co nadaje sens życiu ? :(

[coffeinka85]

Bądź wolny od złudnych przeszkód i wyzwolony od lęku, który one rodzą, a osiągniesz najczystszą nirwanę...

[Cynamonkaaa]

Heh nie jestem najlepszą osobą do udzielania porad sercowych gdyż przeżywam teraz podobne rozterki jak Ty
Razem z moim facetem odszedł cały sens życia, wszystko co się liczyło, kolory też odeszły...Teraz jest tak szaro-buro.
Ale staram się nie załamywać, tłumacze sobie że widocznie tak musiało być a jak jesteśmy sobie przeznaczeni to los i tak i tak nas kiedyś połączy w najmniej oczekiwanym momencie Szczerze to już w to za bardzo nie wierze ale zawsze lepiej w coś ufać by coś dawało nam siłe.
W każdym razie najgorzej jest się zamknąć w czterech ścianach. Ja często jeżdże na jakieś zakupy, piątek sobota imprezy i choć nie odrywa mnie to całkowicie od tego problemu to jednak sprawia że choć trochę o tym nie myśle.
U mnie minęło już 3 miesiące, żal i smutek odchodzi i wraca ale gdzieś tam w głębi wszystko powoli blaknie
I Tobie życzę tego samego

[Nenya_89]

Moim zdaniem powinnaś wyjść do ludzi. Nie masz żadnych koleżanek? Przyjaciółek? Jak tak to umów się z nimi na jakąś imprezę czy po prostu na soczek. Musisz się czymś zająć żeby mieć mało czasu na myślenie.

Nie wiem czy pracujesz czy też się uczysz. Daj się wciągnąć w wir pracy.

Znajdź może jakieś nowe zainteresowania.

Na pewno nie możesz zamykać się w sobie. Zawód miłosny jest bolesny. Poświęcasz komuś cały swój czas i całą siebie a on odchodzi, znika z Twojego życia. Zapełnij tą pustkę: pracą, nauką, zainteresowaniami czy też spotkaniami ze znajomymi.

Kiedyś na pewno spotkasz kogoś kto zasługuje na Twoje uczucia.

Wiem, że łatwo się mówi, że trudniej wprowadzić słowa w czyn. Ale nie możesz się poddawać a z czasem na pewno wszystko się ułoży.

Trzymaj się i powodzenia

[cbc6429be45513368b51b71e340d921ce6d338a3]

Sens życiu nadaje bolesne doświadczenie jego kruchości.
Bardzo skuteczna metoda.

[coffeinka85]

Bądź wolny od złudnych przeszkód i wyzwolony od lęku, który one rodzą, a osiągniesz najczystszą nirwanę...

[Madaaa]

Zajmij sie czyms co cie w zupelnosci pochlania. Napewno masz jakies pasje, zainteresowania albo chociaz cos czym uwielbiasz sie zajmowac.

A przyjaciele?

[coffeinka85]

po roztsaniu okazało się, ze nie mam prawdziwych przyjaciół ...

[bitter]

Napisane przez coffeinka85

po roztsaniu okazało się, ze nie mam prawdziwych przyjaciół ...

a może spotkanie z jakąś samotną wizażanką/wybranie się na spotkanie wizażanek która też nie ma bratniej duszy? skąd jesteś?

[coffeinka85]

Bądź wolny od złudnych przeszkód i wyzwolony od lęku, który one rodzą, a osiągniesz najczystszą nirwanę...

[Curious71]

Napisane przez coffeinka85

jestem z Wrocka

Cześć Kochana! Ja też jestem z Wrocka i podobnie jak Ty, przeżyłam ogromny zawód miłosny. U mnie minął już ponad rok, a dalej sobie z tym niezbyt radzę. Nie jestem zbyt dobrym pocieszaczem ( ), bo sama mam serducho w strzępach ale co tam trzeba żyć dalej i nie łamać się. Ja przez to wszystko schudłam 17 kg, zawaliłam szkołę, miałam ciężką depresję i próbowałam ... zresztą nie ważne, to była głupota i nie chcę o tym nawet myśleć, bo to był bardzo zły czas w moim życiu. Teraz powoli wychodzę na prostą, staram się jakoś sobie żyć sama bo sama ale jednak jeśli miałabyś ochotę pogadać czy coś to napisz do mnie na pw, podam Ci maila i sobie popiszemy

Pozdrawiam Cię serdecznie i przesyłam virtualnie dobre fluidy trzymaj się

[gonieczka_o]

Napisane przez backie

Sens życiu nadaje bolesne doświadczenie jego kruchości.
Bardzo skuteczna metoda.

