Gdzie lepiej wychowuje się dziecko? W dużym czy małym mieście?

[Magically]

Hej Wizażanki.
Naszły mnie takie życiowe rozterki i zastanawiam się gdzie lepiej wychowuje się dziecko? W duzym mieście wojewódzkim z dala od dziadków, więc nie można liczyć na niczyją pomoc czy w mniejszym mieście blisko dziadków, mieście gdzie dla dziecka są szkoły od podstawowej do średniej, basen, zajęcia językowe itp.

Z Waszej perspektywy co jest lepsze? Jakie są plusy i minusy? Czy wychowanie dziecka w duzym mieście bez niczyjej pomocy ze strony rodziny jest proste?

[skazana_na_bluesa]

miliony ludzi wychowuje swoje dzieci bez pomocy dziadków. bardziej bym patrzyła na możliwość znalezienia pracy.

[ruda_beksa]

Wolałabym w dużym mieście, bez namysłu. Więcej zajęć, w tym darmowych, lepsze szkoły, transport i szpitale, wyższe płace (więc można opłacić np. opiekunkę), baseny, parki, muzea. Więcej stymulacji zarówno dla rodziców jak i dla dziecka. Wychowałam się w dużym mieście, mąż też, jeśli mielibyśmy mieć dzieci, to tylko w metropolii. Nie wiem, czy jest łatwo, ale da się.

A dziadkowie mogą przecież co jakiś czas odwiedzać i pomagać.

[kaledonia]

Napisane przez Magically

Hej Wizażanki.
Naszły mnie takie życiowe rozterki i zastanawiam się gdzie lepiej wychowuje się dziecko? W duzym mieście wojewódzkim z dala od dziadków, więc nie można liczyć na niczyją pomoc czy w mniejszym mieście blisko dziadków, mieście gdzie dla dziecka są szkoły od podstawowej do średniej, basen, zajęcia językowe itp.

Z Waszej perspektywy co jest lepsze? Jakie są plusy i minusy? Czy wychowanie dziecka w duzym mieście bez niczyjej pomocy ze strony rodziny jest proste?

No jakoś moi rodzice sobie poradzili
Są przedszkola i niańki.

[nelciak]

Napisane przez Magically

Z Waszej perspektywy co jest lepsze? Jakie są plusy i minusy? Czy wychowanie dziecka w duzym mieście bez niczyjej pomocy ze strony rodziny jest proste?

Moim zdaniem jest cholernie trudno i podziwiam wszystkich, którym to się udaje. No chyba że ktoś zarabia furę kasy, wtedy zawsze jest prościej

[Paprotka_]

Napisane przez Magically

Hej Wizażanki.
Naszły mnie takie życiowe rozterki i zastanawiam się gdzie lepiej wychowuje się dziecko? W duzym mieście wojewódzkim z dala od dziadków, więc nie można liczyć na niczyją pomoc czy w mniejszym mieście blisko dziadków, mieście gdzie dla dziecka są szkoły od podstawowej do średniej, basen, zajęcia językowe itp.

Z Waszej perspektywy co jest lepsze? Jakie są plusy i minusy? Czy wychowanie dziecka w duzym mieście bez niczyjej pomocy ze strony rodziny jest proste?

Jest proste jeżeli masz pomoc kogoś spoza rodziny
Ja jestem w takiej sytuacji. Mieszkamy w mieście wojewódzkim, moi rodzice w małym mieście 60 km dalej. Mały dystans a i tak za duży. Niani nie mamy i raczej mieć nie będziemy.Córka ma dopiero 7 miesięcy więc jeszcze wiele przed nami, ale już czujemy ograniczenia: gdziekolwiek chcemy pójść, coś załatwić, to pojedynczo albo trzeba się tarabanić z młodą. Wizyty u fryzjerów , lekarzy trzeba ustalać tak aby druga osoba mogła się nią zająć. Jedno choruje, to drugie zasuwa w trybie zombie. Wiąże się to z urlopami i zwolnieniami. Najtrudniej było kiedy oboje zatruliśmy się i robiliśmy wyścigi do wc (na szczęście dziadkowie przybyli z odsieczą ).
Niewątpliwym plusem dużego miasta jest lepszy dostęp do usług medycznych, wszystko inne jest też w małym mieście moich rodziców (ale to pewnie zależy od miasta). Innych plusów nie dostrzegam i gdybyśmy mogli znaleźć tam pracę, to już by nas tu nie było.

