Dziwne zachowania mojej mamy

[Lady Jane]

Potrzebuje rady...

Od pewnego czasu moja mama dziwnie sie zachowuje.
W tym roku ja i mój chłopak zdaliśmy maturę.
Ja dostałam się na medycynę on raczej nie dostanie sie w tym roku na studia. Poszedł wiec do pracy i zamierza zrealizować swoje marzenie o pracy zawodowego żołnierza.

Moja mama na całą tą sytuację (wkrótce wyprowadzam sie do miasta, w którym będe studiowała) reaguje marudzeniem.

Wczesniej lubiła mojego chłopaka ostanio wykrzyczala mi, ze to "zyciowy nieudacznik", że zmanruję sobie z nim życie i że ona wie, ze mamy wspólne plany i jej sie to nie podoba...

Czy któraś z Was, kochanie wizażanki rozumie to zachowanie... bo ja nie...

Moja mama twierdzi, ze ją boli takie odcinanie pępowiny (jest raczej zaborczą i nadopiekuńczą matką)... a mnie jest coraz trudniej wracać do domu, bo wiem, ze znowu bede musiałą znosic tą coraz gęstszą atmosferę...

Jak mam sobie radzić? Czy takie zachowanie jest normalne? Prosze o rady... będe za nie bardzo wdzięczna

[201606201122]

Napisane przez Lady Jane

Potrzebuje rady...

Od pewnego czasu moja mama dziwnie sie zachowuje.
W tym roku ja i mój chłopak zdaliśmy maturę.
Ja dostałam się na medycynę on raczej nie dostanie sie w tym roku na studia. Poszedł wiec do pracy i zamierza zrealizować swoje marzenie o pracy zawodowego żołnierza.

Moja mama na całą tą sytuację (wkrótce wyprowadzam sie do miasta, w którym będe studiowała) reaguje marudzeniem.

Wczesniej lubiła mojego chłopaka ostanio wykrzyczala mi, ze to "zyciowy nieudacznik", że zmanruję sobie z nim życie i że ona wie, ze mamy wspólne plany i jej sie to nie podoba...

Czy któraś z Was, kochanie wizażanki rozumie to zachowanie... bo ja nie...

Moja mama twierdzi, ze ją boli takie odcinanie pępowiny (jest raczej zaborczą i nadopiekuńczą matką)... a mnie jest coraz trudniej wracać do domu, bo wiem, ze znowu bede musiałą znosic tą coraz gęstszą atmosferę...

Jak mam sobie radzić? Czy takie zachowanie jest normalne? Prosze o rady... będe za nie bardzo wdzięczna

Ja rozumiem Twoją mamę bo mam podobną o takich poglądach.
O tym nieudaczniku chodzi jej pewnie o to że nie jesteś z facetem który ukończył studia (wyższe wykształcenie itp ) i ma pracę za którą dostaje duże pieniądze.Pewnie mama nie chce się z Tobą rozstać i chce Ciebie mieć przy sobie. Wiesz nie wiem co Ci poradzić bo ja ze swoją dobrze się dogaduje , może inne wizażanki coś poradzą. Ja chyba bym z nią szczerze porozmawiała...

[Lady Jane]

Hmmm... ja ją teoretycznie rozumiem, tylko nie umiem sobie samej wyjaśnić do czego ona tak naprawde zmierza... bardzo często rozmawiamy szczerze (choć ostatnio częsciej sie kłócimy) i przeciez ja nie zerwę z kimś, z kim czuję się dobrze i kto mnie rozumie tylko dlatgeo, ze mojej ammie ta osoba przestała sie podobac

[Niepolegla]

Twoja mama chce dla Ciebie jak najlepiej ale nie patrzy przez pryzmat Twoich uczuć.

Jeżeli na prawde kochasz tego chłopaka to mama z czasem powinna się przyzwyczaić do zaistniałej sytuacji.

Nie rób mamie na złość ale rób to co podpowiada serce.

Wyjazd do innego miasta z czasem poprawi stosunki z mamą (przynajmniej ja tak myśle). Pamiętaj, że zawsze byłaś przy niej a teraz wyjedziesz. Dla mamy to pewne dość trudne.

