Interpretacja wiersza -NIE PRACA DOMOWA!

[smiley]

OD RAAZU ZAZNACZAM ZE TO NIE JEST PRACA DOMOWA!!!!!!!
Chciałabym zrozumiec troche ten wiersz...i poznac wasze opinie na jego temat zeby juz udowodnic ze to nie jest praca domowa (tak jak mi sie stalo z poprzednim wierszem) podam swoja interpretacje
wie cmi sie wydaje ze po prostu dziewczyna miala chlopaka ktory strasznie narzekał i w ogole ale ona go i tak kochała jednak ostatniej zwrotni nie pojmuje niestety...a chcialabym bo mnie zaintrygowal

wierszy poswiatowskiej chyba sie nawet nie przerabia w szkolach...dlatego nie blokujcie watku ) bo to tylko luzna rozmowa na temat interpretacji bo wiersz ciekawy

mówiłeś: masz rzęsy
stąd do nieba nie
lubię takich rzęs
— a ja się śmiałam —

mówiłeś: masz stopy które w dłoni
kryją się wąsko nie trzeba
— a ja się śmiałam —

mówiłeś: masz uśmiech
jak skrzydła świerszcza
nie wolno
— a ja się śmiałam —

mówiłeś: spódniczkę masz cienką i
w ogóle wiatr
— a ja się śmiałam —

potem
na żółtym promyku jaskra
poprowadziłam cię ścieżką
ciężkiego niedźwiedzia
w zadąsanym futrze
uklękłam na trawie
i nie mówiłeś nic

[nice6irl]

Może właśnie jakiś licealista ci pomoże w rozgryzieniu tego wiersza Licealiści są "bardziej" na bieżąco, niż np. ja.

Ja mam swoje wnioski, własną interpretację, ale... Może niech ona chwilkę zaczeka na opinie innych osób. Bo ten wiersz skojarzył mi się dość jednoznacznie z pewną czynnością

[n_omi]

z interpretacja poezji bywa roznie i z doswiadczenia wiem że ile osob tyle interpretacji. Moge przedstawic swoją, ponieważ uważam że to świetny wątek by wysilić troche głowę

Na poczatek chciałabym nie zgodzic się z Twoją interpretacją. Zakońćzenia zwrotek "ja się smiałam" sugerują że uwagi mężczyzny w stosunku do kobiety były raczej lekkiego charakteru, zabawowego, zaczepnego. Długie rzęsy, małe stopy to nie są poważne powody do narzekania na wygląd, myśle że ze strony mężczyzny były to raczej takie "zaczepki", konskie zaloty mowiac kolokwialnie. Mi ten wiersz skojarzył się bardzo z jej mężem. Ona bardzo młodo wyszła za mąż i bardzo szybko męża straciła, takie nie dojrzałe zaloty jakoś mi do tego pasują, choc w sumie poezji czy działa literackiego nie powinno się analizować w kontekście biografii autora. wiadomo ze autor to nie podmiot liryczny, ale tutaj zrobie wyjatek i sklonie sie ku tezie lekkiego odwołania do biografii chociażby w kontekscie ostatniej strofy.
Wydaje mi się że chodzi o przeprowadzenie z życia do śmierci bliskiej osoby. Ta droga światła tak mi się mistycznie skojarzyła . Po przeprowadzeniu tej osoby pozostaje się na świecie samemu. Dalsza część kojarzy mi się jakby z odwiedzaniem jej pochówku, gdzie droga zawsze jest ciężka, smutna i wzmaga zamyślenie, konczy się uklęknięciem na trawie (moze by sie pomodlić, porozmawiać) ale druga osoba nic już przecież nie odpowie. wtedy zaczepki, które być moze kiedyś nas bawiły, czy troche denerwowały są rzeczami których teraz nam najbardziej brakuje.


nice6irl : Twoje skojarzenie było moim drugim typem

[srubka]

Napisane przez nice6irl

Może właśnie jakiś licealista ci pomoże w rozgryzieniu tego wiersza Licealiści są "bardziej" na bieżąco, niż np. ja.

Ja mam swoje wnioski, własną interpretację, ale... Może niech ona chwilkę zaczeka na opinie innych osób. Bo ten wiersz skojarzył mi się dość jednoznacznie z pewną czynnością

mnie tez

[Smynio]

Napisane przez n_omi

z interpretacja poezji bywa roznie i z doswiadczenia wiem że ile osob tyle interpretacji. Moge przedstawic swoją, ponieważ uważam że to świetny wątek by wysilić troche głowę

Na poczatek chciałabym nie zgodzic się z Twoją interpretacją. Zakońćzenia zwrotek "ja się smiałam" sugerują że uwagi mężczyzny w stosunku do kobiety były raczej lekkiego charakteru, zabawowego, zaczepnego. Długie rzęsy, małe stopy to nie są poważne powody do narzekania na wygląd, myśle że ze strony mężczyzny były to raczej takie "zaczepki", konskie zaloty mowiac kolokwialnie. Mi ten wiersz skojarzył się bardzo z jej mężem. Ona bardzo młodo wyszła za mąż i bardzo szybko męża straciła, takie nie dojrzałe zaloty jakoś mi do tego pasują, choc w sumie poezji czy działa literackiego nie powinno się analizować w kontekście biografii autora. wiadomo ze autor to nie podmiot liryczny, ale tutaj zrobie wyjatek i sklonie sie ku tezie lekkiego odwołania do biografii chociażby w kontekscie ostatniej strofy.
Wydaje mi się że chodzi o przeprowadzenie z życia do śmierci bliskiej osoby. Ta droga światła tak mi się mistycznie skojarzyła . Po przeprowadzeniu tej osoby pozostaje się na świecie samemu. Dalsza część kojarzy mi się jakby z odwiedzaniem jej pochówku, gdzie droga zawsze jest ciężka, smutna i wzmaga zamyślenie, konczy się uklęknięciem na trawie (moze by sie pomodlić, porozmawiać) ale druga osoba nic już przecież nie odpowie. wtedy zaczepki, które być moze kiedyś nas bawiły, czy troche denerwowały są rzeczami których teraz nam najbardziej brakuje.


