Jak mój mąż mnie zostawił po 6 latach znajomości

[nettie]

Drogie Wizażanki!

Opowiem Wam moją historię. Poznałam swego męża przyszłego 6 lat temu. Było pięknie, romantycznie, łączyła nas wspólna pasja - góry. Dużo podróżowaliśmy. Kochałam go całym sercem, on mnie również - do czasu. Długo chodziliśmy ze sobą. Zaszłam w ciążę, ale niestety poroniłam. Mój mąż mnie wspierał, pocieszał, opiekował się mną. Postanowiliśmy wziąc ślub. Myślę, że decyzja była przemyślana, bo przecież nie znaliśmy się kilka tygodni...
Dziś mija pół roku od naszego ślubu. Mąż od jakichś kilku miesięcy dziwnie się zachowywał. Zrobił sie jakiś oschły, ponury, smutny. Zaczął pic dużo piwa. Długo siedział w firmie tłumacząc to nawałem pracy. Albo wracał późno, bo balanga była w zakładzie. Trochę się złościłam, ale naiwnie wierzyłam...
Poznał w pracy młodą dziewczynę - studentkę, przyjętą na kilka miesięcy. Zaczął z nią romansowac. Przejrzałam na oczy, gdy odkryłam w archiwum gadu gadu wpis do kolegi, w którym wspominał o niej. Przyparłam go do muru - przyznał się. Postawiłam mu twarde ultimatum- albo ja albo ona. Miał z nią zerwac w ciągu trzech dni, przepraszał, mówił, że mnie kocha. Ale po rozmowie z nią (albo po praniu mózgu, które mu urządziła) powiedział, że nie potrafi... Że ze mną było mu fajnie, ale tak jakoś monotonnie. A z nią to dopiero ekstra życie.
Próbowałam go nakłonic, żeby to przemyślał, że małżenstwo, tyle lat znajomości.... ale wiecie, że to bez sensu . No to twardo powiedziałam, że ma się pakowac, poprosiłam o zwrot kluczy. I życzyłam szczęścia. Był tak zaszokowany, że nie wiedział co zrobic, w pośpiechu schował szczoteczkę do zębów, parę bielizny (nic więcej) ale siedział na tapczanie, czekając nie wiem na co. A ja sobie w necie surfowałam, choc serce mi krwawiło. Zobaczył chyba, że nie rzucam się mu z błaganiem i lamentem na szyję więc już zupełnie nie wiedział o co chodzi...
Teraz trwam na granicy jawy i snu. Nie śpię, nie jem, płaczę. Schudłam. Mam nerwobóle.
Dziewczyny, czy ja dobrze zrobiłam? Co mam robic, by tak nie bolało? Pomóżcie, proszę!

[Dau]

kochana. istnieje podobny watek, zalozony przez magode. moze tam znajdziesz odpowiedzi na dreczace cie pytania. trudno jest mi cos doradzic, ale mysle ze postapilas prawidlowo. baa, bardzo mi sie podoba twoja zdeterminowana postawa. tez bym tak postapila, jak nie brakowaloby mi odwagi!!! brava, brava!!!! dzielna dziewczyna!!!

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Napisane przez nettie

Dziewczyny, czy ja dobrze zrobiłam? Co mam robic, by tak nie bolało? Pomóżcie, proszę!

Nie miałaś większego wyboru...
W życiu nie wszystko zależy tylko od naszej woli.
Również podziwiam za determinację.

[nettie]

Wiem, należało twardo postąpic. Nie będę żyła w trójkącie. Co nie zmniejsza faktu, że to tak boli... zawiedzione zaufanie, zdrada, wspomnienia... nadal go kocham. Nie potrafię przestac cierpiec.

[madana]

Pewnie że boli,ale jak piszesz: nie będziesz żyła w trójkącie. Myślę,ze dobrze,iż nie płakałaś i nie histeryzowałaś przy mężu,czego pewnie się spodziewał.Niech zobaczy, czy studentka da mu szczęscie,pewnie pobawi się i bedize chciał wrócic.Pozdrawiam i życzę wytrwałości.

