Wizyty w szpitalu po porodzie - TAK czy NIE?

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Zamierzacie przyjmować gości w szpitalu po porodzie? Babcie, dziadków, rodziców, teściów, rodzeństwo...?

Ja zapowiedziałam, że absolutnie sobie nie życzę. W szpitalu wg planu mam być 2 dni, po porodzie będę zmęczona, wymemłana, będę chciała oswoić się z nową sytuacją, poznać z dzieciorkiem, dowiedzieć jak najwięcej o pielęgnacji - a nie głowę zawracać sobie gośćmi (męża rzecz jasna nie wliczam). jak zobaczą dziecię 2 dni po porodzie, korona z głowy im nie spadnie

[paula78]

U nas nie bylo takich rozmów z rodziną -czytali mi chyba w myslach bo nikt nie przylazl ,na szczescie


chociaz musze powieziec ze sie nudziłam na drugi dzien w szpitalu
TŻ oczywiscie przychodzil.

Rodzice przyjechali do nas na drugi dzien po wyściu,podobnie tesciowa,reszta stopniowo rozlozona w czasie

[shiava]

U mnie w 1 i 2 dzien - tylko TZ.

W szpitalu lezalam 8 dni, bo maly mial zaawansowana zoltaczke, wiec sama dzwonilam do znajomych i rodziny, zeby przychodzili, bo mi sie nudzilo ;-)

[taszkin]

Miałam cesarkę więc też leżałam dłużej. Mąż był cały dzień (z przerwami), nasi rodzice tylko przywitali się z maleństwem zaraz po operacji. Fajna wspólna euforia ( zastrzyk jeszcze działał) a potem przyszli za 2 dni. Moja mama była na następny dzień. Chciałam. Najtrudniejsze były noce, gdzie ani mąż ani mama... dobrze, że miałam "w celi" fajną koleżankę to razem wspierałyśmy się w pierwszych nocnych bojach gdy zostawili nam dzieci, a my ledwo mogłyśmy ruszać głowami (jak to po cc)

[biankaaa]

W szpitalu, mimo tego ze nie planowalam zostac dluzej niz standardowe 3 doby, spedzilam z mala 8 dni. W tym czasie odwiedzał nas TZ co jest oczywiste, oraz najblizsza przyjaciolka. Dla wycieczek cioć, babć i stada kolezanek mówię stanowczo NIE - sama bym sobie nie życzyła i nie chciałabym komuś fundowaćtakiej atrakcji

...swoją drogą odwiedziny w domu u nas też odbywały sie dopiero po ok 3 tygodniach. Chcialam siebie ustrzec przed dobrymi radami, a dziecku na poczatku zaoszczedzic zamieszania. Wszytskim nam wyszlo to na dobre a babcie jakoś pogodzily sie z sytuacja

[Spoora]

Do mnie przychodzili TŻ i mama, raz był brat i babcia Wizyty jednak były bardzo krótkie, bo w pokoju odwiedzin zawsze był ogromny tłok. Ja wolałam, żeby mnie odwiedzali


taszkin super avatar Też jesteś fanką?( jak moja córcia )

[taszkin]

Napisane przez Spoora

taszkin super avatar Też jesteś fanką?( jak moja córcia )

No ba, nie śpię od kilku dni bo zdjęli z anteny
A nasze córy chyba by znalazły temat do rozmowy

[Spoora]

Napisane przez taszkin

No ba, nie śpię od kilku dni bo zdjęli z anteny
A nasze córy chyba by znalazły temat do rozmowy

Jak to zdjęli? Nawet nie wiedziałam (zastanawiałam się tylko czemu ich nie widzę, myślałam, że może godziny się zmieniły ), buuuu

Ok, koniec OT

Wracając do tematu głównego, dodam jeszcze, że mi takie wizyty i choć krótkie rozmowy (na żywo ) były potrzebne

[maatra]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;18022688]Zamierzacie przyjmować gości w szpitalu po porodzie? Babcie, dziadków, rodziców, teściów, rodzeństwo...?

