Bezrobotny chłopak

[pracoholiczka30]

Mam problem z facetem. Zaczęliśmy się spotykać ponad rok temu. Był wtedy w trakcie studiów dziennych, utrzymywali go rodzice. Po studiach przeprowadził się do mnie, do innego miasta i od tamtej pory (lipiec) ciągle ma problemy z pracą, a ja go utrzymujeę. Przy składaniu cv ciągle wybrzydza on nie będzie pracował w sprzedaży, a tutaj nie będzie pracował bo kontakt z ludźmi, a on jest introwertykiem, a coś tam a coś tam. Szlag mnie już po prostu zaczyna strzelać. Zawsze go wspierałam, pocieszałam, sugerowałam, że szukać pracy może nie tylko na portalach typu pracuj czy olx, ale warto przejrzeć sobie strony internetowe firm z branż, które go interesują, czy wydrukować cv i po prostu pofatygować się z nim osobiście, nawet jeśli oficjalnie nie ma otwartej rekrutacji. Nie zrobił tego, nadal wysyła tylko cv przez portale nadal mocno wybrzydzając co do stanowiska. W końcu nie wytrzymałam i powiedziałam mu wprost, że mając prawie 30 lat nie ma prawie w ogóle doświadczenia zawodowego, bo co chwilę zmieniał studia przez co licencjat bronił dopiero w tym roku, studiował dziennie jednocześnie nie pracując, nie wiem czego on się spodziewa, że zostanie dyrektorem czy innym kierownikiem, skoro nie ma doświadczenia o z pocałowaniem ręki powinien przyjąć cokolwiek nawet za najniższą krajową, żeby w ogóle zacząć sobie tworzyć jakąś historię zawodową. Przed ostatnimi studiami miał nieco ponad rok 1 pracę, ale poza tym dosłownie ciągle miał dziury w pracy zawodowej a w wielu firmach pracował dosłownie 1-3 dni, bo coś mu się wiecznie nie podobało. W końcu odezwała się jakaś fabryka, zatrudnili go i co… po 4 dniach pracy zrezygnował, bo to nie dla niego, nie po to kończył studia, żeby teraz w fabryce pracować, a w ogóle on nie będzie za najniższą krajową narażał swojego zdrowia. No ręce mi opadły. Ja zarabiam na tyle dużo, żeby utrzymywać nas oboje, ale już mnie frustruje wracanie do domu i słuchanie narzekania jak mu jest ciężko bez pracy, ale jednocześnie chaty prawie nic nie ogarnia, bo on przecież nie jest sprzątaczką czy kucharką. Nie wiem już co mam zrobić, przytłacza mnie ta sytuacja. Z jednej strony wiem jak bardzo frustrujący może być brak pracy, sama ponad rok temu byłam jakieś 2 miesiące na bezrobociu, ale z nudów dosłownie sprzątał chatę gotowałam bo po prostu coś robiłam, a gość siedzi całymi dniami na doopie, ogląda telewizję, jedyne co zrobi to psa wyprowadzi i od wielkiego dzwonu ugotuje obiad. Jestem już bezsilna.

[pseudofeministka]