[Czarna2000]

Jako osoba wychowana w małym mieście, która w liceum "uciekła" do miasta wojewódzkiego uważam, że zdecydowanie lepiej w dużym mieście.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[damdalena]

Rodziny z małymi dziećmi chyba coraz częściej wybierają WIEŚ. Przynajmniej tak dzieje się na przedmieściach Krakowa - nie wiem, czy z innych dużych miast też tak masowo ludzie uciekają od smogu. Jako główny powód tej migracji podawana jest choroba dziecka (astma, alergie, niepełnosprawność). Na razie jest słodko: nie trzeba wózków tachać po schodach, bo dziecko śpi na tarasie, a na spacer można do lasu iść. Własny ogród z poziomkami, trampolinami, z miejscem dla zwierzaków. Liczne i komfortowe przedszkola, tańsze nianie, itd. Nie wiem czy wszyscy przemyśleli sobie co będzie potem, jak dzieci pójdą do szkoły. Ale okazuje się, że i na to niektórzy znaleźli rozwiązanie: rodzice/teściowie na emeryturze przeprowadzają się bliżej dzieci i wnuków. Jest to już zauważalny trend. Nawet moi teściowie za 3 lata planują przeprowadzkę z powiatowego miasta wschodniej Polski pod Kraków i już szukają starego domu do remontu. Kilkoro ich znajomych już się przeniosło pod Lublin lub do Warszawy.

Każdy powinien wybrać indywidualnie najlepsze rozwiązanie dla siebie i swojej rodziny. Bo co z tego, że dziecko będzie miało u boku najlepszą babcię, skoro rodzice będą sfrustrowani porzuceniem wielkomiejskich karier. Bez sensu jest też na siłę pozostawać w nielubianym zgiełku dużego miasta, jeśli gdzieś tam na prowincji czeka wymarzone spokojne życie pośród pomocnej rodziny. Wszystko zależy, jakie kto ma plany/możliwości zawodowe i życiowe. Należy pamiętać, że dziecko ma szczęśliwe dzieciństwo tylko wtedy, gdy ma szczęśliwych, spełnionych rodziców,

[kaledonia]

Napisane przez damdalena

Rodziny z małymi dziećmi chyba coraz częściej wybierają WIEŚ. Przynajmniej tak dzieje się na przedmieściach Krakowa - nie wiem, czy z innych dużych miast też tak masowo ludzie uciekają od smogu. Jako główny powód tej migracji podawana jest choroba dziecka (astma, alergie, niepełnosprawność). Na razie jest słodko: nie trzeba wózków tachać po schodach, bo dziecko śpi na tarasie, a na spacer można do lasu iść. Własny ogród z poziomkami, trampolinami, z miejscem dla zwierzaków. Liczne i komfortowe przedszkola, tańsze nianie, itd. Nie wiem czy wszyscy przemyśleli sobie co będzie potem, jak dzieci pójdą do szkoły. Ale okazuje się, że i na to niektórzy znaleźli rozwiązanie: rodzice/teściowie na emeryturze przeprowadzają się bliżej dzieci i wnuków. Jest to już zauważalny trend. Nawet moi teściowie za 3 lata planują przeprowadzkę z powiatowego miasta wschodniej Polski pod Kraków i już szukają starego domu do remontu. Kilkoro ich znajomych już się przeniosło pod Lublin lub do Warszawy.

