Najbardziej stresujące kwestie związane ze ślubem, weselem, zaręczynami.

[blackcherry12]

Zakładam wątek, bo nie znalazłam podobnego Dziewczyny! Co dla Was jest, lub było najbardziej stresującą rzeczą związaną ze ślubem?

Sama organizacja wszystkiego jest dla mnie niczym w porównaniu do strachu przed pierwszym tańcem. Wy też tak macie? Ojej przecież w takim stresie, kiedy wszyscy goście na nas będą patrzeć, to może wyjść cyrk a nie taniec:P A najgorsze jest to, że mój TŻ to wcale się do prób nie kwapi i się wyśmiewa z tego, a ja mam taki stres, jak stąd do Honolulu

Dwa- przysięga. Piękne, ale stresujące. Nietrudno o przejęzyczenie, zająknięcie, zapomnienie tekstu. A mały troll kamerzysta, czuwa żeby ten najważniejszy moment uchwycić

Zmówiny- spotkanie swatów, czyli naszych rodziców. Dwa dni przed nie spałam, że się nie polubią;P

Niektóre moje koleżanki walnęły sobie jednego przed południem. Ja bym chyba się bała, ze odwalę jakąś szopkę haha:P Macie jakieś pomysły jak radzić sobie ze stresem w ten piękny dzień?

[claudusiaaaaa]

Napisane przez blackcherry12

Zakładam wątek, bo nie znalazłam podobnego Dziewczyny! Co dla Was jest, lub było najbardziej stresującą rzeczą związaną ze ślubem?

Sama organizacja wszystkiego jest dla mnie niczym w porównaniu do strachu przed pierwszym tańcem. Wy też tak macie? Ojej przecież w takim stresie, kiedy wszyscy goście na nas będą patrzeć, to może wyjść cyrk a nie taniec:P A najgorsze jest to, że mój TŻ to wcale się do prób nie kwapi i się wyśmiewa z tego, a ja mam taki stres, jak stąd do Honolulu

Dwa- przysięga. Piękne, ale stresujące. Nietrudno o przejęzyczenie, zająknięcie, zapomnienie tekstu. A mały troll kamerzysta, czuwa żeby ten najważniejszy moment uchwycić

Zmówiny- spotkanie swatów, czyli naszych rodziców. Dwa dni przed nie spałam, że się nie polubią;P

Niektóre moje koleżanki walnęły sobie jednego przed południem. Ja bym chyba się bała, ze odwalę jakąś szopkę haha:P Macie jakieś pomysły jak radzić sobie ze stresem w ten piękny dzień?

Mój ślub wprawdzie dopiero za 8 miesięcy, więc pomyśleć można, że nic mnie jeszcze nie stresuje, ale jednak. Serce mi mocniej wali na myśl o przysiędze, ponieważ przy publicznych wystąpieniach próbuję wszystko powiedziec na jednym oddechu, przez co brakuje mi powietrza i zaczynam się hmmm... jąkać, czy jak to nazwać. :P Drugim, choć mniejszym stresem jest dla mnie pierwszy taniec. Jak sobie poradzę ze stresem, nie wiem :P Ale na pewno nie strzelę sobie kieliszka, bo jako osoba pijąca raz w roku trochę wina mogłabym przestać sie odpowiednio kontrolować

[Antilia]

To ja chyba jednak bardziej się stresuje organizacją. Taniec, przysięga... no i co z tego, że głos zadrży? Nie jestem aktorką, żeby nad wszystkim panować, byle pamiętać o uśmiechu i nie wstydzić się emocji

[claudusiaaaaa]

Napisane przez Antilia

To ja chyba jednak bardziej się stresuje organizacją. Taniec, przysięga... no i co z tego, że głos zadrży? Nie jestem aktorką, żeby nad wszystkim panować, byle pamiętać o uśmiechu i nie wstydzić się emocji

Uważam, że każda z nas drży i martwi się o coś innego Ale to zupełnie normalne.

[Antilia]

Napisane przez claudusiaaaaa

Uważam, że każda z nas drży i martwi się o coś innego Ale to zupełnie normalne.

No ja z pewnością będę się emocjonować, po prostu się tym nie martwię - dla mnie to jakby wpisane w ślub

[claudusiaaaaa]

Napisane przez Antilia

No ja z pewnością będę się emocjonować, po prostu się tym nie martwię - dla mnie to jakby wpisane w ślub

Jestem przekonana, że w trakcie przysięgi będę płakać, bo jestem maksymalnie wrażliwa, ale nie krępuje mnie ta świadomość. Tak jak piszesz, nie należy się wstydzić emocji. Poza tym nawet jeśli cos nam nie wyjdzie, to w kościele i na sali będzie nasza rodzina, najbliżsi, którzy na pewno zrozumieją, bo większość pewnie przeżywała to samo. I mimo, że ja tez to rozumiem, to niestety, niełatwo opanować mi strach przed przysięgą.

