łapie zwiechy.....:(

[Dojota]

Moim problemem jest to,że bardzo często normalnie sie zawiesz tzn zamykam sie we własnych myślach i nic do mnie nie dociera z zewnątrz...Jak zaczynam o czyms myśleć to uciekam w inny świat...Mało tego,cżesto śmieje sie sama do siebie... Mam tego dosyć! Próbuje to jakos przezwycięzyć ,ale jakoś nie udaje mi sie...Znajomi sie ze mnie śmieją...

czy znacie na to jakiś sposób....a może znacie powód dlaczego tak jest

[vanilia_ninja]

może wizyta u psychologa by Ci pomogła?
sama chodzę,fakt-mi nie pomaga,ale chyba warto spróbować?
aha,to co opisałaś to nic takiego,ja osobiście bym się nie przejmowała,sama tak mam i olewam to,ale rozumiem,że możesz być zaskoczona czy się bać.
także psycholog może Ci pomóc,ewentualnie psychiatra,ale to już w ostateczności..

[xyoko]

Napisane przez Dojota

Moim problemem jest to,że bardzo często normalnie sie zawiesz tzn zamykam sie we własnych myślach i nic do mnie nie dociera z zewnątrz...Jak zaczynam o czyms myśleć to uciekam w inny świat...Mało tego,cżesto śmieje sie sama do siebie... Mam tego dosyć! Próbuje to jakos przezwycięzyć ,ale jakoś nie udaje mi sie...Znajomi sie ze mnie śmieją...

czy znacie na to jakiś sposób....a może znacie powód dlaczego tak jest

A od dawna tak masz? Czy zaczęło się nagle?

[kilianna]

no własnie, moje pytanie brzmi podobnie- czy tak się dzieje od dawna , czy może od jakiegoś czasu, czy ostatnio w Twoim zyciu wydarzyło się coś niezwykłego, smutnego, innego?
Czy czujesz się zdołowana, zniechęcona?
A może bierzesz jakieś leki?

[ghana]

u mojej cioci byla taka kobieta, ktora tez 'zawieszala' sie byla osowiala,podejrzliwa. Poszla do psychologa, okazalo sie ze byly to poczatki schizofrenii, bierze teraz leki i czuje sie normalnie.

[TOMORROW]

Napisane przez kilianna

no własnie, moje pytanie brzmi podobnie- czy tak się dzieje od dawna , czy może od jakiegoś czasu, czy ostatnio w Twoim zyciu wydarzyło się coś niezwykłego, smutnego, innego?
Czy czujesz się zdołowana, zniechęcona?
A może bierzesz jakieś leki?

jak się smieje sama do siebie, to raczej nie zdołowana

[kilianna]

eeee to jak się śmiejesz sama do siebie to nic groźnego, gdybyś była chora psychicznie ( a na pewno nie jesteś), to byś nie zauważała niczego dziwnego w swoim zachowaniu , w ogóle byś nic nie pisala na ten temat na forum Chorzy psychicznie w ogóle nie zdają sobie sprawy z tego, że coś z nimi jest nie tak.
Może taka twoja natura

[Dojota]

W zasadzie to mam tak od dawna,ale w ostatnich dwóch latach to sie nasila.Po prostu ludzie to zauważają i mnie to denerwuje,ze sama nad sobą nie panuje.Czesto jak np. mi sie nudzi przy stole,nie chce mi sie słuchac ludzi to oddalam sie w inny świat.I często za którymś razem wywołania mojego imienia powracam do świata.
W zasadzie to nie spotakło mnie nic złego ani smutnego...Czesto powracam do jakis radosnych chwil i normalnie sie śmieje sama do siebie. Ale tez czesto powracam do gorszych chwil np. nieszczesliwa miłosc itd.
Poza tym strasznie wyglądam w chwili gdy gdzies odlatuje...Wzrok w jednym miejscu i tak siedzie...moge byc nawet tak 10 min...po prostu sie wyłączam kompletnie.nie wiem co sie dzieje wtedy.najbardziej denerwuje mnie to,ze to bardzo czesto mnie nachodzi.Pozniej zastanawiam sie co działo sie przez te kilka minut ,gdy odpłynełam...