[nettie]

Aż taka twarda nie jestem. Oczywiście, że histeryzowałam tego wieczoru jak się dowiedziałam. Były łzy, mdłości, spazmy, krzyki, czemu mi to robisz! Chce umrzec! A potem mnie znieczuliło i zmroziło. Jakbym film oglądała, który mnie nie dotyczy. Chłodny dystans, aż sama w szoku byłam. Teraz dopiero do mnie powoli dociera, co sie stało.
Nie chce mi się wierzyc, że można przekreśli tyle lat wspólnej szczęśliwości. Że można stwierdzic, że ta kochanka da mu szczęście, którego on tu już nie doświadczał. Przecież oni ze sobą razem nie mieszkali, skąd wie, jak będzie wyglądała ich codziennośc?! Fajerwerki nie będą trwały wiecznie i w końcu przyjdzie rutyna, szara codziennośc. On w rozciągniętych gaciach, ona rozczochrana i bez makijażu.
Nawet nie wiem, gdzie ta panna mieszka, może na stancji, bo pochodzi z małej miejscowości. nie wiem, gdzie mąż teraz śpi, czy u niej, czy u kolegów. Nie odzywam się, nie szukam kontaktu. Niedługo mąż jedzie do swojej rodziny, ma im wyjaśnic powody swego zachowania, bo wszyscy tam są w szoku i też nie chcą wierzyc. To się może czegoś dowiem...

[Sabbath]

Napisane przez nettie

Wiem, należało twardo postąpic. Nie będę żyła w trójkącie. Co nie zmniejsza faktu, że to tak boli... zawiedzione zaufanie, zdrada, wspomnienia... nadal go kocham. Nie potrafię przestac cierpiec.

Nattie, nikt normalny nie powie, że to łatwa sytuacja, nikt nie będzie Ci wmawiał, że nie cierpisz, że cierpieć nie powinnaś, że to nie boli.

A jednak... Postąpiłaś chyba najlepiej, jak mogłaś.
I nie wiń się za płać i emocje. Są normalne w takiej sytuacji.

Dałaś swojemu mężowi szansę na wspólne życie po tej katastrofie, wyraźnie i szczerze zadeklarowałaś, że chcesz z nim być, pokazałaś, że kochasz. To nie ujma.

Nie skorzystał z możliwości życia z Tobą, choć wiedział, że taka opcja istnieje.
Zdecydował się odejść.

Cóż więcej mogłaś zrobić?

Gdybyś zatrzymała go siłą, błaganiami, szantażem - nie przywróciłoby Ci to jego milości. I nie zyskało szacunku.

Zachowałaś się honorowo (choć wiem jak potwornie to trudne ).
W sytuacji kiedy straciłaś męża udało Ci się ocalić swoją godność, dumę, szacunek dla siebie samej.

Wiem, że teraz to brzmi pusto, ale kiedyś przestanie boleć, kiedyś odnajdziesz szczęście w życiu, poczujesz, że znajdujesz się na właściwej drodze. I wtedy (a może nawet wcześniej) będziesz potrafiła obejrzeć się za siebie i spojrzeć z podziwem i szacunkiem na człowieka, którym jesteś.

A jesteś nie tylko dumna, ale i mądra.

Póki jest nadzieja na zmianę - próbujesz. Kiedy nadziei nie ma - nie jesteś głupcem walącym głową w ścianę.

Nattie, przyjmij moje wyrazy szacunku.

I trzymaj się Dzielna Kobieto.
Czas leczy rany. Naprawdę...

[nettie]

Dziękuję, dziękuję za wszystko, za dobre słowa, za otuchę. To bardzo dla mnie ważne, bo czuję się taka malutka, samotna, niepełnowartościowa, ... i boję się, że nikogo już nie spotkam, że za stara jestem, mam 34 lata. Mąż przecież zamienił mnie na młodszy model...
Obiecuję nie mazac się tak w nieskonczonośc, ale teraz to mi jeszcze pozwólcie wypłakac się przed Wami. Minęło zaledwie kilka dni od rozstania...

