Rozmowy z obowiązku (?)

[Afra86]

Kolejny jakze ciekawy watek, mego wymyslu , jakze chetnie mam nadzieje odwiedzany i komentowany

Mianowicie, co myslicie na temat sytuacji ,gdy
siedziecie sobie wygodnie w autobusie, ogladacie leniwie oddalajacy sie z kazdym pierdnieciem autobusa krajobrazem . Nagle Wasze oko dostrzega znajoma persone, uswiadamiacie sobie- uch,to ona/on.
Si, znajomy/znajoma.
I co gorsza(?) on/ona tez Was dostrzega ;p
Dosiada sie i co wtedy?
Jak dla mnie zaczyna sie kolejna, uprzejmo-nudna rozmowa o synach/wnukach/ pracy/szkole.
Znam te osobe, ale nie na tyle aby ja lubic i sluchac z zaciekawieniem co ona porabia. Z grzecznosci, prowadze konwersacje, choc z kazda minuta chcialabym zeby juz sobie ta osoba poszla.
Czy Wy chetnie rozmawiacie wtedy, czy moze staracie sie dac do zrozumienia ze nie macie ochoty do rozmowy?

A jak w sytuacji, gdy powiedzmy w poczekalni dopada nas gadatliwe ludzisko, ktore koniecznie musi z nami porozmawiac o swoich chorobach?

nie mowie o milych i naprawde ciekawych rozmowach. Mowie o tych slodko pierdzaco nudnych, ktore prowadzimy z grzecznosci .

Bo ja naprawde czasami mam ochote wlozyc sobie sluchawki w uszy i olac znajomego. Albo udaje ,ze sie ucze i nie mam jak rozmawiac

[aliss0588]

skąd ja to znam... co rusz jak wracam do domu musz natkanąć sie na jakąś znajomą mi osóbke z którą nie mam ochoty rozmawiać
przeważnie mówię że sie spiesze i zmykam biegem jak najdalej od tej osoby
gorzej jak dopadnie mnie w autobusie albo w pociągu, wtedy już nie mam drogi ucieczki i muszę słuchać co, kto z kim i po co, echhh,...

[ewelkaw]

ciekawy pomysł na wątek

u mnie sytuacja zależy od tego czy mam do tej osoby stosunek negatywny czy obojetny...wiadomo jesli pozytywny to pogadac lubie, czas szybciej leci

stosunek negatywny: domyślam sie odrazu, że rozmowa nie będzie ciekawa, odpowiadam półsłówkami nie zadaje pytań, jedynie yhym, aha, tak, nie... modle się przy tym, żeby kierowca przycisnął wreszcie pedal gazu, lub żebym spotkała innego znajomego

stosunek obojetny: staram się o dialog wypytuje o rzeczy które by mnie mogły zainteresowac...

ostatnio mam często taką sytuacje z dziewczyną mojego kuzyna, jeździ ze mną rano autobusem, jakoś ciężko mi znaleźc z nią wspólny język, a że widze, że ona nie lubi rozmawiac o ich związku to rozmawiamy o głupotach i jeśli by mnie ktoś zapytał o czym rozmawiałyśmy to sama bym nie wiedziała...

[benito_mruffkolini]

jak kogoś lubię (chociaż w miarę ) to rozmawiam
jak nie lubię/nie znam - to nie rozmawiam

nie widzę tu problemu

[paulinka3110]

Znam ten ból!
Jak jeździłam do ogólniaka autobusem to nie raz dostrzegała mnie jakaś sąsiadka albo znajoma rodziny z głosnym "Paulinka?! No nie poznałam cię..." i wtedy się zaczynało...

Na pytania w stylu "A gdzie brat się uczy, a gdzie ty?" odpowiadam normalnie ale nigdy nie dałam z siebie wyciągnąć informacji o zdrowiu rodziny itp. Zawsze odpowiadałam "Wszystko dobrze..." Generalnie w takich sytuacjach najlepiej nie patrzeć na rozmówcę! U mnie się to sprawdzało...W autobusie np. patrzyłam w okno wtedy po kilku moich odburknięciach i podziwianiu widoków za oknem ktoś dawał za wygrana i mnie nie męczył!

