Nie mogę znaleźć sobie miejsca...

[sylwónia]

Jak w tytule. Jest mi strasznie głupio, że piszę o takich rzeczach na forum. Nie przywykłam zbytnio do zwierzania się i wyzuwania publicznie z własnych kłopotów, ale naprawdę nie potrafię sobie teraz poradzić. Jakoś nie mam ochoty opowiadać znajomym, co się stało, nie wiem nawet jak miałabym im to przekazać. Nie potrafię płakać przy ludziach. Niezbyt dobrze potrafię rozmawiać o uczuciach. Zadzwoniłam do mojego TŻta ale rozmowę też zakończyłam : Nie przejmuj się poradzę sobie. Nie potrafię powiedzieć jak bardzo potrzebuję pomocy. Cholernie mi z tym ciężko. Moja przyjaciółka jest w tej chwili nieosiągalna. Siedzę sama i przerzucam myśli z kąta w kąt.
Do rzeczy. Miałam ostatnio ciężki okres. Niedosypiałam, niedojadałam, totalne przemęczenie wszystkim. I kiedy w tym tygodniu wszystko zaczęło wychodzić na prostą, kiedy wracałam autobusem na stancję i myślałam : Teraz już będzie OK. Wszystko jest do ogarnięcia., zadzwoniła mama. Moja babcia miała udar mózgu. Szpital, jednostronny paraliż, mocne potłuczenia, bo upadła kiedy była sama w domu i przez dwie godziny nikt jej nie znalazł, wszystko słyszy ale nie może mówić, ściska tylko moją mamę za rękę, kiedy się do niej mówi. A ja jestem 400 km od domu i nie mogę , w żaden sposób nie mogę wrócić w tej chwili. Wariuję od myśli, że babcia może umrzeć, a mnie tam nie będzie. Wariuję, gdy pomyślę, że mogę już nigdy z nią nie porozmawiać. Że jeszcze w sobotę ją widziałam, śmiała się, krzyczała na mnie. W tę sobotę mam 21 urodziny , powiedziała żebym do niej zadzwoniła, ze złoży mi takie specjalne życzenia i już tych życzeń prawdopodobnie nie usłyszę. Nie potrafię się uspokoić. Łzy, łzy, łzy.
Wszystko nagle stało się takie mało ważne. Jakieś głupie problemy dnia wczorajszego, jakieś nieistotne dylematy. W jednej chwili wszystko się przewartościowało. Dlaczego wszystko spada na nas tak nieoczekiwanie, nie daje czasu na przygotowanie ? Dlaczego kiedy układa się jedno , sypie się drugie? Co za cholerny bilans zysków i strat musi wychodzić na zero? Pytania retoryczne.

[zizou]

Napisane przez sylwónia

Jak w tytule. Jest mi strasznie głupio, że piszę o takich rzeczach na forum. Nie przywykłam zbytnio do zwierzania się i wyzuwania publicznie z własnych kłopotów, ale naprawdę nie potrafię sobie teraz poradzić. Jakoś nie mam ochoty opowiadać znajomym, co się stało, nie wiem nawet jak miałabym im to przekazać. Nie potrafię płakać przy ludziach. Niezbyt dobrze potrafię rozmawiać o uczuciach. Zadzwoniłam do mojego TŻta ale rozmowę też zakończyłam : Nie przejmuj się poradzę sobie. Nie potrafię powiedzieć jak bardzo potrzebuję pomocy. Cholernie mi z tym ciężko. Moja przyjaciółka jest w tej chwili nieosiągalna. Siedzę sama i przerzucam myśli z kąta w kąt.
Do rzeczy. Miałam ostatnio ciężki okres. Niedosypiałam, niedojadałam, totalne przemęczenie wszystkim. I kiedy w tym tygodniu wszystko zaczęło wychodzić na prostą, kiedy wracałam autobusem na stancję i myślałam : Teraz już będzie OK. Wszystko jest do ogarnięcia., zadzwoniła mama. Moja babcia miała udar mózgu. Szpital, jednostronny paraliż, mocne potłuczenia, bo upadła kiedy była sama w domu i przez dwie godziny nikt jej nie znalazł, wszystko słyszy ale nie może mówić, ściska tylko moją mamę za rękę, kiedy się do niej mówi. A ja jestem 400 km od domu i nie mogę , w żaden sposób nie mogę wrócić w tej chwili. Wariuję od myśli, że babcia może umrzeć, a mnie tam nie będzie. Wariuję, gdy pomyślę, że mogę już nigdy z nią nie porozmawiać. Że jeszcze w sobotę ją widziałam, śmiała się, krzyczała na mnie. W tę sobotę mam 21 urodziny , powiedziała żebym do niej zadzwoniła, ze złoży mi takie specjalne życzenia i już tych życzeń prawdopodobnie nie usłyszę. Nie potrafię się uspokoić. Łzy, łzy, łzy.
Wszystko nagle stało się takie mało ważne. Jakieś głupie problemy dnia wczorajszego, jakieś nieistotne dylematy. W jednej chwili wszystko się przewartościowało. Dlaczego wszystko spada na nas tak nieoczekiwanie, nie daje czasu na przygotowanie ? Dlaczego kiedy układa się jedno , sypie się drugie? Co za cholerny bilans zysków i strat musi wychodzić na zero? Pytania retoryczne.

