Ludzie z błyskiem w oku

[sylwónia]

I nie chodzi mi tutaj o premiera K., którego określiła tak kiedyś jego wieloletnia wielbicielka Jola

Mam na myśli ludzi, którzy robią coś absolutnie fascynującego, coś niebanalnego i często zupełnie oderwanego od rzeczywistości. O takich, którzy wyszli ze schematu pt.: "Skończę studia, w wieku 25 lat wezmę ślub, potem dzieci-najlepiej parka, ale żeby chłopiec był starszy, a dziewczynka niebieskooka, zbudujemy sobie biały domek z czerwoną dachówką i kupimy grilla" .Wiem, ze to co tutaj napisałam to paskudny stereotyp, ale mam nadzieję, że choć odrobinę przybliży, co autorka wątku miała na mysli

Chodzi mi o ludzi , którzy stają w poprzek. Nie boją się realizować najśmielszych pomysłów, nawet (i najczęsciej) za cenę tej względnej stabilizacji (tak rodzinnej jak i finansowej) do której większość dąży. Ludzi z głową pełną idei , które koniecznie trzeba zrealizować natychmiast. Takich co to nie usiedzą za biurkiem , przed szklanym ekranem, bo ich nosi Takich, co szukają własnej ścieżki i prawdopodobnie nigdy się mentalnie nie zestarzeją.
W stylu : wszyscy wiedzą, że się nie da, aż przychodzi taki jeden , który nie wie i on to robi Z apetytem na życie , z energią, z optymizmem. Żeby było budująco , że jednak można, że nie żyjemy w roku 1984...

Bezpośrednio zainspirował mnie artykuł w Angorze, o Lawendowej Pani. Owa Pani , skończyła etnografię (ładnych parę lat temu jak wynika z artykułu), po czym na początku lat 90' założyła firmę brokerską, by zarobić na życie. Gdy zarobiła firmę zamknęła, kupiła ziemię na Warmii i uprawia lawendę. Od kiedy przeczytała "Pachnidło" Suskinda zamarzyła jej się firma kosmetyczna. I stworzyła manufakturę Lawendowe Pole. Mieszka w drewnianej łemkowskiej chacie, którą kupiła w Beskidzie Niskim. Tyle, że tam nie chciała mieszkać (lawenda rośnie do 800 m. n. p. m. ) więc chatę rozebrała, przetransportowała na drugi koniec Polski i ponownie poskładała (z artykułu nie wynika, no ale najprawdopodobniej samodzielnie tego nie zrobiła) .
Z odwiedzin rodziny na Litwie przywiozła sobie "Sprawocznik piecznika" ("Poradnik zduna" ) i zaczęła stawiać piece, najpierw sobie, potem znajomym. Pisze artykuły do kobiecych pism, tłumaczy książki.
Dla zainteresowanych: www.lawendowepole.pl

Gdyby znikły wszystkie ograniczenia, finansowo-czasowo-emocjonalne właśnie takie życie chciałabym prowadzić. Tym bardziej podziwiam ludzi, którzy potrafią się tak dalece wyizolować we własnym świecie.

Może podam jeszcze dwa przykłady:

• Janusz L. Wiśniewski. Mimo, że jego proza raczej do mnie nie trafia, wydaje się egzaltowana i zbyt mocno pokazuje momenty, w których czytelnik koniecznie powinien się wzruszać, a tego nie lubię. To jednak ktoś kto jest doktorem informatki i dr hab chemii, naukowcem, pisarzem, a kiedyś dalekomorskim rybakiem musi być dość osobliwą postacią.
• Krzysztof Bosak I zdaję sobie sprawy jak niepopularny może być mój osąd Nie zamierzam wstąpić do LPR tudzież Wszechpolskiej Młodzieży, nie popieram 99 % jego pogladów. Było dużo momentów, w których pomyślałam "Co za idiota" , nie toleruję jego nietolerancji. Aczkolwiek jest w tym chłopaku coś takiego, co wzbudza we mnie szacunek. Za wierność poglądom, za swego rodzaju wszechstronność, za poświęcenie karierze, za inteligencję. Za takie właśnie stawanie w poprzek.