[Sabbath]

Napisane przez nettie

Dziękuję, dziękuję za wszystko, za dobre słowa, za otuchę. To bardzo dla mnie ważne, bo czuję się taka malutka, samotna, niepełnowartościowa, ... i boję się, że nikogo już nie spotkam, że za stara jestem, mam 34 lata. Mąż przecież zamienił mnie na młodszy model...
Obiecuję nie mazac się tak w nieskonczonośc, ale teraz to mi jeszcze pozwólcie wypłakac się przed Wami. Minęło zaledwie kilka dni od rozstania...

Nettie, Ty się nie maziasz. Nic a nic się nie maziasz.
Cierpisz, jest Ci trudno - musiałabyś być z kamienia, żeby nic takiego nie czuć.

Ale nie maziasz się - jesteś bardzo dzielna.

I nie jesteś za stara.
Ja dziś skończyłam 36 i jestem młoda. W sile wieku.
Ty też wkrótce "dojrzejesz" do tego, żeby w tę siłę (nie tylko wieku) uwierzyć.

Jeśli w ogóle mogę Ci coś poradzić, to to, żebyś nie zamykała się w domu. Wychodź do przyjaciół, jeśli trzeba będzie zmuszaj się do aktywności, do życia. Nie izoluj się od tego, co może stać się lekarstwem na Twój ból.


Może jakieś nowe hobby? Kurs tańca? Jakiś sport? Klub? Działalność społeczna?

Jesteś wyjątkową Osobą i teraz masz okazję dać tej swojej wyjątkowości przestrzeń.
Musisz się tylko zaakceptować i polubić. a czytając Cię jestem przekonana, że to bardzo łatwe zadanie.

[madana]

Trzymaj się dzielnie, ale jak piszą- nawet największy ból kiedyś minie! Najlepsze co możesz zrobić, to trzymac fason i pokazać mężowi, że nie jest jedynym punktem odniesienia: zrób się na super dziewczynę,nie odpuszczaj sobie z wyglądem.
Mądre jest to, co piszesz: że mąż z nią nie mieszka, nie ma pojęcia, jak wygląda codzienność, a fasycynację młodą dziewczyną bierze za coś, co będzie trwało wiecznie.Pomyśl, czy przyjmiesz go, jak ptzyjdzie z pdkulonym ogonem, bo nie wyszło? (a warto o tym pomyśleć).
Życzę naprawdę wielu szczęśliwych chwil, po tym, jak ból minie (a minie).

[Dau]

jeszcze raz powiem: brava, brava. dzielna dziewczyna. to rzadkosc, ze ktos potrafi zachowac sie tak racjonalnie w takiej sytuacji. jestem pelna podziwu. i trzymam kciuki, by nic nie zmacilo ci umyslu

[malin30]

madana ma rację. Teraz możesz nie mieć jeszcze na to siły, ale jak najszybciej "zrób się na bóstwo". I nie myśl, że to może Twoja wina. Wielu facetom tak odbija. Mój wujek też zostawił żonę (i to z dzieckiem) dla młódki z pracy. Jak zamieszkali razem, to pokazała wtedy, na co ją stać. Nie są już razem, ale po latach żałuje, że tak się stało; "dla kogo ja zostawiłem żonę?"

[freshona]

nettie - próbowałam wyobrazić sobie siebie w takiej sytuacji i chyba postąpiłabym tak samo. Mam podobny staż małżeński, też jestem po 30.

Na pewno wymagało to od Ciebie odwagi, na pewno cierpisz, ale wydaje mi się, że taki "kubeł zimnej wody" przydał sie Twojemu mężowi. Przynajmniej wie, że sprawę stawiasz jasno. Może sobie wszystko przemyśli, poukłada i stwierdzi, że popełnił błąd.

Pytanie tylko, co Ty z tym wtedy zrobisz...
Pozdrawiam ciepło
Nie daj się, nie zamartwiaj. Co ma być, będzie.

[nettie]

Mój błąd chyba polegał na tym , że kochałam za mocno. Codziennie gorący obiadek pod nos, starałam się trafic w jego gust. Pranie rzucał do kosza na bieliznę a potem ono juz czyściutkie i złożone w kosteczkę w cudowny sposób lądowało w jego szafce. Starałam się byc dobrą żoną. On to przy odejściu zresztą powiedział. Twierdził, że nadal mnie kocha i nigdy mnie nie zapomni, ale tamta zbyt mocno zapadła mu w serce. Taki paradoks Może było to szczere, może nie, ale odchodząc płakał.

