Mam za miesiąc 22 lata ciągle singiel

[ColD_CoCa]

Tak tak ten temat był tu pewnie poruszany tysiącami egzemplarzy. Zwykle nie pisze na takich forach. Ale od jakiegoś czasu czuję że muszę o tym napisać. Mam prawie 22 lata i nigdy nie byłem w żadnym związku. Nigdy nawet nie miałem okazji, chyba że o jakiejś nawet nie wiem. Moja sytuacja ogólnie wygląda tak: Mówi mi się że jestem dosyć przystojny, może nie jestem jakimś bogiem, ale ludzie w moim środowisku (do którego jeszcze wrócę) mówią mi że wyglądam dobrze (mamy oraz babci nie liczę ) nawet kolega zwrócił na to uwagę co wśród mężczyzn jest rzadkością (nie, nie jest gejem a przynajmniej z tego co mi wiadomo). Jestem także dosyć wysoki mam 1.85 m. Otóż nigdy nie byłem jakimś simpem ani desperatem, przez moje lata nastoletnie, dziewczyny nie były moim priorytetem, a ja żyje na ogół trochę pod kamieniem poza zasięgiem mediów - szczególnie społecznościowych. Wydawało mi się że takie podejście do życia jest zdrowe i że nic na siłę i czas przyjdzie. Geny moje zaliczyły małego faila jeżeli chodzi o śmiałość i odwagę, tymi akurat nigdy nie grzeszyłem w przeciwieństwie do inteligencji - tej natomiast mi raczej nie brakuje, mam swoje wady ale głupota na pewno nie jest jedną z nich. Faktem jest to ze zawsze byłem lekkim "outsiderem" choć nie na tyle by odbierano mnie za dziwaka (w sumie teraz to już sam nie wiem). Wracając do środowiska otóż od dawna nie za bardzo mam styczność z dziewczynami jeśli chodzi o życie codzienne bo jestem po technikum, a teraz robię inżynierkę, studiuję w obu tych miejscach w najbliższych kręgach nie było i nie ma dziewczyn. Sytuacją tą bym się nie dziwił wcale gdyby nie fakt, że lwia część moich znajomych jest już od dawna lub po paru związkach, a obracają się w tych samych kręgach przynajmniej na co dzień co ja. Ciekawym jest fakt, że znów duża część z nich urodą, śmiałością czy charyzmą to nie błyszczy, a jeśli chodzi o inteligencję to w ogóle nie ma tematu. Ciężko jest zachować spokój i równowagę gdy tu wszyscy wokół chwalą się i są zadowoleni ze związków nawet pomimo tego że zawsze uważałem że związki nie definiują człowieka. Krew mnie zalewa gdy widzę jak mój znajomy z gimnazjum, kompletny głąb miał dwie dziewczyny, a ja dalej sam. Zawsze uważałem, że wpasowuje się w normy i wszystko powinno być super prawda? No i co ? I jedno wielkie g... Widać taka sytuacja potrafi wyprowadzić z równowagi tak spokojnego i stonowanego człowieka jak ja. Zafiksowałem się na tym punkcie i za każdym razem gdzie dokonuje analizy sytuacji nie potrafię jej pojąć Czy popełniam błąd ? Jeśli tak, to gdzie? Może coś co uważam za normalne nie jest normalne? Może to taki nieśmieszny żart od losu? Jedyne co mi w tym momencie zostaje to poczucie niesprawiedliwości i wadliwości. Mam poczucie że marnuje pod tym względem swój potencjał. Może tylko mi się wydaje że postępowałem i starałem się żyć słusznie i na własnych zasadach? A może całe życie jednak wmawiano mi kłamstwa? Od czego zacząć ? Jak zmienić tą sytuację? Jak ludzie się poznają? Czemu im przychodzi to tak łatwo ? Ma ktoś jakąś radę? Może gdzieś popełniam błąd kardynalny?

[Elinkaa11]

Najważniejsze co możesz zrobić na już to postarać się lekko uspokoić i nie popadać w zazdrość i frustrację, bo to Ci przyszłościowo tylko zaszkodzi. Różni ludzie są różnie wychowani i obracają się w różnych kręgach a nawet w tym samym kręgu znajomych jedni bywają w związkach od gimnazjum (tak wiem już nie ma gimnazjum) a inni na studiach.



Jak rozumiem jesteś na studiach więc jest to dobry moment na poznawanie ludzi i ogarnianie o co chodzi w relacjach, potem może być ciężej bo zwyczajnie ma się mniej okazji towarzyskich.


Nic nie napisałeś czy miałeś jakieś okazje na nawiązanie znajomości, jakaś dziewczyna Ci się spodobała i zagadałeś do niej, czy odwrotnie? Bez pierwszego kontaktu nie zacznie się związek sam z siebie.


W jakich okolicznościach Twoi koledzy poznali swoje partnerki/czy uważasz że to są dobre związki (wiele osób wiąże się z desperacji to wtedy nie warto się wzorować...).


Za moich czasów studenci polibudy chodzili na imprezy łączone z innymi uczelniami np. medycznym gdzie było dużo kobiet, jak ktoś miał jakąś koleżankę to zapraszali na imprezy na akademiki żeby przyprowadziły inne koleżanki. Zresztą na niektórych kierunkach jest już całkiem sporo kobiet.


Ponadto wtedy i nawet później warto mieć jakieś hobby które można realizować z ludźmi, i tak poznawać kolejne osoby, jakiś sport, znam masę par która się tak poznała, bo wspólne hobby bardzo pomaga na początku przełamać lody w znajomości, i w ogóle stwarza okazję do poznawania ludzi w swoim typie.