Dwie ostatnie osoby, które podałam to osoby publiczne, a głównie chodzi mi o tych mniej znanych.

Szukałam, szukałam, a jakże. Jeśli zbyt mało to z góry przepraszam

[201710120930]

Sylwóniu -uprzedziłaś mnie
Myślałam,zeby machnąć wątek pt'' Czy masz ciekawe życie? ''
Ale się wystraszyłam,ze chyba sama nie udzielilabym takiej odpowiedzi jaka by mnie satysfakcjonowala do końca.
Człowiek zasklepia sie praca- dom,szkola -dom,wakacje -sylwester
..i co wtorek urodziny .
Zazdroszczę (?) ludziom bardzo ciekawego zycia .
Ale chyba nie wszyscy mogą być kolorowi.
Moja znajoma zrobiła prawko na drugi dzień !! jechala sama na drugi kraniec Polski a np kumpel dzwonił,że sie spakował i własnie sprzedaje kebaby na placu Pigalle
Ja taka nie jestem. No nie ,myślę,ze odrobinę szaleństwa we mnie siedzi,ale odrobinę
Ludzi z pasją lubię ale bez tego szaleństwa,ktore często im towarzyszy tzn potrafią człowiekowi truć 3 godz o czymś o czym nie mam bladego pojęcia.
Róznie bywa.Znam ludzi ,którzy sie zarzekali ,ze jak krawat to sie tylko na nim powieszą a.. dziś ?
Ja właściwie nie mam nic na przeciw zmianom ,idealy pewnie trzeba pielęgnować /tak żeby spojrzec sobie w twarz!/ ale trwanie niezmiennie w jednym stanie lat.. dzieści ? To tak jak kobieta ,ktora od 30 lat nie zmienia fryzury i makijazu. I tez łatwo popaść w smieszność
-------

Też akurat wczoraj jestem po lekturze w Focusie krótkiego wyrywka z wojennych wspomnień Kazimierza Leskiego.No kto o nim słyszał ? Ja przedtem nie.
Skromny człowiek a jego życiorys nadawałby sie na scenariusz flmowy gdzie perypetie Hansa Klossa to dreszczyk rodem z misia Uszatka.
Podziwiam takich ludzi chyba najbardziej.
Nikomu nie znanych bohaterów.

[Tusio]

moja przyjaciolka jest taka oryginalna, zywiolowa, ma wiele pomyslow. ubiera sie oryginalnie, z fantazja, pieknie maluje, z latwoscia nawiazuje nowe znajomosci (w zwyklych miejscach). bedac przy niej, czuje, ze moge sie od niej uczyc-tej spontanicznosci, pewnosci siebie, odwagi, by zyc po swojemu.

[layla_lbn]

Napisane przez sylwónia

I nie chodzi mi tutaj o premiera K., którego określiła tak kiedyś jego wieloletnia wielbicielka Jola

Mam na myśli ludzi, którzy robią coś absolutnie fascynującego, coś niebanalnego i często zupełnie oderwanego od rzeczywistości. O takich, którzy wyszli ze schematu pt.: "Skończę studia, w wieku 25 lat wezmę ślub, potem dzieci-najlepiej parka, ale żeby chłopiec był starszy, a dziewczynka niebieskooka, zbudujemy sobie biały domek z czerwoną dachówką i kupimy grilla" .Wiem, ze to co tutaj napisałam to paskudny stereotyp, ale mam nadzieję, że choć odrobinę przybliży, co autorka wątku miała na mysli