Każdy powinien wybrać indywidualnie najlepsze rozwiązanie dla siebie i swojej rodziny. Bo co z tego, że dziecko będzie miało u boku najlepszą babcię, skoro rodzice będą sfrustrowani porzuceniem wielkomiejskich karier. Bez sensu jest też na siłę pozostawać w nielubianym zgiełku dużego miasta, jeśli gdzieś tam na prowincji czeka wymarzone spokojne życie pośród pomocnej rodziny. Wszystko zależy, jakie kto ma plany/możliwości zawodowe i życiowe. Należy pamiętać, że dziecko ma szczęśliwe dzieciństwo tylko wtedy, gdy ma szczęśliwych, spełnionych rodziców,

Dla mnie to przesada. Zmuszają tych teściów do przeprowadzki czy jak ? Nie zauważyłam takiego trendu, inaczej pół Łodzi wyniosłoby się za granicę

[cava]

Napisane przez kaledonia

Dla mnie to przesada. Zmuszają tych teściów do przeprowadzki czy jak ? Nie zauważyłam takiego trendu, inaczej pół Łodzi wyniosłoby się za granicę

Mnie to bardziej zastanawia, skąd wszyscy mają tych niepracujących „ dziadków”?
Ludzie zostają dziadkami w wieku około 50-60 lat. To ciągle pracujący ludzie są a nie emeryci gotowi rzucić wszystko i wnuki niańczyć. :/

Moi pracowali Wszyscy. Zresztą ja w ogóle jestem zdania, ze dla wszystkich jest zdrowiej, mieszkać nie za blisko siebie. Mniej wtrącania się na codzień w rodzicielstwo przez osoby trzecie to i mniej konfliktów w rodzinie i lepsze relacje między wszystkimi. Także między dziadkami a wnukami.

[kaledonia]

Napisane przez cava

Mnie to bardziej zastanawia, skąd wszyscy mają tych niepracujących „ dziadków”?
Ludzie zostają dziadkami w wieku około 50-60 lat. To ciągle pracujący ludzie są a nie emeryci gotowi rzucić wszystko i wnuki niańczyć. :/

Moi pracowali Wszyscy. Zresztą ja w ogóle jestem zdania, ze dla wszystkich jest zdrowiej, mieszkać nie za blisko siebie. Mniej wtrącania się na codzień w rodzicielstwo przez osoby trzecie to i mniej konfliktów w rodzinie i lepsze relacje między wszystkimi. Także między dziadkami a wnukami.

Chore społeczeństwo kombinatorów na lewych przedwczesnych emeryturach i rentach
To jest patologia.

[damdalena]

Moich teściów na przeprowadzkę nie namawiamy, a wręcz przeciwnie Poza tym nie mamy potomków. Jest jeszcze szansa, że nie kupią żadnego domu, bo za duże zainteresowanie takimi nieruchomościami dla emerytów. A o takim trendzie migracji za wnukami mówią już agenci nieruchomości.
Kolega z pracy mojego TŻ kupił bliźniaka na pół z teściami. Ponoć nie mieli wyjścia, bo tak dzieci chorowały, teściowa przechodziła akurat na emeryturę a teść znalazł już pracę w nowym miejscu zamieszkania.

Ja to się na wychowywaniu dzieci nie znam, więc nie wiem czy faktycznie dziadkowie są tak niezbędni. Jedynie co mogę powiedzieć to to, że z dzieciatymi znajomymi najłatwiej umówić się, gdy ktoś z rodziny przyjedzie im dziatwy popilnować. Od razu jesteśmy na bieżąco u kogo aktualnie teściowa czy mamusia stacjonuje

[Paprotka_]

Napisane przez cava

Mnie to bardziej zastanawia, skąd wszyscy mają tych niepracujących „ dziadków”?
Ludzie zostają dziadkami w wieku około 50-60 lat. To ciągle pracujący ludzie są a nie emeryci gotowi rzucić wszystko i wnuki niańczyć. :/

Moi pracowali Wszyscy. Zresztą ja w ogóle jestem zdania, ze dla wszystkich jest zdrowiej, mieszkać nie za blisko siebie. Mniej wtrącania się na codzień w rodzicielstwo przez osoby trzecie to i mniej konfliktów w rodzinie i lepsze relacje między wszystkimi. Także między dziadkami a wnukami.