[Lady Jane]

Dziękuję

Tak robię, choć czasami widząc jak zachowuje sie moja mama, jest mi przykro.

Nie robię jej na złość, ale też... to nie ona jest z tym człowiekiem... ja robię to co podpowiada mi serce...

Wyjeżdżając, będę pewnie tęskniła za mamą, bo byłyśmy naprawdę blisko, ale teraz widzę, że ona umie uszanować tylko te moje decyzje, które są zgodne z jej opinią...

Ja nie unieszczęśliwię samej siebie tylko dlatego, że moja mama chyba tego by chciała

[chilanes]

Ojjj tego to napewno nie chciała by Ale wolała by byś robiła to, co jej odpowiada.
Dojrzewanie to ciężki czas dla Rodziców. Wchodzisz już na poważnie w dorosły świat. Twoja mama nie będzie miała już takiego wpływu na to, co będziesz robiła, o której wracała. Tym bardziej, że wyprowadzasz się.

I kto powiedział, że żołnierz nie może być studentem lub mieć wyższego wykształcenia! A i zarobki obecnie są w miarę i przede wszystkim regularne. Do tego dochodzą róznego typu dodatki (np ekwiwalent za brak mieszkania). Twoja mama jest w wielkim błędzie.

A nawet jeśli Twój mężczyzna pójdzie do wojska tylko na czas zasadniczej służby (9 miesięcy), to jegop późniejsi pracodawcy spojżą na niego przychylniejszym okiem, niż na takiego, który w wojsku nie był.

Spróbuj z mamą porozmawiać. Jeśli zależy Ci na Twoim chłopaku i myślisz o nim poważnie, to jej to wytłumacz.

Pozdrawiam i życzę poprawienia relacji

[Lady Jane]

Dzisiaj udało mi sie porozmawiać bez kłotni...

Ehhh... ja wiem, że każda mama chce dla swojego dziecka jak najlepiej... ale czasami nie do końca zdaje sobie sprawę co to znaczy "najlepiej"... nie wiem ile się po tej rozmowie zmieni...

Wizażanki... dziękuję, że jesteście

[Roxette]

wiesz, to typowy okaz zaborczego rodzica, martwi ją to, ze teraz już nie bedzie mogła decydować o Tobie, kontrolować Cię itd.
Właśnie dlatego boli ją - jak napisałaś - odcinanie pępowiny
jeśli chodzi o Twój związek z tym chłopakiem, skoro stwierdziła, ze jest życiowym nieudacznikiem, to widocznie ma na myśli fakt, że nie dostał się na studia
dla niej to nie tylko rok stracony, nawet jeśli pójdzie do wojska, ale tez niepokój o to, czy zapewni Ci kiedyś godziwe życie, jeśli na te studia w ogóle nie pójdzie a Wy planujecie wspólne życie
wydaje mi się, ze Twoja mam mimo wszystko będzie starała Ci się go "obrzydzić" i wybić z głowy - takie jest moje zdanie - żebyś mogła znaleźć kogoś na swoim poziomie intelektualnym. Przykre, ale może sie tak zdarzyć.

[Niepolegla]

Napisane przez Roxette

wiesz, to typowy okaz zaborczego rodzica, martwi ją to, ze teraz już nie bedzie mogła decydować o Tobie, kontrolować Cię itd.
Właśnie dlatego boli ją - jak napisałaś - odcinanie pępowiny
jeśli chodzi o Twój związek z tym chłopakiem, skoro stwierdziła, ze jest życiowym nieudacznikiem, to widocznie ma na myśli fakt, że nie dostał się na studia
dla niej to nie tylko rok stracony, nawet jeśli pójdzie do wojska, ale tez niepokój o to, czy zapewni Ci kiedyś godziwe życie, jeśli na te studia w ogóle nie pójdzie a Wy planujecie wspólne życie
wydaje mi się, ze Twoja mam mimo wszystko będzie starała Ci się go "obrzydzić" i wybić z głowy - takie jest moje zdanie - żebyś mogła znaleźć kogoś na swoim poziomie intelektualnym. Przykre, ale może sie tak zdarzyć.

