pogotowia opiekuńcze, domy dziecka

[kala507]

Jestem studentką pedagogiki resocjalizacyjnej, dlatego też postarałam sie aby odbywać staż w jakieś placówce z dziećmi. Początkowo miałam nadzieję że będzie to dom dziecka, lecz zostałam oddelegowana do pogotowia opiekuńczego. Początkowo byłam przerażona, bałam się czy sobie poradzę. Jednak moje wątpliwości szybko poszływ niepamięc. Dzieci są cudowne, te które przebuwają tam dłużej potrafią już cieszyć się z życia, jednak nigdy nie zapominają o swoich rodzicach. Ale bywały też trudne chwile, strach w oczach nowych dzieci gdy przyjeżdzały do nas z interwencji z policja lub pracownikiem MOPS-u, przepłąkane pierwsze noce nowych dzieci ( w szczególności małych, ponieważ były u nas anwet 3-latki), czy też momenty kiedy naszych wychowanków pzyprowadzała policja po raz kolejny skutych w kajdanki ( młodzież z rodziny patologicznej bardzo często ucieka z placówki , wraca do domu rodzinnego, gdzie wkrótce policja ich znajduje i doprowadza ich do placówki) Bardzo często tez bywałam w domu dziecka, ponieważ mamy wspólnego dyrektora, jdnak tam juz dzieci zachowują się inaczej, być może dlatego ze sa juz tam po kilka czasami kilkanaście już lat. Pisze placówki, a nie domu ponieważ pogotowie opiekuńcze nigdy nie będzie prawdziwym domem, i mimo, iż trafiłąm an wychowawców kjtórzy pracowali tamz chęcią i kochali te dzieci jak swoje to zawsze powtarzali że placówka zawsze pozostanie tylko placówką!
A jakie jest Wasze zdanie an ten temat? Czy miałyście kiedyś stycznośc z domem dziecka bądź Pogotowiem opiekuńczym?

[Roxette]

bezpośrednio nie miałam z tym styczności, ale mam ciocię, która jest z domu dziecka - wzięło ją dawno temu małzeństwo z mojej rodziny, i wiem, że wiele w życiu przeszła
Naprawde współczuje dzieciom, które muszą przez to wszystko przechodzić
czasami oglądałam program "Kochaj mnie" na dwójce, ale nie wiem czy to ma w ogóle coś wspólnego z prawdą, no bo nie uwierzę, że zalany tatuś pozwoliłby się filmować i jeszcze opowiadać jak to wszystko wygląda w jego rodzinie

[bess]

Kala a ile juz pracujesz w pogotowiu???

w tym w ktorym ja bylam bylo winko podawane przez okno,papieroski dla 10 latków,jedna dziewczyna powiedziala mi ze rzuciła krzeslem w opiekunke i tamta musiala isc na zwolnienie,kradzieze pierdółek w okolicznym sklepie spozywczym,opowiesci o wyrywaniu babciom torebek i generalnie nuda obijanie sie po placówce ,gapienie w tv albo lezenie na łózku i słuchanie muzyki.
I tyle na razie mi sie przypomnialo.Zreszta chyba starczy ,po co mam nadawac wiecej
Ale mimo wszytko zaluje,ze nie moglam tam, pobyc dluzej,poznac sie lepiej bo kontakt nawiazalam jak mi sie zdaje dobry.A tyle stazystek ile sie przewija ,zadajacych dziwne pytania i naiwnie pouczających. nic dziwnego ze nieraz robia sobie jaja,zmyslaja i testują.Chocby znudów.

[Impersona]

Ja pracowałam w obowiązkowej świetlicy dla dzieci z rodzin patologicznych. Dzieci przychodziły do nas zaraz po szkole, a do domu szły dopiero na wieczór. Miałam w grupie dzieciaki od 5-tego do 15-tego roku życia. Jak dla mnie te dzieci są fantastyczne, bardzo utalentowane i wrażliwe, brakuje tylko osób, które by nimi pokierowały. Bardzo pokochałam wszystkie dzieciaki- i te małe i te większe. Bardzo jednak angażowałam się w pracę, wkładałam w to całe serce , przez co starsze koleżanki- wychowawczynie z wieloletnim stażem mnie krytykowały i mówiły, że przy takich dzieciach należy wyłączyć uczucia i być głównie pedagogiem. Nie zgadzam się z tym, nie dotrze się do trudnych dzieci, będąc tylko pedagogiem. Wyprowadziłam się do innego miasta, ale mam z dzieciakami kontakt cały czas, bardzo za nimi tęsknię i mimo, że sama jestem bardzo młoda, to ostatnio dostałam na maila fotki moich wychowanków i poczułam się taaaak staro. Kiedy przyszłam do nich pierwszy raz, to były maluchy. Dziś mój 9-cio letni, pyzaty ukochany Wojtuś, biegający z pluszową małpką ma 12 lat i zapuszcza włosy, 15-to letnia , zamknięta w sobie Ala, która do nikogo się nie odzywała oprócz mnie, ma 18 lat i jest tam wolontariuszką, bardzo wydoroślała. Patrzę na fotki moich dziewczynek, które przez 3 lata urosły, zaczęły się malować i wyglądają jak dorosłe pannice i zastanawiam się, czy nam się uda im pomóc, kim one zostaną, jak będą żyć itd. Wiem tylko, że ta praca ma sens i nie wyobrażam np. sobie siebie pracującej gdzieś za biurkiem, tylko praca z dziećmi mnie satysfakcjonuje i daje dużo siły. Mam nadzieję tylko, że nigdy się nie wypalę jak te moje starsze koleżanki, bo to jest niestety bardzo częste.