[blackcherry12]

Napisane przez Antilia

No ja z pewnością będę się emocjonować, po prostu się tym nie martwię - dla mnie to jakby wpisane w ślub

dokładnie, każda sytuacja w życiu związana jest z jakimiś emocjami dla niektórych może być to stres nie do ogarnięcia, pozostali sobie jakoś radzą, każdy człowiek jest inny
niemniej jednak, ja należę do takich, które bardzo przeżywają takie chwile. Nie wiem, co będzie w dniu ślubu... Może okaże się, że cały stres zejdzie i pójdę wyluzowana jak nigdy:P

[claudusiaaaaa]

Napisane przez blackcherry12

dokładnie, każda sytuacja w życiu związana jest z jakimiś emocjami dla niektórych może być to stres nie do ogarnięcia, pozostali sobie jakoś radzą, każdy człowiek jest inny
niemniej jednak, ja należę do takich, które bardzo przeżywają takie chwile. Nie wiem, co będzie w dniu ślubu... Może okaże się, że cały stres zejdzie i pójdę wyluzowana jak nigdy:P

Bądźmy dobrej myśli Kiedy jest Twój wielki dzień?

[Wiolinkax]

dla mnie stresujący będzie moment pierwszego tańco ponieważ razem z Tż będziemy mieli wymyślony układ skłądający sie z walca i rock&rolla zobaczymy jak to będzie najwyżej coś nie wyjdzie i już, nie będę z tego powodu płakać napewno

[claudusiaaaaa]

Napisane przez Wiolinkax

dla mnie stresujący będzie moment pierwszego tańco ponieważ razem z Tż będziemy mieli wymyślony układ skłądający sie z walca i rock&rolla zobaczymy jak to będzie najwyżej coś nie wyjdzie i już, nie będę z tego powodu płakać napewno

Hehe, ja też chciałam mieć układ, ale doszłam do wniosku, że nie będę sobie dokładać stresu Trzymam kciuki za Ciebie

[verumka]

Jestem osobą bardzo wrażliwą, płaczliwą i generalnie nieodporną na stres dlatego też sądziłam, że przed i w dniu ślubu będę się okropnie stresować WSZYSTKIM i strasznie się bałam że będę płakać w trakcie przysięgi, bo ja potrafię płakać ze wzruszenia nawet przy jakiejś smutnej piosence poza tym miałam w pamięci obraz mojej siostry, która brała ślub 12 lat temu i potwornie się denerwowała na samej ceremonii. Tymczasem, im bliżej ślubu było, tym bardziej ja byłam spokojna może troszkę na początku się denerwowałam tym, że nie zdążymy wszystkich spraw organizacyjnych załatwić, ale jak już wszystko było załatwione, a nam pozostały tylko ostatnie drobnostki to ja... zupełnie się zrelaksowałam nie denerwowałam się nic, a nic a w dniu ślubu byłam wesoła, uśmiechnięta, zrelaksowana i kompletnie nie zestresowana sama sobie się dziwiłam nawet pierwszy taniec mnie nie przerażał - bardziej się nim stresował mój TŻ wszystko mi minęło szybko i bezboleśnie wszystkim PM-kom życzyłabym takiego nastroju w dniu ślubu

[oriane]

Zareczyny byly stresujace o dziwo. Bylismy sam na sam, wygladalam jak panda ze wzruszenia, a rece mi sie trzesly chyba z godzine

Organizacja jak narazie nie jest stresujaca, chociaz jeszcze duzo czasu, narazie mamy z glowy sale, foto i DJ.

Co do samego slubu to moze mi lezka uciec podczas przysiegi, no i taniec bo nie lubie byc tak na swieczniku.