Bez nawiązania kontaktu+zagadania+zapros zenia na randkę+okazania zainteresowania randkowego związek sam z siebie się nie zacznie.

[Camillie32]

A co robisz w związku z tym by kogoś poznać? Zagadujesz, nawiązujesz relacje, wychodzisz z domu, masz apki randkowe? Czy czekasz, aż Ci kandydatka z nieba spadnie i w sumie ani do nikogo nie zagadasz gdy Ci się spodoba, ani nie dajesz sobie nawet szansy na poznanie kogoś?

[magdalenaCat]

Nie wiem czemu uważasz że to niesprawiedliwe skoro wygląda na to że nic nigdy nie zrobiłeś w kierunku tego żeby coś zmienić. Myślisz że twoim znajomym te dziewczyny pospadały z nieba? Jeżeli będziesz czekał aż dziewczyny w końcu połapią się że jesteś niebrzydki, nawet wysoki i inteligentny i same zaczną cię zaczepiać to nie doczekasz się. Sam piszesz że zaniedbales umiejętności społeczne i jesteś nieśmiały a to ci nie pomoże. Opiniami kolegów na temat twojego wyglądu nie sugerowałabym się wcale bo oni nie mają pojęcia co się kobietom podoba. Może być tak że wygląd i ogólna aura nudziarza sprawia że nie przyciągasz kobiet. W dzisiejszych czasach już nie wystarczy mieszczenie się w normie. Nie rozumiem kto ci wmówił że będzie super, kto cię okłamał?🤷🏻☠♀️Rodzice? Za ich czasów było inaczej. Może na początek załóż profil na internetowych randkach i zacznij pisać z dziewczynami choćby dla wprawy. Skoro nie masz w swoim środowisku dziewczyn.

[Aelora]

Nic nie piszesz o życiu towarzyskim, jeśli znasz głównie ludzi ze swojego męskiego kierunku to skąd miałaby się tam nagle pojawić jakaś kobieta, do tego wolna i zainteresowana Tobą? Więcej spotykaj się z ludźmi, wkręć się w jakieś hobby/koło naukowe/organizacje studenckie, odnów stare znajomości bo pewnie sporo osób spotyka się w paczkach starych znajomych. Na studiach masz mnóstwo możliwości, sama pamiętam że łatwo było zaangażować się w jakąś aktywność studencką, a potem uczestniczyć w wyjazdach/integracjach/projektach/imprezach i poznawać kolejne osoby. Doceń to, póki masz takie możliwości, bo po studiach pewnie każdy rozejdzie się w innym kierunku, znajdzie nowych znajomych np. z pracy i będziecie jak na tych memach umawiać się na piwo z miesięcznym wyprzedzeniem.

[skara]

Polecam regularne wychodzenie na imprezy w miejsca gdzie chodzą studenci. Tam zawsze jest dużo ludzi płci obojga, imprezy są z reguły zróżnicowane pod względem muzyki puszczanej danego dnia, więc każdy znajdzie coś dla siebie, plus poznani ludzie będą w twoich klimatach muzycznych, a to zawsze dobry początek. Plus imprezy w akademiku / na stancjach, wkręcaj się za kumplami, mnóstwo związków tak powstało. A tak poza tym to śledź różne aktywności studenckie, niekoniecznie na twojej uczelni. Łatwo tam poznać ludzi i wejść w nowe środowisko.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ColD_CoCa]

To prawda w kierunku tym zrobiłem jedno - niewiele. Jednakże ciężko jest coś zrobić gdy życie nie daje okazji lub też jak pewnie powiecie to okazje wypracuj. No tylko że tu się zaczynają schody gdy nawet nie wiesz od czego zacząć, bo wygląda to tak że jestem człowiekiem, który polega bardziej na umyśle a nie ludziach lub przynajmniej próbuje. Tutaj jednak pierwszy raz w życiu znajduje się w kropce i przyznaje, że nie mam pojęcia jakie kroki poczynić. Imprezy ? Ta próbowałem. Nie moja bajka, chodź po pewnym czasie się oswoiłem jednak do samej imprezy bo na pewno nie do podjęcia próby zagadania, a przynajmniej tej próby która nie miałaby jakiegoś konkretnego celu lub kontekstu. Problem stanowi jak już wcześniej wspominałem niewielka liczba dziewczyn na moim wydziale - męski kierunek głównie. Inne wydziały i uczelnie no niby ta, tylko znów brak kontekstu i celu, a ja nie jestem typem podrywacza czy fircyka, tylko raczej do rzeczy. Nie zrozumcie mnie źle to nie jest tak żebym ja nie umiał rozmawiać z dziewczynami, śmieje też się z tych ludzi którzy traktują je jak obcych z innej planety i trzeba szczególnie inaczej z nimi rozmawiać. Chodzi o to że bez kontekstu i bez wyraźnego powodu nie przekroczę tej pewnej "granicy" domyślnej interakcji społecznej nie umiem po prostu tego robić i wyczuć. Wyrobienie umiejętności społecznych i wyjście z nieśmiałości to nie jest wcale takie proste jeśli to jest element mojej natury, a przecież chyba nie będe tu udawał kogoś kim nie jestem.

---------- Dopisano o 19:23 ---------- Poprzedni post napisano o 19:23 ----------

Zdefiniuj wygląd i "aurę" nudziarza.

