Nie czuję nic...

[Olga234]

Witam. Piszę właściwie sama nie wiem po co, chyba po to żeby się wyżalić..

Chodzi o to, że czuję pustkę.. Żadnych większych emocji, uczuć.

Moje życie jest monotonne, żyję żeby żyć.
Dom, szkoła, czasem jakaś impreza. I tak leci każdy dzień.
Mam 17 lat, właściwie każda moja koleżanka ma za sobą jakieś tam pierwsze związki, ja nic.
Chcę żyć prawdziwym życiem, odczuwać silne emocję, jakieś mocniejsze bodźce.
Wiem że teoretycznie mam czas, ale mam już dość tej całej monotonii

Jak każdy mam jakieś kompleksy, ale nie czuję się brzydka. Wychodzę, poznaję nowych ludzi, czasem dobrze się bawię, ale co z tego..

[Malenka321]

Napisane przez Olga234

Witam. Piszę właściwie sama nie wiem po co, chyba po to żeby się wyżalić..

Chodzi o to, że czuję pustkę.. Żadnych większych emocji, uczuć.

Moje życie jest monotonne, żyję żeby żyć.
Dom, szkoła, czasem jakaś impreza. I tak leci każdy dzień.
Mam 17 lat, właściwie każda moja koleżanka ma za sobą jakieś tam pierwsze związki, ja nic.
Chcę żyć prawdziwym życiem, odczuwać silne emocję, jakieś mocniejsze bodźce.
Wiem że teoretycznie mam czas, ale mam już dość tej całej monotonii

Jak każdy mam jakieś kompleksy, ale nie czuję się brzydka. Wychodzę, poznaję nowych ludzi, czasem dobrze się bawię, ale co z tego..

miałam dokładnie to samo 17 lat i zadnego związku... żadnych uczuć... zastanawiałam się , że może coś ze mną nie tak... moje życie wyglądało dokładnie jak twoje.... żadnych niespodzianek ciągle to samo... ani radości ani smutku. Moje koleżanki ciągle opowiadały o chłopakach a ja nie miałam o czym ale w końcu się zakochałam... i wtedy uczucia są bardzo silne;* myślę, żę ciebie też to spotka tylko trzeba czasu jedni czekają więcej inni mniej. Wiem, że to żadne pocieszenie ale wiem, że przejdzie ci ten stan

[czuczenka]

w wieku 17lat dopiero wkraczasz w te stany zawirowań milosnych, naprawde poczekaj jeszcze, jeszcze zdązysz wylać tyle niepotrzebnych łez przez facetow Ja czasem chcialabym sie cofnac wlasnie w te nastoletnie lata beztroski i takowego nie mania problemu ze ''chlopak..''

[drusia]

Spokojnie, masz 17 lat wiec na wszystko masz jeszcze czas, nie ma co szukać doznań na siłę.

[modzianka]

nio ja mialam 18 lat jak poznalam mojaa pierwsza wielka milosc

[Lexie]

Chyba zbyt wiele oczekujesz. Życie nie polega na samych wielkich uniesieniach, tylko właśnie na... normalnym życiu . A na wielkie uniesienia masz jeszcze czas, masz dopiero 17 lat. Ciesz się tym, co masz - dość jeszcze beztroskie życie nastolatki... To jest fajny okres, nie warto się zamartwiać tym, że się nie ma chłopaka (nawiasem mówiąc, to że się jeszcze nie zakochałaś nie znaczy jeszcze, że "nic nie czujesz" )

[Kaala]

popatrz na to z innej strony biorąc pod uwagę problemy dziewczyn na forum, chyba lepiej na razie prowadzić spokojne życie , niż mieć pełne zawirowań i problemów.

To co napiszę zabrzmi banalnie , ale to oczywiste : przyjdzie czas i na Ciebie , nawet nie zauważysz kiedy , po co się tym teraz martwić

[Sarrai]

dorosłe życie to nie jest pasmo samych uniesień, owszem zdarzają ekscytytujące chwile, jednak głównie przeważa monotnia i rutyna
choć ja uważam, że w dużym stopniu nasze szczęście jest uzależnione od nas, jesteśmy kreatorami swojej własnej rzeczywistości.. więc może Autorko wątku spróbuj wprowadzić do swojego zycia COŚ co przebije nudę.
Nie mówię tu oczywiście o tym, byś zaczęła uganiać się za chłopakami itd. bo miłość sama przyjdzie, w odpowiednim dla każdego czasie. może zaczniesz jakieś nowe hobby, poznasz nowych ludzi (im więcej ludzi = tym więcej ekscytujących pomysłów ) i poczucie tej przytłaczającej monotonii minie.

