w czym tkwi problem..

[19903]

Mam 19 lat, w tym roku zdaje maturę, mam ambitne plany na przyszłości i ogromne wymagania wobec siebie, świata – innych ludzi. Należę raczej do grona perfekcjonistek, jednak do ideału mi daleko.
Ale do rzeczy: nie potrafię okazywać ludziom uczuć tych pozytywnych. Na co dzień zdarza mi się mieć problem z powiedzeniem głupiego „dzień dobry” czy kupieniem biletu w autobusie co wynika chyba z obawy przed oceną innych ludzi- strasznie przejmuję się opinią innych, co jest właśnie po części związane z owym perfekcjonizmem i wychowaniem w duchu” masz być najlepsza”. Mój chłopak narzeka nieco na brak zaangażowania z mojej strony- nie dziwię mu się. Niby nie jesteśmy ze sobą długo bo nieco ponad 3miesiące, zależy mi na nim i nie wydaje mi się w pełni normalnym problem z przytuleniem się do niego, dotknięciem czy pocałowaniem, nawet w policzek- nie mam zbyt dużego <czytaj niemal żadnego> doświadczenia na tym polu i boje się, że zrobię to źle. Nie sprawie mu przyjemności, wyjdę na idiotkę ośmieszając się. Zastanawiam się czy problem tkwi we mnie, w mojej psychice czy może po prostu to” Nieten” i dlatego mam taką blokadę. Nie oczekuje super porad- choć wiem, że jesteście wstanie takowych udzielić i jeśli je dostanę będe bardzo wdzięczna - potrzebowałam raczej anonimowego wygadania się

[arrabbiata]

Napisane przez 19903

Na co dzień zdarza mi się mieć problem z powiedzeniem głupiego „dzień dobry” czy kupieniem biletu w autobusie co wynika chyba z obawy przed oceną innych ludzi- strasznie przejmuję się opinią innych, co jest właśnie po części związane z owym perfekcjonizmem i wychowaniem w duchu” masz być najlepsza”.

A pomyślałaś, że jak nie powiesz tego 'Dzień dobry' to wtedy ludzie mogą cię negatywnie ocenić, a wtedy, gdy powiesz- pozytywnie właśnie?

Może nieśmiała jesteś? Ewidentnie masz jakąś blokadę.

[Hammond]

Napisane przez 19903

Mam 19 lat (...)
Ale do rzeczy: nie potrafię okazywać ludziom uczuć tych pozytywnych. Na co dzień zdarza mi się mieć problem z powiedzeniem głupiego „dzień dobry” czy kupieniem biletu w autobusie (...)

Napisane przez 19903

(...) Zastanawiam się czy problem tkwi we mnie, w mojej psychice czy może po prostu to” Nieten” (...)

raczej Twój (patrz bilety)

[belluci2]

ja mam podobne sytuacje na co dzien...

[koKOro]

też miałam (czasem miewam jeszcze) takie problemy, ale to wynika u mnie z tego, że jestem dorosłym dzieckiem alkoholika

na mój gust musisz się z tym mierzyć, w momencie jak czujesz, że nie chcesz powiedzieć dzień dobry, zmuś się troszkę i na pewno lepiej się z tym poczujesz, bo potem sobie nie będziesz w brodę pluła, że głupio wyszło, jak postąpisz inaczej (czyli nie wycofasz się) i zaobserwujesz pozytywny skutek będzie Ci to łatwiej przychodzić

z TŻ to może porozmawiaj, może okaże Ci zrozumienie i spróbuje ośmielić, wytłumacz mu, że to nie dlatego, że Ci nie zależy itp. warto się przy okazji przekonać jak u Was z rozmową i wzajemnym zrozumieniem

[19903]

Napisane przez arrabbiata

A pomyślałaś, że jak nie powiesz tego 'Dzień dobry' to wtedy ludzie mogą cię negatywnie ocenić, a wtedy, gdy powiesz- pozytywnie właśnie?

Może nieśmiała jesteś? Ewidentnie masz jakąś blokadę.

oczywiście, że myślałam nad tym jednak jako, że nie przepadam za dźwiękiem swego głosu nie lubię się odzywać gdy mnie o to nie poproszą

Napisane przez koKOro

też miałam (czasem miewam jeszcze) takie problemy, ale to wynika u mnie z tego, że jestem dorosłym dzieckiem alkoholika

na mój gust musisz się z tym mierzyć, w momencie jak czujesz, że nie chcesz powiedzieć dzień dobry, zmuś się troszkę i na pewno lepiej się z tym poczujesz, bo potem sobie nie będziesz w brodę pluła, że głupio wyszło, jak postąpisz inaczej (czyli nie wycofasz się) i zaobserwujesz pozytywny skutek będzie Ci to łatwiej przychodzić

z TŻ to może porozmawiaj, może okaże Ci zrozumienie i spróbuje ośmielić, wytłumacz mu, że to nie dlatego, że Ci nie zależy itp. warto się przy okazji przekonać jak u Was z rozmową i wzajemnym zrozumieniem

pogrubione dotyczy i mnie..niestety.
próbuje się zmuszać, czasem wychodzi lepiej czasem gorzej..ważne że w ogóle wychodzi