Rzeczywiście

[Tracey]

sens życiu może nadać pasja,ale taka,którą naprawdę pokochasz..

[mirage23]

Napisane przez coffeinka85

Jestem juz kilka miesiecy po rozstaniu z ex, wpadłam w depresje, pozniej była chwilowa poprawa, i od miesiąca znowu to samo
On stał sie sensem mojego zycia, wsyztsko robiłam dla niego, chciałam uczyc sie pracowac, zyc dla niego, dbac o nas...
Kiedy odszedł zostałam sama, bez przyjaciół, znajomych, czuje sie wszędzie jak obca, jak jakis intruz, nie mam pomysły do rozmów, chodze ulicami i rycze, nie widze sensu robienia czegokolwiek...
Kiedys byłam wesoła, miałam duzo energii, pomysłow...
Pozniej poznałam go, było cięzko, walczyłam o niego...ale on sie juz w ogle nie starał...Do tenga trzeba dwojga- wiec sie nie udało
Psycholog odpada, bo nie potrafie opowiedziec wszytskiego co mnie trapi...
Leki tez odpadają, bo biore juz cos innego, co bardzo obciąza wątrobę...
jedyne co mi zostało to pocieszanie sie tabliczką czekolady...co tylo pogłebia mój stan po zjedzeniu ostatniego kawałka
Nie potrafie sie smiac, skakac, cieszyc sie czyms...cos mnie hamuje od środka...
A jak czuje ze sie usmiechnęłam- to od razu nachodzą mnie wspomnienia, jak razem sie smialismy, ( uwielbiałam patrzec jak sie smieje) ...czuje, ze mój usmiech w tej chwili jest nieszczery i zaczyna gasnąć...
Cos mi mowi, ze nie mam powodów do radosci...ze byąłm naiwna i wierzyłam w bajki, ze moje zycie jest brudne i nie da sie go wyczyscic...
jestem juz bardzo zmęczona

czy byłyscie w podobnej sytuacji ? jak sobie z tym poradziłyscie ?
jak odnalezc siebie, jak znowu odnaleźć sens w zyciu...?

Nie ważne ile się spędziło z kimś dni, nie ważne jest jak długo byliście parą, jak często się widywaliście. Najważniejsze w takich sytuacjach jest uczucie, które nie gaśnie mimo, że tego chcemy, mimo, że staramy się z z nim wygrać - nie udaje się. Ono znajduje zawsze maleńki otworek, by na nowo zabłysnąć. Ale nie będzie tak zawsze, mimo, ze teraz wydaje Ci się, że nie ma świata poza nim, że on nadal jest częścią Twojego życia, każdego Twojego dnia. Życie stawia wiele przeszkód przed szczęściem po to, żebyś kiedyś mogła powiedzieć szczerze - sama do siebie - jestem szczęśliwa, jestem cholernie szczęśliwa a to co było nie ma już żadnego znaczenia. Byłam w identycznej sytuacji - myślałam, że kochałam, myślałam, że świat bez niego nie ma sensu, zastanawałam się nawet, czy jeśli coś mi się stanie, czy przyjdzie się ze mną pożegnać, czy się przejmie tym, że już nigdy mnie nie spotka. Trwało to 2 lata, po których to 2 latach zaczęłam dopiero odnajdywać wiarę w to, że życie widocznie ma dla mnie specjalną niespodziankę. Zaczęłam w to wierzyć, mocno wierzyć, że po coś on mnie rzucił, że był w tym jakiś sens, ale optymizm pojawił się dopiero po 2 latach od rozstania. Nie wiem czy trwał długo czy krótko. Niektórzy nigdy nie potrafią się z tym pogodzić, a może nie chcą i umartwiają sie za życia. Dla mnie trwało to straszliwie długo, aż w końcu powiedziałam dość. Z tamtym chłopakiem byłam 4 meisiące, ale w ich rpzeciągu widzieliśmy się może z 10 razy ze względu na jego rpacę.