Ja zapowiedziałam, że absolutnie sobie nie życzę. W szpitalu wg planu mam być 2 dni, po porodzie będę zmęczona, wymemłana, będę chciała oswoić się z nową sytuacją, poznać z dzieciorkiem, dowiedzieć jak najwięcej o pielęgnacji - a nie głowę zawracać sobie gośćmi (męża rzecz jasna nie wliczam). jak zobaczą dziecię 2 dni po porodzie, korona z głowy im nie spadnie [/QUOTE]

Przy mnie byl Tz,ktory wymienial sie z mama. Nikogo innego bym nie wspuscila
Co do wizyt domowych ,to tez bardzo ograniczalam. ludzi ,ktorzy bezmyslnie uzywali dzwonka, lub przesiadywali do 22 mialam ochote

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Napisane przez biankaaa

...swoją drogą odwiedziny w domu u nas też odbywały sie dopiero po ok 3 tygodniach. Chcialam siebie ustrzec przed dobrymi radami, a dziecku na poczatku zaoszczedzic zamieszania. Wszytskim nam wyszlo to na dobre a babcie jakoś pogodzily sie z sytuacja

Bardzo mądre podejście Co prawda u nas jedna babcia mieszka piętro niżej, trudno więc, by przez 3 tygodnie nie zajrzała, a druga w odległości 1km Ale nie zamierzam pozwolić, by wlazły nam na głowę

Napisane przez taszkin

Miałam cesarkę więc też leżałam dłużej. Mąż był cały dzień (z przerwami), nasi rodzice tylko przywitali się z maleństwem zaraz po operacji. Fajna wspólna euforia ( zastrzyk jeszcze działał) a potem przyszli za 2 dni. Moja mama była na następny dzień. Chciałam. Najtrudniejsze były noce, gdzie ani mąż ani mama... dobrze, że miałam "w celi" fajną koleżankę to razem wspierałyśmy się w pierwszych nocnych bojach gdy zostawili nam dzieci, a my ledwo mogłyśmy ruszać głowami (jak to po cc)

A widzisz, to chyba kluczowe słowo Jeśli chciałaś - to pewnie.

Napisane przez maatra

Przy mnie byl Tz,ktory wymienial sie z mama. Nikogo innego bym nie wspuscila
Co do wizyt domowych ,to tez bardzo ograniczalam. ludzi ,ktorzy bezmyslnie uzywali dzwonka, lub przesiadywali do 22 mialam ochote

My mamy śmiesznie, bo mało kto wie, jak się naszego dzwonka używa i większość puka

A czemu po prostu gości nie wyprosiłaś Ja bym tam nie miała oporów. Grzecznie, ale stanowczo. Skoro ktoś jest burak i nie wpadnie sam na to, że świeżej mamie i maluszkowi przeszkadza...

[maatra]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;18028309]
A czemu po prostu gości nie wyprosiłaś Ja bym tam nie miała oporów. Grzecznie, ale stanowczo. Skoro ktoś jest burak i nie wpadnie sam na to, że świeżej mamie i maluszkowi przeszkadza...[/QUOTE]
bo jestem

[allmode]

Ja również nie chciałam wizyt, ale teściowa i tak wiedziała lepiej. Przywiozła mi do szpitala... kwiatek w doniczce, za który mnie oddziałowa opierniczyła.
Ale reszta rodziny uszanowała moje zdanie.
Do leżącej obok pani przychodziła za to cała rodzina, codziennie tabun osób przesiadujących od rana do ciemnej nocy i to było wyjątkowo denerwujące. Dosłownie ani chwili spokoju.
W domu niestety każdy chciał natychmiast zobaczyć dziecko. Najwięcej taktu wykazali moi rodzice. Cała reszta pchała sie drzwiami i oknami. Najlepsza była kuzynka teściowej, która przylazła zasmarkana, ale koniecznie chciała zobaczyć synka - "ona ma tylko katar". Oczywiście nie wpuściałam za próg - może niezbyt miłe to było, ale nie mogłam inaczej.

Więc proponuję zawczasu przekazać rodzinie swoje zdanie i poprosić o uszanowanie. Dni po porodzie są trudne i to jest czas dla mamy i maluszka - mają mieć zapewnione maksimum spokoju, komfortu i odpoczynku. Każdy przychodzący ma mnóśtwo złotych rad, a mama w połogu nie zawsze ma chęć tego słuchać

[ona1981]

Ja leżałam 6 dni w szpitalu, miałam cesarkę. Gości przyjmowałam, ale tylko najbliższą rodzinę. Dzięki temu, że ktoś u mnie był i zajął się dzieckiem, mogłam w spokoju iść się wymyć, troche odpocząć. Wiem, że leżąc sama bym sobie nie poradziła, co chwilę było trzeba dowieźć jakąś brakującą rzecz dla maleństwa, mąż po kilka razy dziennie do mnie kursował. Oczywiście nie było tak, że wiecznie u mnie byli goście. U koleżanki leżącej obok przesiadywał całe dnie tabun gości, faktycznie bardzo denerwujące, dobrze chociaż, że uciekali o wmiarę przyzwoitej godzinie.