Napiszę w sumie, trochę nie na temat.
Moja rodzina właśnie taka jest: najpierw studia, praca, później:dzieci, dom etc. Mam starszego brata (młodszego też), a sama niebieskooka jestem dom nasz też ma czerwoną dachówkę, ale to nie o tym miało być. Kiedy się urodziłam to mój ojciec był na wychowawczym, schemat powyżej nie był jeszcze w powszechnym "użyciu", ale to było dawno i wtedy to oni właśnie szli trochę "pod prąd"

A co do tematu i raczej teraźniejszości
Ja raczej nie należę do takich ludzi, ten powszechny teraz model rodziny odpowiada mi jak najbardziej, sama wychowałam się w taki rodzinie i byłam/jestem bardzo szczęśliwa. Wiem, że mało to oryginalne, ale ja zamierzam właśnie tak zrobić: skończyć studia, później praca w naszym kraju, dopiero potem: dom, rodzina, później emerytura i domek na wsi etc., ale taki "system" mi po prostu odpowiada, do takiego jestem przyzwyczajona i gdybym chciała zrobić "inaczej, oryginalniej" działałabym wbrew sobie.

Chociaż wydaje mi się, że dzisiejszy model rodziny się bardzo szybko zmienia, szczególnie w Polsce właśnie, wygląda to mniej więcej tak: kończę studia, wyjeżdżam do pracy do UK/USA, gdziekolwiek...

Mam kilku znajomych, którzy idą "pod prąd", ja nie mam nic przeciwko, jeśli są szczęśliwi to OK

[sylwónia]

Napisane przez Tusio

moja przyjaciolka jest taka oryginalna

,

dlaczego ?

zywiolowa, ma wiele pomyslow.

np. jakich?

ubiera sie oryginalnie, z fantazja,

tzn.jak?

pieknie maluje,

np.co?

z latwoscia nawiazuje nowe znajomosci (w zwyklych miejscach).

np. z kim?

Przepraszam, że tak ostentacyjnie pocięłam, ale chodzi mi o konkrety. Bo takie najbardziej przemawiają do wyobraźni

Kazimierza Leskiego zaraz idę wyguglować , bo mnie zaciekawiłaś, Łajko

Ja nie mówię, że stabilizacja to zło Kto wie, czy za X lat nie zamarzę o białym domku. Na chwilę obecną myślę, że nie , ale wszak nasze przyszłe pojmowanie świata jest dla nas samych zagadką. Teraz bliższy jest mi Włóczykij niż Mama Muminka.
Zresztą, żeby być ciekawym człowiekiem nie trzeba okrążyć kuli ziemskiej i podziwiać wschodu Słońca z Pigmejami. "Ciekawość" rodzi się w głowie

[Rena]

Napisane przez sylwónia

Mam na myśli ludzi, którzy robią coś absolutnie fascynującego, coś niebanalnego i często zupełnie oderwanego od rzeczywistości. O takich, którzy wyszli ze schematu pt.: "Skończę studia, w wieku 25 lat wezmę ślub, potem dzieci-najlepiej parka, ale żeby chłopiec był starszy, a dziewczynka niebieskooka, zbudujemy sobie biały domek z czerwoną dachówką i kupimy grilla" .Wiem, ze to co tutaj napisałam to paskudny stereotyp, ale mam nadzieję, że choć odrobinę przybliży, co autorka wątku miała na mysli

To co Ty nazywasz stereotypem dla mnie brzmi jak najwieksze, niezrealizowane marzenie. Ja wlasnie chce wyjsc za maz (ale nie mam za kogo), chce zbudowac dom lub kupic mieskzanie (a samej ciezko, wiec czekam z tym az moze przestane byc singlem), dzieci tez moglabym juz miec, ale nie mam z kim. Grilla bardzo lubie.

Napisane przez sylwónia

Chodzi mi o ludzi , którzy stają w poprzek. Nie boją się realizować najśmielszych pomysłów, nawet (i najczęsciej) za cenę tej względnej stabilizacji (tak rodzinnej jak i finansowej) do której większość dąży.