[freshona]

Napisane przez nettie

Mój błąd chyba polegał na tym , że kochałam za mocno. Codziennie gorący obiadek pod nos, starałam się trafic w jego gust. Pranie rzucał do kosza na bieliznę a potem ono juz czyściutkie i złożone w kosteczkę w cudowny sposób lądowało w jego szafce. Starałam się byc dobrą żoną. On to przy odejściu zresztą powiedział. Twierdził, że nadal mnie kocha i nigdy mnie nie zapomni, ale tamta zbyt mocno zapadła mu w serce. Taki paradoks Może było to szczere, może nie, ale odchodząc płakał.

Wydaj mi się, że właśnie dlatego, że to Ty się starałaś, on stwierdził, że już "nie musi". Było mu dobrze, wygodnie.
Z tą nową na pewno poczuł jakiś dreszczyk emocji - w końcu robił coś, czego nie powinien. Przypuszczam, że szukał jakiejś przygody. Może sądził, że małżeństwo to już 'kaplica" i nic ekscytujacego nie może sie zdarzyć????

Wydaje mi się, że po prostu zauroczył się tą koleżanką, ale czy to miłość? Wątpię. Myślę, ze prędzej czy później przejrzy na oczy.

[nettie]

Właśnie dzwoniłam do rodziny męża, bo on tam u nich był. Teściowa z płaczem opowiadała mi co mój mąż im powiedział. Twierdzi, że żadnych zarzutów wobec mnie nie ma, że byłam dobrą żoną, że chyba nadal mnie kocha. I że absolutnie nie żałuje, że byliśmy małżeństwem. Ale tam zaangażował się bardziej i już sie z tego nie wycofa. Cała rodzina próbowała mu perswadowac, prośbą, płaczem, groźbą, że to zauroczenie, że będzie tego żałował. Ale mąż twardo swoje, że to jest jego miłośc i decyzji nie zmieni.
Jego rodzice bardzo to przeżywają, jeden z braci nawet nie chciał z nim rozmawiac. Wszyscy płaczemy, jego i moja rodzina. Nikt go nie rozumie. Nawet własna matka. Ja też nie...
Tej nowej dziewczyny nie chcą znac, nigdy jej nie przebaczą, że rozbiła małżeństwo.
Pomóżcie mi zrozumiec o co w tym wszystkim chodzi. Tylko nie piszcie proszę, że tak czasem jest, że miłośc się wypala. My nie mieliśmy konfliktów, nie było powodów, by się coś wypaliło, dopóki ta trzecia nie stanęła na drodze. Czy warto jeszcze kiedykolwiek komuś zaufac?

[madana]

"Myślę, ze prędzej czy później przejrzy na oczy."- pewnie tak, ale ważne jest, by nettie wyciągnęła z tego wnioski. Była za dobra! - a on to traktował jak oczywistość.,teraz obiad (ulubiony!) sam się nie zrobi, pranie nie wypierze, a koszule nie poprasują- a czy nowa panienka zechce to wszystko robić???
Weź się w zrób na bóstwo, nawet gdy w środku będzie bolało: nowa fryzura, inne cicuhy, ogólne zadbanie- inni nie muszą w tobie widzieć ofiary, nawet gdy będziesz się tak czuła.

[magoda2609]

to co piszesz tak dobrze juz znam, ze az boli... ja mam podobna sytuacje, bardzo mi przykro, trzymaj sie...pozdrawiam.