---------- Dopisano o 20:00 ---------- Poprzedni post napisano o 19:23 ----------

Napisane przez Elinkaa11

Najważniejsze co możesz zrobić na już to postarać się lekko uspokoić i nie popadać w zazdrość i frustrację, bo to Ci przyszłościowo tylko zaszkodzi. Różni ludzie są różnie wychowani i obracają się w różnych kręgach a nawet w tym samym kręgu znajomych jedni bywają w związkach od gimnazjum (tak wiem już nie ma gimnazjum) a inni na studiach.



Jak rozumiem jesteś na studiach więc jest to dobry moment na poznawanie ludzi i ogarnianie o co chodzi w relacjach, potem może być ciężej bo zwyczajnie ma się mniej okazji towarzyskich.


Nic nie napisałeś czy miałeś jakieś okazje na nawiązanie znajomości, jakaś dziewczyna Ci się spodobała i zagadałeś do niej, czy odwrotnie? Bez pierwszego kontaktu nie zacznie się związek sam z siebie.


W jakich okolicznościach Twoi koledzy poznali swoje partnerki/czy uważasz że to są dobre związki (wiele osób wiąże się z desperacji to wtedy nie warto się wzorować...).


Za moich czasów studenci polibudy chodzili na imprezy łączone z innymi uczelniami np. medycznym gdzie było dużo kobiet, jak ktoś miał jakąś koleżankę to zapraszali na imprezy na akademiki żeby przyprowadziły inne koleżanki. Zresztą na niektórych kierunkach jest już całkiem sporo kobiet.


Ponadto wtedy i nawet później warto mieć jakieś hobby które można realizować z ludźmi, i tak poznawać kolejne osoby, jakiś sport, znam masę par która się tak poznała, bo wspólne hobby bardzo pomaga na początku przełamać lody w znajomości, i w ogóle stwarza okazję do poznawania ludzi w swoim typie.


Bez nawiązania kontaktu+zagadania+zapros zenia na randkę+okazania zainteresowania randkowego związek sam z siebie się nie zacznie.

Okazje być może miałem, MOŻE bo pewien być nie mogę opisywać nie będe tutaj jak to wyglądało bo nic to teraz nie da. Z tymi imprezami to brzmi tylko prosto i nie ma ich wiele ale o tym pisałem, widocznie kiedyś były lepsze czasy. Moje hobby w tym zakresie są problematyczne bo nie leżą w kręgu zainteresowań żadnych dziewczyn. Może i gdybym miał kogo i widział zainteresowanie to bym może zagadał xD

[Aelora]

Samo się po prostu nie zrobi. Nie za bardzo rozumiem dlaczego rozgraniczasz, że z facetami umiesz rozmawiać i nawiązywać kontakty, a kobiety to już inna bajka, w ogóle inny typ rozmowy. Zwyczajnie angażujesz się w jakąś działalność, hobby, robisz coś co Tobie też daje satysfakcję, a przy okazji poznajesz dziewczyny, rozmawiacie o tej aktywności, studiach i innych codziennych sprawach. Nikt nie każe Ci od razu podrywać każdej, zaczynasz od znajomych, koleżanek, a jeśli z obu stron zaiskrzy przychodzi czas na działanie. Twoi koledzy nie mają takich dylematów, traktują te dziewczyny jak ludzi a nie przybyszów z innej planety, stąd są w związkach i nie mają problemu z ich nawiązywaniem.

[Elinkaa11]

Każdy człowiek lubi inaczej poznawać ludzi, ma inne atuty, jak i każda kobieta też może mieć inne podejście. Ja podobnie nie jestem fanką poznawania ludzi totalnie z księżyca na imprezach, wolę jw. w jakimś swoim kręgu, zagadać z jakimś flirtem ale nie od razu "zaczynać związek", podroczyć się i powoli przejść do czegoś więcej, wtedy samo wychodzi. Ale do tego trzeba czasu i regularniejszego kontaktu. Jeśli twoje hobby niw chodzi w grę to może jakaś aktywność którą tolerujesz i lubisz ale nie jest twoim hobby, np sportowa.



To akurat wiem, że nie jest dobra rada - ale trochę alkoholu czasem na początku pomaga, taki młodzieńczy imprezowy luz.


Kobiety to też ludzie i warto je poprpstu traktować jak ludzi poznawać, mieć też znajome.

[ColD_CoCa]

Napisane przez Aelora

Samo się po prostu nie zrobi. Nie za bardzo rozumiem dlaczego rozgraniczasz, że z facetami umiesz rozmawiać i nawiązywać kontakty, a kobiety to już inna bajka, w ogóle inny typ rozmowy. Zwyczajnie angażujesz się w jakąś działalność, hobby, robisz coś co Tobie też daje satysfakcję, a przy okazji poznajesz dziewczyny, rozmawiacie o tej aktywności, studiach i innych codziennych sprawach. Nikt nie każe Ci od razu podrywać każdej, zaczynasz od znajomych, koleżanek, a jeśli z obu stron zaiskrzy przychodzi czas na działanie. Twoi koledzy nie mają takich dylematów, traktują te dziewczyny jak ludzi a nie przybyszów z innej planety, stąd są w związkach i nie mają problemu z ich nawiązywaniem.

Przecież dosłownie napisałem wyżej, że traktuje je normalnie, problem polega na tym, że w ogóle rzadko mam okazje na jakąś konwersacje.

[Elinkaa11]

To co Tobie będzie odpowiadać na budowanie życia towarzyskiego - bo to warto robić ogólnie, nie tylko pod kątem kobiet, to musisz sam przemyśleć.