Teraz różnie z tym bywa. Moi rodzice zostali dziadkami po 60. Oboje są już na emeryturze, są zmotoryzowani i w razie "w" mogą przyjechać, wolałabym jednak mieć ich bliżej. Nie wtrącają się a młoda miałaby częstszy kontakt z dziadkami, no i nam byłoby łatwiej.

[damdalena]

Napisane przez cava

Mnie to bardziej zastanawia, skąd wszyscy mają tych niepracujących „ dziadków”?
Ludzie zostają dziadkami w wieku około 50-60 lat.

W moim otoczeniu dziadkami zostają raczej 60-latkowie. A dla kobiet to już emerytura.

[kaledonia]

A na emeryturze to im się odpoczynek i rozwój hobby, na które wcześniej czasu nie było, nie należy
Tylko te wnuki ?

[nelciak]

Napisane przez cava

Mnie to bardziej zastanawia, skąd wszyscy mają tych niepracujących „ dziadków”?
Ludzie zostają dziadkami w wieku około 50-60 lat. To ciągle pracujący ludzie są a nie emeryci gotowi rzucić wszystko i wnuki niańczyć. :/

Z moich obserwacji: mundurówki, żony całe życie przy mężu...

Wychowywałam się w małym mieście (24tys mieszkańców), ale z dobrym dostępem do cywilizacji. Teraz mieszkam w mieście wojewódzkim i moim zdaniem komfort życia jest nieporównywalnie niższy. Składają sie na to głównie korki, smog, tłok... i trochę innych czynników. W mieście rodzinnym nawet dostęp do nowoczesnego, taniego basenu miałam lepszy niż teraz, to samo z lodowiskiem (jedyny ogólnodstępny basen w mojej dzielnicy to relikt PRLu, ale dojazd i tak średni. lodowisko jest jedno kryte na całe miasto ale szkoda o nim pisać) Jedyne co mnie to trzyma tu praca i gdybym kiedykolwiek chciała wychowywać dziecko, to wolałabym to robić w małym mieście. Na prowincji też są dobre szkoły, ba, czasem na wsiach są super szkoly gdzie ludzie się zabijają o miejsce. Obiektów sportowych też nie brakuje. Kultura też istnieje. No a dostęp do przyrody na wyciagniecie reki jest bezcenny. Oczywiście mówie o małych miejscowościach, które są pięknie położone i dobrze skomunikowane, a nie o dziurach zabitych dechami.

[019cbfde5cc6e455fa19b011903180c9b735c7f6]

No nie wiem czy w duzym miescie tak kolorowo. Wolalabym wychowywac dziecko w malej rodzinnej miejscowosci. Mialabym dostep do zlobka i przedszkola bez problemu ( nawet prywatne nie uderzyloby mnie tak po kieszeni, az sie zdziwilam ze jest tak tanio).
Dostep do lekarza ok.
W razie czego pomoc dziadkow.
Szybkie przemieszczanie sie, brak korkow, mozna szybko zawiezc dziecko do przedszkola i odebrac.
I lepszej jakosci powietrze.
Przestrzen dla dziecka, ogrod, wiecej miejsca w domu i przestrzeni zyciowej.

W duzym miescie czekalam 4 dni na wizyte u rodzinnego.
Zlobek 3 razy drozszy, opiekunka zechce wiecej niz moja podstawa bez premii.
Wszedzie daleko, korki, smog.
Male mieszkanie i to nie nasze.
Slabo to wyglada.
Jedynym powodem dla ktorego mieszkamy w duzym miescie jest praca.

Wszystko ma dwie strony.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[damdalena]

Napisane przez kaledonia

A na emeryturze to im się odpoczynek i rozwój hobby, na które wcześniej czasu nie było, nie należy
Tylko te wnuki ?

Przecież nie wszyscy dziadkowie mają etat niani 5 dni w tygodniu. Dzieci chodzą do żłobków, przedszkoli, a babcia czy dziadek tylko w awaryjnych sytuacjach. Przynajmniej moi rodzice tak się dziećmi mojego brata zajmują.