[st_ella]

Napisane przez nettie

... No to twardo powiedziałam, że ma się pakowac, poprosiłam o zwrot kluczy. I życzyłam szczęścia. Był tak zaszokowany, że nie wiedział co zrobic, w pośpiechu schował szczoteczkę do zębów, parę bielizny (nic więcej) ale siedział na tapczanie, czekając nie wiem na co. A ja sobie w necie surfowałam, choc serce mi krwawiło. Zobaczył chyba, że nie rzucam się mu z błaganiem i lamentem na szyję więc już zupełnie nie wiedział o co chodzi...
Teraz trwam na granicy jawy i snu. Nie śpię, nie jem, płaczę. Schudłam. Mam nerwobóle.
Dziewczyny, czy ja dobrze zrobiłam? Co mam robic, by tak nie bolało? Pomóżcie, proszę!

nettie - rozumiem CIę.... w wątku magody i innych pisałąm już że przeszłam rok temu to samo...
po ośmiu latach przyjaźni i miłości po roku małzeństwa mąż mnie zostawił... ze słowami ze nigdy mnie nie kochał i zawsze wszystko robił pode mnie....
a tak naprawdę w pracy poznał jakąś laskę .... tez odkryłam to na gg...

mija właśnie rok a ja nadal cierpie wiec nie bezie to takie proste i łatwe.... i niestety sama musisz sobie z tym poradzić.
Na pewno było CI trudno wyrzucając męża z domu.... ale powiem Ci chciałąbym mieć tyle siły ile ty masz....
mimo że w srodku jesteś zniszczona... ale odważna i madra z Ciebie kobieta!

Napisane przez nettie

...Nie chce mi się wierzyc, że można przekreśli tyle lat wspólnej szczęśliwości.
... Fajerwerki nie będą trwały wiecznie i w końcu przyjdzie rutyna, szara codziennośc. On w rozciągniętych gaciach, ona rozczochrana i bez makijażu....

...ale oni w ten sposób nie myślą one (te które wzdychaja do naszych meżów) też nie...

Napisane przez nettie

Mój błąd chyba polegał na tym , że kochałam za mocno...

mój też i jestem wdzieczna za to życiowe doswiadczenie - bo teraz wiem, że facetowi nie wolno pokazywać całej d**y... jak to mówiła moja prababka....

Napisane przez nettie

Właśnie dzwoniłam do rodziny męża, bo on tam u nich był. Teściowa z płaczem opowiadała mi co mój mąż im powiedział....
Tej nowej dziewczyny nie chcą znac, nigdy jej nie przebaczą, że rozbiła małżeństwo.

... Czy warto jeszcze kiedykolwiek komuś zaufac?

nettie nie chccę Cię martwić, ale to zawsze bezie ich syn.... teraz tego nie zrozumieją ale później zrozumieją...
u mnie było podobnie
teraz nie utrzymujemy ze sobą kontaktów.... ale z nową partnerką mojego eks utrzymują

a czy komuś warto zaufać?? pewnie ze tak!! ja mimo wszystko wierzę w miłosć i wierzę ze kiedyś mnie to jeszcze spotka!!
głowa do góry!
a załozę sie że jeśli ty bedziesz pokazywała ze jesteś w tym wszystki górą że sobie radzisz.... to meża będzie sciskało ze złości....
a po za tym sądzę ze jeszcze zmadrzeje i pozałuje tego co zrobił

niektórzy faceci są durni.... i tyle....chcą sie zabawić ale nie wiedzą gdzie i kiedy powinni powiedziec stop.

wiesz co jest fajne?
ty wystapiłąś w swoim zyciu w bialej sukni.... (wiem teraz to boli)
w sumie każda dziewczyna chce mieć taki piękny dzień w swoim zyciu....
niestety nasi byli nie dzadzą juz im tego .....

...wiem wiem złosliwa małpa ze mnie

głowa do góry dzielna dziewczyna z Ciebie naprawdę chciałabym umieć się zachować tak jak ty to zrobiłaś.

[hathayoga]

Bądź dzielna, dziewczyno! Jesteś młoda, przed Tobą jeszcze wiele radości i smutków (niestety również).

Jak pisała Sabbath - nie zamykaj się na świat. Rozpacz rozpaczą, ale postaraj się wypełnić swój dzień maksymalnie, by jak najmniej myśleć o tej sytuacji.

