Odzyskać męża czy jest to możliwe?

[mml]

Zawalił mi się cały świat po tym co wczoraj usłyszałam. Opiszę w ogromnym skrócie moje życie:
21 lat - ślub 2 lata później dziecko, pół roku później rozstanie - bicie, awantury, narkotyki to powód rozstania.
i jeszcze gorszy rozwód trwający 4 lata. W wieku 30 lat otworzyłam się w końcu na świat i poznałam "M". Jesteśmy razem do dziś mamy dziecko, żyjemy bez ślubu.
Od jakiegoś czasu popsuło się między nami, przez prawie cały tydzień
on jest w pracy 200 km od miasta gdzie mieszkamy a do domu przyjeżdża na 3 dni pt-niedz. Na codzień jestem sama i jest mi ciężko: praca, dwójka dzieci, dom.
Widziałam tylko siebie i moje rozterki, wiem że ja to wszystko zepsułam - dotarło oczywiście za późno!!!
Od 3 tyg gdy przyjeżdżał byłam ciągle zmęczona, zła, sfrustrowana, nie miałam ochoty na nic a szczególnie na seks.
W ub poniedziałek coś do mnie dotarło, że go tracę choć nic takiego nie mówił. Napisałam do niego maila w którym napisałam mu
co czułam, dlaczego wszystko tak wyglądało i w końcu napisałam mu że bardzo go kocham (nie słyszał tego od 2 lat)i co najważniejsze napisałam że zrozumiałam jaki popełniałam błąd i
że zrobię wszystko by to zmienić. Odpowiedź usłyszałam teraz w weekend: "postanowiłem, że tak moje życie dalej nie może wyglądać Ty też nie jesteś szcześliwa więc najlepszym rozwiązaniem jest rozstanie. Nadal będzie tak jak jest pod względem finansowym, dzieci etc....
Dlaczego? Chce to zmienić - "nie da się wypaliła się iskra między nami, potrafisz ją przywrócić?" To jego słowa. Przeryczałam 2 dni nie wiem co mam robić, wiem że nie zamknął się całkowicie na "nas" ale oczekuje ode mnie czegoś co nie wiem jak przywrócić.
Kocham go, nie mogę go stracić bo gdy zostanę znów sama zakończy się moje życie. Całe życie czekałam na miłość a kiedy ja dostałam zniszczyłam ją.
Co mam zrobić by go odzyskać? Jak przywrócić ta chemię? Sprawić by znów mnie pragnął i czył to co kiedyś? Nigdy nie był dla mnie tak zimny jak w ten weekend.
Nie mam kogo prosić o radę, tylko na Was obcych mi ludzi mogę liczyć że coś mi poradzicie.
I muszę czekać do piątku by móc coś zrobić bo na odległość chyba nie da się nic zmienić.

[cava]

Nie potrafię Ci poradzić, czy uda się odbudować Wasz związek czy nie, ale pamiętaj o jednym.
Nie ma tak, ze to tylko jedna strona, kobieta, buduje związek i jest winna jego rozpadowi.
Obie strony muszą się starać i się wspierać w tym, zwłaszcza w tych trudniejszych okresach, a takie miewa każdy dłuższy związek.
Ty byłaś zmęczona i zagoniona, owszem, ale też to jego "wina", bo być męzem i ojcem przez 3 dni w tygodniu to "trochę" mało.
Mógł tez coś wcześniej powiedzieć, zmienić, starać się zaradzić jeśli jemu tez nie było dobrze.

Kiedyś tam zabrakło Waszej wspólnej decyzji o zmianie trybu życia z weekendowego na całotygodniowy, gdzieś tam powinna się pojawić decyzja, że trzeba tak ustawić pracę, jej miejsce, lub miejsce zamieszkania, zebyście byli rodziną i rodzicami oboje na codzień, i oboje dzielili cięzar tego, a nie, że Ty taszczysz na sobie na codzień dom, dzieci, pracę, a potem nie masz juz siły na nic.
No ja tez bym nie miała.


Więc nie obwiniaj się o to co się dzieje, bo to nie tylko Ty zepsułaś, oboje po równo ponosicie za to odpowiedzialność.

Życzę powodzenia, bez wzgledu na to jak się sprawy ułożą.

[oshinek]

Czemu obwiniasz tylko i wyłącznie siebie za to co się stało?
Sama napisałaś, że było Ci ciężko- wszystko było na Twojej głowie - gdyby twój partner sam musiał zajmować się domem, dziećmi i jeszcze pracować ciekawe czy pod koniec tygodnia tryskałby energią i miał superhumor
Ale przecież MY MUSIMY

Dlaczego to zawsze od kobiet wymaga się, że będą pracować, prowadzić dom, gotować obiadki, podstawiać wszystko swojemu ukochanemu pod nos i być przez całe życie wiecznie uśmiechnięte coby nie urazić swojego Pana brakiem humoru

Ty się zadręczasz, zastanawiasz co tu zrobić, jak mu dogodzić, jak ulepszyć a w 80% przypadków okazuje się, że to tak naprawdę nie ma znaczenia, bo koleś ma inną na boku