Los uwielbia płatać figle - zupełnie przypadkiem spotkałam na swojej drodze człowieka, którego uczyłam się kochać krok po kroku, na nowo, człowieka, który wie jak wyglądała moja przeszłość, który pomagał mi wydostać się z pułapki przeszłości, który na każdym kroku pokazuje mi jak bardzo mnie kocha. Spotykamy się codziennie od prawie pół roku i nie mamy siebie dosyć. Kiedyś wydawalo mi się, że tylko tamten człowiek i nikt inny. Dzisiaj mogę powiedzieć: jesteś przeszczęśliwa, że los potoczył się tak a nie inaczej.

Pewni w momencie w którym teraz jesteś jestes w stanie jedynie odpychać pozytywne myśli, bo On wciąż w Tobie żyje. A ja Ci mówię, że to minie, może nie zaraz, może nie za miesiac za rok, ale życzę Ci, żebyś spotkała na Twojej drodze swoje szczęście, mężczyznę, który tak jak w moim przypadku - wymarze przeszłość i nauczy Cię kochać na nowo. Niech moja historia będzie dla Ciebie wskazówką, że można, że jest szansa jeszcze na normalne życie i prawdziwą miłość.

[Elfir]

Sens Twojemu życiu mozesz nadac tylko ty sama. Nie rodzice, nie chłopak, nie dzieci. To są inni ludzie, odrębne jednostki, które mają inne cele zyciowe, marzenia.
jesli się uczyśz - to dla siebie
jesli pracujesz - dla siebie
jesli kochasz - to też dla siebie

Każdy człowiek ma inny sens swojego zycia. Jedni chcą zmienic swiat, inni miec dzieci by przekazac swoje geny, jedni chca isc do nieba, ale czasem sa ludzie, ktory doskonale sobie zdaja sprawe ze celu w zyciu nie ma i wcale go nie potrzebuja do szczescia. Bo zycie to jest tu i teraz, przyszlosc nie istnieje, gdyz nigdy jej nie poznasz, tym samym nie mozesz widziec celu swej zyciowej wędrówki w czasie.

[evela28]

moja rada na siłe przestań o nim myśleć ,nie wspominaj nie wpędzaj sie w takie nastroje
jeśli złapiesz się na tym że o nim myślisz postanów sobie że nie będziesz rozdrapywać ran,pomśl co by tu jeszcze zrobić może naczynia pozmywaj byle tylko nie myśleć

trudne to ale działa

[architekt80]

praca praca praca (szeroko pojeta, rowniez nauka)

[coffeinka85]

Bądź wolny od złudnych przeszkód i wyzwolony od lęku, który one rodzą, a osiągniesz najczystszą nirwanę...

[helenska]

Napisane przez coffeinka85

Jestem juz kilka miesiecy po rozstaniu z ex, wpadłam w depresje, pozniej była chwilowa poprawa, i od miesiąca znowu to samo
On stał sie sensem mojego zycia, wsyztsko robiłam dla niego, chciałam uczyc sie pracowac, zyc dla niego, dbac o nas...
Kiedy odszedł zostałam sama, bez przyjaciół, znajomych, czuje sie wszędzie jak obca, jak jakis intruz, nie mam pomysły do rozmów, chodze ulicami i rycze, nie widze sensu robienia czegokolwiek...
Kiedys byłam wesoła, miałam duzo energii, pomysłow...
Pozniej poznałam go, było cięzko, walczyłam o niego...ale on sie juz w ogle nie starał...Do tenga trzeba dwojga- wiec sie nie udało
Psycholog odpada, bo nie potrafie opowiedziec wszytskiego co mnie trapi...
Leki tez odpadają, bo biore juz cos innego, co bardzo obciąza wątrobę...
jedyne co mi zostało to pocieszanie sie tabliczką czekolady...co tylo pogłebia mój stan po zjedzeniu ostatniego kawałka
Nie potrafie sie smiac, skakac, cieszyc sie czyms...cos mnie hamuje od środka...
A jak czuje ze sie usmiechnęłam- to od razu nachodzą mnie wspomnienia, jak razem sie smialismy, ( uwielbiałam patrzec jak sie smieje) ...czuje, ze mój usmiech w tej chwili jest nieszczery i zaczyna gasnąć...
Cos mi mowi, ze nie mam powodów do radosci...ze byąłm naiwna i wierzyłam w bajki, ze moje zycie jest brudne i nie da sie go wyczyscic...
jestem juz bardzo zmęczona