Jakieś przykłady z życia mojego i znajomych, obserwacji:
- kręgi o podobnych zainteresowaniach muzycznych - moje koleżanki słuchające rocka zawsze chodziły na imprezy w tych klimatach, jeśli to coś niszowego to ludzie bardziej się znają, traktują jak znajomych i pary też się w tym obrębie tworzyły
- zajęcia sportowe, kibicowanie jakiejś drużynie - no tu ja bym mogła książkę napisać. Najlepsze zajęcia w grupach, regularne, na fb masa takich grup i można z ulicy się dosłownie zgłaszać.
- jakieś planszówki, podróżowanie, wolontariat - tu sama mniej ale raczej polecane tematy

[ColD_CoCa]

Napisane przez Elinkaa11

Każdy człowiek lubi inaczej poznawać ludzi, ma inne atuty, jak i każda kobieta też może mieć inne podejście. Ja podobnie nie jestem fanką poznawania ludzi totalnie z księżyca na imprezach, wolę jw. w jakimś swoim kręgu, zagadać z jakimś flirtem ale nie od razu "zaczynać związek", podroczyć się i powoli przejść do czegoś więcej, wtedy samo wychodzi. Ale do tego trzeba czasu i regularniejszego kontaktu. Jeśli twoje hobby niw chodzi w grę to może jakaś aktywność którą tolerujesz i lubisz ale nie jest twoim hobby, np sportowa.



To akurat wiem, że nie jest dobra rada - ale trochę alkoholu czasem na początku pomaga, taki młodzieńczy imprezowy luz.


Kobiety to też ludzie i warto je poprpstu traktować jak ludzi poznawać, mieć też znajome.

Ja też nie poznaje ludzi na imprezach, tylko to nie tak, że nie lubię ja po prostu nie umiem, nie przychodzi to łatwo, naturalnie, to trochę tak jakbym nie umiał się "sprzedać" ludziom tylko, że tak w pozytywnym sensie. Moje hobby są typowo męskie np. historia, elektronika i nie wymagają one obcowania z ludźmi. Z tym alkoholem to bywa różnie.

[Aelora]

Napisane przez ColD_CoCa

Przecież dosłownie napisałem wyżej, że traktuje je normalnie, problem polega na tym, że w ogóle rzadko mam okazje na jakąś konwersacje.

No ale co robisz żeby zwiększać te szanse skoro imprezy Ci nie pasują, zwykła gadka-szmatka jest dla Ciebie nudna i poniżej Twojej godności? Gdzie wychodzisz, szukasz podobnych do Ciebie ludzi? Prawda jest taka, że magicznie żadna nie wpadnie do Twojego pokoju, jeśli ludziom doskwiera samotność szukają towarzystwa, grup zainteresowań itd. Jesteś na studiach, więc to w ogóle powinno być prostsze, nie mów że nie ma u Ciebie żadnego życia studenckiego/towarzyskiego poza Twoim kierunkiem. Nie musisz obracać się tylko w kręgu swoich męskich znajomych z kierunku.

[ColourTheSmallOne]

Zignorowałeś propozycję aplikacji randkowych, albo nie doczytałam. Mnie też się ciężko poznaje ludzi w realu, sama nie jestem z stanie do nikogo zagadać, a jeśli już jakiś facet chciał mnie w ten sposób zapoznać, to okazywał się typowym Don Juanem kolekcjonującym kobiety. Dlatego stwierdziłam, że w mojej sytuacji najlepszą opcją są aplikacje i właśnie tak poznałam swojego faceta. Jako mężczyźnie może ci być ciężko na aplikacji, bo kobiet jest tam zwykle dużo więcej i facetom trudno się wybić, ale możesz przynajmniej spróbować, tylko konieczne są korzystne zdjęcia i uzupełniony opis.

[Camillie32]

Napisane przez ColourTheSmallOne

Zignorowałeś propozycję aplikacji randkowych, albo nie doczytałam. Mnie też się ciężko poznaje ludzi w realu, sama nie jestem z stanie do nikogo zagadać, a jeśli już jakiś facet chciał mnie w ten sposób zapoznać, to okazywał się typowym Don Juanem kolekcjonującym kobiety. Dlatego stwierdziłam, że w mojej sytuacji najlepszą opcją są aplikacje i właśnie tak poznałam swojego faceta. Jako mężczyźnie może ci być ciężko na aplikacji, bo kobiet jest tam zwykle dużo więcej i facetom trudno się wybić, ale możesz przynajmniej spróbować, tylko konieczne są korzystne zdjęcia i uzupełniony opis.

No właśnie, pisałam chyba o tym. U mnie dużo par się poznało właśnie na apkach i są naprawdę spoko dobrani.

[ColD_CoCa]

Napisane przez ColourTheSmallOne

Zignorowałeś propozycję aplikacji randkowych, albo nie doczytałam. Mnie też się ciężko poznaje ludzi w realu, sama nie jestem z stanie do nikogo zagadać, a jeśli już jakiś facet chciał mnie w ten sposób zapoznać, to okazywał się typowym Don Juanem kolekcjonującym kobiety. Dlatego stwierdziłam, że w mojej sytuacji najlepszą opcją są aplikacje i właśnie tak poznałam swojego faceta. Jako mężczyźnie może ci być ciężko na aplikacji, bo kobiet jest tam zwykle dużo więcej i facetom trudno się wybić, ale możesz przynajmniej spróbować, tylko konieczne są korzystne zdjęcia i uzupełniony opis.