Tak stoje poprzek. I mam dosc - nie zartuje. Dosyc zlosliwych komentarzy, prowokacji "pokaz nam" czy tekstów "na pewno Ci sie nie uda". To bardzo toksyczne, ze inni uwazaja moj styl i sposob na zycie za prowokacje sama w sobie. A ja po prostu zyje jak umiem.

Napisane przez sylwónia

Ludzi z głową pełną idei , które koniecznie trzeba zrealizować natychmiast.

Nie bardzo rozumiem z tym natychmiast. Bo ze realizowac to jka najbardziej tak.

Napisane przez sylwónia

Takich co to nie usiedzą za biurkiem , przed szklanym ekranem, bo ich nosi

kogos moze nosic wlasnie przed komputerem

[ufcio]

sylwónio jeszcze troche ludzi, ktorych opisujesz jako ludzi "poprzek" bedzie sie nazywac masówką, a ludzi ktorych nazywasz masówką ludzmi "poprzek" no bo teraz jest moda na samorealizację, samodzielność, rodzina po 30stce 40stce. mało znam osob, ktore od razu po studiach biorą slub, maja dzieciaczki a kariera to cos, czego sie brzydzą. dzisiaj oryginalnie jest byc oryginalnym. wyjezdzac za granicę, ale nie z przewodnikiem, tylko jak Beata Pawlikowska. robic kilka rzeczy naraz, studiować cos, po czym nie ma sie pracy. przynajmniej ja z takimi ludzmi sie spotkalam.
dla mnie człowiekiem z błyskiem w oku, jak ty to nazywasz, jest własnie Beata Pawlikowska.
mam nadzieje, ze zrozumiałam tresć wątku.

[sylwónia]

Ale sednem tematu nie jest ten nieszczęsny biały domek ani grill...
A mówiąco o staniu w poprzek nie miałam na myśli każdego kto nie wyjdzie za mąż/nie ożeni się do 30 tki. Ani każdego kto pojedzie niczym młody Słowacki w intelektualną podróż po Europie. To nie jest kolejny wątek o trzydziestoletnich singielkach żyjących pełnią życia. (bez urazy dla takich skądinąd ciekawych wątków). Błysk w oku może mieć siedemdziesięcioletni dziadziuś z pasją grzebiący w necie ( o, tu bym się zgodziła z Reną, ze kogoś może nosic przed komputerem :p ) , jak i mloda matka na wychowawczym konstruująca latawce.

Reno , z Twojej wypowiedzi wnioskuję raczej , że życie Cię ustawiło w poprzek, a nie Ty sama. To dość zasadnicza różnica.

Ufcio, coś w tym jest co piszesz. Że dziś oryginalność jest w modzie. Ale wydaje mi się, że takiej prawdziwej nie da się podrobić. Że bardzo łatwo da się wyczuć tych, którzy po prostu podążają czyimś śladem. Beata , owszem niebanalna kobitka, troche się ostatnio zbyt marketingowa zrobiła, ale ciekawego życia odmówić jej nie można

[Rena]

Napisane przez sylwónia

Ale sednem tematu nie jest ten nieszczęsny biały domek ani grill...

ale skrytykowalas cos co jest marzeniem wielu - wcale nie tak latwo realizowalnym, vide sytuacja na rynku nieruchomosci w naszym kraju. Ja znam cale mnostwo osob ktore bardzo chetnie zamieszkaly by w takim steoretypowym domku moze byc z najbardziej typowa dachowka.

Jak sie czegos nie zdobywa w pocie czola to sie tego nie ceni

Napisane przez sylwónia

Reno , z Twojej wypowiedzi wnioskuję raczej , że życie Cię ustawiło w poprzek, a nie Ty sama. To dość zasadnicza różnica.

i tak i nie. Mowiac w poprzek mialam na mysli moja prace, ktora jest jak najbardziej zgodna z aspiracjami.
Sprawy damsko-meskie to - mam taka nadzieje - przejsciowa sytuacja (czy jak wolisz poprzejsciowa )i nie maja nic wspolnego z zyciowym wyborem ani decyzja.

