roznica wieku ponad 35 lat

[Olila9]

Po tym, jak juz sie troszke rozejrzalam po wizazu, przyszla pora, zeby sie podzielic z Wami problemem ,ktory mnie tu w pierwszej kolejnosci sciagnal. Otoz od kilku lat jestem w bardzo szczesliwym zwiazku - i jedyna przeszkoda jest to, ze mnie i mojego wybranka dzieli ... bagatelka... ponad 35 lat. Zanim uslysze te gromy o sponsoringu, pieniadzach, na ktore na pewno polecialam ( tu od razu zaznaczam, ze zarabiamy obydwoje, raz jedno wiecej, raz drugie, roznie bywa, ale nie ma jakichs drastycznych roznic), ojcu, ktorego nie mialam ( mialam i tak sie sklada, ze bardzo dobrego) musze cos wyjasnic. Wlasnie z racji zawodu i fukcji mojego ojca moje dziecinstwo znacznie sie roznilo od dziecinstwa moich rownolatkow - z bardzo roznych wzgledow, o ktorych nie chce tu pisac, bo nic nie wnosza do tematu, nie mialam prawie zadnego kontaktu z rownolatkami niemal do pelnoletnosci. Przyjaznilam sie wiec czesto z przyjaciolmi i znajomymi moich wlasnych rodzicow, ktorzy najpierw traktowali mnie pewnie jak taka maskotke, potem wszedobylska smarkule i stara - malutka, ale juz we wczesnych latach nastoletnich jako partnerke w rozmowach. Potem dolaczyl do tego upadek starego systemu, natychmiastowa emigracja, podejmowanie bardzo doroslych jak na nastolatke decyzji, laczenie college`u z praca. W zwiazku z tym wszyscy mezczyzni, ktorzy mi sie podobali, mieli srednio po 20 lat wiecej ode mnie - po prostu, chlopcy "w moim wieku" to zazwyczaj synowie moich przyjaciolek, nie dosc ze czulabym sie niezrecznie podrywajac ktoregos z nich, a oni traktuja mnie zazwyczaj jako przyjaciolke matki, ale nikogo wiecej, to jezeli juz zaczynalam sie z kims takim spotykac, tworzyla sie miedzy nami relacja blizsza sponsoringowi i pedofilii niz zdrowemu zwiazkowi dwojki mlodych ludzi - po pierswsze, ja bardzo mlodo zaczelam pracowac i juz osiagnelam pewna pozycja a co za tym, idzie, odpowiednie honoraria, po drugie, i oni i ja czuja, ze miedzy nami jest jakas wyimagowana roznica jednago pokolenia. Jesli nie wiecej... Brak nam tematow do rozmow, wspolnych sposobow spedzania czasu, ba, nawet wyglupiamy sie inaczej...Majac 25 lat zaczelam sie spotykac z kims ponad 35 lat starszym. Kocham, go, jestem z nim bardzo szczesliwa, natomiast ta roznica wieku jest wrecz porazajaca. On sie tez bardzo zaangazowal w ten zwiazek, chociaz na poczatku kazal mi sie odkochac ( co zaowocowalo moimi dwoma malzenstwami `z rozsadku` , zawartymi bez cienia milosci, raczej jako pewnego rodzaju zabezpieczenie na przyszlosc - jestem zagrozona dosc powazna choroba i rodzice zawsze sie bali, ze nagle nastapi nawrot, a ja bede sama i bez opieki). Oba te zwiazki to juz przeszlosc i coraz bardziej sklaniam sie ku temu, zeby jednak ulozyc sobie zycie z tym czlowiekiem. Zwlaszcza, ze to, ze nie jest to powazny zwiazek jest fikcja, ostatnio ciagle razem mieszkamy - czasem u niego, czasem u mnie, odwozimy sie do pracy, podwozimy na stacje i odbieramy z niej, gotujemy juz zawsze dla dwojga, wszystkie weekendy spedzamy razem - chyba, ze ktores pracuje. I coraz bardziej sklaniam sie ku temu, zeby w koncu zalegalizowac ten zwiazek - jedyne, czego sie boje, to przeprawa z rodzina. Ale mysle, ze chyba warto. A co Wy sadzicie?

[motylek1007]

jest juz wątek o róznicach wiekowych partnerów

[Fresa]