[201604200942]

myślę, że Twój problem (nawet z chłopakiem) dotyczy tego, że obawiasz się krytyki innych osób.
Spójrz jednak na to z innej strony. Czy Ty tez oceniasz kogoś, kto idzie na zakupy? Nie? Inni tak samo. Każdy ma swoje problemy, więc nie zaprząta sobie głowy osobami kupującymi bilety
A jesli chodzi o chłopaka... On przeciez tez nie jest idealny. A to, że źle pocałujesz chłopaka? To jest właśnie najpiękniejsze w związku. Możesz być nieidealna z całych sił, a On i tak to zaakceptuje

Napisane przez 19903

oczywiście, że myślałam nad tym jednak jako, że nie przepadam za dźwiękiem swego głosu nie lubię się odzywać gdy mnie o to nie poproszą

Oj ta tez nie przepadam za swoją barwą głosu
Nie wiem jak inni to akceptują. Gdy słucham siebie np. w TV czy telefonie, nie mogę uwierzyć, że ten dziecięcy głosik to ja
Fakt, zdarzają się głupie komentarze, nie tylko na temat mojego głosu, ale całej mojej osoby.
Ale osoby, które oceniają na podstawie tego jak wygląda, jaką barwa głosu mówią, są po prostu żałośni. Sami mają kompleksy (każdy ma!) z którymi zapewne nie potrafią sobie poradzić i wyżywają się na innych.

[suszarka]

Napisane przez SamaraMorganx

myślę, że Twój problem (nawet z chłopakiem) dotyczy tego, że obawiasz się krytyki innych osób.
Spójrz jednak na to z innej strony. Czy Ty tez oceniasz kogoś, kto idzie na zakupy? Nie? Inni tak samo. Każdy ma swoje problemy, więc nie zaprząta sobie głowy osobami kupującymi bilety
A jesli chodzi o chłopaka... On przeciez tez nie jest idealny. A to, że źle pocałujesz chłopaka? To jest właśnie najpiękniejsze w związku. Możesz być nieidealna z całych sił, a On i tak to zaakceptuje

Oj ta tez nie przepadam za swoją barwą głosu
Nie wiem jak inni to akceptują. Gdy słucham siebie np. w TV czy telefonie, nie mogę uwierzyć, że ten dziecięcy głosik to ja
Fakt, zdarzają się głupie komentarze, nie tylko na temat mojego głosu, ale całej mojej osoby.
Ale osoby, które oceniają na podstawie tego jak wygląda, jaką barwa głosu mówią, są po prostu żałośni. Sami mają kompleksy (każdy ma!) z którymi zapewne nie potrafią sobie poradzić i wyżywają się na innych.

nie znam osoby lubiącej ton swojego głosu..

a co do autorki.praca nad samą sobą.i coż z tego nawet, że ktoś będzie się śmiał z Ciebie?naucz sama się z siebie śmiać a świat będzie o wiele piękniejszy.

[koKOro]

Napisane przez 19903

pogrubione dotyczy i mnie..niestety.
próbuje się zmuszać, czasem wychodzi lepiej czasem gorzej..ważne że w ogóle wychodzi

czyli wszystko jasne, zapraszam Cię do poczytania wątku o dda, http://www.wizaz.pl/forum/showthread...&highlight=dda

nie wiem czy wiesz, że istnieje taki syndrom, jakie właśnie mechanizmy z niego powstają, w wątku opisujemy jak działamy, można dzięki lekturze wątku wiele o sobie zrozumieć

też można pomyśleć o terapii bo problem jest bardziej skomplikowany niż poradzenie - otwórz buzie, powiedź dzien dobry

zresztą ktoś kto nie ma tych problemów nie jest w stanie do końca zrozumieć

czyli podsumowując, odpowiadając na pytanie z tytułu - Twój problem zapewne tkwi w tym, że jesteś dzieckiem alkoholika
stąd też może wystepować dystans do przytulania itp.

[ANIAplay]

Nie jesteś sama-mam koleżankę która zachowuje się i myśli w taki sam sposób.Po prostu boisz się,wiec uważasz ,że lepiej się nie wyhylać bo jeszcze zrobisz z siebie idiotkę.To przykre ale prawdziwe.Ukrywasz tak naprawdę swoją osobowość,więc ludzie nie poznają Cię taką jaką jesteś naprawdę.A czy tego właśnie chcesz???Wiec może warto przełamać swoje obawy przed światem -przed ludzmi.Gdy się przełamiesz,będziesz bardziej pewna siebie i właśnie wtedy zdecydujesz czy ten owy chłopak pasuje do Ciebie czy może chcesz czegoś więcej.

