawiamy na zamówienie tylko kiedy moja druga (połowa )tego chcę, Od około 3 tal odczuwam brak jakiej kol wiek bliskości, staram się, Zawsze wydawało mi się że potrafię zadbać o kobietę, Całe rzycie pracuję przy wykroczeniach wnętrz, przez pewien czas prowadziłem własną działalność i było mnie stać żeby zapewnić przynajmniej ten średni standard życia, w domu tylko ja gotuję, tylko ja robię zakupy i głównie ja sprzątam. tak wiem kiepsko to brzmi ale lubię porządek i czystość, a gotować po prostu lubię. W zeszłym roku już powoli miałem dość tego wszystkiego, zawaliłem parę spraw i zostałem bez pracy, przez 3 miesiące nie pracowałem. Dziś normalnie pracuję i jak zwykle zajmuję się wszystkim, ale wciąż nie ma między nami żadnego kontaktu, nie wspomnę o tym że nie uprawiamy sexu od 8.9 miesięcy bo nie potrafię jej zapewnić bezpieczeństwa... Do dzisiejszego dnia starałem się ratować ten związek ale uświadomiłem sobie że chyba nie do końca to ze mną jest coś nie tak. Niestety to ja mieszkam u niej, problem polega na tym że sam wiem że dawno już powinienem zakończyć ten związek tylko że w kontaktach z kobietami w cztery oczy brakuje mi języka i to chyba strach przed tym że zostanę sam mnie przy niej trzyma a ona doskonale o tym wie... Co według was robię nie tak ?

[rose97]

Główną rzeczą, którą robisz nie tak jest niezakończenie tego związku.

[skara]

Ty jesteś jej lokatorem, który płaci sprzątaniem i gotowaniem za możliwość mieszkania u niej. Żadnego związku u Was nie ma.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Camillie32]

Napisane przez rose97

Główną rzeczą, którą robisz nie tak jest niezakończenie tego związku.

Dokładnie, tyle w temacie - widzisz jak jest, nic z tego nie będzie, ona tez może być z Tobą z tego samego powodu: bo boi się samotności i to by było na tyle.

[Bruma_w_Hogsmeade]

I tak jesteś samotny. Tylko ci się wydaje, że twój poziom życia się pogorszy. Poprawi się, bo zniknie frustracja spowodowana byciem ciągle odrzucanym.

[Wicked_Girl]

To pomysl sobie, ze ona moze Cię w każdej chwili wyrzucić ze swojego mieszkania . Doradziłabym znalezienie sobie lokum, nadal jesteś młody, może chcesz założyć rodzinę ? Jesteś tylko współlokatorem , a skoro już od 3 lat jest źle , to nie marnuj kolejnych na tkwienie w miejscu. Zbierz w d troki, pomysl gdzie sie mozesz przeprowadzić , pożegnaj się i tyle. Płacisz jej pół czynszu / raty kredytu)? A propos poczucia bezpieczeństwa to jest bardzo ważne , pytanie jakie starania czyniłeś , żeby dostać pracę . Teraz może nie mieć to znaczenia, ale mogło być gwoździem do trumny tego związku. Zacznij żyć na własny rachunek.

[Aelora]

Nic nowego nie dodam, trzeba się rozstać bo ten związek i jego stan jest jedną z przyczyn, a nie skutków Twojego złego samopoczucia. Poradzić sobie poradzisz, wiele osób nie wyobraża sobie życia po rozstaniu a potem przywykają i zaczynają widzieć z dystansu w jakim bagnie tkwili.
Swoją drogą "zawaliłem parę spraw i zostałem bez pracy" też brzmi niejednoznacznie, skoro od tamtej pory przestała Ci ufać.

[Bruma_w_Hogsmeade]

Napisane przez Aelora

Poradzić sobie poradzisz, wiele osób nie wyobraża sobie życia po rozstaniu a potem przywykają i zaczynają widzieć z dystansu w jakim bagnie tkwili.

Tutaj nawet nie ma żadnego powodu aby zakładać, że będzie gorzej, że sobie nie poradzi (niby z czym?). Trzeba po prostu powiedzieć sobie prawdę i odejść, zanim ona go zostawi (a zostawi).

[rose97]

Napisane przez Wicked_Girl

To pomysl sobie, ze ona moze Cię w każdej chwili wyrzucić ze swojego mieszkania

Dokładnie, ja bym nie dała rady z takim wiecznym poczuciem niepewności.