Oj Roxette aż tak nie stresuj nam koleżanki. Ale to prawda, że może być tak jak mówisz. Że mama mimo wszystko będzie "kombinować".
Moi rodzice też tak na poczatku robili, bo nie byli zadowoleni z mojego chłopaka (ale z czasem się przyzwyczaili i zaakceptowali moją decyzję). Nie rozumiałam dlaczego. Po prawie 8 latach rozstałam się z nim i chyba już doskonale rozumiem o co chodziło moim rodzicom.

[Lady Jane]

Hmmm... moze nie tak łatwo bedzie jej mnie zniechęcić...

[Roxette]

Napisane przez Lady Jane

Hmmm... moze nie tak łatwo bedzie jej mnie zniechęcić...

ja mogę tylko napisać, ze w Was wierzę
nie chcę Cię straszyc, naprawdę nie taki miałam cel, ale z własnego doswiadczenia wiem, ze tak sprawy wyglądają, kiedy rodzice również maja wyzsze wykształcenie, dla nich wtedy to nie do pomyślenia, ze można wkraczać w związek z osobą, która nie chce/nie ma możliwosci dalej się uczyć

[Veiovis]

Dostałaś się na medycynę.
On zaś będzie od razu pracował.
Widocznie Twoja mama wolałaby kogoś po studiach. I może to brzmi banalnie, ale mamy chyba zawsze widzą dla swoich córek wykształconych, mądrych, przystojnych facetów:P

[Lady Jane]

Macie rację i jak postawię się w jej sytuacji, to ją rozumiem... ale zaraz potem przypominam sobie jaka jestem szczęśliwa odkąd Go mam i wtedy jestem pewna, ze jedyne, co chce zmienić, to nastawienie mojej mamy (na ile sie da)

[wersta]

myślę, że może chodzić o zawód jaki wybrał. zawodowy żołnierz, to raczej nie to o czym marzą rodzice dla córki. chodziłam do klasy z kilkorgiem dzieci z rodzin, gdzie tata był żołnierzem, więc rozumiem

[Lady Jane]

wersta, aż tak źle miały te dzieci?

[wersta]

to jest specyficzne środowisko. 6 km od miasta, w którym mieszkałam jest jakaś tam baza wojskowa i dlatego było mnóstwo zawodowych żołnierzy. obok mojej szkoły były bloki wojskowe.

może nie będę się rozpisywać co myślę o żołnierzach
w każdym bądź razie wszystkie te dzieci miały nieciekawe życie. bicie, znerwicowane matki i pijani tatusiowie to był chleb powszedni. nie piszę tego na podstwie 1 przypadku, ale w zasadzie wszystkie osoby, które znam z takich domów miały podobnie.

[Lady Jane]

wersta... to znaczy z żołnierzy robią się alkoholicy, a matki staja się znerwicowane? Hmmm... ja wierzę, ze mówisz prawdę, choć trudno mi ją zaakceptować, bo mój ojciec też należy do służb mundurowych (choć nie ejst żołnierzem) i ja nigdy w życiu nie dostałam nawet klapsa... więc... ojej no, to nie moze być takie oczywiste, ze praca w wojsku = patologiczna, rozbita rodzina

[wersta]

więc jednak żołnierzem nie jest

nie można wszystkich mierzyć jedną miarą, to tak jakby powiedzieć, że wszyscy polacy, to złodzieje. no ale prawda jest taka, że nie znam ani jednej zdrowej rodziny z tego kręgu.
chłopak, z którym spotykałam się przez kilka miesięcy w liceum został zawod. żołnierzem i wiem , że też za kołnierz nie wylewa a konkretnie chla na umór.

[agusia1]

Napisane przez Lady Jane

Dziękuję

Tak robię, choć czasami widząc jak zachowuje sie moja mama, jest mi przykro.

Nie robię jej na złość, ale też... to nie ona jest z tym człowiekiem... ja robię to co podpowiada mi serce...