sciskam
wiem co czujesz. a przynajmniej moge sie domyslac. slowa pocieszenia pewnie na niewiele sie zdadza, ale... wiedz, ze przynajmniej sa.
zadzwon do babci, niech mama przylozy jej sluchawke do ucha i mow, po prostu do niej mow. o tym, jak abrdzo jest ci bliska, jak bardzo ja kochasz. moj dziadek mial w zeslzym roku zawal, dosc dlugo lezal nieprzytomny, stan krytyczny... a ja... ja siedzialam przy nim, trzymalam go za reke i mowilam, ze go kocham.
babcia wydobrzeje - tak trzeba myslec. nie mozna myslec,z e stanie sie najgorze, po prostu nie mozna.

[Kota]

Trzymaj się Sylwuniu, tylko wirtualnie mogę

[Nemezja]

Napisane przez sylwónia

Dlaczego wszystko spada na nas tak nieoczekiwanie, nie daje czasu na przygotowanie ?.

Tymi słowami coś mi się przypomniało.Coś nieoczekiwanego,coś co nigdy nie powinno było się zdarzyć.Nie powinno.Gdybym mogła coś zrobić,gdyby ktokolwiek mógł wtedy.Przeklęty los tak chciał,nie dał szansy,jakie to wszystko niesprawiedliwe.Płaczę zawsze ilekroć o tym pomyślę,teraz też.

Przepraszam za to wtrącenie,ale pasowało do tego stwierdzenia.Sylwóniu,to nie wstyd prosić o pomoc,to duszenie smutki i żalu w sobie niczego dobrego nie daje.Domyślam się co czujesz.Ściskam mocno

[mała___mi]

Takie właśnie jest życie - nikt nie mówił, że bedzie łatwo - no i nie jest

Trzymaj się dzielnie i staraj się myśleć pozytywnie - po czasie gorszym przyjdzie czas lepszy.

[xyoko]

Trzymam kciuki za Ciebie i Twoją babcię, żeby wszystko było dobrze!

[Kasik_M]

Rozumiem i wiem jak to jest... Ja jeszcze rok temu siedziałam za granicą, 2500 km od domu, zajęta swoimi sprawami i problemami, kiedy poważnie zachorowała moja mama. Nikt mi nic praktycznie nie mówił przez telefon, więc dręczyły mnie złe przeczucia; a kiedy poznałam część prawdy...to już wogóle.

Rzuciłam wszystko i wróciłam do kraju. Dopiero w domu i szpitalu uświadomiłam sobie jak poważna jest sprawa i że było zagrożenie życia. Pamiętam jak mama żegnała mnie ze łzami w oczach kiedy wyjeżdżałam (co jej się nie zdarza!!) no i gdybym miała jej nie zobaczyć, nie wybaczyłabym sobie tego całego wyjazdu niewiadomo po co.

Ale sytuacja się wyprostowała, operacja udała, i choć nigdy nie będzie tak jak kiedyś, to najważniejsze że JEST, żyje...