[Elfir]

Napisane przez Olga234

Mam 17 lat, właściwie każda moja koleżanka ma za sobą jakieś tam pierwsze związki, ja nic.
Chcę żyć prawdziwym życiem, odczuwać silne emocję, jakieś mocniejsze bodźce.

Kiedy bedziesz rozpaczac po pierwzym nieudanym zwiazku, z sentymentem bedziesz wspominała brak burzy uczuć

[anoska]

całe życie przed Tobą, nie ma co płakać w poduszkę.

[abraxas2871]

Może ja źle zrozumiałam autorkę (a może projektuję na nią swoje własne emocje, które są dokładnie takie jak w temacie - nie czuję nic) ale mam wrażenie, że nie chodzi jej tylko o brak miłości. Podała to jako część całości (bo miłość oczywiście wywołuje ogromne emocje - tak przynajmniej mówią ludzie), na którą składa się ogólne uczucie dryfowania, braku jakiegokolwiek bodźca, który wyrywałby z tego odrętwienia. to taki stan, kiedy ma się wrażenie, że jest się w jakimś grubym kokonie i mija się w nim ludzi i zdarzenia, obserwuje się je bardzo dokładnie, ale się ich nie PRZEŻYWA - tylko się je ZNA i widzi.
Btw., co z tego, że autorka wątku ma 17 lat i ma całe życie przed sobą? Może jej poczucie takiej "bezwładności" nigdy nie minie? Dlaczego na tym forum starsze wiazażanki zakładają z góry "jesteś młoda, jeszcze dojrzejesz, zobaczysz, doświadczysz....." Ja bym nie przywiązywała tak ogromnej wagi do czasu, raczej do zdarzeń, które się w tym czasie urzeczywistniają (ale jeśli ktoś nie może czegoś doświadczać to żeby żył i 200 lat nic się nie zmieni - żeby nie było, też nie jestem już nastolatką)

[pixieland]

to wychodz gdzies? nie ograniczja sie do internetu i telwizji czy odrabiania szkolnych zadan, po prostu znajdz jakas pasje czy hobby, wychodz do ludzi, to co dla Ciebie teraz jest monotonne kiedys bedziesz wspominac z wielkim sentymentem i uznawac za szalone zycie, moze tylko teraz na to patrzysz, a zwiazkami sie nie martw, jeszcze bedziesz chciala spokoju, gwarantujme Ci

[bubus900]

Napisane przez lexie

Chyba zbyt wiele oczekujesz. Życie nie polega na samych wielkich uniesieniach, tylko właśnie na... normalnym życiu . A na wielkie uniesienia masz jeszcze czas, masz dopiero 17 lat. Ciesz się tym, co masz - dość jeszcze beztroskie życie nastolatki... To jest fajny okres, nie warto się zamartwiać tym, że się nie ma chłopaka (nawiasem mówiąc, to że się jeszcze nie zakochałaś nie znaczy jeszcze, że "nic nie czujesz" )

[Madelaine87]

...

[championa]

Chyba wiem o co chodzi autorce. Mam wrażenie, że miałam takie samo uczucie... teraz żałuje, bo mogłam żyć spokojnie a nie zadręczać się jakimiś gnomami. Jak na razie mam 18 lat i w głowie pewnego nic nie wartego gada. I co z tego, że wiem, że tracę czas. Tak już jest. A stara też nie jestem bo mam 18 lat. I mogę powiedzieć: masz babo placek, bo przecież chciałam miłosnych uniesień to je miałam, a skutki są (wierz mi) opłakane.