[dorinka30]

Napisane przez cava

Nie potrafię Ci poradzić, czy uda się odbudować Wasz związek czy nie, ale pamiętaj o jednym.
Nie ma tak, ze to tylko jedna strona, kobieta, buduje związek i jest winna jego rozpadowi.
Obie strony muszą się starać i się wspierać w tym, zwłaszcza w tych trudniejszych okresach, a takie miewa każdy dłuższy związek.
Ty byłaś zmęczona i zagoniona, owszem, ale też to jego "wina", bo być męzem i ojcem przez 3 dni w tygodniu to "trochę" mało.
Mógł tez coś wcześniej powiedzieć, zmienić, starać się zaradzić jeśli jemu tez nie było dobrze.

Kiedyś tam zabrakło Waszej wspólnej decyzji o zmianie trybu życia z weekendowego na całotygodniowy, gdzieś tam powinna się pojawić decyzja, że trzeba tak ustawić pracę, jej miejsce, lub miejsce zamieszkania, zebyście byli rodziną i rodzicami oboje na codzień, i oboje dzielili cięzar tego, a nie, że Ty taszczysz na sobie na codzień dom, dzieci, pracę, a potem nie masz juz siły na nic.
No ja tez bym nie miała.

Zgadzam się z Cavą w 100 %

To nie Ty ponosisz winę, ponosicie Wy oboje. Nie można żyć razem tylko w weekendy, pownniście podjąć jakieś konstruktywne decyzje -czy wchodzi w grę zmiana miejsca zamieszkania, na miejscowość gdzie pracuje Twój Tżet ? Nie zrozumiałam z Twojej wypowiedzi czy Ty pracujesz zawodowo ?

A tak na szybko co można zrobić ?, nakłoń go by przyjechał w weekend do Was, przemyśl sobie wszystko, kup wino zrób kolacje i jak dzieci pójda spać szczerze pogadajcie.....Jak wyjaśnicie sobie wszystko może znajdziecie jakieś rozwiązanie i przetrwacie kryzys.....Może on w emocjach tak powiedział, a w głębi serca też chce ratować wasz związek

Nie poddawaj się

[mystery8]

mml, podpisuję się pod wcześniejszymi wypowiedziami - wina zawsze leży pośrodku.

Z tego co napisałaś wnioskuję, że On nie podjął ostatecznej decyzji i jeszcze nic straconego. Masz rację, że pomimo tej sytuacji chcesz ratować własny związek. Trzeba walczyć o własne szczęście - jeśli tylko jesteś pewna, że Go kochasz. Może kiedy pokażesz jak bardzo na nim Ci zależy, On też bardziej się postara. Nie można zawsze oczekiwać, że to ta druga strona zrobi pierwszy krok. Weź sprawy w swoje ręce. Oddaj komuś dzieci na weekend, albo załatw opiekunkę. Zastanów się co na początku Waszej znajomości najbardziej Go kręciło, co najbardziej lubi. Zaskocz Go czymś co wiesz, że mu się spodoba. Kup sobie sexowną bieliznę. Ubierz się, umaluj inaczej niż zwykle, może zmień fryzurę. Faceci uwielbiają być zaskakiwani. Zabierz Go do kina/restauracji, zrób obiad w domu. To wszystko zależy od tego, co On lubi. A po gorącej nocy, przy kawie, śniadaniu tak bardzo spokojnie, ale szczerze porozmawiaj z nim. Nie obwiniaj go tylko powiedz jak Ty się z tym wszystkim czujesz i że dla Ciebie to wszystko też nie jest łatwe.
Życzę Ci powodzenia

[mml]

Serdecznie dziękuję za Wasze wypowiedzi. Macie dużo racji pisząc że wina zazwyczaj leży po obu stronach. Jednak ta większa wina jest moja, rozmyślałam nad tym kilka dni i oto wnioski: owszem jest mi cholernie ciężko samej ale jestem w swoim domu mam rodzinę która zawsze może mi pomóc. On wyjechał dla nas wszystkich, nie tylko dla siebie. Byłam kilka razy u niego w pracy zaczyna o 8,30 kończy o 21,30 wraca do pustego zimnego domu (wynajęte niezbyt przytulne) i jest sam, tęsknił za nami, dzwonił ja wściekła, przyjechał do domu ja nadal wściekła, gderliwa, upierdliwa etc Gdy był w domu zawsze zabierał gdzieś dzieci żebym ja mogła odpocząć. Ale dla mnie to ciągle było mało. Byłam uszczypliwa, złośliwa. A wystarczyłoby zwyczajnie przywitać go w drzwiach z uśmiechem a nie kwaśną miną. Rozmawiałam z nim dzisiaj na gg było sympatycznie nie jak wczoraj w domu i wiecie wywnioskowałam że jestem w stanie to naprawić. Oby to tylko nie było moje złudzenie. Muszę teraz sprawić by w ten weekend tak zorganizować wszystko by mile to zapamiętał i tęsknił do mnie czy za mną gdy wyjedzie. Przyjmuję radę mystery8 - idę do fryzjera, kupię bieliznę ale co dalej? To takie banalne ale ale jak i czym go prowokować by nie mógł doczekać się momentu gdy dzieci pójdą spać? Gorąco pozdrawiam i dziękuję.

[dorinka30]

MML będzie dobrze, musicie wyjść z kryzysu.....Niestety wpadliście w rutynę, przybiły was codzienne czynności i zatraciliście się w tym

Teraz nastaw się pozytywnie na weekend, bądź miła, pokaż mu że Ci zależy, że tęskniłaś Ja nie jestem za uprawianiem takich gierek damsko/męskich więc nie doradzę Ci jak prowokować i czym....U nas po prostu zaciągamy się wzajemnie do przysłowiowego łóżka i zawsze z tego wychodzi jakiś ognisty sex, a Ty na pewno wiesz sama najlepiej co i jak na Twojego mężczyznę działa bo każdy jest inny

Nie przesadzaj z metamorfozą, bo faceci to konserwatyści, mam na myśli fryzjera

[Zmijka]

No nic straconego
A jest moziwosc zebyscie sie tam przeniesli, gdzie on pracuje?

[madana]

A może jest mozliwość bycia jednak razem, bo osobiście znam zbyt dużo związków, które nie wypaliły, bo były związkami na odległość- tak da się żyć na jakiś czas, związek i rodzinę tworzy się na co dzień.

[mml]

Witam serdecznie. Kolejny raz dziękuję Wam za Wasze rady naprawdę są one dla mnie bardzo cenne.
Co do miejsca zamieszkania nie widzę takiej możliwości byśmy przenieśli się do miejscowości gdzie on pracuje. Jego służbowe mieszkanie to jeden malutki pokój musielibyśmy sprzedawać nasze mieszkanie, kupować tam ale po co skoro ani ja ani on nie chcemy tam mieszkać? Ustaliliśmy że będzie tam tylko lub aż dwa lata. Musimy to wytrzymać. Wiem że ja też muszę się starać, dawać coś od siebie a nie tylko oczekiwać. Ale wiecie, wczoraj swoimi wpisami dodałyście mi otuchy do tego stopnia, że odważyłam się do niego zadzwonić wieczorem i powiem Wam że rozmowa była bardzo fajna. Był normalny taki jak kiedyś, wyczułam tylko w pewnych momentach rozmowy takie wahanie tak jakby rozmawiając sobie ze mną nagle przypomniał sobie że jest na mnie zły, że mamy się rozstać. I tak myślę czy on tego nie robi specjalnie? Skoro jego wcześniejsze sygnały które kierował w moją stronę odnośnie mojego zachowania nie przynosiły żadnego efektu, może postanowił podjąć tak twarde stanowisko w sprawie rozstania żeby coś do mnie w końcu dotarło i abym rozpoczęła walkę o niego? Ot chciał mi dać takiego kopniaka? Co o tym myślicie moje mądre koleżanki?

[dorinka30]

Napisane przez mml

Ale wiecie, wczoraj swoimi wpisami dodałyście mi otuchy do tego stopnia, że odważyłam się do niego zadzwonić wieczorem i powiem Wam że rozmowa była bardzo fajna. Był normalny taki jak kiedyś, wyczułam tylko w pewnych momentach rozmowy takie wahanie tak jakby rozmawiając sobie ze mną nagle przypomniał sobie że jest na mnie zły, że mamy się rozstać. I tak myślę czy on tego nie robi specjalnie? Skoro jego wcześniejsze sygnały które kierował w moją stronę odnośnie mojego zachowania nie przynosiły żadnego efektu, może postanowił podjąć tak twarde stanowisko w sprawie rozstania żeby coś do mnie w końcu dotarło i abym rozpoczęła walkę o niego? Ot chciał mi dać takiego kopniaka? Co o tym myślicie moje mądre koleżanki?

Uważam, że to co napisałaś jest całkiem możliwe, że to miał być taki kopniak , może uznał że tylko w tak drastyczny sposób może wymusić zmianę Twojego nastawienia
Np. mój mąż należy do takich osób, że gdyby było tak bardzo źle to nie wahałby się użyć taki słów by mnie "otrzeźwić " i ja chyba też
Wierzę, że dogadacie się i będzie dobrze, przypomnij sobie Wasze początki, przywróć wspomnienia jak było, co Was cieszyło, co kręciło wzajemnie, czasem warto wrócić się do tych pięknych chwil i spróbować je wskrzesić

[annain]

pomyśl, co szczególnie w tobie podoba się TŻ. Mój np. uwielbia moje włosy. Wiem, że nawet, kiedy nie ma nastroju, widok moich wlosów na nagiej skórze ramion przywróci mu chęć dzialania. Z całą pewnością podziała, jak położysz maluchy, weźmiesz relaksującą, aromatyczną kąpiel, założysz jakąś seksowną koszulkę nocną i namówisz go na lampkę winka przy świecach. Potrzeba wam totalnego odprężenia. Może jakiś masażyk z olejkiem?