Napisane przez Olila9

Po tym, jak juz sie troszke rozejrzalam po wizazu, przyszla pora, zeby sie podzielic z Wami problemem ,ktory mnie tu w pierwszej kolejnosci sciagnal. Otoz od kilku lat jestem w bardzo szczesliwym zwiazku - i jedyna przeszkoda jest to, ze mnie i mojego wybranka dzieli ... bagatelka... ponad 35 lat. Zanim uslysze te gromy o sponsoringu, pieniadzach, na ktore na pewno polecialam ( tu od razu zaznaczam, ze zarabiamy obydwoje, raz jedno wiecej, raz drugie, roznie bywa, ale nie ma jakichs drastycznych roznic), ojcu, ktorego nie mialam ( mialam i tak sie sklada, ze bardzo dobrego) musze cos wyjasnic. Wlasnie z racji zawodu i fukcji mojego ojca moje dziecinstwo znacznie sie roznilo od dziecinstwa moich rownolatkow - z bardzo roznych wzgledow, o ktorych nie chce tu pisac, bo nic nie wnosza do tematu, nie mialam prawie zadnego kontaktu z rownolatkami niemal do pelnoletnosci. Przyjaznilam sie wiec czesto z przyjaciolmi i znajomymi moich wlasnych rodzicow, ktorzy najpierw traktowali mnie pewnie jak taka maskotke, potem wszedobylska smarkule i stara - malutka, ale juz we wczesnych latach nastoletnich jako partnerke w rozmowach. Potem dolaczyl do tego upadek starego systemu, natychmiastowa emigracja, podejmowanie bardzo doroslych jak na nastolatke decyzji, laczenie college`u z praca. W zwiazku z tym wszyscy mezczyzni, ktorzy mi sie podobali, mieli srednio po 20 lat wiecej ode mnie - po prostu, chlopcy "w moim wieku" to zazwyczaj synowie moich przyjaciolek, nie dosc ze czulabym sie niezrecznie podrywajac ktoregos z nich, a oni traktuja mnie zazwyczaj jako przyjaciolke matki, ale nikogo wiecej, to jezeli juz zaczynalam sie z kims takim spotykac, tworzyla sie miedzy nami relacja blizsza sponsoringowi i pedofilii niz zdrowemu zwiazkowi dwojki mlodych ludzi - po pierswsze, ja bardzo mlodo zaczelam pracowac i juz osiagnelam pewna pozycja a co za tym, idzie, odpowiednie honoraria, po drugie, i oni i ja czuja, ze miedzy nami jest jakas wyimagowana roznica jednago pokolenia. Jesli nie wiecej... Brak nam tematow do rozmow, wspolnych sposobow spedzania czasu, ba, nawet wyglupiamy sie inaczej...Majac 25 lat zaczelam sie spotykac z kims ponad 35 lat starszym. Kocham, go, jestem z nim bardzo szczesliwa, natomiast ta roznica wieku jest wrecz porazajaca. On sie tez bardzo zaangazowal w ten zwiazek, chociaz na poczatku kazal mi sie odkochac ( co zaowocowalo moimi dwoma malzenstwami `z rozsadku` , zawartymi bez cienia milosci, raczej jako pewnego rodzaju zabezpieczenie na przyszlosc - jestem zagrozona dosc powazna choroba i rodzice zawsze sie bali, ze nagle nastapi nawrot, a ja bede sama i bez opieki). Oba te zwiazki to juz przeszlosc i coraz bardziej sklaniam sie ku temu, zeby jednak ulozyc sobie zycie z tym czlowiekiem. Zwlaszcza, ze to, ze nie jest to powazny zwiazek jest fikcja, ostatnio ciagle razem mieszkamy - czasem u niego, czasem u mnie, odwozimy sie do pracy, podwozimy na stacje i odbieramy z niej, gotujemy juz zawsze dla dwojga, wszystkie weekendy spedzamy razem - chyba, ze ktores pracuje. I coraz bardziej sklaniam sie ku temu, zeby w koncu zalegalizowac ten zwiazek - jedyne, czego sie boje, to przeprawa z rodzina. Ale mysle, ze chyba warto. A co Wy sadzicie?

To Twoje życie, jesteś dorosła, więc rób, co uważasz.

[CzarnyElf]

Jezeli go kochasz to badz z nim.
A rodzina.....To jest Twoja decyzja i Twoje zycie.To Ty bedziesz zyla z nim na codzien,nie Twoja rodzina.
Roznica dosc spora ale jezeli czujesz ze to ten jedyny to sie nie zastanawiaj.
Sama jestem ze starszym(o 15 lat) i sie nie zastanawialam dlugo.
Zycze Wam szczescia

[mariposa91]

Boże.. ponad 35 lat? Dla mnie to absurd i tyle.
Nigdy w życiu ;]] pomyśl o przyszłości..

Ale to Twoje życie- rób co chcesz.

[Christine Granville]

Napisane przez Olila9

Po tym, jak juz sie troszke rozejrzalam po wizazu, przyszla pora, zeby sie podzielic z Wami problemem ,ktory mnie tu w pierwszej kolejnosci sciagnal. Otoz od kilku lat jestem w bardzo szczesliwym zwiazku - i jedyna przeszkoda jest to, ze mnie i mojego wybranka dzieli ... bagatelka... ponad 35 lat. Zanim uslysze te gromy o sponsoringu, pieniadzach, na ktore na pewno polecialam ( tu od razu zaznaczam, ze zarabiamy obydwoje, raz jedno wiecej, raz drugie, roznie bywa, ale nie ma jakichs drastycznych roznic), ojcu, ktorego nie mialam ( mialam i tak sie sklada, ze bardzo dobrego) musze cos wyjasnic. Wlasnie z racji zawodu i fukcji mojego ojca moje dziecinstwo znacznie sie roznilo od dziecinstwa moich rownolatkow - z bardzo roznych wzgledow, o ktorych nie chce tu pisac, bo nic nie wnosza do tematu, nie mialam prawie zadnego kontaktu z rownolatkami niemal do pelnoletnosci. Przyjaznilam sie wiec czesto z przyjaciolmi i znajomymi moich wlasnych rodzicow, ktorzy najpierw traktowali mnie pewnie jak taka maskotke, potem wszedobylska smarkule i stara - malutka, ale juz we wczesnych latach nastoletnich jako partnerke w rozmowach. Potem dolaczyl do tego upadek starego systemu, natychmiastowa emigracja, podejmowanie bardzo doroslych jak na nastolatke decyzji, laczenie college`u z praca. W zwiazku z tym wszyscy mezczyzni, ktorzy mi sie podobali, mieli srednio po 20 lat wiecej ode mnie - po prostu, chlopcy "w moim wieku" to zazwyczaj synowie moich przyjaciolek, nie dosc ze czulabym sie niezrecznie podrywajac ktoregos z nich, a oni traktuja mnie zazwyczaj jako przyjaciolke matki, ale nikogo wiecej, to jezeli juz zaczynalam sie z kims takim spotykac, tworzyla sie miedzy nami relacja blizsza sponsoringowi i pedofilii niz zdrowemu zwiazkowi dwojki mlodych ludzi - po pierswsze, ja bardzo mlodo zaczelam pracowac i juz osiagnelam pewna pozycja a co za tym, idzie, odpowiednie honoraria, po drugie, i oni i ja czuja, ze miedzy nami jest jakas wyimagowana roznica jednago pokolenia. Jesli nie wiecej... Brak nam tematow do rozmow, wspolnych sposobow spedzania czasu, ba, nawet wyglupiamy sie inaczej...Majac 25 lat zaczelam sie spotykac z kims ponad 35 lat starszym. Kocham, go, jestem z nim bardzo szczesliwa, natomiast ta roznica wieku jest wrecz porazajaca. On sie tez bardzo zaangazowal w ten zwiazek, chociaz na poczatku kazal mi sie odkochac ( co zaowocowalo moimi dwoma malzenstwami `z rozsadku` , zawartymi bez cienia milosci, raczej jako pewnego rodzaju zabezpieczenie na przyszlosc - jestem zagrozona dosc powazna choroba i rodzice zawsze sie bali, ze nagle nastapi nawrot, a ja bede sama i bez opieki). Oba te zwiazki to juz przeszlosc i coraz bardziej sklaniam sie ku temu, zeby jednak ulozyc sobie zycie z tym czlowiekiem. Zwlaszcza, ze to, ze nie jest to powazny zwiazek jest fikcja, ostatnio ciagle razem mieszkamy - czasem u niego, czasem u mnie, odwozimy sie do pracy, podwozimy na stacje i odbieramy z niej, gotujemy juz zawsze dla dwojga, wszystkie weekendy spedzamy razem - chyba, ze ktores pracuje. I coraz bardziej sklaniam sie ku temu, zeby w koncu zalegalizowac ten zwiazek - jedyne, czego sie boje, to przeprawa z rodzina. Ale mysle, ze chyba warto. A co Wy sadzicie?