nice6irl : Twoje skojarzenie było moim drugim typem

Nie znam tej autorki i jej biografii, ale tak samo odebrałam ten wiersz. Jako właśnie rozmowę tej kobiety nad grobem tego mężczyzny... Trochę smutny, ale ciekawie napisany wiersz.

[Juncia]

Dokladnie. Mi ta druga zwrotka skojarzyla sie z pogrzebem, grobem.

[NiUnIa140588]

Bardzo lubię interpretację wierszy, dlatego napisze moją wersję

Wydaje mi się, że mężczyzna zwracał zawsze uwagę na jakieś błachostki, "robił z igły widły", czepiał się szczegułów. Zawsze miał coś do powiedzenia nie koniecznie na temat i stosownie do sytuacji.
Jednak gdy znaleźli się w niebezpieczeństwie czy też w jakieś trudnej sytuacji - nie miał nic do powiedzenia, nie potrafił sobie poradzić, a może też nie potrafił zadbać o siebie i partnerkę.

Moja wersja rózni się dość znacznie od opini poprzedniczek ale to wynika z tego, że każdy może pojmować różne symbole inaczej, a różne środki stylistyczne mogą mieć dla każdego inny wyraz i znaczenie

Jestem bardzo ciekawa innych interpretacji

[eyo]

ja z moim podejściem do świata pozwolę sobie napisać

dziewczyna pokochała chłopaka
chłopak dziewczyny nie kochał
on każdego jego złe słowo jej wyglądzie odbierała jako komplement ( rzecz o nadinterpretacji Wyraka) i po prostu sądziła, że ten chłopak daży ją uczuciem choć on się z niej nabijał
co do ostatniej części - moim zdaniem dziewczyna dopięła swego pokazując chłopakowi swój charakter i duszę i tym samym go zdobyła i on więcej nie zwracał uwagi na jej wady

to taka wersja która pierwsza przyszła mi na myśl
chociaż opcja z grobem też pasuje

[asia1209love]

Ja rozumiem ten wiersz tak, że mężczyzna drażni się trochę ze swoją ukochaną - najpierw opisuje jej urodę tak, że każda kobieta pomyślałaby, że prawi jej komplement - "masz rzęsy stąd do nieba". Ale cały romantyczny nastrój burzy się, kiedy dodaje, że wcale takie rzęsy mu się nie podobają. Dziewczyna wykazuje się dużym dystansem do siebie, bo śmieje się z tych niewinnych żartów, panuje luźna, przyjacielska atmosfera. Jednak kiedy pewnego razu kobieta podczas spaceru dostrzega, że ukochany nie ma dobrego nastroju, wtedy i ona chce się z nim podroczyć i nazywa go "ciężkim niedźwiedziem
w zadąsanym futrze". Sądzi, że tym żartem mężczyna rozpogodzi się. Siada na trawie, jest nastawiona na kolejną zabawną rozmowę, ale mężczyna dalej milczy. Wtedy niepokoi się, że musiało stać się coś złego.

W ogóle w mojej prezentacji z polskiego na maturę będę analizować miłosne wiersze Poświatowskiej więc sie trochę zdziwiłam, że nagle taki wątek o tym

[srebrnykot]

Dla mnie ten wiersz opisuje właśnie zamyślenie i smutek po śmierci ukochanej osoby, wspomnienia dawnych, beztroskich chwil spędzonych razem.
Te "zaczepki" to nie krytyka czy narzekanie, jak ktoś napisał, tylko komplementy, wypowiadane w przekorny sposób.
A wiersz wg mnie jest nawet bardzo autobiograficzny i zawiera przemyślenia poetki po śmierci ukochanego, jak większość (wszystkie?) wiersze z tomiku "Hymn Bałwochwalczy".
Tyle ode mnie.

Też uwielbiam Poświatowską...

Napisane przez asia1209love

W ogóle w mojej prezentacji z polskiego na maturę będę analizować miłosne wiersze Poświatowskiej więc sie trochę zdziwiłam, że nagle taki wątek o tym

To przeczytaj sobie jej życiorys, bo akurat przy interpretacji jej wierszy jest bardzo ważny.

[asia1209love]

Własnie jestem w trakcie czytania

[zupa_grochowa]

Od razu wiedziałam, że to Poświatowska. Nie lubię jej wierszy, bo wprost zieją infantylnością.

[karolka1008]

ja odbieram to tak: pan próbuje 'uwieść' panią na przekorne komplementy, ona nie wie co odpowiedzieć, nie umie ich przyjąć więc się śmieje. tak mi ta sytuacja w głowie się ułożyła. miło im razem było, szczęśliwie. a ostatnia strofa to scena z cmentarza, wspomnienie pogrzebu, gdzie to ona go odprowadziła na miejsce ostatecznego spoczynku, niedźwiedzia ścieżka- sen zimowy, kojarzy mi się (misie). no i odwiedza go na tym cmentarzu, chce jeszcze tych jego przekomarzań, ale on milczy i to jest bardzo wymowne. tyle ode mnie