Napisane przez pracoholiczka30

Mam problem z facetem. Zaczęliśmy się spotykać ponad rok temu. Był wtedy w trakcie studiów dziennych, utrzymywali go rodzice. Po studiach przeprowadził się do mnie, do innego miasta i od tamtej pory (lipiec) ciągle ma problemy z pracą, a ja go utrzymujeę. Przy składaniu cv ciągle wybrzydza on nie będzie pracował w sprzedaży, a tutaj nie będzie pracował bo kontakt z ludźmi, a on jest introwertykiem, a coś tam a coś tam. Szlag mnie już po prostu zaczyna strzelać. Zawsze go wspierałam, pocieszałam, sugerowałam, że szukać pracy może nie tylko na portalach typu pracuj czy olx, ale warto przejrzeć sobie strony internetowe firm z branż, które go interesują, czy wydrukować cv i po prostu pofatygować się z nim osobiście, nawet jeśli oficjalnie nie ma otwartej rekrutacji. Nie zrobił tego, nadal wysyła tylko cv przez portale nadal mocno wybrzydzając co do stanowiska. W końcu nie wytrzymałam i powiedziałam mu wprost, że mając prawie 30 lat nie ma prawie w ogóle doświadczenia zawodowego, bo co chwilę zmieniał studia przez co licencjat bronił dopiero w tym roku, studiował dziennie jednocześnie nie pracując, nie wiem czego on się spodziewa, że zostanie dyrektorem czy innym kierownikiem, skoro nie ma doświadczenia o z pocałowaniem ręki powinien przyjąć cokolwiek nawet za najniższą krajową, żeby w ogóle zacząć sobie tworzyć jakąś historię zawodową. Przed ostatnimi studiami miał nieco ponad rok 1 pracę, ale poza tym dosłownie ciągle miał dziury w pracy zawodowej a w wielu firmach pracował dosłownie 1-3 dni, bo coś mu się wiecznie nie podobało. W końcu odezwała się jakaś fabryka, zatrudnili go i co… po 4 dniach pracy zrezygnował, bo to nie dla niego, nie po to kończył studia, żeby teraz w fabryce pracować, a w ogóle on nie będzie za najniższą krajową narażał swojego zdrowia. No ręce mi opadły. Ja zarabiam na tyle dużo, żeby utrzymywać nas oboje, ale już mnie frustruje wracanie do domu i słuchanie narzekania jak mu jest ciężko bez pracy, ale jednocześnie chaty prawie nic nie ogarnia, bo on przecież nie jest sprzątaczką czy kucharką. Nie wiem już co mam zrobić, przytłacza mnie ta sytuacja. Z jednej strony wiem jak bardzo frustrujący może być brak pracy, sama ponad rok temu byłam jakieś 2 miesiące na bezrobociu, ale z nudów dosłownie sprzątał chatę gotowałam bo po prostu coś robiłam, a gość siedzi całymi dniami na doopie, ogląda telewizję, jedyne co zrobi to psa wyprowadzi i od wielkiego dzwonu ugotuje obiad. Jestem już bezsilna.

Dziewczyno, ale nad czym Ty sie tutaj zastanawiasz? Ja bym w ogole nie chciala byc z takim facetem, serio. To postawa zyciowa, a nie jakas wada, ktora nalezy zaakceptowac. Najpierw utrzymywali go rodzice, a teraz Ty?

Niestety, ale ja jestem zdania, ze jak ktos w trakcie studiow nie zdobywal doswiadczenia, tylko sobie korzystal z zycia, bedac na utrzymaniu rodzicow, to pozniej jest ciezko ze znalezieniem pracy w jakims konkretnym czy wyuczonym zawodzie i pewnych rzeczy - jak sie je zaprzepascilo, nie da sie juz za bardzo nadrobic.

[Wicked_Girl]

Brak doświadczenia zdobytego w trakcie studiów niczego nie przekreśla, zwłaszcza gdy się dziennie studiowało. Natomiast twój partner aka pasożyt nieźle znowu się urządził. Albo terapia wstrząsowa (dajesz mu miesiąc na znalezienie sensownej roboty, nawet niech to będzie staż w korpo, jeżeli mieszkacie w dużym mieście), albo do widzenia. Martwi to, że jego dotychczasowa kariera to multum dziur w cv i z mega opóźnieniem obrona (przy braku pracy jak rozumiem) i niechęć do roboty. Bo jesteś ty. I jego rodzice. Zawsze ktoś go wesprze. Wiesz, można argumentować w tym kierunku, że przecież Eistein wielokrotnie powtarzał klasę, ale nie każdy skończy jak Einstein. Z twojego posta wynika również, że nie ma on żadnych zainteresowań, pasji. Dla mnie wieczny bezrobotny, niczym niezainteresowany to już jest totalna dyskwalifikacja jako partnera. Jakie wsparcie w razie konieczności od niego otrzymasz? Też myślę, że żadne.

[Wicked_Girl]

Po co autorko zakładasz dwa wątki dotyczące tego samego tematu.

[Bruma_w_Hogsmeade]

To, że ciągle rezygnował, to nie koniecznie jego wina. Polska, zwłaszcza w tych nisko płatnych zawodach, jest totalnie toksyczna, za granicą - np. w Szwecji - jest o wiele lepiej, szacunek do człowieka. W PL mobbing i wyzysk na każdym kroku.

Zacznij wymagać, żeby więcej robił w domu.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Wicked_Girl

Po co autorko zakładasz dwa wątki dotyczące tego samego tematu.

Mam wrażenie, że to klon wątku sprzed kilku lat.

[Aelora]

Napisane przez Ellen_Ripley

Mam wrażenie, że to klon wątku sprzed kilku lat.

Chyba moderacja z opóźnieniem akceptuje wątki, a autorzy niecierpliwią się że ich post jeszcze nie został dodany i piszą kolejny bo uważają, że powstał jakiś błąd techniczny itd. Może być i klon.