zaszokowałas mnie trochę...pewnie dużo ludzi tak ci mówi - 35 to róznica wieku raczej nie do przyjęcia... nie wyobrażam sobie być z takim męzyczyzną, cięzko wyobrazić mi sobie 25 letnią dziewczynę będącą z 60 letnim facetem (chyba, ze byłby to któryś z "króliczków" z Hugh Hefnerem)...Wiesz o ile mogę zrozumieć (tz nie do końca, ale...no...powiedzmy, że mogę) dziewczyny będące z facetem w wieku ich dziadka dla kasy o tyle będące z miłości już nie...

Pytasz czy warto. Myślę, że nie. Mozę to zabrzmi podle, ale wybacz myslisz,ze on bedzie zył wiecznie??? Co jezeli za 10 lat umrze???tak wiem, młodzi ludzie też umierają, ale to całkiem coś innego...Dalej -> sypiacie ze soba???jeżeli tak to ciekawe ile jeszcze on będzie w stanie. O dzieciach też raczej możesz zapomnieć, a o zrozumieniu społeczeństwa już całkiem...

Dobrze się zastanów...

[CzarnyElf]

Wow-wiedzialam ze takie komentarze sie posypia...

Spoleczenstwo-a kto by sie tym przejmowal?-no chyba ze komus zalezy bardzo na opini..
Kto powiedzial ze kazda para musi miec dzieci?
Sex-jest wazny ale nie najwazniejszy..czy zwiazek to tylko sex?
Co do dlugosci zycia-to nie mozna przewidziec przyszlosci-wazne zeby byc szczesliwym tyle lat ile jest nam dane niz nieszczesliwym przez dlugie lata w w niedudanym zwiazku np z rowiesnikiem..

W sumie to dezyzja Olila9- sama pewnie wiesz o plusach i minusach

Pozdrawiam

[paula78]

Napisane przez Christine Granville

zaszokowałas mnie trochę...pewnie dużo ludzi tak ci mówi - 35 to róznica wieku raczej nie do przyjęcia... nie wyobrażam sobie być z takim męzyczyzną, cięzko wyobrazić mi sobie 25 letnią dziewczynę będącą z 60 letnim facetem (chyba, ze byłby to któryś z "króliczków" z Hugh Hefnerem)...Wiesz o ile mogę zrozumieć (tz nie do końca, ale...no...powiedzmy, że mogę) dziewczyny będące z facetem w wieku ich dziadka dla kasy o tyle będące z miłości już nie...

Pytasz czy warto. Myślę, że nie. Mozę to zabrzmi podle, ale wybacz myslisz,ze on bedzie zył wiecznie??? Co jezeli za 10 lat umrze???tak wiem, młodzi ludzie też umierają, ale to całkiem coś innego...Dalej -> sypiacie ze soba???jeżeli tak to ciekawe ile jeszcze on będzie w stanie. O dzieciach też raczej możesz zapomnieć, a o zrozumieniu społeczeństwa już całkiem...

Dobrze się zastanów...

wiesz co jak czyta takie gadnie :sypiacie ze soba ?on umrze za 10 lat itp bzdury to sie plakac chce

wiesz ze ty mozesz umrzec szybciej niz on ?

wlasnie jestes 1 osoba z tlumu przez ktora nie ma tolerancji,gratuluje.


do autorki :
To twoje zycie i twoja decyzja,mnie nic do tego .
jednak zastanawiaja mnie takie zwiazki ,owszem z czego to wynika z braku towarzystwa rowiesnikow?braku ojca wiesz takie psychologiczne analizy.