Slowem nie mam nudno a to dlatego, ze walcze wbrew losu o "steoretypy"

[sylwónia]

Nie mam domku z czerwoną dachówką ani nie mają go moi rodzice. Związek, w którym obecnie jestem także nie rokuje na rychłe małżeństwo.
Kurczę , nie posiadam nawet grilla Więc motyw znudzenia idealnym życiem można odrzucić
Skrytykować absolutnie nie skrytykowałam. Przytoczyłam po prostu taki model życia jako przeciwieństwo do tej np. Lawendowej Gospodyni.
No i ja właśnie też znam mnóstwo osób, dla których taka przyszłość jest szczytem marzeń, a chciałabym poznać ludzi, którzy te szczyty lokują gdzie indziej

[201710120930]

Ludziom '' nie gdybającym '' jest chyba łatwiej
Łatwiej przychodzi im postawienie wszystkiego na jedną kartę
Właśnie wyjazd/zmiana pracy;związku / przeprowadzka na zabitą dechami wiochę/..wystep w teleturnieju telew.
Czyli /czasami/ przewrócemia swego zycia do góry nogami
Myślę,ze o wiele łatwiej jak sie nie ma nic do stracenia-ale wtedy to nie taka sztuka

Ten błysk w oku dla kazdego może znaczyć cos innego.
Uwielbiam i bardzo cenię ludzi ,którzy ciekawie opowiadają. /wbrew pozorom to rzadka sztuka/
Tak to jest ,że niektórych sie słucha z zapartym tchem a przy innych ''skończ już plis bo zasnę '' ''czy ten dowcip ma koniec? litości !'' -oczywiscie taktownie w głowie ta mysl się kołacze
Przewaznie Ci pierwsi mają/dla mnie / błysk w oku

Dwa- własnie jak było wspomniane -ludzie z hobby pasją .
Ale swoją wbrew/czasami/ modzie !!
Nie ma nic gorszego niż jak stado baranów zapisać sie na jogę czy jakis pilates bo wszyscy chodzą i jest to na topie

[liquefy]

Bardzo podoba mi się wątek

Właściwie to moim marzeniem jest mąż, dzieci, domek, ale już dawno postanowiłam, że gdy po studiach nie będę zadowolona ze swojego życia, postawię wszystko na jedną kartę.
Wyjadę gdzieś i nie bedę patrzeć za siebie- brzmi to troche idiotycznie i wydaje się niemożliwe do wykonania, jednak raczej jestem do tego zdolna.
Pozatym zawsze podziwiałam ludzi, którzy żyją poza schematami. Robią rzeczy, dzieki którym wiedzą, że żyją.


Ale jak już ktoś zauważył...niedługo bycie oryginalnym będzie nieoryginalne

[gabka9]

Znam taką osobę.
To mój tata Wciaż nie mogę wyjść z podziwu patrząc na to co robi.
Po pięćdziesiatce (gdy rozwiazali jego firmę i starcił pracę) postawił wszytsko na jedną kartę, zaciągnął kredyt (niejeden) i wbrew wszystkim otworzył własną działalność rolniczą- hodowlę pstrągów. To ogromny nakład kapitału i ryzykowna inwestycja (niewłaściwy krok, czy powódź sprawia ze zostaje się z niczym). Mało kto wierzył, ze może się udać....ale ważne że ON był PEWIEN, że da radę. I dał
Hodowla się rozwija a ja widzę jaką radość sprawia mu to co robi
Druga sprawą godna podziwu jest to że on wszystko robi sam (z pomocą brata), nie zatrudnia zadnej firmy do budowy, wszystko według własnych planów i pomysłów...szczerze przyznam że gdy czasem pytam "jak to działa?/o co w tym chodzi?" i on mi odpowie to robię i mówię "w życiu bym na to nie wpadła!!!!" proste rozwiazania i takie funkcjonalne. Jest wszechstronnie uzdolniony, mało jest rzeczy których on nie potrafi chyba tylko śpiewac i robić na drutach wciaż go nosi, chce zrobić mnóstwo rzeczy naraz i to sam, bo "ktoś inny to spieprzy"
Wiem, że jeśli on się zestarzeje, to tylko fizycznie