Nad tym samym się zastanawiałam co Ty wtedy.. Odpowiedzi nie ma, wiem teraz tylko że trzeba doceniać bliskich i być przy nich kiedy tego potrzebują. Dobry pomysł z telefonem do Babci, żeby Ciebie posłuchała. Niech wie, że jesteś serduchem z Nią

Co do Twoich uczuć to ściskam mocno, samotne rozmyślanie nie jest dobre, nie bądź sama!! I w końcu wypocznij, bo Twoje zdrowie nie jest też z żelaza. Buziaki

[Maniwa]

Znam ten ból. Jesteś daleko, nie możesz być przy babci, boisz się. To zrozumiałe. Będzie dobrze.
Myśl pozytywnie. Pozdrawiam

[Lalik]

trzymaj sie dzielnie, mysl pozytywnie, bo wlasnie takiego myslenia babcia potrzebuje i nie martw sie-bedzie dobrze, na pewno. sciskam mocno i trzymam kciuki za Twoje samopoczucie i zdrowie babci
a jak bedziesz dzwonic do babci, to pozdrow ja od nas, wizazanek

[dzustam]

Nie martw się. Po udarze ludzie wracają do zdrowia, jak nie całkowicie to częściowo, ale i to dobre... Mam znajomą dostała udaru ok. 10 lat temu jak była po 50-tce, nie mówiła, miała lewą stronę sparaliżowaną. Teraz chodzi co prawda z balkonikiem, ale nadal mozna z nią pogadać o książkach i teatrze i porechotać też... Trzymaj się!

[Renatacr]

To temat, ktory czasami spedza mi sen z powiek,
Mieszkam strasznie daleko - 20 h samolotem - od moich rodzicow i brata i jak sobie pomysle, ze moze sie przydarzyc cos takiego tfu, tfu, tfu, jak np. to co stalo sie z babcia Sylwoni, a mnie tam z nimi nie bedzie, to ogarnia mnie czarna rozpacz.
Sorki za to wtracenie, ale moge sobie po prostu wyobrazic co teraz czuje Sylwonia.
I wiem tez jedno, ze ja w tej sytuacji zostawilabym wszystko i w przeciagu tych 20 h znalazla sie przy moich bliskich.
Niewazne bylyby zadne przeszkody. Po prostu musialabym tam byc.

Sylwonia, sciskam Cie mocno, glowa do gory, z babcia bedzie lepiej, ale zastanow sie nad tym co napisalam. Moze warto, zebys pojechala do babci, nawet na chwile, moment, to ukoi Twoje serce i napewno takze ja wesprze w zmaganiu sie z choroba.

[Sathi]

Tak mi przykro ....
Wiem jak to jest, najgorsza jest ta niemoc, kiedy chcesz chociaż być przy tej osobie a nie możesz...
Ale możesz myśleć o babci, możesz się modlić, a to wiele, babcia na pewno bardzo tego potrzbuje.
Każdy czasem miewa w życiu ciężkie chwile ale postaraj się znaleść w sobie nadzieję i pomysleć że jeszcze wszystko może dobrze sie skończyć, że znowu uśmiech zagości w Twoim sercu.
Przytulam mocno i życzę żeby z babcią było coraz lepiej.

[gosiap82]

wiem co czujesz i mocno przytulam

rok temu moja babcia dostala zawalu. Gdy sie o tym dowiedzialam nie moglam byc przy niej, a co przezylam to moje . Najszybciej jak moglam pojechalam, babcia juz w miare wydobrzala ale jak uswiadomilam sobie jakie to zycie jest kruche bardziej zaczelam dbac o kontakt z nia. Wczesniej byly okolicznosciowe kartki, telefon raz na jakis czas i wspolne swieta. Od momentu zawalu dzwonilam przynajmniej raz w tygodniu i odwiedzalam kiedy tylko moglam (mieszkam 800km dalej). Zeszloroczne swieta rowniez spedzila u nas jak i cala rodzina. Uswiadomilo to nam wszystkim jak wazna ta nasza kochana Babcia jest i ile jej zawdzieczamy. Babcia rowniez odzyla, czula sie fantastycznie i Swieta byly poprostu magiczne. Tydzien pozniej dostala kolejnego zawalu i zmarla . Nikt nie mogl sie po tym pozbierac ale z drugiej strony bylismy wdzieczni chocby za te kilka miesiecy w ktorych moglismy sobie uswiadomic i okazac jak bardzo ja kochamy.