Na pierwszy rzut oka musialbym byc z kims starszym od mojego ojca i kallulujac na zimno wzbudza to we mnie "obrzydzenie" ale gdyby doszy emocje ,kto wie.

znam 1 taki zwiazek,on jest juz dziadkiem i jest z dziewczyna w wieku swojej corki .

meżczyzni maja ten plus ze mogo do konca zycia zostac ojcem wiec w tej kwestii nie ma problemu,gorzej chyba ze staroscia kiedy partnerka jest w kwiecie wieku a mąz juz jedna noga na tamtym swiecie ale wszytsko da sie zalatwic,pogodzic szczegolnie jesli ma sie ma pieniadze.

pytajac o opinie masz chyba sama watpliwosci ,czy taki zwiazek kogos innego wzbudzalby twoje pytania ?

[Christine Granville]

Napisane przez CzarnyElf

Wow-wiedzialam ze takie komentarze sie posypia...

a czego oczekwiałaś??? ze napisze - skoro go kochasz to bierz ślub - 35 lat to żadna przeszkoda???jeżeli autorka chce może wyjść za niego za mąż - ja bym tego nie robiła

Napisane przez CzarnyElf

Spoleczenstwo-a kto by sie tym przejmowal?-no chyba ze komus zalezy bardzo na opini..

nie napisałam tego dlatego, ze potępiam takie związki lub sugeruje komuś, że zycie na pokaz jest najważniejsze,więc nie warto... chodzi mi o to, ze z tolerancja bywa róznie...

Napisane przez CzarnyElf

Kto powiedzial ze kazda para musi miec dzieci?

no nie każda, ale większość ludzi pragnie potomstwa...

Napisane przez CzarnyElf

Sex-jest wazny ale nie najwazniejszy..czy zwiazek to tylko sex?

aha to młoda kobieta ma zyc w celibacie 30 lat??? no tak, skoro chce, tylko czy napewno chce???

Napisane przez CzarnyElf

Co do dlugosci zycia-to nie mozna przewidziec przyszlosci-wazne zeby byc szczesliwym tyle lat ile jest nam dane niz nieszczesliwym przez dlugie lata w w niedudanym zwiazku np z rowiesnikiem..

W sumie to dezyzja Olila9- sama pewnie wiesz o plusach i minusach

Pozdrawiam

z tym się zgadzam...To twoja decyzja Olila 9, możesz zrezygnować z wielu rzeczy jeśli chcesz...Żadna z nas nie wie, co do niego czujesz więc zrób co uważasz za stosowne..ja juz swoją opinie wyraziłam

[CzarnyElf]

Fakt -kazdy moze wyrazic swoja opinie
Ja tez swoja wyrazilam
A decyzja nalezy do autorki watku

[Olila9]

Juz wyjasniam: w moim przypadku w ogole nie ma mowy o dzieciach, po pierwsze, kiedys dosc mocno chorowalam i przeszlam bardzo intensywna terapie, po ktorej szanse na urodzenie dziecka sa male, a na urodzenie zdrowego dziecka - minimalne, po drugie - szczerze mowiac, ja jakos nie bardzo chce miec dziecko. Tzn, jasne ze fajnie jest miec taka duza lalke, pobawic sie nia, nadac imie, byc dumnym i kupowac kolorowe ubranka, ale tak naprawde - ciaza, mozliwe powiklania, zmiany zachodzace w ciele, dziecko drace sie po nocach, problemy w szkole, uzeranie sie nastolatkiem, problemy w przypadku narkotykow czy innych tego typu wyskokow - dziekuje, ja po prostu nie czuje sie na silach z czyms takim zmierzyc.dwa: tak, sypiamy ze soba. przyznam szczerze, ze wiecej ( i z lepszymi wrazeniami) niz z moimi wczesniejszymi partnerami. Na razie nie ma zadnych problemow, jesli sie pojawia, sa przeciez obecnie leki. W kazdym razie, wydaje mi sie poki co, ze lepiej byc w zwiazku, w ktorym nie mozna sie kochac, mimo, ze sie chce, niz w takim, w ktorym fizycznie mozna, tylko ze partnerzy nie maja ochoty. No i znam pelnego w pelni sprawnego w tej materii osiemdziesiecioparolatka. Z czego to wynika - z braku kontaktow z rowiesnikami jako dziecko na pewno. Byc moze jeszcze z czegos innego. Moze juz sie taka urodzilam.Co do reakcji spoleczenstwa - tu gdzie mieszkam akceptuje sie wiecej niz w Polsce, co nie zmienia faktu, ze latwo nie bedzie. Ale mysle, ze wole to niz wchodzenia w kolejne nieudane zwiazki, bo w rzeczywisctosci niezmiennie kocham ciagle tego samego faceta. To jednak dalekie od mojej definicji szczescia.Zdaje sobie sprawe, ze watek o straszych mezczyznach i mlodszych kobietach istnieje. jednak dotyczy zazwyczaj znacznie mniejszych roznic, a ostanie strony byly pyskowka, dlatego zaozylam wlasny.

[eres]

35 lat roznicy to bardzo duzo ... ja osobiscie nie jestem w stanie tego pojac. Ale jesli jestes szczesliwa, to nie do konca rozumiem po co w ogole ten watek? W sensie - co my mamy Ci odpowiedziec? Watpie, ze znajda sie tu osoby przesaczone entuzjazmem, ktore przeswiadcza Cie o slusznosci i pieknie Twojego zwiazku. Podejrzewam, ze wiekszosc raczej podejdzie krytycznie. Ale to Twoje zycie. Twoja decyzja.