[Wicked_Girl]

Obie macie rację. Wprawdzie oba wątki dotyczą tego samego, ale językowo to jakby dwie inne osoby pisały, plus dorzucenie nieco szczegółów. Może taki był zamysł autorki, co by nie być z góry posądzoną o trolling właśnie.

[CiemnookaTajemnica1]

On nie chce pracować. Robi to wszystko abyś myślała że chce.
Przeszedł z utrzymania rodziców na Twoje i tam mu wygodnie

[Mariola2001]

Pasożyt Ci rośnie. Nie dopuściłabym do takiej sytuacji. Rozumiem wspieranie drugiej strony jak akurat szuka pracy, ma etap przejścia, ale tutaj to ewidentnie leń, któremu zdaje się, że jest kimś lepszym. Normalnemu facetowi wstyd by było być na utrzymaniu (zresztą kobiecie też) i brałby co jest, a nie wybrzydza.

[TurboKon]

ja też cos napisze ale prosze nie zjedzcie mnie za to, ja też nie jestem idealny, mam 33 lata i pracuje w ochronie tak od pół roku, bo wczesniej miałem problem z znaleźieniem pracy, brak doświadczenia, chodziłem po urzędach pracy i wyslałem oferty, no ale wkońcu mnie zatrudnili i mam coś w cv, także prosze nie nazywać mnie pasożytem czy innym takim, ale z tego co mówisz chłopak dostał prace i zrezygnował? moim zdaniem powienen pracować, to wcale nie jest takie cieżkie no chyba ze masz jak ja gdzie wspólnik ci pójdzie na urlop, a ty tyraj 11 dni pod rząd, mam nadzieje ze przeżyje do piątku, powiedz chłopakowi ze ma pracować, skoro mogł to niech pracuje, powiedz mu ze musi mieć coś w cv, czyli doświadczenie zawodowe bo inaczej nie bedzie miał szans na znlaźienie innej pracy, tak wiem bo chodziłem z pustym cv i wiem jak to wygladało. "tak zadzwonimy do pana" potem oczywiście cisza, poszedłem raz na rozmowe do biedronki, facet pyta sie mnie czy mam doświaczenie a ja że "nie" no i "ja do pana zadzwonie i powiem czy pana przyjmiemy" nawet nie zadzwonił, najważniejsze jest coś w cv, jestem wdzieczny losowi ze mam te prace

[Sofiane]

Jeśli ktoś chce pracować zawsze znajdzie pracę, zawsze będzie chcieć pracować.

[SteveS]

Napisane przez TurboKon

ja też cos napisze ale prosze nie zjedzcie mnie za to, ja też nie jestem idealny, mam 33 lata i pracuje w ochronie tak od pół roku, bo wczesniej miałem problem z znaleźieniem pracy, brak doświadczenia, chodziłem po urzędach pracy i wyslałem oferty, no ale wkońcu mnie zatrudnili i mam coś w cv, także prosze nie nazywać mnie pasożytem czy innym takim, ale z tego co mówisz chłopak dostał prace i zrezygnował? moim zdaniem powienen pracować, to wcale nie jest takie cieżkie no chyba ze masz jak ja gdzie wspólnik ci pójdzie na urlop, a ty tyraj 11 dni pod rząd, mam nadzieje ze przeżyje do piątku, powiedz chłopakowi ze ma pracować, skoro mogł to niech pracuje, powiedz mu ze musi mieć coś w cv, czyli doświadczenie zawodowe bo inaczej nie bedzie miał szans na znlaźienie innej pracy, tak wiem bo chodziłem z pustym cv i wiem jak to wygladało. "tak zadzwonimy do pana" potem oczywiście cisza, poszedłem raz na rozmowe do biedronki, facet pyta sie mnie czy mam doświaczenie a ja że "nie" no i "ja do pana zadzwonie i powiem czy pana przyjmiemy" nawet nie zadzwonił, najważniejsze jest coś w cv, jestem wdzieczny losowi ze mam te prace

A co ona, jego matka czy doradca zawodowy, że ma mu mówić, że powinien mieć coś w cv? Niech ruszy tyłek do pracy i zacznie ogarniać chatę w połowie, gdy będzie pracował, a w większości, gdy nie pracuje. On tego nie robi, mówiąc, że nie jest kucharką czy sprzątaczką - czyli autorka jest. On sobie mamusi drugiej szuka, a nie partnerki