Wyjeżdżając, będę pewnie tęskniła za mamą, bo byłyśmy naprawdę blisko, ale teraz widzę, że ona umie uszanować tylko te moje decyzje, które są zgodne z jej opinią...

Ja nie unieszczęśliwię samej siebie tylko dlatego, że moja mama chyba tego by chciała

Mama boi sie tzw. syndrom pustego gniazda, kiedy dzieci sie usamodzelniaja i wyfruwaja z domu.... i nie zawsze jej sie podoba ze podejmują samodzielne decyzje.
Ja podobnie miałam, ale jest to do przejścia, trochę cierpliwości.

[chilanes]

Napisane przez wersta

nie można wszystkich mierzyć jedną miarą....

Sama to zrobiłaś
I to co piszesz to dla mnie wierutna bzdura. Ja znam to co piszesz u rodzin Lekarzy, Kierowców, Prawników, Architektów, Bezrobotnych...
Więc nie uogólniaj. Ja o każdym z wymienionych przeze mnie zawodów mogę powiedzieć ile to ja znam przypadków i że wszyscy!

Bez przesady! Mój ojciec też jest żołnierzem zawodowym, tak samo jak wujek i większość ich znajomych. I TŻ też jest żołnierzem
I czy są z tego powodu alkoholikami i znęcają się nad rodzinami?
Litości!

A zachowanie i sytuacja rodzinna nie wynika z racji wykonywanego zawodu, ale charakteru jaki się posiada.

A co do życia i bycia z Żołnierzem, to nie jest lekko. Wyjazdy, nagłe służby, ściąganie z urlopu (wogóle cud jeśli się na urlop uda pójść w przyzwoitym terminie), przeprowadzki, misje....
Trzeba to wszystko wziąć pod uwagę. A praca jak każda inna.

[Lady Jane]

chilanes... znałam plany mojego TŻ odkad sie poznaliśmy... często czytam wasz watek i stad wiem, ze to nie bedzie droga usłana różami... ale chyba sama wiesz jak to jest... jak sie kogoś kocha, to mozna spróbowac go tylko wspierać (a tak wogóle na marginesie, to was podziwiam i mam nadzieję, ze keidys bede umiała byś taka silna jak wy)

Co do nagłych wyjazdów... mój tata często dostaje telefon np. w środku nocy i musi szybko wyjechac do pracy... teraz nie jest juz tak źle, ale kiedy byłam mała, to zdarzało sie, że z powodów słóżbowych nie było go w domu w najmniej oczekiwanym momencie, ale jakos moja mama to zniosła (choć wiem, ze kobiety żołnierzy mają jeszcze gorzej i ciężej)...

Wiem, ze moja mama sie o mnie boi, jak to zniosę i kto tu kogo bedzie utrzymywał... hmmm... żal mi jej, bo troche czuję, jakbym była winna, ze ona sie męczy, ale kiedyś musiałam zacząć sie usamodzielniać, prawda?

[Momo]

Napisane przez wersta

to jest specyficzne środowisko. 6 km od miasta, w którym mieszkałam jest jakaś tam baza wojskowa i dlatego było mnóstwo zawodowych żołnierzy. obok mojej szkoły były bloki wojskowe.

może nie będę się rozpisywać co myślę o żołnierzach
w każdym bądź razie wszystkie te dzieci miały nieciekawe życie. bicie, znerwicowane matki i pijani tatusiowie to był chleb powszedni. nie piszę tego na podstwie 1 przypadku, ale w zasadzie wszystkie osoby, które znam z takich domów miały podobnie.

Matko kochana!!!
Własnie mieszkam na takim osiedlu.Jestem żoną żołnierza,który jednak nie jest pijakiem,nie bije mnie i dziecka,a ja nie jestem znerwicowana.
Co dziwniejsze,to nie widzę wśród sąsiadów alkoholików i ich żony nie są zmaltretowane.
Dzieci też nie wyglądają na nieszczęśliwe.
Zgadzam się z Chilanes - takie przypadki zdarzają się w różnych środowiskach,a Ty przypinasz łatkę jednemu