[eres]

Napisane przez Olila9

Juz wyjasniam: w moim przypadku w ogole nie ma mowy o dzieciach, po pierwsze, kiedys dosc mocno chorowalam i przeszlam bardzo intensywna terapie, po ktorej szanse na urodzenie dziecka sa male, a na urodzenie zdrowego dziecka - minimalne, po drugie - szczerze mowiac, ja jakos nie bardzo chce miec dziecko. Tzn, jasne ze fajnie jest miec taka duza lalke, pobawic sie nia, nadac imie, byc dumnym i kupowac kolorowe ubranka, ale tak naprawde - ciaza, mozliwe powiklania, zmiany zachodzace w ciele, dziecko drace sie po nocach, problemy w szkole, uzeranie sie nastolatkiem, problemy w przypadku narkotykow czy innych tego typu wyskokow - dziekuje, ja po prostu nie czuje sie na silach z czyms takim zmierzyc.

Zabilas mnie ta "lalka". Tragedia. Co za wypaczone poglady ...

Napisane przez Olila9

Jdwa: tak, sypiamy ze soba. przyznam szczerze, ze wiecej ( i z lepszymi wrazeniami) niz z moimi wczesniejszymi partnerami. Na razie nie ma zadnych problemow, jesli sie pojawia, sa przeciez obecnie leki. W kazdym razie, wydaje mi sie poki co, ze lepiej byc w zwiazku, w ktorym nie mozna sie kochac, mimo, ze sie chce, niz w takim, w ktorym fizycznie mozna, tylko ze partnerzy nie maja ochoty. No i znam pelnego w pelni sprawnego w tej materii osiemdziesiecioparolatka.

Wow. Fajnych masz "znajomych" ...

[bess]

Napisane przez Olila9

Juz wyjasniam: w moim przypadku w ogole nie ma mowy o dzieciach, po pierwsze, kiedys dosc mocno chorowalam i przeszlam bardzo intensywna terapie, po ktorej szanse na urodzenie dziecka sa male, a na urodzenie zdrowego dziecka - minimalne, po drugie - szczerze mowiac, ja jakos nie bardzo chce miec dziecko. Tzn, jasne ze fajnie jest miec taka duza lalke, pobawic sie nia, nadac imie, byc dumnym i kupowac kolorowe ubranka, ale tak naprawde - ciaza, mozliwe powiklania, zmiany zachodzace w ciele, dziecko drace sie po nocach, problemy w szkole, uzeranie sie nastolatkiem, problemy w przypadku narkotykow czy innych tego typu wyskokow - dziekuje, ja po prostu nie czuje sie na silach z czyms takim zmierzyc.dwa: tak, sypiamy ze soba. przyznam szczerze, ze wiecej ( i z lepszymi wrazeniami) niz z moimi wczesniejszymi partnerami. Na razie nie ma zadnych problemow, jesli sie pojawia, sa przeciez obecnie leki. W kazdym razie, wydaje mi sie poki co, ze lepiej byc w zwiazku, w ktorym nie mozna sie kochac, mimo, ze sie chce, niz w takim, w ktorym fizycznie mozna, tylko ze partnerzy nie maja ochoty. No i znam pelnego w pelni sprawnego w tej materii osiemdziesiecioparolatka. Z czego to wynika - z braku kontaktow z rowiesnikami jako dziecko na pewno. Byc moze jeszcze z czegos innego. Moze juz sie taka urodzilam.Co do reakcji spoleczenstwa - tu gdzie mieszkam akceptuje sie wiecej niz w Polsce, co nie zmienia faktu, ze latwo nie bedzie. Ale mysle, ze wole to niz wchodzenia w kolejne nieudane zwiazki, bo w rzeczywisctosci niezmiennie kocham ciagle tego samego faceta. To jednak dalekie od mojej definicji szczescia.Zdaje sobie sprawe, ze watek o straszych mezczyznach i mlodszych kobietach istnieje. jednak dotyczy zazwyczaj znacznie mniejszych roznic, a ostanie strony byly pyskowka, dlatego zaozylam wlasny.

no i chyba odpowiedzialas sobie na pytanie
Mnie bardziej zszokowala wzmianka o 2 malzenstwach "z rozsadku"niz te nieszczesne 35 lat

edit:a jak zaczniecie wspominac o zyciu sexcualnym 80 latkow to chyba zaczne cos podejrzewac ,bo juz tu byla jedna taka pani i nawet linki do filmow wklejala

[Olila9]

Szczerze mowiac, nie chodzilo mi ani o przyklaskiwanie ( tak, jestem dorosla, zdaje sobie sprawe, ze moge sie mylic ) ani o gromy nad glowa. Czulam potrzebe, zeby to z siebie wyrzucic, z kims sie tym podzielic i przygotowac nieco na reakcje otoczenia, bo rodzicow i znajomych zamierzam powiadomic jeszcze przed Swietami. Tak samo z rodzina mojego wybranka. Wiem, ze bedzie to bardzo ciezka przeprawa i i chyba glownie dlatego zalozylam ten watek - zeby zerbrac mysli, uporzadkowac sobie wszystko, przygotowac na niektore reakcje.
Eres - wlasnie o to mi chodzilo, ze nie chce dziecka. I wydaje mi sie, ze bardzo wiele kobiet pochopnie sie na nie decyduje, bo chca miec taka duza lalke - bo beda spacery, ciuszki, bo kolezanki juz maja dziecko itd. a ja wlasnie tak nie chce. I nie rozumiem, co w tym wypaczonego widzisz.
bess- chcesz powiedziec, ze juz porno z osiemdziesieciolatkami na wizazu bylo? I takie rzeczy mnie ominely?!

[sungold]

ale czego sie boisz? przeciez napisalas, ze go kochasz.