Przytoczylam ta wypowiedz nie po to aby zdolowac-moja babcia akurat dluuugo chorowala na serducho i lekarz twierdzil, ze to kwestia czasu. Chcialam jedynie powiedziec, ze jestem z Toba i wiem jak sie czujesz. Sciskam Cie bardzo mocno, zycze wiele sily, a Twojej Babci powortu do zdrowka,bo napewno bedzie dobrze! Musi byc

[AnULka248]

Wyobrażam sobie co czujesz... Bo niby będąc tam, przy babci nic byś nie pomogła, to chociaż byś tam była... była przy niej...
Ale jeśli będziesz o niej myśleć to ona będzie to wiedziała staraj się być z nią myślami.. To też jest ważne...
Trzymaj się mocno

[sylwónia]

Dziękuję bardzo wszystkim Dużo ciepłych słów mi ostatnio jest potrzebne...
Udało mi się pojechać do babci na weekend. Jest źle, ale mam nadzieję, że bezpośrednie zagrożenie życia już minęło. Chociaż wciąż żyję jak na tykającej bombie Najbardziej wkurza mnie, kiedy ktoś pyta ile babcia ma lat, a gdy odpowiadam że 85, wszyscy robią duże oczy i mówią "A no tak , w tym wieku..." Co w tym wieku ?!? W tym wieku nie udziela się już pomocy ?!? W tym wieku już nie można wyzdrowieć ?!? Dla mnie ona ma 20 lat

[xyoko]

Napisane przez sylwónia

Dziękuję bardzo wszystkim Dużo ciepłych słów mi ostatnio jest potrzebne...
Udało mi się pojechać do babci na weekend. Jest źle, ale mam nadzieję, że bezpośrednie zagrożenie życia już minęło. Chociaż wciąż żyję jak na tykającej bombie Najbardziej wkurza mnie, kiedy ktoś pyta ile babcia ma lat, a gdy odpowiadam że 85, wszyscy robią duże oczy i mówią "A no tak , w tym wieku..." Co w tym wieku ?!? W tym wieku nie udziela się już pomocy ?!? W tym wieku już nie można wyzdrowieć ?!? Dla mnie ona ma 20 lat

To bardzo dobrze, że dałaś radę zobaczyć się z babcią. Cieszę się też, że stan babci się poprawił. Wszystko jest na dobrej drodze

[kinnka]

Napisane przez sylwónia

lat, a gdy odpowiadam że 85, wszyscy robią duże oczy i mówią "A no tak , w tym wieku..." Co w tym wieku ?!? W tym wieku nie udziela się już pomocy ?!? W tym wieku już nie można wyzdrowieć ?!? Dla mnie ona ma 20 lat

widzisz, zaczyna byc dobrze.

a tym, co ludzie mówią, jak usłyszą ile babcia ma lat w ogóle się nie przejmuj, puszczaj mimo uszu. mój ukochany dziadek umarł, jak miał niecałe 73 lata. też słyszałam teksty, że swoje już przeżył... chyba jedyne co można zrobić, to udawać, zę się tego nie słyszy. bo tłumaczenie czy złoszczenie się wiele nerwów kosztuje, a myślenia innych nie zmieni. niestety.

[Lexie]

Że też wcześniej nie zauważyłam tego wątku...
Sylwuś -
Trzymaj się, kochana... Domyślam się co czujesz (nie napiszę, że wiem, bo w identycznej sytuacji to nie byłam...) i rozumiem, że Ci ciężko.
Dobrze, że udało Ci się pojechać do domu na weekend - bądź dobrej myśli . Zobaczysz - wszystko może się jeszcze ułożyć. Trzymam kciuki

[sylwónia]

Lexie, dzięki
I innym dziewczynom również
Eh, takie to wszystko niespodziewane i przerażające Jakoś jest tak że z codziennymi, starymi kłopotami nauczyliśmy sobie radzić, a takie nowe burzą wszystko jak czołg. Mam tylko nadzieję, że właśnie z czasem do tego też się przyzwyczaję, że nauczę się opiekować babcią, że jakoś pogodzę się z tym , że to co było wrócić już nie może i że muszę tu i teraz widzieć jej postępy, sukcesy, każdy zjedzony kęs poza kroplówką, każde ściśnięcie ręki Najbardziej boli mnie to, że nie może mówić, że nie powie co ją boli , czego potrzebuje
I jeszcze tragicznie polska rzeczywistość: łóżko przeciw odleżynom babcia dostała dopiero kiedy mama zapisała się na prywatną wizytę u ordynatora i zapłaciła za nią jej podwójną równowartość. A przecież to łóżko mieli na stanie szpitala już wcześniej. Są równi i równiejsi ? Ja naprawdę nie wierzyłam w tę całą "Uwagowo-Superwizjerową " szopkę z łapówkami, myślałam że to się nie dzieje. A jednak się dzieje. Zabrzmi melodramatycznie, ale zastanawiam się nad mentalnością kogoś , kto zarabia na czyimś nieszczęściu. Mnie by taki nowy "wypasiony" samochód nie cieszył, naprawdę