A w poczekani u lekarza to zawsze się znajdzie chętna do zwierzeń osoba...Chyba nie ma na to rady...Wypada poprostu siedzieć i kiwać głową! Ale się "kulturalnie nie dawać"!

[Afra86]

ajaja benito , no ale wiesz, wyobraz sobie

siedzisz (siedzisz? )
nagle widzi Cie sasiadka
dopada miejsca i z wypiekami na twarzy zaczyna sie emocjonowac, zadawac Ci pytanie blablabla
i co? olewasz?

chyba,ze nie spotkalas sie z taka sytuacja ale gdyby jednak zdarzylo Ci sie podobna sytuacja , to co wtedy? edy ?
a?

[Nija_]

A już myślałam, że tylko ja taka aspołeczna jestem

Czasem zmęczona po szkole, w autobusie, mam takie sytuacje...
mam ochotę spędzić te pół godziny z mp3ką na uszach wgapiając się w okno albo zamknąć oczy i nie myśleć, a tu dosiada się ktoś, kogo nie wypada olać
no i nie olewam, gadam coś, odpowiadam półsłówkami, bo nie umiem nic sensowniejszego wymyślić męczące potwornie

tak, wszystko dobrze, tak, w maturalnej klasie, a no szybko zleciało, też nie wiem kiedy, a no nie wiem jeszcze, zobaczymy, na razie nie chcę zapeszać, ehem, dobrze w domu, nooo pozdrowię, nie zapomnę, taaaak, mama też pewnie ciekawa co u pani

[katison]

oj to jest najgorsze co może być

kiedyś to nawet sąsiadka mnie goniła (taka 65 lat) tzn biegła za mną!! dosłownie,aby zdobyć informacje gdzie to mama pracuje a brat gdzie się uczy czy się żeni może,bo ona musi wiedzieć wszystko oczywiście

a najgorsze jest to,że ja nie lubię kłamać.. wiec coś tam mówię ale się ograniczam do min. informacji
najbardziej uwielbiam słuchać,że tak urosłam szybko
Ja to mam szczęście do plotkar
choć i obcy ludzie często do mnie zagadują na przystanku i opowiadają mi rożne dziwne rzeczy, zawsze przytakuje

[Afra86]

Czasami nachodza mnie refleksje, ze moze sasiad/sasiadka nie maja po prostu z kim pogadac. Albo osoby ,ktore sa dla nas obce i rozmawiajace z nami , sa po prostu samotne ..
Wtedy to inna dla mnie sytuacja.
Aczkolwiek, gdy trafiam na typowa plotkare , to ojoj
albo moj rowiesnik, z ktorym znam sie z podstawowki, ale nic wiecej nas nie laczy:p
Wspolne fale nie dzialaja, nie mam wspolnej plaszczyzny do rozmow, a rozmowe sie przeproawdza ...bo co? bo grzecznosc?
Czasami wydaje mi sie, ze lepiej byloby z gory powiedziec sobie nawzajem -
nie musimy gadac , nie ? ;p

[Lexie]

Mnie zdarza się udawać, że nie poznaję/nie widzę znajomej osoby, z którą nie mam ochoty rozmawiać . Nawet jak tamta osoba mnie zauważyła - zawsze są szanse, że nie podejdzie

A jak już mam to szczęście, że mnie ktoś dopadnie - no to prowadzę taką grzecznościową rozmowę... Chociaż zawsze marzę, żeby się skończyła.

Warszawa to duże miasto i nie tak łatwo spotkać ot tak kogoś znajomego... Natomiast zdarza mi się, że zagadują mnie całkiem obcy ludzie . I z takimi, to już zupełnie nie ma o czym gadać

[nea200pl]

Napisane przez Afra86

Czasami nachodza mnie refleksje, ze moze sasiad/sasiadka nie maja po prostu z kim pogadac. Albo osoby ,ktore sa dla nas obce i rozmawiajace z nami , sa po prostu samotne ..
Wtedy to inna dla mnie sytuacja...

Mnie tez i z grzecznosci rozmawiam. Nie wiem czy mam ufna twarz bo czesto ludzie, ktorych nie znam i spotkalam przypuscmy na przystanku, zaczynaja ze mna rozmawiac o roznych rzeczach, czasami takich ze nie musze o nich wiedziec. Jednak takie zdawkowe rozmowy o wszystkim i o niczym skracaja czas oczekiwania na autobus lub pociag.