[Olila9]

Tak bardzo bardzo szczerze? Tego, ze on rzeczywiscie najparwdopodobniej umrze wczesniej niz ja i bedzie mi bardzo trudno to zniesc. tego, ze za kilkanascie lat moge zostac sama, ciezko chora, niezdolna do pracy i bez nikogo. Inaczej bym na to patrzyla, gdybym byla zupelnie zdrowa, wtedy wyszlabym za niego bez wahania, majac nadzieje, ze bedzie zyl jak najdluzej i jeszcze mnie przezyje, a jezeli mialby umrzec duzo przede mna, ze byc moze trafia mi sie w zyciu dwie wielkie milosci, jedna we wczesniejszym, druga w pozniejszym okresie zycia. Caly problem w tym, ze... ja nie jestem zupelnie zdrowa. Tzn, w tej chwili absolutnie nic mi nie dolega i moge pracowac i zyc za dwoch, ale nie mam zadnych gwarancji, ze zawsze tak bedzie.

[eres]

35 lat roznicy to bardzo duzo ... ja osobiscie nie jestem w stanie tego pojac. Ale jesli jestes szczesliwa, to nie do konca rozumiem po co w ogole ten watek? W sensie - co my mamy Ci odpowiedziec? Watpie, ze znajda sie tu osoby przesaczone entuzjazmem, ktore przeswiadcza Cie o slusznosci i pieknie Twojego zwiazku. Podejrzewam, ze wiekszosc raczej podejdzie krytycznie. Ale to Twoje zycie. Twoja decyzja.

[sungold]

ja rozumiem, ze Ty jestes w innej sytuacji, ale mimo tego, nikt nie wie ile bedzie zył.
takie zamartwianie sie na pewno nie pomaga.
pisałas o 2 nieudanych wczesniejszych małzenstwach, to mylisz, ze teraz byloby łatwiej zaczac inny zwiazek, majac go w głowie?
powinnas to sama wszsytko przemyslec i zastanowic sie na czym Ci bardziej zalezy
eres-a jesli napisalaby ze ta roznica to 5 lat, wtedy co? od razu wszsytko inaczej? wiek nie gwarantuje szczescia, lepiej przezyc 5 wspanialych lat niz 20 beznadziejnych.

[bess]

Napisane przez Olila9

Tak bardzo bardzo szczerze? Tego, ze on rzeczywiscie najparwdopodobniej umrze wczesniej niz ja i bedzie mi bardzo trudno to zniesc. tego, ze za kilkanascie lat moge zostac sama, ciezko chora, niezdolna do pracy i bez nikogo. Inaczej bym na to patrzyla, gdybym byla zupelnie zdrowa, wtedy wyszlabym za niego bez wahania, majac nadzieje, ze bedzie zyl jak najdluzej i jeszcze mnie przezyje, a jezeli mialby umrzec duzo przede mna, ze byc moze trafia mi sie w zyciu dwie wielkie milosci, jedna we wczesniejszym, druga w pozniejszym okresie zycia. Caly problem w tym, ze... ja nie jestem zupelnie zdrowa. Tzn, w tej chwili absolutnie nic mi nie dolega i moge pracowac i zyc za dwoch, ale nie mam zadnych gwarancji, ze zawsze tak bedzie.

przewaznie tak jest
A jesli potrzebny Ci bedzie opiekun to sobie go wynajmiesz,nie mozesz wchodzic w zwiazek malzenski z takiego powodu.Zreszta chyba to juz wiesz po 2 nieudanych próbach
Patrzac w ten sposob to albo powinnas wyjsc za maz za kogos mlodszego od Ciebie i na pewno miec dziecko,ktore byc moze sie Toba zaopiekuje na starosc

[Lexie]

W sumie skoro i tak już go kochasz od iluś tam lat, to i tak w razie jego śmierci byś cierpiała. Więc skoro tak czy inaczej będziesz kiedyś najpewniej przez to cierpieć, lepiej wykorzystać czas przed tym na bycie razem. Przynajmniej nie będziesz sobie wyrzucała, że mogłaś spróbować, pobyć z nim, a tego nie zrobiłaś ze strachu.

[jennifer777]

Mój facet nie wyobraża sobie jak dziewczyna moze być ze starszym facetem ( dodam ze ja mam 20 lat a stary w jego słowniku to juz 26) ja się z tym nie zgadzam. Wychodzę z założenia, że życie ma się tylko jedno, jeżeli go kochasz, jeżeli jesteś szczęśliwa to nie psuj tego, ktoś tu pisał, że On ma 60lat moze niedlugo umrzeć-bzdura- nie znasz dnia ani godziny, wcale nie jest powiedziane że nie będzie żył dłuzej niż ktoś o wiele od niego młodszy.
Opinia społeczna? nie zwracaj na to uwagi, lepiej być z kimś starszym(a niech ludzie gadają!) i byc szczęśliwym niz z kimś w swoim wieku i nie miec z nim nic wspolnego.
Ty wiesz najlepiej, życzę Wam szczęścia no i idz za głosem serca, jeżeli ten człowiek jest dla Ciebie dobry, szanuje CIe, to sie nie zastanawiaj
Pozdrawiam

[Olila9]

Dziekuje, dziewczyny. Eres, wbrew pozorom ten watek duzo mi daje, bo mam okazje wiele rzeczy przemyslec, uslyszec pytania, ktore sama sobie czasem zadaje i byc zmuszona do odpowiedzi na nie, a nie zepchniecia ich w podswiadomosc. I macie racje - bess, lexie, sungold. kocham go i chce z nim byc - wiec bede. Skoro moge miec przed soba kilka, a moze kilkanascie, a moze kilkadziescia czy nawet wiecej lat szczesliwego zycia - to chce to wykorzystac. A nie pod razu wypatrywac chmur w przyszlosci.bess - no tak, patrzac w ten sposob powinnam poslubic duzo mlodszego ode mnie milionera, ktory by mial na opieke i jeszcze w cudowny sposob urodzic zdrowe dziecko i z usmiechem na ustach mu powiedziec, ze urodzilo sie po to, zeby sie mamusia zajmowac. Ale ze jakos nie jestem zwolenniczka traktowania dzieci przedmiotowo ;-) - a i milionerow nie ma na horyzoncie - to co ja sie w sumie bede przejmowac przyszloscia i tracic dzien dzisiejszy.Wbrew pozorom ten watek poprawil mi humor, myslalam, ze bedzie odwrotnie.