[nicole697]

Napisane przez sylwónia

I jeszcze tragicznie polska rzeczywistość: łóżko przeciw odleżynom babcia dostała dopiero kiedy mama zapisała się na prywatną wizytę u ordynatora i zapłaciła za nią jej podwójną równowartość. A przecież to łóżko mieli na stanie szpitala już wcześniej. Są równi i równiejsi ? Ja naprawdę nie wierzyłam w tę całą "Uwagowo-Superwizjerową " szopkę z łapówkami, myślałam że to się nie dzieje. A jednak się dzieje. Zabrzmi melodramatycznie, ale zastanawiam się nad mentalnością kogoś , kto zarabia na czyimś nieszczęściu. Mnie by taki nowy "wypasiony" samochód nie cieszył, naprawdę

no niestety taka jest nasza polska rzeczywistosc znam jeszcze gorsze przypadki no ale nie bede juz tu ich przytaczac bo to sie w glowie nie miesci co sie wyrabia teraz w naszych szpitalach

a co do babci to musisz wierzyc ze bedzie lepiej
jakis rok temu moj wujek (brat mojego taty) tez dostal udaru mozgu
tez jednostronny paraliz nie mogl mowic na poczatku w ogole sie poruszac szok... lekaze stwierdzili ze on juz nie bedzie chodzil ze bedzie musial byc na wozku no i nie wiadomo czy w ogole z tego wyjdzie.... a w dodatku kiedy juz po jakims czasie zaczal mowic to bylo tez nie najlepiej bo sie calkowicie zalamal po tym co uslyszal od lekarzy....
ale na szczescie to zalamanie nie trwalo dlugo zaczely sie cwiczenia rehabilitacje troche to trwalo ale teraz moze sam chodzic i nawet kul ani zadnych balkonikow nie potrzebuje! dlatego musisz wierzyc ze bedzie dobrze pozdrawiam 3maj sie mocno

[gwiazdkaa]

Kochanie rozumiem cię bardzo dobrze i wiem co przeżywasz jak ci ciężko...Moja babcia 2 lata temu dostała wylewu krwi do mózgu...Nie dość że była sparaliżowana to także nie umiała mówić jak twoja babcia...Opiekowali się wszyscy nią jak dzieckiem...Zero kontaktu było z babcią...Miała swój własny świat...Wyszła z tego, nauczyła się z powrotem wydobywać słowa, może nie włada tak językiem jak kiedyś ale mówi da się z nią dogadać, może nie tak jak kiedyś ale grunt że mówi...Czasem wypowiada słowa jak dziecko i ciężko coś zrozumieć ale jest o wiele lepiej niż kiedyś....Wszyscy się baliśmy tych chwil każdy z rodziny myślał że babcia lada dzień umrze ale żyje do dziś i miejmy nadzieję że jeszcze długo będzie z nami na tym świecie...Mam nadzieję że z twoją babcią będzie tak samo i że wyjdzie z tego...Trzymam kciuki Trzymaj się cieplutko będzie dobrze zobaczysz

[sylwónia]

Gwiazdko to bardzo pocieszające , co napisałaś , dziękuję

[gwiazdkaa]

Napisane przez sylwónia

Gwiazdko to bardzo pocieszające , co napisałaś , dziękuję

Nmzc Na pewno twoja babcia z tego wyjdzie moja wyszła a było z nią naprawdę źle....