[Kattie7]

Nie znam takich placowek od kuchni, ale bardzo często widuje dzieciaki z pogotowia opiekuńczego. Pogotowie to jest niedaleko mojego domu i codziennie widze dzieciaki idące do/z autobusu moją ulicą.
Niestety zdania o nich nie mam najlepszego Małolaty, którzy idąc ulicą potrfaią tylko krzyczeć k***a, ch**j, dziewczynki 11-12 letnie z papierochami w ustach i butelką taniego wina, zmalowane jak lafiryndy i z pępkami na wierzchu... itd. mogłabym wymieniac długo. Nie mówiąc już o tym, ze niszczą wszystko co im wpadnie w ręce po drodze. Juz kilka razy nasza skrzynka pocztowa zamiast wisieć na furtce leżała w ogródku sąsiada, porysowana została tez karoseria samochodu sąsiada na oczach własciciela....

Niestety tylko taki mam obraz wychowankow pogotowia opiekuńczego. Patologia!
Przykre, bardzo przykre...

[suzana]

Ja również mieszkam w miarę blisko pogotowia opiekuńczego i nie zaobserwowałam takowych ekscesów. Ale do rzeczy. W zeszłym roku skończyłam pedagogikę resocjalizacyjną. Moim marzenień była praktyka w domu dziecka, ale z przycztn czysto technicznych nie mogłam jej odbyć (kazano nam robić praktyki w miejscu zamieszkania, a w Słupsku nie ma takiej placówki). Ostatecznie wylądowałam w Policyjnej Izbie Dziecka, z czego, z perspektywy czasu bardzo się cieszę. Chłopcy byli zainteresowani udziałem z zajęciach - chociaż z drugiej strony innych planów na spędzenia dnia nie mieli. Bo przesiadywanie w zimnej i ponurej świetlicy i obserwowanie przez szybę funkcjonariusza siedzącego nad papierami nie może przynieść wiele rozrywki. Z praktyki wyniosłam wiele, a jedno wiem na pewno - nie chcę pracować z dziećmi. Dlaczego? Bo jestem zbyt empatyczna i wiem, że porywałabym się z motyką na słońce - a taka placówka nigdy nie będzie "ciepła".

[kala507]

Ja miałam tam tylko staz i juz go niestety skończyłam ale w pogotowiu bywam codziennie- przyzwyczaiłam sie do tych dzieciaczków.Zgadzam sie z tym ze dzieci z takiej placówki często przeklinają, palą i piją ale kurcze dziewczyny jaki one miały mieć wzór?? pijaną mamusie która przyprowadza do domu codziennie innego faceta??
Kattie napisałas ze to przykre tak weim, rozumiem Cię ale przykre ejst też to gdy dziecko opowiada mi o tym jak spało w skrzynce na jabłka, bo mamusia impre zrobiła albow budzie dla psa bo bało się ojca

[bess]

ja nie potępiam dzieci,potępiam zachowania (heh tak nas uczyli ) ale wkurza mnie to ze to wszystko dzialo sie w placówce
Ale oczywiscie w papierach ładnie i elegancko,ciekawe zajecia i wogole cuda na kiju

[brunetka2000]

Ja bylam wolontariuszka w pogotowiu opiekunczym Bardzo milo spedzalam tam czas ale strasznei szkoda mi bylo tych dzieci i czesto smutna od nich wychodzilam Najgoresze bylo kiedy maly chlopiec musial zostac w pogotowiu bo byl chory a reszta dzieci poszla na spacer i oczywiscie trafilo na mnie Zostalismy, bawilismy sie a jak juz wychodzila to zapytal czy go kiedys zabiore bo go mama nie kocha no myslalam ze sie porycze I jak tu dziecku 4 letniemu wytlumaczyc ze musi tam zostac nie moglam tego wytrzymac i niestety po jakims czasie zrezygnowlalam to chyba nie dla mnie praca byla bo ja najchetnie kazdym dzieckiem bym sie zajela

[Kattie7]

Napisane przez kala507

Ja miałam tam tylko staz i juz go niestety skończyłam ale w pogotowiu bywam codziennie- przyzwyczaiłam sie do tych dzieciaczków.Zgadzam sie z tym ze dzieci z takiej placówki często przeklinają, palą i piją ale kurcze dziewczyny jaki one miały mieć wzór?? pijaną mamusie która przyprowadza do domu codziennie innego faceta??
Kattie napisałas ze to przykre tak weim, rozumiem Cię ale przykre ejst też to gdy dziecko opowiada mi o tym jak spało w skrzynce na jabłka, bo mamusia impre zrobiła albow budzie dla psa bo bało się ojca

wiem, że to nie zawsze jest wina tych dzieci i zapewne prawdą jest to co napisałaś, niestety nie mam doświadczenia z takimi osobami, mogę jedynie to sobie wyobrazić