[paula78]

Napisane przez eres

Zabilas mnie ta "lalka". Tragedia. Co za wypaczone poglady ...




...

mysle ze chyba za bardzo doslownie wzielas slowo "lalka"

a z drugiej strony nie rozumiem dlaczego by tego tak nie traktowac skoro sie dzieci nie moze miec i nie chce ,duzo prawdy bylo w opisie dziecka .nie kazdy rozczula sie nad bobaskami a dziecko to nie tylko rozowe kokardki ale ciezka harowka do konca zycia bez gwarancji ze sie uda.

Napisane przez Olila9

Tak bardzo bardzo szczerze? Tego, ze on rzeczywiscie najparwdopodobniej umrze wczesniej niz ja i bedzie mi bardzo trudno to zniesc. tego, ze za kilkanascie lat moge zostac sama, ciezko chora, niezdolna do pracy i bez nikogo. Inaczej bym na to patrzyla, gdybym byla zupelnie zdrowa, wtedy wyszlabym za niego bez wahania, majac nadzieje, ze bedzie zyl jak najdluzej i jeszcze mnie przezyje, a jezeli mialby umrzec duzo przede mna, ze byc moze trafia mi sie w zyciu dwie wielkie milosci, jedna we wczesniejszym, druga w pozniejszym okresie zycia. Caly problem w tym, ze... ja nie jestem zupelnie zdrowa. Tzn, w tej chwili absolutnie nic mi nie dolega i moge pracowac i zyc za dwoch, ale nie mam zadnych gwarancji, ze zawsze tak bedzie.

sluchaj ,mysle ze troche przesadzasz ,nikt z nas nie ma gwarancji ze kiedys nie zostanie sam ,chory i nieszczesliwy a biorac zycie pod twoim katem nalezaloby usiasc i czekac na smierc bo przeciez cos sie moze stac wiec po co zyc tu i teraz i cieszyc sie z tego co sie ma.

nigdzie nie jest powiedziane ze ten facet to ten jedyny,nigdzie tez nie jest powiedziane ze bedziecie ze soba szczesliwi i dlaczego on nie mialaby cie zostawic -oczywiscie nie zycze
tym barziej jesli nie planujecie dzici to macie pol ciezaru z glowy ,waszymi decyzjami i zyciem obciazycie tylko siebie.

nie wiem ile masz teraz lat ale jests z pewnoascia duza dziewczynka wiec walcz o szczescie i milosc

[eres]

Napisane przez sungold

eres-a jesli napisalaby ze ta roznica to 5 lat, wtedy co? od razu wszsytko inaczej? wiek nie gwarantuje szczescia, lepiej przezyc 5 wspanialych lat niz 20 beznadziejnych.

Ale nie rozumiem, apropo czego to pytanie? Nie uwazam i nigdzie nie napisalam, ze cokolwiek, a juz tym bardziej wiek, gwarantuje szczescie
Niemniej jednak odpowiem Ci twierdzaco - TAK, jesli roznica ograniczalaby sie do lat 5, to wszystko byloby inaczej, a autorka watku raczej nie mialaby rozterek, ktore posiada obecnie. Proste.

[Olila9]

A, bede walczyc! w tej chwili natomiast wybieramy sie na sushi. Zycze wszystkim milego wieczoru lub dobrej nocy, w zaleznosci od tego, gdzie mieszkaja. I tak, lalka byla tu raczej przenoscia. Uzyta w kontekscie, ze dla mnie wielu ludzi decyduje sie na dziecko z latwoscia, jakby kupowalo sobie duza lalke.

[eyo]

Napisane przez Olila9

Tak bardzo bardzo szczerze? Tego, ze on rzeczywiscie najparwdopodobniej umrze wczesniej niz ja i bedzie mi bardzo trudno to zniesc. tego, ze za kilkanascie lat moge zostac sama, ciezko chora, niezdolna do pracy i bez nikogo. Inaczej bym na to patrzyla, gdybym byla zupelnie zdrowa, wtedy wyszlabym za niego bez wahania, majac nadzieje, ze bedzie zyl jak najdluzej i jeszcze mnie przezyje, a jezeli mialby umrzec duzo przede mna, ze byc moze trafia mi sie w zyciu dwie wielkie milosci, jedna we wczesniejszym, druga w pozniejszym okresie zycia. Caly problem w tym, ze... ja nie jestem zupelnie zdrowa. Tzn, w tej chwili absolutnie nic mi nie dolega i moge pracowac i zyc za dwoch, ale nie mam zadnych gwarancji, ze zawsze tak bedzie.

Ja sobie siebie w związku z meżczyzną o 35 lat starszym nie wyobrażam, po prostu nie jestem w stanie sobie zmieścić w głowie Twoich uczuć. Po prostu - nie rozumiem ich moją miarą.

Jestem świadoma faktu, że gdyby zobaczyła was na ulicy trzymających się za rece czy dających sobie całusa ( nie wiem jak to grzecznie ująć) z pewnością bym się "zagapiła". Nie, nie dlatego, że was potępiam ale właśnie dlatego, że nie rozumiem.

Ja w miłość wierzę i jeżeli mówisz, że to miłość to najwyraźniej tak jest - nie mam żadnych podstaw by Ci nie wierzyc. Przyjmuję to po prostu jako fakt.