czy byłyscie w podobnej sytuacji ? jak sobie z tym poradziłyscie ?
jak odnalezc siebie, jak znowu odnaleźć sens w zyciu...?

myślę, ze sami nadajemy sens życiu, poprzez cele jakie obieramy,naszą wiarę w Boga/ Istotę Absolutną lub po prostu wiarę w sens istnienia.
Chyba każdy musi wypracować swej wytłumaczenie...
Dla jednych to praca, misja, dzieci. Są też ludzie, którzy nie znaleźli sensu i zapychają pustkę alkoholem , konsumpcją itd.

Na pocieszenie dodam, ze z Twoim problemem od tysięcy lat zmagają się najwięksi
(i nie tylko) filozofowie

Dlatego głowa do góry i spróbuj obrać sobie nowy cel, do którego będziesz dążyć i na którym będziesz się koncentrować.
Czas mimo wszytko leczy rany i ułatwia zapominanie

[yoona]

przechodzilam to samo. przeszlo mi tak naprawde dopiero teraz, po 3 latach, chociaz czasem nadal wspominam. moja rada- przede wszystkim zero kontaktu. ZERO. zero spotykania, ogladania zdjec, naszej klasy, rozmow na gg. to naprawde dziala.
w koncu przejdzie, gwarantuje, ale tylko od Ciebie zalezy jak szybko

[mirage23]

Coffeinko nie odbierałam swojej historii jak bajkę, być może dlatego, że w tej jak to nazywasz bajce są zwyczajne ludzkie problemy, codzienność. Być może opisałam swoją historię bajecznie piękną bo kiedyś chciałam zostać pisarką, ale to nie oznacza, że jest ona wolna od rutyny, różnicy zdań. Obecnie nei zwracam jednak na to uwagi, bo dobre chwile zdecydowanie przeważają nad złymi. Chciałam Ci tylko naświetlić, że wiara czyni cuda, bo ja jestemosobą wierzącą i prosiłam Boga o siłe, nadzieję, odwagę przezwyciężenia słabości i powracania do tego co było, bo tak naprawdę tylko On wie przez co przechodziłam. Modlitwy o to, żeby przestać odwracać się do przeszłości, żeby zacząć normalnie żyć i funkcjonować, żeby nauczyć się znowu kogoś kochać, żebym kolejnym razem już się nie zawiodła, żeby ktoś pokochał mnie taką jaką jestem... one dodawały mi siły. To nie było tak - pstryk i już było wszytsko dobrze. Były chwile, kiedy wydawalo mi się, ze jest dobrze, a na następny dzień znowu brakowało sił, żeby się podnieść z łóżka. Nie było też tak, że obecnego chłopaka spotkałam od razu po tamtym felernym związku, pomiędzy było jeszcze dwóch innych, ale tamte związki konczyly sie szybciej niż się zaczęły. Dzisiaj wiem, że nigdy nie czułam się tak dobrze w towarzystwie mężczyzny jak w towarzystwie obecnego chłopaka i nie zamieniłabym Go na żadnego z poprzednich. A więc można.

[coffeinka85]

Bądź wolny od złudnych przeszkód i wyzwolony od lęku, który one rodzą, a osiągniesz najczystszą nirwanę...