Podziwiam takich ludzi...ludzi z pasją. Ja mojej wciąż szukam i mam nadzieję że znajdę.
taki eliksir młodości


pozdrawiam

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

A wiecie.... Mnie najbardziej "pociągają" ludzie, którzy potrafią zwykłe, banalne życie - ustabilizowane połączyć z życiem niebanalnym, z pomysłami szalonymi, z pasją.

Znam przykładów kilka. Jest pani, która już powinna być na emeryturze. Nauczycielka, nie wiem, jaki ma przedmiot kierunkowy, w każdym razie pracuje w skzole specjalnej, więc na pewno ma oligo. Moze 10 lat temu zrobiła się gorąca sytuacja, bo stanęła przed faktem, iż moze nie byc dla niej pracy - było mało dzieci, A więc swoim uporem, pasją i "tymi ręcyma" stworzyła w tej szkole pracownię ceramiczną. Nawiazała kontakty z fabryką porcelany, chodziła po różnych ludziach i instytucjach, zebrała o materiały, o dodatki i wszelkie potrzebne rzeczy w takiej pracowni. No i - pracownia powstała, istnieje do dzisiaj, uczą się w niej osoby już dorosłe, które nie są samodzielnie w stanie funkcjonować (osoby upośledzone umysłowo umiarkowanie i znacznie). Kobieta ze swoimi podopiecznymi robią piękne rzeczy z gipsu i gliny, maja też piece do wypalania glinianych wyrobów i do szkliwienia ich.
Założycielka ma zwyczajne życie, a w pracy jest niezwyczajną osobą Druga taka pani to moja ciocia, która w tej samej placówce swoim uporem założyła pracownię tkacką. Stworzenie takiej organizacji9 pracy w szkole jest nie lada wyczynem, bo szkoła nie dała ani złotówki na te pracownie.

Sama marzę o rodzinie - bo moja skłąda się raptem z kilku osób, wliczając w to ciotki, wujków i kuzynostwo Tak więc mąż - jak najbardziej, wspólne urządzanie chatki/mieszkania - również. Takie marzenia można również spełniać z fantazją. Ale swoje życie na co dzień staram się zapełnić barwnie - swoimi pasjami. Bo przecież posiadanie pasji wiąże się niejednokrotnie z czystym szaleństwem No, przynajmniej ja nie potrafię się chłodno przy moich namiętnościach zachowywać

Natomiast kariery wielkiej w szkole nie da się zrobić, więc chciał, nie chciał - w tej kwestii jestem ograniczona

[syntagma]

ja zazdroszcze takim ludziom odwagi tego, ze dzialaja, realizuja sie, a nie mysla tylko o tym, ze nie uda sie.

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Napisane przez sylwónia

Bezpośrednio zainspirował mnie artykuł w Angorze, o Lawendowej Pani. Owa Pani , skończyła etnografię (ładnych parę lat temu jak wynika z artykułu), po czym na początku lat 90' założyła firmę brokerską, by zarobić na życie. Gdy zarobiła firmę zamknęła, kupiła ziemię na Warmii i uprawia lawendę. Od kiedy przeczytała "Pachnidło" Suskinda zamarzyła jej się firma kosmetyczna. I stworzyła manufakturę Lawendowe Pole. Mieszka w drewnianej łemkowskiej chacie, którą kupiła w Beskidzie Niskim. Tyle, że tam nie chciała mieszkać (lawenda rośnie do 800 m. n. p. m. ) więc chatę rozebrała, przetransportowała na drugi koniec Polski i ponownie poskładała (z artykułu nie wynika, no ale najprawdopodobniej samodzielnie tego nie zrobiła) .
Z odwiedzin rodziny na Litwie przywiozła sobie "Sprawocznik piecznika" ("Poradnik zduna" ) i zaczęła stawiać piece, najpierw sobie, potem znajomym. Pisze artykuły do kobiecych pism, tłumaczy książki.
Dla zainteresowanych: www.lawendowepole.pl