Jeśli chodzi o wizyty domowe to najbliższa rodzina mi nie przeszkadza, ale znajomi muszą jakiś czas poczakac by zobaczyć maleństwo

[Impersona]

Ja leżałam prawie 2 tygodnie poprzednio, ale przez cały ten czas bardzo źle się czułam i wolałam, żeby przychodziła tylko mama i TŻ. Mimo to, przychodziły takie osoby, że bym się nie spodziewała w życiu, bo nigdy wcześniej nie odwiedziły mnie np. w domu... :/
Tym razem nikogo nie mam zamiaru informować gdzie leżę. TŻ oczywiście będzie przychodził, moja mama pewnie też wpadnie, bo przyjechała do mnie opiekować się moim synem (mam termin na jutro), ale nikogo więcej nie chcę.
Po powrocie do domu też do skończenia jakichś 3 tygodni małego wolałabym, żeby nikt mi nie przychodził. Głupia sytuacja, bo święta są po drodze i teściowa chociaż na jeden dzień pewnie będzie chciała przyjechać (a mieszka 200 km od nas), ale mam nadzieję, że TŻ jej wytłumaczy, że nie może u nas zostać na noc, ani być za długo. Dalszej rodzinie, przyjaciołom i znajomym mam zamiar mówić, że jak będziemy gotowi przyjmować wizyty, to damy znać. Jak ktoś się obrazi, znaczy że egoista i tyle i jego problem.

[Carya]

Po pierwszym porodzie przez cc leżałam 5 dób i też mi się nudziło (przed porodem lezałam też jakiś czas na patologii więc miałam dość szpitala na maxa) i tylko czekałam na odwiedziny... ale przychodził tylko mąż i rodzice. W dniu wyjścia zjawiła się para znajomych, prawieśmy się minęli
Za to do panny z sali codziennie przychodziły dzikie tłumy i przesiadywały w nieskończoność - nie było czym oddychać a wietrzyć też nie bardzo. Myślałam że bedę ich gryźć... też dupa nie powiedziałam nikomu. Teraz bym to załatwiła szybko

Teraz wyszłam po 3 dobie i też przychodził mąż i mama - nikt więcej nie był potrzebny i na szczęście nie wpadł na genialny pomysł.
Zwłaszcza że dostałam jakiegoś paskudnego uczulenia i jedno oko tak mi spuchło że nie mogłam go otworzyć. Wyglądałam jak Gołota, tylko bezkrwawo
Długi czas w domu też nikt nas nie nachodził - chwała im

[xxSHINeexx]

Ja poki co nie wiem jak to bedzie. Na pewno chce, zeby TZ byl ze mna jak najwiecej.
Poza tym mam takie "szczescie", ze w naszym szpitalu jest zakaz odwiedzin. Wlasciwie to zakaz wchodzenia na ta czesc, gdzie sa pokoje i dzieci
Od wejscia jest taki przedsionek. Tam sa pokoje lekarzy, USG itd. Tam mozna wejsc. Mama moze wyjsc porozmawiac ze znajomymi. Po prawej mamy juz wejscie na czesc dla mam z dziecmi i tam jest zakaz odwiedzin (chociaz kilka razy widzialam szczesliwych tatusiow, wiec podejrzewam, ze tylko oni moga wejsc). Po lewej, na ta czesc dla rodzacych maja wstep tylko bliska rodzina lub chlopak/narzeczony. Wydaje mi sie, ze tak jest w porzadku, ale wprowadzili to niedawno (przez swinska grype) i podejrzewam, ze niedlugo juz to zniosa, a szkoda. Nie wiadomo ile kobiet bedzie w moim pokoju i nie chcialabym, zeby ich rodzina stala kolo mnie/widziala jak karmie piersia czy glosno plotkowala

[Carya]

Wiecie co, odwiedziny mogą być męczące dla mam i noworodków, ale z drugiej strony to i odwiedzajacy mogą poczuć się czasami cokolwiek dziwnie... ze mną na sali była mamuśka (ta od tysiąca gości) która latała w szpitalnej koszuli ledwo zakrywającej tyłek, bez szlafroka, i jak się nachyliła do dziecka to świeciła wystającym podkładem poporodowym bez majciochów oczywiście, bo przecież nie można. Ech... wogóle dziwna była.