[gothic_lencia]

chandra mnie tucze i powiem,że nic nie ma sensu ,,,,,

[mirage23]

Coffeinko to nie jest proste, łatwe i przyjemne. I nie skłamię jeśli powiem, że myśli które targają Tobą dzisiaj teraz, w tym momencie, będą się jeszcze pojawiać nawet wtedy kiedy bedzie Ci się wydawało, ze już wszystko ucichło. Nie skłamię też jeśli powiem, że mimo wszytsko jest to do przejścia, bo rpzechodziłam przez to samo. Całe dwa lata łudziłam się miesiąc po miesiącu, dzień po dniu, godzina po godzinie, że keidyś zrozumie co stracił i stanie w drzwiach z bukietem kwiatów. Jeszcze keidyś w takiej sytuacji rzuciłabym się mu w ramiona a bajka zakończyła się słowami - i żyli długo i szczęśliwie. Dzisiaj wiem, że to byłaby największa porażka w moim życiu. Dzisiaj kocham i jestem kochana bardziej niż byłam przez tamtego chłopaka. Dzisiaj też wiem, że wszystko dzieje się po coś, bo gdyby nie spotkało mnie to co spotkało, nie potrafiłabym docenić tego co mam dzisiaj. Ty też z tego wyjdziesz, ale potrzebuejsz samozaparcia w sobie, mimo, że bedzie cieżko, że nie będzie Ci się chciało wstać z łóżka, mimo, że zasypiając i budząc sie bedziesz widziała własnie jego... podołasz tak jak mi się udało. Doskonale wiem co czujesz i wiem jak wazne jest przyznanie się przed samą sobą, że dam radę. Stań teraz przed lustrem, spójrz sobie prosto w oczy i powtarzaj sobie z przekonaniem - "jestem dobrym człowiekiem, dam radę, bo... ja miałabym nie dać? kiedyś zrozumie co stracił, ale będzie już za późno". Wyobrażałam sobie nawet, że gdy wychodzę, on na mnie patrzy, obserwuje, więc malowałam się jak umiałam najładniej, żeby sobie pomyślał, że stracił coś, czego nie można mieć ot tak poprostu. A najbardziej byłam dumna z tego, że nie oddałam się mu tak jak tego chciał, szanowałam siebie i wszystko co robiłam to robiłam nie wbrew sobie.

Kochana - to jest do przejścia. Po takiej mieszance uczuć można się jeszcze podnieść i zawalczyć o normalne życie i prawdziwą miłość, wystarczy tylko trochę wysiłku i silnej woli. Reszta potoczy się już swoim torem, takim jaki jej nadasz.

[coffeinka85]

Bądź wolny od złudnych przeszkód i wyzwolony od lęku, który one rodzą, a osiągniesz najczystszą nirwanę...

[miphuhiz]

Napisane przez coffeinka85

po roztsaniu okazało się, ze nie mam prawdziwych przyjaciół ...

a pieelgnowalas przyjazn w czasie związku??

[mariposa91]

Smutne to wszytsko ...

Nie wiem co powiedzieć. Trzeba po prostu zyć dalej.. i pamiętać że co nas nie usmierci to podwójnie wzmocni. zycie takie już jest.
A po burzy zawsze wschodzi słońce

*

[mariposa91]

A m0oże kochana.. nowa miłość ???

[MJulia]

Ja też tak miałam. Dokładnie tak. Ale przeżyłam. Gorąco namawiam do terapii. Dzięki terapii przeżyłam i jestem teraz szczęśliwa! Znam tez bardzo dobry lek który mi pomógł: Seroxat. Koniecznie rozważ możliwość brania leku, przecież tu chodzi o Twoje życie. Trzymaj się i nie poddawaj! To minie. To nie będzie trwało wiecznie. Przyjdzie dzień kiedy to stanie przeszłością.

[eternalvoyageur]

Na prawde nie powinno sie wszysto mpswiecac dla innej osoby, bo czesto wlasnie przez to ta osoba traci dla nas szacunek. Nawet w najwiekszej milosci powinno sie pielegnowac wlasne przyjaznie, hobby, prace, czas dla siebie... wtedy ta droga osoba bedzie wiedziala ze kocham go bo jest wyjatkowy, a nie dlatego ze ja potrzebuje miec kogos.

Jak chcesz to wysle Ci "Dlaczego Mezczyzni Kochaja Zolzy" na maila, jesli mi go podasz na priva. Swietna lektora, mysle ze Ci pomoze !

[coffeinka85]

Bądź wolny od złudnych przeszkód i wyzwolony od lęku, który one rodzą, a osiągniesz najczystszą nirwanę...