[salamanca]

[quote=19903;11507596]oczywiście, że myślałam nad tym jednak jako, że nie przepadam za dźwiękiem swego głosu nie lubię się odzywać gdy mnie o to nie poproszą


Mam to samo!!

[cetrizini]

Ty nie okazujesz uczuć po 3 miesiącach, a ja z Tż jestem dwa lata i bywam zimna jak lód Miałam kiedyś podobny do ciebie problem, byłam bardzo nieśmiała, w końcu stwierdziłam że dłużej tak nie można. Zaczęłam od pracy nad sobą, zaczęłam bardziej o siebie dbać itd no i początkowo wbiłam się w maskę bardzo pewnej siebie dziewczyny. Potem sama nie wiem ale w mojej psychice się coś przestawiło, na plus moim zdaniem. Kiedyś bardzo martwiło mnie to co powiedzą, pomyślą inni. Teraz chodzę z podniesioną głową, uśmiecham się do prawie wszystkich, ironizuję jak dawniej i po prostu robię to na co mam ochotę. Zauważyłam że kiedy zmieniłam podejście samej do siebie to i ludzie zupełnie inaczej mnie postrzegają. Czyli odwagi przede wszystkim życzę

[19903]

Napisane przez SamaraMorganx

myślę, że Twój problem (nawet z chłopakiem) dotyczy tego, że obawiasz się krytyki innych osób.
Spójrz jednak na to z innej strony. Czy Ty tez oceniasz kogoś, kto idzie na zakupy? Nie? Inni tak samo. Każdy ma swoje problemy, więc nie zaprząta sobie głowy osobami kupującymi bilety
A jesli chodzi o chłopaka... On przeciez tez nie jest idealny. A to, że źle pocałujesz chłopaka? To jest właśnie najpiękniejsze w związku. Możesz być nieidealna z całych sił, a On i tak to zaakceptuje

Oj ta tez nie przepadam za swoją barwą głosu
Nie wiem jak inni to akceptują. Gdy słucham siebie np. w TV czy telefonie, nie mogę uwierzyć, że ten dziecięcy głosik to ja
Fakt, zdarzają się głupie komentarze, nie tylko na temat mojego głosu, ale całej mojej osoby.
Ale osoby, które oceniają na podstawie tego jak wygląda, jaką barwa głosu mówią, są po prostu żałośni. Sami mają kompleksy (każdy ma!) z którymi zapewne nie potrafią sobie poradzić i wyżywają się na innych.

wiele w tym racji..

Napisane przez koKOro

czyli wszystko jasne, zapraszam Cię do poczytania wątku o dda, http://www.wizaz.pl/forum/showthread...&highlight=dda

nie wiem czy wiesz, że istnieje taki syndrom, jakie właśnie mechanizmy z niego powstają, w wątku opisujemy jak działamy, można dzięki lekturze wątku wiele o sobie zrozumieć

też można pomyśleć o terapii bo problem jest bardziej skomplikowany niż poradzenie - otwórz buzie, powiedź dzien dobry

zresztą ktoś kto nie ma tych problemów nie jest w stanie do końca zrozumieć

czyli podsumowując, odpowiadając na pytanie z tytułu - Twój problem zapewne tkwi w tym, że jesteś dzieckiem alkoholika
stąd też może wystepować dystans do przytulania itp.

trak, czytałam kiedyś na temat tego syndromuale z wa\ątkiemnie miałam okazji się dotad zapoznać także dziękuje za niego

Napisane przez cetrizini

Ty nie okazujesz uczuć po 3 miesiącach, a ja z Tż jestem dwa lata i bywam zimna jak lód Miałam kiedyś podobny do ciebie problem, byłam bardzo nieśmiała, w końcu stwierdziłam że dłużej tak nie można. Zaczęłam od pracy nad sobą, zaczęłam bardziej o siebie dbać itd no i początkowo wbiłam się w maskę bardzo pewnej siebie dziewczyny. Potem sama nie wiem ale w mojej psychice się coś przestawiło, na plus moim zdaniem. Kiedyś bardzo martwiło mnie to co powiedzą, pomyślą inni. Teraz chodzę z podniesioną głową, uśmiecham się do prawie wszystkich, ironizuję jak dawniej i po prostu robię to na co mam ochotę. Zauważyłam że kiedy zmieniłam podejście samej do siebie to i ludzie zupełnie inaczej mnie postrzegają. Czyli odwagi przede wszystkim życzę

cetrizini... myślę, że dbanie o siebie daje efekty, ale krótko trwałe. To Ty zmieniłaś zdanie o sobie samej i dlatego sadzisz, że inni patrzą na Ciebie przychylniej.