[Camillina]

gdy tylko zaczęły się rozmowy o porodzie od razu zaznaczyłam że nie życzę sobie tabunów odwiedzających w szpitalu ani zaraz po porodzie. Na oddziale spędziłam 8 dni i w tym czasie odwiedzili mnie dziadkowie i TZ i to tylko na pół godzinki.
Leżałam na sali z dwoma dziewczynami i nie wyobrażam sobie "zalegających" gości którejkolwiek z nas. No bo jak to?? kobieta obolała, wykończona, często bez bielizny bo lekarze zabraniają, karmiąca dziecko a tu jakieś obce towarzystwo.
(koleżanka z łóżka obok opowiadała jak po ostatniej cesarce leżała jak ta kłoda nie mogąc kiwnąć palcem, podłączona do cewnika a rodzinka kobiety obok tłumnie przesiadywała w sali od rana do wieczora. Jakiś młodzik z tego towarzystwa oczu nie mógł oderwać od worka przyczepionego do cewnika patrząc się nań z niesmakiem.)
Po powrocie pierwszy kontakt małej z rodziną miał miejsce po miesiącu.

[annLee]

w szpitalu byłam niecałe 3 dni i w tym czasie był u mnie tylko małż,teściowa(która MUSIAŁA nas zobaczyć NAtychmiast) no i dobra znajoma,której nie potrafiłam odmówić na szczęście na naprawdę 15-30min,więc nawet było mi miło

moi rodzice oddaleni 120km przyjechali chyba po tygodniu albo dwóch

tym razem również nie życzę sobie odwiedzin a już na pewno nie w szpitalu,a kiedy w domu to czas pokaże.Jak będę gotowa

ostatnio znajomych wpuściłam po ok.miesiącu
niektórzy się obrażali,inni rozumieli
to był koniec listopada,więc oprócz spokoju i czasu na dojście do siebie dochodziła też kwestia szalejących infekcji

teściom było trochę trudno to zrozumieć i codziennie/co 2 dni przyjeżdżali,ale mam nadzieję,że tym razem będę bardziej asertywna
to naprawdę powinien być czas tylko dla matki i dziecka,męża... czas na poukładanie sobie wszystkiego i dojście do siebie

[passionfruit]

U mnie w szpitalu nie było odwiedzin i bardzo się z tego cieszę. Nie wyobrażam sobie przyjmować gości (swoich i współlokatorki) zmęczona, z małym dzieckiem. Zresztą jak np. nakarmić dziecko piersią skoro u koleżanki siedzi tż, teść i jeszcze kilka innych osób?

[Klarissa]

[1=0096a1e2f6245c4e98bc18d e9b0ed84c369ef137_632f8bf 2adc0b;18022688]Zamierzacie przyjmować gości w szpitalu po porodzie? Babcie, dziadków, rodziców, teściów, rodzeństwo...?

Ja zapowiedziałam, że absolutnie sobie nie życzę. W szpitalu wg planu mam być 2 dni, po porodzie będę zmęczona, wymemłana, będę chciała oswoić się z nową sytuacją, poznać z dzieciorkiem, dowiedzieć jak najwięcej o pielęgnacji - a nie głowę zawracać sobie gośćmi (męża rzecz jasna nie wliczam). jak zobaczą dziecię 2 dni po porodzie, korona z głowy im nie spadnie [/QUOTE]Ponieważ nie da się uniknąć babć i dziadków, cioć i innych osób (zresztą nie widzę powodu, dla którego miałabym ich odrzucać w końcu oni też będą się cieszyć wraz z nami) to wolę aby te odwiedziny odbyły się w szpitalu. U mnie jest to podyktowane względami praktycznymi - rodzice moi i rodzeństwo mieszkają w innym mieście, jak pojawią się w parę dni po porodzie to pewnie będą chcieli przenocować u nas a ostatnie o czym marzę to przyjmowanie gości (czyli robienie śniadań, obiadów, mycie naczyń, ścielenie łóżek itd.) w np. 3 dni po porodzie. A tak to przyjdą do szpitala na godzinkę czy dwie i z głowy a ja po powrocie do domu będę miała względny spokój. Pierwsze tygodnie chcę przeznaczyć dla nas - dla mnie, męża i maluszka abyśmy się wszyscy do siebie powoli przyzwyczajali, nie potrzebny nam wtedy będzie rejwach Po tym okresie adaptacyjnym wszyscy goście będą na pewno mile widziani - jak zawsze

[kropka75]

Mam całkiem inne zdanie niż poprzedniczka.