Ta nie zauważyłem. Nie wiem jakoś nie jestem przekonany. Wszystkie opinie, które o nich słyszałem są negatywne i to BARDZO negatywne, więc nie mam do nich zbyt dużych chęci i nie wiem czy się nie mylisz bo to facetów jest na nich więcej, a nie kobiet statystycznie, więc to dodatkowo nie zachęca.

[Aelora]

Napisane przez ColD_CoCa

Ta nie zauważyłem. Nie wiem jakoś nie jestem przekonany. Wszystkie opinie, które o nich słyszałem są negatywne i to BARDZO negatywne, więc nie mam do nich zbyt dużych chęci i nie wiem czy się nie mylisz bo to facetów jest na nich więcej, a nie kobiet statystycznie, więc to dodatkowo nie zachęca.

Szczerze jeśli napotykasz trudności z nawiązywaniem i podtrzymywaniem kontaktów też odradzałabym Ci zaczynanie od portali randkowych, raczej obawiam się, że zrazisz się lub zostaniesz zghostowany. Też słyszę od wszystkich koleżanek, że jest coraz ciężej znaleźć tam kogoś sensownego, masa dziwnych ludzi i fake kont. Znam pary które poznały się w ten sposób parę lat temu, ale to trochę się zmieniło w ciągu ostatnich lat na niekorzyść zwłaszcza dla kogoś, kto uczy się nawiązywać kontakty.
Bez ironii, polecam intensywniej wkręcić się w jakieś aktywności/koła poza Twoim męskim kierunkiem, coś porobisz, przy okazji porozmawiasz i poznasz na żywo różne dziewczyny, może z którąś przypadniecie sobie do gustu i znajomość potoczy się naturalnie.

[ColD_CoCa]

Napisane przez Aelora

No ale co robisz żeby zwiększać te szanse skoro imprezy Ci nie pasują, zwykła gadka-szmatka jest dla Ciebie nudna i poniżej Twojej godności? Gdzie wychodzisz, szukasz podobnych do Ciebie ludzi? Prawda jest taka, że magicznie żadna nie wpadnie do Twojego pokoju, jeśli ludziom doskwiera samotność szukają towarzystwa, grup zainteresowań itd. Jesteś na studiach, więc to w ogóle powinno być prostsze, nie mów że nie ma u Ciebie żadnego życia studenckiego/towarzyskiego poza Twoim kierunkiem. Nie musisz obracać się tylko w kręgu swoich męskich znajomych z kierunku.

Nigdzie nie pisałem nic o nudzie, ani godności. Nie dorabiaj filozofii do tego co napisałem, a zapewniam drugiego dna w tym nie ma. Rozmawiać to ja umiem, ale nie flirtować. Po prostu mam problem i dlatego szukam opinii, jakichś sugestii rozwiązań i staram się wyciągnąć coś z tego co będzie do mnie pasowało. Ciężko podjąć kroki i działania w tym kierunku gdy nawet nie wiem od czego zacząć. Znam ludzi u których bierność została wynagrodzona. Mam siostrę która poznała chłopaka przez przypadek, mam znajomego co swoją poznał w sklepie. Ogólnie duża część moich znajomych bardziej czy też mniej lubianych jakoś powyżej jakichś norm się nie mieszczą więc przypadki te trochę przeczą temu co wcześniej pisałaś. Prawda nie jest to żaden dowód, że to co mówisz jest bzdurą. Jednak widzę, że często brakuje mi po prostu szczęścia. Postawiłem kiedyś na nie zawracanie sobie tym głowy. Gdybym tylko wiedział, że teraz będe miał z tym taki problem bez wahania zachował bym się inaczej. Teraz zostało mi takie poczucie, że "spóźniłem się na obiad".

[Aelora]

Napisane przez ColD_CoCa

Nigdzie nie pisałem nic o nudzie, ani godności. Nie dorabiaj filozofii do tego co napisałem, a zapewniam drugiego dna w tym nie ma. Rozmawiać to ja umiem, ale nie flirtować. Po prostu mam problem i dlatego szukam opinii, jakichś sugestii rozwiązań i staram się wyciągnąć coś z tego co będzie do mnie pasowało. Ciężko podjąć kroki i działania w tym kierunku gdy nawet nie wiem od czego zacząć. Znam ludzi u których bierność została wynagrodzona. Mam siostrę która poznała chłopaka przez przypadek, mam znajomego co swoją poznał w sklepie. Ogólnie duża część moich znajomych bardziej czy też mniej lubianych jakoś powyżej jakichś norm się nie mieszczą więc przypadki te trochę przeczą temu co wcześniej pisałaś. Prawda nie jest to żaden dowód, że to co mówisz jest bzdurą. Jednak widzę, że często brakuje mi po prostu szczęścia. Postawiłem kiedyś na nie zawracanie sobie tym głowy. Gdybym tylko wiedział, że teraz będe miał z tym taki problem bez wahania zachował bym się inaczej. Teraz zostało mi takie poczucie, że "spóźniłem się na obiad".