[Sweet_21]

łapie zwiechy- lajtowy tytuł

A skąd wiesz, że strasznie wyglądasz jak 'odlatujesz'?
Jakoś mi to podejrzane wszystko, albo już jestem przewrażliwiona

[Dojota]

Ale przestraszyłyście mnie z tą schizofrenią...Fakt jest taki,ze nie odkrywam w sobie
jakiegoś drugiego ja ,jakąś nową osobowość czy wcielenie.Moj problem polega na tym,ze czesto wyłacza mi sie świadomość.
Teraz sobie tak pomyslałam,ze ja czesto siedze sama...Nudzi mi sie same wiec mysle i znikam... To jest moje przypuszczenie i moze bylo by to wytłumaczalne gdyby to nachodziło mnie tylko wtedy jak byłabym sama.Ale czesto zdarza mi sie to w towarzystwie...a w zasadzie zawsze, jak np.nikt nie rozmawia,panuje cisza, albo jestem znudzona tym co dzieje sie wokoło mnie.
mam tego dosyć!

Musze sie jeszcze powiedziec,ze wczesniej mialam problemy z lunatyzmem.W zasadzie to było moją udreka.nie wiem czy ma to powiazanie,ale bynajmniej wolałbym napisać.

[Dojota]

Znajomi zademonstrowali mi jak ja wtedy wygladam...nie zaciekawie.Patrze sie w jeden punkt i nic do mnie nie dociera.nic.

[olaaa99]

chyba każdy tak ma? mnie sie zdarza zapatrzec, zamyslec, i nie chce sie dowiadywac jak wtedy wygladam
moze zdarza Ci sie to czesciej, bo ostatnio sie nie wysypiasz czy cos? mi sie to nasila jak dlugo nie spie, nie moge wtedy sie skoncentrowac na niczym, zawieszam sie i czekam na reset otoczenia

macie cos takiego ze nie lubicie jak sie tak zawiesicie a ktos wam przeszkodzi np machaniem przed oczyma reka? nienawidze tego a zawieszac sie z umiarem lubie

[nice6irl]

Ja bym się tym specjalnie nie przejmowała.
Jeżeli jednak sprawia ci to wielki kłopot to udaj się do specjalisty. Myślę, że on jest w stanie go rozwiązać w taki sposób, aby obyło się to bez szkody dla ciebie.
Od siebie dodam, że ja też miewam 'zawieszki' i chyba każdy je ma. Moje jednak kiedyś (parę lat wstecz) były zupełnie inne. Od czasu, kiedy zaczęłam prowadzić beztroskie i błogie życie usłane różnego typu środkami 'rozweselającymi' itp. nasiliły się. W momencie, kiedy zaczęłam to ograniczać troszkę ustały. Mniej imprez, alkoholu, więcej zdrowej żywności i witamin, spokojny sen nocą, mniej intensywny tryb życia, więcej relaksu to wszystko korzystnie wpływa na funkcjonowanie naszego organizmu. Być może tutaj jest przyczyna twojego zachowania, ale wśród wyżej wymienionych jest także recepta na poprawę samopoczucia.

[nvm]

Każdy chyba czasem tak ma Nic groźnego, jeśli jesteś świadoma, że czasem złapiesz zawiechę

[wsiowy_gupek]

Hmm..tez tak mam..ale ja tam to lubie Przynajmniej wiem że potrafie sie czasem wyłączyć z tego nudnego/smutnego/glupiego świata i przenieść w całkiem inny, lepszy, bądź w nicość..i czasem naprawde wole nicość do tego co mam na ziemi

[mollyy]

Eeeee ja też tak mam, że śmieje sie sama do siebie. Np. jade sobie autobusem, przypomina mi sie coś naprawde zabawnego i dostaje ataku śmiechu a ludzie patrzą sie jak na wariatke. Nawet ze znajomymi tak mam, że ja potrafie tarzać się ze śmiechu po podłodze i nie mam siły żeby im wyjaśnić z czego sie śmieje a jak już w końcu po pół godziny powiem co mnie tak rozbawiło, to okazuje sie, że to śmieszy tylko mnie, a oni śmieją się ze mnie a nie z tego co ja. Ale jakoś nie jest mi z tym źle. Może i jestem wariatką a może mam takie specyficzne poczucie humoru. Podobno mój śmiech jest zaraźliwy więc coś co rozbawi mnie i wzbudzi we mnie atak śmiechu, poprawia automatycznie humor innym bo śmieją się z mojej reakcji. Na szczęście zawiech jeszcze nie łapie, ale pewnie wszystko przede mną.

[xyoko]

Napisane przez mollyy

Eeeee ja też tak mam, że śmieje sie sama do siebie. Np. jade sobie autobusem, przypomina mi sie coś naprawde zabawnego i dostaje ataku śmiechu a ludzie patrzą sie jak na wariatke. Nawet ze znajomymi tak mam, że ja potrafie tarzać się ze śmiechu po podłodze i nie mam siły żeby im wyjaśnić z czego sie śmieje a jak już w końcu po pół godziny powiem co mnie tak rozbawiło, to okazuje sie, że to śmieszy tylko mnie, a oni śmieją się ze mnie a nie z tego co ja. Ale jakoś nie jest mi z tym źle. Może i jestem wariatką a może mam takie specyficzne poczucie humoru. Podobno mój śmiech jest zaraźliwy więc coś co rozbawi mnie i wzbudzi we mnie atak śmiechu, poprawia automatycznie humor innym bo śmieją się z mojej reakcji. Na szczęście zawiech jeszcze nie łapie, ale pewnie wszystko przede mną.

Oooo to tak, jak bym czytała o sobie

[adulka.p]

Napisane przez mollyy

Eeeee ja też tak mam, że śmieje sie sama do siebie. Np. jade sobie autobusem, przypomina mi sie coś naprawde zabawnego i dostaje ataku śmiechu a ludzie patrzą sie jak na wariatke. Nawet ze znajomymi tak mam, że ja potrafie tarzać się ze śmiechu po podłodze i nie mam siły żeby im wyjaśnić z czego sie śmieje a jak już w końcu po pół godziny powiem co mnie tak rozbawiło, to okazuje sie, że to śmieszy tylko mnie, a oni śmieją się ze mnie a nie z tego co ja. Ale jakoś nie jest mi z tym źle. Może i jestem wariatką a może mam takie specyficzne poczucie humoru. Podobno mój śmiech jest zaraźliwy więc coś co rozbawi mnie i wzbudzi we mnie atak śmiechu, poprawia automatycznie humor innym bo śmieją się z mojej reakcji. Na szczęście zawiech jeszcze nie łapie, ale pewnie wszystko przede mną.

tez tak mam a jak w koncu sie uspokoje i opowiem a okazuje sie,ze to suchar i tylko mnei to smieszy to dostaje jeszcze wiekszej glupawki
aa..no i czesto sie zawieszam...co takze mnie bawi

[izia17]

Napisane przez Sweet_21

łapie zwiechy- lajtowy tytuł

A skąd wiesz, że strasznie wyglądasz jak 'odlatujesz'?
Jakoś mi to podejrzane wszystko, albo już jestem przewrażliwiona

Uwierz mi głupio się tak wygląda. Ja miałam takie "zwiechy" w pierwszej klasie szkoły podstawowej. Miałam wybujałą wyobraźnię i mogłam rozmyślać całą lekcję nie wiedząc co się dokoła mnie dzieje, przebudzenie następowało gdy nauczycielka mnie sprowadzała na ziemię i to wcale nie było łatwe. Siedziałam sobie tak wgapiona w jeden punkt, jak jakieś autystyczne dziecko żyłam w innym świecie... ale przeszło mi potem :P

[taszkin]

Napisane przez Dojota

Znajomi zademonstrowali mi jak ja wtedy wygladam...nie zaciekawie.Patrze sie w jeden punkt i nic do mnie nie dociera.nic.

Dojota, czy po tych "odpływach" czujesz się bardziej wypoczęta? Kontrolujesz moment, w którym się zaczyna i dobrowolnie się oddajesz (ale nie myśląc o tym) czy jakby 'budzisz się' już po fakcie? Czy zdarzyło Ci się to w sytuacji, która wymaga od Ciebie aktywności (np. rozmowa w banku czy jazda autem)?

[Dojota]

Napisane przez taszkin

Dojota, czy po tych "odpływach" czujesz się bardziej wypoczęta? Kontrolujesz moment, w którym się zaczyna i dobrowolnie się oddajesz (ale nie myśląc o tym) czy jakby 'budzisz się' już po fakcie? Czy zdarzyło Ci się to w sytuacji, która wymaga od Ciebie aktywności (np. rozmowa w banku czy jazda autem)?

Czy czuje sie bardziej wypoczęta? Na pewno.Jak odlatuje w jakieś miłe momenty (a tak jest najcześciej) przypływa do mnie dobry humor. W zasadzie umiem to kontrolowac tylko wtedy jak zorientuje sie ,ze odpłynełam.Ale czesto nie wiem ,ze mnie nie ma...
W zasadzie nie zdarza mi sie to wtedy jak moj mozg musi byc aktywny...Jednak zdarza mi sie,ze jak mam jakos powazna rozmowe z kims i ktos mowi mi coś np przykrego,waznego dla mojego zycia etc to zanczynam marzyc jak to dalej bedzie itd.I wtedy własnie nie słucham co mowi rozmówca,ale nie wyglądam wtedy jakbym odpłyneła,tylko po prostu nie słucham.
Ale generalnie nie zdarza mi sie to jak naprawde sie musze skoncentrowac.
mam wtedy gdy po prostu mi sie nudzi...gdy nie jestem zainteresowana swiatem zewnetrznym,albo po prostu chce przez moment pożyć w innym świecie.