Nie znosze natomiast ciekawskich plotkar, ktore wypytuja sie o wszystko od numeru moich nowych skarpetek do pytan z podtekstem w stylu 'jak sie Tatus czuje'.

Aby rozwiazac sprawe natretow mam zawsze sluchawki na uszach - jak widze kogos znajomego to kiwam glowa lub macham reka i siadam w innym miejscu - zazwyczaj to dziala. Jaskiniowiec ze mnie, trudno.

[benito_mruffkolini]

Napisane przez Afra86

ajaja benito , no ale wiesz, wyobraz sobie

siedzisz (siedzisz? )
nagle widzi Cie sasiadka
dopada miejsca i z wypiekami na twarzy zaczyna sie emocjonowac, zadawac Ci pytanie blablabla
i co? olewasz?

chyba,ze nie spotkalas sie z taka sytuacja ale gdyby jednak zdarzylo Ci sie podobna sytuacja , to co wtedy? edy ?
a?

mi się nie zdarzyło?
mam to niesamowite szczęście, że mam więcej znajomych niż zdaję sobie sprawę i nie raz ktoś się na mnie rzucał z uściskami a ja nie wiedziałam kto zacz

zazwyczaj staram się spławić mówię po prostu: przepraszam, spieszę się
albo: przepraszam Cię, ale chciałabym sobie posłuchać muzyczki/poczytać książkę
albo: wybacz, ale nie mam ochoty rozmawiać


w dniach większego stężenia jadu we krwi mniej się cackam udaję, że nie widzę, mówię cześć/ dzień dobry i lezę w drugi koniec tramwaju

i tyle

[Afra86]

uuu benito, to szacun za stwierdzenie " wybacz, ale nie mam ochoty rozmawiać"



ja bym sie czula jakbym kogos urazila..chociaz oczywiste byloby ,ze byloby to po prostu kulturalne wyrazenie swojego asertywnego zdania

[ewelkaw]

ha, a Wy dziewczyny jesteście czasem tymi osobami które zaczynają tą wymuszoną rozmowe?
np. spotykacie kogoś znajomego i zagadujecie?

tak sobie myśle, że ja jestem raczej ofiarą, gdy widze kogoś znajomego to ew. czekam, aż on podejdzie... ew. mówie tylko cześc lub uśmiechne się, że widze

[Afra86]

hmm... ja raczej tez staram sie nie rozpoczynac rozmow ;P

gdy widze juz te osobe na horyzoncie, albo udaje ze jestem zajeta i jej nie zauwazam, i gdy widze ze ona tez mnie olewa, mysle. ... hyyy a wiec ona mnie nie lubi ..
"kali krasc krowy, to dobrze, kalemu ukrasc, to zle "

ale sytuacja oczywiscie sie zmienia, gdy widze osobe, z ktora sie przyjaznie etc.
no ale to juz inna sytuacja

[benito_mruffkolini]

Napisane przez Afra86

uuu benito, to szacun za stwierdzenie " wybacz, ale nie mam ochoty rozmawiać"



ja bym sie czula jakbym kogos urazila..chociaz oczywiste byloby ,ze byloby to po prostu kulturalne wyrazenie swojego asertywnego zdania

ano bo ja podobno słynę z tego, że jestem trochę za bardzo asertywna

Napisane przez ewelkaw

ha, a Wy dziewczyny jesteście czasem tymi osobami które zaczynają tą wymuszoną rozmowe?
np. spotykacie kogoś znajomego i zagadujecie?

tak sobie myśle, że ja jestem raczej ofiarą, gdy widze kogoś znajomego to ew. czekam, aż on podejdzie... ew. mówie tylko cześc lub uśmiechne się, że widze

ja przyznam się, żem gaduła i czasami męczę ludzi
ale jeśli za kimś nie przepadam - odezwę się tylko, kiedy rzeczywiście zajdzie taka potrzeba, z czystej uprzejmości raczej mi się nie zdarza

[ewelkaw]