[nelciak]

Napisane przez damdalena

Przecież nie wszyscy dziadkowie mają etat niani 5 dni w tygodniu. Dzieci chodzą do żłobków, przedszkoli, a babcia czy dziadek tylko w awaryjnych sytuacjach. Przynajmniej moi rodzice tak się dziećmi mojego brata zajmują.

Druga często spotykana opcja - dziecko w przedszkolu do 13 a potem dziadkowie

[damdalena]

Napisane przez nelciak

Druga często spotykana opcja - dziecko w przedszkolu do 13 a potem dziadkowie

Dokładnie. A jeszcze częściej spotykam dzieci szkolne spędzające popołudnia u dziadków, bo przedszkola to są naprawdę długo czynne, gorzej ze świetlicami.

[kaledonia]

Napisane przez nelciak

Druga często spotykana opcja - dziecko w przedszkolu do 13 a potem dziadkowie

Inaczej by im się ta przeprowadzka koło wnuków nie opłacała
Ja mam jedną taką gwiazdę w rodzinie co zamiast do przedszkola zostawia babci całe dnie, bo taniej tzn. za darmo opieka. Przedszkola w gminie są, miejsc nie brakuje, ale to kosztuje panie i na nowe pazurki uzupełnianie braknie Mężuś też się bidulek przemęczał nie będzie i własnym potomkiem nie zajmie ( siedzi w domu i pracy szuka )

[nelciak]

Napisane przez damdalena

Dokładnie. A jeszcze częściej spotykam dzieci szkolne spędzające popołudnia u dziadków, bo przedszkola to są naprawdę długo czynne, gorzej ze świetlicami.

Całe szczęście 'cofniecie' 6-latków do zerówki trochę zredukowało problem

[damdalena]

Napisane przez kaledonia

Ja mam jedną taką gwiazdę w rodzinie co zamiast do przedszkola zostawia babci całe dnie, bo taniej tzn. za darmo opieka. Przedszkola w gminie są, miejsc nie brakuje, ale to kosztuje panie i na nowe pazurki uzupełnianie braknie Mężuś też się bidulek przemęczał nie będzie i własnym potomkiem nie zajmie ( siedzi w domu i pracy szuka )

Sporo zależy od asertywności dziadków.

[kaledonia]

Pięterko o rodziców, taka asertywność

[damdalena]

Napisane przez kaledonia

A na emeryturze to im się odpoczynek i rozwój hobby, na które wcześniej czasu nie było, nie należy

Moi teściowie przeprowadzają się w pobliże wojewódzkiego miasta mając na uwadze również zwiększone możliwości realizacji własnych pasji, jak i dorabiania do emerytury. Także nawet przeprowadzka "za wnukami" nie musi być takim poświęceniem - po prostu inny rozdział życia.
Przyznam, że jeszcze 2 miesiące temu nie wiedziałam, że niektórzy rodzice tak ochoczo przeprowadzają się by być bliżej dorosłych dzieci.

---------- Dopisano o 22:12 ---------- Poprzedni post napisano o 22:10 ----------

Napisane przez kaledonia

Pięterko o rodziców, taka asertywność

A różne modele życia ludzie miewają. Słyszałam o pomysłach typu: pokój na parterze u dzieci

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez damdalena

W moim otoczeniu dziadkami zostają raczej 60-latkowie. A dla kobiet to już emerytura.

mam prawie 30 lat, moi rodzice 55. musiałabym rozmnażać się w wieku 40 lat, żeby moi rodzice przeszli na emeryturę. już pomijam fakt, że z moich rówieśników jestem raczej w mniejszości, która nie ma dziecka.

[damdalena]

Napisane przez skazana_na_bluesa

mam prawie 30 lat, moi rodzice 55. musiałabym rozmnażać się w wieku 40 lat, żeby moi rodzice przeszli na emeryturę.

Załóżmy, że za 2-3 lata urodzisz dziecko, rok później drugie, jak skończysz urlop macierzyński, to akurat Twoja mama będzie szła na emeryturę.Tak to działa Wiele rówieśnic mojej mamy (rocznik 57) odeszło właśnie na emerytury i pilnują właśnie takich kilkulatków.