Przyjdzie dzień, gdy Twój mąż będzie żałował swojej decyzji, to pewne.
Przekreślenie 6 lat z osobą, którą się nadal kocha dla jakiejś fascynacji to głupota. A i tamta dziewczyna powinna zdawać sobie sprawę z tego, jak szybko za "nową miłością" może pobiec jej nowy ukochany.

(przepraszam)

Życzę Ci szczęścia, przyjdzie na pewno

[AgaLutka]

Trzymaj sie Nettie!!! I co najwazniejsze znajdz sobie teraz duzo zajec... tak bys nie mogla za duzo myslec... No i tak jak wyzej pisaly dziewczyny fryzjer, kosmetyczka... zadbaj o siebie... Wiem ze boli, bedzie dlugo bolalo, ale jednym sie mozesz cieszyc - nie Ty w tym wszystkim stracilas twarz!!! Skoro wtedy umialas podjac TAKA decyzje, wierze ze poradzisz sobie z bolem... Trzymaj sie

[Lewek]

Nettie współczuję Ale jestem pełna podziwu z jaką klasą to załatwiłaś. Trzymaj tak dalej. Nie będę się rozpisywać i powtarzać po dziewczynach. Chciałam tylko polecić pewną książkę, a'propos kochania za bardzo.
"Dlaczego mężczyźni kochają zołzy" Argov Sherry
http://www.☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠☠/Chomik.aspx?i...288&fid=505534

Ja też zwykle byłam z tych miłych...

[Zuziunia]

Napisane przez nettie

Drogie Wizażanki!

Opowiem Wam moją historię. Poznałam swego męża przyszłego 6 lat temu. Było pięknie, romantycznie, łączyła nas wspólna pasja - góry. Dużo podróżowaliśmy. Kochałam go całym sercem, on mnie również - do czasu. Długo chodziliśmy ze sobą. Zaszłam w ciążę, ale niestety poroniłam. Mój mąż mnie wspierał, pocieszał, opiekował się mną. Postanowiliśmy wziąc ślub. Myślę, że decyzja była przemyślana, bo przecież nie znaliśmy się kilka tygodni...
Dziś mija pół roku od naszego ślubu. Mąż od jakichś kilku miesięcy dziwnie się zachowywał. Zrobił sie jakiś oschły, ponury, smutny. Zaczął pic dużo piwa. Długo siedział w firmie tłumacząc to nawałem pracy. Albo wracał późno, bo balanga była w zakładzie. Trochę się złościłam, ale naiwnie wierzyłam...
Poznał w pracy młodą dziewczynę - studentkę, przyjętą na kilka miesięcy. Zaczął z nią romansowac. Przejrzałam na oczy, gdy odkryłam w archiwum gadu gadu wpis do kolegi, w którym wspominał o niej. Przyparłam go do muru - przyznał się. Postawiłam mu twarde ultimatum- albo ja albo ona. Miał z nią zerwac w ciągu trzech dni, przepraszał, mówił, że mnie kocha. Ale po rozmowie z nią (albo po praniu mózgu, które mu urządziła) powiedział, że nie potrafi... Że ze mną było mu fajnie, ale tak jakoś monotonnie. A z nią to dopiero ekstra życie.
Próbowałam go nakłonic, żeby to przemyślał, że małżenstwo, tyle lat znajomości.... ale wiecie, że to bez sensu . No to twardo powiedziałam, że ma się pakowac, poprosiłam o zwrot kluczy. I życzyłam szczęścia. Był tak zaszokowany, że nie wiedział co zrobic, w pośpiechu schował szczoteczkę do zębów, parę bielizny (nic więcej) ale siedział na tapczanie, czekając nie wiem na co. A ja sobie w necie surfowałam, choc serce mi krwawiło. Zobaczył chyba, że nie rzucam się mu z błaganiem i lamentem na szyję więc już zupełnie nie wiedział o co chodzi...
Teraz trwam na granicy jawy i snu. Nie śpię, nie jem, płaczę. Schudłam. Mam nerwobóle.
Dziewczyny, czy ja dobrze zrobiłam? Co mam robic, by tak nie bolało? Pomóżcie, proszę!

Kochana bardzo dobrze zrobiłaś, naprawdę zazdroszczę takiego podejścia do sprawy i spokoju, nawet w twoim tekście nie ma zbędnych emocji.