[Ancik]

Wirtualnie jesteśmy z Tobą

[słownik]

sylwuniu, historia Twojej babci przypomina mi historię mojej, mam tylko nadzieję,ze zakończenie historii Twojej babci przyjdzie później niż mojej.
Otóż moja babcia miała miała udar i też leżała w domu na wpół sparaliżowana przez dobrych kilka godzin. Pamiętam,jak byłam przerażona,gdy po powrocie za szkoły znalazłam ją leżącą na podłodze w kuchni, mówiącą do mnie coś, czego nie byłam w stanie rozumieć.
Moja babcia zmarła po 11 miesiącach leżenia w łóżku z lewą stroną ciała sparaliżowaną, pamiętam jak dzis to,jak opiekowaliśmy się nią, masowali bezwładną nogę, " dobrze ją obtulali" przed snem, czesali włosy...
Znam jednak przypadki,ze osoby odzyskiwały sprawność przynajmniej taką,by móc samodzielnie udać sie do toalety.

Moje stosunki z babcią nie były zbyt dobre- ja troche zbuntowana,gwałtowna, nie lubiąca kompromisów i babcia,która ja wszystko wie najlepiej. Ten wypadek,jej choroba sprawiły, że zbliżyłyśmy się do siebie, babcia wyjawiała mi rózne swoje sekrety. I gdy składałam jej ostatnie kwiaty z okazji dnia kobiet do trumny,która miała zostać zamknięta, dziękowałam w duchu Bogu,ze dał mi (nam) szansę na wyjawienie swych prawdziwych uczuć, pożegnanie się i dał mi możliwośc choc minimalnego odwdzięczenia się babci za wszystko,co mi dała, poprzez właśnie opiekę nad nią w czasie choroby.

Sylwóniu, mam nadzieję,ze wszystko będzie dobrze z Twoją babcią

[kaolinait]

Wiem co czujesz... mialam jakis czas temu podobnie. Dostalam telefon z Polski ze moj dziadek lezy w szpitalu, ze jest ciezko chory. Przezywalam, plakalam. Chcialam go zobaczyc, usciskac. Niestety mieszkam w Usa i nie bylo to mozliwe. 21 stycznia zadzwonilam do babci zlozyc jej zyczenia z okazji dnia babci. Powiedziala mi ze z dziadkiem juz coraz lepiej ale nie moge z nim rozmawiac bo spi. Powiedzialam ze zadzwonie jutro, w dzien dziadka. Niestety zyczen nie zdarzylam mu juz powiedziec. Bylo za pozno. A ja bylam za daleko, nie moglam polecicec na pogrzeb.... Wiec kochana jesli masz okazje pojedz do niej, powiedz jej jak bardzo ja kochasz. ja nie zdarzylam.

[Teufelchen]

Napisane przez sylwónia

Lexie, dzięki
I innym dziewczynom również
Eh, takie to wszystko niespodziewane i przerażające Jakoś jest tak że z codziennymi, starymi kłopotami nauczyliśmy sobie radzić, a takie nowe burzą wszystko jak czołg. Mam tylko nadzieję, że właśnie z czasem do tego też się przyzwyczaję, że nauczę się opiekować babcią, że jakoś pogodzę się z tym , że to co było wrócić już nie może i że muszę tu i teraz widzieć jej postępy, sukcesy, każdy zjedzony kęs poza kroplówką, każde ściśnięcie ręki Najbardziej boli mnie to, że nie może mówić, że nie powie co ją boli , czego potrzebuje
I jeszcze tragicznie polska rzeczywistość: łóżko przeciw odleżynom babcia dostała dopiero kiedy mama zapisała się na prywatną wizytę u ordynatora i zapłaciła za nią jej podwójną równowartość. A przecież to łóżko mieli na stanie szpitala już wcześniej. Są równi i równiejsi ? Ja naprawdę nie wierzyłam w tę całą "Uwagowo-Superwizjerową " szopkę z łapówkami, myślałam że to się nie dzieje. A jednak się dzieje. Zabrzmi melodramatycznie, ale zastanawiam się nad mentalnością kogoś , kto zarabia na czyimś nieszczęściu. Mnie by taki nowy "wypasiony" samochód nie cieszył, naprawdę

Kochana to jest porazajace. Lapowkarstwo i niekompetencja niektorych ludzi nie zna granic..... Nie mozna generalizowac oczywiscie ale podam Ci inny przyklad... Gdy do mojej babci wezwano karetke, lekarz po przybyciu stwierdzil jej zgon i wyszedl. Sanitariusze zaczeli mimo wszystko reanimacje i przewieziono babcie do szpitala. W stanie krytycznym ale jeszcze zyla.... Gdyby nie Ci ludzie babcia napewno zmarlaby na miejscu.....A wg lekarza nie zyla juz i tak i tak