Ale jestem dobrej mysli

[GothicLolita22]

Ja się niesamowicie stresowałam przygotowaniami - wyszukiwaniem fotografa, grajka itp. Bo okazało się, że nieco zbyt późno się za to zabraliśmy i ci których chcieliśmy byli już zajęci Ponadto mieliśmy wesele w takim lokalu, w którym do wyboru była większa i mniejsza sala i zarezerwowaliśmy tę mniejszą i potem tygodniami biłam się z myślami czy dobrze zrobiliśmy, a kiedy wreszcie zdecydowałam się na zmianę na tę większą, okazało się że ktoś już ją wynajął I od tamtej chwili źródłem stresu była dla mnie myśl jak to się odbędzie, że 2 wesela w jednym lokalu itp. O przysiędze w ogóle nie myślałam, jakoś się nie obawiałam że coś mogłoby pójść źle, za to oboje mieliśmy straszny stres przed pierwszym tańcem, jako że oboje nie za świetnie tańczymy Koniec końców wszystko udało się świetnie, nie było żadnych problemów związanych z tym, że na dole było drugie wesele a pierwszy taniec wypadł świetnie, jak nigdy na próbach Gdybym wiedziała, że wszystko tak dobrze się uda to bym się tyle nie stresowała, ale niestety obawy są naturalną rzeczą przed tym najważniejszym dniem w życiu

[claudusiaaaaa]

Wszystko będzie dobrze, na przysięgach się nie zająkniemy, pierwszy taniec wyjdzie jak nigdy wczesniej, a i stres przy przygotowaniach, będziemy później wspominać z uśmiechem, bo przecież każdej z nas zależy, żeby był to najpiękniejszy dzień w życiu

[Visez]

Mnie na chwilę obecną najbardziej stresuje moment w którym narzeczony zobaczy mnie po raz pierwszy w tej całej oprawie Ciekawa jestem strasznie jak zareaguje

[margot1991]

Napisane przez Visez

Mnie na chwilę obecną najbardziej stresuje moment w którym narzeczony zobaczy mnie po raz pierwszy w tej całej oprawie Ciekawa jestem strasznie jak zareaguje

no właśnie ! przecież na co dzień nas nie widzi tak odpicowanych
po drugie ja się boję że mi głos zadrży na przysiędze - ile razy byłam na ślubie i były przysięgi to mi się łezka kręciła a patrząc wtedy na młode pary wyglądały się być na totalnym luzie - ja nie wiem jak to zniosę jak cały Kościół będzie Cię słuchał i patrzył się na Ciebie

[Visez]

E tam przysięga luzik, tego się nie boję, wystarczy powtarzać za księciem Gorzej jak wypalę "biorę sobie Ciebie M.za żonę" Albo on że za męża

[claudusiaaaaa]

Ooo tak reakcja jak mnie zobaczy, też mnie przeraża... :P

[misiadelko]

Mnie przeraza chodzenie po salonach i kupowanie sukni, jeszcze rok do tego a już mi się niedobrze robi na ta myśl, nic mi się nie podoba na co mnie stać...

[Visez]

Napisane przez misiadelko

Mnie przeraza chodzenie po salonach i kupowanie sukni, jeszcze rok do tego a już mi się niedobrze robi na ta myśl, nic mi się nie podoba na co mnie stać...

Poszukaj na allegro, piękne suknie można kupić do tysiąca zł. Gorzej jak się człowiek napali na model 2013 którego jeszcze nie ma w używanych i nic innego się nie podoba (ja):/

[claudusiaaaaa]

Napisane przez misiadelko

Mnie przeraza chodzenie po salonach i kupowanie sukni, jeszcze rok do tego a już mi się niedobrze robi na ta myśl, nic mi się nie podoba na co mnie stać...

Właśnie teraz jest najlepszy czas na kupienie sukni ślubnej, ponieważ są wyprzedaże i obnizki cen przed wprowadzeniem nowych kolekcji. Może warto pochodzić, bo kto wie, akurat się coś spodoba w stosownej cenie

[Visez]

Napisane przez claudusiaaaaa

Właśnie teraz jest najlepszy czas na kupienie sukni ślubnej, ponieważ są wyprzedaże i obnizki cen przed wprowadzeniem nowych kolekcji. Może warto pochodzić, bo kto wie, akurat się coś spodoba w stosownej cenie

Już raczej po obniżkach... wszędzie są już kolekcje 2013 przynajmniej tam gdzie byłam. W jednym było kilka przecenionych ale nawet mierzyć nie chciałam były straszne No i rok to jeszcze za wcześnie na suknie, potem spodoba się inna i nic już się nie poradzi

[claudusiaaaaa]

Napisane przez Visez

Już raczej po obniżkach... wszędzie są już kolekcje 2013 przynajmniej tam gdzie byłam. W jednym było kilka przecenionych ale nawet mierzyć nie chciałam były straszne No i rok to jeszcze za wcześnie na suknie, potem spodoba się inna i nic już się nie poradzi

Aha, no ja ostatnio jeździłam i w większości salonów mówili, że nowe kolekcje wprowadzają od połowy grudnia. Nie mniej, mieszkamy pewnie w dwóch różnych regionach, więc jakieś różnice na pewno są

[Lea_ny]

Napisane przez claudusiaaaaa

]I mimo, że ja tez to rozumiem, to niestety, niełatwo opanować mi strach przed przysięgą.