Da się uniknąć gości, babć, cioć i znajomych, jak najbardziej się da. I zamierzam z tej opcji skrzętnie korzystać.
U mnie sprawa jest prosta - nikt nie przyjdzie sam z siebie bez zapowiedzi. Tak znajomych nauczyłam i tak mam. W szpitalu na pewno będzie moja matka, bo szpital w jej mieście. Poza tym mąż. Czy przyjdzie mój ojciec nie wiem. Mój brat wyjeżdża, więc pewnie nie. I to tyle.

W domu przyjmę, gdy będę miała ochotę. A jak nie będę miała, powiem NIE TERAZ i koniec. Zamierzam mieć spokój.

Jedyne co mnie martwi, to czy jakaś moja współleżąca nie będzie miała tabunów gości całymi dniami, bo chyba cholery dostanę...

[Klarissa]

Napisane przez kropka75

Mam całkiem inne zdanie niż poprzedniczka.

Da się uniknąć gości, babć, cioć i znajomych, jak najbardziej się da. I zamierzam z tej opcji skrzętnie korzystać.

No to może powinnam była napisać "w mojej rodzinie nie da się uniknąć odwiedzin tabunów babć i ciotek" dlatego wolę je mieć z głowy w szpitalu, gdzie wiadomo, że głupio im będzie siedzieć zbyt długo niż potem martwić się w domu kiedy one w końcu sobie pójdą i jeszcze słuchać mądrych rad, którymi już teraz jestem bombardowana...

Natomiast co do znajomych to nie zamierzam nikogo informować o terminie porodu i nie zachwyciłabym się wizytą koleżanek ani w szpitalu, ani w domu tuż po porodzie. Rozumiem, że każdy chce być miły i zobaczyć maluszka ale szczerze mówiąc zawsze denerwowało mnie to, że tuż po porodzie dosłownie są tabuny odwiedzających a w jakiś czas później gdy siedzisz w domu z dzieckiem sama i nawet było by ci miło gdyby się ktoś pofatygował w odwiedziny to przeważnie siedzi się samemu jak palec bo już nikt nie ma czasu. Niech sobie przychodzą jak maluszek będzie miał miesiąc, dwa, trzy, cztery... na prawdę wtedy będą o wiele milej widziani niż w kilka dni po porodzie kiedy chciało by się mieć spokój lub ewentualnie pomoc, a nie przeszkadzaczy...

[paula78]

Napisane przez Klarissa

Niech sobie przychodzą jak maluszek będzie miał miesiąc, dwa, trzy, cztery... na prawdę wtedy będą o wiele milej widziani niż w kilka dni po porodzie kiedy chciało by się mieć spokój lub ewentualnie pomoc, a nie przeszkadzaczy...

dobrze kombinujesz dzieciaka na ręce i niech bujaja albo wózek w łapska i fru na spacer a ty kapiel albo fryzjer

[201710120930]

Jak tak czytam to naprawdę doceniam komfort jaki był w 'moim'szpitalu !!
Osobny pokój dla odwiedzających. A i ten jeszcze jest przeszklony.Mama przyjeżdza z dzieckiem w tym naczyniu żaroodpornym (no wiecie) przystawia go do szyby -tam wszyscy nad maluszkiem mlaskają a ona przychodzi do pokoju na pogaduszki ze wszystkimi krewnymi .


A no i to jest super widok jak jest akurat więcej odwiedzających.
Maluszki rządkiem za szybą i każdy nad swoim (i nie tylko) świergoli

[caroline_o]

ja rodziłam pod koniec czerwca były straszne upały i był zakaz odwiedzin spędziłam 7 dni w szpitalu masakra nie lubię szpitali
było mi strasznie ciężko i nie wyobrażam sobie żeby nie było u mnie męża przynajmniej na 30 min

byłam po cesarce , Gabi była pod lampami u nas w pokoju kazali mi pilnować żeby jej się opaska nie zsunęła więc w nocy nie spałam ... byłam ledwo ciepła, wszystkie dziewczyny z którymi rodziłam wyszły już do domu ... nie powiem ze 5 dnia złapałam doła i o 6 rano dzwoniłam do męża żeby przyjechał.