Teraz jednak chciałabym przejść do sedna i odnieść się do pogrubionych przeze mnie fragmentów ;

Mimo iż ja lat ma 20 a mój TZ 23 - młodzi, zdrowi ludzie z nas - to ja się często, bardzo często boję, że któreś z nas umrze. Kiedy wiem, że jedzie z uczelni boje sie, że może mieć wypadek. Twój facet młody nie jest ale mi to nie daje żadnego prawa do przeliczania jego czasu na podstawie tego kto ma większą szansę na śmierć w ciągu najbliższych 10 lat - ja czy on. Odpowiedź jest prosta - każde z nas. Tak samo ja, mój Tz, Ty jak i Twój facet. Młodosć nie daje gwarancji na długie życie a "starość" nie daje gwarancji na szybką śmierć.

[eres]

Napisane przez paula78

mysle ze chyba za bardzo doslownie wzielas slowo "lalka"

a z drugiej strony nie rozumiem dlaczego by tego tak nie traktowac skoro sie dzieci nie moze miec i nie chce ,duzo prawdy bylo w opisie dziecka .nie kazdy rozczula sie nad bobaskami a dziecko to nie tylko rozowe kokardki ale ciezka harowka do konca zycia bez gwarancji ze sie uda.

Paula, ja jestem doskonale swiadoma faktu, ze bycie rodzicem to nie sielanka a praktycznie same wyrzeczenia. Niemniej jednak zszokowalo mnie takie przedmiotowe podejscie do macierzynstwa, moze za bardzo potraktowalam temat z wlasnego punktu widzenia ... i przyznaje, slowo "lalka" wzielam zbyt doslownie.

[PeterPan77]

Jak poznałem Twoją historie....to poczułem radość.Że istnieje Miłość,która jest ponad wszystkim....Podziwiam Cie i trzymam kciukiW czasach gdy posiadanie orgazmu urasta do rangi najważniejszych spraw w związku,gdy seks staje się bożkiem współczesnego świata...Twoja historia wzrusza i napełnia mnie optymizmem.Czytałem dawno temu historię torreadora który był impotentem i kobiety która go kochała i była z nim do końca...napisał to chyba Hemingway...bardzo mi się podobało.Mam tylko nadzieję ,że Wasza historia lepiej się skończy...czego wam z całego serca życzę
I nie przejmuj się całym światem....a różnica wieku...wydaje mi się,że Wam to nie przeszkadza....ważne jest tylko Wasze zdanie na ten temat.I nie dajcie się stłamsić i zaszczuć...potrzeba Wam będzie bardzo dużo siły...to będzie wojna....WYGRAJCIE JĄ DLA SIEBIE

[Gwiazdeczka1978]

Napisane przez Olila9

Juz wyjasniam: w moim przypadku w ogole nie ma mowy o dzieciach, po pierwsze, kiedys dosc mocno chorowalam i przeszlam bardzo intensywna terapie, po ktorej szanse na urodzenie dziecka sa male, a na urodzenie zdrowego dziecka - minimalne, po drugie - szczerze mowiac, ja jakos nie bardzo chce miec dziecko. Tzn, jasne ze fajnie jest miec taka duza lalke, pobawic sie nia, nadac imie, byc dumnym i kupowac kolorowe ubranka, ale tak naprawde - ciaza, mozliwe powiklania, zmiany zachodzace w ciele, dziecko drace sie po nocach, problemy w szkole, uzeranie sie nastolatkiem, problemy w przypadku narkotykow czy innych tego typu wyskokow - dziekuje, ja po prostu nie czuje sie na silach z czyms takim zmierzyc.dwa: tak, sypiamy ze soba. przyznam szczerze, ze wiecej ( i z lepszymi wrazeniami) niz z moimi wczesniejszymi partnerami. Na razie nie ma zadnych problemow, jesli sie pojawia, sa przeciez obecnie leki. W kazdym razie, wydaje mi sie poki co, ze lepiej byc w zwiazku, w ktorym nie mozna sie kochac, mimo, ze sie chce, niz w takim, w ktorym fizycznie mozna, tylko ze partnerzy nie maja ochoty. No i znam pelnego w pelni sprawnego w tej materii osiemdziesiecioparolatka. Z czego to wynika - z braku kontaktow z rowiesnikami jako dziecko na pewno. Byc moze jeszcze z czegos innego. Moze juz sie taka urodzilam.Co do reakcji spoleczenstwa - tu gdzie mieszkam akceptuje sie wiecej niz w Polsce, co nie zmienia faktu, ze latwo nie bedzie. Ale mysle, ze wole to niz wchodzenia w kolejne nieudane zwiazki, bo w rzeczywisctosci niezmiennie kocham ciagle tego samego faceta. To jednak dalekie od mojej definicji szczescia.Zdaje sobie sprawe, ze watek o straszych mezczyznach i mlodszych kobietach istnieje. jednak dotyczy zazwyczaj znacznie mniejszych roznic, a ostanie strony byly pyskowka, dlatego zaozylam wlasny.

No sorry, ale jak to czytam, (podkreslone)to zastanawiam sie nad ta Twoja dojrzałoscia. Jakos mi to na przenosnie nie wyglada. Moj ojciec ma 70 lat. Jakos nie wyobrazam sobie bycia z kims w jego wieku, badz z jakim jego rowiesnikiem. Lubie starszych od siebie mezczyzn, ale 35 lat, to z deczka przesada, jak dla mnie. Ale co kto lubi.

edit; Ja tam swoje lalki juz nakarmiłam i ubrałam, choc jedna woli na golasa cały dzien biegac. Teraz musze sie jeszcze zastanowic gdzie by sie tu isc pochwalic.