Napisane przez Afra86

hmm... ja raczej tez staram sie nie rozpoczynac rozmow ;P

gdy widze juz te osobe na horyzoncie, albo udaje ze jestem zajeta i jej nie zauwazam, i gdy widze ze ona tez mnie olewa, mysle. ... hyyy a wiec ona mnie nie lubi ..
"kali krasc krowy, to dobrze, kalemu ukrasc, to zle "

ale sytuacja oczywiscie sie zmienia, gdy widze osobe, z ktora sie przyjaznie etc.
no ale to juz inna sytuacja

oj też tak mam, chociaż wole sobie tłumaczyc to źe tak samo jak ja nie ma ochoty na rozmowe, chociaż jakaś zadra pije w ego

Napisane przez benito_mruffkolini

ano bo ja podobno słynę z tego, że jestem trochę za bardzo asertywna

ja przyznam się, żem gaduła i czasami męczę ludzi
ale jeśli za kimś nie przepadam - odezwę się tylko, kiedy rzeczywiście zajdzie taka potrzeba, z czystej uprzejmości raczej mi się nie zdarza

chętnie bym przejeła troche asertywności, bo u mnie plasuje się na poziomie niemal zerowym, chociaż próbuje z tym walczyc...

[benito_mruffkolini]

Napisane przez ewelkaw

chętnie bym przejeła troche asertywności, bo u mnie plasuje się na poziomie niemal zerowym, chociaż próbuje z tym walczyc...

prosta rzecz
wystarczy sobie postanowić, że będzie się wyraźnie i otwarcie mówiło o swoich myślach/odczuciach (to też zdrowe na nerwy, wiem z autopsji )
niektórzy uważają co prawda, że jestem chamska - ja twierdzę, że to po prostu szczerość


ważne, że mi jest ze sobą dobrze

[ewelkaw]

niby prosta, ale zawsze się zastanawiam czy tej osoby nie uraże lub coś...
jednak staram się teraz bardziej myślec o sobie i dużo częściej odmawiam

[nea200pl]

Napisane przez ewelkaw

ha, a Wy dziewczyny jesteście czasem tymi osobami które zaczynają tą wymuszoną rozmowe?
np. spotykacie kogoś znajomego i zagadujecie?

Nigdy. Jakos niestety nie mam szczescia aby spotkac takie osoby z jakimi mozna normalnie porozmawiac.
Zawsze mowie czesc/dzien dobry, kiwam glowa albo macham reka - tyle.

[Papryczkaa]

fajny wątek

U mnie różnie bywa. Moja reakcja jest różna- w zależności od samopoczucia.
Kiedy jestem zła i nie mam ochoty rozmawiać - to podobno widać i ludzie nawet nie chcą do mnie podchodzić
(zawsze zastanawiało mnie, co ja takiego robie ale nie mam pojęcia muszę mieć chyba bardzo głupią minę )

Czasem mam lenia i nie chcę mi się rozmawiać. Wtedy po prostu nie robię tego mówię krótkie cześć i chowam się na drugim końcu autobusu/ zakrywam nos gazetą/ wkładam słuchawki do uszu.

[AniaWila]

Afra a ja z innej beczki Ty to chyba masz jakies schizy z tym pierdzeniem raz pierdzacy autobus a w nim pierdzaco-slodkie gadki, innym razem pierdzac fiolkami nie no...na moje oko, ma to jakies podloze

[Vibeska]

Nie nawidzę takich sytuacji
Nie znoszę być przymuszana do rozmowy, najczęściej wtedy idzie o pogodzie, bo to taki neutralny temat.
Czasem chwila w windzie dłuży mi się w nieskończoność.
A jak już widzę moją sąsiadkę potrafię uciec jej sprzed nosa: robi taki wywiad że człowiek czuje się jak po zeznaniach dla Gestapo.

Ja nie jestem zbyt asertywna dlatego zazwyczaj wbrew mojej woli daję się wciągnąć w takie rozmowy.
Zazwyczaj o tej nieszczęsnej pogodzie

PS. co z tym pierdzeniem

[izia17]

Jeżeli tylko nie przysiada się do mnie jakaś babulinka albo ktoś kogo nie znam z imienia ani nazwiska ale ten ktoś mnie zna (warunki małomiasteczkowe) to bardzo chętnie rozmawiam ostatnio przegadałam połowe drogi z Michałem, który jest kolega mojego kolegi i rozmawiało mi się świetnie

[isa666]