Nie dorabiam żadnej filozofii, po prostu skoro chcesz prowadzić dialog i uzyskać jakąś radę musisz też rozumieć, że ktoś obcy patrzy inaczej na Twoje problemy.
To "szczęście" często działa u tych, którzy są na to otwarci, Twoja siostra czy znajomi coś dostrzegli, zareagowali, dali się poznać.
Rozumiem, że flirtowanie może wydawać Ci się sztuczne, nienaturalne, może nawet żenujące. Ale taka zwyczajna, spokojna, z zaciekawieniem drugą osobą rozmowa, to często dokładnie to samo, tylko bez etykiety "flirt". Może warto nie myśleć od razu o relacji, tylko o byciu obecnym w miejscach, gdzie można z kimś realnie pogadać i zapoznać się, bez oczekiwań. Zamiast czekać na przypadek, stwórz sobie warunki, żeby ten przypadek mógł mieć gdzie się wydarzyć.

[ColourTheSmallOne]

Napisane przez ColD_CoCa

Ta nie zauważyłem. Nie wiem jakoś nie jestem przekonany. Wszystkie opinie, które o nich słyszałem są negatywne i to BARDZO negatywne, więc nie mam do nich zbyt dużych chęci i nie wiem czy się nie mylisz bo to facetów jest na nich więcej, a nie kobiet statystycznie, więc to dodatkowo nie zachęca.

Tak, pisałam szybko i nie zauważyłam, ze napisałam na odwrót - chodziło mi właśnie o to, ze facetów jest więcej.
Nic nie szkodzi spróbować, jeśli naprawdę jesteś przystojny, to z dobrymi zdjęciami powinno ci być łatwiej, niż przeciętnemu facetowi. Na razie nic nie probujesz, wiec przynajmniej byłby to jakiś eksperyment i kroczek do przodu

Dla mnie poznanie kogoś na ulicy czy w sklepie to jakieś yeti, o którym każdy mówi, ale nikt nie widział. Nigdy nikogo sensownego w ten sposób nie poznałam, moi znajomi tez nie. Na ulicy jeśli już się to zdarzało, to zagadywali do mnie tylko zdesperowani podrywacze, ktorzy chyba sie naczytali poradników podrywu i probowali zagadywać do każdej dziewczyny jak leci, i oczywiście nie chodziło im bynajmniej o poważny związek. A ja jestem kobieta, wiec i tak miałam łatwiej - kobiety nie zagadują do facetów, wiec i tak to ty autorze będziesz musiał być tym, którzy przejmie inicjatywę w realu.
W sumie ciesze się, ze nie jestem facetem, bo tez nie umiałabym pierwsza wyjść w inicjatywa, a niestety od mężczyzn się tego wymaga, no żadna dziewczyna się do was nie uśmiechnie i nie zacznie nagle podrywać, chyba ze ktoś wygląda jak Brad Pitt.

[Elinkaa11]

Napisane przez ColD_CoCa

Nigdzie nie pisałem nic o nudzie, ani godności. Nie dorabiaj filozofii do tego co napisałem, a zapewniam drugiego dna w tym nie ma. Rozmawiać to ja umiem, ale nie flirtować. Po prostu mam problem i dlatego szukam opinii, jakichś sugestii rozwiązań i staram się wyciągnąć coś z tego co będzie do mnie pasowało. Ciężko podjąć kroki i działania w tym kierunku gdy nawet nie wiem od czego zacząć. Znam ludzi u których bierność została wynagrodzona. Mam siostrę która poznała chłopaka przez przypadek, mam znajomego co swoją poznał w sklepie. Ogólnie duża część moich znajomych bardziej czy też mniej lubianych jakoś powyżej jakichś norm się nie mieszczą więc przypadki te trochę przeczą temu co wcześniej pisałaś. Prawda nie jest to żaden dowód, że to co mówisz jest bzdurą. Jednak widzę, że często brakuje mi po prostu szczęścia. Postawiłem kiedyś na nie zawracanie sobie tym głowy. Gdybym tylko wiedział, że teraz będe miał z tym taki problem bez wahania zachował bym się inaczej. Teraz zostało mi takie poczucie, że "spóźniłem się na obiad".

Porównywanie się do innych i zazdrość donikąd Cię nie doprowadzi, zresztą też "nie spadło im z nieba" - poznanie w sklepie też wymagało interakcji, wzięcia kontaktu. Zresztą samo poznanie się to dopiero początek i dopiero potem czeka się sporo pracy nad związkiem (partnerkę oczywiście też).


Każdy inaczej to widzi, masz przykłady od znajomych, z forów, z kultury itp i musisz sam przemyśleć gdzie i jak będziesz się czuł swobodnie, jak to sobie wyobrażasz. Potem otwartość i pozytywna energia i jakoś trzeba zacząć działać.


Do tego, to nie są zakupy i żadne działanie nie da Ci 100% gwarancji sukcesu, szczęście też jest potrzebne.

[Wicked_Girl]

Masz dopiero 22 lata, życie poznajesz. Nie podoba mi się twoja narracja i ocena różnych znajomych w związkach , począwszy od aparycji , a na inteligencji skończywszy. Nie wiem dlaczego miałoby to być powodem twojej frustracji - to dosyć duży sygnał ostrzegawczy. Dużo analizy, a mało akcji. Opinie co do aplikacji są różne , nie próbowałeś więc może warto samemu się przekonać? Jak ktoś ci opisze nielubianą potrawę to nie poczujesz jej smaku, prawda? Może masz jakieś pasje, dodatkowe aktywności , które ci pozwolą

nawiązać znajomości? Wolontariat, rower , treningi? Możliwości na poznanie nowych osób jest coraz

więcej, szczęściu trzeba dopomóc podejmując działania.