Jakiś czas przed ślubem stresowałam się głównie tym czy wszystko dobrze wyjdzie (teraz już kompletnie nie pamiętam co dokładnie mnie niepokoiło ) - ale w tygodniu poprzedzającym ślub zaczęło mi przechodzić, a ze 2 dni przed już w ogóle minął ten stres: wszystkie inne uczucia zostały wyparte przez wszechogarniającą mnie radość!

Dopiero 10 minut przed wyjściem do kościoła zaczęłam się trochę stresować tym, że będzie sporo ludzi i wszyscy będą na mnie patrzeć (a jestem baaaardzo nieśmiała - wiele lat walczyłam z fobią społeczną, więc bycie w centrum uwagi to dla mnie koszmar ).
Ale kiedy przekroczyłam próg kościoła i zobaczyłam TŻ-a (tata odprowadzał mnie do ołtarza), to momentalnie przestałam zwracać uwagę na to co dzieje się wokoło - zupełnie jakby ten tłum ludzi zniknął! Niesamowita sprawa A potem ogarnęła mnie już tak wielka radocha, ze żaden stres nie miał szans na powrót!

[claudusiaaaaa]

Napisane przez Lea_ny

Jakiś czas przed ślubem stresowałam się głównie tym czy wszystko dobrze wyjdzie (teraz już kompletnie nie pamiętam co dokładnie mnie niepokoiło ) - ale w tygodniu poprzedzającym ślub zaczęło mi przechodzić, a ze 2 dni przed już w ogóle minął ten stres: wszystkie inne uczucia zostały wyparte przez wszechogarniającą mnie radość!

Dopiero 10 minut przed wyjściem do kościoła zaczęłam się trochę stresować tym, że będzie sporo ludzi i wszyscy będą na mnie patrzeć (a jestem baaaardzo nieśmiała - wiele lat walczyłam z fobią społeczną, więc bycie w centrum uwagi to dla mnie koszmar ).
Ale kiedy przekroczyłam próg kościoła i zobaczyłam TŻ-a (tata odprowadzał mnie do ołtarza), to momentalnie przestałam zwracać uwagę na to co dzieje się wokoło - zupełnie jakby ten tłum ludzi zniknął! Niesamowita sprawa A potem ogarnęła mnie już tak wielka radocha, ze żaden stres nie miał szans na powrót!

Też wierzę, że cały stres minie, kiedy zobaczę TŻ. Razem pójdziemy do ołtarza, więc liczę że będzie moją ostoją w tym momencie I oby się nie zawiódł jak mnie zobaczy :P

[talkative2]

Jak dla mnie to do ostatniego dnia byłam na zupełnym lajcie (pomijając rzeczy, które się zaczęły sypać i tym się zaczęłam przejmować, ale ogólnie - spokój). Ale jak już sie w piątek położyłam do łóżka to kaplica. Nie zmrużyłam oka nawet na minutę! Później znowu były komplikacje od południa (m.in. wystawiła mnie makijażystka) , no to kolejny stres. W kościele był mega-stres do mometu przysięgi. Pamiętam, że normalnie aż mi duszno było, a dodatkowo ten gorset ściskający żebra dobrze, że mnie nie musieli wynosić z kościoła Z momentem zakończenia przysięgi wszystko wyparowało.. Normalnie totalny lajt.. W drodze na salę w samochodzie już śmialiśmy, żartowaliśmy, a ja w ogóle nie czułam, że jadę na własne wesele... Przed pierwszym tańcem też się nie stresowałam, chociaż obiadu nie byłam w stanie zjeść, ale to jeszcze chyba przez te emocje z ceremonii. Później już wpierniczałam wszystko

[claudusiaaaaa]

Napisane przez talkative2

Jak dla mnie to do ostatniego dnia byłam na zupełnym lajcie (pomijając rzeczy, które się zaczęły sypać i tym się zaczęłam przejmować, ale ogólnie - spokój). Ale jak już sie w piątek położyłam do łóżka to kaplica. Nie zmrużyłam oka nawet na minutę! Później znowu były komplikacje od południa (m.in. wystawiła mnie makijażystka) , no to kolejny stres. W kościele był mega-stres do mometu przysięgi. Pamiętam, że normalnie aż mi duszno było, a dodatkowo ten gorset ściskający żebra dobrze, że mnie nie musieli wynosić z kościoła Z momentem zakończenia przysięgi wszystko wyparowało.. Normalnie totalny lajt.. W drodze na salę w samochodzie już śmialiśmy, żartowaliśmy, a ja w ogóle nie czułam, że jadę na własne wesele... Przed pierwszym tańcem też się nie stresowałam, chociaż obiadu nie byłam w stanie zjeść, ale to jeszcze chyba przez te emocje z ceremonii. Później już wpierniczałam wszystko