Ja na szczęście nie mam zbyt wielu znajomych, których mogę nagle spotkać np. w autobusie
Ale faktem jest, że nieraz mam takie szczęście, że jakaś obca osoba się dosiada i zaczna cos tam do mnie nawijać np. jakaś starsza pani o tym, że kupiła sobie coś tam albo, że była u lekarza i jakie to choroby jej wykrył
Czasem mnie to wkurza, ale staram się tylko wtedy kwitować to wszystko mrucząc pod nosem "yhym"

Poza tym jeśli już spotkam kogoś znajomego, to ewentualnie się przywitam, ale jak ta 2 strona nie zacznie rozmowy to ja pierwsza się nie odzywam

[elianka]

ja też kwituję yhm i udaję, że śpię

[zizou]

hehehehe

uwielbiam takie 'autobusowe-poczekalniowe' rozmowy. czasami udaje zainteresowanie,w tracam pytania czy cus, ale czesciej po prostu z grzecznosci przytakuje a myslami bladze gdzies daleko.

nie lubie takich sytuacji. mecza mnie i denerwuja. zwlaszcza kiedy wracam do domu po meczacym dniu a tu nagle dopada mnie jakas znajoma mojej babci - i oczekuje ode mnie monologu na temat nestorki - a ja czlowiekiem chetnym do zwierzen absolutnie nie jestem i mowie tylko ze 'babcia ma sie dobrze' czy cos podobnego.

czasami ide w bezczelne i gdy taka osoba mnie zauwaza ja po prostu udaje, ze nie widze - bladze dalej wzrokiem po autobusie badz wpatruje sie bezmyslnie za okno.

irytuja mnie tez takie pogadanki z nieznajomymi - nieznajoma chce byc uprzejma i na sile zacyzna rozmawiac - o pogodzie, szkole, krajobrazie za oknem... wtedy to mnie trafia i robie dobra mine do zlej gry, ale na krotko. potem wyjmuje telefon, pisze smsa do mamy/kolezanki czy cos zeby do mnie zadzownila, potem z przepraszajaca mina odbieram ten telefon i odplywam w rozmowie

reasumujac - nie lubie, gdy zaczepiaja i rozmawiaja ze mna ludzie czy to znajomi czy nie. ja mam swoj wlasny swiat i nie lubie byc z neigo wyciagana za kolnierz

[ilo16na]

JA to jestem aspoleczna i kocham jedna rzecz na swiecie:swiety spokoj.
Lubie cisze spokoj jak wracam do domu pieszo albo chodze po miescie lubie jak nikt mi nie przeszkadza albo u lekarza.
Uwaga gryze wtedy

[xyoko]

Zdarza mi się udawać, że kogoś nie widzę (ewentualnie nie poznaję). Ale nie lubię takich sytuacji, bo potem mam wyrzuty sumienia. Czasem zdarza mi się powiedzieć "cześć" i zwiać na drugi koniec tramwaju i tam spokojnie zająć się np. lekturą
Ale jeżeli jest to np. osoba starsza, to jakoś mi tak niezręcznie i udaję, że słucham, czasem przytakując lub odpowiadając na pytania.
Ogolnie nie lubię nieciekawych rozmow o niczym, dlatego sama nie podchodzę do osob, ktorych nie lubię albo nie znam na tyle dobrze, żeby interesowałao mnie co u niej/niego słychać (i vice versa).

[emememsik]

Ojj, ja chyba też jestem jakaś aspołeczna, bo nienawidzę spotykać mniej lub bardziej znajomych mi ludzi w pojazdach komunikacji miejskiej. Wyjątkiem są oczywiście osoby, z którymi zawsze mam temat do rozmów i nigdy nie możemy się wygadać. No ale umówmy się, że takich osób nie jest dużo i na dodatek ich właśnie nie mam szczęścia często spotykać.

Nienawidzę tych wymuszonych rozmów o niczym. A już zwłaszcza z osobami, których nie darzę szczególną sympatią, ale nie mogę im tego za bardzo okazać (np. znajomi z pracy ).

Czasami to nawet zdarzało mi się wysiąść wcześniej, jak już nie wytrzymywałam. Często po prostu odwracam się tyłem, żeby dana osoba mnie nie rozpoznała, albo uciekam jak najdalej zanim zacznie rozmowę.