sylwóniu, prześlę Ci na PW coś w tym temacie .
Z góry proszę, by nie umieszczać tego na forum.
Powody osobiste .
Poza tym, znam i jestem blisko z pewną osobą, która ma jedną wielką pasję.
Żyje nią .
To czym się zajmuje, robi jeszcze tylko 10 osób w Polsce, kilkaset na całym świecie .
Tak jakoś przyszła mi na myśl, kiedy czytałam ten wątek.
Pozdrawiam ją gorąco .
Nie chodzi o wyjątkowość, po prostu podziwiam ją za to, że znalazła swój własny sposób na życie, robi to, co lubi i jeszcze może z tego żyć.
Tacy ludzie jak Lawendowa Pani, wspomniana wyżej osoba, Ci, których Tobie przesłałam bywają inspiracją... Przynajmniej dla mnie .
Pełni charyzmy, pasji, wytrwałości w dążeniu do celu, siły w walce z przeciwnościami losu...
Ludzie z błyskiem w oku....








Z góry przepraszam za tajemniczość.
Po prostu nie chce ich ujawniać, ponieważ nie jestem pewna czy oni sami by tego chcieli.

[Rena]

Napisane przez sylwónia

Nie mam domku z czerwoną dachówką ani nie mają go moi rodzice. Związek, w którym obecnie jestem także nie rokuje na rychłe małżeństwo.
Kurczę , nie posiadam nawet grilla Więc motyw znudzenia idealnym życiem można odrzucić
Skrytykować absolutnie nie skrytykowałam. Przytoczyłam po prostu taki model życia jako przeciwieństwo do tej np. Lawendowej Gospodyni.
No i ja właśnie też znam mnóstwo osób, dla których taka przyszłość jest szczytem marzeń, a chciałabym poznać ludzi, którzy te szczyty lokują gdzie indziej

Mysle, ze te wlasnie cele "steoretypowe" (nazwijmy je tak roboczo ) nabieraja innej wartosci i znaczenia wlasnie przez to, ze sa trudniejsze i mniej osiagalne. To przyslowiowe budowanie domu zaczyna nabierac innego wydzwieku w sytuacji gdy cena 5-6 tys za metr kwadratowy staje sie standardem przy sredniej krajowej 2,75 tys. A wiec jeden metr kw. jest ponad dwukrotnie drozszy od przecietnej pensji pani Kowalskiej czy pana Nowak.

Napisane przez ŁAJKA

Ludziom '' nie gdybającym '' jest chyba łatwiej
Łatwiej przychodzi im postawienie wszystkiego na jedną kartę
Właśnie wyjazd/zmiana pracy;związku / przeprowadzka na zabitą dechami wiochę/..wystep w teleturnieju telew.
Czyli /czasami/ przewrócemia swego zycia do góry nogami
Myślę,ze o wiele łatwiej jak sie nie ma nic do stracenia-ale wtedy to nie taka sztuka

no ja wlasnie na takie przewrocenie zycia sie zdecydowalam. Oficjalnie mowie, ze to dla pieniedzy. Prywatnie - skoro wpadlam w schematy, w ktorych nie czuje sie szczesliwia, potrzebuje radykalnych zmian. Mi jest latwiej, bo jak by co zawsze mam gdzie wrocic, nie kazdy tak ma i ja potrafie to docenic

[Hultaj]

Kinga Baranowska.