ogólnie większym odwiedzinom mówie NIE ale mąż czy mama ewentualnie teściowa to tak

[diwa82]

Też miałam cesarkę. Zaraz po porodzie, kiedy jeszcze działało znieczulenie, przyszła rodzina i najbliżsi przyjaciele, co bardzo mnie uszczęśliwiło W następne dni miałam już większy spokój, co też się przydało, bo bardzo bolało. Ale mama i mąż mnie odwiedzali, bo bardzo potrzebowałam ich wsparcia. Natomiast trudno było mi znieść nieustającą gadaninę moich sąsiadek. Szkoda, że nie było nawet takiej możliwości zajmować osobną salę. Jakoś tak się czułam, że poza odwiedzinami najbliższych osób, potrzebowałam maksymalnego wyciszenia się i bycia sam na sam z moją małą.

[xandra78]

Przy moim pierwszym porodzie był zakaz odwiedzin,bo szalała grypa i jakoś nie wspominam tego czasu nieprzyjemnie. Tzn tęskniła za tżetem, no i nie moglam się doczekać,aż np. rodzice zobaczą moją córcię (która była absolutnie najpiękniejszym noworodkiem w szpitalu). Troche byłam zagubiona, bo nie wiedziałam,jak zawijać w te kokony,ale na sali były doswiadczone mamy, których rad słuchałam wytrwale.

Natomiast poród zeszłoroczny i pobyt w szpitalu był dla mnie baaaardzo depresyjny. Wcześniej przeleżałam okres poświąteczny, Sylwestra i tak jeszcze tydzień...Wtedy to się wynudziłąm za wszystkie czasy i każdy gośc był baaaardzo mile widziany-a tu wiadomo, jak było.
A po porodzie (cc) byłam tak obolała, nieporadna i załamana jakoś wszystkim,że bardzo ubolewałam,że np. tz przychodził tylko(i raz tata) i na bardzo krótko.Marzyłam,żeby mógł zostać przynjamniej ze 2 godzinki,a ja w tym czasie bym sobie pospała bezstresowo.No ale wyszło,jak wyszło-czyli nic z tego.

Jesli zaś chodzi o tłumy gości sąsiadek z sali-masakra!! Niby 3 osoby w pokoju to niezbyt duzo(kiedys leżałam na 7-osobowej sali),ale jak do jednej przyszła cała rodzina (chyba ze 6 osób), to nie mogłam do toalety przejść normalnie obok nich. To się powinno zmienić, jakies osobne pokoje właśnie dla odwiedzających.Przeciez w tych samych salach, co rodzinka się śmieje,żartuje, rozmawia-inne kobiety próbują odpocząć! Jak tu zasnąć przy takim hałasie?? Nie mówiąc o intymności...choc ja jakoś o tym nie myślałam, innych mężów się nie wstydziłam zbytnio,ale jakich ciotek,wujków-tak, bo to oni się przeważnie gapili z ciekawością na inne mamy (mężowie zwykle byli wpatrzeni w swoje kobiety i dzieci).

No ale było-minęło

[Maddie]

Ja planuję wpuścić rodziców i brata, przyjaciółkę (to z radością) no i teściów (raczej z musu ), tak po pół godziny max. Męża oczywiście nie liczę. Reszta krewnych i znajomych królika zostanie zaproszona do domu za jakiś czas, nie będę od razu informować, że już urodziłam, bo niestety nie wszystkich odwiedzin w szpitalu udałoby mi się uniknąć.

[Impersona]

Jak byłam w szpitalu jakieś 2 tygodnie temu zwiedzać porodówkę, to przełożona mi mówiła, że odwiedziny są w wyznaczonych godzinach (15-17) i tylko 1 osoba do jednej osoby. Gdyby tak faktycznie było, to super- bo te 2 godziny jak jesteś nastawiona, że w tym konkretnym czasie tak będzie, to można się przemęczyć, ubrać w jakiś szlafrok, próbować wyspac i nakarmić malca wcześniej, no i nie męczą dzikie tłumy. Chociaż równocześnie położna przyznała, że zależy też na jaki dyżur położnych się trafi, to czasem przymykają oko na odwiedziny w innej porze i tak koleżanka mi mówiła, że rodząc rok temu w tym szpitalu, jej mąż siedział z nią o każdej porze Współczuję współlokatorce :/
Moim zdaniem odwiedziny powinny być tylko i wyłącznie w oddzielnych salach odwiedzin.