[ZamyslonaRoztargniona]

Obojętnie ie czy w dużym mieście, małym mieście czy na wsi, wychowywalabym dzieci bez dziadków, wiec ten argument mnie nie dotyczy.

W dużym mieście są żłobki. W małym często nie ma, więc matka nie ma wyboru i musi 3 lata siedzieć do u z dzieckiem, dla mnie to minus, bo lubię mieć wybór,

Wybór szkoły. W dużym mieście szkół mnóstwo. Nawet jeśli chce posłać do najblizszej, takiej żeby dziecko na nogach szło, mam 3 placówki. A jak chce dowozic, np. Koło pracy czy po drodze do pracy, mam mnóstwo opcji do wyboru: szkoła Montessori i, waldorfska, sportowa, muzyczna, kilka prywatnych czy społecznych z różnymi specjalizacja mi. I znów, mogeometria posłać do rejonowej, ale mam wybór.
Dla mnie komfort nieporównywalny z sytuacją na wsi na przykład, gdzie najpierw dziecko musi np. 1kg dojść do szkolnego autobusu, a po lekcjach czekać iles godzin aż autobus odwiezie (pisze o konkretnej wsi i konkretnej szkole).

W duzym mieście duży wybór lekarzy specjalistów, terapia, badań, W mniejszym mieście często jest jeden specjalista danej dziedziny lub do dużego miasta trzeba jechać do specjalistycznej placówki.

A ogólnie duże miasto wybieram do zycia że względu na większy rynek pracy. A jak praca jest, to pieniądze są i dziecko można spokojnie wychowywać.

[eyo]

przedmieścia samo centrum dużych miast mnie nie pociąga ale przedmieścia albo okoliczne miast-sypialnie są moim zdaniem na tyle spoko logistycznie i na tyle spoko pod kątem spokoju, że uważam to za dobry kompromis

dziadków nie traktuje jak czynnika decydującego i osobiście sama uważam, że ja mam ich za blisko ważna moim zdaniem jest dostępność pracy, żłobka, przedszkola, szkoły, dostęp do lekarzy, aptek itp.

Napisane przez cava

Mnie to bardziej zastanawia, skąd wszyscy mają tych niepracujących „ dziadków”?
Ludzie zostają dziadkami w wieku około 50-60 lat. To ciągle pracujący ludzie są a nie emeryci gotowi rzucić wszystko i wnuki niańczyć. :/

Moi pracowali Wszyscy. Zresztą ja w ogóle jestem zdania, ze dla wszystkich jest zdrowiej, mieszkać nie za blisko siebie. Mniej wtrącania się na codzień w rodzicielstwo przez osoby trzecie to i mniej konfliktów w rodzinie i lepsze relacje między wszystkimi. Także między dziadkami a wnukami.

moja mama urodziła mnie jak miała 36 lat a tata miał wtedy 39, ja teraz mam 30 lat - viola! tajemnica dziadków na emeryturze rozwiązana

ja mam natomiast inną refleksję bo moim rodzice to się do opieki nad takim np. roczniakiem nie nadają kompletnie już pod kątem zdrowotnym - więc albo są dziadkowi pracujący zdatni do opieki albo emeryci niezdatni

inna sprawa, że ja w ogóle takiej opieki nie uznaję dla mnie dziadkowie = okazjonalna grupa osób od rozpieszczania, stały kontakt - no nie, powodów jest wiele...

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez damdalena

Załóżmy, że za 2-3 lata urodzisz dziecko, rok później drugie, jak skończysz urlop macierzyński, to akurat Twoja mama będzie szła na emeryturę.Tak to działa Wiele rówieśnic mojej mamy (rocznik 57) odeszło właśnie na emerytury i pilnują właśnie takich kilkulatków.

Nadal brakuje mi kilku lat w tej ukladance. Mimo tego, ze moi rodzice to rocznik 63. I biorac pod uwage, jakie maja prognozy emerytur, beda pracowac dluzej niz do 65 roku zycia. Moja babcia pracowala do 72 roku zycia. Takze tego.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz