Czego nauczyly was dzieci??

[ilo16na]

Pytanie jak w temacie,
Moze sama sie najpierw ustosunkuje do pytania.

Mnie moja siostrzenica,(brak dzieci na razie) nauczyla

- cierpliwosci,np: zawsze jej nigdy nie mialam, a jak widze jak mala je poltora godziny obiad to juz sie nie denerwuje, a kiedys to bym jej wylaczyla telewizor, teraz juz jestem spokokniejsza

-poswiecenia, sama czegos nie zjem i jej dam, np:bylismy na lodach ja dostalam misia czekoladowego a siostrzenica nie,ona chciala to jej dalam.Na obiad oddaje jej swojego kotleta. Troszke schudne

- odpowiedzialnosci,jak idziemy razem na spacer musze uwazac by jej nie zgubic swojej torebki i by nie wpadla pod samochod,

- opieki nad dzieckiem co prawda ma juz 7 lat ale duzo trzeba sie nia zajmowac.

- przygotowania posilkow, zawsze tego nie lubilam a teraz lubie to.

- to ze takie dziecko to wydatek i to niezly

- przypomina mi siebie jak ja bylam mala ale kiedy to bylo hiih

Wiec mysle ze dzieki siostrzenicy bede dobra matka juz wiem co dzieci wyrabiaja i nie bawia mnie slodkie bobaski z gazety bo mysle jak to by bylo im prac pieluche ,na szczescie siostrzenica juz umie korzystac z toalety.

A teraz taka dziwna mentalnosc ludzi jak chodze z nia na spacery to ludzie dogaduja mi ze to moja corka, paranoja, mam 17 lat. I juz slyszalam komentarze za plecami:taka smarkata a juz matka, A dodam ze siostrzenica mowi do mnie po imieniu a nie mamo, albo nie raz ciociu ale staro sie czuje wtedy

Ale jak ja bylam mala w jej wieku to moja siostra wtedy miala okolo 20 lat to takze sie mnie pytali czy to moja mama, wiec role sie odwrocily

Fajna jest jak tu przyjezdza uczy radosci i zabawy bo ja juz nie jestem taka beztroska,jednak obowiazki juz mam.

I milo jest uslyszec ze jestem najfajniejsza ciocia

[marcelina73]

Dobre, ciekawe pytanie.
Hmm...
bezgranicznej i bezwarunkowej miłości,
odpowiedzialności za drugiego człowieka,
zwracania uwagi na koparki, wozy starżackie, spychacze itd (sama jadę autem i mówię widząc takowe - o spychacz! ),
ustalania priorytetów (udoskonaliłam tę moją zaletę ),
max 6 godzin snu na dobę (no - nie tylko dziecko miało na to wpływ, ale całokształt sytuacji domowo-rodzinno-zawodowej),
gotowania domowego budyniu i takich różnych badziewi typu kluski leniwe

To tyle - nic wiecej nie przychodzi mi go głowy - póki co.

[m.a.r.t.a]

Sama nie mam własnych dzieci (na razie ), ale teraz mam okazje patrzec jak rozwija sie bobasek mojej siostry.Niedługo bede jego chrzestną i musze powiedziec, że gdy tylko przy nim jestem...
-poprawia mi sie humor, zwłaszcza gdy jeszcze nie umie mówić, jego każde dźwieki sa takie słodkie...
-uwielbiam się z nim bawic, uczyc pierwszych słów i widzieć, jak szeroko sie śmieje...przebierać pieluchę, ubierać...karmić nie darady bo jest na mleku mamusi ale czasem zdarzy się, że jak jest głodny i mam go na rękach to łapie mnie za pierś w poszukiwaniu swojego nektaru
-czasam "porywam" go w wózeczku i razem z narzeczonym paradujemy jak takie dwa głupole

Przebywając z takim maluszkiem czuje sie o 180 stopni inna, taka zaczarowana..

[ilo16na]

Podbijam .Moze ktos wiecej sie wypowie

[Luba]

Napisane przez marcelina73

Dobre, ciekawe pytanie.
Hmm...
bezgranicznej i bezwarunkowej miłości,
odpowiedzialności za drugiego człowieka,
zwracania uwagi na koparki, wozy starżackie, spychacze itd (sama jadę autem i mówię widząc takowe - o spychacz! ),
ustalania priorytetów (udoskonaliłam tę moją zaletę ),
max 6 godzin snu na dobę (no - nie tylko dziecko miało na to wpływ, ale całokształt sytuacji domowo-rodzinno-zawodowej),
gotowania domowego budyniu i takich różnych badziewi typu kluski leniwe

To tyle - nic wiecej nie przychodzi mi go głowy - póki co.

Nie bede sie powtarzala, moge powiedziec to samo co Marcelina.
Tylko ja mowie "ooo dzwig"

Dodam do tego jeszcze, ze dzieci nauczyly mnie jeszcze cierpliwosci. Jako osoba bezdzietna bylam pozbawiona tej cechy, teraz mam jej w nadmiarze.
A co do tej milosci bezgranicznej... to dopiero wlasnie kiedy urodzilam dziecko to ja poznalam. Zadne uczucie (przynajmniej dla mnie) sie z tym nie moze rownac. To jest jednoczesnie piekne i przerazajace.

[iza_]

własnych dzieci nie mam, w mojej rodzinie tez juz nie ma takich maluszków, jednak w zeszłe wakacje byłam na koloni jako opikunka. kolonię organizował Caritas i masa dzici było z rodzin biednych, często nacechowanych patologią społeczną i własciwie tam po uczyłam się od podstaw obcowania z dziećmi.uczyłam się nawiązywania kontaktu z nimi, tego jak zdobywac ich zaufanie,jak dobrze zorganizowac im czas, itd

a czego tak wlasciwie się od nich nauczyłam?
mogłabym bym wymieniać wiele rzeczy i powtarzac po moich poprzedniczkach, ale to się mija z celem, bo najważniejszą i chyba najlepszą rzeczą jaka nauczyłam się od tych maluchow to umiejętność cieszenia się ze wszystkiego, nawet czegoś mało istotnego, czegoś co wczesniej bylo dla mnie normalne.