[Lizzie_M]

Napisane przez ColD_CoCa

To prawda w kierunku tym zrobiłem jedno - niewiele. Jednakże ciężko jest coś zrobić gdy życie nie daje okazji lub też jak pewnie powiecie to okazje wypracuj. No tylko że tu się zaczynają schody gdy nawet nie wiesz od czego zacząć, bo wygląda to tak że jestem człowiekiem, który polega bardziej na umyśle a nie ludziach lub przynajmniej próbuje. Tutaj jednak pierwszy raz w życiu znajduje się w kropce i przyznaje, że nie mam pojęcia jakie kroki poczynić. Imprezy ? Ta próbowałem. Nie moja bajka, chodź po pewnym czasie się oswoiłem jednak do samej imprezy bo na pewno nie do podjęcia próby zagadania, a przynajmniej tej próby która nie miałaby jakiegoś konkretnego celu lub kontekstu. Problem stanowi jak już wcześniej wspominałem niewielka liczba dziewczyn na moim wydziale - męski kierunek głównie. Inne wydziały i uczelnie no niby ta, tylko znów brak kontekstu i celu, a ja nie jestem typem podrywacza czy fircyka, tylko raczej do rzeczy. Nie zrozumcie mnie źle to nie jest tak żebym ja nie umiał rozmawiać z dziewczynami, śmieje też się z tych ludzi którzy traktują je jak obcych z innej planety i trzeba szczególnie inaczej z nimi rozmawiać. Chodzi o to że bez kontekstu i bez wyraźnego powodu nie przekroczę tej pewnej "granicy" domyślnej interakcji społecznej nie umiem po prostu tego robić i wyczuć. Wyrobienie umiejętności społecznych i wyjście z nieśmiałości to nie jest wcale takie proste jeśli to jest element mojej natury, a przecież chyba nie będe tu udawał kogoś kim nie jestem.

---------- Dopisano o 19:23 ---------- Poprzedni post napisano o 19:23 ----------

Czyli innymi słowy widzisz swoje wady, ale wiecznie znajdujesz sobie wymówki i koniec końców wolisz przerzucać odpowiedzialnośc za swoje problemy na resztę świata? Imprezy nie twoja bajka, z dziewczynami problem bo na twoim wydziale jest ich mało (strach pomyśleć co będzie jak skończysz studia, wtedy to dopiero same nie będą ci się pojawiać prosto pod nosem), praca nad umiejętnościami społecznymi to dla ciebie udawanie kogoś kim nie jesteś. Pozostaje chyba tylko życzyć powodzenia, zwłaszcza z takim spoglądaniem z wysokiego konia na innych :P

[herbata_mietowa]

Ja pierwszego chłopaka miałam mając 19 lat, a mój chłopak miał wtedy 22 i oboje byliśmy dla siebie pierwsi.
Myślę, że jesteś w zupełnie normalnym wieku do nawiązywania związków.
Nic nie przegapiłeś. Młody jesteś. Zacznij chodzić na randki, poznawać dziewczyny. Ale absolutnie z nimi nie sypiaj dla funu - to ryje psychę, widzę po młodszych osobach, że co raz więcej nie umie budować żadnego stałego związku.
Także wychodź na randki, umawiaj się, pytaj o numer, zapraszaj na kawę. Po prostu poznaj drugiego interesującego człowieka, ale bez żadnej presji. I spokojnie, masz jeszcze wiele lat na poznanie kogoś, a tak naprawdę całe życie.
Miłość to nie matematyka, czasem przypadek.

[ColD_CoCa]

Napisane przez herbata_mietowa

Ja pierwszego chłopaka miałam mając 19 lat, a mój chłopak miał wtedy 22 i oboje byliśmy dla siebie pierwsi.
Myślę, że jesteś w zupełnie normalnym wieku do nawiązywania związków.
Nic nie przegapiłeś. Młody jesteś. Zacznij chodzić na randki, poznawać dziewczyny. Ale absolutnie z nimi nie sypiaj dla funu - to ryje psychę, widzę po młodszych osobach, że co raz więcej nie umie budować żadnego stałego związku.
Także wychodź na randki, umawiaj się, pytaj o numer, zapraszaj na kawę. Po prostu poznaj drugiego interesującego człowieka, ale bez żadnej presji. I spokojnie, masz jeszcze wiele lat na poznanie kogoś, a tak naprawdę całe życie.
Miłość to nie matematyka, czasem przypadek.

Aaaaaaaaaaa. No tak ! Cholera czemu ja o tym wcześniej nie pomyślałem ? Wiesz ja naprawdę doceniam poświęcony czas i chęć pomocy, no ale nie ukrywam, że rozbawiła mnie ta odpowiedź XD. Jest to odpowiedź w stylu: Jesteś bezdomny? To kup sobie dom. haha.
Może powiedz chociaż jak go poznałaś, a ja wyciągne z tego jakieś konkrety dla siebie, bo nie ukrywam, że nie mam pojęcia jak doprowadzić do okazji poznania kogoś, a o pójściu na randkę w ogóle nie wspominając.

[Lizzie_M]

Napisane przez ColD_CoCa

Aaaaaaaaaaa. No tak ! Cholera czemu ja o tym wcześniej nie pomyślałem ? Wiesz ja naprawdę doceniam poświęcony czas i chęć pomocy, no ale nie ukrywam, że rozbawiła mnie ta odpowiedź XD. Jest to odpowiedź w stylu: Jesteś bezdomny? To kup sobie dom. haha.
Może powiedz chociaż jak go poznałaś, a ja wyciągne z tego jakieś konkrety dla siebie, bo nie ukrywam, że nie mam pojęcia jak doprowadzić do okazji poznania kogoś, a o pójściu na randkę w ogóle nie wspominając.