[Lady in Blue]

Napisane przez Elfir

Kiedy bedziesz rozpaczac po pierwzym nieudanym zwiazku, z sentymentem bedziesz wspominała brak burzy uczuć

Amen Święta prawda

[Olga234]

Witam, dziękuję bardzo za odpowiedzi! Teraz sprecyzuję, bo rzeczywiście troszkę niejasności, za mało napisałam

Napisane przez abraxas2871

Może ja źle zrozumiałam autorkę (a może projektuję na nią swoje własne emocje, które są dokładnie takie jak w temacie - nie czuję nic) ale mam wrażenie, że nie chodzi jej tylko o brak miłości. Podała to jako część całości (bo miłość oczywiście wywołuje ogromne emocje - tak przynajmniej mówią ludzie), na którą składa się ogólne uczucie dryfowania, braku jakiegokolwiek bodźca, który wyrywałby z tego odrętwienia. to taki stan, kiedy ma się wrażenie, że jest się w jakimś grubym kokonie i mija się w nim ludzi i zdarzenia, obserwuje się je bardzo dokładnie, ale się ich nie PRZEŻYWA - tylko się je ZNA i widzi.
Btw., co z tego, że autorka wątku ma 17 lat i ma całe życie przed sobą? Może jej poczucie takiej "bezwładności" nigdy nie minie? Dlaczego na tym forum starsze wiazażanki zakładają z góry "jesteś młoda, jeszcze dojrzejesz, zobaczysz, doświadczysz....." Ja bym nie przywiązywała tak ogromnej wagi do czasu, raczej do zdarzeń, które się w tym czasie urzeczywistniają (ale jeśli ktoś nie może czegoś doświadczać to żeby żył i 200 lat nic się nie zmieni - żeby nie było, też nie jestem już nastolatką)

Nie chodzi mi tylko o miłość. Idealnie opisałaś to co czuję (a jednak coś ). Czuję się właśnie jak w takim kokonie, a jak już żyję chwilą to czuję się jakby te doznania nie były do końca moje, jakby były pożyczone i nie do końca przeżywane przeze mnie.
Nie oczekuję od życia nie wiadomo czego, chcę żeby było po prostu moje, takie ludzkie.
Eh nie umiem się wysłowić, ale podpisuję się pod słowami autorki posta.

Napisane przez nielegalna_pl

Każdy ma jakąś pasje, jak poznasz swoją zrozumiesz, że nie jesteś sama.

Może i to jakiś powód- brak pasji, ale nie umiem się w niczym odnaleźć na tyle żeby nazwać to moją pasją.. w sumie jeszcze nic nie zajęło mnie na tyle abym pragnęła włączyć to do swojego życia, nie mam pomysłów na hobby.

Napisane przez anoska

całe życie przed Tobą, nie ma co płakać w poduszkę.

toż o to właśnie chodzi że nie płaczę
Swoją drogą płaczę bardzo rzadko, raz na rok?

Napisane przez pixieland

to wychodz gdzies? nie ograniczja sie do internetu i telwizji czy odrabiania szkolnych zadan, po prostu znajdz jakas pasje czy hobby, wychodz do ludzi, to co dla Ciebie teraz jest monotonne kiedys bedziesz wspominac z wielkim sentymentem i uznawac za szalone zycie, moze tylko teraz na to patrzysz, a zwiazkami sie nie martw, jeszcze bedziesz chciala spokoju, gwarantujme Ci

Pewnie że wychodzę.. nie jestem szarą myszą, mam życie towarzyskie, ale to mnie chyba nie uszczęśliwia zbyt.

Napisane przez Madelaine87

Tak jak napisała abraxas mi też się wydaje że chodzi o coś innego. Mogłabyś określić bliżej swój stan ? domniemam ale tylko domniemam że nie czujesz żadnych emocji, nie czujesz żalu, smutku, radości, czujesz się bezpłciowa? taka jakby "znieczulica" emocjonalna? jeśli tak to nie chodzi obrak milości, problem lezy głębiej. Marsz do psychoterapeuty ( ie psychologa bo oni nic nie dają )

Tak ale to też nie jest tak że nie czuję nic. Jak pisałam- czasem się bawię, czasem jestem zdenerwowana, czasem się smucę, ale to tak jakby nic...

Może jeszcze sprecyzuję co do miłości.
Nie czuję się odrzucana, bo w sumie jako takie powodzenie mam ale nie widzę w nikim mojego potencjalnego faceta, większość z nich wydaje mi się płytkich. Ale nie chodzi o to że się wywyższam