Fajnie, nie mogę się doczekać, kiedy na będę się wypowiadac z perspektywy mężatki, która ma juz ten stres za sobą Choc z pewnością jest to najlepszy stres w moim życiu.

[talkative2]

claudusiaaaaa - powiem Ci, że wesele udało nam się niewiarygodnie. Mimo, że łaściwie wszyscy usługodawcy nie wywiązali się właściwie z umów (no, oprócz DJa), stres był ogromny przez to, ale samo wesele wyszło tak, że lepiej chyba nie mogło. Aż nie mogliśmy w to uwierzyć, bo myśleliśmy, że będzie nas dalej prześladował ślubny pech. Ale koniec końców akurat w ten dzień los postanowił zmienić kierunek i było bosko. Niemniej, jeśli miałabym być szczera, to mimo, że była to najlepsza impreza w moim życiu i goście również byli naprawdę bardzoo zadowoleni, to takich stresów nie chciałabym już przeżyć... Najgorsze, kiedy musisz się denerwować nie ze swojej winy, a osoby, które rezerwowało się z 2-lenim albo z rocznym wyprzedzeniem i dało się im sporą kasę zawodzą.
Nie wiem czy gdybym miała jeszcze raz wybór , to nie zdecydowałabym się na mini uroczystość z kilkoma najbliższymi osobami..

[claudusiaaaaa]

Napisane przez talkative2

claudusiaaaaa - powiem Ci, że wesele udało nam się niewiarygodnie. Mimo, że łaściwie wszyscy usługodawcy nie wywiązali się właściwie z umów (no, oprócz DJa), stres był ogromny przez to, ale samo wesele wyszło tak, że lepiej chyba nie mogło. Aż nie mogliśmy w to uwierzyć, bo myśleliśmy, że będzie nas dalej prześladował ślubny pech. Ale koniec końców akurat w ten dzień los postanowił zmienić kierunek i było bosko. Niemniej, jeśli miałabym być szczera, to mimo, że była to najlepsza impreza w moim życiu i goście również byli naprawdę bardzoo zadowoleni, to takich stresów nie chciałabym już przeżyć... Najgorsze, kiedy musisz się denerwować nie ze swojej winy, a osoby, które rezerwowało się z 2-lenim albo z rocznym wyprzedzeniem i dało się im sporą kasę zawodzą.
Nie wiem czy gdybym miała jeszcze raz wybór , to nie zdecydowałabym się na mini uroczystość z kilkoma najbliższymi osobami..

To fajnie, że wszystko Wam wyszło jak chcieliście. Mam nadzieję, że z nami będzie tak samo
Kurcze, przykro, że musieliście się denerwować przez kogoś, komu zaufaliście i powierzyliście zadania w tym ważnym dniu. Mam nadzieję, że nie będę mieć takich przygód, bo chyba zwariuję

[blackcherry12]

Napisane przez talkative2

Jak dla mnie to do ostatniego dnia byłam na zupełnym lajcie (pomijając rzeczy, które się zaczęły sypać i tym się zaczęłam przejmować, ale ogólnie - spokój). Ale jak już sie w piątek położyłam do łóżka to kaplica. Nie zmrużyłam oka nawet na minutę! Później znowu były komplikacje od południa (m.in. wystawiła mnie makijażystka) , no to kolejny stres. W kościele był mega-stres do mometu przysięgi. Pamiętam, że normalnie aż mi duszno było, a dodatkowo ten gorset ściskający żebra dobrze, że mnie nie musieli wynosić z kościoła Z momentem zakończenia przysięgi wszystko wyparowało.. Normalnie totalny lajt.. W drodze na salę w samochodzie już śmialiśmy, żartowaliśmy, a ja w ogóle nie czułam, że jadę na własne wesele... Przed pierwszym tańcem też się nie stresowałam, chociaż obiadu nie byłam w stanie zjeść, ale to jeszcze chyba przez te emocje z ceremonii. Później już wpierniczałam wszystko

o jaaaaaa? jak to wystawiła Cię makijażystka? Co zrobiłaś?