Stara prawda, ale czas leczy rany i uwierz w to dogłębnie, ja uwierzyłam

I pamiętaj nic sie nie dzieje bez przyczyny, wszystko, nawet te najgorsze chwile mają sens

Dużo wytrwałości Ci życzę i pozytywnej energii

[nettie]

Dziewczyny kochane! Jak cudownie, ze jesteście! To dzięki Waszym radom po raz pierwszy dziś uśmiechnęłam się, gdy usłyszałam, że ładnie wyglądam. Zdobyłam sie na krok heroiczny i poszłam do fryzjera. Poplotkowałam o głupotach z fryzjerką. Zrobiłam sobie kasztanowe pasemka na brązowych włosach, trochę podcieniowałam włosy.
Jutro mój mąż ma przyjśc po rzeczy, więc to trochę jemu na złośc a sobie na pociechę. No i jeszcze strzele sobie ładny makijaż, ooo Niech wie, co traci. Mam zamiar zachowac jutro zimna krew, niech sobie zabiera swoje rzeczy w spokoju, ja nawet chyba wyjdę do kuchni. Poproszę tez by sie wymeldował z mieszkania, bo jest moich rodziców. Niech go ta studentka zamelduje u swoich rodziców, bo nie sądzę, by się zameldował w wynajmowanym mieszkaniu. Suka ze mnie, co? Ale nie robiłam mu awantur. Powiedziałam tylko, ze skoro dokonał takiego wyboru to poniesie jego konsekwencje....
Dziewczyny, powiem Wam, że wcale nie jest lekko, łzy, ból po zdradzie, potwornie cierpię (dziś w pracy miałam atak nerwicowy, było mi słabo i duszno, panikowałam, ze to zawał).

[Lewek]

Nettie, jesteś świetna! Bardzo mi się podoba Twoje podejście I mimo tego, że tak boli - co jest całkowicie zrozumiałe, że cierpisz, to potrafisz tak zdroworozsądkowo myśleć Jaki durny ten facet.. Jego strata!

[olbka]

Nettie, jestes genialna. Szczere slowa uznania... Zimna krew to to, co w tym momencie jest najlepszym wyjsciem... gratuluje!! A facet debil totalny. Oj, bedzie ciezko zalowal do konca zycia tego, co zrobil... i dobrze mu tak! Bo zaslugujesz na kogos o wiele lepszego. I mozesz mu to dzisiaj powiedziec

[malin30]

nettie oby tak dalej! Trzymam kciuki za dzisiejszą "wizytę" węża (to nie literówka, tylko nazwa mojej koleżanki na męża, który też ją zostawił i to w kilka miesięcy po ślubie dla lasencji, którą poznał jeszcze przed ślubem).

[st_ella]

Napisane przez nettie

.... Niech wie, co traci. Mam zamiar zachowac jutro zimna krew, niech sobie zabiera swoje rzeczy w spokoju, ja nawet chyba wyjdę do kuchni. Poproszę tez by sie wymeldował z mieszkania, bo jest moich rodziców. Niech go ta studentka zamelduje u swoich rodziców, bo nie sądzę, by się zameldował w wynajmowanym mieszkaniu. Suka ze mnie, co? Ale nie robiłam mu awantur. Powiedziałam tylko, ze skoro dokonał takiego wyboru to poniesie jego konsekwencje....
....

JESTEŚ BOSKA!!!!!

wiem, że trudno
ale ile bym dałą aby mieć tyle siły co ty!!
i bardzo dobrze wymelduj go!
babka z klasą!!

pzdr i trzymam kciuki

[atenaz]

Gdyby mi się w życiu taka sytuacja przytrafiła, chciałabym mieć tyle siły, żeby zachować się tak jak Ty. Szacuneczek Kobitko!

[monia.1987]

Jestem pełna podziwu dla Twojej silnej woli, zrobiłaś dokładnie to, co należało. Czekam na relację z przebiegu dzisiejszej ,,wizyty'' męża. Mam nadzieję, że zrobiłas się na bóstwo i nadal zachowasz zimną krew

Trzymam kciuki