Kupienie domu będąc bezdomnym to raczej o wiele bardziej realna bariera niż w przypadku interakcji społecznych, gdzie wszystko zależy tylko i wyłącznie od twojego chciejstwa oraz zwyczajnej pracy nad sobą.

[ColD_CoCa]

Napisane przez Lizzie_M

Czyli innymi słowy widzisz swoje wady, ale wiecznie znajdujesz sobie wymówki i koniec końców wolisz przerzucać odpowiedzialnośc za swoje problemy na resztę świata? Imprezy nie twoja bajka, z dziewczynami problem bo na twoim wydziale jest ich mało (strach pomyśleć co będzie jak skończysz studia, wtedy to dopiero same nie będą ci się pojawiać prosto pod nosem), praca nad umiejętnościami społecznymi to dla ciebie udawanie kogoś kim nie jesteś. Pozostaje chyba tylko życzyć powodzenia, zwłaszcza z takim spoglądaniem z wysokiego konia na innych :P

Wady to ma każdy i nawet spora część tych których znam, a są w związkach to dosyć poważne, a ja nie winie całego świata tylko próbuje zachować trzeźwość, bo po co miałbym winić się za rzeczy na które nie miałem wpływu. Na to jaki się urodziłem, albo w jakich środowiskach się znajduję no to mam raczej na to wpływ zerowy. Imprezy nie moja bajka, ale chodzę nie unikam. Nie moją bajką to jest bardziej podryw. O samej pracy nad umiejętnościami może niefortunnie złożyłem zdanie. Nie bagatelizuje istotności umiejętności społecznych nawet od jakiegoś czasu nad tym pracuje choć póki co efekty są w najlepszym przypadku różne. Na nikogo nie spoglądam z wysokiego konia. Skąd taki w ogóle taki wniosek?

---------- Dopisano o 11:10 ---------- Poprzedni post napisano o 11:07 ----------

Napisane przez Lizzie_M

Kupienie domu będąc bezdomnym to raczej o wiele bardziej realna bariera niż w przypadku interakcji społecznych, gdzie wszystko zależy tylko i wyłącznie od twojego chciejstwa oraz zwyczajnej pracy nad sobą.

Wyobraź sobie, że nie każdy jest taki sam i nie każdy jest predysponowany w umiejętnościach społecznych, więc jakąś barierę to jednak raczej stanowi. Może nie tak jak w przypadku bezdomnego ale jednak.

[Camillie32]

No to apki randkowe, po to właśnie są, trzeba po prostu spróbować i tyle

[Lizzie_M]

Napisane przez ColD_CoCa

Wyobraź sobie, że nie każdy jest taki sam i nie każdy jest predysponowany w umiejętnościach społecznych, więc jakąś barierę to jednak raczej stanowi. Może nie tak jak w przypadku bezdomnego ale jednak.

To nie przeczy w żaden sposób temu co napisałam. Umiejętności społeczne się wypracowuje, nawet jeżeli nie jest się w nich początkowo dobrym. Ludzie chodzą na terapie, uczą się wystąpień publicznych, wychodzą ze swojej banieczki aby zwiększać socjalizacje i swoje umiejętności w tym zakresie, chodzą na randki, próbują speed datingów. I tak dalej i tak dalej. I nie muszą okazać sie w tym idealni, ale praktycznie zawsze są w tym lepsi niż w punkcie wyjścia bo na tym - niespodzianka - polega uczenie się, także w dorosłości.

Jeżeli z marszu wychodzisz z załozenia, że ty nie potrafisz i to niewykonalne to wynika to tylko i wyłącznie z twojego lenistwa i wmawiania sobie niedasizmu.

[ColD_CoCa]

Napisane przez Lizzie_M

To nie przeczy w żaden sposób temu co napisałam. Umiejętności społeczne się wypracowuje, nawet jeżeli nie jest się w nich początkowo dobrym. Ludzie chodzą na terapie, uczą się wystąpień publicznych, wychodzą ze swojej banieczki aby zwiększać socjalizacje i swoje umiejętności w tym zakresie, chodzą na randki, próbują speed datingów. I tak dalej i tak dalej. I nie muszą okazać sie w tym idealni, ale praktycznie zawsze są w tym lepsi niż w punkcie wyjścia bo na tym - niespodzianka - polega uczenie się, także w dorosłości.

Jeżeli z marszu wychodzisz z załozenia, że ty nie potrafisz i to niewykonalne to wynika to tylko i wyłącznie z twojego lenistwa i wmawiania sobie niedasizmu.

Może i ta ale wątpliwe jest to by robił to każdy to jest w związku. Wychodzenie z bańki nie jest takie proste szczególnie wśród mojego pokolenia, a ludzie i tak na ogół są wygodni i tchórzliwi z natury. Każdy trzyma się swoich paczek, a jeśli już dojdzie do jakichkolwiek konwersacji to tylko pod wpływem chwili i magicznego płynu zwanego alkoholem, a potem i tak każdy idzie w swoją stronę. Wyjątki sie zdarzają, ale mało. Dziwne czasy nastały. Wychodzę z takiego założenia z marszu, ale raczej nie z kwestii lenistwa, tylko realizmu, da się ale chyba nie z moim zestawem cech, nie wiem może coś jest ze mną nie tak. Może zbyt dużo czasu spędzam w swojej głowie zamiast pozwolić sobie na margines błędu.